به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "marital self-regulation" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی marital self-regulation در مقالات مجلات علمی
  • بهرام میرزائیان*، فاطمه طالبی
    سابقه و هدف

    امروزه ناباروری یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی و یکی از مهم ترین بحران های دوران زندگی به شمار می رود که به مشکلات روانشناختی زیادی منجر می شود. از آنجایی که درمان شناختی-رفتاری بر توانمندسازی و آموزش به بیمار برای حل مشکلات تاکید دارد، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر خودتنظیمی زناشویی و عدم تحمل بلاتکلیفی در زنان نابارور انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 30 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به  مرکز نازایی شهرستان ساری در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل انجام گرفت. درمان شناختی-رفتاری در 12جلسه 45دقیقه‎ای، هفته ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد، در حالیکه گروه کنترل، درمان روتین را دریافت کردند. پس از دوره پیگیری، گروه کنترل هم تحت روان درمانی قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه های خودتنظیمی زناشویی ویلسون و همکاران (2005) و عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994) را در پیش‎آزمون، پس آزمون و پیگیری (45 روز بعد از پس آزمون) تکمیل کردند و مقایسه شدند.

    یافته ها

    یافته‎ها نشان داد میانگین نمرات به ترتیب در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو زیرمقیاس خودتنظیمی زناشویی درگروه آزمایش، برای زیر مقیاس خودنظم بخشی ارتباطی (273/6 ± 266/24)، (207/3 ± 000/41) و (899/3 ± 266/35) افزایش معناداری در پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش‏آزمون داشت (05/0>P)و زیر مقیاس تکاپوی ارتباطی (094/5 ± 333/19)، (914/1 ± 666/8) و (449/2 ± 000/12) و همچنین عدم تحمل بلاتکلیفی (302/9 ± 600/92)، (585/7 ± 400/67) و (975/10 ± 200/75) کاهش معنی داری در پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش‏آزمون داشتند. (05/0>P).

    نتیجه گیری

    .نتایج مطالعه نشان داد که درمان شناختی-رفتاری می تواند یک مداخله اثربخش در بهبود خودتنظیمی زناشویی کاهش و عدم تحمل بلاتکلیفی در زنان نابارور باشد.

    کلید واژگان: درمان شناختی-رفتاری, خودتنظیمی زناشویی, عدم تحمل بلاتکلیفی, زنان نابارور
    Bahram Mirzaeian*, Fatemeh Talebi
    Background

    Today, infertility is a major concern for public health and one of the most important crises in life, which leads to many psychological problems. Since cognitive-behavioral therapy emphasizes empowering and educating the patient to solve problems, this study was conducted to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on marital self-regulation and uncertainty intolerance in infertile women.

    Methods

     This clinical trial study was performed on 30 infertile women referring to the infertility center of Sari city in two groups of case and control (15 patients in each group). Cognitive-behavioral therapy was performed in 12 sessions of 45 minutes, once a week for the experimental group, while the control group received the routine treatment. After the follow-up period, the control group also underwent psychotherapy. Both groups completed the questionnaires of marital self-regulation by Wilson et al. (2005) and uncertainty intolerance by Friston et al. (1994) in the pre-test, post-test and follow-up (45 days after the post-test) and were compared.

    Finding

    The results showed that in the two subscales of marital self-regulation in the experimental group, the average scores in the three stages of pre-test, post-test and follow-up respectively for the subscale of communication self-regulation (24.266 ± 6.273), (41.000 ± 3.207) and (35.266 ± 3.899) there was a significant increase in the post-test and follow-up compared to the pre-test stage(P<0.05). And the sub-scale of communication effort(19.333 ± 5.094), (8.666 ± 1.914) and (12.000 ± 2.449), and intolerance of uncertainty 92.600 ± 9.302), (67.400 ± 7.585) and (75.200 ± 10.975), had a significant decrease in the post-test and follow-up compared to the pre-test stage (P<0.05).

    Conclusion

    The results of the study showed that cognitive-behavioral therapy can be an effective intervention in improving marital self-regulation and reducing intolerance of uncertainty in infertile women.

    Keywords: Cognitive-Behavioral Therapy, Marital Self-Regulation, Intolerance Of Uncertainty, Infertile Women
  • عاطفه زراستوند، طاهر تیزدست*، جواد خلعتبری، شهنام ابوالقاسمی
    زمینه و هدف

    هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت، بر خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خودانتقادی زنان نابارور بود.

    مواد و روش ها

    روش پژوهش آزمایشی  با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهرستان چالوس و نوشهر در سال 1397-1398 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی آسان سی نفر از زنان نابارور در دو گروه درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت (هشت جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفت. گروه کنترل در طی این مدت هیچ گونه مداخله خاصی دریافت نکرد. از پرسش نامه های خودتنظیمی زناشویی ویلسون و همکاران، دلزدگی زناشویی پاینز و خودانتقادی تامپسون و زاروف به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسش نامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام شد.

    ملاحظات اخلاقی: 

    این پژوهش با کد IR.IAU.TON.REC.1397.030 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن به تصویب رسیده است.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که نمرات خودتنظیمی زناشویی زنان نابارور پس از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در گروه آزمایش، نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش و همچنین نمرات دلزدگی زناشویی و خودانتقادی کاهش یافته است(0/01< P ).

    نتیجه گیری

    بنابراین، به مشاوران و درمانگران، استفاده از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت برای بهبود خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خودانتقادی زنان نابارور پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت, خودتنظیمی زناشویی, دلزدگی زناشویی, خودانتقادی, ناباروری
    Atefe Zarastvand, Taher Tizdast*, Javad Khalatbari, Shahnam Abolghasemi
    Background and Aim

    The purpose of this study was to determine the effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on marital self-regulation, marital burnout, and self-criticism of infertile women.

    Methods & Materials: 

    This experimental study was conducted with a pretest-posttest design with the control group. The statistical population of this study included all the infertile women of Mazandaran Province, Iran, in 2018-2019. In this study, 30 infertile women were considered the sample size in the experimental group mindfulness-based cognitive therapy (of 15 infertile women) and control (15 infertile women). The experimental group underwent mindfulness-based cognitive therapy (10 sessions 60 minutes), but the control group received no training. To collect data, we used the marital self-regulation scale of Wilson and et al., the marital burnout scale of Pines, and the self-criticism scale of Thompson and Zuroff. Data analysis was performed in SPSS V. 24 with descriptive and inferential statistics (multivariable analysis of covariance).

    Ethical Considerations: 

    This study with research ethical code IR.IAU.TON.REC.1397.030 was approved by the Research Ethics Committee at Islamic Azad University Tonekabon Branch.

    Results

     The results showed that the scores of marital self-regulation of infertile women after mindfulness-based cognitive therapy in the experimental group significantly increased in comparison with the control group, and also marital burnout, and self-criticism scores were decreased (P<0.01).

    Conclusion

     Therefore, it is suggested that counselors and therapists use mindfulness-based cognitive therapy to improve marital self-regulation, marital burnout, and self-criticism of infertile women.

    Keywords: Mindfulness-based Cognitive therapy, Marital self-regulation, Marital burnout, Self-criticism, Infertile
  • عاطفه زراستوند، طاهر تیزدست*، جواد خلعتبری، شهنام ابوالقاسمی
    زمینه و هدف

     ناتوانی در داشتن فرزند استرس آور بوده و موجب آشفتگی روانی می شود. همچنین به عنوان یک عامل قوی علیه روابط بین زوج ها و استحکام خانواده عمل می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت به خود بر خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خود انتقادی زنان نابارور بود.

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان نابارور شهرهای چالوس و نوشهر بودند که بین ماه های خرداد تا شهریور 1397 به مراکز ناباروری مراجعه کرده بودند. از میان آن ها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت درمان متمرکز بر شفقت به خود (10 جلسه 60 دقیقه ای) قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. از پرسشنامه های خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خود انتقادی به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از طریق نرم‏افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس چند متغیره) انجام پذیرفت.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که مداخله متمرکز بر شفقت به خود بر خودتنظیمی زناشویی (17/8=F، 001/0>p)، دلزدگی زناشویی (52/52=F، 001/0>p) و خود انتقادی (99/64=F، 001/0>p) زنان نابارور تاثیر دارد.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این پژوهش، درمان متمرکز بر شفقت به خود مداخله موثری در بهبود خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خود انتقادی زنان نابارور بود.

    کلید واژگان: خود انتقادی, خودتنظیمی زناشویی, دلزدگی, شفقت به خود, ناباروری
    Atefeh Zarastvand, Taher Tizdast*, Javad Khalatbari, Shahnam Abolghasemi
    Aim and Background

     The inability to have a child is stressful, causes psychological distress and acts as a powerful factor in relationships between couples and family strengths. The aim of the present study was investigate to the effectiveness of self-compassion focused therapy on marital self-regulation, marital burnout, and self-criticism in infertile women.

    Methods and Materials

    This study was an applied and quasi-experimental with pre-test and post-test with a control group. The statistical population consisted of infertile women who referred to infertility centers in the cities of Chalus and Noshahr between June and September 2018. Among them, 30 people were selected and divided into experimental and control. Experimental groups received self-compassion-focused therapy (for ten 60-min sessions), but the control group did not receive any intervention. The Self-Regulation for Effective Relationships Scale (SRERS), Marital Burnout Questionnaire (MBQ) and Self-Criterion Questionnaires (SCQ) were used to collect the data. Data were analyzed by SPSS software version 24 in two parts: descriptive and inferential (multivariate analysis of covariance).

    Findings

     The results showed that self-compassion focused therapy had a significant effect on marital self-regulation (F=8.17, p<0.001), marital burnout (F=52.52, p<0.001), and self-criticism (F=64.99, p<0.001) in infertile women.

    Conclusions

     It can be concluded that self-compassion focused therapy was effective in improving marital self-regulation, marital burnout, and self-esteem in infertile women.

    Keywords: Burnout, Infertility, Marital self-regulation, Self-compassion, Self-criticism
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال