جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "srebp-1" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
با وجود این که LXRα و SREBP-1C در متابولیسم لیپید و آسیب کبد نقش دارند، مکانیسم های تعدیل آنها به دنبال فعالیت ورزشی و مصرف مکمل های گیاهی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی و عصاره دارچین بر بیان SREBP-1c و LXRα بافت کبد موش های تغذیه شده با فروکتوز بود.
مواد و روش هابرای انجام تحقیق آزمایشی و کاربردی حاضر، 32 سر موش صحرایی نر شش هفته ای با میانگین وزن 95/10 ± 66/154 گرم و مقاوم شده به انسولین با خوراندن محلول 10 درصد فروکتوز به مدت 5 هفته، بطور تصادفی به چهار گروه کنترل (IRC)، تمرین (IRT)، عصاره دارچین (IRCi) و تمرین-عصاره دارچین (IRTCi) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 5 روز با شدت 80-75 درصد VO2max از 15-10 دقیقه در هفته اول تا 60 دقیقه در هفته آخر اجرا شد. به گروه های IRCi و IRTCi، روزانهml/kg 200 عصاره دارچین به صورت زیر صفاقی تزریق شد. بعد از هشت هفته موش ها کشته و متغیرها از روش Real time-PCR اندازه گیری شدند.
یافته هاکاهش معنی داری در بیان SREBP-1c در گروه های IRT (032/0=p)، IRCi (045/0=p) و IRTCi (005/0=p) نسبت به IRC دیده شد. بیان LXRα در گروه های IRT (022/0=p)، IRCi (024/0=p) و IRTCi (0001/0=p) نسبت به گروه IRC، افزایش معنی داری داشت. همچنین افزایش معنی داری در بیان LXRα در گروه های IRTCi نسبت به گروه های IRT (048/0=p) و IRCi (044/0=p) مشاهده شد.
نتیجه گیرینتایج تایید کننده تاثیر تمرین هوازی و عصاره دارچین به تنهایی و در تعامل با هم بر بیان ژن های موثر بر متابولیسم چربی و لیپوژنز و تاثیر بیشتر اثر تعاملی در متغیر LXRα می باشد. بنابراین استفاده از تمرین و مکمل با احتیاط توصیه می شود.
کلید واژگان: تمرین هوازی, عصاره دارچین, فروکتوز, Lxrα, SREBP-1C, کبدBackground and ObjectivesAlthough LXRα and SREBP-1C are involved in lipid metabolism and liver injury, mechanisms of their modulation following exercise and herbal supplement consumption are less investigated. The aim of the present study was to investigate effects of 8 w of aerobic exercise and cinnamon extract on the expression of SREBP-1c and LXRα in the liver tissue of mice fed with fructose.
Materials & MethodsTo carry out the present experimentally practical study, 32 6-w-old male rats with an average weight of 154.66 g ±10.95 and insulin resistant by feeding 10% fructose solution for 5 w were randomly divided into four control (IRC), exercise (IRT), cinnamon extract (IRCi) and exercise-cinnamon extract (IRTCi) groups. The training program was implemented for 8 w with 5 d each week with an intensity of 75–80% VO2max from 10–15 min in the first week to 60 min in the last week. The IRCi and IRTCi groups were injected daily with 200 ml/kg cinnamon extract. After 8 w, rats were sacrificed and the variables were assessed using real-time polymerase chain reaction.
ResultsSignificant decreases in SREBP-1c expression were seen in IRT (p = 0.032), IRCi (p = 0.045) and IRTCi (p = 0.005) groups, compared to IRC. The expression of LXRα in the IRT (p=0.022), IRCi (p=0.024) and IRTCi (p=0.0001) groups had a significant increase compared to the IRC group. In addition, a significant increase in LXRα expression was observed in IRTCi groups compared to IRT (p=0.048) and IRCi (p=0.044) groups.
ConclusionResults verified effects of aerobic exercise and cinnamon extract alone and in combination with each other on the expression of genes affecting fat metabolism and lipogenesis as well as greater interactive effects on the LXRα variable. Therefore, it is recommended to use exercises and supplements with caution.
Keywords: Aerobic Exercise, Cinnamon Extract, Fructose, Lxrα, SREBP-1C, Liver -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و هفتم شماره 2 (پیاپی 194، خرداد و تیر 1403)، صص 552 -559مقدمه
مقاومت به انسولین (IR) از مهمترین عوامل ایجادکننده اختلالات کبدی مشخص شده و با کاهش بیان گیرنده فعال شده با تکثیر پرواکسیزوم آلفا (PPAR-α) ، افزایش بیان پروتئین متصل شونده به عنصر تنظیمی استرول (SREBP-1C) و پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخ دهنده کربوهیدرات (ChREBP) کبدی همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح پروتئین های PPAR-α ، SREBP-1C و ChREBP موش های دیابتی نوع دو می باشد.
روش کاردر این مطالعه تجربی ، 27 سر موش نر ویستار، به صورت تصادفی به سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی تمرین تقسیم شدند. تمرینات هوازی با شدت متوسط و پیش رونده به مدت 8 هفته و هر هفته پنج جلسه روی تردمیل انجام شد. پس از هشت هفته تمرین، میزان بیان پروتئینPPAR-α ، SREBP-1c و ChREBP در بافت کبد به روش الایزا و میزانIR با استفاده از فرمول HOMA-IR اندازه گیری شد. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و داده ها در سطح 05/0 p< آزمایش شدند.
نتایجنتایج آزمون تعقیبی کاهش معنادار IR در بین گروه تمربن در مقابسه با گروه دیابت کنترل را نشان داد (005/0 <p). بین گروه ها تغییر معتاداری در سطح پروتئین های PPAR-α ، SREBP-1C و ChREBP مشاهده شد (005/0<p).
نتیجه گیریتمرینات هوازی به مدت هشت هفته منجر به بهبود مقاومت به انسولین در موش های دیابتی توع دو شد. تفاوت معتاداری در بیان پروتئین های کبدی در بین گروه ها مشاهده شد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, دیابت نوع دو, PPAR-Α, SREBP-1C, CHREBPIntroductionInsulin resistance (IR) is known as the most important cause of Liver Disorders, Which is associated with decreased expression of Peroxisome proliferator-Activated Receptor-alpha (PPAR-α) and increased expression of Sterol regulatory Element Binding Proteins (SREBP-1C) and Carbohydrate response element binding protein (CHREBP) in diabetic type 2 male rats. The aim of this study was to evaluate the effect of eight weeks of aerobic exercise on hepatic PPAR-α , SREBP-1C and CHREBP expression and IR in n diabetic type 2 rat.
Materials and methodsIn this experimental study, 27 male Wistar mice were randomly divided into three groups of healthy control, diabetic control and diabetic exercise. Medium and progressive aerobic exercise protocol on the treadmill was performed and The trainings lasted 8 weeks and 5 days/week. At the end of the trainings PPAR-α, SREBP-1C and CHREBP expressions were examined via ELISA technique in the liver tissue. One-way Analysis of variance (ANOVA) test were used to compare the groups and the significance level was considered at p < 0.05.
ResultsThe post-hoc test results indicated a significant reduction in IR between the diabetic control group and aerobic training (P<0.05). Despite a notable increase in hepatic expression, it PPAR-α, SREBP-1C and CHREBP was statistically significant
Conclusionaerobic exercise for eight weeks improved IR in type 2 diabetic rats. There was a significant difference in the expression of liver proteins between the groups.
Keywords: Aerobic Training, Diabetic Type 2, PPAR-Α, SREBP-1C, CHREBP -
مقدمه
مصرف رژیم غذایی پرچرب باعث چاقی می شود و چاقی از ویژگی های بارز سندرم متابولیک است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل کپسایسین بر بیان ژن های لیپوژنیک SREBP-1c و FASN بافت کبدی موش های صحرایی چاق بود.
مواد و روش هابرای انجام تحقیق تجربی حاضر، 40 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای با میانگین وزن 3/2±5/181 گرم از نژاد ویستار به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ سپس 8 سر از رت ها از رژیم غذایی طبیعی (ND) و 32 سر رت نیز از رژیم غذایی پرچرب (HFD) تغذیه کردند و به طور تصادفی به 5 گروه: رژیم طبیعی، رژیم پرچرب، رژیم غذایی پرچرب-تمرین، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین و رژیم غذایی پرچرب-تمرین-کپسایسین تقسیم گردیدند. گروه های تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (25-15 متر در دقیقه، 60-30 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین نیز (day/kg/mg 4) یک بار در روز به صورت خوراکی با گاواژ خورانده شد.
یافته های پژوهش:
القای چاقی با افزایش بیان SREBP-1C (P<0.001) و FASN (P<0.001) همراه بود؛ همچنین مشخص گردید، تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل کپسایسین موجب کاهش معنادار بیان ژن SREBP-1C و FASN در گروه های تجربی در مقایسه با گروه چاق شد. در نهایت، این روند کاهشی در گروه ترکیبی در مقایسه با گروه مکمل معنادار بود.
بحث و نتیجه گیریاحتمال دارد استفاده از کپسایسین به همراه فعالیت بدنی هوازی راهبرد موثر برای خنثی کردن نشانگرهای لیپوژنز کبدی باشد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, کپسایسین, SREBP-1C, FASN, کبدIntroductionConsuming a high-fat diet causes obesity, which is one of the hallmarks of metabolic syndrome. The present study aimed to assess the effect of aerobic training and capsaicin supplementation on the expression of lipogenic genes SREBP-1c and FASN in the liver tissue of obese rats
Material & MethodsFor this experimental research, 40 eight-week-old male Wistar rats weighing 181.5±2.3 grams were selected as samples. Thereafter, eight rats were fed a normal diet (ND), and 32 rats were fed a high-fat diet (HFD) and randomly assigned to five groups: normal diet, high-fat diet, high-fat diet-training, high-fat diet-capsaicin, and high-fat diet-training-capsaicin. The exercise groups performed an incremental aerobic exercise program (15-25 m/min, 30-60 min/day, five days/week) on a treadmill for eight weeks. Capsaicin (4 mg/kg/day) was taken orally by gavage once a day.
ResultsInduction of obesity was associated with increased expression of SREBP-1C (P=0.001) and FASN (P=0.001). It was also revealed that aerobic exercise with capsaicin supplementation significantly decreased SREBP-1C and FASN gene expression in the experimental groups compared to the obese group. Finally, this reduction trend was significant in the combined group compared to the supplement group.
Discussion & ConclusionIt is possible that the use of capsaicin, along with aerobic physical activity, is an effective strategy to neutralize the markers of hepatic lipogenesis.
Keywords: Aerobic Exercise, Capsaicin, FASN, Liver, SREBP-1C -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و ششم شماره 3 (پیاپی 189، امرداد و شهریور 1402)، صص 440 -451مقدمه
یکی از بافت های که در فرآیند چاقی تاثیرگذار است، بافت چربی می باشد. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن های 12.13.diHome، SREBP-1 و ترکیب بدن رت های نرویستارچاق بود.روش کار ؛ پژوهش حاضر، 18 موش صحرایی نژاد ویستارنر چاق با سن هشت هفته و وزن 20/42±88/343 گرم، به صورت تصادفی به دو گروه؛ تناوبی شدید (10سر) و کنترل (8سر) تقسیم شدند. موش های گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته ای پنج جلسه، تمرینات تناوبی شدید با شدت85 تا 90 درصد حداکثر سرعت را انجام دادند و برای اندازه گیری بیان ژن 12.13.diHome و SREBP-1 ازروش Real Time-PCR استفاده شد. از روش آماری تی مستقل و تی وابسته جهت بررسی داده های آماری در سطح معنی داری05/0≤P استفاده شد.نتایج؛ نتایج پژوهش حاضرنشان داد تمرینات تناوبی شدید منجربه افزایش معنادار بیان ژن 12.13.diHome (001/=P)و کاهش بیان ژن SREBP-1 گردید. همجنین، سبب کاهش وزن (001/0=P) و شاخص توده بدن (001/0=P)رت ها شد.نتیجه گیری؛ بنابرنتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود از تمرینات تناوبی شدید که موجب افزایش لیپولیز درون عضلانی و کاهش لیپوژنز کبدی می شود؛ در جهت کاهش توده چربی استفاده شود.
کلید واژگان: HIIT, 12.13.diHome, SREBP-1, ترکیب بدن, چاقیIntroductionAdipose tissue is one of the tissues that affects the process of obesity. The aim of the present study was the effect of eight weeks of high intensity interval training on the expression of 12.13.diHome, SREBP-1 genes and body composition of non-obese rats.working method; In the present study, 18 obese Wistar rats, aged eight weeks and weighing 343.88±42.20 grams, were randomly divided into two groups; high intensity interval training (10 heads) and control (8 heads). The rats of the experimental group performed high intensity interval training with an intensity of 85 to 90% of the maximum speed for eight weeks, five sessions a week, and Real Time-PCR method was used to measure the expression of 12.13.diHome and SREBP-1 genes. Became. Statistical methods of independent t-test and dependent t-test were used to check the statistical data at a significance level of P ≤ 0.05.Results; The results of the present study showed that high intensity interval training led to a significant increase in the expression of the 12.13.diHome gene (P=0.01) and a decrease in the expression of the SREBP-1 gene. The same embryo caused a decrease in the weight (P=0.001) and body mass index (P=0.001) of the rats.conclusion; According to the results of this research, it is suggested to use high intensity interval training that increase intramuscular lipolysis and decrease hepatic lipogenesis; To be used to reduce fat mass
Keywords: HIIT, 12.13.diHome, SREBP-1, Body composition, Obesity -
Background
To identify serum nonylphenol (NP) and glucolipid metabolism-related proteins in Type 2 diabetes (T2D) patients.
MethodsWe performed a hospital-based, case-control study in patients admitted to the Department of Endocrinology, Hospital of Zunyi Medical University, Zunyi City, China from Mar to Nov of 2014. The study included 112 T2D cases diagnosed in accordance with the 2013 WHO Expert Committee Diabetes Diagnosing Criteria, and 125 healthy individuals with normal fasting blood glucose (FBG) when receiving physical examination in the same period in the Municipal Physical Examination Center. Blood samples from subjects in the 2 groups underwent detection of biochemical indices, including FBG, blood fat, and NP. Glucolipid metabolism-related proteins, including estrogen receptor (ER), sterol regulatory element-binding protein-1c (SREBP-1c), wingless-type MMTV integration site family member 5a (Wnt5a), and peroxisome proliferator-activated receptor-γ (PPAR -γ). These indices were compared between the 2 groups to analyze the correlation between serum NP levels and glucolipid metabolic proteins.
ResultsThe subjects in the diabetes group had higher triglycerides (TG), total cholesterol (TC), NP, ER, SREBP-1c, Wnt5a, FBG, and TG levels than the healthy group, but lower levels of low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) and PPAR -γ than the healthy group. No significant differences in alanine aminotransferase (ALT) and aspartate aminotransferase (AST) were found between the two groups. The serum NP levels were shown to be positively correlated with SREBP-1c but negatively correlated with PPAR -γ.
ConclusionThe serum NP levels of T2D patients is higher than the levels in healthy controls, and its levels correlate with SREBP-1c and PPAR -γ levels.
Keywords: Nonylphenol, T2 diabetes, PPAR-γ, SREBP-1c, Wnt5a
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.