جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "silver" در نشریات گروه "پزشکی"
-
Background
Recurrent caries were attributed to the lack of antibacterial properties of the dental materials. Silver nanoparticles (AgNPs) and calcium fluoride nanoparticles (CaF2NPs) are broad‑spectrum antibacterial agents. The object of the study was to investigate the antibacterial properties of composite‑incorporated AgNPs and CaF2NPs on Streptococcus mutans.
Materials and MethodsThis experimental study forty‑eight disks containing 0.5, 1, and 1.5% wt AgNPs s (n = 24) and 5, 10, and 15% wt CaF2NPs were prepared from flowable composite resin (n = 24). The third group consisted of 9 types of the combination of AgNPs and CaF2NPs (n = 72). A field emission scanning electron microscope with an energy‑dispersive X‑ray spectroscopy analysis system was used to test for the presence of nanoparticles in composite resins. The antibacterial efficacy of dental composite was evaluated by disk diffusion agar test. The minimum inhibitory concentration (MIC) and minimal bactericidal concentration were conducted. Data were analyzed using one‑way ANOVA and multiple Tukey HSD (Honestly Significant Difference) tests. Significance level was set at 0.05.
ResultsNanoparticles added to composite produce bacterial inhibition zone. The greatest inhibition of bacterial growth was recorded in the third group which contained both nanoparticles (P < 0.05). MIC values decreased after adding CaF2 NPs to the AgNPs‑containing composite. The results of the FE‑SEM test indicate the presence of AgNPs and CaF2NPs in the dental composite resin sample. On the other hand, the formation of AgNPs and their elemental nature were proved using energy dispersive X‑ray microanalysis EDX analysis. According to the results, composite resins containing 0.5% of AgNPs s and 15% of CaF2NPs exhibited a significantly lower antibacterial activity compared to the 1.5% and 1% of AgNPs s with 15% of CaF2NPs (P < 0.05).
ConclusionDental composite resins‑containing CaF2NPs and AgNPs showed anti‑bacterial activity against S. mutans.
Keywords: Anti‑Bacterial Agents, Calcium Fluoride, Composite Resins, Nanoparticles, Silver -
فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، سال سی و چهارم شماره 4 (پیاپی 118، زمستان 1403)، صص 345 -356سابقه و هدف
فرآیندهای سنتز بیولوژیکی و میکروبی نانوذرات به دلیل سازگاری با محیط زیست و طبیعت و مقرون به صرفه بودنشان نسبت به روش های فیزیکی، شیمیایی گزینه ی ایمن و مفیدی هستند. پروبیوتیک ها اثرات مفیدی در ارتقا سیستم ایمنی بدن دارند و جایگزین مناسبی در درمان عفونت های باکتریایی هستند. هدف از پژوهش حاضر، سنتز نانوذرات پروتئینی حاوی نقره با باکتری پروبیوتیک Bifidobacterium breve بود.
روش بررسیابتدا باکتری پروبیوتیک Bifidobacterium breve کشت شدند و سپس نانوذرات آلبومین نقره (Ag-Alb-NPs) سنتز شد. از تست های طیف سنجی پراش اشعه ایکس (XRD)، طیف سنجی با مادون قرم (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و پراکندگی نور دینامیکی (DLS) برای بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی Ag-Alb-NPs استفاده شد.
یافته هاAg-Alb-NPs دارای مورفولوژی و ساختار کروی، کریستالی، نیمه کریستالی بودند. آنها دارای پیوندهای O-H، N-H و C-H، پیوندهای C=C در حلقه های آروماتیک و پیوندهای C-N در ترکیبات آمینی و پیوندهای O-H و C-H در گروه های CH2 و CH3، پیوندهای N-H، C-O در ساختار گروه های عاملی C-O-C و C-OH بودند. افزون بر این، نتایج DLS نانوذره آلبومین نقره و نانوذرات نقره نشان داد که آنها به ترتیب دارای اندازه ی 259 و 3/85 نانومتر بوده و نمودار از نوع تک قله ای بود.
نتیجه گیریبه طور کلی نتیجه گیری شد که Ag-Alb-NPs سنتز شده دارای ویژگی های ساختاری و فیزیکوشیمیایی مناسبی است که می توان از آن برای مطالعات آینده استفاده کرد.
کلید واژگان: آلبومین, نانوذرات, نقره, پروبیوتیک, Bifidobacterium BreveMedical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:34 Issue: 4, 2024, PP 345 -356BackgroundBiological and microbial synthesis processes of nanoparticles are a safe and useful option compared to physical and chemical methods due to their compatibility with the environment and nature and their cost-effectiveness. Probiotics have beneficial effects in improving the body's immune system and are a suitable alternative in the treatment of bacterial infections. The aim of this study was the synthesis of protein nanoparticles containing silver with the probiotic bacteria Bifidobacterium breve.
Materials and methodsFirst, probiotic bacteria Bifidobacterium breve were cultured and then silver albumin nanoparticles (Ag-Alb-NPs) were synthesized. X-ray diffraction (XRD), infrared spectroscopy (FTIR), transmission electron microscopy (TEM), scanning electron microscopy (SEM) and dynamic light scattering (DLS) tests to investigate the physical and chemical properties of Ag-Alb-NPs used.
ResultsAg-Alb-NPs had spherical, crystalline, semi-crystalline morphology and structure. They had O-H, N-H and C-H bonds, C=C bonds in aromatic rings and C-N bonds in amine compounds and O-H and C-H bonds in CH2 and CH3 groups, N-H, C-O bonds in the structure of C-O-C and C-OH functional groups. In addition, DLS results of albumin-silver nanoparticles and silver nanoparticles showed that they were 259 and 85.3 nm in size, respectively, and the graph was of single peak type.
ConclusionIn general, it was concluded that the synthesized Ag-Alb-NPs had suitable structural and physicochemical characteristics that can be used for future studies.
Keywords: Albumin, Nanoparticles, Silver, Probiotics, Bifidobacterium Breve -
Background
This study aimed to assess the antibacterial effect of a nano‑zinc oxide eugenol (nZOE) sealer alone and in combination with chitosan, propolis, and nanosilver on Enterococcus faecalis.
Materials and MethodsIn this in vitro, experimental study, nanosilver, chitosan, and propolis with 10wt%, 20wt%, and 60wt% concentrations, respectively, were added to nZOE sealer, and their antibacterial activity against E. faecalis was evaluated by agar diffusion and broth microdilution tests. The diameter of the growth inhibition zones was measured, and the minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) values were calculated for all materials. Data were analyzed by t‑test (alpha = 0.05).
ResultsThe addition of nanosilver, chitosan, and propolis to nZOE did not change the diameter of growth inhibition zone in agar diffusion test. Propolis and eugenol alone showed the lowest MIC and MBC. Chitosan alone showed the highest MIC and MBC. Furthermore, nZOE showed lower MBC than micro‑ZOE (P = 0.000). All groups containing nZOE showed the lowest MIC and MBC values.
ConclusionThe addition of propolis to nZOE can enhance its antibacterial activity against E. faecalis in vitro.
Keywords: Anti‑Bacterial Agents, Chitosan, Enterococcus Faecalis, Eugenol, Propolis, Silver, Zincoxide -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال بیست و دوم شماره 7 (پیاپی 174، Jul 2024)، صص 553 -566مقدمه
سمیت نانوذرات نقره (AgNPs) در دستگاه تناسلی زنان به اثبات رسیده است. تیموکینون (TQ) یک آنتی اکسیدان طبیعی و جزء فعال زیستی Nigella sativa است.
هدفما اثربخشی TQ را بر روی بافت تخمدان موش های ماده به دنبال سمیت القا شده توسط AgNPs را ارزیابی کردیم.
مواد و روش ها24 موش ماده نژاد NMRI (با سن 6-5 هفته ای و میانگین وزنی 33 گرم) به طور تصادفی به 4 گروه (6 موش/در هرگروه) تقسیم شدند: کنترل، AgNPs (500 میلی گرم/کیلوگرم، به صورت گاواژ)، TQ (5/2 میلی گرم/کیلوگرم به صورت تزریق داخل صفاقی) و TQ+AgNPs. موش ها روزانه به مدت 35 روز تیمار شدند. سطوح سرمی مالون دی آلدئید (MDA)، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC)، هورمون لوتئینه کننده و هورمون محرک فولیکولی اندازه گیری شد. برای تخمین تعداد فولیکول ها و حجم آن ها در مراحل مختلف رشد و ساختار بافت تخمدان از روش های اپتیکال دایسکتور و استریولوژیک استفاده گردید.
نتایجدر گروه AgNPs، غلظت سرمی TAC (01/0 = p)، هورمون لوتئینه کننده (001/0 > p)، هورمون محرک فولیکولی، حجم جسم زرد (001/0 > p) و تعداد فولیکول ها در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. با این وجود، AgNPs سطح MDA را به طور معنی داری افزایش داد. در گروه TQ+AgNPs نسبت به گروه AgNPs، کاهش معنی دار در سطح MDA (001/0 > p) و بهبود قابل توجه در TAC (03/0 = p) و سطح هورمون ها، تعداد فولیکول های اولیه، پری آنترال و آنترال (04/0 = p) و حجم جسم زرد (01/0 = p) مشاهده گردید.
نتیجه گیریTQ با کاهش استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپیدی در بافت تخمدان آسیب دیده با AgNPs، تعداد فولیکول ها را بهبود بخشید.
کلید واژگان: نانوذرات, نقره, تیموکینون, تخمدان, موشBackgroundThe toxicity of silver nanoparticles (AgNPs) has been proven in the female reproductive system. Thymoquinone (TQ) is a natural antioxidant and bioactive component of Nigella sativa.
ObjectiveWe evaluated the efficacy of TQ on ovarian tissue following toxicity induced by AgNPs in female mice.
Materials and Methods24 female NMRI mice (5-6 wk, an average weight of 33 gr) were randomly divided into 4 groups (n = 6/each): control, AgNPs (500 mg/kg, gavage), TQ (2.5 mg/kg, intraperitoneal injection), and TQ+AgNPs. Mice were treated every day for 35 days. Serum levels of malondialdehyde (MDA), total antioxidant capacity (TAC), luteinizing hormone, and follicle-stimulating hormone were measured. The optical disector and stereological techniques were utilized to estimate the follicular count, their volume at different developmental stages, and the structure of ovarian tissue.
ResultsIn the AgNPs group, the serum concentrations of TAC (p = 0.01), luteinizing hormone (p < 0.001), follicle-stimulating hormone, the volume of corpus luteum (p < 0.001), and the number of follicles decreased significantly compared to the control group. Nevertheless, AgNPs significantly increased the MDA level. In the TQ+AgNPs group compared to the AgNPs group, a significant decrease in MDA level (p < 0.001) and a significant improvement in TAC (p = 0.03), and hormonal levels, the number of primary, preantral, and antral follicles (p = 0.04), and the volume of corpus luteum (p = 0.01) were observed.
ConclusionTQ improved the number of follicles by reducing oxidative stress and lipid peroxidation in AgNPs-damaged ovarian tissue.
Keywords: Nanoparticles, Silver, Thymoquinone, Ovary, Mouse -
Background
The emergence of antibiotic-resistant strains of Shigella flexneri, an important cause of Shigellosis, has led to extensive research to find alternative treatment approaches. Therefore, the current study investigated the antibacterial effects of the green synthesized silver nanoparticles (AgNPs) using Spirulina platensis on S. flexneri and the expression of pathogenic genes ipaB, ipaD, ipaH, and qnrS.
MethodsAfter synthesizing AgNPs using S. platensis, its antibacterial effects on S. flexneri were studied using the microdilution method with 96-well plates. In addition, to determine the minimum bactericidal concentration (MBC), 10 µL of the contents of the minimum inhibitory concentration (MIC) well and the like were swapped on the nutrient agar medium. After RNA extraction, complementary DNA (cDNA) synthesis, and primer design, the expression levels of ipaB, ipaD, ipaH, and qnrS genes were evaluated using the real-time polymerase chain reaction (PCR) technique. The data were analyzed by GraphPad Prism 8.
ResultsThe MIC of the green synthesized AgNPs was measured as 0.0625 μg/mL, and its MBC was 0.125 μg/mL. The results of RT-PCR analysis indicated a significant decrease in the expression levels of pathogenic genes ipaB, ipaD, ipaH, and qnrS in AgNP-treated S. flexneri.
ConclusionThe green synthesized AgNPs using S. platensis had strong antibacterial effects on S. flexneri, and the action mechanism was attributed to the downregulations of ipaB, ipaD, ipaH, and qnrS genes. In vivo and clinical studies are needed in this respect.
Keywords: Gene Expression, Nanoparticles, Shigella, Silver -
سابقه و هدف
در میان حوادثی که حیات بشر را به خطر می اندازد، سوانح سوختگی از بدترین آن ها به شمار می آید. سوختگی چهارمین ترومای شایع در سراسر جهان می باشد و باعث مرگ، ناتوانی، درد و بروز مشکلات بسیاری می شود. بهبود سریع تر زخم های ناشی ازسوختگی، جزء الویت های بهداشتی کشورها بوده و به عنوان یک اصل در علم درمان حائز اهمیت می باشد. این پژوهش جهت تعیین و مقایسه اثر بخشی استفاده از پانسمان هیدروژل حاوی آلانتوئین و نانو ذره نقره در درمان زخم های سوختگی درجه دو انجام پذیرفته است.
مواد و روش هااین مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، طراحی شد. تعداد 86 بیمار بر اساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه، وارد پژوهش شدند و به طور تصادفی به روش بلوک بندی 4 تایی به دو گروه 43=A و 43=B تقسیم شدند. بیماران گروه A هیدروژل حاوی نانو ذرات نقره و آلانتوئین به ضخامت دو میلی متر و سپس بر روی آن گاز خشک و بانداژ را دریافت کردند و بیماران گروه B درمان معمول (گاز چرب، اسید استیک 0/5 درصد و بتادین 1 درصد) را دریافت کردند. درمان موضعی هر 48 ساعت انجام گرفت و پس از هر درمان پانسمان انجام شد. وضعیت زخم از نظر وجود یا عدم وجود بافت گرانولاسیون، خونریزی، درد، عفونت و سایر عوارض زخم یا عوامل بهبودی با ویزیت و مشاهده هر 48 ساعت ثبت و ارزیابی شد.
یافته هامیانگین سن در گروه مداخله 10/2 سال و در گروه شاهد 9/9 سال بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/456=P). بیماران در گروه مداخله 48 درصد مرد و 52 درصد زن و در گروه شاهد 44 درصد مرد و 56 درصد زن بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/665=P). میانگین درصد سوختگی در گروه مداخله 9/04 درصد و در گروه شاهد9/58درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/289=P). نوع سوختگی در گروه مداخله مایعات 69 درصد و شعله 31 درصد و در گروه شاهد مایعات 65 درصد و شعله 34 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/645=P). محل سوختگی در گروه مداخله 55 درصد اندام و 45 درصد تنه و در گروه شاهد 63 درصد اندام و 37 درصد تنه بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/510=P). به عبارتی دو گروه از نظر سن، جنس، میانگین درصد سوختگی، مکانیسم و محل سوختگی همگن بوده و اختلاف معنی داری با هم نداشتند. متوسط شروع اپیتلیالیزاسیون در گروه مداخله 4/5 روز (74 درصد بیماران روز 4 و 23 درصد روز 6) و در گروه شاهد6/4 روز (60 درصد بیماران روز 6 و 30 درصد روز 8) بود که این اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود (0/001<p). متوسط شدت درد در گروه مداخله 5 از 10 و در گروه شاهد 7 از 10 بود که این اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود (0/001<p).
استنتاجنتایج این مطالعه نشان دهنده آن است بیماران پانسمان هیدروژل حاوی نانو ذرات نقره و آلانتوئین، در مقایسه با پانسمان معمول، تفاوت آماری معنی داری از نظر شروع اپیتلیالیزیسیون زخم و شدت درد داشتند. این پانسمان می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب در درمان زخم های سوختگی درجه دو در مقایسه با پانسمان های روتین به کار رود. بنابراین معرفی آن به کادر درمانی که نقش اساسی در درمان و مراقبت از بیماران مبتلا به سوختگی بر عهده دارند، باعث می گردد که مدت زمان بستری بیماران کاهش یابد و از هزینه های تحمیلی بر آنان کاسته شود.
کلید واژگان: سوختگی, پانسمان, هیدروژل, ترمیم زخم, نقرهBackground and purposeAmong the accidents that threaten human life, burn accidents are one of the worst. Burns are the fourth most common trauma worldwide and cause death, disability, pain, and many other problems. Faster healing of burn wounds is one of the health priorities of countries and it's important as a principle in the science of treatment. This research aims to determine and compare the effectiveness of hydrogel dressings containing allantoin and silver nanoparticles in the treatment of second-degree burn wounds.
Materials and methodsThis study was designed as a randomized controlled clinical trial. A total of 86 patients were selected in the study based on the inclusion and exclusion criteria and were randomly divided into two groups: A=43 and B=43, using a block method of 4. Group A patients received hydrogel containing silver nanoparticles and allantoin with a thickness of 2 millimeters and then sterile gauze and bandage on top of it, and group B patients received the usual treatment (Vaseline gauze, 0.5% acetic acid and 1% betadine). Local treatment was performed every 48 hours, and dressing was applied after each treatment. The condition of the wounds, including the presence or absence of granulation tissue, bleeding, pain, infection, and other wound complications or healing factors, was recorded and evaluated by visiting and observing every 48 hours.
ResultsThe average age in the intervention group was 10.2 years and in the control group was 9.9 years, and the difference was not statistically significant, P=0.456. 48% of the patients in the intervention group were male 52% were female, and in the control group, 44% were male and 56% were female, and the difference was not statistically significant, P=0.665. The average percentage of burns in the intervention group was 9.04% and in the control group was 9.58%, which was not statistically significant P=0.289. The type of burn in the intervention group was liquid 69% and flame 31%, and in the control group, liquid 65% and flame 34%, which was not statistically significant P=0.645.The intervention group had 55% of limbs and 45% of trunk and the control group had 63% of limbs and 37% of trunk, which difference was not statistically significant, P=0.510. In other words, the two groups were homogenous in age, sex, average burn percentage, burn mechanism, and location, and there were no significant differences. The average onset of epithelialization in the intervention group was 4.5 days (74% of patients on day 4 and 23% on day 6) and 6.4 days in the control group (60% of patients on day 6 and 30% on day 8), which was statistically significant P<0.001. The average intensity of pain in the intervention group was 5 out of 10 and in the control group was 7 out of 10, and this difference was statistically significant P<0.001.
ConclusionThe results of this study show that patients treated with a hydrogel dressing containing silver nanoparticles and allantoin had a statistically significant difference in the onset of wound epithelialization and pain intensity, compared to the usual dressing. This dressing can be used as a suitable alternative in the treatment of second-degree burn wounds compared to routine dressings. Therefore, offering it to the medical team, who play an essential role in the treatment of patients with burns, will reduce the length of hospitalization and the costs.
Keywords: burn, dressing, hydrogel, wound healing, silver -
زمینه و هدف
با توجه به اینکه مواد در ابعاد نانو خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی پیدا می کنند، در سال های اخیر استفاده از فناوری نانو در حوزه های مختلف از جمله داروسازی کاربرد فراوانی پیدا کرده است. در این میان، نانوذرات نقره، در مطالعات متعددی از نظرخواص ضد میکروبی آن مورد تایید قرار گرفته اند. هدف مطالعه حاضر، بررسی خواص ضد باکتریایی نانوذرات نقره سنتز شده توسط عصاره گل راعی و بربرین می باشد.
روش کاردر این مطالعه تجربی، نانوذرات نقره با استفاده از عصاره گل راعی به تنهایی و همچنین در ترکیب با بربرین سنتز شده و توسط روش های میکروسکوپ الکترونی عبوری [TEM]، پراش نور پویا [DLS]، اسپکتروسکوپی انتقال فوریه مادون قرمز [FTIR] و تفرق اشعه ایکس [XRD] مشخصه یابی شدند. اثرات ضد باکتریایینانوذرات نقره سنتز شده بر روی سویه های استاندارد باکتری های اشیرشیاکلای، سودوموناس آیروژینوزا، کلبسیلا نومونیه، استافیلوکوکوس اوریوس و انتروکوکوس فکالیس مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهاری [ MIC] نانوذره نقره به تنهایی و در ترکیب با گل راعی برای باکتری های مورد مطالعه با استفاده از روش میکرودایلوشن براث مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هانتایج مشخصه یابی نانوذرات نقره سنتز شده نشان داد اندازه ذرات حدود 30 نانومتر بوده و ساختار کریستالی کوبیک داشتند. همچنین حضور گروه های عاملی شاخص با استفاده از FTIR مورد تایید قرار گرفت. ارزیابی مقادیر MIC نانوذرات سنتز شده بر روی باکتری های مورد مطالعه نشان داد نانوذره ی سنتز شده بوسیله بربرین و گل راعی دارای بیشترین اثرات ضد باکتریاییبود درصورتیکه هرکدام از ترکیبات بربرین و گل راعی به تنهایی خواص ضدباکتریایی قابل توجهی نشان ندادند. براساس نتایج این مطالعه نانوذرات سنتز شده با گل راعی و بربرین بیشترین اثر مهارکنندگی را بر سودوموناس آیروژینوزا با MIC mg/ml 0.0375 و کمترین اثر مهار کنندگی را بر باکتری انتروکوکوس فکالیس با MIC 0.185 mg/ml نشان دادند.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد نانوذرات نقره سنتز شده با عصاره گل راعی و بربرین دارای اثرات ضدباکتریایی قابل توجهی نسبت به عصاره گل راعی و بربرین به تنهایی هستند. در نتیجه نانوذرات نقره مورد مطالعه با توجه به ویژگی های منحصر به فردی که در هدف قرار دادن باکتری ها دارند می توانند در کاربردهای پزشکی وداروسازی با انجام مطالعات بیشتر مورد استفاده قرار گیرند.
کلید واژگان: نانوذرات, نقره, گل راعی, بربرین, ضد باکتریایی, حداقل غلظت مهاری رشدBackgroundBacterial infections are a major cause of chronic infections and mortality, and antibiotics are the preferred treatment for bacterial infections. However, studies show that widespread use of antibiotics has led to the emergence of multidrug-resistant bacterial strains. Hence, the need to develop new and alternative strategies for the production of effective drugs has become an important issue. Recently, the use of nanotechnology has been widely common in various fields. Materials in the nanoscale have unique physical and chemical properties. Silver nanoparticles have different applications and their antimicrobial properties have been confirmed in several studies. This study aimed to investigate the antibacterial properties of silver nanoparticles synthesized by berberine and Hypericum perforatum extract.
MethodsIn this experimental study, the antibacterial effects of synthesized nanoparticles on standard strains of Escherichia coli [ATCC 25922], Pseudomonas aeruginosa [ATCC 27853], Klebsiella pneumoniae [ATCC 9997], and Staphylococcus aureus [ATCC 29212] were investigated. The MIC content of silver nanoparticles alone and in combination with berberine and Hypericum perforatum extract was investigated for the studied bacteria using the broth microdilution method.
ResultsThe results of the evaluation of the minimum inhibitory concentration [MIC] of the synthesized compounds on the studied bacteria showed that the nanoparticles synthesized by berberine and Hypericum perforatum extract had the highest antibacterial effects. However, each of the compounds Berberine and Hypericum perforatum extract alone did not show significant antibacterial properties. The results of this study also showed that the highest inhibitory concentration of nanoparticles synthesized by berberine and Hypericum perforatum extract was related to Pseudomonas aeruginosa [0.0375 mg / ml] and the lowest inhibitory concentration was related to Enterococcus faecalis [0.185 mg/ml].
ConclusionsThe results of the present study showed that silver nanoparticles synthesized with berberine and Hypericum perforatum extract have significant antibacterial effects. As a result, nanoparticles, including silver nanoparticles, can become one of the most important alternatives to antibiotics due to their unique properties in targeting bacteria. However, achieving definitive results requires further studies in this area.
Keywords: Silver, Nanoparticle, Hypericum perforatum, Berberine, Minimum InhibitoryConcentration -
Background
The increasing resistance of bacteria to different classes of antibiotics has become an important public health concern. This study was aimed at the effectiveness of the antibacterial effect of silver nanoparticles and propolis (AgNPs@propolis) on bacteria.
MethodsA hydroalcoholic extract of propolis was used for prepare of silver nanoparticles (AgNPs@propolis). The characteristics, anti-bacterial effect and cell toxicity of AgNPs@propolis were examined in vitro.
ResultsThe size of the synthesized nanoparticles was 32 to 85 nm. The AgNPs@propolis had no toxic effect up to a concentration of 200 μg/mL. Compared to AgNPs and propolis, AgNPs@ propolis showed a greater inhibitory effect on the growth of gram-positive and gram-negative bacteria. propolis as a natural substance has an inhibitory effect on the growth of bacteria.
ConclusionGreen synthesis of AgNPs@propolis has a low toxic effect on the cell and has a high effect in inhibiting the growth of various bacteria.
Keywords: Propolis, Silver, Nanoparticle, Antimicrobial effect -
Objectives
Due to the importance of using more effective varnishes to prevent dental caries, this study aimed to compare the effect of conventional casein phosphopeptide-amorphous calcium phosphate (CPP-ACP) and CPP-ACP with 1 and 2 w% nanosilver particles on microhardness of enamel of primary canines.
MethodsThe initial surface micro-hardness of 36 intact human deciduous canines were measured by a Vickers hardness tester, then samples were immersed in demineralization solution for 24 hours, and then the microhardness of samples was re-measured. All samples were randomly divided into 4 groups (n=9): (A) control group(without therapy), (B) conventional CPP-ACP, (C) CPP-ACP with 1% nano silver, and (D) CPP-ACP with 2% nanosilver. Then samples were entered into pH cycles for 7 days. At the end of pH cycling, the surface microhardness of samples was measured, and the mean for each group was calculated. Data analysis was performed using one-way ANOVA and Tukey analysis.
ResultsThe mean enamel micro-hardness in all groups after demineralization decreased significantly (P<0.05), but this reduction was significantly less in all three experimental groups compared to the control group (P<0.05). There was no significant difference in the rate of surface microhardness changes between the three experimental groups (P>0.05).
ConclusionConventional CPP-ACP and CPP-ACP with 1 and 2 w% Nanosilver particles were equally effective on the enamel surface microhardness of human deciduous teeth. Silver Nanoparticles have no negative effect on enamel microhardness.
Keywords: Casein phosphopeptide, amorphous calcium phosphate nanocomplex(CPP, ACP), Silver, Hardness, Dental carie -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و ششم شماره 5 (پیاپی 191، آذر و دی 1402)، صص 1165 -1182
استفاده از اکسترنال فیکساتور (پین) در جراحی های ارتوپدی موارد استفاده ی زیادی در زمینه-ی تروما دارد. ابجاد عفونت ناشی از کاربرد ایمپلنت ها، به دلیل شل شدن پین فرو رفته در استخوان به دلیل تشکیل بیوفیلم ناشی از حضور باکتری ها برروی پین موفقیت کاربرد بالینی ایمپلنت ها را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. یکی از روش های موثر در کاهش این عفونت، پوشش دهی سطح پین ها با مواد آنتی باکتریال است. بر این اساس در مطالعه پیش رو، سنتز پودر هیدروکسی آپاتیت حاوی یون های نقره و فلوراید (Ag-FHA) به روش سل ژل مورد بررسی قرار گرفت و خواص ساختاری و میکروبی آن ارزیابی گردید. تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی تاییدکننده سایز نانو در ذرات پودر Ag-FHA می باشد. بر اساس نتایج تست Mapping پراکندگی همگن ذرات در پودر سنتز شده بخوبی انجام گرفته است و نتایج تست FTIR نشان می دهد هیچ گونه گروه عاملی ناخواسته یا ناخالصی در ساختار آپاتیت-های سنتز شده وجود ندارد. آنالیز XRD نشان می دهد در دمای حدودی 300 تا 350 درجه سانتی گراد تبدیل فاز آمورف به فاز کریستالی در ساختار HAاتفاق افتاده است و در دمای حدود 500 درجه سانتی گراد تشکیل فاز HA مشاده می گردد که در دمای حدود 600 افزایش یافته و تکمیل شده است. تست آنتی باکتریال پودر سنتز شده (حداقل غلظت مهارکندگی باکتری (MIC) و حداقل غلظت باکتری کشی ((MBC) در برابر میکروارگانیسم های استافیلوکوکوس اوریوس و اشریشیاکلی به عنوان باکتری های رایج در عفونت های بعد از جراجی های ارتوپدی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایح نشان داد پودرهای حاوی Ag 0.2-FHAمی توانند بصورت مطلوبی در برابر رشد هر دو گونه باکتری مقاومت کنند.
کلید واژگان: استافیلوکوکوس اورئوس, هیدروکسی آپاتیت, اشریشیا کلی, فیکساتور خارجی, نقرهThe external fixators (pins) have many applications in orthopedic surgeries in the field of trauma. The success of clinical applications of external fixators has decreased due to their infection after orthopedic surgery. Meanwhile, the loosening of the pin embedded in the bone occurs due to the presence of bacteria and the formation of biofilm on the pin, and this infection will progress to the joint surface of the bone and the pin. Among the different techniques to improve the bone-pin interface in external fixation, coating the pins with antibacterial materials proved to be the most effective. Accordingly, the present study has focused on synthesis by sol gel method, structural, and antibacterial evaluations of Ag-FHA structure. The FESEM images and Mapping analysis confirmed the nano-scale size and homogeneous dispersion of particles in the Ag-FHA structure, respectively. In addition, the FTIR results indicated the hydroxyapatite formation in obtained structure. The XRD analysis has shown that the conversion of the amorphous phase to the crystalline phase occurred in all structures at a temperature of about 300 to 350 ° C , and the formation of the HA phase is increased and completed at 600 ° C. The antibacterial study was done by minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) determination. The obtained results showed that the Ag 0.2-FHA could significantly inhibit the growth of Staphylococcus aureus and Escherichia coli.
Keywords: Staphylococcus aureus, Hydroxyapatite, Escherichia coli, External fixator, Silver -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و ششم شماره 5 (پیاپی 191، آذر و دی 1402)، صص 1118 -1133
فیکساتورها به عنوان روشی جراحی در درمان شکستگی ها هستند و به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم می شوند. یکی از معایب استفاده از آن ها ایجاد عفونت در سطح پین است که در راستای آن شل شدن پین در سطح مشترک بین استخوان و پین اتفاق می افتد. استفاده از عناصر طبیعی با خاصیت آنتی باکتریال جهت پوشش دهی ایمپلنت ها در حوزه ارتوپدی توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. در این راستا، استفاده از پوشش های زیست سازگار و زیست فعال HAبا خاصیت آنتی باکتریال بر روی سطح پین جهت کاهش عفونت در جراحی های ارتوپدی مطرح می شود. مقاله حاضر، رایج ترین عناصر با خاصیت آنتی باکتریال که می توانند جهت کارایی بالینی بهینه تر در ساختارHA بارگذاری شوند، را مورد بررسی قرار می دهد. جایگزینی یون ها مانند مس، نقره، منیزیم، استرانسیم، زینک، سیلیکون، فلوراید در یک شبکه آپاتیت می تواند ضمن ایحاد خواص آنتی باکتریال، باعث تحریک استخوان سازی در محل شکستگی گردد. بررسی مطالعات انجام شده نشان می دهد نقره دارای خاصیت استحکام و خاصیت آنتی باکتریال مطلوبی است و مقاومت به خوردگی و تخلخل بالای مس از مزایای این عنصر می باشند. همچنین منیزیم با زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری مطلوب و روی با مشخصه افزایش تراکم و قدرت در استخوان، همچنین سیلیکون و فلویور با قابلیت انعطاف پذیری بالا، خواص مکانیکی مطلوب، ومقاومت به خوردگی معرفی می گردند. از بین عناصر یاد شده نقره و فلوراید به دلیل داشتن خواص آنتی باکتریال مطلوب تر و تحریک بهینه استخوان سازی می توانند کاندیدای مناسب-تری جهت بارگذاری در ساختار HA با هدف کاربرد پوشش دهی با خاصیت آنتی-باکتریال در ایمپلنت های ارتوپدی باشند.
کلید واژگان: زیست سازگاری, آنتی باکتریال, عفونت, هیدروکسی آپاتیت, نقرهFixators are the basic equipment for fractures that are divided into two categories, internal and external. The success of clinical applications of external fixators has decreased due to their infection after orthopedic surgery. Meanwhile, the loosening of the pin embedded in the bone occurs due to the presence of bacteria and the formation of biofilm on the pin, and this infection will progress to the joint surface of the bone and the pin. Natural elements with antibacterial activity attract much attention as a coating on implants surface in orthopedics surgery. This article reviewed common elements with antibacterial activity that can be loaded into the HA structure as a coating for improving their clinical efficiency. Substitution ions such as copper, silver, magnesium, strontium, zinc, silicon, and fluoride in an appetite network can stimulate bone formation at the fracture site. In this article, common antibacterial ions in the form of loading -HA have been investigated as coating orthopedic fixators. good strength and antibacterial activity presented for silver, and corrosion resistance and high porosity are advantages of copper. Also, magnesium with favorable biocompatibility and biodegradability, zinc with high strength, and silicon and fluorine with high flexibility, favorable mechanical properties, and corrosion resistance are introduced. Among the mentioned elements, silver and fluoride, due to having more favorable antibacterial activity and excellent bone regeneration, can be more suitable candidates for loading in the HA structure with the application of the coating on the orthopedic surface.
Keywords: Biocompatibility, Antibacterial, Infection, Hydroxyapatite, Silver -
زمینه و هدف
با توجه به افزایش استفاده از نانوذرات نقره در محصولات مختلف از جمله محصولات صنعتی و پزشکی، نگرانی های جدی در مورد خطرات بالقوه نانوذرات نقره ایجاد شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر نانوذرات نقره بر بافت کلیه موش های نژاد NMRI تیمار شده با کویرستین انجام شد.
روش بررسیدر این مطالعه تجربی 24 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به صورت تصادفی در 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، نانوذرات نقره (500 mg/kg/bw)، کویرستین (50 mg/kg/bw) و گروه نانوذرات نقره (500 mg/kg/bw) + کویرستین (50 mg/kg/bw) بودند. نانوذرات نقره روزانه به مدت 35 روز با روش دهانی خورانده شد. کویرستین روزانه به مدت 42 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در پایان مطالعه، پس از خونگیری از موش ها، مراحل تشریح، پاساژ بافتی، رنگ آمیزی هایدن هان - آزان انجام شد. حجم کل کلیه، کورتکس و مدولا، جسمک کلیوی و گلومرول به روش استریولوژی ارزیابی شد. بررسی کیفی سلول های آپوپتوتیک به روش تانل انجام شد. میزان مالون دی آلدیید (MDA) سرم خون به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی با روش Buege و Aust تعیین شد.
یافته هااز مقایسه وزن بدن و کلیه، حجم کل کلیه،کورتکس و مدولا در گروه نانوذرات نقره با گروه کنترل اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. گروه نانوذرات نقره افزایش معنی داری در میانگین حجم کل جسمک کلیوی، گلومرول، تافت، غشای کپسول بومن و میزان MDA نسبت به گروه کنترل نشان داد (P<0.05). همچنین کاهش آماری معنی داری در گروه نانوذرات نقره در میانگین حجم کل فضای کپسول بومن و کاپیلاری نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (P<0.05). کویرستین توانست اثرات مخرب نانوذرات نقره بر روی سلول های کلیوی را تا حد گروه کنترل کاهش دهد؛ ولی آپوپتوز در سلول های کلیوی در گروه تیمار با کویرستین نشان داده نشد. بررسی سلول ها در گروه نانوذرات نقره نشان دهنده ایجاد آپوپتوز بود. میزان MDA سرم گروه نانوذرات نقره نسبت به سایر گروه ها افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05).
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که کویرستین می تواند اثرات مخرب نانوذرات نقره بر روی سلول های کلیوی را تا حد گروه کنترل کاهش دهد.
کلید واژگان: نانوذرات, نقره, کوئرستین, کلیه, موشBackground and ObjectiveConsidering the increasing use of silver nanoparticles in various products, including industrial and medical products, serious worries have been created regarding the potential dangers of silver nanoparticles. This study was conducted to determine the effect of silver nanoparticles on the kidney tissues of quercetin-treated NMRI rats.
MethodsIn this experimental study, 24 adult male NMRI rats were randomly divided into 4 groups of 6. The groups included the control group, the silver nanoparticles group (500 mg/kg/bw), the quercetin group (50 mg/kg/bw), and the silver nanoparticles (500 mg/kg/bw) + quercetin (50 mg/kg/bw) group. Silver nanoparticles were fed orally on a daily basis for 35 days. Quercetin was injected intraperitoneally on a daily basis for 42 days. At the end of the study, after taking blood from the rats, the dissection, tissue passaging, and Heidenhain’s Azan staining stages were carried out. The total volumes of the kidney, cortex and medulla, renal corpuscle, and glomerulus were evaluated by a stereological method. A qualitative assessment of apoptotic cells was performed using the tunnel method. The amount of malondialdehyde (MDA) in blood serum was specified as an indicator of lipid peroxidation by the Buege and Aust method.
ResultsComparing the body weight and kidneys, and the total kidney, cortex, and medulla volumes showed no statistically significant difference between the silver nanoparticles group and the control group. The silver nanoparticles group showed a significant increase in the total mean renal corpuscle volume, glomerular volume, tuft volume, Bowman’s capsule membrane volume, and the amount of MDA compared to the control group (P<0.05). Also, a statistically significant reduction was observed in the silver nanoparticles group in the total mean volume of Bowman’s capsule and capillary spaces compared to the control group (P<0.05). Quercetin could reduce the detrimental effects of silver nanoparticles on kidney cells as much as the control group; however, apoptosis was not shown in kidney cells in the group treated with quercetin. Assessing the cells in the silver nanoparticles group indicated the creation of apoptosis. The amount of serum MDA in the silver nanoparticles group showed a statistically significant increase compared to other groups (P<0.05).
ConclusionThe results of this study demonstrated that quercetin could reduce the detrimental effects of silver nanoparticles on kidney cells as much as the control group.
Keywords: Nanoparticles, Silver, Quercetin, Kidney, Mice -
زمینه و هدف
نانوذرات نقره به میزان زیادی در صنعت تولید می شود و دارای فعالیت های استروژنیک و اثرات سمی بر اندام های مختلف است. این مطالعه به منظور تعیین اثر نانوذرات نقره بر بافت تخمدان موش های نژاد NMRI تیمار شده با اسیدلیپوییک آلفا انجام شد.
روش بررسیدر این مطالعه تجربی 24 سر موش ماده بالغ نژاد NMRI به صورت تصادفی در 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، نانوذرات نقره دهانی (500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، آلفا لیپوییک اسید تزریقی (100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و نانوذرات نقره (500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) توام با آلفا لیپوییک اسید (100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) بودند. تیمار به مدت 28 روز انجام شد. در پایان دوره تیمار خون گیری از قلب موش ها برای آنالیز پارامترهای بیوشیمیایی (مالون دی آلدیید، استروژن، پروژسترون و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به روش FRAP) انجام شد. با تشریح موش ها، تخمدان چپ خارج، فیکس، قالب گیری، برش گیری و پاساژبافتی انجام شد و با روش هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی گردید. سپس بافت تخمدان برای مطالعه با روش های مختلف استریولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته هاحجم کل تخمدان، کورتکس، مدولا و جسم زرد و نیز میانگین تعداد کل فولیکول های بدوی، اولیه، ثانویه و گراف در گروه نانوذرات نقره در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). تجویز همزمان اسید لیپوییک آلفا و نانوذرات نقره اثرات نامطلوب نانوذرات نقره را بر پارامترهای فوق جبران کرد. از طرفی، میانگین تعداد انواع مختلف فولیکول ها در موش های تیمار شده با اسیدلیپوییک آلفا نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.05). کاهش آماری معنی داری در سنجش هورمون های استروژن و پروژسترون در سرم گروه نانوذرات نقره نسبت به گروه کنترل یافت شد (P<0.05). همچنین در بررسی ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم گروه تیمار همزمان با نانوذرات نقره + آلفا لیپوییک اسید افزایش آماری معنی داری نسبت به گروه تیمار با نانوذرات نقره مشاهده شد (P<0.05).
نتیجه گیرینانوذرات نقره می تواند اثرات نامطلوب بر ساختار تخمدان و اجزای آن داشته باشد و آلفا لیپوییک اسید می تواند این اثرات مخرب را تا حدود زیادی جبران نماید.
کلید واژگان: نانوذرات, نقره, تخمدان, اسید لیپوئیک آلفا, موشBackground and ObjectiveSilver nanoparticles are produced in large quantities in the industry and have estrogenic activities and toxic effects on different organs. This study was conducted to determine the effect of silver nanoparticles on the ovarian tissue of NMRI rats treated with alpha lipoic acid.
MethodsIn this experimental study, 24 female NMRI rats were randomly divided into 4 groups of 6. The groups included the control group, oral silver nanoparticles (500 mg/kg of body weight), injected alpha lipoic acid (100 mg/kg of body weight), and silver nanoparticles (500 mg/kg of body weight) plus alpha lipoic acid (100 mg/kg body weight). The treatment was performed for 28 days. After the treatment period, blood sampling was performed from the rats’ hearts to analyze biochemical parameters (malondialdehyde, estrogen, progesterone, and total antioxidant capacity using the ferric reducing ability of plasma (FRAP) method). By dissecting the rats, the left ovaries were removed, fixed, molded, and cut, tissue passaging was performed, and the ovaries were stained using the hematoxylin-eosin method. Then, the ovarian tissue was evaluated by different stereological methods.
ResultsThe total mean ovarian volume, the cortex volume, the medulla volume, and the corpus luteum volume, and the total number of primordial, primary, secondary, and Graafian follicles were significantly reduced in the silver nanoparticles group compared to the control group (P<0.05). The simultaneous administration of alpha lipoic acid and silver nanoparticles compensated for the adverse effects of silver nanoparticles on the above parameters. On the other hand, the mean number of different types of follicles in the rats treated with alpha lipoic acid significantly increased compared to the control group (P<0.05). A statistically significant reduction was observed in the measurement of estrogen and progesterone hormones in the serum of the silver nanoparticles group compared to the control group (P<0.05). Moreover, in assessing the antioxidant capacity of the serum of the group treated simultaneously with silver nanoparticles + alpha lipoic acid, a statistically significant increase was observed compared to the group treated with silver nanoparticles (P<0.05).
ConclusionSilver nanoparticles can have adverse effects on the structure of the ovary and its components, and alpha lipoic acid can largely compensate for these detrimental effects.
Keywords: Nanoparticles, Silver, Ovary, Alpha Lipoic Acid, Mice -
Journal of Research in Dental and Maxillofacial Sciences, Volume:8 Issue: 4, Autumn 2023, PP 257 -264Background and Aim
Formation of white spot lesions, due to plaque accumulation and bacterial biofilm growth, is a common complication in orthodontic treatment. The present study aimed to compare the antibacterial properties of an orthodontic composite containing silver (Ag) and amorphous tricalcium phosphate (ATCP) nanoparticles against Streptococcus mutans (S. mutans).
Materials and MethodsIn this in vitro study, 0.3% w/w Ag nanoparticles and 3% w/w ATCP nanoparticles were added to Transbond XT orthodontic composite. Totally, 48 composite discs were fabricated in three groups) n=16). The experimental groups included composite specimens containing nanoparticles and the control group included composite specimens without nanoparticles. The antibacterial effects of composite discs with and without nanoparticles against S. mutans (ATCC 35668) in the three groups were assessed by the direct contact test after 24 hours and 30 days. The number of bacterial colonies was visually counted in the three groups and compared. Data were analyzed by one-way ANOVA and Duncan's multiple comparisons test. P-values under 0.05 were considered significant.
ResultsThe antibacterial properties of nano-composites significantly increased in both experimental groups of composites containing Ag and ATCP nanoparticles, compared to the control group (P<0.001). The highest antibacterial activity was observed in the orthodontic composite containing ATCP nanoparticles.
ConclusionAddition of Ag and ATCP nanoparticles to orthodontic light-cure composite increases its antibacterial activity against S. mutans.
Keywords: Anti-Bacterial Agents, Composite Resins, Nanoparticles, Silver, Streptococcus mutans -
Background
This study aims to investigate the color stability of feldspathic porcelains with different concentrations of silver nanoparticles (AgNPs).
Materials and MethodsIn this experimental study, feldspathic porcelain disks with AgNPs of 0 parts per million (ppm), 250 ppm, and 500 ppm were used (sample size = 180). These ceramic discs were subjected to thermocycling in tea, orange juice, and artificial saliva. The optical parameters of disks were measured before and after being immersed in the solutions. Then, the color change (ΔE 00) of the samples was measured by using the CIEDE 2000 formula. The data were analyzed by one‑way analysis of variance (ANOVA) and Tukey’s post hoc test. The level of significance was determined to be 0.05.
ResultsThe results of the ANOVA test show that there was a significant difference in ΔE 00 (P ≤ 0.05). The maximum ΔE 00 was visible in the samples with AgNPs 0 ppm that were exposed to orange juice, and the minimum ΔE 00 was related to the disks with AgNPs 500 ppm in artificial saliva.
ConclusionBased on the results of this study, adding AgNPs to feldspathic porcelain increases the color stability of the ceramic discs.
Keywords: Color, dental porcelain, nanoparticles, silver, tooth discoloration -
زمینه و هدف
نانوذرات و نانوکامپوزیت ها در غلظت های پایین می توانند جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک ها باشند. در مطالعه حاضر برای اولین بار نانوکامپوزیت نقره -اکسید روی از سلولز هسته خرمای گونه برحی سنتز شد.
روش بررسیدر ابتدا ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره هسته خرمای برحی و سپس نانوکامپوزیت های نقره - اکسید روی سنتز شدند. مشخصات نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از روش های مختلف اسپکتروسکوپی و میکروسکوپی بررسی شد. فعالیت ضدباکتریایی عصاره و نانوکامپوزیت علیه سویه های استاندارد اشرشیاکلی، کلبسیلاپنومونیه، استافیلوکوکوس اورئوس بررسی شد. همچنین سمیت سلولی روی رده سلولی سرطان سینهMCF-7 و رده سلولی طبیعی MCF-10A بررسی شد.
یافته هادر بررسی خصوصیات فیتوشیمیایی عصاره هسته، ترکیبات فلاونویید و فنل در غلظت های بالایی به دست آمد. بر اساس میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ الکترونی عبوری، اندازه نانوکامپوزیت سنتز شده 20±5 نانومتر و کروی شکل بود. قطر هاله عدم رشد نانوکامپوزیت سنتز شده برای کلبسیلاپنومونیه و اشرشیاکلی، به ترتیب 0/5 ± 21/3 میلی متر و 0/7 ± 19/4میلی متر به دست آمد. در مقایسه اثر سیتوتوکسیک نانوکامپوزیت با عصاره، بر اساس روش MTT، این اثر در برابر سلول های سرطانی سینه MCF-7 بیشتر از سلول نرمال MCF-10A بود.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد نانوکامپوزیت نقره -اکسید روی سنتز شده از سلولز هسته خرمای گونه برحی خواص ضد باکتریایی و ضد سرطانی با عوارض جانبی کمتر و اثربخشی قابل توجهی دارد که می تواند به عنوان یک درمان بالقوه در آینده موثر باشد.
کلید واژگان: خرمای برحی, نقره, اکسید روی, نانوکامپوزیت, عوامل آنتی باکتریالBackground and ObjectivesNanoparticles and nanocomposites in low concentrations can be a suitable alternative to antibiotics. In this study, for the first time, silver-zinc oxide nanocomposites were synthesized from the cellulose of Barhi date palm (Phoenix dactylifera L.) seeds.
MethodsIn this study, the chemical compounds of Berhi date palm seed extract (such as phenols, flavonoids, and ascorbic acid) were first assessed, and silver-zinc oxide nanocomposites were synthesized. The properties of the synthesized nanocomposites were evaluated using different spectroscopy and microscopy techniques. The antibacterial activity of the extract and silver-zinc oxide nanocomposites was investigated against standard strains of Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, and Staphylococcus aureus. The cytotoxicity of the extract and nanocomposites against breast cancer cells MCF-7 and normal cells MCF-10A were finally evaluated.
ResultsIn the extract, there were high concentrations of flavonoids and phenols. Based on scanning electron microscopy and transmission electron microscopy, the size of synthesized nanocomposites was 20±5 nm with a spherical shape. The diameter of the inhibition zones was 21.3±0.5 mm and 19.4±0.7 mm for Klebsiella pneumoniae and Escherichia coli, respectively. According to the MTT assay results, the nanocomposites were more cytotoxic to MCF-7 breast cancer cells than normal cells MCF-10A.
ConclusionThe synthesized zinc oxide-silver nanocomposites have antibacterial and anticancer properties with fewer side effects and significant efficacy, which can be used as a potential therapy in the future.
Keywords: Pho d 2 protein, Date palm, Phoenix dactylifera L., Cellulose, Silver, Zinc oxide, Nanocomposites, Anti-bacterial agents, Cytotoxicity -
Background
Blastocystis is an anaerobic gastrointestinal protozoan that causes infections in humans and a wide range of animals. It was found that the host specificity and the pathogenic potential of different isolates are correlated with sequence variations in the SSU-rRNA gene. The identification of the organism at the species level is still an unclear challenge. The use of natural nature substances against infectious organisms has been promising, and the optimization of these substances in the direction of better delivery such as the form of nanoparticles (NPs) of natural substances has recently been considered.
ObjectivesThe present study aimed to investigate the effect of silver, chitosan, and curcumin NPs on Blastocystis spp. and compare it with metronidazole in vitro conditions.
Materials and MethodsThe parasite was cultivated in Robinson’s medium and was then identified by polymerase chain reaction (PCR), and the subtype of the parasite was determined, which was subtype 3. Then, the methyl thiazolyl tetrazolium (MTT) test was performed to determine the toxicity level of the prepared drugs/substances using Caco2 cells. This study investigated the concentrations of silver NPs (10, 25, and 50 µg/mL), chitosan (75, 50, 25, and 12.5 µg/mL), and curcumin (250, 500, and 1000 µg/mL), and their effect on 24- and 48-hour time points after exposure to the parasite. Then, the final number of parasites was counted after staining with trypan blue by a Neubauer slide, and the values of IC50 and selectivity index (SI) were calculated for each substance.
ResultsChitosan and curcumin NPs had SI of 2.04 and 13.15, respectively, which were more effective than metronidazole, and silver NP was 0.143. However, chitosan NP had the best antiparasitic effect. Based on the obtained results, chitosan and curcumin NPs were more effective against blastocystis than against metronidazole.
ConclusionChitosan and curcumin NPs (liposomal curcumin) have a good inhibitory effect on blastocystis compared to metronidazole, but silver NP did not perform better than metronidazole.
Keywords: Blastocystis, Nanoparticles, Silver, Chitosan, Curcumin -
BackgroundBladder cancer (BC) is known as the most frequent neoplasm of the urinary system, whose prevalence has significantly increased over the past three decades. Successful treatment of BC is a highly challenging task. In this regard, several studies have demonstrated that increased level of oxidative stress may cause cancer cells death. Furthermore, silver nanoparticles (AgNPs) are recognized as one of the most widely used nanomaterials in cancer treatment. Herein, we evaluated the AgNPs-induced oxidative stress in BC 5637 cell line.MethodIn the current experimental study, using colorimetric reactions, we assessed the levels of oxidative stress parameters, including malondialdehyde (MDA), total oxidant status (TOS), total antioxidant capacity (TAC), as well as the activity of superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPx), and catalase (CAT) as antioxidant enzymes. Moreover, we performed the statistical analysis via One-way ANOVA and post-hoc Tukey tests to draw comparisons between the groups.ResultsThe results indicated an increased amount of TOS, MDA, and oxidative stress index. Nonetheless, there was a remarkable reduction in SOD, GPx, and CAT activities and TAC level in the AgNPs-exposed cells compared to the control untreated ones (P < 0.05).ConclusionAll in all, AgNPs have the potential to induce oxidative stress in 5637 cells. We thus concluded that AgNPs can be chosen as an antitumor agent for future investigations to treat BC.Keywords: Metal Nanoparticles, Silver, Oxidative stress, Urinary bladder, Cell Line
-
زمینه و هدف
گرفت پوستی یکی از شایع ترین اعمال جراحی است که توسط جراحان ترمیمی انجام می شود و به طور گسترده-ای برای جایگزینی پوست آسیب دیده ناشی از مصدومیت، سوختگی یا زخم های مزمن به کار می روند. هرچند برداشتن گرفت های پوستی کم ضخامت یک فرآیند جراحی خرد محسوب می شود، اما گاهی با اختلالات و عوارض قابل توجهی همراه هستند. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی پانسمان های هیدروکلوییدی حاوی نقره در درمان زخم ناحیه برداشت گرفت های پوستی کم ضخامت بود.
مواد و روش هااین کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بر روی 42 بیمار که برای بازسازی دیفکت پوستی نیاز به گرفت پوستی کم ضخامت داشتند، انجام شد. پس از برداشته شدن گرفت پوستی، بیماران به صورت تصادفی بلوک بندی در دو گروه پانسمان هیدروکلوییدی حاوی نقره با برند Aquacel Ag (گروه مداخله) و گروه پانسمان به صورت سنتی (گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران در روزهای 3، 5 و 7، 14 و 21 ویزیت شدند. در هر نوبت ویزیت اگر پانسمان خیس بود گازهای رویی برداشته شده ولی پانسمان اصلی دست نخورده باقی می ماند. عفونت زخم، درد هنگام تعویض پانسمان، میزان و سرعت روند اپیتلیالیزاسیون و اسکار محل زخم نیز در پایان ماه ششم در دو گروه مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های t- test و یومن ویتنی نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد بین میانگین تعداد دفعات نیاز به پانسمان، میزان اپیتلیالیزه شدن زخم، در دو گروه پانسمان هیدروکلوییدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (05/0 > P-value)؛ اما بین میانگین میزان شیوع عفونت (000/0، 050/0) درد هنگام تعویض پانسمان (140/0، 190/0)، اسکولاریتی (520/1، 670/1)، پیگمانتاسیون (520/1، 670/1) و ضخامت اسکار (760/1، 00/2) به ترتیب در دو گروه پانسمان هیدروکلوییدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (05/0).
کلید واژگان: پانسمان, نقره, گرفت پوست, برداشت پوستIntroduction & ObjectiveThe aim of this study was to determine the effectiveness of hydrocolloid dressings containing silver in the treatment of wounds in the donor area of partial thickness skin seizures.
Materials & MethodsThis randomized clinical trial was conducted on 42 patients who needed partial thickness skin grafts for skin defect reconstruction. After removing the skin graft, the patients were randomly assigned to two groups of hydrocolloid dressing containing silver with Aquacel Ag brand (intervention group) and traditional dressing group (control group). Patients were visited on days 3, 7, 5 and 7, 14 and 21. In each visit, the frequency of dressing change, wound infection, pain during dressing change, the rate and speed of the epithelialization process, and the scar of the wound site were also compared in the two groups at the end of the sixth month. The collected data were analyzed using SPSS version 24 software.
ResultsThe results showed that there was a statistically significant difference between the average number of times the need for dressing, the degree of epithelialization of the wound, in the two groups of hydrocolloid dressing with silver and traditional dressing (P-value < 0.05); However, there was no statistically significant difference between the mean prevalence of infection, pain during dressing change, vascularity, pigmentation and scar thickness in the two groups of hydrocolloid dressing with silver and traditional dressing (P-value < 0.05).
ConclusionsOverall, the results of this research showed that Aquacel Ag is a safe and effective method for managing the wound in the donor area of partial thickness skin grafts.
Keywords: Dressing, Silver, Skin Grafting, Skin Donor
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.