به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « distance education » در نشریات گروه « پزشکی »

  • Nasrin Sayfouri, Ehsan Shokri, Shadi Asadzandi

    Interdisciplinary collaboration (IDC) faces several long-standing challenges including poor teamwork, resistance to socialization, inadequate attention given to learners' abilities, incomplete reporting, lack of quality methodology, and vague understanding of reflexivity. In an attempt to tackle these challenges, the purpose of this case study was to report an interdisciplinary educational-research collaboration (IDERC) involving two faculty members (NS and SA) from different departments who were simultaneously instructing a master’s student (St) in two separate courses. The methodology involved addressed the learning needs of St in two concurrent courses as well as fulfilling particular research activities. A few different reflection-gathering tools were adopted to elicit the two participants’ (SA and St) views on the impacts of the IDERC. Thematic analysis of SA’s interview concerning her experiences with the IDERC indicated that she was motivated by a range of personal, educational, and research factors. It also showed her positive outlook on how a similar IDERC could benefit faculty members and students as well as knowledge development. SA also went through the reasons why educators may be hesitant or resistant to deal with IDC. When probing St’s experiences with the IDERC incorporated inside his class tasks and an open-ended questionnaire, he not only highlighted the educational and research outcomes he gained, but also mentioned how he was influenced by the instructors' socialization behavior. Regarding the requirements of an IDC, St's main focus was on successful implementation and prioritizing efficiency. Suggestions are provided as to how this collaboration can be extended to larger contexts.

    Keywords: Interdisciplinary Teaching, Collaborative Teaching, Reflection, Reflexivity, Medical Sciences, Medical Education, Distance Education, Medical Journalism
  • DESAK KRISNAMURTI, ARIA KEKALIH, ADISTI DWIJAYANTI, DAVID CHRISTIANTA, NICHOLAS WIJAYA, JUAN SAMUDRA, PRATIWI RAHADIANI *
    Introduction
    The irrational use of medicines remains prevalent globally despite education efforts, leading to decreased treatment quality and increased healthcare costs. With the rise of onlinelearning during the COVID-19 pandemic, virtual simulation offers a promising solution to enhance the teaching of rational medicine use among medical students. This study aimed to investigate medical students’ perspectives and needs regarding the implementation of virtual simulation in learning the rational use of medicines.
    Methods
    This study, conducted at Universitas Indonesia from August 2022 to September 2023, used a mixed-method approach to assess the needs for developing virtual simulation in educationof rational medicine use. A validated questionnaire with 14 closed ended and 14 open-ended questions was completed by 281 medical students. The quantitative data were analysed descriptively, using SPSS v16, while thematic analysis was applied to open-ended responses.
    Results
    Students perceived virtual simulations to be the most effective tool for distance learning and suggested features like case scenarios, realistic representation, a good user interface, anduser-friendly navigation. The majority preferred a 10–20-minute duration for virtual simulations. Additionally, 52.3% had no prior knowledge of the rational use of medicines, but acknowledgedits importance. Virtual simulations could be used to explain the concept, management, and implementation of the rational use of medicines.
    Conclusion
    Virtual simulation should be implemented in distance learning on rational medicine use to increase students’ motivation, understanding, retention, interactivity, and focus. The findings might be utilized by medical educators to tailor virtual simulation design to meet medical students’ needs and expectations.
    Keywords: Medication Errors, Medical Education, Distance Education, Simulation Training
  • Amin Habibi, Taiebe Shokri, Babak Sabet, _ Hossein Rezaeizadeh, Hamed Khani*, Fatemeh Nasouri

    Persian medicine is an ancient medical school that prioritizes preserving health over treatment. It is a holistic approach that considers genetics, lifestyle, and other factors to find the root cause of a disease. This study investigated the virtual course of Persian and complementary medicine from the perspective of students. We conducted a cross-sectional study. A standard questionnaire was used to collect data from 750 participants. The tool's validity was confirmed based on its content validity, and Cronbach's alpha coefficient was used to estimate the internal consistency of this questionnaire. The questionnaire measured the effectiveness of the virtual education system in various dimensions, and the participants completed it electronically at the end of the course. SPSS 26.0 was used to analyze the collected data. The study used frequency, percentage, and mean to describe data and a desirability score was calculated for each question to evaluate course quality from participants' perspective. The results of the one-sample t-test indicate that the sample mean (57.111) is higher than the population mean (90) (p < 0.01). Based on the independent samples t-test, the mean attitude score of female students towards course is higher than that of male students (p > 0.05). The ANOVA analysis results regarding the mean attitude scores of students towards the course based on their field of study show that the mean attitude scores vary across different fields of study (p < 0.05). The result of present study emphasizes the importance of developing education in Persian medicine in universities to meet the clinical needs of the community and improve health and well-being. This can also promote the status of Persian medicine globally.

    Keywords: Undergraduate Medical Education, Persian Medicine, Distance Education, Cross-Sectional Study, Survey Method
  • سمیه اسکینی، ساندرا مهرعلی زاده*، آرین حدادی
    سابقه و هدف

    با افزایش نگرانی ها درباره ی اثرات احتمالی اشعه ایکس در رادیوگرافی های دندانی، آموزش بهینه دانشجویان دندانپزشکی در این زمینه پراهمیت است. طبق گزارش ها، به کارگیری نرم افزارهای آموزشی در ارتقا یادگیری موفق بوده اند. بنابراین هدف این تحقیق، طراحی نرم افزار آموزشی اصول و روش های حفاظت در برابر شعه رادیوگرافی دندانی و بررسی تاثیر آن بر میزان یادگیری دانشجویان دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران بود.

    مواد و روش ها

    مرحله ی اول تحقیق بصورت اکتشافی و مرحله ی دوم کارآزمایی بالینی بود. نرم افزار طبق راهنمای حفاظت در برابر اشعه انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) و به کمک نرم افزارهای ScreenRecorder و MultimediaBuilder و در دو نسخه تحت ویندوز و اندروید طراحی شد. در مرحله دوم 46 نفر از دانشجویان دندانپزشکی که تاکنون آموزشی درباره ی حفاظت در برابر اشعه رادیوگرافی دریافت نکرده بودند، در دو گروه مورد (آموزش با نرم افزار- 24نفر) و شاهد (آموزش کلاسیک- 22نفر) قرار گرفتند. دو گروه بر اساس معدل کل و نتایج آزمون وارک همانندسازی شدند. یادگیری توسط آزمون 10سوالی در دو نوبت (بلافاصله بعد از آموزش و دو هفته بعد) ارزیابی شد. میانگین نمرات توسط آزمون MANN-U-WITHNEY مقایسه شد.

    یافته ها

    ساخت نرم افزار با موفقیت انجام شد. میانگین نمرات دانشجویان در گروه آموزش با نرم افزار در هر دو آزمون به طور معناداری بیشتر از گروه آموزش کلاسیک بود. میانگین نمرات گروه مورد و شاهد به ترتیب در آزمون اول (1/31±8/91) و (1/67±6/13)  در آزمون دوم (1/69±6/79) و (2/09±4/90) گزارش شد.(0/001>P)

    نتیجه گیری

    استفاده از نرم افزار آموزشی چندرسانه ای میتواند میزان یادگیری دانشجویان درباره ی حفاظت در برابر اشعه رادیوگرافی دندانی را به طور معنی داری ارتقا دهد.

    کلید واژگان: آموزش دندانپزشکی, حفاطت در برابر اشعه, آموزش از راه دور, مولتی مدیا, طراحی نرم افزار, برنامه تلفن همراه
    Somayeh Eskini, Sandra Mehralizadeh*, Arian Haddadi
    Background and Aim

    With increasing concerns over the stochastic effects of x-ray radiation in dental radiography, effective education of dental students in this field is important. According to studies, educational softwares enhance learning, therefore the aim of this study was to develop an educational software for dental radiation protection and to compare its effectiveness against classic lectures in Islamic Azad University, Tehran Dental branch.

    Material and Methods

    The study was exploratory in the first stage and a clinical trial in the second. Software was developed based on ADA guideline, using ScreenRecorder and MultimediaBuilder. 46 dental students who have never received any education on dental radiation protection were divided into control (N=22) and test (N=24) groups which have been matched based on the GPA and VARK test results. The test group used the software, while the control group attended a lecture. Students’ learning rates were evaluated by using 2 identical 10-question multichoice tests taken immediately and after two weeks. The results were analyzed in SPSS25 using the Mann-U-Whitney test, independent samples t-test, and Pearson's chi-squared test.

    Results

    Educational software was developed successfully. In both exams, the mean score in the test group was higher than that in the control group by a statistically significant difference (p<0.001). The mean scores of test group and control group were 8.91±1.31 and 6.13±1.67 in the first exam and 6.79±1.69 and 4.90±2.09  in the second one respectively.

    Conclusion

    Multimedia educational software can improve learning of principles and methods of dental radiation protection in dental students.

    Keywords: Dental Education, Radiation Protection, Distance Education, Multimedia, Software Design, Mobile Application
  • شراره کوثری مقدم*، مهران فرج الهی، محمدرضا سرمد، حسین زارع
    زمینه و هدف

    افراد دارای سطوح بالای یادگیری خودراهبر، یادگیرندگان فعالی هستند که میل قوی برای یادگیری دارند، از مهارت های حل مساله استفاده می کنند و خود یادگیری شان را مدیریت می کنند. هدف این پژوهش طراحی و اعتبار یابی الگوی یادگیری آموزش از دور بر مبنای انگیزش تحصیلی و یادگیری خودراهبر با تاکید بر نقش میانجی تفکر انتقادی در دانشگاه های مجری آموزش از دور بود.

    روش ها

    روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دکتری در رشته های آموزش از دور، مدیریت آموزشی، فلسفه تعلیم و تربیت، برنامه ریزی درسی و آموزشی دانشگاه های مجری آموزش از دور استان تهران به تعداد 2800 نفر در سال 1400-1399بود. نمونه آماری شامل 200 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی دانشجویان والرند، مقیاس خودراهبری یادگیری فیشر و پرسشنامه تفکر انتقادی ریکتس بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه 21 نرم افزار SPSS و نسخه 3 نرم افزار AMOS استفاده شد.

    نتایج

    یافته ها نشان دادکه تفکر انتقادی در رابطه با انگیزش تحصیلی و یادگیری خودراهبر در دانشگاه های مجری آموزش از دور نقش میانجی دارد و مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. انگیزش تحصیلی به طور غیر مستقیم و با میانجیگری تفکر انتقادی بر یادگیری خود راهبر اثر دارد (05/0>P) همچنین انگیزش تحصیلی به طور مستقیم بر یادگیری خود راهبر اثر دارد (05/0>P).

    نتیجه گیری

    نظام آموزش از دور برای ارتقای سطح یادگیری خود راهبر باید به انگیزش تحصیلی و تفکر انتقادی در دانشجویان توجه نماید.

    کلید واژگان: انگیزش تحصیلی, یادگیری خودراهبر, تفکر انتقادی, آموزش از دور
    Sharareh Kosari Moghadam*, Mehran Farajollahi, Mohammad Reza Sarmad, Hossein Zare
    Introduction

    People with a high level of self-directed learning are active learners who have a strong desire to learn, use problem-solving skills, and manage their own learning. The aim of this research was to design and validate the learning model of distance education based on academic motivation and self-directed learning with the mediating role of critical thinking in distance education universities.

    Method

    The research method was descriptive and of the correlation type using the structural equation method. The research population included all doctoral students in the fields of distance education, educational management, education philosophy, curriculum and educational planning of distance education universities in Tehran province, 2019-2020. Out of which, 200 people was selected by random sampling. The research tools included Vallerand students' academic motivation questionnaire, Fisher's self-directed learning scale and Ricketts critical thinking questionnaire. Data analysis were using SPSS software version 21 and AMOS software version 3.

    Results

    The findings showed that critical thinking has a mediating role in relation to academic motivation and self-directed learning in distance education universities and the research model has a suitable fit. Academic motivation has an indirect effect on the leader's self-learning through the mediation of critical thinking (P<0.05) and academic motivation has a direct effect on the leader's self-learning (P<0.05).

    Conclusion

    In order to improve the level of self-directed learning, the distance education system should pay attention to academic motivation and critical thinking in students.

    Keywords: Academic Motivation, Self-Directed Learning, Critical Thinking, Distance Education
  • مریم رجبیان ده زیره، حسین ستوده آرانی*، محمد مهتری آرانی، ابوالفضل باغبانی
    چکیده</strong>
    اهداف</strong>:</strong> دوره های آزاد برخط انبوه (موک) در حال حاضر یکی از پیشرفته ترین و جدیدترین نسخه های  فناوری آموزشی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش از راه دور مبتنی بر فناوری موک بر عملکرد یادگیری، خودآگاهی هیجانی و تفکر سطح بالا دانشجویان می باشد.
    روش کار
    </strong> روش پژوهش شبه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور آران و بیدگل در سال تحصیلی 98-97 می باشند که 60 نفر از آن ها (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) با روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. گروه آزمایش در محیط آموزش از راه دور با استفاده از فناوری موک و گروه کنترل به روش سنتی در هشت جلسه سه ساعته آموزش دیدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد یادگیری یانگ، کلمز و مورفی (2003)، خودآگاهی هیجانی کائر و همکاران (2012)، تفکر سطح بالا  سرمد و همکاران (1390) می باشد.
    نتایج
    </strong>یافته های پژوهش نشان داد آموزش از راه دور مبتنی بر فناوری موک بر عملکرد یادگیری، خودآگاهی هیجانی و تفکر سطح بالا در دانشجویان تاثیر دارد (0/001>P</span>). آموزش از راه دور مبتنی بر فناوری موک بر مولفه های خودآگاهی هیجانی (بازشناسی، شناسایی، تبدیل سازی، حل مسئله) در دانشجویان تاثیر دارد <span background-color:="" font-size:="" sans="" source="" style="color: rgb(51, 51, 51); font-family: Tahoma, Arial, Verdana, ">(0/001></span><span dir="LTR" font-size:="" sans="" source="" style="color: rgb(51, 51, 51); font-family: Tahoma, Arial, Verdana, ">P</span><span background-color:="" font-size:="" sans="" source="" style="color: rgb(51, 51, 51); font-family: Tahoma, Arial, Verdana, ">).</span>
    نتیجه گیری
    </strong> نتایج پژوهش نشان داد آموزش از راه دور مبتنی بر فناوری موک باعث افزایش و بهبود عملکرد یادگیری، خودآگاهی هیجانی و تفکر سطح بالا می شود. با توجه به هزینه های کمتر، عدم محدودیت زمانی و مکانی آموزش از راه دور و فواید کاربرد فناوری موک بهتر است آموزش به این روش انجام گیرد، از این رو می توان از  فناوری موک در جهت آموزش به یادگیرندگان در دروس مختلف استفاده کرد.</div>
    کلید واژگان: آموزش از راه دور, فناوری موک, عملکرد یادگیری, خودآگاهی هیجانی, تفکر سطح بالا, دانشجویان
    Maryam Rajabiyan Dehzireh, Hossein Sotudeh Arani*, Mohammad Mehtari Arani, Abolfazl Baghbani
    Abstract</span></strong>
     
    Introduction
    </strong> Massive Open Online Course (MOOC) are now one of the most advanced and latest versions of educational technology.</span> The purpose of this study was to investigate the effect of mooc-based distance education on learning performance, emotional self-awareness and High level thinking students.</span></span>
     
    Methods
    </strong> The research method is quasi-experimental and pre-test-post-test design with control group. The statistical population of the study consisted of all all students of payam noor aran and bidgol university in the academic year 2018-2019. 60 of them (30 in the experimental group and 30 in the control group) were selected by One-step cluster sampling method as sample. The research tools included Yang, Colmes and Murphy (2003) learning performance, Kauer&et al (2012) emotional self-awareness and High Level Thinking Sarmad&et al (2011) questionnaires.</span>
     
    Results
    </strong> The findings of this study showed that mooc-based distance education affects on learning performance, emotional self-awareness and high level thinking (P<0.001). Mooc-based distance education affects on emotional self-awareness components (recognition, identification, transformation, environmentalism, problem solving) in students (P<0.001).</span>
     
    Conclusions
    </strong> The results showed that mooc-based distance education enhances and improves learning performance, emotional self-awareness and high level thinking.</span>
     
    Keywords:</strong> Distance education, Mooc technology, Learning performance, Emotional self-awareness, High level thinking, Students.</span>
    Keywords: Distance Education, Mooc Technology, Learning Performance, Emotional Self-Awareness, High Level Thinking, Students
  • Fatemah T AlShamlan, Luluah K Bubshait, Ebtesamah A AlAhmad, Batool S AlOtaibi, Abdullah A AlShakhs, Fatimah A AlHammad
    Background

    Myopia, the most common refractive error, is a global public health problem with substantial visual impairment if left untreated. Several studies have investigated the association between increased near-work and restricted outdoor activities in children with myopia; however, such studies in children without myopia are scarce. We aimed to monitor the effect of the coronavirus disease-2019 (COVID-19) home confinement and mandatory virtual learning on myopic progression among myopic and non-myopic school-aged children.

    Methods

    We conducted a retrospective chart review of children aged 6 – 12 years attending regular visits to the pediatric ophthalmology clinic in a tertiary eye hospital in Eastern Province, Saudi Arabia. Cycloplegic refraction was determined from three visits at least six months apart: two visits before the start of the COVID-19 pandemic and one during the COVID-19 home confinement. Parents were asked about the time spent in near-work and outdoor activities, the devices used during virtual learning, and the demographic characteristics of the children. Statistical analyses were conducted to compare myopia progression before and during the COVID-19 home confinement.

    Results

    A total of 160 eyes of 80 children were analyzed. The boy (n = 46) to girl (n = 34) ratio was 1.4:1. The hyperopia (n = 131 eyes) to myopia (n = 29 eyes) ratio was 4.5:1. Most eyes exhibited a hyperopic shift before the confinement; however, all eyes displayed a myopic shift during the confinement. When comparing both eyes of the same individual, the more myopic or less hyperopic eye in the same child had a significantly greater myopic shift than the fellow eye (both P < 0.05). Children who used tablets showed a significant myopic shift (P< 0.05). Likewise, children in both age categories ( ≤ 8 and > 8 years), boys, those living in an apartment, and those having parents with bachelor’s degrees experienced a significant myopic shift during COVID-19 home confinement compared to before (all P < 0.05). The mean myopic shift was greater in children aged > 8 years than in those aged ≤ 8 years. Children with and without a family history of myopia had a myopic shift in the mean spherical equivalent during COVID-19 home confinement; however, that of children with no family history was statistically significant (P < 0.05).

    Conclusions

    Progression of myopia accelerated in children during the COVID-19 pandemic. Excessive time spent on digital screen devices at near distances is considered a substantial environmental contributor to myopic shift in children. Further multicenter studies with extended follow-up periods are needed to assess the factors contributing to myopic progression in our population.

    Keywords: coronavirus disease 19, COVID-19 pandemic, online learning, distance education, refractive error, myopia, hypermetropia, children, clinical progression, health lockdown, visual acuity, ocular refraction
  • فاطمه صادقی، سمیه فضایلی، خلیل کیمیافر، فاطمه عامری، مرضیه معراجی*
    مقدمه

    با توجه به استفاده گسترده از آموزش الکترونیک در دانشگاه های جهان و ایران، نیاز به ارزیابی کیفیت آن با استفاده از شاخص ها و رویکردها وجود دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی شاخص های ارزیابی کیفیت آموزش الکترونیکی انجام گرفت.

    روش بررسی

    مطالعه حاضر طبق دستورالعمل PRISMA انجام گردید. برای این منظور پایگاه های اطلاعاتی Web of Science،PubMed ، Scopus، مگیران، ایرانداک و SID در بازه زمانی 2018 تا 2022، مورد جستجو قرارگرفتند. استراتژی جستجو شامل مفاهیم "آموزش الکترونیکی"، "شاخص" و "دانشجویان علوم پزشکی"بود. معیار ورود به این مطالعه، مقالات اصیل، فارسی و انگلیسی زبان بودند. پس از انتخاب مطالعات، گردآوری داده ‏ها بر اساس فرم استخراج داده ‏ها انجام گردید.

    نتایج

    77 مقاله به مرور حاضر وارد شدند. از بررسی مطالعات، 37 شاخص در 6 دسته عوامل مربوط به دانشجو (5 شاخص)، عوامل مربوط به استاد (11 شاخص)، عوامل مربوط به محتوای آموزشی (5 شاخص)، عوامل مربوط به امکانات مورد نیاز (7 شاخص)، عوامل مربوط به مدیریت (5 شاخص) و عوامل مربوط به قوانین و مقررات (4 شاخص) به دست آمدند.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که 6 عامل در ارزیابی کیفیت آموزش الکترونیکی دخیل هستند. لذا به مدیران نظام های آموزشی توصیه می شود با شناسایی نقاط ضعف سامانه نرم افزاری یادگیری الکترونیکی و زمینه سازی رفع آن ها، از ارائه آموزش های باکیفیت بالا اطمینان حاصل کنند.

    کلید واژگان: آموزش از راه دور, آموزش آنلاین, ارزیابی, شاخص
    Fatemeh Sadeghi, Somayeh Fazaeli, Khalil Kimiafar, Fatemeh Ameri, Marziyhe Meraji*
    Introduction

    Due to the widespread use of this educational method in the universities of the world and Iran, there is a need to evaluate its quality using indicators and approaches. Therefore, the present study was conducted to evaluate the quality evaluation indicators of electronic education.

    Method

    The present study was conducted according to the guidelines of PRISMA. For this purpose, Web of Science, PubMed, Scopus, Mogiran, Irandak and SID databases were searched in the period from 2018 to 2022. The search strategy included the concepts of "e-learning", "index" and "medical science students". The criteria for entering this study were original articles in Persian and English. After selecting the studies, data collection was done based on the data extraction form.

    Results

    A total of 77 articles were included in this review. From the review of studies, 37 indicators in 6 categories of factors related to students (5 indicators), factors related to professors (11 indicators), factors related to educational content (5 indicators), factors related to required facilities (7 indicators), factors related to Management (5 indicators) and factors related to laws and regulations (4 indicators) were obtained.

    Conclusion

    The results showed that six factors are involved in evaluating the quality of e-learning. Therefore, it is recommended that the managers of the educational systems to ensure the provision of high-quality training by identifying the weaknesses of the electronic learning software system and laying the foundation for their elimination.

    Keywords: Distance education, Online education, Evaluation, Indicator
  • Babak Sabet, Ali Namaki, Hamed Khani *, Noushin Kohan, Hanieh Zehtab Hashemi, Arash Khojasteh
    Background

     In medical education, determining the strengths, weaknesses, desirability, and success of training courses from the perspective of its stakeholders is of particular importance because it can be the basis for subsequent decisions.

    Objectives

     This cross-sectional research investigated the virtual summer semester from the perspectives of its many stakeholders.

    Methods

     We conducted a multi-methods cross-sectional study. First, remote qualitative interviews were conducted with teachers and heads of departments to explain the features of the virtual summer semester course from their perspective. Twelve teachers and heads of departments participated in qualitative interviews using the intensity sampling method. A matrix was created in Microsoft Word according to the qualitative interview questions (web and telephone), and the answers were categorized based on thematic review. In the second phase, a mini literature review was conducted to develop the desirability and success indicators of online learning courses using questionnaires and checklists. In the third phase, a questionnaire-based survey was conducted among students (82 people). In the last phase, a checklist-based survey was performed among various stakeholders (100 people). Quantitative and qualitative data about the virtual summer semester course have been collected from 194 individuals.

    Results

     Based on the thematic review of remote qualitative interviews and created matrix, strengths, weaknesses, and suggestions for improving this course were categorized. Based on descriptive statistics, the mean and SD of the age of teachers and heads of departments participating in the interview was (52.5 ± 8.68), and the mean and SD of the age of students participating in the questionnaire-based survey was (22.10 ± 2.78). In addition, the mean and SD of the age of students, teachers, heads of departments, and course executive team participating in the checklist-based survey were respectively (22.5 ± 3.5), (49.1 ± 7.5), (54.0 ± 2.8) and (34.3 ± 4.9). The findings of the questionnaire-based survey revealed that about 91% of the students have a positive attitude towards the course. In this regard, the average score of the students on all items about the desirability of the course was higher than the hypothetical average (P = 0.048). In addition, the quantitative findings indicated that all the stakeholders had evaluated the course as successful in terms of the organizational capacity of Smart University of Medical Sciences, pedagogy and educational effectiveness, and sufficient and capable human resources. In this regard, the average score of the course success factors differs from stakeholder to stakeholder for the organizational capacity (P = 0.004) and for the two components of pedagogy and educational effectiveness (P = 0.035) and sufficient and competent human resources (P = 0.043).

    Conclusions

     According to the results and the conditions of the COVID-19 pandemic and its effect on medical education, these short-term and intensive structured virtual courses can be expanded and developed into regular semesters. The course's sustainability can be maintained by continual improvement.

    Keywords: Medical Education, Online Course, Summer Semester, Distance Education, Course Evaluation, Multi-methods
  • Fatemeh Khademi, Fereshteh Aein*, Mohammad Mehdi Salehi, Fatemeh Drees, Hayedeh Heidari
    Background and aims

    This study investigates the effect of virtual training on the stress of mothers of children with febrile seizures.

    Methods

    This quasi-experimental research was conducted on 64 mothers of children with febrile seizures in Shahrekord in 2022. The samples were randomly distributed into intervention and control groups. The intervention group received WhatsApp training during three individual and 3 group sessions, and the control group received routine training. Mothers' stress was measured using the Pediatric Inventory for Parents (PIP) questionnaire, completed by two groups before, immediately, and two months after the intervention. Data analysis was done using the SPSS 18 version, descriptive statistics, repeated measure analysis of variance, independent t-test, chisquare, and Fisher tests.

    Results

    Before the intervention, the average total score of stress in frequency level in intervention and control groups was 117.29 ± 20/70 and 122.50 ± 24.69 and in difficulty level in intervention and control groups were 122.21 ± 25.32 and 129.83 ± 3.24. There was no statistically significant difference on the two levels between the groups (P = 0.363) and (P = 0.285). Immediately after the intervention, the average total score on the two levels in the intervention group was significantly lower than the control group (P = 0.001) and (P = 0.003). Two months after the intervention, the average score on two levels in the intervention group was lower than the control group (P < 0.001).

    Conclusion

    Using virtual training is suggested as an effective method to reduce the stress of mothers of children with febrile seizures.

    Keywords: Distance education, Stress disorders, Febrile seizure
  • شیرین خدادادی، مهرداد آذربرزین*
    زمینه

    استفاده از تکنولوژی سلامت از راه دور بخصوص در درمان بیماری های شریانی به عنوان یک ابزار جدید واکنشگرا و اثربخش در ارتقای ارتباط پزشک-بیمار و بهبود بیماران مورد توجه است. این مقاله با هدف بررسی نقش مشاوره حضوری و آموزش از راه دور در زمینه بیماری های شریانی، نگاهی دقیق به مزایا و محدودیت های سلامت از راه دور در این حوزه ارایه می دهد.

    روش کار

    به منظور انجام یک مقاله مروری تشریحی، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی از جمله PubMed، Irandoc،   MEDLINE،  Sid در محدوده زمانی 2013 تا   2023 انجام شد. مطالعاتی که درباره استفاده از تکنولوژی سلامت از راه دور در بیماری های شریانی تمرکز داشتند و مقایسه ارتباط حضوری با آموزش از راه دور را ارایه می کردند، انتخاب شدند و مقالات کمتر مرتبط و مقالات به صورت نامه به سردبیر از مطالعه حذف شدند. از 35  مقاله موجود  نهایتا 17 مقاله مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    مقالات بررسی شده بر تاثیر فناوری سلامت و مداخلات از راه دور در زمینه بیماری های قلبی-عروقی تمرکز داشتند. این مطالعات بر فواید این مداخلات و چالش های مرتبط با آنها تاکید می کنند و اهمیت ارتباط هماهنگ، همکاری و آموزش مداوم برای پرسنل بهداشتی را برجسته می کنند. مقالات نشان می دهند که مداخلات سلامت از راه دور می تواند یک ابزار موثر به خصوص در مدیریت بیماری های نادر مانند فشار خون شریان ریوی باشد .

    نتیجه گیری

    مداخلات سلامت از راه دور در زمینه بیماری های قلبی عروقی یک روش مطمین و موثر است و چون از مشاوره های حضوری کم هزینه تر بوده و برای افراد بیشتری قابل استفاده است، لذا  استفاده از این نوع مداخلات برای موارد بیماری های شریانی و قلبی عروقی توصیه می گردد.

    کلید واژگان: سلامت, بیماری های شریانی, مشاوره حضوری, آموزش از راه دور
    Shirin Khodadadi, Mehrdad Azarbarzin*
    Background

    The use of telehealth technology, especially in the treatment of arterial diseases, is considered as a new reactive and effective tool in improving doctor-patient communication and improving patients. Aiming to assess the effectiveness and results of in-person consultation with distance learning consultation in the field of arterial diseases, this article provides a detailed look at the advantages and limitations of telehealth in this field.

    Methods

    In order to do a descriptive review article,a search was made in databases including PubMed, Irandoc,Medline, Sid in the time range of 2013 to 2023. Studies that focused on the use of telehealth technology in arterial diseases and compared in-person communication with distance learning consultation were selected, and articles not aligned with the purpose of the study and letter to the editor were excluded from the study. 17 out of 35 articles were finally reviewed.

    Results

    The presented articles focus on the impact of health technology and telemedicine interventions in the field of cardiovascular diseases. These studies emphasize the benefits of these interventions and the challenges associated with them, and highlight the importance of coordinated communication, collaboration, and ongoing training for health personnel. Articles show that telehealth interventions can be an effective tool, especially in the management of rare diseases such as pulmonary arterial hypertension.

    Conclusion

    Telehealth interventions in the field of cardiovascular diseases is a safe and effective method, and because it is cheaper than in person consultations and can be used by more people, it is recommended to use this type of interventions for arterial and cardiovascular diseases.

    Keywords: telehealth, arterial diseases, face-to-face consultation, distance education
  • Raziyeh Ghafouri *
    Introduction
    Patient education is a dynamic and continuous process that starts from the moment of admitting the patient and continues after the discharge. The objective of such education is to empower patients to do self-care and improve their quality of lives. Different methods are available for education. This study was aimed to explore the Facilitators and barriers of remote education using mobile massaging applications. 
    Materials and Methods
    The study was conduct as a participatory action research. Participants were 70 nurses, 14 physicians, and 96 patients. Data was collect with interviews. Data analysis method was content analysis and the research process consisted of four phases of planning, implementing, observing, and reflecting. 
    Results
    The categories of the Facilitators of mobile learning from physicians, nurses, and patients’ viewpoints were “more accessibility, complete and comprehensive, and ease of virtual education.” Among the barriers were “large volume of content, out of date content that puzzles the users, invalidity of some references, and the risk of infection transmission through mobile phone.” The participants emphasized on the necessity of codifying content, updating educational resources, teaching the methods of using reliable references, and codifying guidelines of disinfecting mobile phones. 
    Conclusion
    Patient education through remote education in virtual space using massaging applications is an efficient, comprehensive, accessible, and economic method that also brings patients’ satisfaction. It is essential to use experts’ viewpoints to update the references. The patients need to be educated about the right way of disinfecting mobile devices and find reliable references.
    Keywords: Distance education, Mobile. Self-Care, Patient Education, Virtual Space
  • راهله صادق، رضا خدیوی*، شیما صفازداه، جلال کریمی
    مقدمه

    پاندمی کووید-19، چالش بزرگی برای نظام های آموزشی بود. هدف از اجرای این مطالعه، ارزیابی سطح آمادگی جامعه ی دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای بازگشایی مجدد حین همه گیری کووید-19 به عنوان یک مداخله ی مبتنی بر جامعه بود.

    روش ها

    در مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی در سال 1401-1400، مقدار آمادگی مدیران، اساتید، دانشجویان و کارمندان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از مدل آمادگی جامعه (Community readiness model) CRM ارزیابی شد. برای جمع آوری داده ها از ابزار آمادگی جامعه ی نیمه ساختاریافته (Community readiness tool) CRT استفاده شد. نمره ی آمادگی کل، میانگین امتیاز 5 حیطه ی پرسش نامه است. برای تعیین تفاوت میانگین نمرات مقاطع و ارزیابی اثرات عوامل مداخله گر از آزمون t استاندارد، ANOVA و ANCOVA استفاده شد.

    یافته ها

    مصاحبه از 28 نفر از مطلعین آگاه در 4 بخش جامعه ی دانشگاهی انجام شد. نمره ی نهایی آمادگی جامعه 2/9 ±  6/03، معادل مرحله ی آغازین در مدلCRM  بود. از بین 5 حیطه ی بررسی شده در پرسش نامه، آگاهی دانشجویان از جو دانشگاه، بالاترین نمره 2/69 ± 7/14 و حیطه ی منابع مالی با نمره ی 2/94 ± 4/82 کمترین نمره را اخذ کردند. اختلافی معنی دار در نمرات بخش دانشجویی با سایر بخش ها (0/05 > P) مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    برای دستیابی به نتایج مورد انتظار در اجرای هر مداخله ی مبتنی بر جامعه، تحلیل نظرات ذینفعان و اتخاذ راهبردهای مربوطه ضروری می باشد.

    کلید واژگان: آمادگی, آموزش, آموزش از راه دور, دانشگاه, کووید-19
    Raheleh Sadegh, Reza Khadivi *, Shima Safazadeh, Jalal Karimi
    Background

    The covid-19 epidemic has led to a severe challenge in the educational system. This study evaluated the readiness of the Isfahan University of Medical Sciences regarding the reopening for face-to-face training during the covid-19 pandemic as a community-based intervention.

    Methods

    In a cross-sectional descriptive study in 2020, the Community Readiness Model (CRM) was used to evaluate the level of readiness of members in the Medical Universities of Isfahan. A standard semi-structured community readiness tool (CRT) was used to collect data. The total readiness score is the average score of the five of the questionnaire. The standard t-test, the one-way ANOVA were conducted to determine differences in mean scores of community sections, and the ANCOVA to evaluate the effects of intervening.

    Findings

    The interviewees were 28 informed individuals in four departments of the academic community. The final readiness score was 6.03 ± 2.9 equivalent to the initial stage of the CRM. students’ awareness of university condition and relevant consequences, gained the highest score (7.14 ± 2.69), whereas financial resources Received the lowest score (4.82 ± 2.94). Significant differences existed between the student section and other sections (P < 0.05).

    Conclusion

    It is essential to evaluate the readiness for implementing any community-based intervention. analyze the views of stakeholders, and adopt relevant strategies for the readiness that must be done to achieve the expected results. In order to achieve the expected results in the implementation of any community–based intervention, it is necessary to analyze the opinions of stockholders and adopt relevant strategies.

    Keywords: COVID-19, Distance Education, Readiness, Training, University
  • حسین حسینی نوه، مجتبی انصاری شهیدی*، امیرمحسن راه نجات، محمدرضا یزدانی
    مقدمه

    بیماران کووید 19 دچار علایم اختلال شناختی می شوند. این بیماران استرس زیادی را ادراک می کنند و ملزم به رعایت شرایط قرنطینه هستند. آموزش مدیریت استرس به روش از راه دور منطبق با رعایت اصول قرنطینه این بیماران، می تواند در روند بهبود آن ها موثر باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس به روش از راه دور بر وضعیت شناختی بیماران کووید19 انجام شد.

    روش ها

    در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، جامعه تحقیق را تمامی بیماران کووید 19 مراجعه کننده به بیمارستان غرضی شهر اصفهان در زمستان سال 1400 تشکیل داد. 70 نفر از این بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به روش تصادفی سازی محدود، در دو گروه مداخله و شاهد (35 نفر) قرار گرفتند. برای گروه مداخله برنامه آموزش آنلاین مدیریت استرس از راه دور در پنج جلسه 60 دقیقه ای طی دو هفته اجرا گردید. گروه شاهد آموزشی دریافت نکرد. شاخص وضعیت شناختی با استفاده از پرسش نامه معاینه مختصر وضعیت شناختی (Mini Mental State Examination  یا MMSE) Folstein و همکاران، قبل و پس از جلسات آموزش ارزیابی گردید. داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از آزمون های 2c، Independent t، Paired t و ANCOVA در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    مقایسه میانگین نمرات وضعیت شناختی دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که آموزش مدیریت استرس به روش از راه دور، بر وضعیت شناختی بیماران کووید 19 تاثیر معنی داری داشت و باعث بهبود این شاخص در گروه مداخله شد (05/0 ≥ P).

    نتیجه گیری

    آموزش مدیریت استرس به روش از راه دور، می تواند وضعیت شناختی بیماران کووید 19 را بهبود بخشد. بنابراین، این شیوه آموزش با توجه به راحتی و امکان استفاده در شرایط قرنطینه این بیماران، توصیه می شود.

    کلید واژگان: آموزش از راه دور, فشار روان شناختی, وضعیت شناختی, کووید 19
    Hossein Hosseini-Naveh, Mojtaba Ansari-Shahidi*, Amir Mohsen Rahnejat, Mohammadreza Yazdani
    Background

    Patients with coronavirus disease 2019 (COVID-19) experience symptoms of cognitive impairment. These patients perceive a lot of stress and are required to comply with quarantine conditions. Remote stress management training, in accordance with the principles of quarantine of these patients, can be effective in their recovery process. Therefore, this study was conducted with the aim of investigating the effect of remote stress management training on the cognitive status of patients with COVID-19.

    Methods

    In this randomized clinical trial, the research population was all the patients with COVID-19 referred to Gharazi Hospital in Isfahan City, Iran, in the winter of 2021. Seventy patients were selected by available sampling method and divided into two intervention and control groups (35 people) by limited randomization method. For the intervention group, the remote stress management online training program was implemented in five 60-minute sessions over two weeks. The control group did not receive training. The cognitive status index was measured using Folstein et al.'s brief cognitive status examination questionnaire [Mini-Mental State Examination (MMSE)] before and after the training sessions. The data were analyzed with SPSS software at two levels of descriptive and inferential statistics and by performing chi-square test, independent t-test, paired t-test as well as the analysis of covariance (ANCOVA).

    Findings

    The comparison of the average scores of the cognitive status in the pre-test and post-test phases of the two groups showed that the remote stress management training had a significant effect on the cognitive status of the patients with COVID-19 and improved this index in the intervention group (P ≤ 0.05).

    Conclusion

    Based on the results, remote stress management training can improve the cognitive status of patients with COVID-19. Therefore, this method of training is recommended due to the convenience and possibility of using it in the quarantine conditions of these patients.

    Keywords: Distance education, Psychological distress, Cognitive status, COVID-19
  • Maryam Bagheri, Elahe Salari, Raziye Malaijerdi, Sakineh Nazari
    Background

    Fathers need education to understand their role in infant care and its implications regarding the child’s health. Virtual education has been able to compensate for the shortcomings of traditional training and education, and with respect to this, the present study was conducted to determine the effect of virtual education on fathers about infant care and their involvement in infant care.

    Materials and Methods

    The quasi‑experimental study was performed on 83 participants in healthcare centers affiliated with North Khorasan University of Medical Sciences. The involvement of fathers in infant care was assessed with a questionnaire of the father’s involvement in the care of the infant (mother‑reported) in 4‑time points: 3‑5 days, and 2, 4, and 6 months after birth. Educational materials based on the child’s growth and needs and as well as the latest references and national guidelines were prepared, and as the infant grew, were taught step by step to fathers using Soroush’s messenger while their questions were answered.

    Results

    The mean score of total father involvement in infant care at two, four, and six months after childbirth was significantly higher in the intervention group than in the control group (p < 0.001).

    Conclusions

    With regard to the lack of access to fathers during their working hours, virtual education can be used to increase their involvement in infant care.

    Keywords: Distance education, father, infant care, participation
  • حسین حسینی نوه، مجتبی انصاری شهیدی*، امیر محسن راه نجات، محمدرضا یزدانی
    مقدمه
    بیماران کووید-19 استرس زیادی را ادراک می کنند و دچار علایم روانی شامل افسردگی، استرس و اضطراب می شوند. چون این بیماران ملزم به رعایت شرایط قرنطینه هستند، می توان از روش آموزش از راه دور برای این بیماران استفاده کرد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش از راه دور مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر روی علایم روانی بیماران کووید-19 انجام گردید.
    روش کار
    در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، جامعه پژوهش تمامی بیماران کووید-19 مراجعه کننده به بیمارستان غرضی شهر اصفهان در زمستان سال 1400 بودند. با روش نمونه گیری در دسترس 70 نفر از آنها انتخاب و به روش تصادفی سازی محدود به دو گروه مداخله و کنترل (35 نفر) تقسیم شدند. برای گروه مداخله برنامه آموزش از راه دور مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری طی پنج جلسه 60 دقیقه ای در طی دو هفته اجرا گردید. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. شاخص علایم روانی، قبل و بعد از جلسات آموزش، با استفاده از پرسشنامه DASS-21 اندازه‎ گیری شدند. داده ها با نرم افزار SPSS21 و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی و با انجام آزمون های مجذور کای، تحلیل واریانس، تی مستقل و زوجی و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    آموزش از راه دور مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر تمامی ابعاد علایم روانی بیماران کووید-19 در گروه مداخله تاثیر معنی دار داشته و باعث کاهش آن در گروه مداخله شده است (p<0.05).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج، این شیوه آموزش می تواند علایم روانی بیماران کووید-19 را بهبود بخشد. با توجه به امکان استفاده راحت و فراگیر آموزش از راه دور، استفاده از این روش آموزش به بیمار در شرایط پاندمیک مشابه، توصیه می شود.
    کلید واژگان: آموزش از راه دور, فشار روانشناختی, درمان شناختی رفتاری, علائم روانی, کووید19
    Hossein Hosseini Naveh, Mojtaba Ansari Shahidi *, Amir Mohsen Rahnejat, Mohammadreza Yazdani
    Introduction
    Covid-19 patients perceive a lot of stress and suffer from psychological symptoms including depression, stress and anxiety. Because these patients are required to comply with quarantine conditions, remote training can be used for these patients. Therefore, this study was conducted with the aim of investigating the effect of remote training of stress management in a cognitive-behavioral way on the psychological symptoms of covid-19 patients.
    Materials and Methods
    In this randomized clinical trial, the research population was all the patients with Covid-19 referred to the Dr.Garazi hospital in Isfahan city in the winter of 1400. 70 people were selected by available sampling method and divided into two intervention and control groups (35 people) by limited randomization method. For the intervention group, remote training program on stress management was implemented in five sessions of 60 minutes in two weeks. The control group did not receive training. Psychological symptoms were measured before and after the training sessions using the DASS-21 questionnaire. The data were analyzed with SPSS21 software and by performing chi-square tests, analysis of variance, independent and paired t-test, and analysis of covariance.
    Results
    Remote training of stress management in a cognitive-behavioral way had a significant effect on all dimensions of psychological symptoms of covid-19 patients and reduced them in the intervention group (p≤0.05).
    Conclusion
    Based on the results, this method of training can improve the psychological symptoms of covid-19 patients and it is recommended due to the convenience and possibility of use in the quarantine conditions of these patients.
    Keywords: Distance education, Psychological Distress, Cognitive Behavioral Therapy, psychological symptoms, COVID-19
  • سارا جام برسنگ، سوده شهسواری، فاطمه کشمیری*
    مقدمه

    مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر دوره آموزش مجازی آمار زیستی براساس رویکرد یادگیری مبتنی بر مفهوم بر یادگیری و رضایتمندی دانشجویان انجام شد.

    روش ها

    مطالعه حاضر نیمه تجربی است که در سال 1400-1401 انجام شد. شرکت کنندگان 31 نفر از دانشجویان کارشناسی مدیریت فناوری اطلاعات سلامت بودند. در این مطالعه 19 نفر از دانشجویان در گروه مداخله و 12 نفر در گروه کنترل در مطالعه وارد شدند. در گروه مداخله، آموزش مجازی براساس یادگیری مبتنی بر مفهوم و در گروه کنترل آموزش مجازی براساس محتوای الکترونیکی کلاسیک ارایه شد. میزان یادگیری فراگیران با استفاده از سوالات مبتنی بر سناریو ارزیابی شد. ارزیابی رضایتمندی بسته آموزشی با استفاده از پرسشنامه(QUIS)   Questionnaire for User Interface Satisfactionاز دیدگاه دانشجویان انجام شد. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های تی تک نمونه ای و آنالیز کوواریانس تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد نمرات گروه مداخله (80/0) 73/16 و گروه کنترل (31/1) 5/14 که به طور معنی دار متفاوت بوده است. (00001/0P-Value<). نتایج ارزیابی نقشه های مفهومی در گروه مداخله در پایان دوره با (37/1) 18 در سطح مطلوب گزارش شد. میانگین نمره کلی کاربردپذیری بسته آموزشی در سطح خوب با میانگین و انحراف معیار (09/1) 40/7 گزارش شد.

    نتیجه گیری

    استفاده از رویکرد مبتنی بر مفهوم با تاکید بر ایجاد ساختارهای شناختی فرصت مناسبی را برای یادگیری معنادار فراهم کند و به کارگیری آموخته ها در موقعیت های جدید را تسهیل کند. بنابراین استفاده از رویکرد آموزش مبتنی بر مفهوم در برنامه های آموزش مجازی پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: آموزش, یادگیری مفاهیم, شکل گیری مفاهیم, آموزش از راه دور, یادگیری راه دور, نقشه مفهومی
    Sara Jambarsang, Shahsavari Soodeh, Fatemeh Keshmiri*
    Background

    The present study aimed to assess the effect of asynchronous virtual education based on the concept-based learning approach in biostatistics on the satisfaction and learning of learners.

    Methods

    This is a quasi-experimental study that was conducted in 2022-2023. The participants were undergraduate health information management students. 31 undergraduate students were included in the intervention (n=19) and control (n=12) groups. The intervention group experienced virtual education based on concept-based learning and in the control group, virtual education based on classic electronic content was delivered. The feasibility and satisfaction of the educational e-learning source were evaluated using the Questionnaire for User Interface Satisfaction (QUIS) from the perspective of the students. The students' learning was assessed by scenario-based examination. The data were analyzed using descriptive tests, one-sample t-tests, and covariance analysis.

    Results

    The results showed that the scores of the intervention group were 16.73 (0.80) and the control group was 14.5 (1.31), (P-Value<0.00001). Comparing the scores with the average score (16) showed that the scores of intervention group students were significantly higher than the average score. (P-Value=0.00001). The results showed that the scores of the control group were significantly lower than the average score. (P-Value = 0.002). The results of the evaluation of conceptual maps in the intervention group were reported by 18 (1.37) at the desired level.

    Conclusion

    The present results showed using a concept-based approach provides a suitable opportunity for meaningful learning. The use of a concept-based education approach was suggested in programs of virtual education.

    Keywords: Education, Concept Formation, Concept Learning, Conceptualization, Distance Learning, Distance Education, Online Education
  • Nancy M Lotfy, Heba M Shafik, Mona Nassief
    Background

    Shifting to online learning during the coronavirus pandemic has increased the number of individuals symptomatic of digital eye strain (DES). This study aimed to determine the frequency and potential risk factors of DES among university staff members and students in this pandemic era.

    Methods

    A cross-sectional online survey was conducted during the pandemic, in May and June 2020. The online questionnaire was designed to collect data on DES-related ocular and extraocular manifestations. The survey was sent via social media to the previous year’s students and staff within the Faculty of Medicine, Tanta University, Tanta, Egypt. The responses were downloaded and analyzed.

    Results

    Of the 412 participants completing the questionnaire, 34 (8.3%) were university staff members with a mean (standard deviation [SD]) age of 36.7 (6.6) years, and 378 (91.7%) were university students with a mean (SD) age of 20.8 (1.8) years. Participants with DES symptoms numbered 294 (71.4%) before the lockdown, increasing to 366 (88.8%) during the last month, with 84 developing new-onset DES. Most participants reported ocular symptoms associated with DES. After the lockdown, both students and staff had a significant prolongation of nighttime digital screen use and TV watching, an increase in the 4-item Patient Health Questionnaire (PHQ-4) severity scale scores, and anxiety and depression, with a reduced duration of daytime reading (all P < 0.05). Students had a significant prolongation of daytime digital screen use and TV watching and an increase in the frequency of eye lubricant use and mean Perceived Stress Scale (PSS)-4 scores (all P < 0.05). Multiple logistic regression analysis revealed that studenthood and increased nighttime screen use were independent risk factors for DES by odds ratios (95% confidence intervals) of 10.60 (2.12 – 53.00) and 3.99 (1.71 – 9.34), respectively (both P < 0.05).

    Conclusions

    Lockdown and closure of the university, with a shift to online learning, increased the exposure of staff and students to digital screens and the number of individuals with DES. Studenthood and prolonged nighttime digital screen use were independent risk factors for DES. Further studies investigating the prevalence and risk factors of DES, comparing similar data during and after the pandemic, may reveal other aspects of DES caused by virtual reality-based training.

    Keywords: coronavirus disease 19, online learning, distance education, eyestrain, disease frequency survey, refractive error, university, staffs, students
  • قدرت الله مومنی

    با آغاز همه‌گیری بیماری کووید 19 درسال 2019 کلاس‌های درس حضوری تعطیل شد. این رخداد موجب تغییراتی در سبک زندگی، تحصیل، آموزش و تدریس و رونق شیوه‌های آموزش غیرحضوری شدکه معایب شیوه‌های متداول را آشکار کرده است. به نظر می‌رسد رواج آموزش از راه دور به روش آفلاین و آنلاین که اثر بخشی کم‌تری از روش حضوری دارد، نیاز به ارتقای شیوه‌هایی است که تاثیرگذاری آن را بیش‌تر کند(1). درس اخلاق اسلامی از دروس عمومی رشته‌های علوم پزشکی (پزشکی و پپراپزشکی) در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور است. با شیوع کووید 19 در اسفند 1398 در ایران و تعطیلی کلاس‌های حضوری، تغییری در شکل ارایه و روش تدریس این درس به وجود آمد. نظر به این که آموزش اخلاق به یک رویکرد پویا نیاز دارد که هم قلب و هم ذهن را تحت تاثیر قرار دهد(2)، ارایه به شکل مجازی با بارگذاری در سامانه نوید دانشگاه اما به شیوه‌ای نوین با عنوان روایت‌گری انجام شد. روایت بازگویی یک داستان یا شماری از حوادث و تجربیات (واقعی یا ساختگی) است(3) روایت‌گری اخلاق با استفاده از داستان یا وقایع نقل شده و اجزای تشکیل دهنده آن‌ها، به آموزش مفاهیم و قواعد اخلاقی می‌پردازد(4). در شیوه روایت‌گری تدریس اخلاق، دانشجویان تمام توجه خود را به نکات اخلاقی معطوف می‌کنند، به طور موقت داستان را واقعی تصور نموده و هر تغییر جدیدی در داستان را با یک علاقه عمیق پیگیری می‌کنند و فرقی نمی‌کند که داستان از تجربیات سخنران یا از دیگر بالین گران یا حتی تجربیات خود آن‌ها حین کار در محیط بالینی باشد؛ زیرا اثرات مشابهی دارند(5). تدریس روایت‌گری به روش بحث گروهی است، نه سخنرانی زیرا بحث گروهی با گروه‌های پنج نفره موثرتر از روش سخنرانی است و منجر به پیشرفت تحصیلی و افزایش مهارت‌های ارتباطی دانشجویان می‌شود(6). مقدمات تهیه‌ی متن درس با رعایت سر فصل‌های مصوب وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، از بین چهار رویکرد: اخلاق نقلی، اخلاق عقلی، اخلاق عرفانی و اخلاق تلفیقی، رویکرد تلفیقی که ترکیبی از اخلاق نقلی، عقلی و عرفانی است انتخاب گردید. در این رویکرد، از آیات، روایات، تحلیل‌های عقلی و روش‌های عرفانی در مراحل تزکیه نفس استفاده شده است. تدریس آن با شروع نیمسال اول تحصیلی 1399-1400 از طریق سامانه نوید دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در چهارده جلسه‌ی آموزشی به شیوه‌ی آنلاین و آفلاین آغاز گردید. در شیوه روایت‌گری غیر حضوری، فرض بر این است که دانشجویان و استاد در کلاس درس حاضرهستند و در یک برنامه‌ی تدریس فعال مشارکت جدی دارند. استاد در اولین جلسه با تبسم و روی خوش وارد کلاس می‌شود و پس سلام، خیر مقدم و معارفه، روش اداره کلاس به شیوه روایت‌گری و کار گروهی و نه صرفا سخنرانی را توضیح می‌دهد و یادآوری می‌کند که لازمه‌ی موفقیت این روش همکاری فعال دانشجویان است؛ زیرا محور اصلی در تامین محتوا و ارایه‌ی درس بر عهده‌ی دانشجویان است. استاد پیشنهاد می‌دهد که یک تیم سه نفره دانشجویی تمامی وقایع کلاس را روایت کنند. برای این تیم یک سرپرست تعیین می‌شود که او با همکاری دوستانش تمامی گفت‌وگوهای کلاس را ضبط و تمامی آنچه در کلاس اتفاق می‌افتد را روایت کرده و پس از پیاده‌سازی، در قالب Word تهیه می‌کند و تحویل استاد می‌دهد. استاد نیز سعی می‌کند با قلمی شیوا و با ویرایش علمی مطالب را به عنوان منبع درسی در اختیار دانشجویان قرار می‌دهد. در این روش با توجه به عدم حضور دانشجویان، استاد با تصویرسازی و فضاسازی ذهنی مبتنی بر تجربه‌ی تدریس درس اخلاق اسلامی نقش‌های متعددی را ایفا می‌کند: نقش مدرس، مدیر کلاس، دانشجوی پرسشگر، دانشجوی پاسخ‌گو، دانشجوی منتقد، دانشجوی پاسخ‌گو به نقدها، نقش داور در گروه‌های مناظره کننده، حتی نقش دانشجوی اهانت کننده و نقش استادی که در برابر او مسوولیت اخلاقی دارد و باید متناسب با روش‌های اخلاقی با اهانت کننده برخورد کند. روش روایت‌گری به گونه‌ای است که دانشجویان را کنجکاو و علاقه‌مند می‌کند تا ادامه درس را پیگیری کنند؛ زیرا در بر دارنده‌ی سناریوها، انتظارات استاد، پرسش و پاسخ دانشجویی، نقد دانشجویی، پاسخ به شبهه‌های مرتبط با مباحث اخلاقی، تشکیل گروه‌های موافق و مخالف در کلاس و همکاری فعال دانشجویان در گفتگوهای کلاسی و جمع‌بندی مطالب توسط استاد و با تاکید بر نیازهای دانشجویان رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی است. مزایای این روش گر چه این شیوه خالی از اشکال نیست اما مزایای متنوعی را می‌توان برای آن، برشمرد: 1) آنچه در کلاس اتفاق می‌افتد تدریسی تکراری و یکنواخت نیست. 2) آموزش با فضا سازی، تنوع، پرسش و پاسخ، نقد گفتار استاد یا دیگر دانشجویان، انجام مناظره‌های دانشجویی با تشکیل گروه موافق و مخالف، بیان مطالب مفید با ارایه دانشجویان، تفسیر و تحلیل سناریوها، استفاده از آموزه‌های مرتبط از منابع مصوب درس و داستان‌های آموزنده و جمع بندی و نتیجه‌گیری است که علاوه بر حس در کلاس بودن دانشجو، موجب تنوع و نشاط در کلاس است. 3) نیازهای آموزشی دانشجویان آشکار می‌شود و در حین تدریس مورد توجه قرار می‌گیرد. 4) ضمن حفظ اصالت و محتوای علمی درس، دریافت و درک سرفصل‌های اخلاقی، برای دانشجویان آسان‌تر می‌شود. 5) تمام جلسه و فعالیت‌های دانشجویان با مدیریت استاد مربوطه انجام می‌گیرد. 6) اجرای ترکیبی مسایل آموزشی می‌تواند مهارت‌های مدیریتی مدرسان را ارتقا دهد. این شیوه محدودیت‌هایی نیز دارد: 1) تعداد زیاد شرکت کنندگان (البته استاد می‌تواند کلاس‌های 20 تا 40 نفره را گروه‌بندی کند. 2) تدریس گروهی با شیوه روایت‌گری در همه‌ی رشته‌های تحصیلی قابل اجرا نیست. در نتیجه با توجه به نظر دانشجویان نسبت به سبک روایت‌گری، از نظر جذابیت، نوآوری، خلاقیت در تهیه و تدوین متن آموزشی، اجتناب از قلم فرسایی خسته کننده، تناسب محتوای درس با سطح علمی و نیازهای فکری دانشجویان و کاربردی بودن دروس برای دانشجویان رشته‌های پزشکی، لازم است روش روایت‌گری در درس‌هایی که امکان دارد، اجرا شود. به منظور ارزیابی و بررسی نگرش دانشجویان نسبت به سبک روایت‌گری پرسشنامه‌ای تدوین شده است که دیدگاه دانشجویان را از نظر نوآوری و خلاقیت در تهیه و تدوین متن آموزشی، تناسب محتوای درس با سطح علمی و نیازهای فکری دانشجویان، کاربردی بودن دروس برای دانشجویان رشته‌های پزشکی و اجتناب از قلم فرسایی بررسی می‌کند. همچنین با اجرای آزمون‌های پایانی و مقایسه آن با آزمون‌های پایانی دوره‌های قبل و یا انتخاب دو گروه آزمون و کنترل می‌توان از تاثیر این روش بر یادگیری آنان آگاهی پیدا کرد.

    کلید واژگان: آموزش تلفیقی, آموزش از راه دور, روایتگری, اخلاق
  • Sahar Zare, Mohammad Shirdeli, Rita Rezaee, Fatemeh Niknam, Sara Mobarak, Saeed Jelvay

    The successful implementation of mobile learning is mainly impacted by learners’ attitudes to accepting and applying mobile learning systems. In the current study, an m-learning application was developed and implemented for university students, and their perspective toward the adoption and application of m-learning was investigated. This cross-sectional study was carried out in 2020. The participants were 114 university students at Abadan University of Medical Sciences. Data were collected by means of a valid questionnaire containing 42 questions in 13 subscales in addition to an open-ended question about the positive and negative aspects of the m-learning application. There was a significant relationship between acceptance and major (P=0.001), mobile usage (P=0.035), and familiarity with m-learning (P<0.001). The total mean of m-learning application acceptance was 3.95±0.32, which shows a good level. Self-efficacy, perceived ease of use, and user interface were, respectively, the most influencing factors; mobile device limitation and governmental support were the least influencing factors. “Direct communication with the teacher/instructor” and “Internet disconnection during video teaching” were among the positive and negative aspects of applying the m-learning application, respectively. The m-learning application was well adopted among the students. Mobile device limitations are a reason for the student's concerns. “Usability features” can be a point for covering mobile device limitations.

    Keywords: Distance education, Distance learning, Attitude, Acceptance
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال