اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت، بر خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خودانتقادی زنان نابارور

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت، بر خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خودانتقادی زنان نابارور بود.

روش پژوهش آزمایشی  با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهرستان چالوس و نوشهر در سال 1397-1398 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی آسان سی نفر از زنان نابارور در دو گروه درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت (هشت جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفت. گروه کنترل در طی این مدت هیچ گونه مداخله خاصی دریافت نکرد. از پرسش نامه های خودتنظیمی زناشویی ویلسون و همکاران، دلزدگی زناشویی پاینز و خودانتقادی تامپسون و زاروف به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسش نامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام شد.

ملاحظات اخلاقی: 

این پژوهش با کد IR.IAU.TON.REC.1397.030 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن به تصویب رسیده است.

نتایج نشان داد که نمرات خودتنظیمی زناشویی زنان نابارور پس از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در گروه آزمایش، نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش و همچنین نمرات دلزدگی زناشویی و خودانتقادی کاهش یافته است(0/01< P ).

بنابراین، به مشاوران و درمانگران، استفاده از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت برای بهبود خودتنظیمی زناشویی، دلزدگی زناشویی و خودانتقادی زنان نابارور پیشنهاد می شود.