جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « water- based exercise » در نشریات گروه « پزشکی »
-
زمینه و هدف
پارکینسون یکی از مهم ترین بیماری های مرتبط با سیستم عصبی در بزرگسالان است که امروزه به دومین بیماری پر خطر پس از آلزایمر تبدیل شده است، لذا هدف از این پژوهش مرور نظام مند و فراتحلیل مطالعاتی است که به تاثیر تمرینات ورزشی آبی روی تعادل و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون پرداخته اند.
روش هاطرح تحقیق حاضر از نوع مطالعه مروری نظام مند و فراتحلیل بر مطالعات درباره افراد مبتلا به پارکینسون از نوع ناشناخته بود. جستجوی مقالات زبان فارسی در پایگاه های اطلاعاتی Sid و Magiran، مقالات زبان انگلیسی در پایگاه های Science direct, PubMed, Scopus, و Google Scholar بدون محدودیت زمانی تا آوریل سال 2021 با کلید واژه های مرتبط با "پارکینسون"، "کیفیت زندگی"، "تعادل" انجام شد. فقط تحقیقات کارآزمایی بالینی وارد مطالعه شدند که نمونه های آن ها بیماران پارکینسون بزرگسال بودند و به مقایسه تمرینات ورزشی در آب در مقابل مراقبت روزمره یا در برابر ورزش خارج از محیط آبی پرداخته بودند. مولفه های اصلی مورد بررسی، تعادل و کیفیت زندگی بیماران پارکینسون بود. میانگین اختلاف (MD) با 95٪ فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد و ناهمگنی با استفاده از آزمون 2I ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار نسخه 5/4 Rev Man موسسه کوکران استفاده گردید.
یافته هابر اساس معیارهای ورود و خروج 2 مقاله فارسی و 9 مقاله انگلیسی از 161 مطالعه، مورد بررسی جامع قرار گرفت. تعداد شرکت کنندگان در مطالعات مربوط به تعادل بیماران پارکینسونی شامل 294 نفر و کیفیت زندگی 116 نفر بود. سن شرکت کنندگان از 47 تا 71 سال (میانگین 63/2سال) متغیر بود. زمان جلسات از 45 تا 60 دقیقه، دفعات شرکت در جلسات در طول هفته از دو تا پنج جلسه و طول دوره تمرینات از 4 تا 12 هفته متغیر بود. نتایج فراتحلیل نشان داد که تمرینات آبی نسبت به تمرینات زمینی در مقیاس 39 PDQباعث تفاوت معنی دار اندکی در کیفیت زندگی بین بیماران پارکینسون (0/15- تا 9/76-)CI 95%، 4/96- MD شد. همچنین تمرینات آبی نسبت به تمرینات زمینی (در مولفه تعادل با مقیاس تعادل برگ BBS) باعث تفاوت معنی دار قابل توجهی (6/08 تا2/10)CI 95%، 4/09 MDشد.
نتیجه گیریورزش های آبی در بهبود تعادل و کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون کارآمدتر از ورزش خشکی و مراقبت های معمول است. لذا در کنار ورزش های روزمره در خشکی، تمرین در آب می تواند به افزایش کیفیت زندگی و تعادل این بیماران کمک کند و درمانگران از آن در برنامه های تمرینی خود برای بیماران استفاده کنند.
کلید واژگان: تمرینات آبی, تمرینات روی زمین, بیماری پارکینسون, کیفیت زندگی, تعادل}Background and AimParkinsonchr('39')s disease is one of the most important diseases related to the nervous system in adults, which has become the second most dangerous disease after Alzheimerchr('39')s disease. The purpose of this study is a systematic and meta-analysis review of studies that have examined the effect of water-based exercise on balance and quality of life in patients with Parkinsonchr('39')s disease.
MethodsThis is a systematic review and meta-analysis of studies on people with idiopathic Parkinsonchr('39')s disease. Search for Persian language articles was done in Sid and Magiran databases, and for English language articles was done in Science direct, PubMed, Scopus, and Google Scholar databases without time limit until April 2021 with keywords related to "Parkinson", "quality of life", "balance". Only clinical trials in adult Parkinsonchr('39')s patients were included in this review, that comparing water-based exercise versus daily care or land-based exercise. The main variables were balance and quality of life in Parkinsonchr('39')s patients. The mean difference (MD) was calculated with 95% confidence interval (CI) and heterogeneity was assessed using I2 test. To analyze the data, Cochran Institute Rev Man 4.5 software was used.
ResultsBased on the inclusion and exclusion criteria, 2 Persian articles and 9 English articles out of 161 studies were comprehensively reviewed. The number of Parkinsonchr('39')s patients in the balance studies was 294 and in the quality of life studies was 116. The age of the participants ranged from 47 to 71 years (mean 63.2 years). The duration of the sessions ranged from 45 to 60 minutes, the number of sessions per week varied from 2 to 5 sessions and the duration of the training period was from 4 to 12 weeks. The results of meta-analysis showed that water-based exercise compared to land-based exercise at 39 PDQ scale caused a slightly significant difference in quality of life between Parkinsonchr('39')s patients (-0.15 to -9.76), 95% CI, -4.96 MD. Also, water-based exercise compared to land-based exercise (in balance component with BBS Berg balance scale) caused a significant difference (2.10 to 6.08) 95% CI, 4.09 MD.
ConclusionWater-based exercise is more effective in improving balance and quality of life in people with Parkinsonchr('39')s than land-based exercise and routine care. Therefore, in addition to daily exercise on land, exercise in water can help increase the quality of life and balance of these patients and therapists can use it in exercise programs for patients.
Keywords: Water-based Exercise, Land-based Exercise, Parkinson's disease, Quality of Life, Balance} -
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سال بیست و یکم شماره 6 (پیاپی 86، بهمن و اسفند 1395)، صص 99 -109زمینه و هدفسندروم درد پاتلوفمورال از شایع ترین اختلالات زانو در ورزشکاران و زنان است. علی رغم استفاده از تمرین در آب در درمان اختلالات اسکلتی عضلانی و آسیب های ورزشی، تاثیر آن بر شدت درد و عملکرد مفصل زانو در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر اثرات تمرین در آب با تمرین سنتی بیرون از آب در زنان ورزشکار مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال مورد مقایسه قرار گرفته است.روش بررسی20 ورزشکار دانشگاهی و مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در این مطالعه شرکت داشتند که به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب (10 نفر) و بیرون از آب (10نفر) تقسیم شدند. پروتکل بیرون از آب در سالن ورزشی و تمرین در آب دراستخر معمولی اجرا شد. تمرینات بر مبنای تقویت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی هیپ طراحی شد. از مقیاس سنجش عددی درد برای ارزیابی شدت درد، مقیاس های کوجالا و مقیاس عملکردی اندام تحتانی برای ارزیابی عملکرد مفصل زانو در فعالیت های مختلف قبل و بعد از پروتکل های تمرینی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اثر مداخلات درمانی آزمون آماری تحلیل واریانس در اندازه های تکراری استفاده شد.یافته هابر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری در مقیاس سنجش عددی درد (040/0=p) و مقیاس عملکردی اندام تحتانی (024/0=p) بعد از مداخله تمرینی بین دو گروه اختلاف معنی دار مشاهده شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد در نمرات کوجالا بعد از مداخلات تمرینی بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (927/0=p).نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از آب به عنوان یک مدالیته درمانی در کاهش درد و بهبود عملکرد زانو در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در مقایسه با تمرین بیرون از آب موثر واقع شد.کلید واژگان: تمرین در آب, درد, عملکرد, زانو, سندروم درد پاتلوفمورال}Scientific Journal of Kurdistan University of Medical Sciences, Volume:21 Issue: 6, 2017, PP 99 -109Background And AimPatellofemoral pain syndrome is one of the most common knee disorders in the athletes and women. Despite use of water-based exercise in the treatment of musculoskeletal disorders and sport injuries, its impact on the pain and knee function in the patients with patellofemoral pain syndrome has not been investigated appreciably. The present study made a comparison between the effects of water-based exercise and conventional land- based exercise in the female athletes with patellofemoral pain syndrome.
Material andMethods20 collegiate athletes with patellofemoral pain syndrome were included in this study and randomly assigned to two groups: water-based (n = 10) and Land-based (n = 10) groups. Land based protocol was performed in the gym and water-based training was implemented in the pool. Exercises were designed to strengthen the hip abductors and external rotator muscles. We used NRS to assess pain intensity, and Kujala and LEFS scale for the assessment of the knee function in various activities before and after the exercises protocols. We used repeated measures ANOVA for analysis of the effects of the therapeutic interventions.ResultsAccording to the results of repeated measure ANOVA we found significant differences in NRS (p=0.040) and LEFS (p=0.024) after intervention between the two groups. Statistical analysis showed no significant difference in kujala scores between the two groups (p=0.927).ConclusionThe results showed that water-based exercise as a therapeutic modality was more effective in reducing the pain and improvement of the knee function in the patients with patellofemoral pain syndrome, compared to land-based exercise.Keywords: Water- based exercise, Pain, Function, Knee, Patellofemoral pain syndrome}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.