به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "peak torque" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی peak torque در مقالات مجلات علمی
  • ناهید محمدی*، حیدر صادقی
    مقدمه و اهداف

    از آنجایی ‌که بهینه‌سازی اشکال مختلف تمرین و آموزش در ورزش و درمان به‌ویژه استفاده از تمرینات زنجیره‌ای باز OKC  و بسته CKC ، از گذشته مورد بحث بوده است، هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه متغیرهای منتخب کینتیکی (اوج و زمان رسیدن به حداکثر گشتاور، میانگین توان و کل کار) عضلات موافق و مخالف اکستنسوری زانوی زنان جوان فعال در دو شیوه زنجیره حرکتی باز و بسته در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه بود.

    مواد و روش ها

    آزمودنی‌های تحقیق حاضر را یک گروه زنان فعال تشکیل دادند. برای انجام آزمون‌های تحقیق از دستگاه ایزوکنتیک بایودکس 3 با دو اتصال ویژه برای زنجیره حرکتی باز و بسته زانو استفاده شد، در حالی ‌که برای هر نوع آزمون گیری دستگاه، متناسب با نوع آزمودن و نوع سرعت و فیزیک بدنی شخص تنظیم گردید. برای در تحلیل آماری، از میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف داده‌ها برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای مقایسه متغیرهای تحقیق بین دو نوع زنجیره حرکتی در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه، از آزمون تی مستقل در سطح معناداری 95 درصد استفاده شد.

    یافته ها

    یافته‌ها بیانگر تفاوت در نتایج دو نوع روش آزمون گیری به شیوه زنجیره حرکتی باز و بسته با دستگاه ایزوکنتیک در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه بود. با توجه به یافته‌ها، متغیرهای گشتاور، کار و توان متوسط در زنجیره باز و همچنین در هر در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه بیشتر بوده است، اما متغیر زمان رسیدن به حداکثر گشتاور در زنجیره حرکتی بسته نسبت به زنجیره حرکتی باز در هر دو سرعت بالاتر بوده است.

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته‌های تحقیق به دلیل تفاوت در نتایج آزمون فلکشن و اکستنشن زانو به شیوه زنجیره حرکتی باز و بسته در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه، نتایج بیانگر کنترل و دقت بیشتر آزمون ایزوکنتیک به‌صورت زنجیره حرکتی بسته نسبت به زنجیره باز در هر دو سرعت بود. همچنین نتایج نشان‌دهنده بیشتر بودن زمان رسیدن به اوج گشتاور در آزمون به‌صورت زنجیره حرکتی بسته بود که شاید بتواند به‌عنوان ترجیح به استفاده از این شیوه برای بازتوانی پس از آسیب و توان‌بخشی باشد و بر همین اساس به مربیان و درمانگران به استفاده از آن توصیه شود. همچنین به دلیل بیشتر بودن مقادیر کینتیکی در سایر متغیرها به‌جز زمان در هر دو سرعت در زنجیره باز، انجام آزمون به شیوه زنجیره حرکتی باز برای بهبود قدرت و عملکرد عضله مناسب است.

    کلید واژگان: زنجیره حرکتی باز و بسته, اوج و زمان رسیدن به حداکثر گشتاور, توان, کار, دستگاه ایزوکنتیک, زنان فعال
    Nahid Mohammadi *, Heydar Sadeghi
    Background and Aims

    Since the optimization of different forms of exercise and training in exercise and treatment, especially the use of open and close chains, has been discussed in the past studies, the present study was conducted to compare the selected kinetic variables (peak torque, time to torque, average power, and total work) agonist and antagonist muscles of the knee extensor in active women at two open and closed kinetic chain ways at 60 and 180 °sec, respectively.

    Materials and Methods

    Participants of the current semi-experimental comparative study included groups of active women. The isokinetic device was used with two special attachments for the open and closed knee movements, while for each type of the test, the device was adapted to the type of test and type of speed and physical physics. The method of testing were first explained to the participants. The information and type of test related to each participant was recorded and stored on the device. For data analysis, mean, standard deviation, and independent T test were used to compare variables as well as the two types of kinetic chain at two speeds with the significance rate set at 0.05.

    Results

    The results revealed a difference between two open and closed kinetic chain ways with isokinetic device at two speeds of 60 and 180 degrees per second in active group. According to the findings of peak torque, the average power and total work variables in the open kinetic chain in the active group at 60 and 180 degrees per second at two speeds were more in active group and the time of peak torque in closed chain was more than that of open kinetic chain at both speeds.

    Conclusion

    According to the findings of the study, due to the differences in the results of flexion and extension testing of knee in the open and closed kinetic chains at two speeds of 60 and 180 degrees/s, the results indicated more control and accuracy of the isokinetic test in closed chain in comparison with the open chain at both speeds in the active group. Meanwhile, the results indicated that the time to peak torque of the closed kinetic chain test can be possibly a preference for using this method for post-traumatic rehabilitation; therefore, it is recommended to educators and therapists. Also, due to the higher kinetic values in other variables except for time at both speeds in open kinetic chain, to improve muscle strength and function, performing an open kinetic chain is suitable and useful.

    Keywords: Open, closed kinetic chain, Active women, peak torque, time to torque, average power, total work, isokinetic device
  • زینب ریاضی، امیرعباس منظمی*، وحید تادیبی، سعید کاظمی
    زمینه و هدف

    هدف از تحقیق حاضر تعیین آثار حاد کشش ایستا و تسهیل عصبی-عضلانی گیرنده های عمقی PNF بر حداکثر گشتاور نیرو و عملکرد چابکی مردان فوتسالیست بود.

    روش کار

    بدین منظور 12 مرد تمرین کرده که حداقل دو سال سابقه تمرین داشتند با میانگین سنی (88/0±33/22 سال)، قد (21/6±75/175 سانتی متر)، وزن (64/3±75/68 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (23/1±57/22 کیلوگرم بر مجذور مترمربع) و چربی بدن (58/3±65/15درصد) به طور تصادفی در 4 پروتکل تمرینی متفاوت قرار گرفتند. پروتکل های تمرینی شامل کشش های ایستای (s5×3) و (s15×3)، کشش PNF (s15×s6×s30) و شرایط کنترل بودند. از دستگاه ایزوکینتیک دینامومتر جیم نکس مدل ISO-1 با سرعت 60 درجه بر ثانیه و آزمون بالسوم به ترتیب جهت اندازه گیری حداکثر گشتاور نیرو و چابکی و از آزمون تحلیل واریانس دو راهه با اندازه های تکراری با سطح اطمینان (05/0p<) جهت مقایسه تفاوت میانگین ها استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج کاهش معنی دار حداکثر گشتاور نیرو را به دنبال کششPNF نشان داد (05/0p<) اما، تغییر معنی داری در مقادیر چابکی و حداکثر گشتاور نیرو به دنبال دیگر پروتکل های کشش ایستا دیده نشد (05/0<p).

    نتیجه گیری

    در مجموع به نظر می رسد کشش های ایستا اگر در مدت کوتاهی اجرا شوند اثر تخریبی بر عملکرد ندارند اما کشش هایPNF بالاتر از 90 ثانیه اثر تخریبی بر عملکرد دارند.

    کلید واژگان: کشش ایستا, کشش PNF, حداکثر گشتاور, چابکی
    Zeynab Riazi, Amirabbas Monazzami*, Vahid Tadibi, Saeid Kazemi
    Background

    The correct execution of sports movements depends on the method of warming up and the type of stretching. That is why it is very important to warm up properly to prevent any damage to the body and improve performance, appropriate to the type of exercise. In addition, the main reason for warming is the increase in core body temperature, which in turn leads to more blood flow to the active muscles and increases the rate of transmission of nerve impulses and chemical reactions. Although there are different debates about which stretch should be used with what intensity and volume before exercise, but usually static stretch before training and sports competition in warming up section is used. PNF stretching  is thought to be superior to other stretch methods in developing range of motion due to the activation of the golgy tendon organ by the Autogenic Inhibition method and the facilitation of muscle inhibitory receptors, but the effects of PNF stretch on the performance is very controversial. Therefore, The current study aimed to determine the effects of static and PNF stretching on maximum torque and agility of male futsal players.

    Methods

    Having at least 2 years of training experiences, twelve trained male Futsal players with a mean age (22.33±0.88 years), height (175.75±6.21 cm), weight (68.75±3.64 kg), BMI (22.57±1.23 kg/m2) and body fat (15.65±3.58 %) were randomly selected. They were divided into four training protocols, including static stretches (3×5 s and 3×15 s), PNF stretch (30s×6s×15 s) and control condition. The SECA1 height measurement device with a measurement accuracy of one millimeter (made in Germany) was used to measure height. The Buerer digital weight measurement device with an accuracy of 0.1 kg (made in Germany) was also used to measure the body weight of the subjects. In addition, the yo-yo recovery test was used to determine the subjectschr('39') aerobic capacity (VO2max), and the Zeus 9.9 body analyzer was used to measure body composition and fat percentage. Isokenitic dynamometer Gymnex model ISO-1 with the speed of 60 degrees per second and Balsom agility test were applied to measure maximum force torque and agility respectively. Furthermore, two-way ANOVA with repeated measures was used to compare the mean difference. Bonferroni  post hoc test was applied when the differences were significant and interval confidence of p < 0.05 considered at all stages of the test.

    Results

    The results of data analysis with repeated measures test in comparison between the type of stretches with the control condition in the variable of maximum torque at a speed of 60 degrees per second showed that the effect of the type of stretch(group) was significant (p=0.024, F=2.061). These results show that only the PNF stretch protocol was different from the control condition (p<0.05) and the static stretch protocols 3 × 5 s (p= 0.17) and 3 × 15 s (p=0.34) were not significantly different from the control condition. In addition, the results of the present study showed that the interaction between the type of stretch(group) and time was significant (p=0.009; F=4.59). On the other hand, The results of data analysis with repeated measures test in comparison between the type of stretches with the control condition in the variable of agility showed that the effect of the type of stretch (group) was significant (p=0.039, F=5.23).The results showed that only the PNF stretch protocol was different from the control condition (p<0.05) and the static stretch protocols 3 × 5 s (p=0.35) and 3 × 15 s (p=0.57) were not significantly different from the control ondition. In addition, the results of the present study showed that the interaction between the type of stretch(group) and time was significant (p=0.044; F=4.45).

    Conclusion

    Overall, the results show that the implementation of static stretching protocols and PNF above 90 seconds has a destructive effect on the performance of torque and agility of futsal players. Among the most important mechanisms affecting performance can be the destruction of muscle tendon features, involved neural mechanisms (decrease in firing frequency, increase in nervous fatigue and decrease in concentration), mechanical properties and muscle elasticity, duration, intensity and type of stretch, gender and level of fitness of the athlete employed were mentioned. Therefore, to reduce the destructive effects of this type of stretching and on the other hand increase the efficiency of muscles to improve performance in the warm-up phase, it is recommended to futsal players, If using static  and PNF stretches, do not use times longer than 90 seconds..

    Keywords: Agility, Peak torque, PNF stretching, Static stretching
  • Amir Letafatkar, Bahram Sheikhi, Hadi Abbaszadeh Ghanati*
    Background
    Current conservative management of subacromial impingement syndrome (SIS) involves generic strengthening exercises, especially for internal (IR) and external (ER) shoulder rotators. So far, no study has directly investigated the difference in muscle strength between patients with SIS and normal subjects. Accordingly, the purpose of the current study was to compare the shoulder rotator muscles eccentric and concentric peak torque in patients with SIS and normal subjects.
    Methods
    This study was a cross sectional research. Twenty-four patients with SIS (23.33±2.47 Years) and 24 normal subjects (22.83±2.15 Years), matched for hand dominance and physical activity level, completed isokinetic shoulder IR and ER testing. Within the SIS group, 18 patients had the symptoms in their dominant and 6 patients in their non-dominant side. The IR and ER strengths of both sides were measured separately using continuous reciprocal concentric and eccentric contraction cycles at speeds of 60 and 120 degrees per second, respectively. The values of peak torque were compared using independent t-tests between the SIS and normal groups.
    Results
    Significantly lower concentric ER peak torque at 120 º/second (p = 0.016), eccentric ER peak torque at 60 º/second (p = 0.022), eccentric ER peak torque at 120 º/second (p = 0.043), and eccentric IR peak torque at 60 º/second (p = 0.036) and 120 º/second (p = 0.040) were identified in the symptomatic SIS group dominant shoulder compared to the control group dominant shoulder.
    Conclusion
    Changes in eccentric and concentric peak torque in SIS group may be related to the limb dominancy, which may have clinical implications for strengthening regimes. Therefore, clinicians’ and therapeutic exercise expertise may benefit from eccentric isokinetic exercises for shoulder IR and ER rotators in order to design a treatment plan for patients with SIS.
    Keywords: Subacromial shoulder impingment, Peak torque, Shoulder rotation, Isokinetic
  • امیر لطافت کار، هادی عباس زاده قناتی*
     
    زمینه و هدف
    مدیریت پیشگیری از گیرافتادگی تحت آخرومی شانه (sub-acromial shoulder impingement: SSI) شامل تمرینات تقویتی عمومی، به خصوص برای چرخاننده های داخلی و خارجی شانه است. با این حال شواهدی بر تفاوت قدرت این گروه عضلات در افراد دارای گیرافتادگی تحت آخرومی شانه با نمونه های سالم وجود ندارد. این مطالعه به منظور ارزیابی قدرت مفصل شانه افراد با گیر افتادگی تحت آخرومی شانه در مقایسه با افراد سالم انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه مورد – شاهدی روی 24 نفر از دانشجویان دارای علایم گیرافتادگی تحت آخرومی شانه (گروه مورد) و 24 نفر از دانشجویان سالم (گروه شاهد) که از لحاظ سن، جنس، دست برتر و سطح فعالیت بدنی همسان بودند؛ انجام شد. گروه ها تست حداکثر گشتاور ایزوکینتیکی را طی دو حرکت چرخش داخلی و خارجی شانه انجام دادند. در گروه مورد 18 شانه برتر و 6 شانه غیربرتر با علایم وجود داشت. حرکات چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه جداگانه و به صورت انقباض درونگرا و برونگرا در دو سرعت 60 و 120 درجه بر ثانیه ارزیابی شد. حداکثر گشتاور، حداکثر گشتاور نسبی و نسبت های قدرت در بین دو گروه مقایسه گردید.
    یافته ها
    تفاوت قدرت بین دو گروه زمانی با گیرافتادگی تحت آخرومی دست برتر، از نظر آماری معنی دار بود (P<0. 05). مقادیر حداکثر گشتاور چرخش خارجی شانه با انقباض برونگرا (22. 20±7. 01) و درونگرا (11. 36±3. 36) در سرعت 120 درجه بر ثانیه، حداکثر گشتاور چرخش خارجی شانه با انقباض برونگرا (20. 53±6. 15) در سرعت 60 درجه بر ثانیه، حداکثر گشتاور چرخش داخلی شانه با انقباض برونگرا در سرعت های 60 درجه بر ثانیه (43. 13±12. 98) و 120 درجه بر ثانیه (40. 33±9. 24) گروه مورد با علایم شانه برتر در مقایسه با شانه برتر گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (P<0. 05).
    نتیجه گیری
    احتمالا تغییر در حداکثر گشتاور چرخش داخلی و خارجی شانه در افراد با SSI به دست برتر مرتبط است که دلالت بر روش های تقویتی دارد. لذا نیاز است که متخصصان تمرین درمانی در طراحی تمرینات برای افراد داری SSI از تمرینات برونگرای ایزوکینتیکی برای چرخاننده های داخلی و خارجی شانه بهره ببرند.
    کلید واژگان: گیرافتادگی تحت آخرومی شانه, حداکثر گشتاور, چرخش شانه
    Amir Letafatkar, Hadi Abbaszadeh Ghanati*
    Background and Objective
    Recent conservative management of sub-acromial shoulder impingement (SSI) includes general strengthening exercises, especially for internal (IR) and external (ER) shoulder rotators. Despite various studies, so far, there is no directly investigated for indicating the difference in muscle strength between patients with SSI and normal subjects. This study was done to compare the shoulder joint muscles’ strength in male students with and without SSI.
    Methods
    This case-control study was conducted on Twenty-four students with SSI as case group and 24 normal students as controls.The subjects in both groups matched for hand dominance and physical activity level, completed isokinetic shoulder IR and ER testing. In the case group, 18 patients had the symptoms in their dominant and 6 patients in their non-dominant side. Both sides IR and ER of shoulder were measured separately using continuous reciprocal concentric and eccentric contraction cycles at speed of 60 and 120 degrees per second, respectively. Values of peak torque were compared between the case and control groups.
    Results
    There was a significant difference between the two groups only when the symptomatic SSI shoulder was the dominant shoulder. Eccentric and concentric ER peak torque at 120 degree per second (22.20±7.01, 11.36±3.36), eccentric ER peak torque at 60 degree per second (20.53±6.15) and eccentric IR peak torque at 60 degree per second and 120 degree per second were significantly lower in the symptomatic dominant shoulder case group in compared to the dominant shoulder control group (P<0.05).
    Conclusion
    Changes in eccentric and concentric peak torque in SSI group may be related to limb dominance, which may have implications for strengthening regimes. Therefore, clinicians and therapeutic exercise expertise may benefit from eccentric isokinetic exercises for shoulder IR and ER rotators in order to design a treatment plan for patients with SSI.
    Keywords: Sub-acromial shoulder impingement, Peak torque, Shoulder rotation
  • Paulo Gentil, Martim Bottaro
    Purpose
    Training attendance is an important variable for attaining optimal results after a resistance training (RT) program, however, the association of attendance with the gains of muscle strength is not well defined. Therefore, the purpose of the present study is to verify if attendance would affect muscle strength gains in healthy young males.
    Methods
    Ninety two young males with no previous RT experience volunteered to participate in the study. RT was performed 2 days a week for 11 weeks. One repetition maximum (1RM) in the bench press and knee extensors peak torque (PT) were measured before and after the training period. After the training period, a two step cluster analysis was used to classify the participants in accordance to training attendance, resulting in three groups, defined as high (92 to 100%), intermediate (80 to 91%) and low (60 to 79%) training attendance.
    Results
    According to the results, there were no significant correlations between strength gains and training attendance, however, when attendance groups were compared, the low training attendance group showed lower increases in 1RM bench press (8.8%) than the other two groups (17.6% and 18.0% for high and intermediate attendance, respectively).
    Conclusions
    Although there is not a direct correlation between training attendance and muscle strength gains, it is suggested that a minimum attendance of 80% is necessary to ensure optimal gains in upper body strength.
    Keywords: Compliance, Strength Training, Resistance Exercise, Bench Press, Knee Extensors, Peak Torque
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال