Magiran | جستجوی کلیدواژه «postoperative shivering»

بررسی مقایسه ای اثر تزریق وریدی پتیدین و دکسمدتومیدین در پیشگیری از لرز پس از عمل سزارین تحت بی حسی نخاعی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسویه کور

زهرا کامران، بهزاد ناظم رعایا*

مجله زنان مامائی و نازائی ایران، سال بیست و پنجم شماره 6 (شهریور 1401)، صص 52 -60

مقدمه

لرز بعد از عمل، یک عارضه شایع در زنان باردار تحت عمل سزارین با بی حسی نخاعی می باشد و از آنجایی که تاکنون روش ایده آلی برای پیشگیری از این عارضه ارایه نشده است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تزریق وریدی پتیدین و دکسمدتومیدین در پیشگیری از لرز بعد عمل سزارین تحت بی حسی نخاعی انجام شد.

روش کار:

این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهد دار تصادفی شده در سال 99-1398 بر روی 90 زن کاندید عمل سزارین با بی حسی نخاعی در بیمارستان الزهرا (س) و شهید بهشتی اصفهان انجام شد. افراد به روش تخصیص تصادفی به سه گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه اول 25/0 میلی گرم پتیدین، در گروه دوم 1/0 میکروگرم بر کیلوگرم دکسمدتومیدین و گروه سوم حجم مشابه نرمال سالین دریافت کردند. بلافاصله بعد ازخروج جنین به صورت وریدی داروهای مورد نظر تزریق شده و بروز و شدت لرز در ریکاوری مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، کای اسکویر و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.

یافته ها:

فراوانی بروز لرز بین سه گروه تفاوت معنی داری داشت (001/0>p). در بررسی فراوانی شدت لرز در سه گروه مورد مطالعه، شدت لرز در گروه پتیدین نسبت به دکسمدتومیدین به خصوص در گرید 3 و 4 کمتر بود، همچنین شدت لرز در دو گروه مداخله نسبت به گروه شاهد کمتر بود (002/0=p).

نتیجه گیری:

استفاده از هر دو داروی پتیدین و دکسمدتومیدین باعث کاهش بروز لرز بعد عمل سزارین می گردد و از آنجایی که عوارض جانبی دکسمدتومیدین نسبت به پتیدین کمتر بوده و همچنین با توجه به محدودیت مصرف پتیدین در برخی بیماران، به نظر می رسد استفاده از این دارو نسبت به پتیدین ارجح باشد.

کلید واژگان: پتیدین, دکسمدتومدین, سزارین, لرز بعد از عمل

The intravenous injection of pethidine and dexmedetomidine in the prevention of cesarean postoperative shivering under spinal anesthesia: A double-blind clinical trial

Zahra Kamran, Behzad Nazemroaya *

Iranina Journal of Obstetrics Gynecology and Infertility, Volume:25 Issue: 6, 2022, PP 52 -60

Introduction

Postoperative shivering is a common complication in pregnant women undergoing cesarean section with spinal anesthesia, and since no ideal method has been proposed to prevent this complication, the present study was performed aimed to compare the effect of intravenous injection of pethidine and dexmedetomidine in prevention of shivering after cesarean section under spinal anesthesia.

Methods

This double-blind randomized clinical trial study was performed in 2019-2020 on 90 women candidates for cesarean section with spinal anesthesia in Alzahra and Shahid Beheshti hospitals of Isfahan. The subjects were randomly assigned to three groups (n=30 in each group). The first group received 0.25 mg pethidine, the second group 0.1 μg/kg dexmedetomidine and the third group received the same volume of normal saline. The drugs were injected intravenously immediately after fetal removal and umbilical cord clamp, and the incidence and severity of shivering in recovery were evaluated. Data were analyzed by SPSS statistical software (version 25) and One-way analysis of variance, analysis of variance with repeated observations, Chi-square and Wilcoxon tests. P< 0.05 was considered statistically significant.

Results

There was a significant difference between the three groups in the incidence of shivering (P <0.001). In examining the frequency of shivering intensity in the three studied groups, the intensity of shivering in the pethidine group was less than that of dexmedetomidine, especially in grades 3 and 4, and the intensity of shivering in the two intervention groups was less than the control group (p=0.002).

Conclusion

The use of both pethidine and dexmedetomidine reduces the incidence of shivering after cesarean section. Since the side effects of dexmedetomidine are less than pethidine and also due to the limitation of pethidine consumption in some patients, it seems that the use of this drug is preferable to pethidine.

Keywords: Cesarean section, Dexmedetomidine, Pethidine, Postoperative shivering

The Impact of Optimal Dose of Ketamine on Shivering Following Elective Abdominal Hysterectomy: A Randomised Comparative Study

Saghar Samimi Sadeh, Elham Hashemi, Reza Aminnejad, Ehsan Bastanhagh*

Anesthesiology and Pain Medicine, Volume:10 Issue: 5, Oct 2020, P 14

Background

Following surgery, patients frequently suffer from shivering, and this can lead to postoperative complications and discomfort.

Objectives

This study aimed to compare the effect of ketamine on patients’ shivering following an elective abdominal hysterectomy. Patients were given either Ketamine (0.25 mg or 0.5 mg/kg) or a placebo. The study and surgery took place in a subspecialty University Hospital for Gynecology and Obstetrics.

Methods

This study was an interventional, randomized, controlled clinical trial. Ninety-six women who underwent elective abdominal hysterectomy were randomly assigned to three groups. Ketamine was administered to all participants 20 min prior to the end of surgery. The first group received 0.25 mg/kg of intravenous ketamine. The second group received 0.5 mg/kg intravenous ketamine. The third group received a placebo of intravenous saline. Postoperative shivering, sedation grade, hallucination, nausea, vomiting, and nystagmus were measured for each patient up to 30 minutes.

Results

The study showed that patients suffered from less shivering in the two groups that received ketamine. The reduced shivering was seen 5, 10, and 20 min following surgery in the two groups that were given two doses of 0.25 and 0.5 mg/kg ketamine compared to the control group (P value < 0.05). There was a significant difference between patients receiving normal saline and those having 0.25 and 0.5 mg/kg of ketamine in the rate of sedation grade, nausea, vomiting, and nystagmus (P value < 0.05). The main differences in patients receiving ketamine were the sedation grade at zero time and postoperative hallucination experienced by those patients who received 0.5 mg/kg of ketamine.

Conclusions

Ketamine reduced shivering in all patients following elective abdominal hysterectomy. This was regardless of dose. Patients were less likely to suffer from hallucinations and sedation grade with a lower dose of ketamine (0.25 mg/kg compared to 0.50 mg/kg).

Keywords: Ketamine, Hallucination, Abdominal Hysterectomy, Postoperative Shivering

تاثیر نرمال سالین وریدی گرم روی وضعیت همودینامیک و لرز بعد از جراحی های گوش، حلق و بینی

محمود عیدی، حسن محمدی پور انوری، علیرضا لطفی، خسرو کلاهدوزان*، میرعباس هاشمی، ندا برزگر

مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و دوم شماره 2 (پیاپی 146، خرداد و تیر 1399)، صص 208 -214

زمینه و اهداف

لرز بعد از بیهوشی، عارضه شایعی است که با افزایش مصرف اکسیژن بدن می تواند باعث بروز مشکلاتی نظیر افزایش فشار داخل چشمی و جمجمه ای و درد پس از عمل گردد. با توجه به اهمیت کنترل لرز بعد از عمل و جهت محدود کردن استفاده از روش های درمان دارویی لرز، این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی تجویز مایعات وریدی گرم در پیشگیری از لرز بعد از عمل های جراحی ENT انجام گرفت.

روش کار

این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی 70 بیمار تحت اعمال جراحی ENT انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده مایعات گرم شده و گروه دریافت کننده مایعات با درجه حرارت اتاق تقسیم شدند. علایم حیاتی بیماران بعد از اینتوباسیون تا ورود به ریکاوری و میزان بروز و شدت لرز بیماران در ریکاوری در فواصل معین بررسی و یادداشت گردید.

یافته ها

بین بیماران از نظر سن و وزن و علایم حیاتی و درجه حرارت در طول عمل تفاوت معنی داری وجود نداشت. 6/28 درصد بیماران گروه تجربی و 4/71 درصد بیماران گروه کنترل لرز داشتند که تفاوت موجود معنی دار می باشد، بطوریکه استفاده از سرم گرم باعث کاهش قابل ملاحظه لرز در گروه تجربی گردید (006/0=p).

نتیجه گیری

تجویز مایعات گرم در پیشگیری از لرز پس از عمل جراحی موثر می باشد. با توجه به عدم وجود عوارض همودینامیک می توان از تجویز مایعات گرم پیش از القای بیهوشی به عنوان جایگزینی برای تجویز پتیدین استفاده کرد.

کلید واژگان: لرز بعد از عمل, سالین نرمال گرم, بیهوشی عمومی, جراحی های گوش, حلق و بینی

The effects of warming the intravenous Normal saline on postoperative hemodynamic situation and shivering in ENT surgery

Mahmood Eydi, Hassan Mohammadopour Anvary, Ali Reaz Lotfi, Khosro Kolahduzan*, Mir Abbas Hashemi, Neda Barzgar

Medical Journal of Tabriz University of Medical Science, Volume:42 Issue: 2, 2020, PP 208 -214

Background

Shivering after anesthesia is a common complication that can lead to problems such as increased intraocular and cranial pressure and postoperative pain with increasing oxygen consumption in the body. Considering the importance of controlling postoperative shivering and limiting the use of shiver drug therapy, this study was designed to evaluate the effects of warming intravenous fluids on postoperative shivering in ENT surgery.

Methods

This study was a single-blind clinical trial on 70 patients undergoing ENT surgery. Patients were randomly divided into two groups, receiving warmed fluid and fluid intake group with room temperature. The vital signs of the patients were recorded after intubation until recovery at specified intervals. Also, the incidence and severity of chills in patients were investigated and noted.

Results

The severity of chills in the experimental and control groups was statistically significant. The use of warm serum significantly reduced shivering in the experimental group (p = 0.006).

Conclusion

The infusions of warm fluids help to reduce postoperative shivering. Due to the lack of hemodynamic complications, it is possible to use warm fluids before induction of anesthesia as a safe method.

Keywords: Postoperative Shivering, Warm Normal Saline, General Anesthesia in ENT Surgery

مقایسه دوزهای مختلف سولفات منیزیم در پیشگیری از لرز بعد از عمل در بیماران تحت بی حسی اسپاینال

محسن صاحبان ملکی *، بهاره ابراهیمی، سمیرا اسحقی، مصطفی امیری، مریم معاون سعیدی

نشریه طب داخلی روز، سال بیست و پنجم شماره 2 (بهار 1398)، صص 127 -133

اهداف

لرز یک فعالیت ماهیچه ای نوسانی و غیر ارادی است که گرمای متابولیکی را افزایش می دهد و یک عارضه در بیحسی نورآگزیال است. لرز باعث افزایش مصرف اکسیژن بافتی و فعالیت قلبی و ریوی می شود که می تواند ایجاد عوارض قلبی و عروقی، خونریزی و عفونی نماید. در این طرح تحقیقاتی دوزهای مختلف منیزیم سولفات را در پیشگیری از لرز بعد از عمل در بیماران تحت بیحسی نخاعی بررسی کردیم.

مواد و روش ها

در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 99 بیمار با ASA کلاس یک یا دو و در محدوده سنی بین 80-20 سال کاندید جراحی عمومی، ارتوپدی یا اورولوژی تحت بی حسی اسپاینال که به اتاق عمل بیمارستان های 15 خرداد و علامه بهلول گنابادی مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. به هر سه گروه منیزیم سولفات 20% که در گروه A با دوز 30 mg/kg، گروه B با دوز 50 mg/kg و گروه C با دوز 80 mg/kg بعد از اسپاینال و طی 15 دقیقه انفوزیون شد. طی جراحی و پس از اتمام جراحی به مدت یک ساعت بیماران توسط پژوهشگر از نظر لرز قابل دیدن کنترل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. برای مطمئن شدن از توزیع نرمال داده ها از تست کولموگروف اسمیرنوف استفاده شده وسطح معنی داری p-value کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است.

یافته ها

در گروهA ، 29 نفر ( 89%) بدون لرز و 4 نفر ( 11%) لرز داشتند که شدت لرز همه گرید1 بود. در گروهB ، 28 نفر ( 84% ) لرز نداشتند ولی 5نفر (16%) لرز داشتند که شدت لرز در 4 نفر (11%) گرید1 و در یک نفر (5%) گرید 3 بود. در گروهC ، 29 نفر (89% ) بدون لرز و 4 نفر (11%) لرز داشتند که شدت لرز گرید3 بود. فراوانی و شدت لرز بین گروه A و B (P=0/374)، بین گروه A و C (P=0/631) و بین گروه B و C (P=0/676) اختلاف معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری

دوز پایین سولفات منیزیوم 20% (30 mg/kg) به اندازه دوزهای بالاتر آن در پیشگیری از بروز لرز بعد از عمل در بیماران بی حسی اسپاینال موثر است.

کلید واژگان: بی حسی نخاعی, لرز بعد از عمل, منیزیوم سولفات

Comparison of Different Doses of Magnesium Sulfate in Prevention of Postoperative Shivering in Patients Undergoing Spinal Anesthesia

M. Sahebanmaleki *, B. Ebrahimi, S. Eshaghi, M. Amiri, M. Moavensaiedi

Internal Medicine Today, Volume:25 Issue: 2, 2019, PP 127 -133

Aims

Shivering is an oscillating and involuntary activity of the muscles which increases the metabolic hyperthermia and is considered as a complication in neuraxial anesthesia. Shivering also increases the cardiopulmonary activity and oxygen consumption of the tissue. In this research project, different doses of magnesium sulfate in prevention of postoperative shivering in patients undergoing spinal anesthesia were investigated.

Materials and Methods

In this double-blind randomized study, 99 patients with ASA classes 1 or 2 aged between 20 -80 years old who were under spinal anesthesia were selected. The patients were divided into 3 groups of 33 each with simple sampling method. During the operation and upon completion of surgery, the patients were controlled regarding the observable shivering for one hour by the researcher. The data were analyzed using SPSS software version 22. To ensure of the normal distribution of the data, the normality test of Kolmogorov Smirnov was used. The p-value was considered significant at < 0.05 level.

Results

The results showed that there was no significant difference between groups A and B regarding the frequency and intensity of occurrence of shivering (p = 0.374). Also, no significant difference was observed between group A and group C considering the frequency and intensity of occurrence of shivering (p = 0.631). Further, the frequency and intensity of occurrence of shivering between group B and group C was not significantly different (P=0.676).

Conclusion

The results indicated that a low dose of magnesium sulfate 20% (30mg/kg) is effective in the prevention of postoperative shivering in patients undergoing spinal anesthesia to the same degree that higher doses are.

Keywords: Spinal anesthesia, Postoperative shivering, Magnesium sulfate

بررسی مقایسه ای تاثیر تزریق وریدی سه دز مختلف سولفات منیزیم قبل از پایان عمل جراحی بر روی پیش گیری از بروز لرز پس از اعمال جراحی شکمی تحت بیهوشی عمومی

سید جلال هاشمی، حسنعلی سلطانی، مهران رضوانی، پویا شاه منصوری، سلمان اسلامی

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 399 (هفته سوم آبان 1395)، صص 1077 -1082

مقدمه

مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر تزریق وریدی سه دز مختلف سولفات منیزیم قبل از پایان عمل جراحی بر روی پیش گیری از بروز لرز پس از اعمال جراحی شکمی تحت بیهوشی عمومی و مقایسه ی آن با گروه شاهد به انجام رسید.

روش ها

طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 100 بیمار تحت اعمال جراحی شکمی در 4 گروه 25 نفره توزیع شدند و قبل از اقدام جهت بازگشت به هوشیاری، یکی از محلول های نرمال سالین، سولفات منیزیم 30، 40 یا 50 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 10 دقیقه به آنان تزریق شد و بروز لرز بعد از عمل در 4 گروه بررسی و مقایسه گردید.

یافته ها

در بدو ریکاوری، 9 نفر از گروه شاهد، 3 نفر از گروه 50 میلی گرم، 8 نفر از گروه 40 میلی گرم و 3 نفر از گروه 30 میلی گرم سولفات منیزیم دچار لرز شده بودند (07/0 = P). در دقیقه ی 15، 8 نفر از گروه شاهد، 1 نفر از گروه 50 میلی گرم، 1 نفر از گروه 40 میلی گرم و 6 نفر از گروه 30 میلی گرم سولفات منیزیم لرز داشتند (01/0 = P). در دقیقه ی 30، 4 نفر از گروه شاهد، 1 نفر از گروه 40 میلی گرم و 4 نفر از گروه 30 میلی گرم سولفات منیزیم لرز داشتند (10/0 = P).

نتیجه گیری

استفاده از سولفات منیزیم به ویژه با دز 40 یا 50 میلی گرم بر کیلوگرم، با کاهش بروز لرز بعد از عمل همراه بود. از این رو، استفاده از دزهای پیش گفته جهت کاهش لرز بعد از عمل در اعمال جراحی شکم توصیه می گردد.

کلید واژگان: لرز بعد از عمل, سولفات منیزیم, اعمال جراحی شکمی

Comparative Evaluation of the Effects of Three Doses of Intravenous Magnesium Sulfate on Postoperative Shivering after Abdominal Surgeries under General Anesthesia

Seyed Jalal Hashemi, Hasanali Soltani, Mehran Rezvani, Pooya Shahmansoori, Salman Eslami

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:34 Issue: 399, 2016, PP 1077 -1082

Background

This study aimed to determine the effect of intravenous infusion of magnesium sulfate in three doses before the end of the surgery for prevention of shivering after abdominal surgeries under general anesthesia.

Methods

In a clinical-trial study, 100 patients under abdominal surgeries were randomly divided in four groups. Before the reverse of anesthesia, one of the solutions included normal saline, and 30, 40 or 50 mg/kg magnesium sulfate were injected during 10 minutes for each group. The incidence of postoperative shivering mas measured and compared between the four groups.
Findings: The incidence of shivering at the entrance to recovery room was 9, 3, 8 and 3 patients in normal saline, and 50, 40 and 30 mg/kg magnesium sulfate groups, respectively (P = 0.07). 15 minutes later, the incidence of shivering was 8, 1, 1 and 6 patients in mentioned groups, respectively (P = 0.01). 30 minutes after the entrance, the incidence of shivering was 4, 0, 1 and 4 patients in mentioned groups, respectively (P = 0.10).

Conclusion

Using 40 or 50 mg/kg of magnesium sulfate is benefit for decreasing postoperative shivering and using these doses is recommended for prevention of postoperative shivering in patients under abdominal surgeries.

Keywords: Postoperative shivering, Magnesium sulfate, Abdominal surgery

The evaluation of effects two different doses of hydrocortisone on the intensity of perioperative shivering in elective surgery under spinal anesthesia: A double-blind randomized controlled trial study

Mohammadreza Safavi, Azim Honarmand, Fatemeh Khosravi, Hamid Sariazdi, Masoud Nazem

Journal of Research in Medical Sciences, Volume:21 Issue: 3, 2016 Mar, P 5

Background

Post? and intra?operative shivering is one of the most complications of spinal anesthesia so recommend a suitable drug with at least complications for prevention and control of postoperative shivering. This current study aimed to compare the preventive effect of hydrocortisone on intra? and post?operative shivering in patients undergoing surgery with spinal anesthesia.

Materials And Methods

In a clinical trial study, ninety patients who candidate for surgery with spinal anesthesia were selected and randomly divided into three groups. The first and second groups were received 1 mg/kg and 2 mg/kg hydrocortisone, respectively, and the third group was received normal saline, and postoperative shivering was compared between the three groups.

Results

The investigation of the incidence of inter? and post?operative shivering in patients in the three groups revealed that within the study period, 31 patients suffered from shivering among which 9, 5, and 17 cases were in 1 mg/kg hydrocortisone group, 2 mg/kg hydrocortisone group, and placebo group, respectively, and according to the Chi?square test, the difference among the three groups was significant (P = 0.004).

Conclusion

According to the obtained results, the overall conclusion of the study is that using hydrocortisone at least with the dose of 1 mg/kg as a preventive drug reduced the incidence of intra- and post-operative shivering with spinal anesthesia.

Keywords: Hydrocortisone, postoperative shivering, spinal anesthesia

بررسی اثر پروپوفول و ایزوفلوران بر شیوع لرز پس از عمل جراحی ویتره رتین چشم

مریم خیراندیش، فریبرز مهرانی، کوثر کیان، سعید واحدی

مجله پیاورد سلامت، سال نهم شماره 5 (آذر و دی 1394)، صص 425 -434

زمینه و هدف

لرز یکی از شایع ترین مشکلات بیهوشی است که می تواند سبب افزایش فشارخون، افزایش مصرف اکسیژن، افزایش فشار داخل چشم و افزایش ضربان قلب در بیماران گردد. از آنجایی که انتخاب داروهای استنشاقی و وریدی موثر در کاهش لرز پس از عمل جراحی ضروری است، بنابراین هدف این مطالعه مقایسه ی اثرات بیهوشی با ایزوفلوران و پروپوفول بر شیوع لرز پس از جراحی ویتره رتین چشم می باشد.

روش بررسی

در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 112 بیمار 75-16 سال با خطر بیهوشی کلاس I-III انجمن متخصصان بیهوشی آمریکا داوطلب جراحی ویتره رتین چشم به طور تصادفی به دو گروه 56 نفره تقسیم شدند. وقوع لرز پس از عمل جراحی در دو گروه در اتاق ریکاوری ثبت شد. یافته ها با آزمونهای تیومجذورکای –دو تجزیه و تحلیل شدند و مقدارP کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.

یافته ها

بین دو گروه از نظر سن، جنس، وزن، مدت جراحی و زمان بیهوشی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بروز لرز در گروه ایزوفلوران 12/5% و در گروه پروپوفول ورمی فنتانیل 32/1% بود.

نتیجه گیری

استفاده از ایزوفلوران در کاهش بروز لرز پس از جراحی ویتره رتین چشم، بهتر از پروپوفول است.

کلید واژگان: پروپوفول, ایزوفلوران, لرز پس از عمل جراحی, ویتره رتین چشم

The Evaluation Between The Impact Of Using Isoflurane And Propofol On Shivering Among Patients Undergoing Vitrectomy Surgery

Maryam Kheirandish, Fariborz Mehrani, Kosar Kian, Saeed Vahedi

Journal of Payavard Salamat, Volume:9 Issue: 5, 2016, PP 425 -434

Background And Aim

The postoperative shivering is one of the common complications of anesthesia, which can cause increased systemic blood pressure, oxygen consumption, intra optical pressure and heart rate in patients. It is necessary to choose an effective intravenous and the inhaled drugs to reduce postoperative shivering, therefore the aim of this study was to compare Isoflurane and Propofol on shivering among patients undergoing Vitrectomy Surgery.

Materials And Methods

In a double-blind clinical trial, 112 patients aged 16 to 75 (ASA class I-III) who underwent the Vitrectomy surgery were randomly classified into two groups of 56 cases. The occurrence of postoperative shivering in recovery were registered in both groups. Findings were analyzed employing the t-test and Chi-square. Statistical significance was accepted for P values of

Results

There was no significant difference between the two groups in terms of age, sex, Weigh¡ duration of surgery and duration of anesthesia. The incidence of shivering in recipients of Isoflurane and in recipients of propofol was 12.5% and 32.1% respectively.

Conclusion

Using Isoflurane is better than Propofol to reduce the postoperative shivering in patients undergoing the vitrectomy surgery.

Keywords: Propofol, Isoflurane, Postoperative Shivering, Vitrectomy

The effects of warmed intravenous fluids, combined warming (warmed intravenous fluids with humid‐warm oxygen), and pethidine on the severity of shivering in general anesthesia patients in the recovery room

Ahmad Nasiri, Ayob Akbari, Gholamreza Sharifzade, Pooya Derakhshan

Iranian Journal Of Nursing and Midwifery Research, Volume:20 Issue: 6, Nov-Dec 2015, PP 712 -716

Background

Shivering is a common complication of general and epidural anesthesia. Warming methods and many drugs are used for control of shivering in the recovery room. The present study is a randomized clinical trial aimed to investigate the effects of two interventions in comparison with pethidine which is the routine treatment on shivering in patients undergoing abdominal surgery with general anesthesia.

Materials And Methods

Eighty‑seven patients undergoing abdominal surgery by general anesthesia were randomly assigned to three groups (two intervention groups in comparison with pethidine as routine). Patients in warmed intravenous fluids group received pre‑warmed Ringer serum (38°C), patients in combined warming group received pre‑warmed Ringer serum (38°C) accompanied by humid‑warm oxygen, and patients in pethidine group received intravenous pethidine routinely. The elapsed time of shivering and some hemodynamic parameters of the participants were assessed for 20 min postoperatively in the recovery room. Then the collected data were analyzed by software SPSS (v. 16) with the significance level being P < 0.05.

Results

The mean of elapsed time in the warmed intravenous serum group, the combined warming group, and the pethidine group were 7 (1.5) min, 6 (1.5) min, and 2.8 (0.7) min, respectively, which was statistically significant (P < 0.05). The body temperatures in both combined warming and pethidine groups were increased significantly (P < 0.05).

Conclusions

Combined warming can be effective in controlling postoperative shivering and body temperature increase.

Keywords: General anesthesia, humid‑warm oxygen inhalation, pethidine, postoperative shivering, shivering, warmed

بررسی مقایسه ای تاثیر بیهوشی با ایزوفلوران و پروپوفول بر لرز پس از بیهوشی عمومی در بیماران تحت عمل جراحی الکتیو عمومی و ارتوپدی

ابراهیم خلیقی، حنا ارغوانی، رعنا یارنظری، صدیقه احمدی کلان، مریم ولدی، مریم بشیری

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 348 (هفته چهارم مهر 1394)، ص 4

مقدمه

لرز، حرکات و انقباضات عضلانی غیر ارادی است که بیمار قادر به کنترل آن ها نمی باشد. لرز پس از بیهوشی عمومی، عارضه ی شایعی است که به علت استفاده از داروهای بیهوشی و هیپوترمی در زمان بیهوشی عمومی ایجاد می شود و می تواند باعث افزایش مصرف اکسیژن، افزایش فشار خون سیستمیک، افزایش ضربان قلب و آریتمی های قلبی در بیماران گردد. یکی از راهکارهای کاهش لرز پس از بیهوشی، استفاده از داروهایی است که لرز کمتری پس از بیهوشی ایجاد می کنند. در هنگام بیهوشی، از داروهای متنوعی استفاده می شود که هر کدام عوارض خاص خود را دارند. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی اثر داروهای ایزوفلوران و پروپوفول بر لرز پس از بیهوشی در بیماران تحت بیهوشی عمومی جهت اعمال جراحی الکتیو عمومی و ارتوپدی بود.

روش ها

در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سو کور، 100 بیمار 65-18 ساله که طی سال های 92-1391 در بیمارستان امام خمینی (ره) ایلام، تحت عمل جراحی الکتیو ارتوپدی و عمومی قرار گرفته بودند، به صورت تصادفی در دو گروه 50 نفره تقسیم بندی شدند. وقوع و شدت لرز بعد از عمل در دو گروه مقایسه شد و با امتیاز بین 3-0 درجه بندی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Paired t و 2χ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها

47 درصد بیماران، زن و 53 درصد، مرد بودند. بین دو متغیر جنسیت و لرز پس از بیهوشی عمومی (067/ 0 = P) و همچنین، بین دو متغیر سن و لرز پس از بیهوشی عمومی (774/ 0 = P)، ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین بیماران، در رابطه با لرز پس از بیهوشی به تفکیک بیهوشی با ایزوفلوران و پروپوفل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (211/ 0 = P).

نتیجه گیری

در بیماران بزرگ سال تحت عمل جراحی الکتیو ارتوپدی و عمومی، جهت کاهش لرز بعد از عمل، استفاده از ایزوفلوران فرقی با پروپوفول ندارد.

کلید واژگان: ایزوفلوران, پروپوفول, لرز پس از بیهوشی عمومی

Comparing the Effects of Using Isoflurane and Propofol on Shivering after General Anesthesia in Patients Undergoing Elective General and Orthopedic Surgeries

Ebrahim Khalighi, Hana Arghavani, Rana Yarnazari, Sedigheh Ahmadikallan, Maryam Valadi, Maryam Bashiri

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:33 Issue: 348, 2015, P 4

Background

Chills are muscle contractions and involuntary movements that the patient is not able to control them. Chill (shivering) is a frequent complication after the general anesthesia, which is due to the use of anesthesia drugs and hypothermia; it can increase oxygen intake, systemic blood pressure, and heart rate and can cause cardiac arrhythmias in patients. One of the mechanisms for decreasing postoperative shivering, is the use of the drugs that create less shivering. A variety of anesthetic drugs are used during anesthesia that each one has its own special side effects (complications). The aim of this study was to compare the effects of isuflorane and propofol on postoperative shivering in patients underwent general anesthesia for elective general or orthopedic surgeries.

Methods

In a double-blinded clinical trial study, 100 patients at the age of 18-65 years, who underwent elective orthopedic and general surgery in Imam Khomeini Hospital in city of Ilam, Iran, were randomly divided in two groups of 50 during the years 2012-2013. The occurrence and severity of postoperative shivering was compared in the two groups and via 0-3 classification scoring. The findings were analyzed via SPSS16 software using paired-t and chi-square tests.

Findings

47% of the patients were women and 53% were men. Between the gender and postoperative shivering (P = 0.067) as well as between the age and postoperative shivering (P = 0.774), no significant relationship was found. There was no significant difference between the two groups of isoflurane and propofol in postoperative shivering (P = 0.211).

Conclusion

In adult patients undergoing elective general or orthopedic surgery, to reduce the postoperative shivering, there was no difference in using isoflurane or propofol.

Keywords: Isoflurane, Propofol, Postoperative shivering

بررسی شیوع لرز پس از اعمال جراحی کرانیوتومی

هومن تیموریان*، پریسا باقری، سونیا عبداللهی، سمیرا عبداللهی، سید امیر مهاجرانی

نشریه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران، سال سی و هفتم شماره 2 (پیاپی 90، تابستان 1394)، صص 126 -131

مقدمه

لرز پس از عمل در کنار تهوع و استفراغ پس از عمل یکی از شایع ترین عوارض پس از اعمال جراحی و به ویژه پس از بیهوشی عمومی است. میزان شیوع لرز پس از اعمال غیر کرانیوتومی در 20 تا 60٪ موارد ذکر شده است. لرز پس از کرانیوتومی با توجه به خطر بالاتری که برای بیمار دارد نیاز به درمان های پیشگیری دارد. هنوز میزان شیوع دقیق لرز پس از اعمال جراحی اعصاب به تفصیل بررسی نشده است.

هدف

تعیین میزان شیوع لرز پس از کرانیوتومی در بیمارانی که تحت جراحی اعصاب کرانیوتومی الکتیو قرار می گیرند.
روش اجرا: تعداد 89 بیمار کاندید جراحی الکتیو کرانیوتومی به صورت توصیفی از نظر شیوع لرز بررسی شدند. بیماران با روش مشابه تحت بیهوشی جنرال قرار گرفتند. اندازه گیری دمای مرکزی از ترمومتر نازوفارنکس و برای دمای محیطی از ترمومتر نوک انگشتان استفاده شد. دمای بیمار و علائم حیاتی قبل از عمل و سپس هر 2 ساعت حین جراحی و بلافاصله پس از پایان عمل ثبت شد. در نهایت در پایان عمل وجود یا عدم وجود لرز ثبت شد.

نتایج

تعداد 89 بیمار کاندید عمل جراحی کرانیوتومی الکتیو از نظر شیوع لرز پش از عمل بررسی شدند که میانگین سنی4/53±6/14 داشتند و میانگین طول عمل 6/2± 02/5 بود.میزان شیوع لرز روند دمای مرکزی و محیطی کاهش سریع در شروع وکاهش خطی و آهسته در ادامه و رسیدن به یک پلاتو را نشان داد. در این بیماران میانگین دمای مرکزی در ریکاوری در بعد از عمل (56/0±2/34) به طور معنی داری نسبت به قبل از عمل (65/0±1/37) کاهش داشت (p=0.0001). میانگین دمای محیطی بعد از عمل (65/0±6/34) نیز به طور معنی داری نسبت به قبل از عمل (72/0±2/37) کاهش یافت (p=0.0001).

نتیجه گیری

میزان شیوع لرز پس از عمل در بیماران بعد از کرانیوتومی 15٪ است. میزان شیوع لرز پس از کرانیوتومی علی رغم افت واضح دمای مرکزی و محیطی در بیماران و طول عمل زیاد کمتر از اعمال جراحی دیگر است.

کلید واژگان: لرز پس از عمل, کرانیوتومی, شیوع

Incidence of post craniotomy shivering

Houman Teymourian*, Parisa Bagheri, Sonia Abdollahi, Samira Abdollahi, Seyed Amir Mohajerani

Iranian Journal Of Anaesthesiology and Critical Care, Volume:37 Issue: 2, 2015, PP 126 -131

Introduction

Shivering is an early postoperative complication following neurosurgical procedures. Incidence of postoperative shivering (POS) following non-craniotomy surgeries varies between 20 to 60%. POS after craniotomy is considered high risk and requires preventive therapies. However, incidence of postoperative shivering following craniotomies is not reported in previous reports.
Aim: To determine the incidence of postoperative shivering following craniotomy.

Materials And Methods

In a descriptive study, 89 patients candidate for elective craniotomy were enrolled and followed for incidence of POS. Method of anesthesia were similar in all cases. Patients were covered with 3 layers of surgical drapes. Shivering was evaluated during the postoperative period by observation of shivering movements of more than 10 seconds duration. Core (nasopharynx) and skin temperature (dorsum of middle finger) were recorded. Patients temperature were measured prior to anesthesia and then every 2 hours during and after surgery.

Results

Mean age was 53.4±14.6 and duration of surgery was 5.02±2.6. Incidence of post-craniotomy shivering was 15%. Trend of decrease in core and peripheral temperature was fast reduction at the early 2 hour of anesthesia, the slow decrease and then it reached a plateau phase. Core temperature at preoperative time (37.1±0.65) was significantly higher than in postoperative (34.2±0.56) (p=0.0001). Besides, mean peripheral temperature in preoperative period (37.2±0.72) was significantly higher than in postoperative period (34.6±0.65) (p=0.0001).

Conclusion

Incidence of post-craniotomy shivering was 15% in our patients. Although decrease in core and peripheral temperature were significant during craniotomy, however, the incidence of post-operative shivering is lower than other surgeries.

Keywords: Postoperative shivering, Incidence, craniotomy

بررسی مقایسه ای سه روش پروفیلاکسی استفاده از داروهای دگزامتازن، پتیدین و هیوسین وریدی بر روی لرز پس از عمل جراحی به دنبال بیهوشی عمومی

مرتضی حیدری، غلامرضا خلیلی، احسان زلفی

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 341 (هفته اول شهریور 1394)، ص 3

مقدمه

پیش گیری و کنترل لرز پس از عمل جراحی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است؛ روش های مختلی بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق، به بررسی مقایسه ای سه داروی دگزامتازون، پتیدین و هیوسین در پیش گیری از بروز لرز پس از عمل جراحی پرداخته شد.

روش ها

در این تحقیق کارآزمایی بالینی، 90 بیمار کاندید عمل جراحی کله سیستکتومی ار طریق لاپاروسکوپی، به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم بندی شدند. در گروه اول mg/kg 5/0 پتیدین، در گروه دومmg/kg 1/0دگزامتازون و در گروه سوم mg/kg 15/0 هیوسین مورد استفاده قرار گرفت و شیوع لرز پس از عمل جراحی و شدت آن در سه گروه بررسی و مقایسه شد. داده های مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری شد.

یافته ها

در سه گروه پتیدین، هیوسین و دگزامتازون به ترتیب 0/60، 3/43 و 4/54 درصد افراد فاقد لرز بودند. همچنین، در این سه گروه به ترتیب، 0/20، 3/13 و 3/23 درصد بیماران لرز خفیف، 7/16، 3/33 و 7/6 درصد افراد لرز متوسط و 3/3، 0/10 و 0/10 افراد لرز شدید داشتند. شدت لرز در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (16/0 = P). استفاده از پتیدین باعث کاهش معنی دار در شدت درد بعد عمل شد و دو داروی هیوسین و دگزامتازون بر کاهش شدت تهوع و مصرف متوکلوپرامید، تاثیر مطلوب تری نسبت به پتیدین داشتند.

نتیجه گیری

سه داروی پتیدین، هیوسین و دگزامتازون تفاوت قابل توجهی در کاهش بروز لرز بعد عمل ندارند ولی در کنترل سایر عوارض، متفاوتند. پیشنهاد می گردد، در مطالعات بعدی، تاثیر ترکیبی داروهای مذکور بر عوارض بعد عمل در بیماران تحت اعمال جراحی مورد مطالعه قرار گیرد.

کلید واژگان: لرز پس از عمل, دگزامتازون, هیوسین, پتیدین

Comparing Three Methods of Dexamethasone, Pethidine and Hyoscine in Prophylaxis of Postoperative Shivering after General Anesthesia

Morteza Heidari, Gholamreza Khalili, Ehsan Zolfi

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:33 Issue: 341, 2015, P 3

Background

Prevention and control of shivering after surgery is of significant importance and different methods are used for this purpose. In this study، three drugs of dexamethason، petidine and hyoscine were compared in the prevention of postoperative shivering.

Methods

In a clinical trial study، 90 patients who were candidates for laparascopic cholesistectomia were selected and randomly divided in three equal groups. The first group received 0. 5 mg/kg pethidine، the second group 0. 1 mg/kg dexamethason and the third group 0. 15 mg/kg hyoscine. The prevalence of postoperative shivering was compared between the three groups. The data was analyzed using SPSS software.

Findings

In three groups of pethidine، hyoscine and dexamethason، 60%، 43. 3% and 54. 4% had no postoperative shivering، respectively. In these groups، 20. 0%، 13. 3% and 23. 3% had mild shivering، 16. 7%، 33. 3% and 6. 7% had moderate shivering and 3. 3. %، 10. 0% and 10. 0% had sever postoperative shivering، respectively، and no statistically difference were seen between the three groups (P = 0. 16). Pain was lower in pethidine group than the other groups. In addition، dexamethasone and hyoscine had positive effects of postoperative nausea and methoclopramide consumption.

Conclusion

Three drugs of pethidine، hyoscine and dexamethason have not different effects of prevention of postoperative shivering but the complications such were different. We recommend that in future studies، the combined effect of these drugs on postoperative complications in patients undergoing surgical procedures could be studied.

Keywords: Postoperative shivering, Pethidine, Hyoscine, Dexamathasone

بررسی تاثیر چهار داروی کتامین، پتیدین، الفنتانیل و سوفنتانیل در پیش گیری از بروز لرز بعد از اعمال جراحی تحت بیهوشی عمومی و مقایسه ی آن با گروه شاهد

مجتبی رحیمی، محمد گلپرور، خسرو نقیبی، اعظم قمی

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 324 (هفته چهارم فروردین 1394)، ص 5

مقدمه

لرز، عارضه ی شایع بعد از بیهوشی است و می تواند موجب بروز مشکلات عدیده ای برای بیماران گردد. شیوع لرز پس از بیهوشی 5 تا 65 درصد است و بیماران آن را یکی از علل مهم ناراحتی پس از عمل گزارش می کنند. لرز می تواند پیامدهای نامطلوبی مثل افزایش مصرف اکسیژن بدن و افزایش برون ده قلبی نیز ایجاد کند. پتیدین یک داروی موثر در درمان لرز است اما در برخی بیماران، دارای ممنوعیت مصرف می باشد. در این مطالعه سعی کردیم تا با مقایسه ی اثر دارویی پتیدین با کتامین، الفنتانیل و سوفنتانیل مورد مصرف در حین بیهوشی در درمان لرز بعد از بیهوشی، جایگزین مناسبی برای پتیدین در مواقعی که مصرف آن ممنوع است، پیدا کنیم.

روش ها

در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 160 بیمار 20 تا 65 ساله ی کاندیدای اعمال جراحی مختلف با استفاده از نرم افزار کامپیوتری Random Allocation در پنج گروه مساوی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در این 5 گروه، پتیدین، کتامین، الفنتانیل، سوفنتانیل و دارونما 30 دقیقه قبل از پایان جراحی دریافت کردند. متغیرهای مربوط به خصوصیات و اطلاعات عمل جراحی و بیهوشی بیماران نیز ثبت گردید. دمای مرکزی بدن بیماران نیز در مرحله قبل از عمل حین عمل و در اتاق ریکاوری اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون Crossly و شدت لرز پس از عمل به روش تقسیم بندی لرز اندازه گیری شد. آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها

پنج گروه مورد مطالعه از نظر سن، جنس، قد، وزن و وضعیت فیزیکی بر اساس طبقه بندی (ASA (American Society of Anesthesiologists تفاوت معنی داری نداشتند. بروز لرز در ریکاوری در 18 نفر از بیماران مشاهده گردید که شامل 2 نفر از گروه کتامین، 2 نفر از گروه پتیدین، 4 نفر از گروه الفنتانیل، 3 نفر از گروه سوفنتانیل و 7 نفر از گروه دارونما بود؛ طبق آزمون دقیق Fisher، تفاوت معنی داری بین 5 گروه مشاهده نشد (34/ 0 = P).

نتیجه گیری

با توجه به نتایج به دست آمده، می توان در موارد ممنوعیت مصرف پتیدین، از مسکن های مخدر کوتاه اثر همچون الفنتانیل و سوفنتانیل و یا داروهای هوشبری، مانند کتامین، جهت درمان لرز پس از بیهوشی عمومی استفاده کرد ولی بالطبع، تاثیر آن ها همانند پتیدین نخواهد بود.

کلید واژگان: الفنتانیل, سوفنتانیل, کتامین, پتیدین, لرز بعد از بیهوشی

Comparing Alfentanil, Sufentanil, Ketamine And Pethidine for Prevention of Postanesthetic Shivering: A Randomized Placebo-Controlled Clinical Trial

Mojtaba Rahimi, Mohammad Golparvar, Khosrou Naghibi, Azam Ghomi

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:33 Issue: 324, 2015, P 5

Background

Recent studies have shown that anesthetic drugs can cause postoperative shivering. The incidence of postanesthetic shivering varies between 5 and 65% and patients report it as one of the leading causes of discomfort after operation. It may also induce a variety of physiological consequences such as increased O2 consumption and cardiac output. The effect of alfentanil, sufentanil and ketamine on prevention or decrease of postanesthetic shivering is not still clear. This study was performed to find out a suitable alternative for pethidine in prevention of postanesthetic shivering.

Methods

In this randomized double-blind prospective study, 160 patients were classified into five equal groups according to drugs used for prevention of postoperative shivering after general anesthesia. Alfentanil, sufentanil, ketamine and pethidine groups received the drugs 30 minutes before the end of surgery and were compared with placebo (control group). The primary outcome measures were the incidence and severity of postoperative shivering.

Findings

The five groups were were not different regarding age, gender, height, weight and the physical status class based on the American Society of Anesthesiologists score. In recovery room, postoperative shivering was seen in 18 patients, 2 in ketamine, 2 in pethidine, 4 in alfentanil, 3 in sufentanil and 7 in placebo group. Fisher’s exact test showed no statistically difference between the groups (P = 0.34).

Conclusions

Intravenous infusion of alfentanil, sufentanil and ketamine 30 minutes before the end of surgery effectively reduced the occurrence and severity of postoperative shivering after the general anesthesia, without significant side effects but not as well as pethidine.

Keywords: Postoperative shivering, Alfentanil, Sufentanil, Ketamine, Pethidine

Effect of Intravenous Ketamine on Prevention of Postoperative Shivering: A Comparison with Intravenous Pethedine

Masoomeh Tabari, Ghassem Soltani, Fariba Hooshmandi, Shahram Amini

Journal of Surgery and Trauma, Volume:2 Issue: 1, Spring 2014, P 39

Introduction

Postoperative shivering is one of the common problems following general anesthesia and may lead to multiple complications. This study aimed to compare the impact of Ketamine and Pethidine on postoperative shivering.

Methods

In a randomized clinical trial, one hundred and thirty-five patients undergoing elective abdominal surgery were recruited for the study. The patients were randomly divided to groups received Normal Saline, Ketamine or Pethidine at the end of surgery. The frequency of shivering was determined immediately after surgery, and at 10. 20. And 30 minutes, postoperatively.

Results

In zero time the rate of shivering was more severe than other times in the three groups. Also the rate of postoperative shivering was significance less different in the pethedine and Ketamine groups than the Normal Saline group. However, no significant difference was seen between the pethedine and Ketamine groups.

Conclusions

The result of this study showed that exactly after operation, the rate of postoperative shivering was more severe than other times in 3 groups. Ketamine and Pethidine might reduce postoperative shivering with no significant difference.

Keywords: Postoperative shivering, Ketamine, Pethidine, general anesthesia

A comparative study on the prophylactic effects of ketamine, dexamethasone, and pethidine in preventing postoperative shivering

Sayyed Morteza Heidari Tabaei Zavareh, Leyla Morovati, Ali Mehrabi Koushki

Journal of Research in Medical Sciences, Volume:17 Issue: 3, Apr 2012, P 176

Background

Postanesthetic shivering is an accompanying part of general anesthesia with different unpleasant and stressful consequences for patients undergoing surgery. Therefore, its proper management is necessary for both treatment and prevention. The aim of this study was to compare the prophylactic effects of ketamine, dexamethasone, and pethidine in preventing postoperative shivering in general anesthesia.

Methods

In this prospective randomized double-blind clinical trial, 135 American Society of Anesthesiologists (ASA) I and II patients aged 18-70 years, scheduled for elective surgery under general anesthesia were randomized into three groups. Each group received 0.5 mg/kg intravenous (IV) pethidine, or 0.5 mg/kg IV ketamine, or 0.6 mg/kg IV dexamethasone. Central and environmental temperature and postoperative shivering were evaluated during surgery (at 0, 15, and 30 minutes) and in the recovery room (at 0-60 minutes). The values were compared between the three studied groups using analysis of variance (ANOVA) and chi-square test in SPSS18.

Results

Each group included 45 patients. Mean values of central temperature in the recovery room were significantly different between the 3 groups (p < 0.05). However, the differences were not significant during surgery. Postoperative shivering was reported in 37.8%, 31.1%, and 11.1% of patients in ketamine, dexamethasone, and pethidine groups, respectively.

Conclusions

Considering the rates and severity of shivering, variations in central temperature in the three studied groups, pethidine seems to be the most appropriate choice for preventing postoperative shivering.

Keywords: Postoperative Shivering, Ketamine, Dexamethasone, Pethidine

بررسی شیوع لرز پس از بیهوشی در کودکان و عوامل مربوط به آن

پروین ساجدی، شبنم پهلوان زاده

مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، سال نهم شماره 1 (پیاپی 33، بهار 1386)، ص 23

زمینه و هدف

بیماران در طی بیهوشی حرارت از دست می دهند و پیدایش لرز روشی برای مقابله با آن است. تاکنون مطالعات متعددی در مورد لرز در بالغین انجام شده، ولی میزان این مطالعات در کودکان محدود است. لذا این مطالعه با هدف بررسی شیوع لرز پس از بیهوشی در کودکان و عوامل مربوط به آن انجام شد.

روش بررسی

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 200 کودک سه ماهه تا چهارده ساله در اطاق بهبودی از نظر عوامل زمینه ای، دریافت پیش داروی بیهوشی، روش بیهوشی، مدت زمان بیهوشی، درجه حرارت بیمار در اطاق بهبودی و درجه حرارت اطاق بهبودی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از جمع آوری داده ها با کمک پرسشنامه، اطلاعات با استفاده از تست های آماری کای دو و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها

تعداد کل موارد مشاهده شده لرز 7% (14 نفر) بود. شیوع لرز در بیهوشی استنشاقی (13.6%) به صورت معنی دار بیشتر از بیهوشی وریدی (صفر) بود (p<0.05). میزان بروز لرز در درجه حرارت بدن زیر 36.4 و درجه حرارت اطاق بهبودی 26 درجه سانتیگراد و کمتر، یبشتر بود (p<0.05). میزان بروز لرز در بیمارانی که پیش داروی بیهوشی دریافت کرده بودند (3.8%) از کودکانی که پیش دارو دریافت نکرده بودند (13.2%) کمتر بود (p<0.05).

نتیجه گیری

شیوع لرز در کودکان با درجه حرارت بدن بیمار، درجه حرارت اطاق بهبودی، دریافت پیش دارو و نوع بیهوشی مرتبط می باشد.

کلید واژگان: بیهوشی, لرز, کودکان

Post anesthetic shivering in children: incidence and causative factors

Parvin Sajedi, Shabnam Pahlevanzadeh

Journal of Shahrekord University of Medical Sciences, Volume:9 Issue: 1, 2007, P 23

Background And Aim

Patients loss their body heat during the anesthetic period and postoperative shivering is occurred to compensate it. To date, most of the studies about postoperative shivering were done in adults and there are limited data in pediatric patients. The aim of this study was to investigate the incidence of shivering in children and to reveal the causative factors as well as any possible clinical implications.

Methods

This cross sectional study was performed on 200 pediatric patients with age ranging from 3 months to 14 years. Demographic data, kind of anesthesia, body temperature and recovery temperature were recorded. Data were analyzed using χ2, Spearman and Pierson tests.

Results

The incidence of shivering was 7%. Shivering was significantly more in the patients receiving inspirational anesthesia (13.6%) than in the patients receiving intervenes anesthesia (0%) (p<0.05). Shivering was high when body temperature was below 36.4ْC or when recovery temperature was below 26˚C (p<0.05). The incidence of shivering in patients who received pre-medication was lower than that of in patients who received no medication (p<0.05).

Conclusion

The incidence of shivering in pediatric patients was related with their body temperature, recovery temperature, pre-medication and method of anesthesia.

Keywords: Anesthesia, Postoperative shivering, Pediatric shivering

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « postoperative shivering » در نشریات گروه « پزشکی »