جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « muscle spasticity » در نشریات گروه « پزشکی »
-
Background
Disruption in the descending pathways may lead to gait impairments in Cerebral Palsy (CP) children. Though, the mechanisms behind walking problems have not been completely understood.
ObjectiveWe aimed to define the relationship between the structure of the corticoreticular tract (CRT) and walking capacity in children with CP.
Material and MethodsThis is a retrospective, observational, and cross-sectional study. Twenty-six children with CP between 4 to 15 years old participated. Also, we used existed data of healthy children aged 4 to 15 years old. CRT structure was characterized using diffusion tensor imaging (DTI). The DTI parameters extracted to quantify CRT structure included: fractional anisotropy (FA), mean (MD), axial (AD), and radial (RD) diffusivity. Balance and walking capacity was evaluated using popular clinical measures, including the Berg balance scale (BBS), Timed-Up-and-Go (TUG; balance and mobility), six-minute walk test (6 MWT; gait endurance), and 10-meter walk Test (10 MWT; gait speed).
ResultsThere are significant differences between MD, AD, and RD in CP and healthy groups. Brain injury leads to various patterns of the CRT structure in children with CP. In the CP group with abnormal CRT patterns, DTI parameters of the more affected CRT are significantly correlated with walking balance, speed, and endurance measures.
ConclusionConsidering the high inter-subject variability, the variability of CRT patterns is vital for determining the nature of changes in CRT structure, their relationship with gait impairment, and understanding the underlying mechanisms of movement disorders. This information is also important for the development or prescription of an effective rehabilitation target for individualizing treatment.
Keywords: Diffusion tensor imaging, Motor pathway, Muscle Weakness, Muscle Spasticity, cerebral palsy} -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و هشتم شماره 1 (پیاپی 229، فروردین 1399)، صص 21 -27زمینه و هدف
اسپاستیسیته از علایم مهم سکته مغزی است که موجب محدودیت حرکت و ناتوانی می شود. اسپاستیسیته عضلات پلانتار فلکسور مچ پا و انگشتان، منجر به اختلال در تعادل و راه رفتن بیماران می گردد. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات فوری سوزن زدن خشک (Dry needling) عضلات پلانتار فلکسور مچ پا و انگشتان بر شدت اسپاستیسیته و تعادل بیماران مبتلا به سکته مغزی بود.
روش بررسیپژوهش حاضر یک مطالعه ی بالینی پیش و پس آزمون (pre- and post-test) بود که در درمانگاه فیزیوتراپی ضایعات مغزی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، از فروردین 1396 تا فروردین 1397 انجام شد. 20 بیمار مبتلا به سکته ی مغزی (12 مرد و هشت زن با میانگین سنی 13±56/5 سال) انتخاب شدند. یک دقیقه سوزن زدن خشک برای هر یک از عضلات گاستروکنمیوس، خم کننده بلند و کوتاه انگشتان پای مبتلا، در یک جلسه انجام شد. معیارهای پیامد شامل: مقیاس اصلاح شده ی اصلاح شده آشورث (Modified Modified Ashworth Scale, MMAS) برای ارزیابی اسپاستیسیته، آزمون برخاستن و رفتن زمان گیری شده و ایستادن روی یک پا، برای ارزیابی تعادل، بودند. ارزیابی در سه زمان پیش، بلافاصله و 15 دقیقه پس از سوزن زدن خشک انجام شد.
یافته هانتایج پژوهش، نشان دهنده کاهش معنادار اسپاستیسیته عضلات پلانتار فلکسور (0/001=p)، زمان آزمون های برخاستن و رفتن زمانگیری شده (0/001=P) و افزایش زمان ایستادن روی پای مبتلا (0/001=p) بلافاصله و 15 دقیقه پس از درمان بود.
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که سوزن خشک توانست اسپاستیسیته عضلات پلانتار فلکسور بیماران سکته مغزی را کاهش داده و منجر به بهبود تعادل بیماران سکته مغزی شود.
کلید واژگان: سوزن خشک, تعادل بدن, اسپاستیسیته عضلانی, سکته مغزی}BackgroundSpasticity is one of the most important symptoms of stroke, which leads to movement constraints and disability. The presence of spasticity in the ankle and toe plantar flexor muscles disturbs the balance and gait of patients with stroke. Dry needling has been introduced as a new method for the treatment of spasticity. The aim of this study was to investigate the immediate effects of the ankle and toe plantar flexors dry needling on spasticity and balance in patients with stroke.
MethodsThis study was a clinical pretest-posttest study. Twenty patients with stroke (12 males and 8 females), the mean age of 56.5±13 years were included. The assessments were performed before dry needling, immediately after dry needling and 15 minutes after that. Dry needling was used to treat gastrocnemius (ankle plantar flexor) muscles, flexor digitorum longus, and flexor digitorum brevis of the affected lower limb of the patients, for one session. Each muscle was needled for one minute with fast in-fast out technique. The outcome measures of the study were modified modified Ashworth scale (MMAS) for the assessment of the severity of muscle spasticity, timed up and go test and one leg stance test, for balance evaluation. The study was conducted in neurological physical therapy, Clinic of Rehabilitation School, Tehran University of Medical Sciences in Iran, from April 2017 to April 2018.
ResultsThe results showed a significant decrease in the ankle and toe plantar flexor muscles spasticity both immediately after dry needling and at 15 minutes follow-up (P=0.001). The duration of timed up and go test (P=0.001) and one leg stance test (P=0.001) improved significantly after dry needling and this improvement persisted for 15 minutes after dry needling. The effect size for timed up and go test and one leg stance test was small (Cohen'sd=0.33 and 0.32 respectively).
ConclusionThis study suggests that dry needling is effective in improving spasticity of ankle and toe plantar flexor muscles and the balance of patients with stroke. Further research with larger sample size and control group is necessary.
Keywords: dry needling, postural balance, muscle spasticity, stroke} -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و هفتم شماره 4 (پیاپی 220، تیر 1398)، صص 234 -239زمینه و هدفاسپاستیسیته اختلال حرکتی به دنبال سکته مغزی می باشدکه افزون بر تاثیرمنفی بر روی کیفیت زندگی بیمار، بار اقتصادی عمده ای بر جامعه وارد می کند. به تازگی شاک ویو درمانی به عنوان روشی امن و موثر در درمان اسپاستیسیتی مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اعمال شاک ویو بر روی عضلات سه سر ساقی و چهار سر رانی در بیماران سکته مغزی بود.روش بررسیاین مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 15 بیمار مبتلا به سکته مغزی در فاصله زمانی شهریور 1395 تا تیرماه 1396 در شهر تهران با تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و براساس معیارهای ورود انجام شد. درمان شامل یک جلسه شاک ویو پلاسبو و 3 جلسه شاک یو فعال بود. اسپاستیسیتی عضلات سه سر ساقی و چهار سر رانی توسط مقیاس آشورث (Ashworth scale) و دامنه حرکتی پاسیو مفاصل زانو و مچ توسط گونیامتر (Enraf-Nonius Corp., Delft, Netherlands) اندازه گیری شد. بیماران پیش و پس از شاک ویو پلاسبو، پس از سه جلسه شاک ویو فعال و چهار هفته پس از پایان درمان ارزیابی شدند.یافته هاتغییری در مقیاس آشورث و دامنه حرکتی پس از شاک ویو پلاسبو مشاهده نشد. شاک ویو فعال به طور معناداری سبب بهبود دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و زانو و کاهش اسپاستیسیته عضلات سه سر ساقی و چهار سر رانی شد که این تغییر تا چهار هفته پس از درمان در مفصل مچ پا پایدار بود. دامنه حرکتی زانو چهار هفته پس از درمان کاهش معناداری نسبت به جلسه آخر درمان نداشت.نتیجه گیریشاک ویو درمانی سبب کاهش میزان اسپاستیسیتی و بهبود دامنه حرکتی گردید که این اثر در مفصل مچ پا تا چهار هفته پایدار اما در دامنه حرکتی زانو ناپایدار بود.کلید واژگان: فلج نیمه بدن, اسپاستیسیته عضلانی, پژوهش های نیمه تجربی, شاک ویو درمانی}BackgroundSpasticity is a common motor impairment in patients with stroke that not only has a negative impact on the patient’s quality of life but also has high economic burdens for society. Recently the application of shock wave therapy has attracted considerable attention as a safe and effective method in treatment of spasticity. The objective of the present study was to investigate the effect of application shock wave on spasticity of quadriceps femoris and triceps surae muscles in patients with stroke.MethodsThis was a quasi-experimental study on 15 stroke patients which were selected according to inclusion criteria between September 2016 and May 2017. This study was approved by the Ethics Committee of Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Iran. The intervention included one session placebo shock wave and three sessions of true shock wave. Level of the spasticity was measured at quadriceps and gastrocnemius muscles by Ashworth scale (AS) and passive range of motion (PROM) of the knee and ankle joints was recorded by a manual goniometer (Enraf-Nonius Corp., Delft, Netherlands). Participants were assessed at baseline, after the placebo shock wave, after the final session of active shock wave and 4 weeks after the last treatment.ResultsPlacebo shock wave had not significant effect on grade of AS of spastic muscles as well as PROM of knee and ankle joints. True shock wave induced a statistically significant reduction in AS of triceps surae and quadriceps femoris muscles and improvement of PROM of knee and ankle joints. The reduction in AS of triceps surae and improvement of ROM ankle joint continued 4 weeks after the last treatment. However, after 4 weeks, there was a significant reduction in the PROM of knee joint compared to the last session.ConclusionThree sessions shock wave therapy can reduce the tone of triceps surae and quadriceps muscles and improved the passive range of motion in the knee and ankle joints for up to 4 weeks, but these effects were not stable on the PROM knee joint.Keywords: hemiplegia, muscle spasticity, quasi-experimental study, shock wave therapy}
-
مقدمهسکته مغزی، مهم ترین عامل ناتوانی در افراد بالغ محسوب می شود. اسپاستیسیتی نیز نوعی اختلال حرکتی شایع است که در اثر ضایعات اعصاب مرکزی مانند سکته مغزی بروز می کند و باعث ایجاد تغییر در عضله اسکلتی می شود و هر دو عامل عصبی و مکانیکی عضله را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای شاخص های عصبی و مکانیکی عضله اسپاستیک در دو گروه بیماران مبتلا به سکته مغزی بر اساس مدت زمان ابتلا بود.مواد و روش هادر این مطالعه، 45 بیمار مبتلا به سکته مغزی اسپاستیک شرکت نمودند که بر اساس مدت زمان ابتلا بر اساس ماه، به دو گروه کمتر و بیشتر از 12 ماه تقسیم شدند. ارزیابی های کلینیکی شامل ارزیابی تون عضله، رفلکس عمقی تاندون آشیل و دامنه حرکتی مفصل مچ پا به ترتیب با استفاده از Modified Modified Ashworth Scale (MMAS)، چکش رفلکسی و گونیامتر دستی اندازه گیری گردید. شاخص های عصبی عضله گاستروکنمیوس داخلی شامل زمان تاخیر رفلکس H و نسبتHmax/Mmax با کمک دستگاه الکترومایوگرافی و شاخص های مکانیکی عضله شامل طول فاسیکل، زاویه پر شکل و ضخامت عضله با استفاده از دستگاه سونوگرافی مورد سنجش قرار گرفت. جهت مقایسه داده ها بین دو گروه با توجه به توزیع نرمال آن ها، از آزمون t استفاده شد.یافته هابه جزء در متغیر مدت زمان ابتلا به بیماری (001/0 > P)، در هیچ کدام از داده های جمع آوری شده دیگر، بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریاختلاف معنی داری در شاخص های عصبی و مکانیکی عضله اسپاستیک بین بیماران مبتلا به سکته مغزی قبل و بعد از 11 ماه از زمان وقوع سکته وجود ندارد .کلید واژگان: سکته مغزی, اسپاستیسیتی, شاخص های عصبی, شاخص های مکانیکی, عضله گاستروکنمیوس داخلی}IntroductionStroke is the most important cause of disability in adult people. Spasticity is a common motor disorder that develops secondary to upper motor neuron lesions such as stroke. Spasticity can cause changes in skeletal muscle, and affects both the neural and mechanical properties of skeletal muscles. The aim of this study was to compare neural and mechanical properties of spastic muscle between two groups of patients with stroke based on the duration of disease.Materials and MethodsIn this study, 45 patients with stroke were divided into two groups of less and more than twelve months of stroke onset. Clinical assessment including muscle tone, achilles deep tendon reflex, and range of motion of ankle joint were measured using Modified Ashworth Scale, hammer, and goniometer, respectively. Neural properties, including H-reflex latency and Hmax/Mmax ratio, were acquired with electromyography (EMG) machine, and mechanical properties, including fascicle length, pennation angle, and muscle thickness in the spastic medial gastrocnemius muscle, were evaluated using ultrasonography instrument. To compare between two groups, we used t-test.ResultsExcept for the duration of the disease (P < 0.001), there were not any significant differences in others parameters between the two groups.ConclusionThe results of this study showed that there was no significant difference in neural and mechanical parameters between the patients with stroke before and after 12 months of onset.Keywords: Stroke, Muscle spasticity, Neural parameters, Mechanical parameters, Gastrocnemius muscle}
-
Background
Averting recurrent stroke among stroke survivors requires a choice of the appropriate arm for blood pressure (BP) measurement, especially among high - risk survivors.
ObjectivesThis study aimed at determining the appropriate arm for BP measurement in stroke survivors.
MethodsThis cross sectional study comprised of 100 volunteer and willing stroke survivors enrolled using the convenient sampling technique from 2 public hospitals in Maiduguri, Nigeria. Each participant’s BP was measured as stipulated by previous studies. Descriptive statistics were used to summarize the socio - demographics and clinical characteristics of the stroke survivors. Student’s t - test for independent samples was used to compare mean BP between unaffected and affected arms of the participants.
ResultsMean age and age range of the participants in years were 53.8 + 17.7 and 20 to 90, respectively. Participants that had had a stroke within the previous 7 months accounted for 69.0% of cases. Spastic stroke constituted 71%. Sides of the body afflicted with stroke were equally distributed. A significant difference (p = 0.017) existed in blood pressure between unaffected and affected arms of stroke survivors.
ConclusionsHealth workers involved in the management of stroke patients were advised to take blood pressure measurement from both the affected and non-affected arms; the arm with the higher value should be taken as the reference arm.
Keywords: Blood Pressure, Nigeria, Muscle Spasticity, Stroke Survivors} -
IntroductionApplication of biofeedback techniques in rehabilitation has turned into an exciting research area during the recent decade. Providing an appropriate visual or auditory biofeedback signal is the most critical requirement of a biofeedback technique. In this regard, changes in Surface Electromyography (SEMG) signals during wrist movement can be used to generate an indictable visual biofeedback signal for wrist movement rehabilitation via SEMG biofeedback. This paper proposes a novel methodology for selecting the most appropriate features out of wrist muscle SEMG signals.MethodsTo this end, the surface EMG signals from flexor and extensor muscle groups during wrist joint movements were recorded and analyzed. Some linear and nonlinear features in frequency, time, and time-frequency domains were extracted from the recorded surface EMG signals of the flexor and extensor muscles. Experiments and analyses were performed on ten healthy subjects and four stroke patients with wrist muscle spasticity as the movement disorder subjects. Some heuristic feature selection measures were applied. The main motivation behind choosing applied heuristic feature selection measures was meeting. In the first step, the designed visual biofeedback signal should indicate a healthy wrist motion profile as its successful tracking by the patient guarantees rehabilitation. In addition, the visual biofeedback signal should be a smooth curve thus preventing the patient from discomfort while tracking it on a monitor during the biofeedback therapy.ResultsIn this pilot study, after using the introduced feature selection measures, quantitative and qualitative analyses of the extracted features indicated that Shannon entropy is the most appropriate feature for generating a visual biofeedback signal as a healthy wrist motion profile to improve the ability of stroke patients in controlling wrist joint motion. In addition, it was shown that when the wrist joint moves between a flexed and rest position, the flexor muscle EMG signal should be used for generating a visual biofeedback signal. However when the wrist joint moves between a rest position and an extended position, the extensor muscle EMG signal is appropriate for providing a visual biofeedback signal. It is worth noting that the achieved pilot study results should be confirmed by the future studies with larger samples.ConclusionAccording to the obtained results, it can be concluded that among the analyzed features, the Shannon entropy was the most appropriate feature. It can be employed for generating a visual biofeedback signal for reduction of spasticity in patients with stroke.Keywords: Biofeedback, Muscle spasticity, Stroke, Electromyography}
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و پنجم شماره 5 (پیاپی 197، امرداد 1396)، صص 332 -342زمینه و هدفاسپاستیسیتی نقص بالینی ضایعات نورون محرکه فوقانی می باشد که بلافاصله یا مدتی پس از ضایعه نمایان می گردد و در 38% بیماران سکته مغزی مشاهده می شود. به تازگی شاک ویودرمانی به عنوان روشی امن و موثر در درمان اسپاستیسیته گزارش شده است. این مطالعه با هدف برآورد اثر شاک ویو در کاهش اسپاستیسیتی پس از سکته مغزی انجام شد.روش بررسیتمامی مقالات موجود در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، MEDLINE، Science Direct و Scopus و موتور جستجوی Google scholar، در فاصله سال های 2000 تا پایان 2016 میلادی با کلمات کلیدی Spasticity، Muscle hypertonicity، Extracorporeal Shock Wave Therapy، Stroke و Hemiplegiaبررسی شد. معیارهای ورود، مطالعات تمام متن و چاپ شده به زبان انگلیسی بود. دو مرورگر به صورت مستقل مقالات را از نظر شرایط ورود و کیفیت بررسی نمودند. در آنالیز آماری نمرات مقیاس آشورت و دامنه حرکتی پاسیو مفصل لحاظ شد.یافته ها11 مطالعه با مجموع 261 بیمار وارد مرور سیستماتیک گردید. در هفت مطالعه اثر شوک ویو در عضلات اسپاستیک اندام فوقانی و در چهار مطالعه اثر شوک ویو در عضلات اسپاستیک اندام تحتانی بررسی شده بود. بلافاصله پس از شوک ویو درمانی کاهش معنادار مقیاس آشورت (1/62- SMD= و 1/04- تا 2/2-= 95% CI) و افزایش معنادار دامنه حرکتی (3/23SMD= و 5/12 تا 1/35=95%CI ) در مقایسه با مقادیر پایه مشاهده شد.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که شوک ویو می تواند سبب بهبود اسپاستیسیته و افزایش دامنه حرکتی گردد اما مکانیزم دقیق اثر آن هنوز نامشخص است و انجام مطالعات کارآزمالیی بالینی بیشتر و با کیفیت بالاتر ضروری است.کلید واژگان: اسپاستیسیتی, فلج نیمه بدن, سکته مغزی, شاک ویودرمانی, هیپرتونیسیتی عضلانی}BackgroundSpasticity is a clinical deficit of upper motor neurons lesions that presented immediately or at delayed times after lesions and occurs in about 38% of stroke patients. Extracorporeal shock wave therapy (ESWT) has been recently reported as a safe and effective method for reducing spasticity in stroke patients. In the present study, we sought to investigate the impact of the ESWT on post stroke spasticity using a meta-analysis method.MethodsAll primary reports of spasticity indexed in PubMed, MEDLINE, Science Direct, Scopus and search engine of Google Scholar from January 2000 to December 2016 were searched. The following terms were used as keywords: Spasticity, muscle hypertonicity, ESWT, stroke and hemiplegia. Any report was included if it met the following criteria: involving clinical trials, full-version availability, and being written in english. Two reviewers selected articles independently and reviewed the studies considering quality and eligibility, and then they extracted general information on objectives, design, participants, and outcomes. The methodologic quality of each study was assessed using the Pedro Scale. In the statistical analyses, we considered two outcomes; Modified Ashworth scale (MAS) grade and passive rang of movement (PROM). The meta-analysis was done using random effect model in Stata, version 11 (Stata Corp., TX, USA).ResultsEleven studies within a total of 261 patients were included in this review. In seven studies the shock waves were applied to the upper limb muscles, and in four other studies, the effects of ESWT on the spasticity of the lower limb muscles were assessed. Immediately after applying the ESW, MAS grade was significantly decreased in comparison to the baseline values. (Standardized mean difference [SMD], -1.62; 95% confidence interval [CI], -2.2 to -1.04). The PROM was significantly increased immediately after ESWT in comparison to the baseline values (SMD, 3.23; CI 95%, 1.35 to 5.12).ConclusionThe results of this study showed that ESWT can immediately improve the spasticity and increased PROM, but it seems that the mechanism of action of shock waves on spasticity is still unclear. Further clinical trial studies with higher methodological quality should be recommended.Keywords: hemiplegia, muscle hypertonia, muscle spasticity, shock waves, stroke}
-
زمینههدف از تجویز ارتزها برای کودکان فلج مغزی، تاثیر بر ساختار بدن و کمک به عملکرد آن هاست. ارتزهای پوششی الاستیک نسل جدیدی از ارتزها در زمینه توان بخشی راه رفتن کودکان فلج مغزی هستند.هدفمطالعه به منظور تعیین اثر ارتز پوششی الاستیک بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک انجام شد.مواد و روش هادر این مطالعه نیمه تجربی، 16 کودک فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک در سال 1389 در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ارزیابی شدند. برای ارزیابی سرعت و میزان تغییر در راه رفتن کودکان از آزمون های استاندارد استفاده شد. معیار اصلاح شده اشورث و الکتروگونیومتر برای ارزیابی میزان تون عضلانی و میزان دامنه حرکتی زانو استفاده شد. داده ها با آزمون های آماری تی زوجی و اسمیرنوف کولموگروف تحلیل شدند.یافته هاتفاوت میزان زاویه زانو، سرعت راه رفتن و میزان تغییرات راه رفتن قبل و بعد از استفاده از ارتز به ترتیب 61/4 ± 31/18- درجه، 82/1 ± 50/0- متر بر ثانیه و 51/1 ± 18/4 بود. تفاوت میزان اسپاستیسیتی عضله های ترای سپس سورائی 34/0 ± 56/1 به دست آمد. اختلاف بین سرعت راه رفتن و میزان اسپاستیسیتی در دو مرحله از نظر آماری معنی دار نبود، ولی تفاوت بین میزان زاویه زانو و تغییرات راه رفتن قبل و بعد از استفاده از ارتز از نظر آماری معنی دار بود (05/0 P <).
نتیجه گیریبا توجه به یافته ها، به نظر می رسد ارتز پوششی الاستیک می تواند موجب بهبود راه رفتن و زاویه زانو شود، ولی در افزایش سرعت راه رفتن و میزان اسپاستیسیتی کودکان فلج مغزی تاثیری ندارد.
کلید واژگان: ارتز دینامیکی, فلج مغزی, تون عضلانی}BackgroundThe purpose of orthotics prescription for children with cerebral palsy (CP) is to affect body structure and to help their function. Dynamic orthotics is a new generation of orthotics in gait rehabilitation of children with CP.ObjectiveThe aim of the present study was to evaluate the effect of neoprene dynamic orthoses on motor function of children with spastic diplegic CP.MethodsThis quasi-experimental study was conducted on 16 children with spastic diplegic CP at University of Social Welfare and Rehabilitation, during 2010-11. Standard tests have been used for evaluating the walking speed and the gait variation in children. Muscle spasticity and knee range of motion were assessed by modified Ashworth’s scale and electro-goniometry. Data were analyzed by Kolmogorov Smirnov test and paired T-test.FindingsKnee joint angle, walking speed and gait variation were -18.31±4.61 (degree), -0.50±1.82 (m/s) and 4.18±1.51, respectively. The triceps surae muscle spasticity was 1.56±0.34. After application of the orthoses, the differences of walking speed and muscle spasticity were not significant but the differences of knee joint angle and gait variation were statistically significant (P <0.05).ConclusionWith regard to the results, Neoprene dynamic orthoses can improve the gait variation and knee joint kinematic but it is not effective on muscle spasticity and walking speed.Keywords: Dynamic Orthosis, Cerebral Palsy, Muscle Spasticity} -
مقدمه
این مطالعه با هدف تاثیر گچ گیری مکرر توام با تزریق سم بوتولینیوم نوعA بر اسپاستی سیتی عضلات همسترینگ و کاف کودکان فلج مغزی انجام گرفت.
روشاین مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه های موازی به شکل پیش و پس مداخله و دو سویه کور انجام شد. جامعه هدف، کودکان 8-2 ساله مبتلا به فلج مغزی همی پلژی و دایپلژی در شهر تهران بودند. از میان کودکان مراجعه کننده به موسسه توانبخشی ولیعصر (عج)، 25 نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند با در نظر گرفتن شرایط همگنی (سن، سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت و نوع اختلال) به صورت ساده و هدفمند انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه 13 و 12 نفره تقسیم شده و به ترتیب تحت تزریق سم بوتولینیوم نوعA به تنهایی و سم بوتولینیوم نوعA همراه با گچ گیری مکرر قرار گرفتند. ابزارهای کلینیکی، شامل سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت و مقیاس اصلاح شده آشورث می شد که قبل و 1، 3، 6 و 12 ماه بعد از تزریق مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های آماری رتبه های علامت دار ویلکاکسون و من – ویتنی انجام شد.
یافته هامقایسه بین دو گروه از نظر میزان اسپاستی سیتی زانوی راست و چپ در مقاطع یک ماه، سه ماه، شش ماه و دوازده ماه بعد نسبت به قبل از مداخله تفاوت معنی داری نشان نداد. در مقایسه بین دو گروه از نظر میزان اسپاستی سیتی مچ پای راست و چپ در مقاطع زمانی یک ماه و سه ماه تفاوت معنی داری نسبت به قبل از مداخله دیده نشد ولی در بازه های زمانی شش ماه و دوازده ماه تفاوت معنی دار مشاهده گردید (05/0P<).
نتیجه گیریبه نظر می رسد ترکیب تزریق سم بوتولینیوم نوع A و گچ گیری مکرر مچ پا، یکی از رویکردهای مناسب در کاهش اسپاستی سیتی عضلات کاف کودکان فلج مغزی باشد که برای مدت بیش از 6 ماه می تواند کاهش تون عضلات را حفظ کند
کلید واژگان: فلج مغزی, سم بوتولینیوم نوع A, اسپاستی سیتی عضلانی, گچ گیری}Background and AimsThe goal of this study was to determine the effect of foot serial casting along with botulinum toxin type-A injection on spasticity in children with cerebral palsy.
MethodsThis study was a randomized clinical trial performed as a pre-post, double blind study. It was performed on 25 children with hemiplegia and diplegia (2-8 years) in Tehran city, who were referred to valiasr rehabilitation foundation. Participants were chosen by simple randomized sampling and were matched for age, Gross Motor Function Classification System (GMFCS) and type. They were randomly divided into two groups. The first group (n=13) underwent BTX-A injection alone and the second group (n=12) had BTX-A injection and foot serial casting after the injection. Clinical assessments were done using the GMFCS and Modified Ashworth Scale before and at 1, 3, 6 and 12 months after the interventions. Data were analyzed by Wilcoxon signed rank test and mann-whitney U.
ResultsComparison of two groups in regard to the right and left knee spasticity at, 1, 3, 6 and 12 months after injection showed no significant difference in comparison to those before interventions. Furthermore, comparison of right and left ankle spasticity before injection with that at 1, and 3 months follow ups did not show statistically significant difference, but significant differences were found when compared with 6 and 12 month follow-ups (P<0.05)
ConclusionIt seems, one of the proper approaches to reduce spasticity in children with cerebral palsy is foot serial casting along with botulinum toxin type-A injection and it can decrease the muscle tone when applied more than six months.
Keywords: Cerebral palsy, Botulinum toxin type A, Muscle spasticity, Casts, Occupational therapy}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.