به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "intracytoplasmic" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Marzieh Mehrafza *, Gholamreza Pourseify, Tahereh Zare Yousefi, Raoufi Azadeh, Sahar Saghati Jalali, Elmira Hosseinzadeh, Sajedeh Samadnia, Maliheh Habibdoost, Amirhossein Tamimi, Ahmad Hosseini
    Background
    Repeated implantation failure (RIF) refers to the condition where high quality embryos are unable tosuccessfully implant after multiple cycles of in vitro fertilization (IVF) treatment. The aim of this study is to investigatethe impact of intrauterine granulocyte colony-stimulating factor (G-CSF) and platelet-rich plasma (PRP) onpregnancy rate in patients with RIF.
    Materials and Methods
    The present randomised clinical trial study was conducted at the IVF Centre of MehrMedical Institute in Rasht, Iran, from 2020 to 2022. The research consisted of 200 individuals who had experiencedmultiple failed cycles. These patients were randomised into two groups: intrauterine infusion of 1 ml of G-CSF andintrauterine infusion of 1 ml autologous PRP at least 48 hours before embryo transfer (ET). The groups were comparedin terms of implantation rate, and chemical, clinical, and ongoing pregnancy.
    Results
    The implantation rate was significantly higher in patients who received PRP (P=0.016). Chemical pregnancy inthe PRP group was significantly higher than G-CSF group (P=0.003). Both clinical pregnancy and ongoing pregnancyrates were significantly higher in the PRP group (P=0.001) compared to the G-CSF group (P=0.02).
    Conclusion
    The utilisation of PRP via intrauterine infusion is considerably more successful than G-CSF in enhancingpregnancy and live birth rates among patients with RIF. (registration number: IRCT20180528039878N3).
    Keywords: Embryo Implantation, Granulocyte Colony-Stimulating Factor, Intracytoplasmic, Platelet-Rich Plasma, Sperm Injections
  • Maryam Sefidgar Tehrani, Malihe Amirian, Mohsen Jalali, Armin Attaranzadeh, Alireza Fazel, Alireza Ebrahimzadeh Bideskan*
    Background

    Male infertility rate has increased over the recent years across the globe. Intracytoplasmic sperm injection (ICSI) is mainly used to treat male infertility; however, in this method, sperm selection plays a critical role in improving ICSI outcome.

    Objectives

    The aim of this study was to evaluate the efficiency of three sperm selection techniques on ICSI outcomes in oligoasthenozoospermic men.

    Methods

    This randomized clinical trial study was performed on 80 oligoasthenozoospermic (OAS) couples receiving ICSI in Milad Infertility Center, Mashhad, Iran from October 2016 to June 2017. The couples were randomly assigned to the three groups of control, hypo-osmotic swelling test (HOST) and hyaluronic acid (HA) according to the sperm selection technique for ICSI. Fertilization rate, embryo development (ED), embryo quality (EQ) and implantation rate (IR) were evaluated and compared among the groups.

    Results

    Our results showed that there was no significant difference in fertilization rate between the studied groups. ED rate was increased in the HOST and HA groups compared to the control group, but this difference was not significant. EQ was increased in the HOST (P = 0.001) and HA groups (P = 0.001) compared to the control group. IR was enhanced in the HA group in comparison with the control group (P = 0.021), but there was no significant difference between the HOST and HA groups.

    Conclusions

    The results of this study showed that for achieving successful clinical outcomes and improved embryo quality and implantation rate in oligoasthenozoospermic males undergoing Intracytoplasmic sperm injection, effective sperm selection through either the HOST or HA technique is necessary.

    Keywords: DNA Fragmentation, Fertilization, Injection, Intracytoplasmic, Male Infertility, Oligoasthenozoospermic, Selection, Sperm
  • مقدمه

    چاقی ممکن است مانع جدی برای درمان باروری مفید در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) باشد.

    هدف

    هدف ما مقایسه نتایج تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و بدون آن و ارزیابی اثر چاقی در زنان PCOS.

    موارد و روش ها

    این مطالعه گذشته نگر از ژوین 2015 تا سال 2016 انجام شد شامل زنان با و بدون PCOS (طبق معیار روتردام) بود که تحت تزریق اسپرم در داخل سیتوپلاسم قرار گرفتند. PCOS به غیر چاق و چاق بر اساس معیارهای جنوب آسیا برای شاخص توده بدن طبقه بندی شد. نتایج بر اساس گنادوتروپین کوریونیک (β-hCG) و transvaginal scan به غیر باردار (mIU/ml 25β-hCG<)، سقط پیش بالینی (mIU/ml 25β-hCG> بدون جنین فعالیت قلبی) و حاملگی بالینی (mIU/ml 25β-hCG> با فعالیت قلبی جنین در اسکن Transvaginal) مشخص شد. علاوه بر این، نتایج باروری، میزان لقاح، میزان بارداری بالینی و میزان سقط جنین در میان بیماران مبتلا به PCOS چاق و غیر چاق مقایسه شد.

    نتایج

    نتایج ما نشان داد 38/5% موارد حاملگی بالینی در زنان غیر PCO، 8/23% در زنان PCOS غیر چاق و 26/4% در زنان PCOS چاق است. سقط های جنین پیش بالینی در خانم های PCOS غیر چاق بیشترین میزان (31/5%) را نشان می دهد و در زنان غیر PCOS کمترین (26/2%) میزان بود. در گروه غیر PCOS 35/4% و زنان مبتلا به PCOS غیر چاق 64/44% حامله نشدند.

    نتیجه گیری

    موفقیت پس از تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی از نظر تعداد حاملگی های بالینی در بیماران غیر PCOS نسبت به PCOS بیشتر بود. افزایش شاخص توده بدنی منعکس کننده تاثیر منفی بر نتایج باروری در بیماران PCOS است.

    کلید واژگان: شاخص Quetelet, چاقی, سندرم تخمدان پلی کیستیک, تزریق اسپرم, Intracytoplasmic, ناباروری
    Rehana Rehman, Mohsin Mehmood, Rabiya Ali, Saeeda Shaharyar, Faiza Alam *
    Background

    Obesity may establish a crucial barrier for effective fertility treatment in polycystic ovary syndrome (PCOS) females.

    Objective

    To compare results of intra-cytoplasmic sperm injection (ICSI) in females with and without polycystic ovarian syndrome and further appraise the effect of obesity in PCOS females.

    Materials And Methods

    A cross-sectional study from June 2015 to July 2016 included non-PCOS and PCOS (recognized by Rotterdam criteria) females who underwent ICSI. The PCOS were further stratified into non-obese and Obese according to the South Asian criteria for body mass index. Results were categorized on the basis of beta-human chorionic gonadotropin (β-hCG) and transvaginal scan into non-pregnant (β-hCG 25 mIU/ml with no fetal cardiac activity) and clinical pregnancy (β-hCG >25 mIU/ml with fetal cardiac activity on transvaginal scan). In addition, reproductive outcomes; implantation rate, clinical pregnancy rate and miscarriage rate among obese and non-obese PCOS and non-PCOS patients were compared.

    Results

    Our results revealed 38.5% clinical pregnancy rate in non-PCOs females, 23.8% in non-obese PCOS females whereas 26.4% in obese PCOS. Preclinical abortions were found to be highest (31.5%) in non-obese PCOS females and were the lowest (26.2%) in non-PCOS females. In non-PCOS group and non-obese PCOS females 35.4% and 44.6%, respectively, failed to become pregnant.

    Conclusion

    The success after ICSI in terms of number of clinical pregnancies was more in non-PCOS patients as compared to PCOS. Increase in body mass index reflected a negative impact on the reproductive outcome in PCOS patients.

    Keywords: Quetelet's index, Obesity, Polycystic ovary syndrome, Sperm injection, Intracytoplasmic, Infertility
  • فرشته دادفر، محبوبه دادفر*، پیرحسین کولیوند
    مقدمه
    ناباروری یک بحران شخصی است. روش های مختلف کمک باروری در درمان ناباروری وجود دارد. به طور قابل توجهی اضطراب و استرس در زوج های نابارور نشان داده شده است. این مطالعه، برای مقایسه تعداد و شدت عوامل استرس زا در زوج های نابارور تحت درمان تلقیح داخل رحمی، تحت درمان تلقیح درون سیتو پلاسمی اسپرم و زوج های نابارور بدون درمان (گروه کنترل) انجام شد.
    مواد و روش ها
    سی و هفت زوج نابارور تحت درمان تلقیح داخل رحمی، تحت درمان تلقیح درون سیتو پلاسمی اسپرم و بدون درمان به وسیله نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس از موارد پذیرفته شده در درمانگاه ناباروی رویان انتخاب شدند. آن ها پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و مقیاس عوامل استرس زا را تکمیل کردند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که هیچ رابطه معنی داری بین مدت ناباروری با تعداد و شدت عوامل استرس زا وجود نداشت. بین تعداد و شدت عوامل استرس زا با عوامل ناباروری تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین تفاوت معنی داری در تعداد و شدت عوامل استرس زا بین مرد و زن وجود نداشت. هیچ تفاوتی در تعداد و شدت عوامل استرس زا بین گروه تلقیح داخل رحمی، گروه تلقیح درون سیتو پلاسمی اسپرم و گروه کنترل نبود. داده ها نشان داد که یک تفاوت قابل توجهی در تعداد عوامل استرس زا با گروه درمان تلقیح داخل رحمی همچنین در تعداد عوامل استرس زا بین گروه تلقیح داخل رحمی و تلقیح درون سیتوپلاسمی اسپرم با گروه کنترل وجود دارد. یافته ها نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه های تلقیح داخل رحمی و تلقیح درون سیتوپلاسمی اسپرم با گروه کنترل در تعداد و شدت استرس وجود داشت.
    نتیجه گیری
    تلقیح داخل رحمی و تلقیح درون سیتوپلاسمی اسپرم به عنوان روش های کمک باروری می توانند پر استرس باشند. برنامه ریزی طولانی مدت خدمات بهداشت روان برای زوج های نابارور، شناسایی زوج های در معرض خطر، متقاعد کردن زوج ها برای مراجعه به منظور ارزیابی روانشناختی، روان درمانی توسط روان شناسان بالینی و دارو درمانی به وسیله روان پزشکان پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: ناباروری, روش های باروری, تلقیح درون سیتوپلاسمی اسپرم
    Fereshteh Dadfar, Mahboubeh Dadfar*, Pir Hossien Kolivand
    Introduction
    Infertility is a personal crisis. There are different assisted reproductive techniques in the treatment of infertility. Anxiety and stress have been shown to be markedly higher in infertile couples. This study was aimed to compare the frequency and intensity of stressors in infertile couples undergoing intrauterine insemination (IUI) treatment, Intra-cytoplasmic sperm injection (ICSI) treatment and without treatment (control group).
    Materials And Methods
    Thirty seven infertile couples undergoing IUI, ICSI and without treatment were selected by non-random convenient sampling from the cases admitted to Rooyan Infertility Clinic. They completed demographic information sheet, and the Stressors Scale.
    Results
    The results showed that there was no significant correlation between duration of infertility with frequency and intensity of stressors. There was no significant correlation between frequency and intensity of stressors with infertility factors. There was also no significant difference in the frequency and intensity of stressors between men and women. There were no differences in the frequency and intensity of stressors between ICSI and IUI with control group. Data showed that there was a significant difference in the frequency of stressors with the group of IUI treatment as well as in the frequency of stressors between ICSI and IUI with control group. Findings demonstrated that there was significant difference between IUI with and without ICSI groups in the frequency and intensity of stress.
    Conclusion
    IUI, ICSI and control groups as the assisted reproductive techniques can be stressful. Long-term planning of mental health services for infertile couples, identifying couples at risk, convincing couples to refer for psychological assessment, psychotherapy by clinical psychologists, and drug therapy by psychiatrists are suggested.
    Keywords: Infertility, Reproductive Techniques, Sperm Injections, Intracytoplasmic
  • Mahnaz Ashrafi, Tahereh Madani, Mina Movahedi, Arezoo Arabipoor *, Leili Karimian, Elaheh Mirzaagha, Mohammad Chehrazi
    Background
    To compare the pregnancy outcomes after two embryos versus three embryos transfers (ETs) in women undergoing in vitro fertilization (IVF)/intracytoplasmic sperm injection (ICSI) cycles.
    Materials And Methods
    This retrospective study was performed on three hundred eighty seven women with primary infertility and with at least one fresh embryo in good quality in order to transfer at each IVF/ICSI cycle, from September 2006 to June 2010. Patients were categorized into two groups according to the number of ET as follows: ET2 and E 3 groups, indicating two and three embryos were respectively transferred. Pregnancy outcomes were compared between ET2 and ET3 groups. Chi square and student t tests were used for data analysis.
    Results
    Clinical pregnancy and live birth rates were similar between two groups. The rates of multiple pregnancies were 27 and 45.2% in ET2 and ET3 groups, respectively. The rate of multiple pregnancies in young women was significantly increased when triple instead of double embryos were transferred. Logistic regression analysis indicated two significant prognostic variables for live birth that included number and quality of transferred embryos; it means that the chance of live birth following ICSI treatment increased 3.2-fold when the embryo with top quality (grade A) was transferred, but the number of ET had an inverse relationship with live birth rate; it means that probability of live birth in women with transfer of two embryos was three times greater than those who had three ET.
    Conclusion
    Due to the difficulty of implementation of the elective single-ET technique in some infertility centers in the world, we suggest transfer of double instead of triple embryos when at least one good quality embryo is available for transfer in women aged 39 years or younger. However, to reduce the rate of multiple pregnancies, it is recommended to consider the elective single ET strategy.
    Keywords: Embryo Transfer, Sperm Injections, Intracytoplasmic, Live Birth Rate
  • مرضیه مهرافزا *، آزاده رئوفی، طلیعه رحیمیان، زهرا نیکپوری، پروانه عبدالهیان، احمد حسینی
    مقدمه
    سطح پروژسترون سرمی در مراحل ابتدایی (حتی از 4 هفته نخست) حاملگی، انعکاسی از ارتباط دو جانبه بین جنین و جسم زرد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه سطح سرمی پروژسترون در روز 14 پس از انتقال جنین در سه گروه از بیماران تحت سیکل های تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (Intracytoplasmic sperm injection یا ICSI) با حاملگی طبیعی (حاملگی با تولد زنده)، حاملگی غیر طبیعی (سقط، حاملگی خارج رحمی و حاملگی بیوشیمیایی) و غیر حامله بود.
    روش
    103 بیمار تحت ICSI به صورت گذشته نگر ارزیابی و بر اساس نتایج حاملگی به سه گروه «حاملگی طبیعی، حاملگی غیر طبیعی و غیر حامله» تقسیم شدند. صفات پایه مربوط به تحریک و سطح پروژسترون سرمی در روز 14 پس از انتقال جنین در بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    سطح پروژسترون بین سه گروه تفاوت معنی داری را نشان داد و در گروه های حاملگی طبیعی، حاملگی غیر طبیعی و غیر حامله به ترتیب مقادیر 3/ 54، 8/ 39 و 2/ 26 نانوگرم بر میلی لیتر به دست آمد (001/ 0 > P). تفاوتی از نظر سن (081/ 0 = P)، شاخص توده بدنی (247/ 0 = P)، سطح پایه (FSH (Follicle-stimulating hormone) (P = 0.133، سطح پایه AMH (Anti-Mullerian hormone) (576/0 = P)، ناباروری با علت مردانه (790/ 0 = P)، تعداد کل تخمک های کسب شده (891/ 0 = P)، تعداد تخمک های مرحله متافاز 2 (918/ 0 = P) و سطح استرادیول در روز تجویز HCG (Human menopausal gonadotropin یا HMG) (P = 0.838) بین سه گروه مشاهده نشد. حد تفسیر برای سطح پروژسترون سرمی در روز 14 پس از انتقال جنین 5/ 39 نانوگرم بر میلی لیتر با حساسیت 62 درصد و ویژگی 69 درصد محاسبه شد.
    نتیجه گیری
    با وجود استفاده از مکمل های پروژسترونی، سطح پروژسترون روز 14 پس از انتقال جنین در زنان با حاملگی طبیعی به دنبال ICSI به صورت معنی داری بالاتر از دو گروه دیگر می باشد.
    کلید واژگان: پروژسترون, حاملگی, تزریق اسپرم, درون سیتوپلاسمی
    Marzieh Mehrafza*, Azadeh Raoufi, Talieh Rahimian, Zahra Nikpouri, Parvaneh Abdollahian, Ahmad Hosseini
    Background and Aims
    Serum progesterone level (as early as 4 weeks gestation) reflects the relation between embryo and corpus luteum. The purpose of the present study was to compare serum progesterone level on day 14 after embryo transfer among 3 groups of patients undergoing intracytoplasmic sperm injection (ICSI) cycles; normal pregnancy (viable intrauterine pregnancy), abnormal pregnancy (miscarriage, ectopic, and biochemical pregnancy), or nonpregnant.
    Methods
    In the present study, 103 patients undergoing ICSI, were retrospectively analyzed. They were divided into 3 groups according to pregnancy outcome; normal pregnancy, abnormal pregnancy, and nonpregnant. Baseline and stimulation characteristics and day 14 progesterone level of patients were compared among groups.
    Results
    Day 14 serum progesterone levels were significantly different among groups; 54.3 ng/ml in normal pregnancy, 39.8 ng/ml in abnormal pregnancy, and 26.2 ng/ml in nonpregnant groups (P < 0.001). No significant differences were observed among the groups in terms of age (P = 0.081), BMI (P = 0.247), baseline follicle-stimulating hormone (FSH) (P = 0.133), and baseline anti-Mullerian hormone (AMH) (P = 0.576), male factor infertility (P = 0.790), total number of retrieved oocyte (P = 0.891), metaphase II oocytes (P = 0.918), and estradiol level on the day of human chorionic gonadotropin (HCG) or human menopausal gonadotropin (HMG) administration (P = 0.838). We determined the 39.5 ng/ml progesterone concentration as the cut-off point with 62% sensitivity and 69% specificity.
    Conclusion
    Despite using the same dose of progesterone supplements, day 14 serum progesterone level was significantly higher in women who achieved normal pregnancy after ICSI compared with others.
    Keywords: Progesterone, Pregnancy, Sperm injection, Intracytoplasmic
  • مرضیه مهرافزا*، آزاده رئوفی، طلیعه رحیمیان، زهرا نیکپوری، مهرشا نصرالله زاده، پروانه عبداللهیان، احمد حسینی
    سابقه و هدف
    با توجه به برخی گزارشات مبنی بر احتمال نقش سطح پروژسترون سرمی بر پیش آگهی از نتایج تحریک کنترل شده ی تخمدان، مطالعه ی حاضر به منظور بررسی نقش سطح بالای این هورمون در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) صورت گرفته است.
    مواد و روش ها
    در مطالعه ی توصیفی حاضر، تعداد 224 بیمار نابارور شرکت کننده در سیکل های لقاح آزمایشگاهی و تحت تیمار با آگونیست هورمون آزادکننده ی گنادوتروپین (GnRH) مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران بر اساس سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG به دو گروه ng/ml 1 (گروه اول، 180 نفر) و ng/ml 1 (گروه دوم، 44 نفر) تقسیم شده و صفات پایه و مربوط به تحریک در بین دو گروه، مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    تفاوت معناداری از نظر میانگین سن، BMI، علت ناباروری، LH، FSH و استرادیول بین دو گروه یافت نشد. بیماران گروه دوم در مقایسه با گروه اول، سطح بالاتری از استرادیول در روز تجویز (hCG 1951.5±800.7 در مقابل 1232±734.6، P<0.001) و تعداد بیشتری اووسیت های کسب شده (14.6±7.6 در مقابل 6±9/9، P<0.001) و متافاز II (11.8±5.9 در مقابل 8.1±5.3، P<0.001) را نشان دادند. بین دو گروه اول و دوم، تفاوت معناداری از نظر مدت زمان تحریک تخمدان (12.9±1.8 در مقابل 1/8±13، P=0.767)، تعداد آمپول های گنادوتروپین (16±40/6 در مقابل 12/9±43/6، P=0.236)، میزان لقاح (59/7% در مقابل 54/1%، p=0.068) و میانگین تعداد جنین های انتقال یافته (0/8±2/8 در مقابل 0/6±3، P=0.086) مشاهده نشد. کاهش غیرمعناداری در میزان لانه گزینی (14/3% در مقابل 20/2%، P=0.128) و حاملگی کلینیکی (29/5% در مقابل 45%، P=0.063) در گروه دوم نسبت به گروه اول یافت شد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که سطح بالای پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG بر پیش آگهی از نتایج ICSI موثر باشد.
    کلید واژگان: پروژسترون, تزریق اسپرم درون سیتوپلاسمی, گنادوتروپین جفتی
    Marzieh Mehrafza *, Azadeh Raoufi, Talieh Rahimian, Zahra Nikpouri, Mehrsha Nasrollahzadeh, Parvaneh Abdollahian, Ahmad Hosseini
    Background And Aim
    According to some literature on the importance of progesterone on prognosis of controlled ovarian hyperstimulation outcome, the present study was designed to evaluate the role of elevated serum progesterone level on the day of hCG administration on ICSI results.
    Materials And Methods
    In the present descriptive study, 224 patients undergoing ICSI with GnRH agonist were analyzed. These patients were divided into 2 groups based on serum progesterone level on the day of hCG administration: progesterone <1 ng/ml (group 1, n=180), progesterone ≥1 ng/ml (group 2, n=44). Baseline and stimulation characteristics of patients were compared between groups.
    Results
    The mean age, BMI, basal LH, FSH and E2 levels did not differ between two groups. Estradiol level on the day of hCG (1951.5±800.7 vs. 1232±734.6, P<0.001) and number of retrieved (14.6±7.6 vs. 9.9±6, P<0.001) and MII oocytes (11.8±5.9 vs. 8.1±5.3, P<0.001) were significantly higher in group 2 than group 1. The stimulation days (12.9±1.8 vs. 13±1.8, P=0.767), total number of gonadotropin ampoules (40.6±16 vs. 43.6±12.9, P=0.236), fertilization rate (59.7% vs. 54.1%, p=0.068) and mean number of embryos transferred (2.8±0.8 vs. 3±0.6, P=0.086) were not significantly different between groups. No significant decrease in implantation (14.3% vs. 20.2%, P=0.128) and clinical pregnancy rate (29.5% vs. 45%, P=0.063) was identified in group 2 as compared with group 1.
    Conclusion
    It seems that elevated serum progesterone level on the day of hCG administration is effective on prognosis of ICSI outcome.
    Keywords: Progesterone, sperm injections, Intracytoplasmic, chorionic gonadotropin
  • مقدمه

    مراکز درمان ناباروری هر ساله تعداد زیادی جنین های با کیفیت پایین تولید می کنند. اینکه چگونه میتوان از این جنین ها استفاده کرد و اینکه کدامیک از آنها قابلیت تکوین تا مرحله بلاستوسیت را دارد و کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.

    هدف

    هدف از انجام مطالعه بررسی سرنوشت جنین های اضافی با کیفیت پایین که تا مرحله بلاستوسیت کشت داده شده و تعیین عواملی که ممکن است روی تولید بلاستوسیت اثر بگذارند و بحث در مورد کاربرد آنها در پیش گویی نتایج حاملگی بود.

    مواد و روش ها

    روز سوم (D3) بعد از انتقال جنین و فریز، جنین های با کیفیت پایین اضافی از سیکل های IVF/ICSI با روش تربیتی تا مرحله بلاستوسیت کشت داده شدند و نتایج تولید بلاستوسیت مورد مشاهده قرار گرفته شد. میزان تولید بلاستوسیت خانم ها با سن، علل ناباروری، روش لقاح مختلف با هم مقایسه شد. با توجه به این نکته که تعداد سلول و کیفیت جنین ها نیز مورد توجه قرار گرفت و نهایتا رابطه بین نتایج حاملگی جنین های با کیفیت پایین باقی مانده با گروهی که به بلاستوسیت رسیدند و گروهی که به مرحله بلاستوسیت نرسیدند مورد مطالعه قرار گرفت.

    نتایج

    از 127 بیمار با 569 جنین با کیفیت پایین که در محیط آزمایشگاه کشت داده شدند، 248 بلاستوسیت از 91 بیمار (43/59%) تشکیل شد که منجر به تکوین 138 بلاستوسیت با کیفیت بالا (24/25%) شد. میزان تولید بلاستوسیت بر حسب علل ناباروری مختلف، سن خانم (35≥) و روش لقاح مختلف از نظر آماری معنی دار نبود (0/05˃p). با افزایش تعداد سلول در بلاستومرها در روز سوم، میزان تولید بلاستوسیت به تدریج افزایش داشت و جنین هایی که 7 بلاستومر داشتند بیشترین درصد تولید بلاستوسیت را نشان دادند (70/59%) و جنین های 8 سلولی کمی میزان پاییزی را نشان دادند (70/37%) در حالیکه سطوح جنینی و میزان تولید بلاستوسیت این رابطه مثبت را نشان نداد که جنین های با گرید I کمترین میزان بلاستوسیت (11/76%) و جنین های گرید III بیشترین میزان (56/95%) را نشان دادند. میزان حاملگی بالینی و لانه گزینی جنین هایی که میزان بلاستولاسیون بالاتری داشتند نسبت به آنهایی که به بلاستوسیت نرسیده بودند بالاتر بود (67/03% و 42/39%).

    نتیجه گیری

    جنین های با کیفیت پایین در روز سوم با بلاستولاسیون موفق یا با عدم بلاستولاسیون اثر پیش گویی کننده روی نتایج حاملگی داشتند. در مواردی که جنین های با کیفیت بالا کم است، برای انتقال جنین با جنین 8/7 سلولی، گرید III-IV بهتر از جنین های 5-4 سلولی گرید I-II می باشد.

    کلید واژگان: بلاستوسیت, رشد جنین, میزان باروری, لقاح مصنوعی, تلقیح اسپرم, Intracytoplasmic
    Zhu Hb, Zhang Zhh, Fadlalla E., Wang Rx, Geng Df, Liu Rzh.*
    Background

    Clinical reproductive centers produce large amounts of surplus poor-quality embryos annually, how to maximize the use of these embryos, and which of them have the potential to develop into blastocyst stage and influencing factors were lack of systematic research.

    Objective

    To investigate the fate of surplus poor-quality embryos which were cultured to obtain blastocyst, determine the factors which may influence the blastulation, and discuss their application in predicting of the pregnancy outcomes.

    Materials And Methods

    Day 3 (D3) after embryo transfer and freezing, surplus poor-quality embryos from IVF/ICSI cycles were cultured to blastocyst by the sequential method, then the blastulation outcomes were observed. Focusing on the blastulation rate of those embryos with different number cells and different embryonic grade; and last the relationship between the pregnancy outcomes of remained poor-quality embryos with successful blastulation or failed blastulation groups were studied.

    Results

    Of 127 patients with 569 poor-quality in vitro cultured embryos, there were formation of 248 blastocysts from 91 patients (43.59%), which lead to development of 138 high-quality blastocysts (24.25%). With the increase in cells number of D 3 blastomeres, the blastulation rate gradually increased, that, 7-cell blastomeres blastulation rate was the highest (70.59%), and 8-cell blastomeres is a little below (70.37%); while the embryonic levels and blastulation rate did not show this positive relationship. The clinical pregnancy rate and implantation rate of those who had successful blastulation (67.03% and 42.39%) were higher than of those who failed to develop to blastocyst (p=0.039).

    Conclusion

    Day 3 poor-quality embryos with successful blastulation or with failed blastulation had predictive value on pregnancy outcomes. For embryo transfer 7-8 cells grade III-IV embryo is better than 4-5 cells grade I-II embryo, in case of lack good-quality embryos.

    Keywords: Blastocyst, Embryonic development, Pregnancy rate, Fertilization in vitro, Sperm injections, Intracytoplasmic
  • مرضیه مهرافزا*، آزاده رئوفی، طلیعه رحیمیان، پروانه عبدالهیان، زهرا نیکپوری، رحیم توکل نیا، ابوالفضل گل محمدی، احمد حسینی
    زمینه و هدف
    با معرفی تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (Intracytoplasmic Sperm Injection، ICSI) و روش های استخراج اسپرم از بیضه (Testicular Sperm Extraction، TESE) یا اپیدیدیم (PESA)، نقطه عطفی در درمان مبتلایان به آزواسپرمی حاصل گردید. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ی نتایج بالینی تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم کسب شده از سمن انزالی مبتلایان به الیگوآستنوتراتوزوسپرمی شدید (OAT) و اسپرم های استخراج شده از بیضه یا اپیدیدیم مبتلایان به آزواسپرمی بود.
    روش بررسی
    پس از بررسی گذشته نگر بیش از 400 پرونده پزشکی مربوط به جمعیت بیماران تحت ICSI، 45 سیکل با علت OAT شدید و 34 سیکل با علت آزواسپرمی، وارد مطالعه شدند. بیماران با استفاده از آگونیست GnRH تحت تیمار قرار گرفتند. صفات بالینی و نیز میزان لقاح، لانه گزینی و حاملگی بالینی به عنوان نتایج اصلی ICSI در بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج کسب شده به صورت میانگین± انحراف معیار و تعداد (درصد) ارایه گردید.
    یافته ها
    میانگین سنی، BMI، سطح استرادیول در روز تزریق hCG، تعداد کل اووسیت های کسب شده و مرحله متافاز 2 و میزان لقاح در بین دو گروه با OAT و آزواسپرمی مشابه بود. تفاوت معناداری در تعداد جنین های انتقال یافته با کیفیت عالی (09/0P=)، میزان لانه گزینی (238/0P=) و حاملگی بالینی (199/0P=) در بین دو گروه یافت نشد.
    نتیجه گیری
    تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم کسب شده از طریق PESA و TESE، روش های مفیدی جهت کمک به مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی بود و نتایج حاصل، قابل قیاس با تزریق درون سیتوپلاسم اسپرم کسب شده از سمن انزالی مردان مبتلا به OAT شدید می باشد. بنابراین به نظر می رسد که تاثیر کیفیت اسپرم و منبع کسب آن بر نتایج حاصل از ICSI مشابه باشد.
    کلید واژگان: آزواسپرمی, تزریق اسپرم, درون سیتوپلاسمی, حاملگی
    Marzieh Mehrafza *, Azadeh Raoufi, Talieh Rahimian, Parvaneh Abdollahian, Zahra Nikpouri, Rahim Tavakkolnia, Abolfazl Golmohammadi, Ahmad Hosseini
    Background
    With introduction of intracytoplasmic sperm injection with testicular sperm extraction or precutaneouse epididymal sperm aspiration, effective treatment was provided for azoospermic men. The aim of present study was to compare clinical outcome following intracytoplasmic sperm injection using extracted testicular/epididymal sperm or ejaculated severe oligoasthenoteratozoospermic sperm.
    Methods
    After retrospective evaluation of more than four hundred medical records of patients undergoing intracytoplasmic sperm injection Mehr medical institute (between 2011-2012), 45 cycles with severe eligoasthenoteratozoospermia and 34 cycles with azoospermia were included. Patients were treated with gonadotropin releasing hormone agonist. The clinical characteristics and intracytoplasmic sperm injection outcome such as the rate of fertilization, implantation and clinical pregnancy were compared between the two groups. Results were presented as mean±standard deviation and number (percent). Differences between variables were analyzed using student's t test and the chi-square test was used to examine differences between categorical variables. P value less than 0.05 were considered as statistically significant.
    Results
    Mean of female age (29±4.9 vs. 30.2±5.8), body mass index (26.9±5.3 vs. 26.9±3.8), estradiol level on human chorionic gonadotropin administration day (1375.6±843.9 vs. 1181.8±673.1), total number of retrieved oocytes (9.7±5.3 vs. 9.2±5.9) and metaphase II oocytes (7.7±5.1 vs. 7.5±5.4) were similar between the two groups. Of 436 and 313 retrieved oocytes, respectively 232 and 163 oocytes were ferti-lized in oligoasthenoteratozoospermic and azoospermic groups (53.2% vs. 52.1%, P=0.214). There were not statistical differences between groups in number of trans-ferred top quality embryos (1.5±1.2 vs. 1±1.2, P=0.09), implantation rate (22.7% vs. 16.9%, P=0.238) and clinical pregnancy rate (21 (47.7%) vs. 11 (35.4%), P=0.199).
    Conclusion
    Intracytoplasmic sperm injection with precutaneouse epididymal sperm aspiration and testicular sperm extraction are effective methods to treat azoospermic men and its clinical outcome were comparable to ejaculated sever oligoasthenoterato-zoospermic cycles. It can be concluded that the influence of sperm quality and origin on intracytoplasmic sperm injection outcome are the same.
    Keywords: azoospermia, intracytoplasmic, pregnancy, sperm injections
  • نیره خادم غائبی، مرضیه لطفعلی زاده، هلنا عظیمی*، سید رسول سجادی، زهرا حاجی قاسمی
    مقدمه

    عدم باروری و میزان کم باروری در سیکل لقاح خارج رحمی می تواند به دلیل وضعیت و میزان سطوح هورمونی ناشی از روش های تحریک تخمک گذاری باشد که در موارد کاهش ذخیره تخمدان، پاسخ فولیکولی به تحریک گنادوتروپین ها نیز کاهش می یابد و تعداد کمی تخمک حاصل خواهند شد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر پیشگویی کننده میزان هورمون محرک فولیکول (FSH)، هورمون آنتی مولرین (AMH) و تعداد فولیکول های آنترال در زنان نابارور قبل از IVF و تزریق اسپرم به داخل سیتوپلاسم تخمک (ICSI) بر پاسخ تخمدانی و میزان موفقیت در بارداری انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه مشاهده ای و آینده نگر در بین سال های 92-1390 بر روی 60 بیماری که به مرکز ناباروری منتصریه جهت انجام IVF یا ICSI مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابتدا سطح AMH، FSH، CBC، LFT، TFT، Ur، Cr، Prolactin افراد اندازگیری و سونوگرافی واژینال جهت تعیین تعداد فولیکول های آنترال(AFC) انجام شد و تعداد آمپول گنادوتروپین مورد نیاز تعیین و در پرونده ثبت شد. بیماران روز 20 تا 21 سیکل تحت انتقال تقلیدی قرار گرفته و آمپول GnRH تزریق گردید. با مراجعه مجدد در روز دوم قاعدگی گنادوتروپین تزریق شد. از روز 6 تزریق به بعد، یک روز در میان سونوگرافی انجام شد تا حداقل 2 عدد فولیکول 17 تا 18 میلی متری رویت شود. 5 تا 10 هزار واحد hCG بسته به تعداد فولیکول، تزریق و سپس 36 تا 40 ساعت بعد، ابتدا تخمک گیری و سپس جهت بیماران IVF یا ICSI انجام شد. در نهایت bHCG به عنوان شاخص بارداری اندازه گیری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11) و آزمون های تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    متوسط تعداد فولیکول آنترال و اووسیت پس از درمان به ترتیب 17/4±43/4 و 71/3±09/3 بود. متوسط هورمون bHCG پس از درمان 86/265±79/94 پیکومول در دسی لیتر بود. وجود پاسخ تخمدانی مناسب در 52 مورد (7/86%) و بروز بارداری در 18 مورد (30%) مشاهده شد. در کل بیماران، میانگین AMH 66/2±34/1 پیکومول در دسی لیتر و FSH 54/4±81/6 پیکومول در دسی لیتر بود. میزان این هورمون ها در زنان با پاسخ تخمدانی مثبت و منفی اختلافی نداشت (05/0<p)، اما در حاملگی و حاملگی با پیامد مثبت اختلاف معنی داری با سایرین داشت (05/0>p). قبل از درمان میزان AFC در گروه های فوق اختلاف معنی داری نداشت (05/0<p).

    نتیجه گیری

    هورمون AMH و FSH عامل پیشگویی کننده برای وجود حاملگی مثبت در زنان نابارور پس از IVF و ICSI می باشد.

    کلید واژگان: فولیکول های آنترال, لقاح خارج رحمی, ناباروری, هورمون آنتی مولرین, هورمون محرک فولیکول
    Nayereh Khadem, Marzieh Lotfalizadeh, Helena Azimi, Seyed Rasoul Sajjadi, Zahra Haji Ghasemi
    Introduction

    Poor and low fertility in IVF cycles can be due to hormonal status and hormonal levels results from induced ovulation protocols. In cases of decreased ovarian reserve، follicular response to gonadotropin stimulation also decreases and the small number of oocytes will be resulted. This article measured the predictive effects of anti-mullerian hormone (AMH) and follicle-stimulating hormone (FSH) levels and antral follicle count (AFC) in infertile women prior to IVF and ICSI on ovarian response and the success rate of pregnancy.

    Methods

    This prospective observational study was conducted during 2011 to 2013 on 60 patients referred to Montaserie infertility center of Mashhad، Iran for IVF or ICSI. Serum levels of AMH، FSH، CBC، LFT، TFT، Ur، Cr and Prolactin were measured and vaginal ultrasound was performed to determine AFC. Required number of gonadotropin ampoules were determined and recorded. At days 20 and 21 of menstrual cycle patients underwent imitated transfer and GnRH was injected. At the 2nd day of menstruation، gonadotropin was injected. 6 days after injection، the ultrasound was performed every other day until at least two follicles up to 17-18mm were observed. Based on the number of follicles، 5000 to 10000 units of hCG was administered. After 36 to 40 hours، IVF or ICSI was performed. Finally bHCG was measured as an index of pregnancy. Data were analyzed by SPSS software version 11andt-test and chi-square tests. P value less than 0. 05 was considered significant.

    Results

    The mean number of antral follicular and oocytes before and after treatment was 4. 43±4. 17 and 3. 09±3. 71، respectively. Mean of bHCG after treatment was 94. 79±265±86 Pmol/dl. Adequate ovarian response occurred in 52 cases (86. 7%) and the incidence of pregnancy was 30% (18 cases). In all patients، AMH was 1. 34±2. 66 Pmol/dl and FSH was 6. 81±4. 54 Pmol/dl. Comparison of hormone levels in women with positive and negative ovarian response showed no significant differences (p>0. 05)، but the differences of these hormones were significant in terms of pregnancy and pregnancy outcomes (p<0. 05). In pre-treatment، the level of AFC in these groups showed no significant difference (p>0. 05)، .

    Conclusion

    AMH and FSH hormones are predictive factor for positive pregnancy in infertile women after IVF and ICSI.

    Keywords: Anti, Mullerian Hormone, Fertilization, In Vitro, Follicle Stimulating Hormone, infertility, Sperm Injections, Intracytoplasmic, Ovarian Follicle
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال