به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "tele-nursing" در نشریات گروه "پزشکی"

  • محمدرضا جانی، علی عرب احمدی، علی دشتگرد، مهلا سالارفرد، رحمن پناهی، اسما نیکخواه بیدختی*
    مقدمه

    تشنج ناشی از تب در کودکان و عدم اطلاع والدین از ماهیت این بیماری، باعث اضطراب شدید و عملکرد نامناسب در والدین می گردد. نظر به مقرون به صرفه بودن روش پرستاری از راه دور، پرستاران می توانند با استفاده از آن، حجم وسیعی از اطلاعات را در یک دوره کوتاه با آموزش از راه دور ارائه دهند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش براساس روش پرستاری از راه دور بر اضطراب مادران دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب انجام شد.  

    مواد و روش کار

    این مطالعه مداخله ای از نوع نیمه تجربی در سال 1399-1400 در بین 60 مادر دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب در بیمارستان های شهر بیرجند انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود و سپس افراد به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله پس از ترخیص از بیمارستان، پرستاری از راه دور (به مدت 2 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 15 دقیقه از طریق گوشی همراه و از طریق تماس با مادران و فرستادن فیلم آموزشی) دریافت کردند. گروه کنترل، آموزش رایج هنگام ترخیص را دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و زمینه ای و پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر بود. پرسشنامه اشپیل برگر در ابتدا و پس از اتمام مداخله تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از نسخه  16 نرم افزار SPSS  و آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای اسکوئر استفاده شد

    یافته ها

    اضطراب آشکار و پنهان قبل از مداخله بین گروه کنترل و مداخله معنادار نبود. اضطراب آشکار و پنهان بعد از مداخله بین دو گروه مداخله و کنترل اختلاف آماری معناداری داشت و در گروه مداخله کاهش یافته بود.

    نتیجه گیری

    آموزش به روش پرستاری از راه دور روشی موثر در کاهش اضطراب مادران دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب بود. لذا پیشنهاد می شود به منظور کاهش اضطراب در بین مادران دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب، از روش پرستاری از راه دور استفاده گردد.

    کلید واژگان: آموزش, پرستاری از راه دور, اضطراب, مادران, کودکان, تب, تشنج
    Mohammadreza Jani, Ali Arabahmadi, Ali Dashtgard, Mahla Salarfard, Rahman Panahi, Asma Nikkhah Beydokhti*
    Objective (s)

    Convulsions caused by fever in children and parents not knowing about the nature of this disease cause severe anxiety and inappropriate performance in parents. Due to the cost-effectiveness of the telenursing method, nurses can use it to provide a large amount of information in a short period with distance education. Therefore, the present study was conducted with the aim of determining the effect of telenursing training on the anxiety of mothers with children suffering from febrile convulsions.  

    Methods

    This quasi-experimental intervention study was conducted in 2020-2021 among 60 mothers with children suffering from febrile seizures in the hospitals of Birjand, Iran. The sampling method was accessible and then people were randomly divided into two intervention and control groups. After being discharged from the hospital, the intervention group received telenursing (for 2 weeks and 3 sessions each week for 15 minutes via mobile phone and by calling the mothers and sending an educational video). The control group received routine training at discharge. The data collection questionnaire included the demographic and background information and the Spielberger anxiety questionnaire. The Spielberger questionnaire was completed at the beginning and after the end of the intervention. SPSS software version 16 and paired t, independent t and chi-square statistical tests were used for data analysis.

    Results

    Stait and trait anxiety before the intervention was not significant between the control and intervention groups (P=0.865 and P=0.153, respectively). There was a statistically significant difference between the two intervention and control groups in Stait and trait anxiety after the intervention, and it was reduced in the intervention group (P<0.001).

    Conclusion

    Telenursing training was an effective method in reducing the anxiety of mothers with children suffering from febrile convulsions. Therefore, it is suggested to use the telenursing method in order to reduce anxiety among mothers with children suffering from febrile convulsions.

    Keywords: Education, Tele Nursing, Anxiety, Mothers, Children, Fever, Seizure
  • فروزان احمدی، فاطمه تکرلی*، پریا افکاری، سلمان خزایی
    مقدمه

    بررسی روش های مداخله ای جهت بهبود شاخص خودکارآمدی بیماران تحت همودیالیز ضروری است.

    هدف

    مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش حضوری و غیرحضوری بر خودکارآمدی بیماران تحت همودیالیز انجام شد.
    مواد و رو ش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر، 180 بیمار تحت همودیالیز از بیمارستان امام رضا کرمانشاه در سال 1400 به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده در سه گروه آموزش حضوری، پیگیری تلفنی و کنترل قرار گرفتند. در طی 4 ماه برای بیماران گروه آموزش حضوری 8 جلسه آموزشی به مدت 45 دقیقه برگزار شد. بیماران گروه پیگیری تلفنی، به مدت 4 هفته هر هفته 2 بار و در هر تماس بین 10 تا 15 دقیقه تحت آموزش غیرحضوری با همان مضامین آموزشی قرار گرفتند. 4 هفته پس از پایان آموزش، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس، وضعیت تاهل، تعداد فرزندان، تحصیلات، شغل و حمایت مالی)، پرسشنامه اطلاعات مربوط به بیماری (مدت ابتلا، دفعات دیالیز در هفته) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر توسط همه گروه ها تکمیل گردید. از نرم افزار SPSS نسخه 23 ، آزمون تی زوجی، آنالیز کوواریانس و آنالیز واریانس یک طرفه جهت تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معناداری کمتر از 0/05 می باشد.

    یافته ها

    آزمون تی زوجی نشان داد که میانگین نمره خودکارآمدی قبل از مداخله در هر سه گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت (P< 0/001). بعد از مداخله تحلیل کوواریانس تعدیل بر نمره خودکارآمدی قبل از مداخله، نشان داد که بیماران گروه آموزش حضوری در مقایسه با بیماران گروه کنترل به طور متوسط  38/09 واحد و بیماران گروه آموزش غیرحضوری در مقایسه با همین گروه به طور متوسط 43/15 واحد نمره خودکارآمدی بیشتری داشتند. این تفاوت ها از نظر آماری معنادار بود (P< 0/001). 

    نتیجه گیری

    استفاده از تله نرسینگ در کنار آموزش چهره به چهره بر خودکارآمدی بیماران تحت همودیالیز موثر است.

    کلید واژگان: آموزش, آموزش چهره به چهره, تله نرسینگ, خودکارآمدی, همودیالیز
    Foruzan Ahmadi, Fateme Takarki*, Parya Afkari, Salman Khazaei
    Introduction

    Exploring different intervention methods is crucial to improve the selfefficacy of patients undergoing hemodialysis.

    Objective

    This study aimed to assess the effects of face-to-face and distance education on the self-efficacy of patients undergoing hemodialysis.

    Materials and Methods

    In the current quasi-experimental study, 180 hemodialysis patients from Imam Reza Kermanshah Hospital in 2021 were chosen through convenience sampling and then randomly divided into three groups: Face-to-face training, telephone follow-up, and control. The face-to-face training group participated in 8 sessions, each lasting 45 minutes. The telephone follow-up group received the same educational content twice a week for four weeks, delivered through face-to-face training with phone calls lasting 10 to 15 minutes. After the training concluded, demographic information (age, gender, marital status, number of children, education, occupation, financial support), disease specifics (duration of illness, number of dialysis sessions), and self-efficacy questionnaires were filled out by all three groups. Data analysis was performed using SPSS 23 software, utilizing paired t-test, analysis of covariance, and one-way analysis of variance, with a significance level of 0.05.

    Results

    The paired t-test showed a significant difference in mean self-efficacy score before the intervention across all three groups (P<0.001). After the intervention, covariance analysis, accounting for pre-intervention self-efficacy score, found that patients in the face-to-face training group had an average of 38.09 units higher than those in the control group, whereas patients in the non-attendance group had an average of 43.05 units higher than the control group. These disparities in self-efficacy scores were statistically significant (P<0.001)

    Conclusion

    Tele-nursing, when combined with face-to-face training, is effective in enhancing the self-efficacy of patients.

    Keywords: Education, Face-To-Face Training, Tele-Nursing, Self-Efficacy, Hemodialysis
  • سینا ثابتی بیلندی، علی دلشاد نوقابی، اعظم رضی زاده شهری*، فاطمه آریان پور، فاطمه جهانی مغانی
    زمینه و هدف

    یکی از موارد پر استرس و اضطراب انگیز برای بیمار و خانواده وی، بستری شدن در بیمارستان با تشخیص احتمالی یا قطعی کووید -19 بود. این پژوهش باهدف تعیین تاثیر تله نرسینگ بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس خانواده بیماران بستری به علت کووید- 19 در بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال 1399 انجام شد.

    روش ها

    این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی با طرح قبل و بعد است. جامعه پژوهش بیماران بستری در بیمارستان با تشخیص قطعی کووید-19 و خانواده آن ها بودند روش نمونه گیری به صورت هدفمند و در دسترس بود. نمونه پژوهش شامل42 نفر از اعضای خانواده بیماران بودند که به طور تصادفی به دو گروه مداخله (22 نفر) و کنترل (20 نفر) تخصیص یافتند. پرسشنامه استرس- اضطراب- افسردگی (DASS-21) قبل و در پایان سه روز بعد از مداخله تکمیل گردید. مداخله شامل سه جلسه آموزش توسط پرستار به صورت تلفنی با عضو خانواده در مورد وضعیت بیمار و اطمینان دادن به انجام مداخلات لازم برای بیمارشان بود. در گروه کنترل، مداخلات روتین بخش و بیمارستان انجام شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوجی انجام شد. مقدارP  کمتر از0/05 معنی دار در نظر گرفته شد.

    نتایج

    میانگین سنی واحدهای پژوهش 11/44±39/21 سال بود. اکثریت آن ها متاهل (92/85 درصد) و دارای تحصیلات دانشگاهی (43/18 درصد) بودند. در گروه مداخله، سه روز پس از اجرای برنامه تله نرسینگ، نمره اضطراب، استرس و افسردگی در خانواده بیماران مبتلا به کووید -19 به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت (0/013=P)، اما در گروه کنترل تفاوت معنی داری از نظر نمره اضطراب، استرس و افسردگی، قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد (0/05>P).

    نتیجه گیری

    با توجه به شرایط قرنطینه و عدم امکان ملاقات حضوری در بیماران مبتلابه کووید-19 و همچنین تاثیرات مثبت تله نرسینگ بر استرس-اضطراب-افسردگی اعضای خانواده بیماران، پرستاران می توانند از این روش در زمینه مراقبت از بیماران و ارائه آموزش های لازم به خانواده ه ای آنان و کاستن از استرس و اضطراب دیگر اعضای خانواده از طریق تله نرسینگ استفاده نمایند.

    کلید واژگان: تله نرسینگ, کووید 19, اضطراب, افسردگی, استرس, خانواده بیمار
    S. Sabeti Bilondi, A.Delshad Noghabi, A.Razizadeh Shahri *, F .Aryanpour, F.Jahani Moghani
    Background & Aim

    One of the most stressful and anxiety-provoking cases for the patient and his family was hospitalization with a possible or definite diagnosis of Covid-19. This research was conducted with the aim of determining the effect of telenursing on the level of depression, anxiety and stress of patients’s family hospitalized due to covid-19 in Allameh Bahloul Gonabadi Hospital in 2020.

    Methods

    This study is a semi-experimental research with before and after design. The research population was hospitalized patients with a definite diagnosis of covid-19 and their families. The sampling method was purposeful and accessible. The research sample included 42 patients' family members, including 22 in the intervention group and 20 in the control group. The depression anxiety and stress scale 21 (DASS-21) questionnaire was completed by a member of the patient's family with COVID-19‎. In the intervention group before and at the end of the three days of the intervention. Three telephone training sessions were conducted by the nurse over the phone with the family member about the patient's condition and ensuring the necessary interventions for their patient. In the control group, routine ward and hospital interventions were performed. Data was analyzed using SPSS version 20 software and descriptive and inferential statistical methods including chi-square, independent t and paired t tests. P value less than 0.05 was considered significant.‎

    Results

    The mean age of the research units was 39.21±11.44 years. Most of them were married (92.85%) and had university education (43.18%). In the intervention group, three days after the implementation of the telenursing program, the scores of anxiety, stress and depression in the patients' families decreased significantly compared to before the intervention (P=0.013), but in the control group, the difference No significance was observed in terms of anxiety, stress and depression scores before and after the intervention (P>0.05).

    Conclusion

    Considering the quarantine conditions and the impossibility of face-to-face visits for patients with covid-19, as well as the positive effects of telenursing, nurses can use this method in the field of caring for patients and providing necessary training to their families and reducing stress and anxiety of other family members through telenursing.

    Keywords: Tele-Nursing, Covid-19, Anxiety, Depression, Stress, Patients’S Family
  • میثم صفری نژاد، مریم پاکسرشت*، کوروش سایه میری
    زمینه و هدف

    ارایه برنامه های آموزشی می تواند در بهبود وضعیت سلامت بیماران مبتلا به سرطان کمک کننده باشد بر همین اساس این مطالعه با هدف تاثیر برنامه آموزشی از راه دور بر کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سرطان پروستات پس از شیمی درمانی انجام شد.

    روش

    مطالعه از نوع نیمه تجربی بود و به روش نمونه گیری در دسترس در سال 1401 برروی 60 نفر(در هر گروه 30 نفر) از بیماران مبتلا به سرطان پروستات مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی(ره) شهر ایلام انجام شد. پس از تخصیص تصادفی، گروه کنترل درمان های روتین را دریافت و گروه مداخله علاوه بر درمان های روتین به مدت 12 هفته(دو بار در شش هفته اول و یکبار در شش هفته دوم) پیگیری تلفنی دریافت کردند. ابزارهای جمع آوری کننده اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب بک بود و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t زوجی و مستقل و کای اسکویر) در نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    میانگین نمرات اضطراب بین دو گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله از نظر آماری معنی دار نبودند (P≥0/05). اما بعد از اجرای مداخله این تفاوت معنادار شد به گونه ای که در گروه مداخله مقدار اضطراب کاهش یافت (P≤0/05).

    بحث و نتیجه گیری

    آموزش و پیگیری تلفنی در کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سرطان پروستات موثر بود. توصیه می شود این روش توسط پرستاران در بیماران سرطانی انجام شود

    کلید واژگان: سرطان پروستات, تله نرسینگ, اضطراب
    Maysam Safari Nezhad, Maryam Pakseresht*, Kourosh Sayehmiri
    Background

    Providing educational programs can help in improving the health status of cancer patients. Accordingly, this study was conducted with the aim of the tele nursing effect on reducing the anxiety of prostate cancer patients after chemotherapy.

    Materials and Methods

    The study was a semi-experimental type and was conducted using the available sampling method in 1401 on 60 people (30 people in each group) from prostate cancer patients referred to Shahid Mostafa Khomeini Hospital (RA) in Ilam city. After random assignment, the control group received routine treatments and the intervention group received telephone follow-up in addition to routine treatments for 12 weeks (twice in the first six weeks and once in the second six weeks). Data collection tools were Beck's demographic information and anxiety questionnaire, and the data were analyzed using descriptive and inferential statistics (paired and independent t-test and chi-square) in SPSS20 software.

    Results

    The mean anxiety scores between the intervention and control groups before the intervention were not statistically significant (P≥0.05). But after the implementation of the intervention, this difference became significant so that the amount of anxiety decreased in the -intervention group (P≤0.05).

    Conclusion

    Telephone training and follow-up was effective in reducing the anxiety of prostate cancer patients. It is recommended that this method be performed by nurses in cancer patients

    Keywords: Prostate cancer, Tele Nursing, Anxiety
  • الهام ایمانی*، اسماء خدامی، رضا جمهیری، سعید حسینی تشنیزی
    زمینه

    با شیوع بیماری مسری کووید-19، نیاز به قرنطینه جهت پیشگیری از انتقال بیماری به وجود آمد. به همین دلیل مبتلایان به این بیماری از انزوای اجتماعی زیادی رنج می برند. از طرفی، جهت کنترل و درمان بیماری، ارایه آموزش های خودمراقبتی لازم است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی به دو روش چند رسانه ای و تله نرسینگ بر انزوای اجتماعی مبتلایان به بیماری کووید-19 شهرستان بندرعباس طراحی شد.

    روش کار

    این پژوهش، به صورت یک مطالعه نیمه تجربی روی 88 بیمار مبتلا به کووید-19 مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان بندرعباس در سال 1400 انجام شد. نمونه های پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شده و با استفاده از تخصیص بلوک های تصادفی به دو گروه آموزش چندرسانه ای و تله نرسینگ تقسیم شدند. ابتدا انزوای اجتماعی بیماران مبتلا به کووید-19 با استفاده از پرسش نامه در دو گروه بررسی شد و سپس آموزش خودمراقبتی با استفاده از روش های چند رسانه ای و تله نرسینگ ارایه شد. پس از اتمام بیست و یک روز، انزوای اجتماعی مجدد اندازه گیری و داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 26 وارد شده و تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

      در ارزیابی پیش از مداخله، تفاوت معناداری از نظر نمره انزوای اجتماعی بین دو گروه وجود نداشت. نتایج آزمون آنالیز کوواریانس چندگانه نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون هر یک از ابعاد انزوای اجتماعی، میانگین نمره بعد تنهایی، عجز اجتماعی، یاس اجتماعی و کاهش تحمل اجتماعی پس از مداخله در گروه تله نرسینگ به طور معناداری کمتر از گروه چند رسانه ای است (0/001>P).

    نتیجه گیری

      روش های آموزشی مانند استفاده از آموزش چندرسانه ای و تله نرسینگ برای آگاهی بخشی و آموزش خودمراقبتی در کنار مراقبت های درمانی دیگر، می تواند سبب کاهش انزوای اجتماعی شود. بنابراین لازم است برنامه آموزش خودمراقبتی و ارایه آگاهی در خصوص مراقبت های لازم حین بیماری کووید-19 برای بیماران در مراکز جامع خدمات سلامت درنظر گرفته شود و از تله نرسینگ جهت آموزش موثرتر خودمراقبتی استفاده شود.

    پیامدهای عملی: 

     یافته های پژوهش حاضر در آموزش خودمراقبتی به بیماران مبتلا به بیماری های واگیردار مانند کووید 19 کاربرد دارد.

    کلید واژگان: خودمراقبتی, چندرسانه ای, تله نرسینگ, انزوای اجتماعی, ویروس کووید 19
    Elham Imani*, Asma Khodami, Reza Jamhiry, Saeed HoseiniTeshnizi
    Background

     With the spread of the contagious disease of COVID-19, the necessity of quarantine came to prevent the transmission of the disease. For this reason, patients suffered from social isolation. On the other hand, in order to control and treat the disease, it was necessary to provide self-care training. The present study was designed with the aim of comparison of the effect of self-care training program in two methods of multi-media education and tele-nursing on social isolation in patients with COVID-19 in Bandar Abbas city.

    Methods

     This study was performed as a quasi-experimental study on 88 patients with COVID-19 referred to comprehensive health service centers in Bandar Abbas in 2021. The research samples were selected through convenience method and were divided into two groups of multimedia training and tele-nursing using block random allocation. First, social isolation in patients with COVID-19 was assessed using the questionnaire in two groups and then self-care training was provided using multimedia and tele-nursing methods. At the end of day twenty-one, social isolation was measured again and the data was entered into SPSS software version 26 and analyzed.

    Results

      There was no significant difference in pre-intervention assessment in term of social isolation score between the two groups (P>0.05). The results of the multiple covariance analysis test showed that by controlling the effect of the pre-test of each dimension of social isolation, the mean score of the loneliness, social disability, social anxiety and social tolerance dimensions after the intervention in the telenursing group was significantly lower than that of the multimedia group (P<0.001).

    Conclusion

     Educational methods such as multimedia education and tele-nursing for awareness and self-care education, along with other medical care, can reduce social isolation. Therefore, it is necessary to consider a self-care education program and provide information about the necessary care during COVID-19 disease for patients in comprehensive health service centers and to use tele-nursing for more effective self-care education.

    Practical Implications:

     Research findings can be applied in self-care training programs in infectious diseases such as COVID-19.

    Keywords: Self-care, Multimedia, Tele-nursing, Social isolation, COVID-19 virus
  • لیلا جامه بزرگی، مولود فرمهینی فراهانی*، لیلا پورسعادت، اعظم مسلمی
    مقدمه

    مولتیپل اسکلروزیس (ام. اس) بیماری مزمن و پیشرونده سیستم عصبی مرکزی است که می تواند  اثر مخربی بر کیفیت زندگی بیمار داشته باشد. رفتارهای خودمراقبتی یکی از عوامل موثر در پیشگیری از علایم و عود بیماری ام. اس است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی (تله نرسینگ) بر خود مراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام. اس بود.

    روش کار

    این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 70 نفر از بیماران ام. اس در انجمن ام.اس شهر اراک در سال 1400 انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 35 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خودمراقبتی میلر و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام. اس بود که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شد. برای بیماران گروه آزمون ابتدا جلسات آموزشی به صورت یک روز در هفته به مدت دو هفته برگزار شد، سپس پیگیری تلفنی به مدت 12 هفته انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون های آماری کای اسکویر، تی مستقل و تی زوجی انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد قبل از مداخله، بین میانگین نمره خودمراقبتی و کیفیت زندگی دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود ندارد (0/05<p) ولی بعد از مداخله تفاوت معنی داری بین میانگین نمره خود مراقبتی در دو گروه کنترل و آزمون وجود داشت (0/031=p). همچنین بین میانگین نمره کیفیت زندگی در دو گروه کنترل و آزمون بعد از مداخله تفاوت معنی داری مشاهد شد (0/028=p).

    نتیجه گیری

    یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش و پیگیری تلفنی می تواند نقش موثری در بهبود خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران ام. اس داشته باشد.

    کلید واژگان: آموزش به بیمار, تله نرسینگ, خود مراقبتی, کیفیت زندگی, مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
    Leila Jamehbozorgi, Moloud Farmahini Farahani*, Leila Poorsaadat, Azam Moslemi
    Introduction

    Multiple sclerosis (MS) is a chronic and progressive disease of the central nervous system that can have a devastating effect on the patient's quality of life. Self-care behaviors is one of the effective factors in preventing MS symptoms and recurrence. The purpose of this study was to determine the impact of patient education and telephone follow-up (telenursing) on self-care and quality of life of patients with MS. 

    Methods

    This clinical trial study was conducted on 70 patients with MS in the MS Association of Arak city in 2021. The subjects were selected by convenience sampling method and assigned randomly into intervention and control groups (N=35 per group). Data were collected through Miller's self-care questionnaire and quality of life questionnaire for patients with MS by both groups before and after the intervention. For patients in the intervention group, educational sessions were held one day a week for two weeks, then telephone follow-up was conducted for 12 weeks. Data were analyzed by using SPSS-20 software and chi-square and independent and paired t-test.

    Results

    The study findings showed before the intervention, there was no statistically significant difference between the average score of self-care and quality of life of the two groups (p<0.05), but there was a significant difference between the mean self-care scores of the patients in the control and experimental groups after the intervention (p=0.031). Also, there was a significant difference between the mean scores of the patients' quality of life in the control and experimental groups after the intervention (p=0.028).

    Conclusions

    The findings of the present study showed that education and telephone follow-up on self-care and quality of life of patients MS is effective.

    Keywords: Education, Tele-nursing, Self-care, Quality of life, Multiple sclerosis
  • شیما قاضی، علی محمدپور*، علی دلشاد، مهدی میری
    زمینه و هدف

    بیماران مبتلا به سکته مغزی در معرض ابتلا به زخم فشاری می باشند. حضور پرستار در پیشگیری از این عارضه در تمام موارد ممکن نیست. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مراقبت پیشگیری از زخم فشاری به وسیله تله نرسینگ بر میزان و شدت زخم های فشاری در بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شده است. 

    روش ها

     : این مطالعه نیمه تجربی بر روی 100 نفر از مراقبین بیماران مبتلا به سکته مغزی و تحت مراقبت در منزل شهرستان تربت حیدریه در سال 1399 انجام شد. نمونه گیری به شیوه در دسترس انجام شد و افراد با تخصیص تصادفی در دو گروه آموزش روتین و تله نرسینگ قرار گرفتند. گروه تله نرسینگ برنامه آموزشی تلفنی 15 دقیقه ای را طی دو روز در هفته به مدت یک ماه دریافت نمود. داده ها با استفاده از فرم مشخصات فردی ، فرم بررسی ریسک ایجاد زخم فشاری و چک لیست ثبت اطلاعات مربوط به پایش زخم فشاری جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 تحلیل شد.

    نتایج

    قبل از ارایه آموزش دو گروه آموزش روتین و تله نرسینگ، مبتلا به زخم فشاری نبودند. ولی بعد از ارایه آموزش، فراوانی و درجه زخم فشاری در گروه تله نرسینگ نسبت به گروه آموزش روتین به صورت معنی داری کمتربود.(p<0/001)

    نتیجه گیری

    در مطالعه ما، درجه زخم فشاری در گروه تله نرسینگ به صورت معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده آموزش های روتین کمتر شده است. لذا، توصیه می شود برای کنترل زخم فشاری از تله نرسینگ استفاده شود.

    کلید واژگان: آموزش, زخم فشاری, تله نرسینگ, سکته مغزی
    Ghazi SH, Mohamadpur A*, Delshad A, Mehdi Miri
    Background & Aim

    Patients with stroke are at risk for pressure ulcers. Continuous presence and direct care of the nurse in preventing this complication is not possible in all cases. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of pressure ulcer prevention care training by tele-nursing on the amount and severity of pressure ulcers in patients with stroke. 

    Methods

    This quasi-experimental study was performed on 100 caregivers of patients with stroke and under home care in Torbat-e Heydarieh, Razavi Khorasan province in 2020. Sampling was done in an accessible manner and the samples were randomly assigned to two groups of routine training and telehoning. The tele-nursing group received a 15-minute telephone training program two days a week for one month. Data were collected using a patient and caregiver (caregivers) profile, a pressure ulcer risk assessment form, and a pressure ulcer monitoring checklist. Then, in SPSS20 software, using Chi-square, Fisher's exact, Mann-Whitney and independent T-tests were analyzed at the significance level of p <0.05.

    Results

    Prior to the training, the two groups of routine training and tele-nursing did not suffer from pressure ulcers. But after training, the frequency and degree of pressure ulcers in the tele-nursing group were significantly lower than the routine training group (p <0.001). 

    Conclusion

    Based on the results obtained in this study, the rate of pressure ulcer in the telemedicine group was significantly lower than the group receiving routine training. Therefore, it is recommended to use tele-nursing to control pressure ulcers.

    Keywords: Education, pressure ulcers, Tele Nursing, Stroke
  • زهرا عابدینی*، اشرف خرمی راد، نرگس اسکندری
    زمینه و هدف

    بیماری کووید-19 یکی از بحران های نظام سلامت است و به کارگیری تدابیری برای پیگیری، پرستاری از راه دور و توسعه مراقبت در منزل ضروری است. هدف مطالعه حاضر، تبیین چالش های پرستاری از راه دور در پیگیری بیماران کووید-19 بود.

    روش بررسی

    در مطالعه کیفی حاضر، 15 بیمار مبتلا به  کووید-19 و 20 پرستار مشارکت کننده در پیگیری بیماران مشارکت داشتند. برای جمع آوری داده ها، 15 مصاحبه فردی با بیماران و 4 مصاحبه فردی و 2 مصاحبه گروهی با پرستاران انجام شد. مصاحبه های نیمه ساختار یافته 30 تا 40 دقیقه طول کشید. برای تحلیل محتوای داده ها از روش گراندهام و لندمن استفاده شد.

    یافته ها

    تحلیل داده ها به استخراج 2 طبقه و 10 زیر طبقه منجر شد. طبقه »چالش های پرستاری از دیدگاه بیماران« شامل زیر طبقات »محدودیت های فنی، متغیر بودن پرستاران، مغایرت توصیه ها با شرایط بیمار، ناکارآمدی در شرایط پیچیده و تحمیل بار مراقبتی بر خانواده« و طبقه »چالش های پرستاری از دیدگاه پرستاران« شامل زیر طبقات »نامناسب در موارد پرخطر، پذیرش ضعیف از سوی بیماران، عدم اطمینان از اجرای مراقبت ها، محدودیت ارزیابی مستقیم و فقدان آمادگی پرستاران« بود.

    نتیجه گیری

    فقدان آمادگی پرستاران و محدودیت های پرستاری از راه دور در زمینه ارزیابی بیمار و مراقبت ها، کنترل موارد پرخطر، پیچیده و مراقبت مداوم باید در مدیریت ارتقای سلامت و آموزش پرستاران توجه شود.

    کلید واژگان: دور, بیمار, مراقبت, کووید-19
    Zahra Abedini*, Ashraf Khoramirad, Narges Eskandari
    Background and Objectives

    The coronavirus disease 2019 (COVID-19) has become one of the crises in the health system. It is necessary to take actions for follow-up, remote care and development of home care for these patients. This study aims to investigate the challenges of tele-nursing in the follow-up of patients with COVID-19.

    Methods

    In this qualitative study, 15 patients and 20 nurses participated. For collecting data, 15 individual interviews with patients, 4 individual interviews and 2 focus group interviews with nurses were conducted. The semi-structured interviews lasted 30-40 minutes. The Graneheim & Lundman approach was used for content analysis.

    Results

    Data analysis led to the extraction of two categories and ten subcategories. The category of “Tele-nursing challenges from the patients’ perspectives” included the subcategories of technical limitations, variability of nurses, non-compliance with patients’ conditions, inefficiency in complicated situations, and imposing a care burden on families.  The category of “tele-nursing challenges from nurses’ perspectives” included the subcategories of unsuitable in high-risk cases, poor acceptance by patients, uncertainty of care implementation, limitations in direct assessment, and nurses’ lack of preparedness.

    Conclusion

    The nurse’s lack of preparedness and the limitations of tele-nursing in patient assessment and care, control of high-risk and complicated cases, and continuous care should be considered in the management of health promotion and nursing education.

    Keywords: Tele-nursing, Follow-up, COVID-19
  • Ali Ravari, Alireza Sheikhoshaqi, Tayebeh Mirzaei *, Mohadeseh Raeisi, Elham Hassanshahi, Zahra Kamiab
    Background

    Diabetes is one of the most common debilitating diseases in the elderly requiring reasonable blood sugar control to prevent complications. Telenursing has been presented as a cost-effective method to control blood glucose levels.

    Aim

    This study aimed to investigate the effect of tele-nursing on blood glucose control in the elderly with diabetes.  

    Method

    This clinical trial study was performed on diabetic elderly referring to the diabetes clinic in Rafsanjan City, Kerman Province, Iran. The participants (n=80) were randomly selected and randomly divided into the intervention and control groups. The intervention group was followed up via phone for 3 months. However, the control group received the intervention provided in the clinic. In addition to demographic characteristics and variables of diabetic patients, the fasting blood sugar (FBS) and glycated hemoglobin (HbA1c) were measured at the baseline and 3 months after the interventions.

    Results

    Before the intervention, the mean FBS and HbA1c of both groups showed no significant difference; nevertheless, there was a considerable difference after the intervention. Paired t-test showed that after the intervention, the amounts of FBS and HbA1c were reduced to 33.92±21.51 and 1.51±0.86, respectively. Implications for Practice: Our results indicated that the use of tele-nursing in elderly patients with diabetes was an effective strategy that led to increased self-care, and consequently, control of blood sugar.

    Keywords: Blood glucose, Diabetes Mellitus, Elderly, Tele-nursing
  • رسول رئیسی، اباسط میرزایی*، سام ساغری، مهدی راعی، سعید بکایی، کیاوش هوشمندی
    زمینه و هدف

    اثرات کووید-19 نه تنها در زندگی بیماران اختلال ایجاد می کند بلکه افراد مراقبت کننده را نیز گرفتار می نماید. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر تله نرسینگ بر بار مراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران کووید-19، ترخیص شده از بیمارستان 22 بهمن شهر خواف طراحی و اجرا شد.

    روش ها

    این مطالعه نیمه تجربی بر روی 120 مراقب خانوادگی بیمار کووید-19، انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل به صورت مساوی تقسیم شدند. در گروه مداخله آموزش از طریق تله نرسینگ مبتنی بر بار مراقبتی، طی مدت یک ماه انجام شد و برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. هر دو گروه قبل و یک ماه پس از اجرای مداخله، پرسشنامه ی بارمراقبتی زاریت را تکمیل کردند.

    یافته ها

    در مراقبین گروه مداخله، میانگین نمره ی فشار مراقبتی در کل و مولفه های آن بعد از مداخله نسبت به قبل از آن کاهش معناداری داشت (001/0<P) ولی در گروه کنترل میانگین نمره فشار مراقبتی در کل و مولفه های آن (به جز فشار عینی) قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری نداشت (05/0>P).

    نتیجه گیری

    آموزش از طریق تله نرسینگ باعث کاهش بار مراقبتی در مراقبین خانوادگی بیماران کووید-19 می شود. پیشنهاد می شود مدیران بهداشتی و درمانی، با ایجاد سیاسگزاری های مناسب، اجرای فرآیند تله نرسینگ در مراقبین خانوادگی بیماران کووید-19 را در دستور کار خود قرار دهند.

    کلید واژگان: تله نرسینگ, بارمراقبتی, مراقبین خانوادگی, کووید 19
    Rasoul Raesi, Abasat Mirzaei*, Sam Saghari, Mehdi Raei, Saied Bokaie, Kiavash Hushmandi
    Background and aim

    The effects of COVID-19 not only disrupt patients' lives, but also affect caregivers. The aim of this study was to determine the effect of tele-nursing on the care burden of family caregivers of COVID-19 patients discharged from 22 Bahman Khaf Hospital.

    Methods

    This quasi-experimental study was performed on 120 family caregivers of COVID-19 patients from the beginning of May 2020 to the end of October 2020. Samples were selected by Convenience Sampling and were randomly divided into two equal groups (intervention and control). In the intervention group, training was performed through care load-based tele-nursing for a period of one month while no intervention was performed for the control group. Both groups completed the Zarit Care Questionnaire before and one month after the intervention.

    Results

    In the experimental group, the mean score of total care pressure and its components after the intervention was significantly lower than before (p <0.001), but in the control group, the mean score of total care pressure and its components (except objective pressure before and after the intervention) was not significantly different (P> 0.05).

    Conclusion

    Tele-nursing training reduces the burden of care in family caregivers of COVID-19 patients. Therefore, it is suggested that health managers, by creating appropriate policies, put the implementation of the tele-nursing process in the family caregivers of COVID-19 patients on their agenda.

    Keywords: Tele-nursing, Caring burden, Family interlocutor, COVID 19​​​​​​​
  • شیرین مددکار*، کبری نوریان
    پیش زمینه و هدف

    عوامل مختلفی می تواند کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش چندرسانه ای با رویکرد خانواده محور مبتنی بر پیگیری تلفنی (تله نرسینگ) بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بود.

    مواد و روش ها

    در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله کارگاه آموزشی از طریق نرم افزار چندرسانه ای برای بیماران و عضو فعال خانواده برگزار شد. همچنین مداخله تلفنی به مدت 1 ماه توسط پژوهشگر صورت گرفت. در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران قبل و 1 ماه بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی مینه سوتا و خودکارآمدی شرر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 در سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    میانگین امتیاز کیفیت زندگی و خودکارآمدی بین دو گروه کنترل و مداخله قبل از مداخله به ترتیب (31/0± 94/2) و (43/0± 91/2) و (24/0± 92/2) و (41/0± 93/2) بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (p=1). اما بعد از اجرای مداخله این تفاوت معنادار شد به گونه ای که در گروه مداخله کیفیت زندگی و خودکارآمدی افزایش یافته بود . (p≤0/001)

    بحث و نتیجه گیری

    آموزش و پیگیری تلفنی در ارتقاء کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران انفارکتوس میوکارد موثر بود.‏ توصیه می شود مداخلات آموزشی با رویکرد خانواده محور توسط پرستاران در بیماران انفارکتوس میوکارد انجام شود.

    کلید واژگان: آموزش خانواده محور, تله نرسینگ, کیفیت زندگی, خودکارآمدی, انفارکتوس میوکارد
    Shirin Madadkar*, Kobra Noorian
    Background & Aims

    Various factors can affect the quality of life and the self-efficacy of patients with myocardial infarction. The effect of multimedia education with family-centered approach based on telephone follow-up (tele-nursing) on quality of life and self-efficacy of patients with myocardial infarction was investigated.

    Materials and Methods

    In this clinical trial, 60 patients with myocardial infarction were selected by convenience sampling and the intervention group was randomly divided into two groups of intervention and control, and a 10-group intervention workshop was organized through multimedia software for patients and active family members. Also, the intervention was conducted by the researcher for 1 month (once a week). The control group did not receive any intervention. Patientschr('39') quality of life and self-efficacy was measured before and one month after the intervention using the Minnesota (MLHFQ) quality of life and the Sherer General Self-efficacy Questionnaire. Data were analyzed by SPSS 21 software at the significant level of 0.05.

    Results

    Mean scores of quality of life and self-efficacy between the two groups of control and pre-intervention (2.94 ± 0.31), (2.91 ± 0.43), (2.92 ±0.24) and (2.93 2 0.41) respectively was which were not statistically significant (p = 1). However, after the intervention, this difference became significant so that in the intervention group, quality of life and self-efficacy increased (P≤0 / 001).

    Conclusions

    Training and telephone follow-up were effective in improving the quality of life and self-efficacy of patients with myocardial infarction.It is recommended that educational interventions with a family-centered approach by nurses in patients with myocardial infarction To be.

    Keywords: Family-centered education, tele-nursing, quality of life, self-efficacy, myocardial infarction
  • Ebrahim Ebrahimi Tabas, Hamed Sarani *, Hamed Faghihi, Zahra Nezamjoo
    Background

    Continuous follow-up is one of the most essential factors in patient participation, self-care, continuity of care, and ultimately improved quality of care.

    Objectives

    This study aimed to compare the effect of three methods of follow-up through telephone, educational booklet, and SMS on the self-care ability of patients with acute coronary syndrome (ACS).

    Methods

    A quasi-experimental study was performed on 120 patients with ACS admitted to the CCU and PCCU of two teaching hospitals affiliated to the Zahedan University of Medical Sciences. The subjects were chosen via convenience sampling and randomized into three intervention groups, including educational booklet, SMS (daily), and telephone (twice a week, 15 - 20minutes per session). Data collection tools included a demographic questionnaire and the Kearney and Fleischer Self-Care scale. The interventions were sustained for four weeks after discharge. Six weeks after the program, the questionnaires were completed again. Data were analyzed in SPSS 21 using the chi-square test, paired t-test, and ANOVA at a significance level of below 0.05.

    Results

    A total of 120 patients completed the study. The results showed a significant difference in the self-care scores after the intervention between all of the three groups (P = 0.0001). There was a significant difference between the booklet and SMS groups (P = 0.0001) and between the booklet and telephone groups (P = 0.0001) after the intervention. However, self-care scores were not significantly different between the SMS and telephone groups after the intervention (P = 0.19).

    Conclusions

    The use of SMS was associated with the highest score of self-care in patients with ACS, and it is proposed as the best follow-up method. Therefore, health care providers can enhance patients’ self-care ability through this simple technique and thus, help patients recover sooner and show reduced disease complications.

    Keywords: Tele-Nursing, Booklet, SMS, Self-Care Ability, Acute Coronary Syndrome
  • Fereydon Eskandari, Roghayeh Soleimani, Ahmad Jalilvand, Mohsen Soleimani*
    Background

    Health Information Technology (HIT) has the potential for improving the quality, safety, and efficiency of healthcare and nurses are the largest group of HIT users.

    Objectives

    Therefore, the present study mainly aimed to investigate the use of HIT by nurses in healthcare.

    Methods

    This cross-sectional and descriptive-analytical study was conducted in four educational and treatment centers of Zanjan University of Medical Sciences in 2019. A researcher-made questionnaire was used for data collection, the validity and reliability of which were confirmed by experts’ approval and Cronbach’s test (0.84). Eventually, the data were analyzed by R and Rstudio statistical Software, and Chi-square test was used to examine the relationship between the variables.

    Results

    The most commonly used HITs among nurses were the hospital information system (100%), picture archiving and communication system (83.2%), as well as tele-nursing (76%) and mobile-health (64.9%). However, none of the nurses used a radio frequency identification system (0%) in nursing care.

    Conclusion

    The findings of this study revealed that although the application of HITs presents potential benefits in improving healthcare quality, their features are not used completely in nursing care

    Keywords: health information technology, hospital information system, mobile-health, picture archiving, communication system, radio-frequency identification, tele-nursing
  • ساجده فلاح پور، محبوبه نصیری، زهرا فتوکیان، زهرا جنت علی پور*، محمود حاجی احمدی
    زمینه و هدف
    خستگی یکی از عوارض شایع در سالمندان تحت درمان با همودیالیز می باشد که بر وضعیت جسمی، روانی، عاطفی و شناختی آنان تاثیرات بسیاری می گذارد.لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پیگیری تلفنی(تله نرسینگ) بر خستگی در سالمندان تحت همودیالیز انجام شد.
    روش ها
    پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی بر روی 60 بیمار سالمند تحت همودیالیز انجام شد. نمونه ها در ابتدا بر اساس مشخصات نمونه به شیوه در دسترس انتخاب و سپس به روش تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه شدت خستگی در دو مرحله قبل و بعد از انجام مداخله جمع آوری گردید.نتایج با نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 87/7± 43/73 سال بود. 7/76 درصد از افراد گروه کنترل و70 درصد از گروه آزمون قبل از مداخله خستگی شدید داشتند که این میزان بعد از مداخله به 3/43 درصد در گروه کنترل و صفر در گروه آزمون رسید. میانگین نمره خستگی قبل از مداخله در گروه آزمون و کنترل به ترتیب 96/0± 39/7 و 79/1± 64/7 و بعد از مداخله به ترتیب 26/1± 15/3 و 25/1± 62/6 بود.بر اساس آزمون آماری تی تست تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمره خستگی سالمندان تحت درمان با همودیالیز قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و کنترل وجود داشت (05/0> p).
    نتیجه گیری
    پرستاری از راه دور به شیوه پیگیری تلفنی بر کاهش میزان و شدت خستگی در سالمندان تحت همودیالیز تاثیر گذار بوده است. لذا پیشنهاد می شود پرستاران از این شیوه به عنوان یک مداخله غیر داروی در جهت کاهش خستگی درسالمندان تحت همودیالیز استفاده نمایند.
    کلید واژگان: سالمندان, تله نرسینگ, خستگی, همودیالیز
    Sajedeh Fallahpour, Mahboobeh Nasiri, Zahra Fotokian, Zahra Jannat Alipour*, Mahmoud Hajiabadi
    Background and Aim
    Fatigue is one of the most common complications in hemodialysis patients, which affects their physical, psychological, emotional and cognitive status. The aim of this study was to investigate the effect of tele-nursing on fatigue in the elderly undergoing hemodialysis.
    Method
    This quasi-experimental study was performed on 60 elderly patients undergoing hemodialysis. Samples were firstly selected by available sampling method according to sample characteristics and were then randomly divided into two groups of test and control. The data were collected by Fatigue Questionnaire in two stages before and after the intervention. Data were analyzed by SPSS software version 24 using descriptive and analytical statistical tests.
    Results
    The mean age of participants was 73.43 ± 7.87 years. According to the findings, 76.7% of the control group and 70% of the test group had severe fatigue before intervention. This amount reached 43.3% in the control group and zero in the test group after the intervention. The mean of the fatigue score before the intervention in the test and control group was 7.39 ± 0.96 and 7.64 ± 1.79, respectively. After the intervention was carried this score changed to 3.15 ± 1.26 and 6.25 ±1.25. Based on t-test, there was a significant difference between the mean of fatigue scores in the elderly patients undergoing hemodialysis before and after the intervention in the test and control groups (p<0/05).
    Conclusion
    Tele- nursing has been effective in reducing the amount and severity of fatigue in the elderly undergoing hemodialysis. Therefore, it is recommended that nurses use this method as a non-drug intervention to reduce fatigue in the elderly undergoing hemodialysis.
    Keywords: Elderly, Tele- nursing, Fatigue, Hemodialysis
  • طاهره تراکمه، فاطمه علایی کرهرودی، هایده ممی یانلو ینگجه، عرفان قاسمی
    زمینه و هدف
    از راه های ارتقاء خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور، توانمندسازی آن ها از طریق آموزش خود مراقبتی برای مقابله با اثرات و عوارض بیماری، تسلط بیشتر بر بیماری، حفظ شیوه صحیح زندگی و عملکرد روزانه و زندگی است. مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر آموزش مراقبت از خود به شیوه تله نرسینگ بر خود کارآمدی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مداخله ای 60 نوجوان 12-18 سال مبتلا به تالاسمی ماژور وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله وکنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان استفاده شد. مداخله آموزشی با محتوای تغذیه، فعالیت بدنی و پیاده روی، مدیریت استرس و روش انجام عملی رفع استرس از طریق 5 ارتباط تلگرامی در مدت یک ماه برای گروه مداخله انجام شد.
    یافته ها
    در گروه مداخله میانگین نمره خودکارآمدی اجتماعی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 9/24 و 29/26 (0/02p=) ، میانگین نمره خودکارآمدی تحصیلی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 25/03 و 27/2 (0/02p=) ، میانگین نمره خودکارآمدی عاطفی قبل و بعد از آموزش به ترتیب 21/46 و 22/1 (0/004p=) و میانگین نمره خودکارآمدی کل قبل و بعد از آموزش به ترتیب 71/4 و 76/23 بود (0/001p=).
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که آموزشی خودمراقبتی به روش تله نرسینگ باعث بهبود خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور شد. به دلیل علاقه نوجوانان به دنیای مجازی و پیام رسان های اجتماعی، پیشنهاد می گردد این روش آموزش ارتقاء خودکارآمدی در نوجوانان با بیماری های مزمن دیگر هم مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: تله نرسینگ, خودکارآمدی, خودمراقبتی, تالاسمی ماژور, نوجوان
    Tahereh Tarakmeh, Fatemeh Alaee Karahroudy, Hayedeh Mamiyanloo yangejeh, Erfan Ghasemi
    Background & Aim
    Among the strategies to improve self-efficacy in the adolescents with Thalassemia major are empowering patients via self-care education to deal with the effects and complications of the disease, having more control over the disease, and maintaining the right way of life and daily functioning. This study aimed to determine the effect of self-care education via Tele Nursing method on the self-efficacy of the adolescents with Thalassemia major.
    Materials & Methods
    This interventional study was performed in 60 adolescents with Thalassemia major, who were randomly divided into two groups of intervention and control. Data were collected using self-efficacy questionnaire for children and adolescents. The educational intervention was performed with nutritional content, physical activity, and walking, stress management, and practice of stress relief through five Telegram communications in one month for the intervention group.
    Results
    In the intervention group, the mean score of social self-efficacy before and after education was 24.9 and 26.29, respectively (p=0.02). Meanwhile, the mean score of academic self-efficacy was 25.03 and 27.2 before and after the education, respectively (p=0.02), whereas the mean score of emotional self-efficacy was 21.46 and 22.1 before and after the education, respectively (p=0.004). Moreover, the mean total score of self-efficacy in the intervention group before and after education was 71.4 and 76.23, respectively (p=0.001).
    Conclusion
    According to the results of the study, self-efficacy training via the Tele Nursing method improved the self-efficacy of the adolescents diagnosed with Thalassemia major. Considering the interest of adolescents in the cyberspace and social media, it is suggested that this type of training be considered for adolescents with other chronic diseases as well
    Keywords: Tele Nursing, Self-efficacy, Self-care, Thalassemia Major, Adolescents
  • امین اجلی، مسعود فلاحی خشکناب
    مقدمه
    بیماری های مزمن دارای دوره طولانی مدتی بوده و به طور آهسته پیشرفت می کنند و هزینه های بسیار زیادی را به بیماران و دستگاه های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کشورها تحمیل می نمایند. این بیماران به مراقبت، آموزش و راهنمایی های مداوم و طولانی مدت گروه درمان نیازمند هستند. پرستاری از راه دور توانایی ارائه این خدمات را به بیماران با کمترین هزینه و بیشترین دسترسی فراهم می آورد. هدف از این مطالعه بررسی به کارگیری پرستاری از راه دور در انواع بیماری های مزمن و نتایج حاصل از آن می باشد.
    روش
    در این مطالعه مروری نظام مند تمامی مقالات فارسی و انگلیسی تمام متن در زمینه پرستاری از راه دور در بیماری های مزمن با کلیدواژه های فارسی پرستاری از راه دور، پی گیری تلفنی، بیماری های مزمن، پرستاران و هزینه اثربخشی موردبررسی قرار گرفتند. گستره جستجوی مقالات فارسی بانک های اطلاعاتی SID، Magiran، Iranmedex، Nindex و سایت وزارت بهداشت از تیرماه 1383 لغایت تیرماه 1393 بود. در مورد مقالات انگلیسی زبان بانک های اطلاعاتی بین المللی Scopus، PubMed، ProQuest، Elsevier، Ovid با کلیدواژه Tele nursing، health، Cost Benefit، Chronic patients Effectiveness نیز در بازده زمانی 10 ساله از اوت 2004 لغایت اوت 2014 موردبررسی قرار گرفتند و درنهایت 31 مقاله وارد مطالعه گردید.
    یافته ها
    از میان 31 مقاله موردبررسی 8 مقاله در مجلات داخلی و 23 مقاله در مجلات خارجی منتشرشده بودند. 26 مقاله (84 درصد) در مورد کاربرد پرستاری از راه دور و نتایج حاصل از آن در بیماری های مزمن نارسایی قلبی، دیابت نوع 2 و بیماری های مزمن انسدادی ریوی بودند.
    نتیجه گیری
    پرستاری از راه دور در بیماران مزمن منجر به افزایش کفایت در رعایت رژیم درمانی، کاهش مرگ ومیر، کاهش هزینه ها، کاهش افسردگی و اضطراب، کاهش دفعات بستری و افزایش کیفیت زندگی در این بیماران می گردد.
    کلید واژگان: پرستاری از راه دور, بیماری های مزمن, پیامد هزینه اثربخشی, مرور نظام مند
    A. Ajalli, M. Fallahi Khoshknab
    Introduction
    Chronic diseases as defined have long standing periods and slowly progress. These conditions are very costly for patients and countries health care systems. The Patients need long-term care and ongoing training and guidance about the treatment from the team. Tele nursing has the capacity to facilitate the access of the patients to these services at the lowest cost. The purpose of this study was to evaluate some common types of chronic disease in which tele nursing has been used and the outcomes of this type of care is reported.
    Methods
    In this systematic review, the full texts of all articles in Persian and English related to reports of tele nursing in chronic diseases searched by these keywords: Tele nursing, follow-up with phone calls, chronic illness, nurses and cost effectiveness. Persian medical and allied health care databases included Magiran, Iran, Medex, SID, Nindex, Ministry of Health website and English-language articles on following international databases: ProQuest, PubMed, ELSEVIER, Ovid,Scopus retrieval of articles spanned From August 2004 until August 2014.
    Results
    Of the 31 articles reviewed 8 articles were in Iranian journals and 23 articles were published in international journals. Focus of the 26 articles (84%) were on the use of remote nursing care and outcomes in chronic heart failure, type 2 diabetes and chronic obstructive pulmonary diseases.
    Conclusion
    Providing tele nursing cares in chronic patients have led to increased efficiency in adherence to the treatment regimen, reduced mortality rates and costs, reduced depression and anxiety, decreased hospitalizations and improvement of quality of life in patients.
    Keywords: tele nursing, chronic diseases, cost-effectiveness, Outcome, Systematic Review
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال