به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "walking speed" در نشریات گروه "پزشکی"

  • زهرا قرخ نژاد، لادن حسینی ابریشمی*، آتنا یزدان شناس، سیده سعیده حسینی
    مقدمه

    با افزایش سن و سبک زندگی کم تحرک، توانایی های جسمی و روانی سالمندان کاهش می یابد. این مطالعه به بررسی تاثیر هشت هفته تمرین های منتخب وستیبولار بر تعادل عملکردی، سرعت راه رفتن و کیفیت زندگی مردان سالمند کم تحرک پرداخته است.

    روش بررسی

    این پژوهش نیمه تجربی از زمستان 1402 تا تابستان 1403  با شرکت 30 مرد سالمند کم تحرک از مرکز نگهداری سالمندان توحید گلمکان مشهد انجام شد. نمونه ها به صورت هدفمند و براساس مطالعات پیشین (25)، انتخاب و به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرینات منتخب وستیبولار را انجام دادند، در حالی که گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نداد. برای ارزیابی تعادل از آزمون تعادل پویا، سرعت راه رفتن از آزمون 10 متر و کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی کوتاه مدت استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک، تحلیل کوواریانس و آزمون تی در سطح معناداری 05/0>P  انجام شد.

    یافته ها

     نتایج نشان داد که در گروه تجربی، نمرات تعادل پویا (001/0=P)، سرعت راه رفتن (001/0=P) و کیفیت زندگی (001/0=P) پس از تمرینات به طور معنی داری بهبود یافت، در حالی که در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. همچنین، تحلیل کوواریانس تفاوت معنی داری بین گروه ها در مرحله پیش آزمون نشان نداد اما در مرحله پس آزمون، نمرات گروه تجربی به طور معنی داری افزایش یافت.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج به دست آمده، این تمرینات به عنوان روشی موثر برای پیشگیری از ناتوانی ها و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان پیشنهاد می شود و می تواند به بهبود توانایی های جسمی و افزایش استقلال سالمندان کمک کند.

    کلید واژگان: سالمند, سیستم وستیبولار, تعادل, سرعت راه رفتن, کیفیت زندگی
    Zahra Farokhnjad, Ladan Hosseini Abreshamei*, Atna Yazdanshenas, Saydeh Saeedeh Hosseini
    Introduction

    Aging and sedentary lifestyle are associated with a decrease in physical and mental abilities. The purpose of this study is to investigate the effect of eight weeks of selected vestibular exercises on functional balance, walking speed, and quality of life of sedentary elderly men.

    Methods

    This semi-experimental research was conducted from the winter of 1402 to the summer of 1403 with the participation of 30 sedentary elderly men from Tawheed Golmkan Elderly Care Center in Mashhad. The samples were selected purposefully and based on previous studies (25) and were divided into two experimental and control groups of 15 people. The experimental group performed selected vestibular exercises three sessions a week for eight weeks, while the control group did not perform any exercises. Dynamic comparison test, 10-meter walking speed and short-term life questionnaire were used to evaluate the quality of life. Data analysis was performed using Shapiro-Wilk test, analysis of covariance, and t-test at a significance level of P<0/05.

    Results

    The results of paired t test showed that dynamic balance (P=0/001), walking speed (P=0/001), and quality of life (P=0/001) of the experimental group improved significantly after the exercise program.  This was while there was no improvement in the control group. The covariance results did not show a significant difference between the groups in the pre-test phase, but there was a significant increase in the scores of the experimental group in the post-test phase.

    Conclusion

    It is recommended to use exercises to prevent the disabilities of the elderly and improve their quality of independent life.

    Keywords: Aging, Vestibular System, Balance, Walking Speed, Quality Of Life
  • سیده سعیده حسینی، امین عظیم خانی*، لادن حسینی ابریشمی
    مقدمه

    سالمندی دوره ای که علاوه بر افت تدریجی در ساختارها و عملکردهای فیزیولوژیکی، فرد دچار کاهش قابل توجهی در مهارت های مختلف می شود. هدف از مطالعه حاضر تاثیر یک دوره تمرین های منتخب کاوتورن کوکسی و فرانکل بر برخی فاکتورهای جسمانی و حرکتی مردان مبتلا به دمانس می باشد.

    روش بررسی

    این پژوهش، نیمه تجربی و نمونه آماری شامل24مرد سالمند دارای عارضه دمانس، از بین 70 سالمند، ساکن در مرکز نگهداری سالمندان توحید گلمگان مشهد،  به صورت هدفمند بر اساس آزمون مختصر وضعیت ذهنی (MMSE) انتخاب و در دو گروه، تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات منتخب کاوتورن کوکسی و فرانکل راانجام داده و گروه کنترل در این مدت به فعالیت های روزانه خود پرداخته اند. جهت ارزیابی تعادل از آزمون پیشرفته فولرتون، ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندم گیت و سرعت راه رفتن از آزمون 10 متر راه رفتن استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویلک، برای ارزیابی اثربخشی تمرینات از تحلیل کوواریانس و T در سطح معناداری 05/0≥Pاستفاده شد.

    یافته ها

    نتایج آزمون تی زوجی حاکی از این است که نمرات آزمون تعادل پیشرفته فولرتون (001/0=P)، هماهنگی حرکتی (001/0=P) و سرعت راه رفتن (001/0=P) گروه تجربی بعد از انجام برنامه تمرینی بهبود یافته بود در حالی که این نمرات در گروه کنترل بهبودی را نشان نداد. همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس در مرحله پیش آزمون تفاوت معنی داری را بین گروه ها نشان نداد اما در مرحله پس آزمون، نمرات گروه آزمایش به طور معنی داری افزایش یافت.

    نتیجه گیری

    در مجموع 6 هفته تمرین های منتخب کاوتورن کوکسی و فرانکل موجب بهبود تعادل، هماهنگی و سرعت راه رفتن مردان سالمند مبتلا به دمانس شد. توصیه می شود جهت پیشگیری از زوال عقل از مزایای این تمرینات استفاده و در برنامه های مراقبت از سالمند گنجانده شود.

    کلید واژگان: تمرینات کاوتورن کوکسی و فرانکل, تعادل, هماهنگی, سرعت راه رفتن, سالمند
    Sayede Saeedeh Hosseini, Amin Azimkhani*, Ladan Hosseini Abrishami
    Introduction

    Aging is a period during which the physiological structures and functions of the body gradually decrease and a person experiences a significant decrease in various skills. This study aimed to compare the effect of a selected CawtorneCooksey and Frankel’s exercise course on some physical and movement factors of elderly men with dementia.

    Method

    This research, semi-experimental and  includes 24 elderly men with dementia, living in Tawheed Golamgan Elderly Care Center of Mashhad, purposefully  based on Examination (MMSE), in to two groups ,  divided. The experimental group performed the selected exercises of Cawtorne Cooksey and Frankel, the control group did not perform any specific exercises during this period. Fullerton test was used to evaluate balance, tandem gate test was used to evaluate coordination, 10-meter walking test was used for walking speed.  used to evaluate the effectiveness of the exercises, and covariance analysis and T at the significance level of P≤0/05 were used.

    Results

    The results of the paired t-test illustrated that   of the Fullerton advanced balance test (P=0.001), movement coordination (P=0/001), and walking speed (P=0/001) of the experimental group improved after the exercise program, while  did not show improvement in the control group. the results of the analysis of covariance in the pre-test stage did not mark a significant difference between the groups, but in the post-test stage, the scores of the experimental group increased significantly.

    Conclusion

    It is recommended to use the benefits of these exercises in order to prevent dementia and include in the elderly care programs.

    Keywords: Cawthorne–Cooksey’s exercise, Frankel’s exercises, static balance, coordination, walking speed, elderly people
  • Sattam Almutairi *
    Background

    Lower body positive pressure (LBPP) emerges for rehabilitation practice tool for athletic and orthopedic conditions. However, LBPP may provide an opportunity therapeutic intervention for gait training in neurological conditions.

    Objectives

    To assess the effectiveness of LBPP gait training on ambulation ability, gait speed, walking endurance, dynamic and static balance, and quality of life in individuals with chronic stroke.

    Methods

    Participants performed LBPP gait training three days a week for six weeks. The main outcome measures were functional ambulation categories (FAC), 10-meter walk test (10-MWT), 6 minutes walking test (6MWT), timed up and go (TUG), functional reach test (FRT), and short-form (SF-36) health survey.

    Results

    Nine chronic stroke (one female, eight males) aged 57 ± 15.4 years with stroke since 4.8 ± 3.9 years participated in LBPP gait training. participants showed significant improvement in FAC (pre, 4 ± 2; post, 5 ± 1; P = 0.034); 10-MWT (pre, 16.35 ± 9.34 s; post, 13.25 ± 7.57 s; P = 0.021) and 6 MWT (pre, 166.22 ± 94.15; post, 206.66 ± 103.64; P = 0.048). No significant differences were observed in the other outcomes.

    Conclusions

    Six weeks of LBPP gait training may potentially improve ambulation ability, gait speed, and walking endurance in individuals with chronic stroke.

    Keywords: Stroke Rehabilitation, Walking Speed, Assistive Technology, Gait Disorder, Body Weight
  • Laleh Lajevardi, Ghorban Taghizadeh*, Akram Azad, Amir Seyed Ahmadi
    Background and Objectives

    An ankle sprain is one of the most common musculoskeletal injuries and has various complications. Various factors can predict post-injury complications, including ankle muscle strength, pain, and activity level. So far, no study has exclusively investigated the predictive role of these factors. Therefore, this study aims to investigate the role of these factors in ankle instability, functional mobility, and gait speed in individuals with ankle sprain.

    Methods

    This study was conducted on 140 individuals with ankle sprains who were referred to medical centers in Shiraz City, Iran. The demographic information of the patients (including the time elapsed since the sprain, etc.) was recorded by a demographic questionnaire. Related tests were also used to evaluate ankle muscle strength, pain, activity level, ankle functional instability, functional mobility, and gait speed, respectively. 

    Results

    In the regression models, the predictive value for each outcome of ankle functional instability, functional mobility, and walking speed was 45.5%, 58.8%, and 65.3% of the variance, respectively. In all stepwise models, ankle muscle strength was the strongest predictor for the outcomes of functional ankle instability, functional mobility, and gait speed.

    Conclusion

    Ankle muscle strength, level of education, history of sprain in the last year, and age were the vital predictors of ankle functional instability. Muscle strength, age, and sprain status were the critical predictors of functional mobility respectively. Muscle strength, pain, age, duration of sprain, and activity level were the crucial predictors of gait speed.

    Keywords: Joint Instability, Motor Activity, Walking Speed, Gait, Muscle Strength
  • هدی هاشمی، محمود بهرامی زاده*، مختار عراضپور، عاطفه ابوترابی
    اهداف

     تعادل به عنوان شاخصی در تعیین میزان استقلال سالمندان در فعالیت های روزمره آن ها مطرح می شود. همچنین یکی از عوامل موثر در کنترل پاسچر و تعادل، سرعت راه رفتن فرد است. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر کفش با زوایای راکر 10 درجه و 15 درجه بر تعادل و سرعت راه رفتن سالمندان است.

    روش بررسی

    19 فرد سالمند سالم بالای 60 سال (سیزده زن و شش مرد با میانگین سن 11/66 سال، میانگین قد 1/63 متر و متوسط وزن 70/3 کیلوگرم) به روش نمونه گیری غیر احتمالی دردسترس در این مطالعه شبه تجربی شرکت کردند. سه مدل کفش در این آزمون استفاده شد که به صورت کفش با راکر پنجه 10 درجه، کفش با راکر پنجه 15 درجه و کفش کنترل بودند. ارزیابی سرعت راه رفتن افراد با آزمون 10 متر راه رفتن، ارزیابی تعادل با مقیاس تعادلی برگ و بررسی تعادل پاسچرال داینامیک با استفاده از آزمون ستاره ای انجام شد. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS (ورژن 22) استفاده شد. ابتدا توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیروویلک سنجیده شد. سپس برای مقایسه تاثیر زوایای مختلف راکر بر تعادل و سرعت راه رفتن، از آزمون های ویلکاکسون و آنالیز واریانس استفاده شد.

    یافته ها

    سه مداخله مورد نظر اختلاف معناداری در سرعت راه رفتن (0/993=P)، تعادل پاسچرال داینامیک در راستای قدامی (0/835=P)، راستای خلفی خارجی (0/826=P)، راستای خلفی داخلی (0/598=P) و تعادل به دست آمده از مقیاس تعادلی برگ (0/625=P) نداشتند.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد استفاده از مداخلات مذکور باعث به هم خوردن تعادل نمی شود. همچنین سرعت راه رفتن نیز افزایش یا کاهش نمی یابد. این مطالعه از تجویز راکر پنجه در سالمندان حمایت می کند.

    کلید واژگان: تعادل, سرعت راه رفتن, سالمند, کفش راکردار, راکر پنجه
    Hoda Hashemi, Mahmoud Bahramizadeh*, Mokhtar Arazpour, Atefe Aboutorabi
    Objective

     Balance is one of the indicators to determine independence in performing daily activities in the elderly. One of the influential factors in postural control and balance is walking speed. This study aims to evaluate the effect of rocker soles at two degrees of 10 and 15 on the walking speed and balance of the elderly.

    Materials & Methods

    The study participants were 19 older adults aged 60 years or older (13 women and 6 men; mean age=66.1 years, mean height=1.63 m, mean weight=70.3 kg). Three models of shoes were used: shoes with a 10-degree rocker sole angle, shoes with a 15-degree rocker sole angle, and control shoes. Walknig speed was evaluated with 10-m walking test, while balance and dynamic postural control were assessed with the Berg balance Scale (BBS) and Star Excursion balance test, respectively. The Shapiro-Wilks test was used to examine the normality of data distribution, and repeated-measures ANOVA and Wilcoxon test were used to compare the effects of different rocker angles on balance and walking speed. The obtained data were analyzed in SPSS v. 22.

    Results

     There was no significant difference in walking speed (P= 0.993), dynamic postural balance at anterior (P= 0.835), posterolateral (P= 0.86), and posteromedial (P= 0.598) directions and balance obtained from BBS (P= 0.625) among the groups using three shoe models.

    Conclusion

     It seems that the use of rocker sole shoes does not affect the balance and walking speed of the elderly. This study supports the administration of shoes with toe-only rocker soles to the elderly.

    Keywords: Balance, Walking speed, Elderly, Rocker sole, Toe-only rocker
  • Sangeeta Patra, Rajesh Kumar Mohanty*, Sakti Prasad Das
    Background and Objectives

    Analysis of gait parameters and energy expenditure in different walking speeds in trans-tibial amputees has been less investigated. This may provide an insight into how they respond to it. The main aim of this study was to investigate the effect of walking speed changes on gait parameters and metabolic energy consumption in unilateral trans-tibial amputees using the prosthesis. 

    Methods

    Thirty trans-tibial amputees fulfilling inclusion criteria were investigated for gait parameters using a ten-meter walk test while these subjects walked with three different walking speeds (comfortable, fast, and slow). Temporal-spatial gait parameters, such as step length, stride length, velocity and cadence, and Physiological Cost Index (PCI) for metabolic energy consumption were analyzed by repeated-measures ANOVA. 

    Results

    Step length of a prosthetic side in the fast walking speed (0.67±0.10 m) was higher than the normal comfortable speed (0.56±0.13 m) and least in slow walking (0.42±0.06 m). A similar trend was observed for all gait parameters. PCI (beats/m) was least in normal comfortable speed (0.08±0.09), followed by fast walking speed (0.11±0.08). It was highest when patients walked at a slow speed (0.18±0.12). There was a significant difference in all temporal-spatial gait parameters and PCI in three walking speed conditions (p<0.05). 

    Conclusion

    Walking speed significantly affected all temporal-spatial and energy parameters in unilateral trans-tibial amputees.

    Keywords: Gait Parameters, Physiological Cost Index, Transtibial, Walking Speed
  • نادیا صادق زاده، داریوش مفلحی*، حسینعلی ابراهیمی میمند
    هدف

    مولتیپل اسکلروزیس، شایع ترین بیماری ناتوان کننده سیستم عصبی مرکزی در افراد جوان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین راه رفتن در دو محیط آب و آب - خشکی بر تعادل، سرعت راه رفتن و خستگی در بیماران مبتلا به این بیماری در شهر کرمان می باشد.

    روش بررسی

    40 نفر بیمار زن مبتلا به ام اس را به عنوان نمونه به صورت تصادفی در دو گروه تمرین در آب (20 نفر) و گروه تمرین در آب - خشکی (20 نفر) در نظر گرفته شد. تمرینات در 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 70 دقیقه انجام شد. در پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش تعادل از آزمون برگ (Berg Balance Scale)، خستگی از پرسشنامه (Fatigue Severity Scale; FSS) و سرعت از آزمون 25 فوت راه رفتن استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و روش معادلات برآوردی تعمیم یافته در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخه ی 22 نرم افزار SPSS انجام شد.

    یافته ها

    تمرینات راه رفتن موجب تغییرات معنی داری در بهبود خستگی و تعادل بیماران در گروه های تمرین در آب و تمرین در آب-خشکی شده است (0/05>p) اما در سرعت راه رفتن تغییرات معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). همچنین تفاوت معنی داری در خستگی، تعادل و سرعت بیماران بین دو محیط آب و آب - خشکی دیده نشد.

    نتیجه گیری

    6 هفته تمرینات راه رفتن در محیط های آب و آب- خشکی بر بهبود تعادل و خستگی تاثیر دارد. ولی بر سرعت راه رفتن بیماران تاثیر ندارد. همچنین تفاوتی در میزان تاثیر گذاری این تمرینات در دو محیط وجود ندارد.

    کلید واژگان: مولتیپل اسکلروزیس, تعادل, خستگی, سرعت راه رفتن
    N. Sadeghzadeh, D. Moflehi *, H.A .Ebrahimi Meimand
    Purpose

    Multiple sclerosis (MS) is the most prevalent disorder debilitating central nervous system disorder in young people. The present study aims to investigate the effect of six weeks walking exercise in two water and water-land environments on balance, walking speed, and fatigue in the patients with this disease in Kerman.

    Methods

    forty female patients with MS were randomly assigned into two groups of water (n=20) and water-land exercise group (n=20). The exercises were performed for three sessions a week, each session for 70 minutes. In the pre-test and post-test, the Berg balance test (Berg) was used for balance assessment, the fatigue severity scale (FSS) was used for assessing fatigue and the 25-foot walk test for speed assessment. Data analysis was performed using the variance analysis method with reiterative sizes and generalized estimating equations in error level of %5 and using SPSS software version 22.

    Results

    walking exercises have caused significant changes in the improvement of the fatigue and balance of the patients in both groups of exercise in the water and water-land (p < 0.05), but there were no significant changes in the walking speed of the patients (p>0.05). Also, no significant difference was observed in thefatigue, balance, and walking speed between the two water and water-land environments.

    Conclusion

    Six weeks of walking exercises in the water and water-land environments improves balance and fatigue. But it doesn’t impact the patients' walking speed. Also, there is no difference in the extent of the impact of these exercises in two environments.

    Keywords: Multiple Sclerosis, Balance, Fatigue, Walking speed
  • ناهید مقدم منش، علیرضا فارسی*، مریم کاویانی
    مقدمه

    دوران سالمندی با کاهش ظرفیت فیزیولوژیکی و عملکردی در ارتباط است که می تواند باعث افزایش ناتوانی، کاهش تعادل حین راه رفتن، کاهش سرعت و تغییر شکل راه رفتن شود؛ هدف این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی هم تنش و کوتاه شونده بر سرعت راه رفتن و زمان اتکای دوگانه، در زنان سالمند بود.

    روش کار

    پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود که با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل اجرا شد. 30 زن سالمند (7/5 ± 1/66) بدون سابقه ی سقوط، به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند که بر اساس سن و نمره آزمون تعادل به طور همگن در 3 گروه مساوی قرار گرفتند. کلیه اطلاعات کینماتیک مربوط به پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از دستگاه تحلیل و در حین گامبرداری با سرعت ترجیحی افراد به دست آمد. بعد از مرحله ی پیش آزمون، برنامه تمرینی در 18 جلسه که شامل سه جلسه در هفته بود اجرا و سرعت راه رفتن و زمان اتکای دوگانه به وسیله ی دستگاه موشن آنالیز اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده نرم افزار SPSS نسخه 18 و با آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب (3×2)، و آزمون تعقیبی LSD (05/0> P) صورت پذیرفت.

    یافته ها

    نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 6 هفته تمرین مقاومتی هم تنش و کوتاه شونده، تاثیر معناداری بر بهبود سرعت راه رفتن (001/0=P) و کاهش زمان اتکای دوگانه (001/0=P) زنان سالمند نسبت به گروه کنترل دارد. به طوری که تاثیر تمرینات هم تنش بر زمان اتکای دوگانه، بیشتر از تمرینات کوتاه شونده است. در مقابل تاثیر تمرینات کوتاه شونده بر سرعت راه رفتن بیشتر از تمرینات هم تنش بود.

    نتیجه گیری

    تمرینات مقاومتی هم تنش باعث کاهش زمان اتکای دوگانه می شود، و تمرینات مقاومتی کوتاه شونده باعث بهبود سرعت راه رفتن می گردد. درنتیجه این نوع تمرینات می تواند به گونه ای موثر باعث بهبود پارامترهای راه رفتن در سالمندان شوند.

    کلید واژگان: مرینات مقاومتی, سرعت راه رفتن, گامبرداری
    Nahid Moghadammanesh, Alireza Farsi*, Maryam Kavyani
    Introduction

    Elderly age is associated with a decrease in physiological and functional capacity that can lead to increased disability and decreased balance during walking, decreased speed and deformity of walking. The purpose of this study was to compare the effect of isometric and concentric resistance training on walking speed and double stance time in elderly women.

    Methodology

    30 elderly women (66.1 5 5.7) with no history of falls voluntarily participated in this study. They were divided into 3 equal groups according to age and pre-test balance. After the pre-test phase, the training program was performed in 18 sessions, which consisted of three sessions per week, and walking speed and double stance time were measured by a motion analyzer.Data were analyzed by Mixed factor analysis of variance (2 3 3) and LSD as a post hoc test (P≤0.05).

    Findings

    The results of this study showed that 6 weeks of isometric and concentric resistance training had a significant effect on improving gait speed (P: 0.001) and decreasing the double stance time (P: 0.001) in older women compared to the control group. As the effect of isometric training on the double stance time is more than concentric training. In contrast, the effect of concentric resistance training on walking speed was longer than training.

    Discussion

    Isometric resistance training also reduces the double stance time, and concentric training improves walking speed. As a result, this type of exercise can effectively improve walking parameters in the elderly.

    Keywords: resistance training, walking speed, double stance time, elderly
  • مسعود میرمعزی، مهدی نمازی زاده*، حیدر صادقی، فریبا محمدی
    مقدمه و اهداف

     ازآنجا که انجام هم زمان راه رفتن و تکالیف دیگر، از روزمره ترین فعالیت های انسان به شمار می آید و با توجه به این که بخش عمده ای از زمین خوردن های سالمندان حین فعالیت دوتکلیفی اتفاق می افتد؛ هدف از تحقیق حاضر "بررسی تاثیر سرعت راه رفتن و بار شناختی بر ثبات گام برداری در سالمندان" بود.

    مواد و روش ها

    ده سالمند (5 مرد و 5 زن) سالم بدون سابقه زمین خوردن به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. از شرکت کنندگان خواسته شد که سه تکلیف راه رفتن روی تردمیل با سرعت های ترجیحی، تند و کند را با/بدون اعمال بار شناختی انجام دهند. تکلیف شناختی با کم کردن 3 تایی از یک عدد سه رقمی تصادفی انجام شد. نسبت ثبات گام برداری (GSR) برای هر یک از شرایط محاسبه گردید. از روش آماری واریانس مکرر دوطرفه برای بررسی اختلاف میانگین ها در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.

    یافته ها

    یافته های تحقیق حاضر نشان داد که نمره عملکرد شناختی با افزایش سرعت کاهش می یابد. در سرعت های تندتر از سرعت ترجیحی و بار شناختی مقدار GSR بیشتر است (01/0>p).

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که سالمندان از طریق استراتژی های مختلف راه رفتن به ویژه فاز کوتاه شونده، حمایت دوگانه بیشتری را حین راه رفتن ایجاد می کنند تا با افزایش ثبات گام برداری کمتر سقوط کنند.

    کلید واژگان: سرعت راه رفتن, تکالیف دوگانه, ثبات, سالمندان
    Masoud Mirmoezzi, Mahdi Namazizadeh *, Heydar Sadeghi, Fariba Mohammadi
    Background and Aims

    Since walking and other tasks are simultaneously among the most common human activities, and considering the fact that that a large part of the elderly falls are during two tasks, the purpose of the present study was to examine the effect of walking speed and cognitive load on gait stability in the elderly.

    Materials and Methods

    A total of 10 healthy volunteer elderly (5 males and 5 females) without a history of falls took part in the study. They were asked to perform 3 walking trails on a treadmill, including walking at 3 paces (preferred, fast, and slow) with/without cognitive load. Cognitive task was performed by subtracting 3's from a random three digit number. The gait-stability ratio (GSR) was calculated for each of the above conditions. Two-way repeated measures ANOVA was used to examine the mean differences at the significance level of 0.05.

    Results

    The findings showed that the cognitive performance score decreases with increasing speed and at faster speeds, compared with speed with cognitive load, GSR was found to be higher (p<0.01).

    Conclusion

    The results showed that the elderly, through different walking strategies, especially the shorter phase, provide more dual support while walking, so that they will fall less with increasing steadiness.

    Keywords: Walking Speed, Dual-Task, Stability, Elderly
  • Masoud Mirmoezzi, Mahdi Namazizadeh *, Heydar Sadeghi, Fariba Mohammadi
    Aims
    The aim of this study is to examine the effect of walking speed and cognitive load on learning gait stability in younger and older adults.
    Materials and Methods
    Ten adults (five males and five females) and ten elderly (five males and five females) were healthy volunteers without a history of falls. He was asked to do three tasks on a treadmill with speed (preferred, fast, and slow) with/without cognitive load. The gait‑stability ratio (GSR) for each of the above conditions was calculated in terms of both younger and older adults. Two‑way repeated measures ANOVA was used to examine the mean differences at a significance level of 0.05.
    Results
    The results showed that the cognitive performance score decreases with increasing speed. Moreover, at faster and slower speeds than prefer speed with/without cognitive load, GSR is higher, and this value was observed more in elderly than in adults (P < 0.05).
    Conclusion
    The elderly, through different walking strategies, especially the lowering phase, provide more double support while walking, so that they will fall less with increasing steadiness.
    Keywords: Dual-task, elderly, stability, walking speed
  • افشین مقدسی، غلام علی قاسمی*، ابراهیم صادقی دمنه، مسعود اعتمادی فر
    مقدمه
    بسیاری از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با اختلال در تعادل و راه رفتن مواجه هستند که می تواند شرکت در فعالیت های روزمره را برای آن ها با مشکل مواجه کند. مطالعات اخیر در حیطه توانبخشی، بر تمرینات تعلیقی عملکردی با استفاده از مقاومت وزن بدن در مقابل نیروی جاذبه به کمک ابزارها و تجهیزات ناپایدار، که به فعالیت های روزمره افراد شباهت دارند، تاکید دارند. بنا بر این هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تمرینات تعلیقی TRX بر تعادل عملکردی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
    مواد و روش ها
    تعداد 34 نفر از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام. اس اصفهان در دامنه سنی 50-20 سال و با نمره مقیاس وضعیت ناتوانی گسترش یافته(EDSS) 4-1، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت غیر تصادفی به دو گروه کنترل(15 نفر) و تجربی(19 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 8 حرکت TRX با چهار سطح سختی از ساده تا مشکل بود که برای مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه حدود 30 دقیقه اجرا شد. تعادل عملکردی از طریق آزمون های زمان برخاستن و رفتن، 10 متر راه رفتن، دسترسی عملکردی به جلو و پهلو اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. سطح معنی داری، در سطح اطمینان 95 درصد پذیرفته شد(P<0.05).  
    یافته های پژوهش
     نتایج نشان داد که بهبود معناداری در تعادل عملکردی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در آزمون های زمان برخاستن و رفتن(P=0.001)، 10 متر راه رفتن(P=0.001) و دسترسی عملکردی جانبی به سمت چپ و راست(P=0.013) در پس آزمون مشاهده شد. اما در آزمون دسترسی عملکردی به جلو تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد(P=0.053).
    بحث و نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که پروتکل تمرینات تعلیقی TRX تعادل عملکردی، سرعت راه رفتن و تعادل در حین راه رفتن را در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بهبود می بخشد. بنا بر این انجام این تمرینات را به عنوان یک مداخله تمرینی عملکردی در جهت بهبود تعادل عملکردی و راه رفتن به افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس توصیه می کنیم.
    کلید واژگان: مولتیپل اسکلروزیس, تمرینات مقاومتی, سرعت راه رفتن
    Afshin Moghadasi, Gholamali Ghasemi*, Ebrahim Sadeghi, Demneh, Masoud Etemadifar
    Introduction
    Many people with multiple sclerosis (MS) experience difficulty with balance and walking, which can make daily activities difficult. Recent studies in rehabilitation procedures emphasize on functional suspension training using body weight resistance against gravity by unstable tools and equipment that are similar to daily activities. Therefore, the purpose of this study was to determine the effect of total body resistance exercise (TRX) suspension training on functional balance in patients with MS.
    Materials & Methods
    This study included 34 females with MS and expanded disability status scale of 1-4 as well as the age range of 20-50 years who referred to Isfahan MS Society. The participants were intentionally selected and assigned nonrandomly into two groups of control (n=15) and experimental (n=19). The training protocol included 8 TRX movements with four difficulty levels from simple to difficult for 8 weeks, 3 sessions per week, and each session lasting 45 minutes. The functional balance was measured through using Timed Up and Go (TUG), 10-Metre Walk Test (10MWT), and forward and lateral functional reach tests. Data were analyzed using ANCOVA. P-value less than 0.05 were considered statistically significant. Ethics code: IR.UI.REC.1396.014, Clinical trial: IRCT20180521039762N1
    Findings
    The results obtained from the posttest showed a significant improvement in functional balance of the experimental group, compared to the control group in terms of the TUG test (P=0.001), 10MWT (P=0.001), and lateral functional reach tests to the left and right (P=0.013). However, there was no significant difference between the two groups regarding forward functional reach test (P=0.053).

    Discussion & Conclusions
    According to the results, it can be concluded that TRX suspension training improves functional balance, walking speed, and balance during walking in patients with MS. Therefore, it is recommended to perform TRX training as a functional training intervention to improve functional balance and walking in MS patients.
    Keywords: Multiple sclerosis, Resistance training, Walking speed
  • هادی مرادی، مهدی سهرابی، حمیدرضا طاهری، عزت خداشناس، احمدرضا موحدی
    زمینه و هدف
    اوتیسم یکی از شایع ترین اختلالات تاثیرگذار بر کودکان می باشد. افراد مبتلا به اختلال اوتیسم در بسیاری از مهارت های حرکتی مانند تعادل و سرعت راه رفتن دچار مشکل می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره فعالیت های حرکتی همراه با موسیقی بر عملکرد تعادلی و سرعت دویدن در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم 6 تا 9 ساله بود.
    روش بررسی
    روش انجام تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در مراکز نگهداری از کودکان اوتیسم شهر اصفهان در سال 1396 تعداد 16 نفر با استفاده از آزمون های غربالگری انتخاب و پس از سنجش عملکرد تعادلی، سرعت دویدن و چابکی به وسیله آزمون Bruininks Oseretsky به عنوان پیش آزمون، به صورت تصادفی به دو گروه 8 نفره (مداخله و کنترل) تقسیم شدند. در ادامه گروه مداخله، فعالیت های حرکتی همراه با موسیقی را برای 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند و در انتها دوباره از کلیه افراد به وسیله اندازه گیری عملکرد تعادلی، سرعت دویدن و چابکی پس آزمون به عمل آمد. به منظور بررسی توزیع طبیعی داده های تحقیق از آزمون شاپیرو ویلک و برای آزمون فرضیه تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزارSPSS استفاده شد.
    یافته ها
    یافته های تحقیق حاضر نشان داد، بین گروه ها از نظر سن، بهره هوشی و شدت اوتیسم همگن بودند. یافته های تحقیق همچنین نشان داد که فعالیت های حرکتی همراه با موسیقی در گروه مداخله بر عملکرد تعادلی، سرعت دویدن و چابکی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم موثر بود و به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافت (0/001P=).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده، فعالیت های حرکتی همراه با موسیقی می تواند برای بهبود عملکرد تعادلی، سرعت دویدن و چابکی در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در نظر گرفته شود. از این رو استفاده از فعالیت های حرکتی همراه با موسیقی به عنوان یک روش مداخله ای مناسب برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: اختلال طیف اوتیسم, فعالیت های حرکتی, تعادل پوسچرال, سرعت راه رفتن
    Hadi Moradi, Mehdi Sohrabi, Hamidreza Taheri, Ezzat Khodashenas, Ahmadreza Movahedi
    Background And Aims
    Autism is one of the most common disorders affecting children. People with Autism disorder have problems with many motor skills, such as balance and walking speed. This study was aimed to investigate the effect of a period of motor activities along with music on balance performance and running speed in the children between 6 to 9 years old suffering from autism disorder.
    Methods
    This study was a semi-experimental research. Among children with autism disorders in care centers of autistic children in 2017 in Isfahan, 16 children were selected using screening tests. They were randomly divided into two groups (interventional and control) and in each group 8 patients using the Bruninx Oseretsky test as a pre-test, after assessing balance performance and running speed and agility. Then, the interventional group performed motor activities along with music for 8 weeks and 3 sessions per week. Finally, all subjects were subjected to post-test using balance performance and running speed. In order to investigate the natural distribution of data, Shapiro Wilco test was used and the covariance analysis by SPSS 21 was used for the research hypothesis.
    Results
    The findings of this study showed that the groups were homogeneous in terms of age, IQ and severity of autism. The findings of this study also showed that motor activities along with music in the interventional group was effective on the balance performance, running speed and agility of children suffering from autism disorder and they were significantly improved compared with the control group (P=0.001).
    Conclusion
    According to the results, motor activity can be considered with music to improve balance performance, speed and agility in children with Autism disorder. Hence, the use of motor activity along with music is suggested as a suitable interventional method for children with Autism disorder.
    Keywords: Autism Spectrum Disorder, Motor Activities, Postural Balance, Walking Speed
  • تبسم قنواتی *، محمد مهرآور، نورالدین کریمی، مهیار صلواتی، حسین نگهبان سیوکی
    هدف
    کسب دانش درباره هم آهنگی بین سگمانی حین شرایط چالش برانگیز راه رفتن، می تواند نگاه ما نسبت به چگونگی سازگاری سیستم عصبی مرکزی در کنترل راه رفتن انسان را عمیق تر نماید. این امر در جامعه رو به فزونی سالمندان که در معرض زمین خوردن های متعدد حین راه رفتن هستند، اهمیت ویژه ای می یابد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سرعت راه رفتن بر تغییرپذیری و دینامیک فاز هم آهنگی درون اندامی در سالمندان با و بدون سابقه ی زمین خوردن بود.
    روش بررسی
    20 سالمند با سابقه ی زمین خوردن و 12 سالمند بدون سابقه ی زمین خوردن در این مطالعه مورد-شاهدی شرکت کردند. از ایشان خواسته شد که 3 تکلیف راه رفتن بر روی تردمیل شامل راه رفتن با سرعت های کند، دلخواه و تند را انجام دهند. مقادیر فاز انحراف (Deviation Phases; DP) و میانگین مطلق فاز نسبی (Mean Absolute Relative Phase; MARP)) که به ترتیب بیانگر تغییرپذیری و دینامیک فاز هم آهنگی درون اندامی بودند برای هر یک از این شرایط محاسبه گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان دادند که اثر اصلی سرعت راه رفتن بر (DP) هم آهنگی بین سگمان های لگن-ران، ران-ساق و ساق-پا معنی دار بود. مقادیر (DP) در راه رفتن آهسته به طور معنی داری بیشتر از راه رفتن با سرعت های دلخواه و کند بود (0/01>p). همچنین اثر سرعت بر (MARP) هم آهنگی نیز در تمامی سگمان های مذکور معنی دار بوده و مقادیر آن برای روابط بین سگمانی ساق-پا و ران-ساق در سرعت کند به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از سرعت تند راه رفتن بود (p<0/05).
    نتیجه گیری
    مطالعه ی ما نشان داد که سابقه زمین خوردن و افزایش سرعت راه رفتن، تغییرپذیری هم آهنگی بین سگمانی را کاهش می دهند. به علاوه سابقه زمین خوردن و راه رفتن سریع، دینامیک هم آهنگی را به سمت هم فازتر شدن سوق می دهند که گمان می شود ساز و کاری برای کاهش تلاش کنترلی توسط سیستم کنترل گر باشد.
    کلید واژگان: سرعت راه رفتن, هم آهنگی بین سگمانی, سالمندی, زمین خوردن, فاز نسبی پیوسته
    T. Ghanavati *, M. Mehravar, N. Karimi, M. Salavati, H. Negahban
    Purpose
    Knowledge about inter-segmental coordination (ISC) during challenging walking conditions provides insight into the adaptability of central nervous system for controlling human gait. Particularly, this is an important issue in elderly people who are a large population of the society and are at risk of multiple falls while walking. The aim of our study was to evaluate the effects of speed of walking on variability and phase dynamics of inter-segmental coordination in elderly people with and without a history of falls.
    Methods
    Twenty non-faller and 12 faller people participated in this study. They were asked to perform three walking trials on a treadmill, including walking at three paces (preferred, slower and faster). Deviation phase (DP) and mean absolute relative phase (MARP) values (indicators of variability and phase dynamic of ISC, respectively) were calculated.
    Results
    The results showed that the main effects of walking speed were significant on pelvis-thigh, thigh-shank and shank-foot DPs. DP values were significantly higher during slower walking speed compared to preferred and fast walking speeds (p
    Conclusion
    Our findings indicated that aging leads to increased ISC while falling and faster walking could result in a decreased ISC variability. Furthermore, falling and faster walking could make the dynamic of ISC more in-phase which may be a possible strategy to reduce the control effort by the controller system.
    Keywords: Walking speed, Inter-segmental coordination, Aging, Falling, Continuous relative phase
  • علیرضا نصیرزاده *، حیدر صادقی، حمیدرضا مختاری نیا، عباس رحیمی
    مقدمه و اهداف
    با توجه به اینکه راه رفتن فعالیت اصلی انسان برای جابجایی است، درک پیچیدگی های آن موضوع مقالات بسیاری بوده است. یکی از مسائل مورد توجه در زمینه ارزیابی راه رفتن بحث تقارن و چگونگی تاثیر عوامل مختلف بر آن است. بر این اساس هدف از این مطالعه مروری بر تاثیر عوامل منتخب بر تقارن راه رفتن بوده است.
    مواد و روش ها
    از موتورهای جستجوگر مقالات PubMed،Google scholar، Ovid Medline، Science direct و Scopus برای جستجوی مقالات منتشر شده بین سال های 2000 تا 2015 استفاده شد. کلید واژه های جستجو شده شامل gait asymmetry، Bilateral coordination، bilateral asymmetry، limb dominance، laterality، limb preference و performance asymmetry بودند.
    یافته ها
    با جستجوی مقالاتی که از سال 2000 تا 2016 در زمینه تقارن راه رفتن در بانک های اطلاعاتی معتبر منتشر شده بود، بر اساس معیارهای تحقیق تعداد 60 به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند.
    نتیجه گیری
    مروری بر مطالعات انجام گرفته نشان می دهد راه رفتن در افراد سالم از نظر عملکرد اندام های تحتانی نامتقارن است. همچنین در حالت کلی اختلال در عملکرد اندام تحتانی ناشی از بیماری و ناهنجاری بر عدم تقارن راه رفتن تاثیرگذار بوده و معمولا آنرا افزایش می دهد، در نتیجه انجام تمرینات و مداخلات با هدف کاهش عدم تقارن راه رفتن به عنوان روشی برای بررسی اثربخشی فرآیند توانبخشی در نظر گرفته می شود. از طرفی با توجه به احتمال تاثیرگذاری عواملی همچون سرعت حرکت و سن بر ویژگی های تقارنی راه رفتن، در زمان بررسی تقارن راه رفتن این عوامل باید کنترل شوند.
    کلید واژگان: بیومکانیک, تقارن راه رفتن, سرعت راه رفتن, پاتولوژی, سن
    Alireza Nasirzade*, Heydar Sadeghi, Hamid Reza Mokhtarinia, Abbas Rahimi
    Purpose
    Because walking is the main activity of humans for movement, many research studies have been conducted to understand its details. One of the main issues in this regard is gait symmetry and the effect of various factors on it. Accordingly, the present study aimed to review the selected factors affecting gait symmetry.
    Methods
    A literature review was performed on articles published from 2000 to 2016 using Science Direct, Google scholar, PubMed, Ovid Medline, Scopus and Medline databases. The search keywords were “gait asymmetry,” “bilateral coordination,” “bilateral asymmetry,” “limb dominance,” “laterality,” “limb preference” and “performance asymmetry.”
    Results
    A total of 60 scientific articles were selected according to the research criteria by searching the relevant articles published from 2000 to 2016 in reliable scientific databases.
    Conclusion
    A review of the previous studies shows that walking in normal people is asymmetric in terms of the lower limb function. Also, limb disorder due to the illness and or disorder creates gait asymmetry. Therefore, regaining perfect symmetry or decreasing gait asymmetry by exercise and intervention in such individuals is considered a method to examine the success of rehabilitation process. However, as factors like movement speed and age can affect gait asymmetry, they should be controlled during the examination of gait asymmetry. Moreover, this information could be useful for gait assessment, clinical prescriptions for patients with abnormalities, designing orthosis and prosthesis, as well as improving the performance of athletes.
    Keywords: Biomechanics, Gait symmetry, Walking speed, Age, Pathology
  • مریم رستگار، سید حسین حسینی *، محمدحسین ناصرملی، مرتضی تفاح
    هدف
    افزایش پیش رونده جمعیت سالمندان در بسیاری از کشورهای توسعه یافته توجه را بیش ازپیش به سلامت این گروه سنی معطوف کرده است. یکی از مهم ترین فعالیت های حرکتی زندگی روزانه راه رفتن است که نقشی حیاتی در زندگی افراد این گروه سنی ایفا می کند و می تواند به تامین سلامت جسمانی و روانی سالمندان کمک شایانی کند. به طورخاص بررسی نیروی عکس العمل زمین در حین راه رفتن سالمندان در سرعت های مختلف و مقایسه آن با جوانان می تواند درک بهتری از سازوکارهای زیربنایی تنظیم سرعت در طول راه رفتن به وجود آورد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات سن و سرعت راه رفتن بر نیروی عکس العمل عمودی زمین در جوانان و سالمندان بود.
    روش بررسی
    آزمودنی های این پژوهش را پانزده مرد جوان و پانزده مرد سالمند تشکیل می داد که میانگین سنی آن ها به ترتیب 46/26 و 3/70 سال بود. همگی این افراد سالم و به روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شده بودند. یک مسیر پیاده روی ده متری در طول آزمایشگاه درنظرگرفته و یک صفحه نیروی سه محوره کیستلر در وسط مسیر جاسازی شد. فاصله نقطه شروع راه رفتن آزمودنی ها تا صفحه نیرو چهار متر بود. هریک از آزمودنی ها این مسیر ده متری را با سرعت های مختلف خودانتخابی (100درصد) و کند (80درصد) و سریع (120درصد) راه رفتند. نیروهای عکس العمل عمودی زمین طی مراحل استقرار راه رفتن شامل مرحله پذیرش وزن یا اوج اول (FZ1) و مرحله میانه استقرار یا عمق (FZ2) و مرحله پیشروی یا اوج دوم (FZ3) با صفحه نیرو با فرکانس 200 هرتز ثبت شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه وتحلیل شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد اثر سن (002/0=P) و سرعت (001/0=P) بر میانگین نیروی عکس العمل عمودی زمین معنی دار است. همچنین اثر تعاملی سن و سرعت بر میانگین نیروی عکس العمل عمودی زمین نیز معنی دار بود (013/0=P). مطابق آزمون بونفرونی در هر دو گروه سنی جوانان و سالمندان میانگین نیروی عکس العمل عمودی بین سرعت های مختلف تفاوت معنی داری داشت (01/0>P). به علاوه در سرعت های 100درصد (036/0=P) و 120درصد (002/0=P) بین جوانان و سالمندان تفاوت های معنی داری دیده شد. در سرعت 80درصد در نیروهای اوج اول و عمق و اوج دوم عکس العمل عمودی زمین بین جوانان و سالمندان تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P). این در حالی است که در نیروی عمق تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P).
    نتیجه گیری
    به طورخلاصه نتایج پژوهش حاضر نشان داد هنگام راه رفتن با سرعت های دلخواه و سریع نیروهای اوج اول و دوم در بین جوانان و سالمندان تفاوت معنی داری دیده شد؛ درحالی که در نیروی عمق تفاوت معنی داری وجود نداشت. علاوه براین در هر دو گروه سنی در مقدار نیروهای اوج اول و دوم بین سرعت های مختلف راه رفتن تفاوت های معنی داری مشاهده شد. از نتایج تحقیق حاضر چنین استنباط می شود که کاهش نیروی اوج اول عکس العمل عمودی زمین در سالمندان به نوعی موید ضعف پویا و واکنش سیستم عصبی عضلانی در آن ها و کاهش نیروی اوج دوم عکس العمل زمین بیانگر عملکرد ضعیف تر عضلات پلانتارفلکسور سالمندان در هنگام راه رفتن است. به نظر می رسد تقویت عضلات اندام تحتانی در سالمندان بتواند به بهبود سرعت راه رفتن آن ها کمک کند و در کاهش خطرهای افتادن و ناتوانی عملکردی موثر واقع شود.
    کلید واژگان: سرعت راه رفتن, سالمندان, جوانان, نیروی عکس العمل عمودی زمین
    Maryam Rastegar, Seyyed Hosein Hoseini *, Mohammad Hosein Naser Melli, Morteza Taffah
    Objective
    Walking is one of the most important activities of daily living that plays a vital role in the lives of the elderly population and can help improve their physical and mental health. Especially, the survey of ground reaction force (GRF) during walking with different speeds between young and old adults results in better perception of essential mechanisms of speed regulation during walking. Thus, the purpose of this study was to examine the effects of age and walking speeds on vertical GRF in younger and older adults.
    Materials and Methods
    The subjects of this study included 15 younger and 15 older men with a mean age of 26.46 and 70.33 years, respectively. All the subjects were healthy and randomly selected. A-10-meters walking path was considered along the laboratory, and a three-axis Kistler Force plate was placed in the middle of the track. The distance of walking start line to force plate was 4 meters. Each subject walked this 10-meters path with self-selected (100%), slow (80%) and fast (120%) speeds. The vertical GRF during walking stance phases including weight acceptance or first peak phase (FZ1), midstance or depth phase (FZ2), and heel off or second peak phase (FZ3) were measured by the Force plate at 200-Hz frequency. The data were analyzed by ANOVA with repeated measures and Bonferroni tests.
    Results
    The results showed that the effects of age (P=0.002) and speed (P=0.001) on the mean vertical GRF are significant. Also, the interaction effect of age and speed on the mean vertical GRF was significant (P=0.013). According to the Bonferroni test, in both age groups, the mean vertical GRF was significantly different between different speeds (P0.05). At self-selected and fast speeds, there were significant differences in FZ1 and FZ3 between the two groups (p0.05). In addition, there were significant differences at FZ1 and FZ3 between different speeds (p
    Conclusion
    In summary, the results of the present study showed that during walking with self-selected and fast speeds, the reaction forces of weight acceptance and heel off phases were significantly different between younger and older adults, but there was no significant difference in the reaction force of midstance phase. Moreover, in both age groups, there were significant differences among walking different speeds in the reaction forces of weight acceptance and heel off phases. It seems that lower extremity muscles strengthening in the older adults can increase walking speed and decrease falling risks and functional disabilities of these people.
    Keywords: walking speed, older adults, Younger adults, Vertical ground, reaction force
  • Fariba Bahrami, Shohreh Noorizadehdehkordi, Mehdi Dadgoo
    Objective
    We aimed to investigation the intra-rater and inter-raters reliability of the 10 meter walk test (10 MWT) in adults with spastic cerebral palsy (CP).
    Materials and Methods
    Thirty ambulatory adults with spastic CP in the summer of 2014 participated (19 men, 11 women; mean age 28 ± 7 yr, range 18- 46 yr). Individuals were non-randomly selected by convenient sampling from the Ra’ad Rehabilitation Goodwill Complex in Tehran, Iran. They had GMFCS levels below IV (I, II, and III). Retest interval for inter-raters study lasted a week. During the tests, participants walked with their maximum speed. Intra class correlation coefficients (ICC) estimated reliability.
    Results
    The 10 MWT ICC for intra-rater was 0.98 (95% confidence interval (CI) 0.96-0.99) for participants, and >0.89 in GMFCS subgroups (95% confidence interval (CI) lower bound>0.67). The 10 MWT inter-raters’ ICC was 0.998 (95% confidence interval (CI) 0/996-0/999), and >0.993 in GMFCS subgroups (95% confidence interval (CI) lower bound>0.977). Standard error of the measurement (SEM) values for both studies was small (0.02
    Conclusion
    Excellent intra-rater and inter-raters reliability of the 10 MWT in adults with CP, especially in the moderate motor impairments (GMFCS level III), indicates that this tool can be used in clinics to assess the results of interventions.
    Keywords: Reliability, 10 meter walk test, Walking speed, Cerebral palsy
  • مصیب نریمانی، ابراهیم بنی طالبی *، بهنام شکری، بهاره سهیلی
    زمینه و هدف
    اغلب تحقیقات در زمینه تاثیر تمرینات توانبخشی ورزشی بر افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروسیس (MS) با شدت ناتوانی کم تا متوسط بوده اند، تحقیق بر افراد با شدت های ناتوانی مختلف (مقیاس ناتوانی جسمانی صفر تا 10) هنوز به دقت بررسی نشده است، لذا هدف این پژوهش بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات توانبخشی ورزشی ترکیبی شخصی سازی شده بر شاخص هزینه فیزیولوژیک(PCI) وسرعت متوسط راه رفتنبیماران مبتلا به MS در سطوح مختلف ناتوانی است.
    روش بررسی
    این تحقیقاز نوع نیمه تجریی و کاربردی است،لذا از میان بیماران زن مراجعه کننده به انجمن MS شهرستان شهرکرد، 96 نفر به عنوان نمونه انتخاب و براساس نمره مقیاس ناتوانی جسمانی به سه گروه تقسیم شدند (نمره کمتر از 5/4، نمره بین 5-5/6، نمره 5/6 به بالا). گروه اول (مقیاس ناتوانی جسمانی کمتر از 5/4) تعداد 44 نفر، گروه دوم نیز (مقیاس ناتوانی جسمانی بین 5 تا 5/6) تعداد 26، گروه سوم (مقیاس ناتوانی جسمانی 5/6 به بالا) تعداد 26 نفر)، سپس هر گروه بطور تصادفی به یک گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. در مجموع نمونه ها به 6 گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه ی تمرینات برای گروه های تجربی 12 هفته، هفته ای سه جلسه و جلسه ای یک ساعت بود. گروه های تجربی اول، دوم و سوم هر کدام مداخله خاص خود را انجام دادند، در صورتی که گروه های کنترل تنها تمرینات کششی دریافت کردند. تحقیق به شکل پیش آزمون- پس آزمون انجام شد که قیل و بعد از دوازده هفته تمرین توانبخشی جامع میزان شاخص هزینه فیزیولوژیک بیماران و شاخص خستگی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از تحلیل کوواریانس و مقایسه زوجی میانگین های تعدیل شده انجام شد (05/0p<).
    یافته ها
    در مورد تغییرات سرعت راه رفتن بدنبال این پروتکل تمرین، نتایج تفاوت معنی داری در سرعت راه رفتن بیماران باشدت ناتوانی کم یا همان گروه اول (000/0p=)، شدت متوسط یا همان گروه دوم (012/0p=) و شدید یا همان گروه سوم (000/0p=)، در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل قبل و بعد از تمرینات مشاهده شد. همچنین، در مورد تغییرات PCI نتایجتفاوت معنی داری در PCI بیماران باشدت ناتوانی کم یا همان گروه اول (023/0p=)، شدت متوسط یا همان گروه دوم (022/0p=) و شدید یا همان گروه سوم (000/0p=)، در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل قبل و بعد از تمرینات مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    از یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که اجرای تمرینات توانبخشی ورزشی جامع بر روند بهبود بیماران MS تاثیر گذار بود و موجب کاهش هزینه فیزیولوژیکی و متعاقبا بهبود عملکرد راه رفتن در آنها و کاهش خستگی می گردد. لذا توصیه می شود متخصصان از این تمرینات به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی برایب یماران MS استفاده کنند.
    کلید واژگان: مولتیپل اسکلروسیس, توانبخشی ورزشی جامع, شخصی سازی شده, شاخص هزینه فیزیولوژیکی, سرعت راه رفتن
    Narimani M., Bani Talebi E.*, Shokri B., Soheili B
    Objectives
    Most research was done on the effects of exercise rehabilitation on multiple sclerosis patients with mild to moderate disabilities. Research on patients with different intensity disability not to be carefully considered. So, this study aimed to investigate The effect of 12 weeks personalized combined exercise Rehabilitation training on physiological cost index (PCI) and walking speed in patients with multiple sclerosis. Materials and
    Methods
    The research is an experimental and applied study, so from the female patients admitted to the MS Society in Shahrekord, 96 subjects were divided into three groups as the sample based on the physical disability scale scores (EDSS); i.e. (less than 4.5, 5 - 6.5, and higher than 6.5). Afterwards each group was divided randomly into an experimental group and a control group. The first group (the scale of disability less than 4.5), N= 44. The second group (the scale of disability 5 - 6.5), N=26. Also 26 patients were in the third group (the scale of disability 6.5 and above). In addition, they were divided into 6 experimental and control groups. Training programs for experimental groups were 12 weeks, three sessions per week and one hour for each session. Factors such as physiological cost index and walking speed were measured with the appropriate tools before and after training. The experimental groups of 1, 2 and 3 each did their own intervention, while the control groups received only stretching exercises. Analysis of data obtained from 96 patients studied was done using descriptive statistics and the analysis of covariance and paired comparing of the adjusted means (P
    Results
    Changes in walking speed after the exercise protocol, the results, in walking speed or low-intensity failure of the first group (F=56.689, P=0.000), moderate intensity or the second group (F= 18.199, P=0.012), severe, or third group (F= 21.009, P=0.000), in the experimental group compared with the control group were observed before and after workouts. Also, the PCI change the results, in PCI patients with low disability severity or the first group (F= 21.658, P=0.023), moderate intensity or the second group (F= 16.009, P=0.022), severe, or third group (F= 26.669, P=0.000), in the experimental group compared with the control group were observed before and after workouts.
    Conclusions
    The implementation of the comprehensive rehabilitation exercises affected the recovery of M.S patients and caused a significant difference in physical fitness factors, psychological factors and physical disabilities of patients. According to the results, it is recommended that experts use these exercises as a complementary therapy alongside drug treatments for M.S patients.
    Keywords: Multiple sclerosis, combined rehabilitation, individualized, PCI, walking speed
  • Zahra Safaeepour *, Ali Esteki, Abdollah Shamloo, Farhad Tabatabai
    Objective
    This paper describes further improvement and preliminarily evaluation of a novel viscoelastic ankle-foot prosthesis prototype. The objective was to control the ankle hysteresis at slow and normal walking speeds.
    Methods
    Inspired by the ankle biomechanics, in which the hysteresis differs based on the gait speeds, a manually damping control mechanism imbedded in the prosthesis for adjusting the ankle damping at slow and normal walking speeds. The prototype was then preliminarily tested on an able-bodied subject wearing an adaptor which simulates the amputee walking. The ankle joint kinetics and kinematics were measured in a gait analysis lab at different walking speeds.
    Results
    The results suggest that the viscoelastic ankle foot prosthesis prototype could provide a smooth normal-like walking for most of the measured gait characteristics in slow and normal speeds.
    Discussion
    Therefore, it is suggested to apply a controllable damping mechanism based on the gait speeds in the design of new prosthetic feet.
    Keywords: Ankle, foot prosthesis, walking speed, ankle damping, viscoelastic
  • کیوان شریف مرادی، نادر فرحپور، محمد تقی کریمی، عباس بهرام
    مقدمه
    الگوی راه رفتن بیماران پارکینسون غیر طبیعی است. اما کم و کیف تعادل دینامیکی این بیماران هنگام راه رفتن در این بیماران ناشناخته است. هدف این تحقیق ارزیابی تعادل دینامیکی بیماران پارکینسون هنگام راه رفتن و مقایسه آن با افراد سالم بود.
    مواد و روش ها
    تعداد 12 مرد مبتلا به بیماری پارکینسون با دامنه سنی 50 تا 75 سال و 12 مرد سالم با دامنه سنی مشابه مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از سیستم تحلیل حرکتی Vicon (100 Hz) شامل چهار دوربین سری T متغیر های فضایی زمانی راه رفتن آزمودنی ها اندازه گیری شدند. برای تحلیل آماری از آزمون Independent t-test در محیط نرم افزار SPSS-19 و 05/0 <α استفاده شد.
    نتایج
    سرعت راه رفتن بیماران پارکینسون به طور معنی داری درهردو پای راست و چپ از گروه نرمال کمتر بود (05/0 p<). جابجایی درجهت داخلی خارجی مرکز جرم هیچ گونه اختلاف معنی داری بین دو گروه کنترل و بیماران پارکینسون نداشت (05/0p).
    بحث: تعادل دینامیکی راه رفتن بیماران پارکینسون دچار نقص است. جابجایی عمودی، جابجایی قدامی- خلفی مرکز جرم و سرعت راه رفتن در بیماران به طور معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (05/0>p). این علائم نشان دهنده کاهش تعادل دینامیکی، در راه رفتن بیماران پارکینسون است.
    کلید واژگان: تعادل دینامیکی, پارکینسون, سرعت راه رفتن, مرکز جرم
    Keyvan Sharifmoradi, Nader Farahpour *, Mohammad Taghi Karimi, Abbas Bahram
    Purpose
    Walking pattern in patients with Parkinson's disease (PD) is abnormal, and dynamic balance of these patients is not clear yet. The objective of this study was to analyze the dynamic balance of patients with PD during walking and comparing it with normal elderly individuals.
    Methods
    This is an Ex-post - facto research study design. Twelve male patients with PD (mean age: 64.0±7.8 y; mean height: 165.0±7.0 cm; mean mass: 65.3±10.3 kg; and mean BMI: 24.1±3.6 kg/m2) and 12 healthy male subjects as the peer group with matched age, height, weight, and BMI participated in this study. All subjects were chosen using convenience sampling method. Vicon motion analysis system was used to analyze temporal variables and center of mass (COM) displacement of the subjects during walking. Data were analyzed in SPSS-19 using independent t test with P<0.05.
    Results
    Stride length and walking speed was significantly smaller in patients with PD than that in peer group (P<0.05). Mediolateral displacement of COM was not different between the two groups (P>0.05). However, posterioanterior and vertical displacements of COM were significantly smaller in patients with PD.
    Conclusion
    Stride length, walking speed, as well as the posterioanterior and vertical displacement of COM in patients with PD were lower than those variables in normal subjects. These changes might be considered as a compensatory response of neuromuscular system to the affected dynamic postural control in these patients.
    Keywords: Postural balance, Parkinson's disease, Walking speed
  • مریم فرآئین، بهمن علیزاده، میرحجت موسوی نژاد
    مقدمه
    بیماری مالتیپل اسکلروسیس (MS)یکی از شایع ترین بیماری های سیستم اعصاب مرکزی است که در اثر تخریب غلاف میلین ایجاد می شود. ام اس باعث تخریب میلین اعصاب مرکزی می شود که می تواند موجب ایجاد اشکال در انتقال پتانسیل عمل در زمانی شود که سیستم عصبی مرکزی قصد دارد با بدن ارتباط برقرار کند و بر عکس. هدف این تحقیق تاثیر شش هفته تمرین منتخب تعادلی بر سرعت راه رفتن و تعادل بیماران مبتلا به ام اس بود.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق 30 بیمار مبتلاء به ام اس با ناتوانی کم تا متوسط، بر اساس مقیاس ناتوانی کورتزکی، انتخاب و پس از انجام آزمون تعادلی برگ به دو گروه تجربی (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. سپس از هر دو گروه آزمون سرعت راه رفتن به عمل آمد. گروه تجربی سه روز در هفته به انجام تمرینات تعادلی منتخب می پرداخت و گروه کنترل به فعالیت های روزانه خود ادامه می داد. در پایان از هر دو گروه آزمون سرعت راه رفتن و تعادل به عمل آمد. از آزمون tمستقل جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتیجه این تحقیق نشان داد که تمرینات تعادلی در بهبود تعادل و سرعت راه رفتن بیماران ام اس تاثیر دارد. بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در آزمون تعادل (t = 3/23، P<0/05)و آزمون سرعت راه رفتن (t= -4/44، P< 0/05) مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات تعادلی در بهبود تعادل و سرعت راه رفتن بیماران ام اس موثر بوده است.
    کلید واژگان: مالتیپل اسکلروسیس, تمرینات تعادلی, تعادل, سرعت راه رفتن
    Maryam Faraeen, Bahman Alizadeh, Mirhojat Mousavinejad
    Introduction
    Multiple sclerosis (MS) is one of the most common diseases of the central nervous system which result in. It causes demyelination of nerve axons, which can lead to lack of normal action potentials as the central nervous system (CNS) attempts to communicate with the body, and vice versa.
    Materials And Methods
    The purpose of this study The effects of 6-weeks balance training on balance and walking speed in subjects with Multiple Sclerosis (MS). 30 subjects with mild to moderate disability, by Kurtzke scale (Expanded Disability Statues Scale), Participated in this study and randomized into experimental (N=15) and control group(N=15) after being assessed with Berg balance Scale. "Timed Walk" test was used to assess walking speed. Experimental group involved in balance training 3days a week and control group continued their activity, both groups were tested by walking speed and balance. The results were analyzed by t-test. Level of significant was 0.05.
    Results
    Result of this study Show that balance training has a positive effect balance and walking speed in people with multiple sclerosis. The results revealed a significant difference between control and experimental gropes in balance test (t = 3/23, P<0/05) and walking speed test (t= -4/44, P< 0/05)
    Conclusion
    The results indicated that balance training increased walking speed and balance and seemed to be a useful exercise therapy for MS.
    Keywords: Multiple sclerosis, balance, balance training, walking speed
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال