به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "hearing–impaired adolescents" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی hearing–impaired adolescents در مقالات مجلات علمی
  • فروغ ذاکری، فرزانه تقیان*
    زمینه و هدف

    یکی از عوامل مهم در حفظ وضعیت بدن در افراد ناشنوا، کاهش میزان تعادل است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات معلق و تمرینات ثبات مرکزی بر استقامت عضلات راست‌کننده و خم‌کننده تنه در نوجوانان ناشنوا بود.

    روش‌بررسی

     روش این مطالعه از نوع نیمه‌‌‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با دو گروه آزمایش بود. جامعه آماری، تمام دانش‌آموزان ناشنوای شهرستان بندرعباس بودند. با توجه به حجم محدود جامعه آماری، نمونه آماری، بیست دانش‌آموز ناشنوای با درجه ناشنوایی بین 71تا90 دسیبل بودند که به‌صورت هدف‌مند انتخاب شدند و به‌روش تصادفی ساده در دو گروه ده‌نفری آزمایش 1 و آزمایش 2 قرار گرفتند. استقامت عضلات شکم (آزمون دراز و نشست) و استقامت عضلات پشت (آزمون سورنسن) قبل و پس از هشت هفته در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. گروه آزمایش 1 برنامه هشت‌هفته‌ای تمرینات TRX و گروه آزمایش 2 تمرینات ثبات مرکزی را زیرنظر مربی به‌‌مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه چهل دقیقه اجرا کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، آزمون‌های تی مستقل و وابسته در نرم‌افزار SPSS در سطح معناداری 0٫05 به‌کار رفت.

    یافته‌ ها

    روش تمرینات معلق (گروه آزمایش 1) و روش تمرینات ثبات مرکزی (گروه آزمایش 2) در افزایش تعداد دراز و نشست موثر بود (0٫001<p). مقایسه عملکرد دو روش به‌منظور افزایش قدرت عضلات تنه نشان داد تفاوت معنا‌داری بین دو روش تمرینی وجود نداشت (0٫313=p). همچنین روش تمرینات معلق و روش ثبات مرکزی در افزایش مدت‌ زمان استقامت عضلات راست‌کننده ‌بالاتنه موثر بود (0٫001<p). مقایسه عملکرد دو روش به‌منظور افزایش مدت زمان استقامت عضلات راست‌کننده بالاتنه نشان داد، تفاوت معنا‌داری بین دو روش تمرینی وجود نداشت (0٫251=p).

    نتیجه‌ گیری

    براساس یافته‌های پژوهش، شرکت در هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات معلق موجب افزایش استقامت عضلات راست‌کننده و خم‌کننده تنه در نوجوانان ناشنوا می‌شود و بین این دو گروه تمرینی، تفاوت معناداری وجود ندارد.

    کلید واژگان: تمرینات معلق, تمرینات ثبات مرکزی, استقامت عضلات, نوجوانان ناشنوا
    Forough Zakeri, Farzaneh Taghian*
    Background & Objectives

    Hearing impairment is the most common sensory–neurological defect in individuals. Core stability is the motor control and muscle capacity of the central area of the body to maintain stability in various postures and external forces. Total Resistance Exercise (TRE) is often used to improve muscle strength and performance in athletes, the rehabilitation of orthopedic diseases, and prevent muscle weakness. An essential factor in preserving the posture in individuals with hearing impairment is to reduce the level of imbalance. Due to reduced balance in this population and the lack of research on TRE, this study aimed to compare the effects of 8 weeks of suspended training and core stability training on the trunk flexor and extensor muscles endurance in adolescents with hearing impairment.

    Methods

    This was a quasi–experimental study with a pretest–posttest design. The statistical population of the study included all hearing–impaired students in Bandar Abbas City, Iran. Considering the limited size of the population, 12 students with severe hearing impairment were selected as the statistical sample of the study, whose extent of hearing impairment ranged between 71 dB and 90 dB. These students were purposively selected and divided into two groups of 10 by simple random sampling method, as follows: the group of suspended exercises (n=10; mean±SD age=14.91±1.24 years) and a core stability exercise group (n=10; mean±SD age=14.66±1.23 years). The inclusion criteria of the study were male gender (due to their availability, compared to girls), the age of 12–14 years, and no sports background. The exclusion criterion of the study was not to practice and leave the training sessions. In this study, Biering–Sorenson Test and Sit Ups Test were used before and after 8 weeks of training in the research groups. Experimental group 1 performed a weekly TRX training program and experimental group 2 performed core stability exercises under an instructor for 8 weeks and three 40–min weekly sessions. Then, after completing the training, the posttest phase was performed. Descriptive statistics were used to describe the study variables. Inferential statistics, including the Independent Samples t–test and Dependent Samples t–test, were applied in SPSS to compare the mean scores of the study variables between the study groups. The significance level of the tests was considered 0.05.

    Results

    The mean±SD pretest and posttest sit–ups in the TRX exercise group equaled 15.67±4.69 and 21.58±6.28 times per minute, respectively. TRX exercises were effective in increasing the sit–ups (p<0.001). The mean±SD pretest and posttest sit–ups in the core stability exercises group were measured as 16.41±4.75 and 23.41±5.45, in sequence. Core stability exercises were effective in increasing the sit–ups (p<0.001). Concerning an increase in the strength of the trunk muscles, there was no significant difference between the exercise methods (p=0.313). Furthermore, the mean±SD Sorenson test time in the TRX exercise group was 33.41±7.9 seconds before the intervention and 39.25±6.62 seconds after the intervention. The method of TRX exercises was effective in increasing the time of trunk flexor muscle endurance (p<0.001). The mean Biering–Sorenson Test time in the core stability group at pretest and posttest was 31.58±9.25 seconds and 37.75±6.95 seconds, respectively. The core stability exercises effectively increased the time of trunk flexor muscle endurance (p<0.001). The exercise methods' performance respecting increasing the time of the trunk flexor muscle endurance revealed no significant difference between the research methods (p=0.251). 

    Conclusion

    According to the present study findings, participation in 8 weeks of core stability exercises and suspension exercises increased the endurance of trunk flexor and extensor muscles in hearing–impaired adolescents; there was no significant difference between the exercise groups.

    Keywords: Suspension exercises, Core stability exercises, Muscular endurance, Hearing–Impaired adolescents
  • محمد رستمی، سید جلال یونسی، گیتا موللی*، داریوش فرهود، اکبر بیگلریان
    زمینه و هدف
    آسیب شنوایی می تواند کیفیت زندگی نوجوانان کم شنوا را تحت تاثیر قرار دهد و به انزوای اجتماعی و افسردگی منجر شود پژوهش حاضر درصدد بررسی اثربخشی مشاوره توانبخشی مبتنی بر آموزش گروهی مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی کم شنوایان دختر و پسر بود.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر از نوع تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه شاهد استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان آموزشگاه های دخترانه و پسرانه کم شنوایان مقاطع دبیرستان، جنوب تهران در سال تحصیلی 1392-1391 بود، از طریق روش نمونه گیری چندمرحله ای، 48 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد 12 نفری برای پسران و دختران، گمارده شدند. گروه های مورد به مدت هشت جلسه 45 دقیقه ای به مدت دو روز در هفته تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند. نمره پرسش نامه شادکامی آکسفورد قبل و بعد از مداخله مقایسه شد.
    یافته ها
    نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی کم شنوایان تاثیر معنی داری دارد(p<0/01) همچنین متوسط نمره شادکامی در دو گروه دختران و پسران تفاوت معنی داری با یکدیگر مشاهده شد(p<0/01).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش مهارت های مثبت اندیشی موجب افزایش نمره شادکامی نوجوانان کم شنوا می شود. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را روش مناسبی برای مداخلات روانی تربیتی و مشاوره ای و درمانی در نوجوانان کم شنوا قلمداد کرد.
    کلید واژگان: توانبخشی روانی, مهارت های مثبت اندیشی, نوجوانان کم شنوا, شادکامی
    Mohammad Rostami, Seyed Jalal Younesi, Guita Movallali *, Driush Farhood, Akbar Biglarian
    Background And Aim
    Hearing impairment can have an impact on adolescents’ quality of life and can lead to their isolation and depression. The main purpose of this research was to study the effectiveness of a mental rehabilitation program based on positive thinking skills training on increasing happiness in a group of hearing impaired girls and boys.
    Methods
    In this experimental study, pre- and post-test plan with a control group was used. All of the hearing impaired students (girls and boys) in all high schools of southern parts of Tehran, Iran, in year 2012-13 were our statistical research community. 48 hearing impaired girls and boys were selected by multistage sampling including stratified, purposive, and random sampling. They were randomly divided into two groups of experimental and control. Each group consists of 12 boys and 12 girls. Positive thinking skills were trained to experimental groups during eight 45-minutes sessions, twice a week. We used the Oxford happiness questionnaire to assess the level of happiness.
    Results
    Using analysis of covariance showed that positive thinking skills training had meaningful and positive effect on increasing happiness of hearing impaired boys and girls in the experimental groups (p<0.01). Also, the mean happiness scores of boys and girls were meaningfully different (p<0.01).
    Conclusion
    Positive thinking skills training increases the happiness scores of hearing impaired adolescents. So, the approach taken in this study can be considered as an appropriate method for psychological-education interventions, counseling and treatment in hearing impaired adolescent.
    Keywords: Mental rehabilitation, positive thinking skills, hearing impaired adolescents, happiness
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال