به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "neuron" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Davood Yari, Arezoo Saberi, Zahra Salmasi, Seyed Alireza Ghoreishi *, Leila Etemad, Jebrail Movaffagh, Babak Ganjeifar

    Spinal cord injury (SCI) is a complex, multifaceted, progressive, and yet incurable complication that can cause irreversible damage to the individual, family, and society. In recent years strategies for the management and rehabilitation of SCI besides axonal regeneration, remyelination, and neuronal plasticity of the injured spinal cord have significantly improved. Although most of the current research and therapeutic advances have been made in animal models, so far, no specific and complete treatment has been reported for SCI in humans. The failure to treat this complication has been due to the inherent neurological complexity and the structural, cellular, molecular, and biochemical characteristics of spinal cord injury. In this review, in addition to elucidating the causes of spinal cord injury from a molecular and pathophysiological perspective, the complexity and drawbacks of neural regeneration that lead to the failure in SCI treatment are described. Also, recent advances and cutting -edge strategies in most areas of SCI treatment are presented.  Level of evidence: I

    Keywords: Combination Therapy, Neural Tissue Engineering, Neuron, SCI, Spinal Cord Injury
  • محمدحسین حاجتی پیشوری، یوسف پناهی*، غلامرضا حمیدیان
    زمینه

    صرع بیماری مزمن عصبی است که داروهای درمانی فعلی به علت مکانیسم پیچیده آن از کارایی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیرعصبی همچون آستروسیت ها و میکروگلیاها داشته باشد.

    هدف

     مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توامان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.

    روش ها

     در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به ترتیب با دزهای 50 و 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون ها و نوروگلیاها بررسی شد.

    یافته ها

     در کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه های درمان، تعداد نورون ها و نوروگلیاها تفاوت معنا داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون ها در همه گروه های درمان و تعداد نوروگلیا ها در گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی داری در نورون ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

     هیپوکامپ در بروز فعالیت های تشنجی بیشتر از سایر قسمت های مغز نقش دارد. همچنین نورون ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن ها در قسمت های مختلف هیپوکامپ به دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.

    کلید واژگان: صرع, نورون, نوروگلیا, بافت شناسی, پرولاکتین
    Mohammad Hossein Hajati Pishvari, Yousef Panahi*, Gholamreza Hamidian
    Background

     Epilepcy is a chronic neurological disease, and due to its complex mechanism, the current therapeutic drugs for it are not effective enough. It may have a non-neurological origin such as astrocytes and microglia.

    Objective

    This study aims to investigate the effect of cabergoline and levetiracetam (alone or combined) on the histological and stereological structure of the cerebral cortex, hippocampus, and cerebellum in rats with pentylenetetrazol (PTZ)-induced seizure. 

    Methods

     In this experimental study, samples were 30 female rats in five groups of control, seizure (PTZ-induced kindling), seizure+levetiracetam, seizure+cabergoline, seizure+levetiracetam+cabergoline. Levetiracetam and cabergoline were used at 50 and 0.05 mg/kg doses, respectively, and half of these doses were used in the seizure+levetiracetam+cabergoline group. After anesthesia, animals’ brain tissue was removed and after preparing tissue slices, the number of neurons and neuroglia was examined using stereology technique.

    Results

     In the cerebral cortex and in the molecular and granular layers of the cerebellum, the numbers of neurons and neuroglia in the treatment groups were not significantly different from those in the control group, but a significant decrease was observed in the CA1, CA2, and CA3 regions of the hippocampus in the seizure group compared to the control group. In dentate gyrus, the number of neurons in all treatment groups and the number of neuroglia in the seizure group showed a significant decrease compared to the control group. In the Purkinje layer of the cerebellum, there was no significant change in the number of neurons compared to that in the control group.

    Conclusion

     The hippocampus is more involved in the occurrence of seizure activity than other parts of the brain. Neurons and neuroglia play an essential role in seizures, but more studies are needed for determining the relationship between the number of these cells and the use of cabergoline because their number decreases in different parts of the hippocampus following chronic seizures, where the relationship is different between dendrite gyrus and CA regions.

    Keywords: Epilepsy, Neuron, Neuroglia, Stereology, Prolactin
  • ایمان عبدالامیر عبدالصمد حلاف، مریم طهرانی پور*، هما محمودزاده آخرت
    زمینه و هدف

    ژن های خانواده کاسپاز باعث پیشرفت دژنراسیون شده و در روندهای آپوپتوزی نقش دارند. گیاه کاکوتی با نام علمی Ziziphora clinopodioides  از خانواده نعناعیان (Lamiacace) دارای اثرات ضد التهابی قوی می باشد. این پژوهش به منظور تعیین اثرات عصاره های آبی و الکلی گیاه کاکوتی بر روند آپوپتوز و تغییر بیان ژن های کاسپاز 3 و 9 پس از کمپرسیون عصب سیاتیک در رت های نر انجام شد.

    روش تحقیق

    در این مطالعه تجربی 24 سر رت نر نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم به صورت تصادفی به4 گروه 6 تایی (کنترل، کمپرسیون و تیمار با عصاره های آبی و الکلی با دوز mg/kg 75) تقسیم شدند. تزریق عصاره به صورت داخل صفاقی در روز کمپرسیون و7 روز بعد انجام شد. بعد از 28 روز و انجام پرفیوژن از نخاع ناحیه کمری نمونه برداری گردید و نمونه ها در دو مسیر مورد بررسی قرار گرفتند. سپس در هر گروه از قطعه کمری نخاع، Total RNA استخراج و cDNA سنتز گردید و سپس تغییرات بیان ژن های کاسپاز 3 و 9 مقایسه شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که تعداد نورون ها در گروه کمپرسیون نسبت به کنترل کاهش معنادار و در گروه عصاره آبی نسبت به کمپرسیون افزایش معنادار نشان داد. میزان بیان ژن کاسپاز 3 و 9 نیز در گروه کمپرسیون نسبت به کنترل افزایش معنی داری داشته است. در گروه تیمار با عصاره الکلی میزان بیان ژن کاسپاز 3 و 9 نسبت به گروه کمپرسیون افزایش معناداری نشان داد (001/0>P).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که عصاره گیاه کاکوتی به علت داشتن ترکیبات فنلی و فلاونوییدی مانند پولگون دارای اثرات حفاظتی بر سیستم عصبی بوده که می تواند ناشی از خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی در عصاره این گیاه باشد.

    کلید واژگان: کاکوتی, دژنراسیون, نورون, آپوپتوز
    Iman Abdolamir Abdolsamad Halaf, Maryam Tehranipour*, Homa Mahmodzadeh Akharat
    Background and Aim

    Caspase family genes promote degeneration and are involved in apoptotic processes. The Ziziphora clinopodioides from the mint family (Lamiaceae) is one of the plants strong with anti-inflammatory effects and involved in the process of nervous system repair. The present study aimed to determine the effects of aqueous and alcoholic extracts of Ziziphora clinopodioides on apoptosis and alteration of caspase-3 and caspase-9 gene expression after sciatic nerve compression in male rats.

    Materials and Methods

    In the present study, 24 male Wistar rats weighing 200-250 g were randomly assigned to four groups (n=6 in each group): control, compression, treatment with aqueous, and treatment with alcoholic extracts at a dose of 75 mg/kg. The extract was injected intraperitoneally on compression day and seven days later. After 28 days, samples were taken from the lumbar spinal cord subsequent to performing the perfusion method, and the samples were studied in two ways. Thereafter, in each group, total RNA was extracted from the lumbar spinal cord, cDNA was synthesized; subsequently, the expression changes in caspases-3 and caspases-9 were compared.

    Results

    Based on the results, the number of neurons significantly decreased in the compression group, as compared to that in the control group, and demonstrated a significant increase in the aqueous extract group, in comparison with the compression group. Furthermore, the amount of caspases-3 and caspases-9 expression increased significantly in the compression group, compared to that in the control group. Moreover, caspase-3 and caspase-9 gene expression increased in the aqueous extract group, as compared to that in the compression group (P<0.001).

    Conclusion

    It seems that the, the extract of Ziziphora clinopodioides has neuroprotective effects due to its antioxidant and anti-inflammatory properties, as well as phenolic and flavonoid compounds, such as pulegone.

    Keywords: Ziziphora clinopodioides, Degeneration, Neuron, Apoptosis
  • Fereshteh Javanmard, Morteza Koruji, Fatemeh Moradi, MohammadReza Kochakian, Seyed A.Moosavi, HamidReza Asgari*
    Background

    Human umbilical cord mesenchymal stem cells (hUMSCs) have been considered to repair damaged tissues and cells. This study aims to investigate the differentiation efficiency affected by Schwann cells (SCs) and laminin and also compare them to other strategies using chemicals or growth factors.

    Methods

    SCs and hUMSCs were separated from dorsal root ganglion of rats and newborn human umbilical cords (hUCs), respectively, and then cultured. The marker expressions of mesenchymal stem cells (MSCs), hematopoietic and endothelial for hUMSCs were confirmed by flow cytometry. The hUMSCs were cultured in four groups: 1) control, 2) co-culture with SCs (C), 3) laminin (L), and 4) co-culture with SCs treated by laminin (CL). The expression of protein and gene-related differentiation NSE, MAP2 and β-tubulin were examined by real-time polymerase chain reaction (PCR) and immunocytochemistry after 12 days.

    Results

    The flow cytometry analysis revealed high expression of mesenchymal and low expression of hematopoietic and endothelial markers, where the SCs expressed S100 at a high level (97.4%±2.25). The expression of NSE, MAP2 and β-tubulin increased significantly in the C, L and CL groups compared to the control group (P<0.001), where the CL group had the highest expression among the groups [7.59±0.126, 7.87±0.191, 6.36±0.420, respectively, (P<0.01)]. Also, the expression of neural proteins was significantly increased in tested groups in comparison to the control group.

    Conclusion

    Combined laminin and SCs co-culturing with hUMCSs could be the most effective strategy for neural differentiation

    Keywords: Differentiation, Human umbilical cord mesenchymal stem cells, Laminin, Neuron, Schwann cells
  • لیلا دارابی، فرشاد همایونی مقدم*، محمدحسین نصر اصفهانی
    مقدمه

    استفاده از بافت های سلول زدایی شده مورد توجه محققین مهندسی بافت و پزشکی بازساختی بوده است. ماتریکس خارج سلولی (Extracellular Matrix) محصول ترشح شده از سلول های یک بافت، با عملکرد حمایتی و تنظیمی برای سلول های درون آن بافت است. این ECM شامل: پروتیوگلیکان ها، گلیکوزآمینوگلیکان ها (Glycosaminoglycans, GAGs) و پروتئین های فیبری است. ترکیبات ECM در مورد هر بافت منحصر به نوع آن بافت است، به خصوص ECM بافت مغز که به دلیل ظرفیت محدود برای نوسازی سلول ها در دوران پیری و صدمات مغزی، قابل توجه بوده است. بافت مغز سلول زدایی شده می تواند ECM مورد نیاز برای رشد و بقای نورون ها را فراهم کند از این رو تکنیک های سلول زدایی در دسترس مبتنی بر روش های فیزیکی، شیمیایی و آنزیمی برای سلول زدایی بافت مغز و تهیه ECM موجود هستند. با توجه به شکنندگی بافت مغز، روش های سلول زدایی به سه روش دترجنت، دترجنت-آنزیم و فیزیکوشیمیایی-آنزیم دسته بندی شده اند. ما در این مقاله مروری به مقایسه و بررسی روش های سلول زدایی مغز جهت معرفی بهترین روش موجود پرداخته ایم.

    نتیجه گیری

    بافت سلول زدایی شده مغز حاوی اجزاء گلیکوپروتئینی متنوعی می باشد که می تواند در تهیه داربست های مهندسی شده برای بقای سلول های عصبی و هم چنین تهیه ارگانویید های مغزی کاربرد داشته باشد. جهت سلول زدایی بافت مغز روش هایی که در آن ها حلال های شیمیایی ترایتون ایکس 100، تریپسین و DNase در کنار چرخه های ذوب و فریز و استفاده از سانتریفیوژ با دور کم به کار رفته اند بسیار موفق تر بوده اند.

    کلید واژگان: بافت عصب, سلول زدایی مغز, ماتریکس خارج سلولی, پروتئوگلیکان, مهندسی بافت, نورون
    Leila Darabi, Farshad Homayouni Moghadam*, Mohammad Hossein Nasr Esfahani
    Introduction

    Tissue engineering by using decellularized tissues has been attracted attention of researchers in the regenerative medicine. Extra cellular matrix (ECM) is a secretory product of cells inside the tissues with supportive and regulatory function for homing cells. ECM contains glycosaminoglycans (GAGs) and fibrous proteins. Each particular tissue has its unique ECM, especially brain, because of its limited capacity for renovation, which is noticeable during aging and brain injuries. Recent studies reported that decellularized brain could provide necessary ECM for growth and survival of neurons. The main available decellularization techniques are based on physical, chemical and enzymatic approaches. Regarding the fragility of brain tissue, decellularization methods have been optimized to three

    methods

    detergent, detergent enzymatic and physicochemical-enzymatic methods. Focusing on these methods, we performed this review to compare the efficacy and functionality of brain decellularization methods.

    Conclusion

    The decellularized tissue of the brain contains a variety of glycoprotein components that can be used in the preparation of engineered scaffolds for the survival of nerve cells as well as in the preparation of brain organoids. Brain tissue decellularization has been much more successful with the methods that use the chemical solvents Triton X100, trypsin, and DNase in combination with freeze-thaw cycles and low-speed centrifuges.

    Keywords: Neural tissue, Brain decellularization, Extracellular matrix, Proteoglycan, Tissue engineering, Neuron
  • Fatemeh Shamsi, Zahra Zeraatpisheh, Hadi Aligholi *

    The fate of neural stem/progenitor cells (NS/PCs) is very important in combination therapies for spinal cord injury (SCI). Methylprednisolone (MP) is the main anti-inflammatory drug currently used in the acute phase of SCI. The present study evaluated the differentiation patterns of NS/PCs following exposure to different concentrations of MP. NS/PCs were isolated from ganglionic eminence of mouse embryos. After the second passage, the obtained cells were treated with 0, 5, 10, 15 and 20 μg/ml of MP. The differentiation of the cells in to immature neuroblasts, mature neurons, astrocytes, and oligodendrocytes was assessedusing immunofluorescence assay. Exposure of the NS/PCs to different concentrations of MP increased the production of astrocytes, neuroblasts, and oligodendrocytes, Whileit didn’t have any considerable effect on the production of more mature neurons. In conclusion, MP can change the fate of NS/PCs toward the generation of astrocytes and oligodendrocytes. This effect should be considered in MP+NS/PCs combination therapy strategies.

    Keywords: Methylprednisolone, Neural stem cells, Differentiation, glia, Neuron
  • MOJTABA KESHAVARZ*, ELAHE AMIRINEZHADFARD, MOHAMMAD MEHDIPOUR

    Spironolactone has produced beneficial effects in animal models of neurodegenerative disorders. However, the underlying mechanisms of this agent on neurons and glia are mostly unknown. Therefore, we aimed to show the effects of spironolactone and fludrocortisone, a mineralocorticosteroid receptor agonist, on neuronal and glial toxicity induced by N-methyl-D-aspartate (NMDA) activation and chloroquine, an autophagy inhibitor, in the cell culture. We exposed the SHSY5Y neuroblastoma and 1321N1 astrocytoma exposed to NMDA (25µM), or chloroquine (40µM) for 24 and 48h to induce neuronal and glial toxicity. Spironolactone (1, 10, and 20µM) or fludrocortisone (300nM) were also added to the cells for 24 and 48h. Cell survival was measured using the MTT assay. Neurons and astrocytes treated with NMDA and spironolactone (1, 10, and 20µM) for 24 and 48h had lower cell death compared with the NMDA-treated group. Moreover, cells treated with NMDA and fludrocortisone for 24 and 48h had higher viability in comparison to the NMDA-treated group. The neuronal cells treated with chloroquine and spironolactone (10 and 20µM) for 24h had higher cell viability compared with the chloroquine group. Chloroquine plus spironolactone (20µM) treatment for 24 and 48h increased cell viability of astrocytes compared with the chloroquine-treated group. Moreover, the treatment of neurons and astrocytes with chloroquine plus fludrocortisone for 24h decreased cell death.  Spironolactone and fludrocortisone protected neurons and astrocytes against NMDA- and chloroquine-induced toxicity. The mechanism of neuronal and glial protective effects of spironolactone possibly related to the inhibition of the mineralocorticosteroids. However, spironolactone might affect other non-mineralocorticoid systems.

    Keywords: Astrocytes, Autophagy, Mineralocorticoid receptors, Neuron, N-methyl-D-aspartate, Spironolactone
  • MOJTABA KESHAVARZ *, ELAHE AMIRINEZHADFARD, MOHAMMAD MEHDIPOUR

    Spironolactone has produced beneficial effects in animal models of neurodegenerative disorders. However, the underlying mechanisms of this agent on neurons and glia are mostly unknown. Therefore, we aimed to show the effects of spironolactone and fludrocortisone, a mineralocorticosteroid receptor agonist, on neuronal and glial toxicity induced by N-methyl-D-aspartate (NMDA) activation and chloroquine, an autophagy inhibitor, in the cell culture. We exposed the SHSY5Y neuroblastoma and 1321N1 astrocytoma exposed to NMDA (25µM), or chloroquine (40µM) for 24 and 48h to induce neuronal and glial toxicity. Spironolactone (1, 10, and 20µM) or fludrocortisone (300nM) were also added to the cells for 24 and 48h. Cell survival was measured using the MTT assay. Neurons and astrocytes treated with NMDA and spironolactone (1, 10, and 20µM) for 24 and 48h had lower cell death compared with the NMDA-treated group. Moreover, cells treated with NMDA and fludrocortisone for 24 and 48h had higher viability in comparison to the NMDA-treated group. The neuronal cells treated with chloroquine and spironolactone (10 and 20µM) for 24h had higher cell viability compared with the chloroquine group. Chloroquine plus spironolactone (20µM) treatment for 24 and 48h increased cell viability of astrocytes compared with the chloroquine-treated group. Moreover, the treatment of neurons and astrocytes with chloroquine plus fludrocortisone for 24h decreased cell death. Spironolactone and fludrocortisone protected neurons and astrocytes against NMDA- and chloroquine-induced toxicity. The mechanism of neuronal and glial protective effects of spironolactone possibly related to the inhibition of the mineralocorticosteroids. However, spironolactone might affect other non-mineralocorticoid systems.

    Keywords: Astrocytes, Autophagy, Mineralocorticoid receptors, Neuron, N-methyl-D-aspartate, Spironolactone
  • کورش بامداد، فرشته دادفر*، شهناز اشراقی
    مقدمه
    با توجه به اهمیت بررسی و شناسایی مسیرهای حفاظتی BDNF، تحقیق اخیر با استفاده از پایگاه های داده بیوانفورماتیکی با هدف آنالیز میزان بیان ژن های ثبت شده در پایگاه داده NCBI به منظور شناخت ژن های بیان شده در رده سلولی SH-SY5Y در نتیجه تیمار با BDNF و استرس اکسیداتیو و شناسایی مسیر های حفاظتی BDNF انجام شد.
    روش
    در مطالعه حاضر با استفاده از سرورهای بیوانفورماتیکی و پایگاه داده NCBI و با جستجوی کتابخانه هایی حاوی بیش از 48000 واحد داده حاصل از تجزیه  و تحلیل نرم افزار Illumina و Bid studio با نمونه برداری دستی در مرحله نخست (بر اساس P -value) و در مرحله دوم بر اساس میزان ارتباط با سازگاری نورون توسط نرم افزار SPSS  نسخه ؟ میزان همبستگی پیرسون و همبستگی اسپیرمن و رابطه خطی با سنجش میزان برازش یا رگرسیون اندازه گیری و آنالیزها انجام شد.
    نتایج
    همبستگی پیرسون بین داده های CTR و CMP مثبت و رابطه خطی بین آن ها با اندازه گیری رگرسیون مثبت تایید گردید. بر اساس نتایج به دست آمده، درصد پروتئین های سازگار کننده نورون از داده های CTR نسبت به داده های CMP بیشتر بود. بیشترین پروتئین های حفاظت نورون مربوط به حفظ شکل سلول و اسکلت سلولی و مرتبط با بقای نورون بودند.
    نتیجه گیری
    در نتیجه تماس نورون ها با BDNF، برخی از ژن ها به صورت اختصاصی بیان شدند؛ بنابراین این عامل می تواند سبب افزایش طول عمر و سازگاری بیشتر نورون ها باشد.
    کلید واژگان: نورون, فاکتور نورون زایی مشتق شده از مغز, SH-SY5Y, NCBI
    Korosh Bamdad, Fereshteh Dadfar*, Shahnaz Eshraghi
    Introduction
    Considering the importance of the evaluation and identification of BDNF protective pathways, this study was conducted to analyze the expression rate of genes registered in the NCBI database to identify the genes expressed in SH-SY5Y cell line due to BDNF protection and oxidative stress and also to identify the protective pathways of BDNF.
    Method
    In this study, bioinformatics and NCBI databases and libraries including 48000 datasets were explored and data were collected using Illumina and Bid studio software. In the first phase, sampling was performed manually based on the P-value, and in the second phase, based on the relationship with compatibility of neurons, the Pearson correlation coefficient, Spearman's correlation coefficient, and linear relationship  were calculated by measuring fit or regression using SPSS version 20.
    Results
    The Pearson correlation between CMP and CTR data was positive; and the linear regression between them was also positive. The frequency percentage of neuron adapter proteins obtained from CTR data was higher than that from CMP data; and a great number of protective proteins were related to the protection of cell shape and cellular skeleton, and neuron survival.
    Conclusion
    Due to the contact of neurons with BDNF, some genes are specifically expressed, therefore, BDNF can increase the life and compatibility of neurons.
    Keywords: Neuron, Brain-derived neurogenic factor, SH-SY5Y, NCBI
  • Emsehgol Nikmahzar, Mehrdad Jahanshahi *, Fatemeh Babakordi
    Background

    Scopolamine can induce amyloid β accumulation, oxidative stress, synaptic loss, and learning/memory deficit as seen in Alzheimer’s disease. Ginkgo biloba extract increases neurogenesis and suppresses the happening of pathological processes and cognitive decline.

    Objectives

    Herein, we explored the effect of Ginkgo biloba extract on scopolamine-induced congophilic amyloid plaque accumulation and neurons density in the rats’ brain.

    Methods

    Ginkgo biloba extract (40 and 80 mg/kg/day) was injected daily intraperitoneally for seven days before and after the scopolamine injection (3 mg/kg) in protective and treatment group rats. At the end of the experiments, the rats’ brains were removed and fixed in 4% paraformaldehyde. After histological processing, Congo red staining was used to assess amyloid plaques while cresyl violet staining was employed to determine the neuron density.

    Results

    The administration of scopolamine led to increased congophilic amyloid plaque density in the hippocampus and cingulate cortex of the rats. Pretreatment with Ginkgo biloba extract significantly decreased congophilic amyloid plaque numbers in the hippocampus and cingulate cortex. In addition, scopolamine could reduce the hippocampal and cingulate cortex neuron numbers compared to the control group rats. However, Ginkgo biloba extract increased the hippocampal and cingulate cortex neuron numbers before and after the injection of scopolamine.

    Conclusions

    Our results showed that Ginkgo biloba extract could play protective roles against some scopolamine-induced Alzheimer’s disease-like pathologic dysfunctions, including amyloid β accumulation and neuronal loss, suggesting that treatment with Ginkgo biloba extract might be a promising prophylactic target for Alzheimer’s disease.

    Keywords: Alzheimer’s disease, Therapy, Cingulate Cortex, Hippocampus, Neuron
  • فاطمه کرمانیان، محمدرضا منصوری، شکوفه زمانی، شهرزاد پهلوان، عاطفه شموسی
    مقدمه

    سیستم عصبی مرکزی دارای ظرفیت محدودی برای احیای نورون های آسیب دیده است. فقدان درمان مناسب برای بیماری های نورودژنراتیو، بار مالی بزرگی را بر جامعه تحمیل کرده است. سلولهای بنیادی قادر به خود تکثیری بوده و در شرایط مناسب می توانند به انواع سلولهای بالغ تمایز یابند. خواص شیمیایی برخی گیاهان، بر سرعت رشد و تکثیر سلولی اثر می گذارد. مطالعات قبلی نشان داده اند که گیاه کندر در تشکیل خارهای دندریتی و ترمیم نورونها نقش دارد. در این مطالعه، تاثیر عصاره کندر بر تمایز سلولهای بنیادی مغز استخوان (BMSCs) به نورون بررسی شده است.

    مواد وروش ها

    سلول های بنیادی مغز استخوان موش در محیط کشت DMEM حاوی 10% سرم، FGF2 و EGF کشت داده شدند. عصاره کندر با سه غلظت %5 و %10 و %20 به محیط های کشت اضافه و به منظور ارزیابی عوامل مورفولوژیکی، تکثیر و تمایز، از مشاهدات میکروسکوپیک، تست MTT و آزمایش ایمونوسیتوشیمی استفاده شد.

    نتایج

    مشاهدات میکروسکوپی و آزمایش بقای سلولی نشان داد که عصاره کندر با غلظت 5? سمیتی بر سلول های BMSCs ندارد. نتایج ایمونوسیتوشیمی نشان می دهد که عصاره 5? عصاره کندر در محیط نوروژنیک می تواند تمایز BMSC ها را به سلول های نورون مانند افزایش دهد. با این وجود، زمانی که عصاره کندر 10? و 20? به محیط کشت افزوده شد، چنین افزایشی در گروه های تحت تیمار مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    این یافته ها نشان می دهد که استفاده از عصاره 5? کندر در محیط کشت سلولی تاثیر مطلوبی بر تمایز سلول های بنیادی مغز استخوان به نورون دارد.

    کلید واژگان: سلول بنیادی, کندر, تمایز, نورون
    Fatemeh Kermanian, Mohammad Reza Mansouri, Shokofeh Zamani, Shahrzad Pahlavan, Atefeh Shamosi
    Introduction

    Central nervous system has the low potential for regeneration of damaged neurons. The lack of suitable treatments for neurodegenerative diseases has placed the huge financial burden on the community. Stem cells have self-renewing capabilities and can differentiate into adult cell types under the appropriate conditions. The chemical properties of some plants affect the growth rate and cell proliferation. Previous studies have shown that Olibanum plant plays a role in the formation of dendritic spines and neuronal regeneration. In the present study, the effect of olibanum on the differentiation of bone marrow-derived stem cells (BMSCs) to neuron was investigated. Material and

    Methods

    Bone marrow stem cells were cultured in a Dulbecco's Modified Eagle's Medium, 10% fetal bovine serum, Fibroblast growth factor 2, and Epidermal growth factor (DMEM, FBS, FGF2, and EGF). Olibanum extract 5%, 10%, and 20% were added to culture medium. Then microscopic observations, MTT assay, and immunocytochemistry examination were used to assess morphological, proliferation and differentiation factors.

    Results

    Microscopic observations and viability cell test showed that the 5% Olibanum extract was non-toxic to BMSCs. Immunocytochemistry result denoted that 5% Olibanum extract can increase the differentiation of BMSCs into neuron-like cells. However, when Olibanum extract 10% and 20% were added to the culture medium, such an increase was not seen in treated groups.

    Conclusion

    These findings suggest that the application of 5% Olibanum extract in cell culture medium was shown to have a suitable effect on BMSCs differentiation into the neuron

    Keywords: Stem cell, Olibanum, Differentiation, Neuron
  • Zahra Hassannejad, Shayan Zadegan, Aida Shakouri-Motlagh, Mona Mokhatab, Motahareh Rezvan, Mahdi Sharif-Alhoseini, Farhad Shokraneh, Pouria Moshayedi, Vafa Rahimi-Movaghar*
    Objective(s)
    To reach an evidence-based knowledge in the context of the temporal-spatial pattern of neuronal death and find appropriate time of intervention in order to preserve spared neurons and promote regeneration after traumatic spinal cord injury (TSCI).
    Materials And Methods
    The study design was based on Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analysis (PRISMA)-guided systematic review. PubMed and EMBASE were searched (24 October, 2015) with no temporal or linguistic restrictions. Hand-search was performed in the bibliographies of relevant articles. Non-interventional animal studies evaluating time-dependent neuronal death following acute mechanical trauma to the spinal cord were included. We separately evaluated the fate of various populations of neurons including propriospinal neurons, ventral motor neurons, Clarke’s column neurons, and supraspinal neurons.
    Results
    We found 11,557 non-duplicated studies. Screening through the titles and abstracts led to 549 articles, 49 of which met the inclusion criteria. Both necrotic and apoptotic neuronal deaths occur after TSCI, though necrosis is the prominent mechanism. There are differences in the responses of intrinsic neurons of the spinal cord to the TSCI. Also, the extent of neuronal death in the supraspinal neurons depends on the anatomical location of their axons.
    Conclusion
    In order to develop new therapies, selection of the injury model and time of intervention has a crucial role in the efficacy of therapy. In addition, examining the safety and efficacy of an intervention by reliable methods not confounded by the injury-related changes would promote translation of therapies to the clinical application.
    Keywords: Apoptosis, Necrosis, Neuron, Pathophysiology, Spinal cord injury
  • Mehrafarin Fesharaki, Shahnaz Razavi, Laleh Ghasemi-Mobarakeh, Mohaddeseh Behjati, Reyhaneh Yarahmadian, Mohammad Kazemi, Hossein Hejazi
    Objective
    This study aimed to isolate and culture SADS cells, investigate their neurogenic capacity and evaluate their application for nerve tissue engineering.
    Materials And Methods
    In this experimental study, SADS cells were isolated from human adipose tissue. After 7-day treatment of SADS cells with insulin, indomethacin and isobutylmethylxanthine, neurogenic differentiation of SADS cells was investigated. During this study, Poly (ε-caprolactone) (PCL) and PCL/gelatin nanofibrous scaffolds were fabricated using electrospinning and subsequently nanofibrous scaffolds were coated with platelet-rich plasma (PRP). SADS cells were also seeded on nanofibrous scaffolds and neurogentic differentiation of these cells on nanofibers was also evaluated. Effect of PRP
    on proliferation and differentiation of SADS cells on scaffolds was also studied.
    Results
    Our results showed that after 7-day treatment of SADS cells with insulin, indomethacin and isobutylmethylxanthine, SADS cells expressed markers characteristic of neural cells such as nestin and neuron specific nuclear protein (NEUN) (as early neuronal markers) as well as microtubule-associated protein 2 (MAP2) and neuronal microtubule-associated (TAU) (as mature neuronal markers) while mature astrocyte maker (GFAP) was not expressed. MTT assay and SEM results showed that incorporation of gelatin and PRP into the structure of nanofibrous scaffolds has a significant positive influence on the bioactivity of scaffolds. Our results also showed neurogentic differentiation of SADS cells on scaffolds.
    Conclusion
    Our results demonstrated that SADS cells have potential to differentiate into early and mature progenitor neurons, in vitro. PCL/gelatin/PRP was found to be a promising substrate for proliferation of SADS cells and differentiation of these cells into neural cells which make these scaffolds a candidate for further in vivo experiments and suggest their application for nerve tissue engineering.
    Keywords: Differentiation, Neuron, Stem Cells, Tissue Engineering
  • Wenli Zhang, Shaohua Liu, Weichen Zhang, Wei Hu, Min Jiang, Amin Tamadon, Yi Feng
    Objective
    Passive CLARITY is a whole-tissue clearing protocol, based on sodium dodecyl sulfate (SDS) clearing, for imaging intact tissue containing transgenic or immunolabeled fluorescent proteins. In this study, we present an improved passiveCLARITY protocol with efficient immunolabeling without the need for electrophoresis or complex instrumentation.
    Materials And Methods
    In this experimental study, after perfusion of C57BL/6N mice with phosphate-buffered saline (PBS) and then with acrylamide-paraformaldehyde (PFA), the quadriceps femoris muscle was removed. The muscle samples were post-fixed and degassed to initiate polymerization. After removing the excess hydrogel around the muscle, lipids were washed out with the passive CLARITY technique. The transparent whole intact muscles were labeled for vessel and neuron markers, and then imaged by confocal microscopy. Three-dimensional images were reconstructed to present the muscle
    tissue architecture.
    Results
    We established a simple clearing protocol using wild type mouse muscle and labeling of vasculatures and neurons. Imaging the fluorescent signal was achieved by protein fixation, adjusting the pH of the SDS solution and using an optimum temperature (37˚C) for tissue clearing, all of which contributed to the superiority of our protocol.
    Conclusion
    We conclude that this passive CLARITY protocol can be successfully applied to three-dimensional cellular and whole muscle imaging in mice, and will facilitate structural analyses and connectomics of large assemblies of muscle cells, vessels and neurons in the context of three-dimensional systems.
    Keywords: CLARITY, Mouse, Muscle, Neuron, Vessel
  • مریم طهرانی پور *، احمدرضا لگزیان
    زمینه و هدف
    ضایعات اعصاب محیطی ایجاد شده در اثر حوادث، باعث تخریب جسم سلولی نورون های شاخ قدامی نخاع می شوند. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره الکلی برگ گیاه زوفا بر تعداد نورون های حرکتی شاخ قدامی نخاع پس از کمپرسیون عصب سیاتیک در موش های صحرایی انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی کنترل، کمپرسیون عصب سیاتیک و گروه های تجربی اول تا چهارم با کمپرسیون عصب سیاتیک و تیمار با عصاره الکلی برگ گیاه زوفا با دوزهای mg/kg/bw 25، 50 ، 75 و 100 تقسیم شدند. به منظور ایجاد کمپرسیون، عصب سیاتیک با استفاده از قیچی قفل دار به مدت 60 ثانیه در معرض کمپرسیون قرار گرفت. عصاره الکلی برگ گیاه زوفا به صورت درون صفاقی در هفته های اول و دوم پس از کمپرسیون تزریق شد. بعد از 28 روز از زمان کمپرسیون موش ها تحت روش پرفیوژن قرار گرفتند. پس از نمونه برداری نخاع ناحیه کمری، دانسیته نورون های حرکتی شاخ قدامی نخاع با ابعاد بین 9 تا 20 میکرون با روش دایسکتور و استریولوژی محاسبه و نتایج گروه ها با هم مقایسه گردید.
    یافته ها
    دانسیته نورونی در گروه کمپرسیون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). همچنین دانسیته نورونی گروه های تیمار با دوزهای mg/kg/bw 25، 50 ، 75 و 100 در مقایسه با گروه کمپرسیون افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05).
    نتیجه گیری
    عصاره الکلی برگ گیاه زوفا دارای اثر ترمیمی بر روی نورون های شاخ قدامی نخاع پس از ایجاد ضایعه است که احتمالا از طریق فعالیت آنتی اکسیدانتی و آنتی التهابی عمل نموده و وابسته به دوز است.
    کلید واژگان: گیاه زوفا, نورون, عصب سیاتیک, استریولوژی, موش صحرایی
    M. Tehranipour *, A. Lagzian
    Background And Objective
    The degeneration of motor neuron in anterior horn of spinal cord can be caused by compression. Hyssopus officinalis of Laminacea family demonstrate antioxidant and anti-inflammation effects. This study was done to evaluate the effect of alcoholic extract of Hyssopus officinalis leaves, on motor neuron in spinal cord after sciatic nerve compression in male rats.
    Methods
    In this experimental research, 60 male wistar rats were randomly allocated into six groups including; control, compression, and compression treatment (25, 50, 75, 100 mg/kg/bw). In order to induce compression, sciatic nerve of right leg was exposed to compression for 60 second using locker pincers. Extract injected intraperitoneally in the first and second week after compression. 28 days after compression under profusion method, the lumber spinal cord was sampled. The density of motor neurons (9-20 micron) was measured using dissector and stereological method.
    Results
    Density of neurons in compression group (611±34) significantly reduced compared to the control group (1658±30) (P
    Conclusion
    Alcoholic extract of Hyssopus officinalis leaves exhibite neuroprotective effect on neurons in anterior horn of the spinal cord after injury. This effect probably is related to the antioxidant and anti inflammation properties in alcoholic extract of Hyssopus officinalis, dose dependly.
    Keywords: Hyssopus officinalis, Neuron, Sciatic nerve, Stereolog, Rat
  • Nader Shahrokhi, Zahra Soltani *, Mohammad Khaksari, Saeid Karamouzian, Behshad Mofid, Gholamreza Asadikaram
    Background
    Improvement of neurologic outcome in progesterone-administered patients with diffuse axonal injury (DAI) has been found in a recent study. Also, there has been interest in the importance of serum parameters as predictors of outcome in traumatic brain injury..
    Objectives
    The aim of this study was to examine the effect of progesterone administration on serum levels of neuron-specific enolase (NSE), and intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1) in clinical DAI..
    Patients and
    Methods
    In this study, the serum levels of ICAM-1 and NSE of 32 male DAI patients (18 - 60 years of age, a Glasgow coma scale of 12 or less, and admitted within 4 hours after injury) who were randomized for a controlled phase II trial of progesterone were analyzed. The analysis was performed between the control and progesterone groups at admission time, and 24 hours and six days after DAI, respectively..
    Results
    A reduction in the serum level of ICAM-1 was noticed in the progesterone group 24 hours after the injury (P
    Conclusions
    In summary, progesterone administration reduced serum ICAM-1, and whereby may attenuate blood brain barrier disruption, the latter needs further investigation for confirmation..
    Keywords: Intercellular Adhesion Molecule, 1, Neuron, Specific Enolase, Progesterone, Serum, Diffuse Axonal Injury
  • رحیم گل محمدی *، بتول کمالی منش
    زمینه و هدف
    هیپوکامپ یکی از نواحی مهم قشر مغز است که در صرع درگیر می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تزریق داخل بطنی ویتامینC بر ساختار بافتی شکنج دندانه ای هیپوکامپ موش های صحرایی صرعی شده انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر بالغ به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. سه گروه پس از صرعی شدن با پنتلین تترازول، دوزهای 12.5، 25، 50 mg/kg/bw از ویتامینC را به صورت تزریق داخل بطنی به مدت 28 روز دریافت کردند. گروه چهارم پس از صرعی شدن با پنتلین تترازول، سرم فیزیولوژی و گروه پنجم (سالم) سرم فیزیولوژی دریافت نمودند. حیوانات پس از گذراندن دوره درمان با داروی کتامین بیهوش شده و هیپوکامپ آنها خارج گردید. پس از پاساژ بافتی و مقطع گیری کرونال اسلایدها با هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری به طور تصادفی سیستماتیک چهل میدان انتخاب و شمارش نورون های شکنج دندانه ای هیپوکامپ انجام گردید. تغییرات مورفولوژی با روش ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد.
    یافته ها
    میانگین تعداد نورون های سالم سلول های شکنج دندانه ای هیپوکامپ موش های صحرایی گروه دریافت کننده ویتامین C به میزان 25 mg/kg/bw بیش از گروه های 12.5، 50 mg/kg/bw بود (P<0.05). این میزان در گروه صرعی شده دریافت کننده سرم فیزیولوژی کمتر از گروه سالم و نیز کمتر از گروه های تجربی بود (P<0.05). تغییرات شدید در مورفولوژی سلول های شکنج دندانه ای هیپوکامپ در موش های صحرایی گروه صرعی شده دریافت کننده سرم فیزیولوژی مشاهده شد (P<0.05). کمترین تغییرات مورفولوژی در موش های صحرایی گروه دریافت کننده ویتامین C به میزان 25 mg/kg/bw مشاهده گردید (P<0.05).
    نتیجه گیری
    تزریق داخل بطنی ویتامینC در موش های صحرایی صرعی شده با PTZ اثر حفاظتی بر روی نورون های شکنج دندانه ای داشته و این اثر وابسته به دوز بود.
    کلید واژگان: هیپوکامپ, شکنج دندانه ای, نورون, صرع, پنتیلن تترازول, ویتامین C, موش صحرایی
    R. Golmohammadi*, B. Kmalimansh
    Background And Objective
    Hippocampus is the main region in cortex of the brain that involved in epilepsy. This study was done to determine the effect of intraventricular injection of vitamin C on histological structure of dentate gyrus of hipocampus in adult male epileptic rats.
    Methods
    In this experimental study, 40 adult male rats were randomly allocated into 5 groups (n=8). Animals in three groups were received vitamin C at dose (12.5, 25 and 50 mg/kg/bw) during 28 days, intraventricularly after were kindled by (pentylentetrazol; 40 mg/kg). Animals in forth group were received normal saline after were kindled by (pentylentetrazol; 40 mg/kg). Animals in the fifth group were received normal saline. After 28 days, rats were anesthetized by ketamin, then structure of hypocamp dissected. Histological passage was done in samples and coronal section was carried out. The sections of samples were stained by Hematoxyline-eosin. Forty fields systematicly were counted the normal neurons in dentate gyrus. Morphological change was determined by immunohistochemical method.
    Results
    The mean number of normal neurons in dentate gyrus in epileptic rats which received 25 g/kg vitamin C was more than animals in groups which were received doses of 12.5, 25 and 50 mg/kg vitamin C (P
    Conclusion
    Intraventricular injection of vitamin C in epileptic rat's dose dependly had neuroprotective effect on dentate gyrus neurons.
    Keywords: Hypocampus, Dentate gyrus, Neuron, Epilepsy, Pentylentetrazol, Vitamin C, Rat
  • Hassan Rafieemehr, Maryam Kheirandish, Masoud Soleimani
    Background
    Cell therapy is a potential therapeutic approach for neurodegenerative disorders. Human umbilical cord blood-derived mesenchymal stem cells (hUCB-MSCs) are an appropriate source of stem cells for use in various cell-based therapies.
    Objectives
    In this study, we examined a real-time PCR approach for neural differentiation of hUCB-MSCs in vitro.
    Materials And Methods
    MSCs were cultured in DMEM medium supplemented with 10% FBS in a humidified incubator equilibration at 5% CO2 and 37°C. For the neural differentiation of MSCs, the DMEM was removed and replaced with pre-induction media (retinoic acid [RA], basic fibroblast growth factor [bFGF], and epidermal growth factor [EGF]) and basal medium for two days. They were then cultured in nerve growth factor (NGF), 3-isobutyl-1-methylxanthine (IBMX), ascorbic acid (AA), and basal medium for six days. We also monitored the expression of markers for neural differentiation with real-time PCR.
    Results
    The results of real-time PCR showed that the expression of the GFAP, MBP, and MAP-2 genes after two-step induction was significantly increased compared to the common induction protocol. In addition, our study showed that RA should play the main role in the neural differentiation and fate of MSCs compared to other neural inducers.
    Conclusions
    Taken together, the combination of chemical and growth factors in the two-step induction protocol may improve the efficiency of MSC differentiation into neural progenitor cells, and may be a new method for the easy and fast application of MSCs in regenerative medicine in the future.
    Keywords: Mesenchymal Stromal Cells, Neuron, Like Cells, Cell Differentiation
  • داریوش بیژن نژاد، سعید آزنده، صادق صارمی، آنه محمدغرلوی*
    مقدمه
    سلول های بنیادی مزانشیمی حاصل از بند ناف یکی از بهترین منابع برای درمان های مبتنی بر سلول هستند. این سلول ها در شرایط کشت تمایزی، مورفولوژی سلول عصبی را نشان می دهند و مارکرهای عصبی را بیان می کنند. هدف از مطالعه حاضر تمایز سلو ل های بنیادی با استفاده از Activin A و Nicotinamide به سمت سلول های شبه عصبی می باشد.
    مواد و روش ها
    بند ناف نزدیک به جفت بریده، نمونه های کوچک تر (2-4 سانتی متری) تهیه شد و ژله وارتون جدا گردید. سلول های بنیادی از طریق روش اکسپلنت استحصال گردید و فنوتیپ سطح سلول توسط دستگاه فلوسیتومتری Dako و با نرم افزار FlowJo مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سپس تمایز ادیپوژنیک و استئوژنیک سلول ها صورت گرفت. سلول ها در شرایط کشت تمایز عصبی قرار داده شد و به مدت 3 روز در محیط کشت RPMI تحت تیمار باActivin 20 μg/ml و 1/0%FBS قرار گرفته و سپس به مدت 7 روز تحت القای 10 میلی مولار nicotinamide، B27 2%و 1/0%FBS قرار گرفتند.
    نتایج
    10-7 روز پس از کشت اکسپلنت، سلول های بنیادی مزانشیمی دوکی شکل مشاهده شد. ایمونوفنوتیپ سلول های بنیادی کشت شده برای مارکرهای مزانشیمی مانندCD 105 و CD 90 مثبت بود اما برای مارکرهای خون ساز CD34 و CD45 منفی بود.پس از القا در محیط کشت تمایزی ادیپوژنیک و استئوژنیک، قطرات چربی و رسوبات کلسیم در سلول ها مشاهده شد. سلول های شبه عصبی تمایزیافته به شکل سلول های هرمی شکل با زوائد نورونی ظاهر گردید. در طی القای عصبی، زوائد شبه اکسونی و دندریتی در برخی از سلول های دو قطبی و چند قطبی مشاهده گردید. همچنین در بین سلول ها تماس سلولی مستقیم شبه سیناپسی مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد کهActivin A و nicotinamide باعث القای تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سمت دودمان عصبی گردید.
    کلید واژگان: بند ناف, سلول های بنیادی مزانشیمی, Activin A, nicotinamide
    Darioush Bijan Nejad, Saeed Azandeh, Sadegh Saremi, Anneh Mohammad Gharravi*
    Introduction
    Umbilical cord derived mesenchymal stem cells (MSCs) are one of the best sources for cell-based therapies. MSCs reveal the neuronal morphology and expression of neuronal marker in differentiation conditions. The aim of the present study was to differentiate of MSCs into neuron-like cells using Activin A and nicotinamide.
    Methods
    Umbilical cords were cut close to the placenta and smaller pieces (2-4 cm) of umbilical cords prepared and Wharton's jelly extracted. MSCs were isolated by an explant culture method and surface phenotype of cells analyzed by Dako flow cytometry and the FlowJo software. MSCs were then induced for osteogenic and adipogenic differentiation. Cells were exposed to neuronal differentiation condition and treated with 20 μg / ml Activin A and 0.1% FBS for 3 days in RPMI,then with 10 mMnicotinamide, 2% B27 and 0.1% FBS for 7 days.
    Results
    spindle-shaped MSCs were observed after 7-10 days of explants culture. Immunophenotype of cultured MSCs were positive for mesenchymal markers such as CD105 and CD90 but negative for hematopoietic markers such as CD34 and CD45. After MSCs differentiation to the osteogenic or adipogenic lineage, lipid droplets and calcium deposition were observed. The differentiated neural-like MSCs were appeared as pyramidal nerve-like cells with neuritis.
    Some of th cells. During neuronal differentiation, axon and dendritic like process wereosbserved in some of Bipolar and mulipolarmulipolar cells. Furthermore direct synaptic like contacts were observed between cells.
    Conclusion
    The present study showed that Activin A and nicotinamide could induce differentiation of MSCs into neural lineage.
    Keywords: Umbilical cord, Mesenchymal stem cells, Neuron, like cells, Activin A, Nicotinamide
  • امیر اسماعیل نژاد مقدم *، غزاله گودرزی، هاتف قاسمی حمید آبادی، علیرضا خلعتبری، علیرضا عبدانی پور، هما محسنی کوچ اصفهانی، نورالله رضایی
    هدف
    مایع مغزی- نخاعی (Cerebrospinal fluid، CSF) دارای طیف گسترده ای از مولکول ها، فاکتورهای نوروتروفیک است که برای نورون زایی ضروری می باشد. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (Bone marrow mesenchymal stem cells، BMSCs)، سلول های چند توانی هستند که قابلیت تمایز به سلول های با فنوتیپ شبه عصبی را تحت القای فاکتورهای رشد مناسب دارند. با توجه به نقش انکارناپذیر اسید رتینوئیک (Retinoic acid، RA) در نوروژنز، هدف از این مطالعه القای تمایز BMSCs به سلول های شبه عصبی در حضور مایع مغزی- نخاعی، رتینوئیک اسید و ترکیب توام CSF و RA می باشد.
    مواد و روش ها
    BMSCsموش صحرایی جداسازی و شناسایی شدند. مایع مغزی- نخاعی از قنات بزرگ جنین های رت نژاد ویستار 19 روزه تهیه شد. سپس BMSCs بمدت 12 روز تحت القاء 5٪ مایع مغزی- نخاعی (گروهCSF )، 10-6 μM اسید رتینوئیک (گروه RA) و ترکیب توام CSF و RA (گروهCSR ) قرار گرفتند. مورفولوژی سلول های تمایز یافته بوسیله میکروسکوپ معکوس ارزیابی شد و رشد آکسون با استفاده از نرم افزار Image J اندازه گیری شد. با استفاده از ایمونوسیتوشیمی بیان نشانگرهای خاص عصبی Nestin) و (MAP-2 مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    نتایج
    مورفولوژی خاص نورونی در سلول های تمایز یافته مشاهده شد. حداکثر طول آکسون در روز دوازدهم القا در گروه CSR دیده شد. نتایج ارزیابی ایمونوسیتوشیمی بیان نشانگر پیش ساز عصبی (نستین) را در تمام گروه های تحت القاء نشان داد. در حالیکه بیان مارکر MAP-2 که بعنوان نشانگر سلول عصبی بالغ شناخته می شود در گروه تحت القای توام مایع مغزی- نخاعی و اسید رتینوئیک دیده شد.
    نتیجه گیری
    این یافته ها پیشنهاد می کند که مایع مغزی-نخاعی به همراه اسید رتینوئیک منجر به تمایز سلول هایی با فنوتیپ عصبی و گلیالی در شرایط In vitroاز BMSCs می گردد.
    کلید واژگان: BMSCs, مایع مغزی, نخاعی, اسید رتینوئیک, سلول های شبه نورونی, تمایز
    Amir Esmseilnejadmoghadam*, Ghazaleh Goudarzi, Hatef Ghasemi Hamidabadi, Alireza Khlatbari, Alireza Abdanipour, Homa Mohseni Kouchesfehani, Nourollah Rezaei
    Cerebrospinal fluid (CSF) has a broad range of molecules and neurotrophic factors which are essential for neurogenesis. Bone marrow mesenchymal stem cells (BMSCs) are multipotent stem cells that can differentiate into the cells with neural-like phenotype under the induction of appropriate growth factors. According to the significant role of Retinoic acid (RA) in neurogenesis, The aim of this study is differentiation of BMSCs into neuron-like cells using CSF, RA and combinative form of CSF and RA.
    Material and
    Methods
    Rat BMSCs were isolated and characterized. The CSF was prepared from cisterna magna of 19 days Wistar rat embryos. Then BMSCs were induced by 5% CSF (CSF group), 10-6 µM Retinoic acid (RA group) and CSF plus RA (CSR group) for 12 days. Morphology of differentiated cells was examined by inverted microscope and axonal outgrowth was measured using the image J software. In addition, the expression of neural-specific markers (Nestin and MAP-2) was examined by Immunocytochemistry.
    Results
    The specific - neuronal morphology was observed in differentiated cells. The maximum axon length was seen in CSR group on 12th day of induction. The results of immunocytochemistry showed that the neuroprogenitor marker (Nestin) was expressed in all treated groups. However, MAP-2, as a mature neural marker, was expressed in CSR group.
    Conclusion
    The findings suggest that CSF accompanied RA lead to differentiation of cells with neuronal and glial phenotypes from BMSCs in vitro.
    Keywords: BMSCs, Cerebrospinal fluid, Retinoic acid, Neuron, Like Cells, Differentiation
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال