به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « elderly woman » در نشریات گروه « پزشکی »

  • سحر صفرزاده*، کریم سواری، زهرا دشت بزرگی
    هدف از این پژوهش، مقایسه تحمل پریشانی، سبک های مقابله با استرس، هوش معنوی و شادمانی بین سالمندان زن و مرد شهر اهواز بود. نمونه این پژوهش 380 نفر (190 زن و 190 مرد) بودند که بوسیله روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. ابزار اندازه گیری عبارت بود از مقیاس تحمل پریشانی (DTS) ، سبک های مقابله با استرس فرم کوتاه (CISS-21)، پرسشنامه شادمانی آکسفورد (OHQ) و پرسشنامه هوش معنوی (ISIS). تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای بود و تجزیه و تحلیل داده ها با کمک روش چندمتغیری مانوا در سطح معناداری 0001/0>p نشان داد که بین سالمندان زن و مرد از لحاظ مولفه های جذب پریشانی و ارزیابی پریشانی، سبک های مقابله ای مسئله مدار، هیجان مدار و اجتنابی و همچنین هوش معنوی و شادمانی تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین مشخص شد مولفه جذب پریشانی، سبک های مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی و هوش معنوی بیشتر در سالمندان زن و مولفه های ارزیابی پریشانی و سبک مقابله ای مسئله مدار و شادمانی بیشتر در سالمندان مرد دیده می شود.
    کلید واژگان: تحمل پریشانی, مقابله با شرایط پر استرس, هوش معنوی, شادمانی, سالمندان زن و مرد}
    Sahar Safarzadeh *, Karim Savari, Zahra Dashtbozorgi
    The research objective was the compairson distress tolerance, strategies for coping with stress, spiritual intelligence and happiness among elderly woman and men in Ahvaz city. The sample consisted of 380 subjects (190 woman and 190 men), which were selected by cluster random sampling. For data collecting four questionnaire were used: Distress Tolerance Scale (DTS), the questionnaire of coping inventory with stressful situations (CISS-21), Oxford Happiness Questionnaire (OHQ) and Integrated Spiritual Intelligence Scale) ISIS(. The research was of causal-comparative king and data analysis by multi-parameter variance method(MANOVA) in significant on P value less then 0/001 ( p
    Keywords: Distress tolerance, Strategies for coping with stress, Spiritual intelligence, Happiness, Elderly woman, men}
  • آذر آقایاری، رقیه افرونده، پریسا سعیدی آزاد
    مقدمه
    عوامل مختلفی از جمله افت فعالیت بدنی منجر به کاهش تعادل و انعطاف پذیری عضلات مختلف در سالمندان می شود، این در حالی است که برخورداری از تعادل و انعطاف پذیری مطلوب به عنوان عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در سالمندان اهمیت ویژه ای دارد.
    روش
    این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل زنان سالمند غیر فعال در دامنه سنی 60 تا 70 سال بود که جهت گذراندن اوقات فراغت به پارک ها، بوستان ها و مراکز فرهنگی موجود در شهر همدان مراجعه می کردند. 30 نفر از این زنان سالمند بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل (15 نفر)، به انجام فعالیت های معمول و روزانه پرداخته و گروه تمرین (15 نفر) به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه به انجام تمرینات هوازی شامل دویدن و یا راه رفتن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. برای سنجش تعادل ایستا از تست شارپند رومبرگ، برای سنجش تعادل پویا از چوب موازنه به طول 5/4 متر و عرض و ارتفاع 10 سانتی متر و برای سنجش انعطاف پذیری از جعبه انعطاف پذیری استفاده شد. برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای وابسته درون هر گروه از آزمون t همبسته و برای مقایسه پس آزمون دو گروه کنترل و تجربی از آزمون t مستقل استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان دادکه در گروهی که 6 هفته تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند، تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای تعادل ایستا (0.001=p)، تعادل پویا (0.000=p) و انعطاف پذیری (0.000=p) وجود دارد. با این حال این تفاوت برای هر سه متغیر در گروه کنترل معنادار نبود (0.05
    نتیجه گیری
    از نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که سالمندان می توانند با پیاده روی و دویدن آرام به بهبود تعادل و انعطاف پذیری خود کمک کنند.
    کلید واژگان: تعادل ایستا, تعادل پویا, انعطاف پذیری, تمرین هوازی, زنان سالمند}
    A. Aghayari, R. Afroundeh, P. Saeidi Azad
    Introduction
    Different factors such as decrease in physical activity led to decrease in balance and flexibility of various muscles in older adults. However, having good balance and flexibility as a health-related fitness factors in the elderly is particularly important.
    Method
    This research was semi-experimental and its statistical population was 60-70 years old inactive elderly women who spent their free time at parks, cultural centers and other recreational places in Hamedan. The research’s samples included 30 elderly women who were randomly divided into two control and experimental groups. Control group (15 individuals) performed their daily activities, and experimental group performed 45 minutes aerobic exercise with moderate-intensity, such as jogging or walking with exercise intensity of 60% of maximum heart rate for 6 weeks, 3 sessions per week. To measure static balance, Sharpand Romberg test was used, and to measure dynamic balance, balance beam with 4.5 meter length 10 cm width and 10 cm height was used. To measure flexibility, the flexibility ducts was used. To compare pre-test and post-test of dependent variables, paired t-test was used and to compare post-test between two groups, independent t-test was used.
    Results
    The findings showed that in experimental group that performed 6 weeks of aerobic exercise such as walking or running with exercise intensity of 60% of maximum heart rate, there was a significant difference between pre-test and post-test in static balance (p=0.001), dynamic balance (p=0.000) and flexibility (p=0.000).However this difference for three variables in control group was not significant (p>0.05).
    Conclusion
    It can be concluded that elderly women can improve their balance and flexibility with walking or jogging.
    Keywords: Static balance, Dynamic balance, Flexibility, Aerobic exercise, Elderly woman}
  • فریده باباخانی*، فرج الله فتاحی
    اهداف کنترل پاسچر عبارت است از حفظ اندام ها و قسمت های مختلف بدن در راستای بیومکانیکی مناسب که به دو شکل ایستا و پویا وجود دارد. خستگی یکی از عواملی است که بر کنترل پاسچر و ثبات بدن تاثیر می گذارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر خستگی عضلات دورکننده ران بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند است.
    مواد و روش ها 25 زن سالمند سالم، بدون سابقه افتادن با میانگین سنی 5/8±42/60 سال، وزن 54/9±85/60 کیلوگرم و قد 65/7±24/153سانتی متر در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها در جلسه اول آزمون های تعادل ایستا و پویا را در شرایط عادی (بدون خستگی) انجام دادند. در جلسه دوم ابتدا آزمودنی ها در برنامه خستگی عضلات دورکننده ران شرکت کردند و بلافاصله آزمون های تعادل ایستا و پویا را انجام دادند. به منظور مقایسه نتایج تحقیقات قبل و بعد از خستگی از آزمون تی وابسته استفاده شد.
    یافته ها نتایج نشان داد برنامه خستگی عضلات دورکننده ران به طورمعنی داری نمرات آزمون های تعادل شامل تعادل ایستا و تعادل پویا را کاهش داده است. همچنین بین نمرات تعادل پویا و ایستا قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری وجود داشت و اندازه اثر برنامه خستگی در هر دو آزمون اندازه اثری بزرگ بود (05/0P<).
    نتیجه گیری کاهش نمرات آزمون های تعادل ایستا و پویا احتمالا نشان دهنده این است که خستگی عضلات دورکننده ران میزان آسیب و دفعات افتادگی در سالمندان را به موجب نداشتن تعادل افزایش می دهد.
    کلید واژگان: عضلات دورکننده ران, خستگی, تعادل ایستا, تعادل پویا, زنان سالمند}
    Farideh Babakhani *, Kobra Oladghobadi, Farajollah Fatahi
    Objectives Postural control is the act of maintaining and restoring a better state of balance and proper biomechanics structure in limbs and different parts of the body. Such proper structure exists in two forms namely static and dynamic. Fatigue is one of the factors that affect the postural control and body stability. The purpose of this study was to examine the effect of hip abductor muscle fatigue on the static and dynamic balance in elderly women.
    Methods & Materials The participants of this study included 25 elderly and healthy women without any disability (60.24±8.5 years old, weight: 60.58±9.54 kg, height: 153.42±7.65cm). In the first session, the participants underwent static and dynamic balance tests in the normal condition (without fatigue). In the second session, at first, they participated in the hip abductor muscle fatigue protocol followed by static and dynamic balance tests. In addition, t-test was used to compare the results before and after the fatigue.
    Results The results indicated that the hip abductor muscle fatigue protocol led to a significant reduction in test scores of balance tests, which included static and dynamic balance. Also, a significant difference was observed between static and dynamic balance before and after fatigue. Overall, the measure of the effect of fatigue protocol was notable in both the tests (PConclusion Reduction in the scores of static and dynamic balance tests showed that the hip abductor muscle fatigue caused an increase in the amount of damage and length of disability in elderly women.
    Keywords: Hip abductor muscle, Fatigue, Static balance, Dynamic balance, Elderly woman}
  • علیرضا فارسی، حسن عشایری، سحر محمدزاده*
    مقدمه و اهداف
    یکی از آسیب های دوران سالمندی، آسیب های ناشی از افتادن حین راه رفتن است هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تعادلی بر سازگاری کینماتیک مفاصل ران، زانو و مچ پا در راه رفتن زنان سالمند بود.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش نیمه تجربی انجام شد. بدین منظور20زن سالمند با دامنه سنی 75-60 (84/4±72/67 سال) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق گمارش تصادفی ساده به دو گروه ده نفری کنترل و تمرین تقسیم شدند. سپس از آزمودنی های هر دو گروه یک آزمون مشابه پیاده روی در یک مسیر هفت متری با سرعت گام برداری مورد دلخواه طی دو جلسه پیش و پس آزمون به فاصله شش هفته از هم گرفته شد. گروه تمرین به طور منظم هفته ای 3 جلسه و در مجموع 18 جلسه تمرینات تعادلی (شامل انواع ایستادن ها و راه رفتن ها) را بر اساس پروتکل تعیین شده انجام دادند. با استفاده از دستگاهتحلیل حرکتیویژگی های کینماتیک راه رفتن شامل دامنه حرکت مفاصل ران، زانو و مچ پا جمع آوری و از طریق نرم افزار کرتکس تحلیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مرکب (2 گروه × 2 زمان) تحلیل شدند.
    یافته ها
    نتایج تحقیق بهبود معنی دار در دامنه حرکت مفصل ران (03/0=P) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. دامنه حرکتی مفصل زانو (12/0=P) در گروه تمرین، نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. تفاوت معنی داری در دامنه حرکتی مچ پا در دو گروه تمرین تعادلی و کنترل مشاهده نشد(28/0=P).
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که سازگاری های کینماتیک مفصل ران در زنان سالمند زیر تاثیر شش هفته تمرینات تعادلی قرار می گیرند. بنابراین، مداخله تمرینات تعادلی می تواند رویکرد موثری در بهبود فاکتورهای خطرزا در افتادن و توسعه جابجایی ایمن در جمعیت افراد سالمند باشد.
    کلید واژگان: راه رفتن, زنان سالمند, تمرینات تعادلی, دامنه حرکتی مفاصل}
    Alireza Farsi, Hasan Ashayeri, Sahar Mohammadzadeh*
    Background And Aim
    One of the main causes of death in the elderly is related to the injuries from falls during walking. The aim of the present study was to examine the effect of 6 weeks of balance training on kinematic compatibility of hips, knees, and ankles joints during walking in elderly women.
    Materials And Methods
    In the current semi-experimental study, 20 elderly women with the age range of 60-75 (67.72± 4.48 ages) were selected based on convenience sampling procedure to participate in the present study. The participants were randomly divided into control and experiment groups. Participants in each group took a walking test in a pre-test session followed by a post-test after 6 weeks .Participants in the experimental group performed the balance training systematically for 3 sessions in a week. Overall, they were trained for 18 sessions of balance training (including various modes of standing and walking) based on the decided protocol. Making use of motion analysis system, Kinematic features of the walking such as range of motion of hip, knee and ankle joints were collected and analyzed using the Cortex software. Repetitive ANOVA (2 × 2) was run for the purpose of data analysis.
    Results
    The results of the present study showed significant improvement in range of motion of hip joint (p=0.03) in elderly women of the experiment group compared with that in the control group. Although the variables range of motion of knee (p=0.12) and ankle (p=0.28) joints increased in the experiment group, these increases were not significant in comparison with that in the control group.
    Conclusion
    The results revealed that kinematic compatibility of hip joint in older women is affected by 6 weeks of balance training. Therefore, it can be suggested that this balance training intervention could be an effective approach to ameliorate the risk factors for falls and to promote safer locomotion in elderly community-dwelling women.
    Keywords: Walking, Elderly woman, Balances training, Range of motion of joints}
  • منصوره زمانیان، نادر رهنما، شهرام لنجان نژادیان، محمدرضا سلامت، منصور ثالثی
    مقدمه
    پوکی استخوان یک بیماری رایج و یکی از مشکلات اساسی سیستم استخوان بندی افراد سالمند محسوب می شود. در افراد مسن، کاهش در تراکم مواد معدنی استخوان (پوکی استخوان) اغلب با کاهش کیفیت زندگی همراه است. بنابراین هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به پوکی استخوان بود.
    مواد و روش ها
    تعداد 27 زن مبتلا به پوکی استخوان (با میانگین سنی 6 ± 58 سال) مراجعه کننده به مرکز سنجش پوکی استخوان اصفهان به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و در دو گروه تجربی (14 نفر) و شاهد (13 نفر) قرار گرفتند. در ابتدا کیفیت زندگی بیماران توسط پرسش نامه کیفیت زندگی (41- QUALEFFO) مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس گروه تجربی در برنامه تمرینی منتخب شامل تمرینات دامنه حرکتی، مقاومتی و تعادلی به مدت 8 هفته، 3 بار در هفته شرکت کرد. گروه شاهد در این مدت تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. بعد از برنامه تمرینی دوباره کیفیت زندگی افراد مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS و آزمون های Independent t و Paired t استفاده شد.
    یافته ها
    تفاوت معنی داری (05/0 > P) در میانگین درد (17 ± 7/30 در مقابل 11 ± 4/15)، تحرک (8 ± 1/23 در مقابل 7 ± 6/17)، فعالیت اجتماعی (9/12 ± 9/27 در مقابل 8 ± 2/20)، درک سلامت عمومی (21 ± 2/51 در مقابل 16 ± 35)، عملکرد ذهنی (6 ± 8/20 در مقابل 5 ± 1/15) قبل و بعد از برنامه تمرینی در گروه تجربی مشاهده شد، اما در بخش های مربوط به کار خانه و فعالیت روزانه تفاوت معنی داری (05/0 > P) مشاهده نشد. در گروه شاهد در هیچ یک از متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 > P). بین گروه تجربی و شاهد در کلیه متغیرها در پیش آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 < P)، اما در پس آزمون تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تمرینات دامنه حرکتی، مقاومتی و تعادلی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پوکی استخوان تاثیر دارد. بنابراین توصیه می شود این گونه تمرینات در برنامه زندگی افراد مبتلا به پوکی استخوان در نظر گرفته شود.
    کلید واژگان: زنان سالمند, پوکی استخوان, کیفیت زندگی, پرسش نامه کیفیت زندگی, برنامه ورزشی منظم}
    Mansoureh Zamanian, Nader Rahnama, Shahram Lenjan Nejadian, Mohammad Reza Salamat, Mansour
    Introduction
    Osteoporosis is the most common type of bone disease that affects the skeletal system especially in older people. In elderly population، reduction in bone mineral density (osteoporosis) is often associated with a reduced health-related Quality of Life. The present study aimed to investigate the effect of a selected exercises program on quality of life in elderly women with osteoporosis.
    Materials And Methods
    Twenty- seven women with osteoporosis (Mean age ± SD، 58 ± 6 years) who were referred to Isfahan osteoporosis diagnostic center divided into two groups: intervention (n = 14) and control (n = 13) groups. The experimental group received the following intervention: balance، strength training and range of motion exercises for 8- weeks (three sessions per week). Control group did not receive any intervention. Quality of life was measured using the QUALEFFO-41 questionnaire just before and after exercise program. Independent and paired sample t-test were used to analyze the data.
    Results
    In experimental group، a significant difference (P < 0/05) was observed before and after exercise program in pain (30/7 ± 17 vs. 15/4 ± 11)، mobility (23/1 ± 8 vs. 17/6 ± 7)، social activities (27/9 ± 13 vs. 20/16 ± 8)، general health perception (51/2 ± 21 vs. 35/1 ± 16)، mental function (20/8 ± 6 vs. 15/1 ± 5). There is no significant difference (P > 0/05) in household activities and ADLs. Also، no significant difference was observed in control group (P > 0/05). Although، in pre test، the observed difference was not statically significant between control and experimental groups (P > 0/05)، but significant difference was found in post test (P < 0/05).
    Conclusion
    It seems that an exercise program could improve health-related quality of life in elderly women with osteoporosis، therefore this exercise program can be considered as an appropriate treatment regimen for such patients.
    Keywords: Elderly woman, Osteoporosis, Quality of life, QUALEFFO, 41 questionnaire, Regular exercises program}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال