جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "y balance" در نشریات گروه "پزشکی"
-
Background
Vision plays a crucial role in human movement and posture control. Impaired vision can lead to significant challenges in maintaining balance and postural stability among visually impaired individuals. Various approaches have been explored to address these challenges.
ObjectivesThis study aimed to investigate the effects of an eight-week Pilates program on posture control, fall risk, and proprioception of the knee and ankle joints in non-athlete, visually impaired female students.
MethodsA total of 22 visually impaired, non-athlete female students from Tehran voluntarily participated in this study. Participants were randomly assigned to either an experimental group (n = 12) or a control group (n = 10). The experimental group completed an eight-week Pilates program (three one-hour sessions per week), while the control group maintained their regular daily activities. Pre- and post-intervention assessments included posture control and fall risk, measured using the Biodex Stability System, as well as proprioception (position sense and kinesthesia) of the knee and ankle joints, measured with a Biodex Dynamometer. Data were analyzed using two-way ANOVA.
ResultsThe Pilates intervention significantly improved knee position sense at 20° and 45° (P ≤ 0.05), although no significant changes were observed at 60° (P > 0.05). A significant improvement was also noted in knee kinesthesia between the two groups (P ≤ 0.05). However, no significant differences were found in the ankle position sense during dorsiflexion or plantarflexion (P > 0.05). Regarding posture control, significant improvements were observed in overall balance and anteroposterior balance in the Pilates group compared to the control group (P ≤ 0.05), while no significant differences were noted in mediolateral balance (P > 0.05). The fall risk index also showed significant improvements in the Pilates group (P ≤ 0.05).
ConclusionsThe eight-week Pilates program positively affected posture control, reduced fall risk, and improved knee proprioception in visually impaired female students. These findings suggest that Pilates could be an effective addition to exercise programs aimed at enhancing functional performance and reducing injury risk in visually impaired individuals.
Keywords: Postural Balance, Proprioception, Falling Risk, Visually Impaired, Blindness -
ObjectivesThis research aims to investigate the relationship between the height of the internal longitudinal arch of the foot and the static and dynamic balance of 7 -10-year-old boy gymnasts.MethodsThis study was descriptive-correlational, and its statistical population included male gymnast students aged 7 to 10 in the city of Gouchan. These gymnasts were screened for flat feet using the Brady test. Ninety gymnasts were purposefully selected based on the Brody test to assess the arch of the foot and were divided into three groups: pronation (n=30), supination (n=30), and normal (n=30). The Flamingo test assessed static balance, and the Y Balance test assessed dynamic balance. The Shapiro-Wilk test was used to check the normality of data distribution, and a one-way analysis of variance was employed to compare the results obtained among the groups. Data analysis was performed using SPSS software (version 21).ResultsThe results showed a significant difference between static and dynamic balance in male gymnasts with pronation, supination, and natural foot conditions (P=0.001 and P=0.013, respectively). The results demonstrated no significant difference in static balance between gymnastic boys with pronation and suspension (P=0.930); however, there was a significant difference in static balance between gymnastic boys with suspension and those with a natural state (P=0.0001) and between gymnastic boys with pronation and those with a natural state of the foot (P=0.001).ConclusionBased on the results, gymnastic boys with different arch heights (pronated, supinated, natural) showed static and dynamic balance variations. Boys with pronated or supinated feet had poorer static and dynamic balance than those with natural arches. Based on these results, coaches and corrective movement specialists can help boy gymnasts with different arch heights to optimize their balance performance and reduce the risk of injury. Level of evidence: IIKeywords: Foot, Gymnast, Medial Longitudinal Arch Height, Static, Dynamic Balance
-
زمینه و هدف
افراد ناتوان هوشی، گروه اجتماعی آسیب پذیری هستند که جنبه های سلامت جسمانی و کیفیت زندگی و توانایی فرد برای زندگی مستقل آن ها از اهمیت خاصی برخوردار است؛ بنابراین بررسی عواملی که موجب افزایش کیفیت زندگی در این گروه شود، ضروری است. پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیرات تعادل عملکردی و کارکردهای شناختی و خطر سقوط بر کیفیت زندگی افراد با ناتوانی هوشی انجام شد.
روش بررسیروش پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را بزرگسالان ناتوان هوشی با دامنه سنی 18تا55 سال در طبقه بندی های خفیف و متوسط و شدید از شهرهای اردبیل و تبریز و ارومیه تشکیل دادند. تحقیق حاضر در سال 1400 انجام گرفت. آزمودنی ها را 61 نفر از بزرگسالان ناتوان هوشی تشکیل دادند که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مربوط به کیفیت زندگی از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی 26گویه ای (سازمان بهداشت جهانی، 1996)، برای به دست آوردن نقص کارکردهای شناختی از آزمون کارکردهای شناختی Prudhoe (کای و همکاران، 2003)، برای اندازه گیری خطر سقوط از ابزار ارزیابی خطر سقوط جانز هاپکینز (پو و همکاران، 2007) و برای اندازه گیری تعادل عملکردی از آزمون دسترسی عملکردی (دانکن و همکاران، 1990) استفاده شد. به منظور بررسی رابطه بین کیفیت زندگی با کارکردهای شناختی و خطر سقوط و تعادل عملکردی، روش همبستگی پیرسون و برای پیش بینی کیفیت زندگی، تحلیل رگرسیون به کار رفت. تحلیل داده ها به کمک نسخه 24 نرم افزار SPSS در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.
یافته هایافته ها نشان داد، بین کیفیت زندگی با تعادل عملکردی ارتباط معناداری وجود داشت (0٫21=p و 0٫296=r)؛ همچنین 8٫9درصد از تغییرات کیفیت زندگی بزرگسالان با ناتوانی هوشی ازطریق تعادل عملکردی تبیین شد.
نتیجه گیریبراساس یافته های تحقیق، بین کیفیت زندگی و تعادل عملکردی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد؛ همچنین پیش بینی کیفیت زندگی افراد با ناتوان هوشی ازطریق تعادل عملکردی امکان پذیر است.
کلید واژگان: کیفیت زندگی, ناتوانی هوشی, کارکردهای شناختی, عملکرد, تعادل عملکردی, خطر سقوطBackground & ObjectivesIntellectual disability is defined as a significantly reduced ability to perceive new or complex information and to learn and apply new skills (intelligence impairment). Studies have shown several limitations in the mobility of people with intellectual disabilities, often due to the high prevalence of balance disorders in these individuals. Therefore, their balance is not as stable as that of normal people and they often experience a high risk of falling and physical, psychological and social injuries. Weak balance and frequent falls cause fear of falling and ultimately affect a person's quality of life, which reduces a person's independence and increases the ability to depend on others for daily activities. It reduces social interactions and the ability to control the life of the disabled person. Therefore, it is necessary to examine the factors that may increase the quality of life in this group. This study aimed to investigate the effect of functional balance, cognitive functions and the risk of fall on the quality of life in people with intellectual disabilities.
MethodsThe present research was a descriptive–analytical study of correlational type conducted in 2021. The statistical population of the research comprised adults with intellectual disabilities aged 18–55 years. They belonged to the mild, moderate, or severe classification of disabilities and lived in the cities of Ardabil, Tabriz and Urmia, Iran. The statistical sample of this study included 61 adults with intellectual disabilities with a mean age of 34.31 years in Ardabil, Tabriz, and Urmia. They were selected by convenience sampling method. The data of this study were collected by the World Health Organization Quality of Life–BREF (WHOQOL– BREF) (WHO, 1996), the Prudhoe Cognitive Function Test (PCFT) (Kay et al., 2003), The Johns Hopkins Fall Risk Assessment Tool (JHFRAT) (Poe et al., 2007), and the Functional Reach Test (FRT) (Duncan and et al., 1990). To investigate the relationship between quality of life with functional balance, risk of fall and cognitive functions, the Pearson correlation method was used. To understand the contribution of each dimension to predict quality of life, the regression model was used for independent variable of functional balance.
ResultsThe results showed a significant relationship between the variables of quality of life with functional balance (r=0.296, p=0.021). Also, 8.9% of changes on quality of life in people with intellectual disability are explained through functional balance.
ConclusionAccording to the results, there is a positive and significant relationship between quality of life and functional balance. Also, it is possible to predict the quality of life through functional balance. Therefore, to improve the quality of life in people with intellectual disability it is suggested that counselors and therapists include the balance system rehabilitation and training in daily life activities in the treatment plans.
Keywords: Quality Of Life, Intellectual Disabilities, Cognitive Functions, Performance, Functional Balance, Risk Of Fall -
زمینه و هدف
خستگی در بیماری مولتیپل اسکلروزیس به عنوان بیماری مزمن خودایمن و التهابی بسیار شایع است. تحقیق حاضر باهدف تعیین اثر خستگی ناشی از تمرین بدنی، به منزله ناتوان کننده ترین علامت در بیماران مولتیپل اسکلروزیس، بر کنترل قامت این افراد انجام شد.
روش بررسیروش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را بیماران ام اس شهر تهران تشکیل دادند. نمونه های آماری از بین افراد داوطلب واجد شرایط به صورت هدفمند در دو گروه افراد سالم (بیست نفر) و بیماران ام اس (هجده نفر) وارد مطالعه شدند. شاخص های نوسانات قدامی خلفی و نوسانات داخلی خارجی و محدوده نوسان بااستفاده از دستگاه صفحه نیروی کیستلر به منظور ارزیابی کنترل قامت در دو مرحله قبل و بعد از خستگی ناشی از تمرین بدنی به دست آمد. به منظور ایجاد خستگی از پروتکل خستگی تعدیل شده بروس روی تردمیل اسپرک استفاده شد. آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای مقایسه اثر خستگی بر شاخص های نوسان و جابه جایی داخلی خارجی و جابه جایی قدامی خلفی مرکز فشار در دو گروه بیماران ام اس و افراد سالم در سطح معناداری 0٫05 به کار رفت. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 28 انجام شد.
یافته هاتفاوت معناداری بین جابه جایی مرکز فشار درجهت های قدامی خلفی و داخلی خارجی (0٫001>p) و همچنین در محدوده نوسان (0٫003=p) بین دو گروه گواه و مولتیپل اسکلروزیس وجود داشت.
نتیجه گیریتکلیف حرکتی خسته کننده بر کنترل قامتی افراد مبتلا به ام اس تاثیر منفی دارد و به نظر می رسد خستگی ناشی از تمرین بدنی منجربه افزایش جابه جایی مرکز فشار در بیماران ام اس درمقایسه با افراد سالم می شود.
کلید واژگان: تعادل قامت, مولتیپل اسکلروزیس, خستگی عضلانی, تمرینBackground & ObjectivesMultiple sclerosis (MS) is a chronic neurological disorder that commonly affects individuals over the age of 20 and can impair motor control, including walking and balance disorders. Fatigue is a significant symptom among MS patients that can harm their quality of life and ability to perform daily activities. Regarding the deficiencies of posture control and the effect of fatigue on the quality of life of MS patients, the impact of fatigue caused by physical exercise on the posture control of these patients is worthy of consideration. So, this study aimed to investigate how physical exercise–induced fatigue affects MS patient's postural control.
MethodsThis quasi–experimental study followed a pretest–posttest design with a control group. The statistical population comprised MS patients in Tehran City, Iran. The samples from among qualified volunteers were purposefully included in the study and were divided into control (20 people) and MS patients (18 people). The study's inclusion criteria for the study patients were as follows: individuals must have a confirmed diagnosis of MS by a qualified neurologist and fall within the age range of 20 to 50 years. Additionally, participants must have an Expanded Disability Status Scale score below 4.5, be able to stand for at least 30 seconds and walk independently for a minimum of 10 meters without the assistance of any devices. They should also be free of any cardiovascular or musculoskeletal disorders, not currently taking any medication that affects balance or fatigue, and without vision, hearing, or mental impairment. Lastly, they must possess the ability to perform active muscle contraction. The exclusion criterion was non–participation and lack of cooperation during the sessions. The indices of anteroposterior and mediolateral sway and sway area were obtained using the Kistler force plate device to evaluate postural control in two stages: before and after fatigue due to physical exercise. The Bruce modified fatigue protocol was used on a Sportec treadmill to induce fatigue. The data analysis used descriptive statistical indicators such as mean and standard deviation. In the inferential statistic, we conducted a multivariate analysis of the covariance test to compare the effect of fatigue on the sway indices, anteroposterior, and mediolateral of the center of pressure (COP) in two groups: patients with MS and control. The data were analyzed using SPSS software version 28, and the significance level of the tests was considered 0.05.
ResultsThe results of this study showed significant differences between the control and MS patients in the displacement of COP in the anteroposterior and mediolateral directions (p<0.001) and also in the sway area (p=0.003).
ConclusionBased on the study results, a tiring movement task harms the postural control of people with MS, and it seems that fatigue caused by physical exercise leads to an increase in the displacement of the COP in MS patients compared to healthy people.
Keywords: Postural Balance, Multiple Sclerosis, Muscle Fatigue, Exercise -
Assessing the Efficiency of Physical Exercises in Enhancing Static and Dynamic Balance among High-Functioning Children with Autism Spectrum DisorderBackground
This study seeks to investigate how physical activities can help enhance static and dynamic balance in children with Autism Spectrum Disorder (ASD), who often experience difficulties with communication, cognitive abilities, and motor skills.
Materials and MethodsThe study is a randomized, double-blind clinical trial examining the impact of physical activities on improving static and dynamic balance in 6-12-year-old high-functioning ASD children from Tehran's treatment centers and special schools. Initially, 30 participants were chosen, then divided into two groups of 15 using block randomization. The experimental group underwent 24 sessions of physical activities, while their balance was assessed using force plate tools and the Walking heel to toe test before and after the intervention.
ResultsThe results of the evaluation of center of gravity fluctuations using the power plate and also the Walking heel to toe test score showed that performing balance exercises for people with autism spectrum improves the static and dynamic balance of these people. More precisely, in the field of static balance, the center of gravity oscillation decreased in all parameters of lateral displacement, anterior-posterior displacement, average velocity of oscillation, and range of oscillation.
ConclusionIt seems that physical activities can improve static and dynamic balance in autistic children, so therapists can use physical activities to increase balance and improve movement disorders in autistic people.
Keywords: Physical Activity, Autism, Static Balance, Dynamic Balance -
مقدمه
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک اختلال روان پزشکی ناسازگار و ناتوان کننده مزمن است که می تواند با بیماری های جسمی و روانی همراه باشد و منجر به افت قابل توجهی در مهارت های شناختی- حرکتی و عملکردهای روزمره شود.
هدفاین مطالعه با هدف تعیین نقش توده بدنی، تعادل کارکردی و هماهنگی حرکتی در پیش بینی کیفیت زندگی نظامیان مرد مبتلا به PTSD انجام شد.
مواد و روش هاتحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان نیروهای مسلح مرد مبتلا به PTSD مراجعه کننده به مراکز درمانی معتبر وابسته به سازمان های نظامی فراجا، وزارت دفاع، سپاه پاسداران در سال 1400 با دامنه سنی بین 30 تا 55 سال تشکیل دادند. از این بین، 60 آزمودنی به صورت دردسترس انتخاب و داوطلبانه در تحقیق مشارکت نمودند. جهت بررسی متغیرهای پژوهش از مقیاس بین المللی کیفیت زندگی، آزمون های تعادل کارکردی برگ (Berg Balance Scale) و هماهنگی حرکتی تاندم گیت (Tandem Gait Coordination Test) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره، تحلیل شدند.
یافته هانتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین کیفیت زندگی و تعادل کارکردی (790/r=0)، هماهنگی حرکتی (672/r=0) و شاخص توده بدنی (0/640=r) رابطه معنادار وجود دارد (0/05≤P). همچنین نتایج آزمون رگرسیون خطی نشان داد که نمرات متغیرهای تعادل کارکردی (23 درصد)، هماهنگی حرکتی (10 درصد) و توده بدنی (10 درصد) به طور معناداری قابلیت پیش بینی کیفیت زندگی نظامیان مرد مبتلا به PTSD را دارا است (0/01≤P).
نتیجه گیریشاخص توده بدنی، تعادل کارکردی و هماهنگی حرکتی قابلیت پیش بینی کیفیت زندگی نظامیان مرد مبتلا به PTSD را دارد. با توجه به نتایج، به نظر می رسد تغییر در وضعیت شاخص توده بدنی با افزایش وزن، کاهش تعادل با ایجاد ترس از افتادن و ایجاد ناپایداری و کاهش هماهنگی حرکتی با نقص در اجرای کارآمد مهارت های جسمانی بر کیفیت زندگی در نظامیان مبتلا به PTSD اثرگذار باشد.
کلید واژگان: اختلال استرس پس از سانحه, تعادل کارکردی, توده بدنی, کیفیت زندگی, هماهنگی حرکتیIntroductionPost-traumatic stress disorder (PTSD) is a chronic psychiatric disorder linked to physical and mental illnesses, impacting cognitive-motor skills and daily functioning.
ObjectiveThis study aims to assess the influence of body mass, functional balance, and motor coordination on the quality of life among male military personnel with PTSD.
Materials and MethodsThe descriptive-correlational study involved male military personnel aged 30 to 55 with PTSD from medical centers of FARAJA, SEPAH, and the Ministry of Defense, in 2021. A Convenience sample of 60 subjects participated voluntarily. Quality of life (SF-36), Berg functional balance, and tandem gait tests were utilized. Data analysis included Pearson’s correlation coefficient and multivariate linear regression.
ResultsPearson correlation revealed significant associations between quality of life and functional balance (r=0.790), motor coordination (r=0.672) and body mass index (r=0.640). Linear regression indicated that functional balance (23%), motor coordination (10%), and body mass (10%) scores could predict quality of life in male military personnel with PTSD (P≤0.01).
ConclusionBody mass index, functional balance and movement coordination motor coordination are predictive factors for quality of life of male military personnel with PTSD. Changes in body mass index affecting physical stability, balance loss posing a fear of falling, and reduced movement coordination impacting physical skill execution efficiency can significantly influence quality of life.
Keywords: Body Mass, Functional Balance, Motor Coordination, Post-Traumatic Stress Disorder, Quality Of Life -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هشتاد و یکم شماره 11 (پیاپی 274، بهمن 1402)، صص 867 -874زمینه و هدف
اکثر کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی اختلالاتی مرتبط با اندام تحتانی مانند تعادل را تجربه می کنند که تاثیراتی بر کیفیت راه رفتن کودکان نیز می گذارد. با توجه به اهمیت تعادل، جهت مشارکت در فعالیت های روزمره زندگی، استفاده از روش های نوین توانبخشی عصبی مانند آینه درمانی جهت بهبود تعادل بسیار حایز اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر بخشی آینه درمانی بر تعادل کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی 12-5 سال بود.
روش بررسیاین پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که از خرداد ماه 1400 الی مرداد ماه 1401روی 20 کودک مبتلا به فلج مغزی 12-5 ساله در شهر تهران انجام شده است. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10 کودک) و درمان (10 کودک) قرار گرفتند. گروه درمان تحت 20 جلسه درمان طی چهار هفته قرار گرفتند. هر جلسه شامل 30 دقیقه درمان روتین و 15 دقیقه آینه درمانی بود. برای گروه کنترل نیز کنار درمان روتین به جای آینه درمانی، شم تراپی انجام شد. دو گروه در ابتدا و انتهای درمان تحت ارزیابی مقیاس تعادلی کودکان و آزمون بلند شدن و رفتن زمان دار قرار گرفتند.
یافته هابررسی نتایج نشان داد پیش از درمان تعادل دو گروه تفاوت معناداری نداشتند، اما نمرات تعادل ایستا و پویا گروه درمان پس از مداخله تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت (05/0<p).
نتیجه گیریبه نظر می رسد در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی، آینه درمانی به عنوان یک درمان مکمل می تواند بر تعادل پویا و ایستا تاثیر مثبتی داشته باشد.
کلید واژگان: فلج مغزی, همی پلژی, اندام تحتانی, آینه درمانی, تعادل وضعیتیBackgroundMost hemiplegic children experience disorders related to lower limbs such as balance. Considering the importance of balance, in order to participate in activities of daily living, it is very important to use modern neuro-rehabilitation methods such as mirror therapy to improve balance. The purpose of the present study was to determine the effectiveness of mirror therapy on the static and dynamic balance of children with hemiplegic CP aged 5 to 12 years.
MethodsThis study was conducted as a double-blind, randomized clinical trial on 20 children with spastic hemiplegia aged between 5-12 years old, from June 2021 to August 2022 in Tehran, Iran. Participating children were randomly allocated into test (n=10) and control (n=10) groups. The children in the treatment group underwent 20 treatment sessions during four weeks. Each session consisted of 30 minutes of routine treatment and 15 minutes of mirror therapy for lower limbs. In the control group, sham therapy was performed instead of mirror therapy. The exercises performed in a seated position were: (1) active flexion of hip, knee, and ankle joints, (2) active knee extension plus ankle dorsiflexion, and (3) knee flexion (> 90°). Both groups were measured by the Pediatric Balance Scale to assess static balance and the Timed Up and Go test to assess dynamic balance at entry and the end of the study. SPSS version 26 software was used for statistical analysis.
ResultsExamining the results of the evaluations showed that before the treatment, the static and dynamic balance of the two groups did not differ significantly (p> 0/05), but the static and dynamic balance scores of the children in the treatment group after the four weeks mirror therapy period (five days per week) were statistically significant different from the control group (p<0/05).
ConclusionAccording to the present study, it seems that mirror therapy as a complementary treatment can have a positive effect on improving balance (static and dynamic) in children with hemiplegic CP.
Keywords: Cerebral Palsy, Hemiplegia, Lower Limbs, Mirror Therapy, Postural Balance -
Background
Autism Spectrum Disorder (ASD) is a neurodevelop-mental disorder. According to the DSM-V, this condition has a variety of symptoms including impaired social relationships, and behavioral disorders. Various studies have shown that these children also have balance problems that are rarely investigated in this population. The purpose was to investigate the effect of single- and dual-task exercises on the functional balance of these children.
MethodsThe study design was a clinical trial research. The participants were 40 children with ASD (9 to 14 years) who were randomly divided into two groups. The single-task exercise group only performed balance exercises, while the dual-task exercises group performed both balance exercises and cognitive tasks at the same time. The sessions consisted of 45-minute sessions (3 times a week for 4 weeks). The functional balance tests were performed before and after the intervention.
ResultsThere were no significant differences between two groups in the Timed Up and Go test, 10-meter walk test and Mini-BESTest endpoint of the study, but there was a significant difference in Pediatric Berg Balance Scale (p=0.01, effect size=0.82). Dual-task exercises could not cause significant improvements in the functional balance of the participants compared to the single-task group.
ConclusionIt seems that evidence that dual-task exercises cause significant improvements of functional balance of the participants compared to the single-task group is inconclusive.
Keywords: Autism Spectrum Disorder, Child, Cognition, Diagnostic, Statistical Manual Of Mental Disorders, Humans, Postural Balance, Time, Motion Studies, Walk Test -
زمینه و اهداف
اختلال اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که با نقص در ارتباطات و تعامل اجتماعی و فعالیت های محدود و تکراری شناخته می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته بازی های اصلاحی بر میزان افت استخوان ناویکولار، نقص توجه و تعادل (ایستا و پویا) در کودکان اوتیسم دارای کف پای صاف بود.
روش بررسیدر یک پژوهش نیمه تجربی با گروه کنترل، 20 کودک پسر (12-7 سال) اوتیسم دارای کف پای صاف به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه بازی اصلاحی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. از خط کش کولیس، پرسشنامه کانرز و روش بروئینینکس-اوزرتسکی به ترتیب جهت ارزیابی افت استخوان ناویکولار، نقص توجه و تعادل ایستا و پویا کودکان پسر اوتیسم دارای کف پای صاف استفاده شد. بازی های اصلاحی به مدت 8 هفته تحت نظارت مربی انجام شد. جهت بررسی تفاوت بین گروهی و درون گروهی به ترتیب از آزمون کوواریانس و تی وابسته استفاده شد.
یافته هامیزان قوس کف پایی و نقص توجه بعد از انجام بازی های اصلاحی کاهش معنی داری پیدا کردند (0.05>p)، همچنین تعادل ایستا و پویا کودکان بعد از بازی های اصلاحی افزایش معنی داری پیدا کردند (0.05>p). اما در گروه کنترل هیچ تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیریبازی های اصلاحی بر میزان قوس کف پایی، نقص توجه، تعادل ایستا و پویا اثرگذار بود که باعث بهبودی قوس کف پای داخلی، نقص توجه و افزایش تعادل در کودکان پسر اوتیسم دارای کف پای صاف شد. از این رو به مربیان و کاردرمان ها پیشنهاد می گردد از این بازی های اصلاحی استفاده کنند.
کلید واژگان: بازی درمانی, استخوان ناویکولار پا, تعادل, کف پای صاف, اوتیسمEBNESINA, Volume:26 Issue: 3, 2024, PP 58 -70Background and aimsAutism Spectrum Disorder (ASD) is a neurodevelopmental disorder characterized by challenges in communication and social interaction, as well as restricted and repetitive behaviors. The purpose of this research was to investigate the effects of eight weeks of corrective games on the rate of navicular bone drop, attention deficit, and both static and dynamic balance in children with flat feet who were on the autism spectrum.
MethodsIn a quasi-experimental study with control group, 20 autistic boys aged 7 to 12 years with flat feet were purposefully selected and randomly divided into two groups: a corrective games group (n=10) and a control group (n=10). A caliper ruler, Conner's questionnaire, and the Bruininks-Oseretsky test were utilized to evaluate navicular drop, attention deficit, and static and dynamic balance, respectively. The corrective games were conducted for eight weeks under the supervision of a trainer. Covariance analysis and paired t-tests were employed to assess differences between and within groups.
ResultsAfter the corrective games, there was a significant decrease in navicular drop and in attention deficit (p<0.05). Additionally, static and dynamic balance improved significantly (p<0.05) in boys on the autism spectrum with flat feet following participation in the corrective games. In contrast, the control group showed no significant differences.
ConclusionThe results of this study indicate that corrective games positively impact navicular drop, attention deficit, and both static and dynamic balance, thereby improving the overall stability of autistic children with flat feet. It is recommended that trainers and occupational therapists incorporate these corrective games into their practices.
Keywords: Play Therapy, Foot Navicular Bone, Posture Balance, Flat Feet, Autism -
هدف
ناهنجاری کف پای صاف (Flat Feet) در میان کودکان و نوجوانان شیوع زیادی دارد و این ناهنجاری بر تعادل افراد اثرگذار است. هدف این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی جامع با تمرینات ایکس باکس کینکت (Xbox Kinect) بر تعادل ایستا (Static Balance) و تعادل پویا (Dynamic Balance) در دختران 12-10 ساله دارای ناهنجاری کف پای صاف بود.
روش بررسیاین پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. آزمودنی های تحقیق حاضر 40 دختر با دامنه سنی12-10سال بودند که کف پای صاف آنان با افت ناوی بیشتر از 9 میلی متر تایید شد و به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند.میانگین وزن، شاخص توده بدنی و میزان افت ناوی شرکت کنندگان در پژوهش، به ترتیب3/34±37/58 ،1/16±18/32 ، 1/18±11/70 بود. افراد به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه تمرینات اصلاحی و تمرینات ایکس باکس قرار گرفتند. شرکت کنندگان تمرینات مربوط به گروه خود را به مدت شش هفته و سه جلسه در هر هفته اجرا کردند. قبل و بعد از تمرینات اصلاحی و تمرینات ایکس باکس کینکت، تعادل ایستا و پویا آزمودنی ها با دستگاه بایودکس مدل Balance SD, System115, VAC اندازه گیری شد. بمنظور تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش، نرم افزار آماری spss نسخه 21 استفاده شد و از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر جهت بررسی تغییرات درون گروهی (پیش آزمون و پس آزمون) و بین گروهی، استفاده شد. سطح معناداری نیز در این تحقیق 05/0P≤ در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج نشان داد که تمرینات اصلاحی موجب بهبود معنادار متغیر های تعادل ایستا در شاخص کلی (05/0P≤)، شاخص قدامی-خلفی (0/05≥p)، شاخص جانبی (0/05≥p)، و همچنین تعادل پویا (0/05≥p) در میان آزمودنی ها شد. همچنین نتایج بیانگر اثربخشی معنادار تمرینات ایکس باکس کینکت بر بهبود تعادل ایستا در شاخص کلی (0/05≥p)، شاخص قدامی-خلفی (0/05≥p)، شاخص جانبی (0/05≥p)، و تعادل پویا (0/05≥p) آزمودنی ها بود. بین اثربخشی تمرینات اصلاحی و تمرینات ایکس باکس کینکت بر تعادل ایستا و پویا افراد دارای کف پا صاف تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05≤p).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج این پژوهش تمرینات ایکس باکس کینکت همراه با مداخلات اصلاحی، می تواند برای بهبود تعادل افراد با کف پای صاف مورد استفاده قرار گیرد و با توجه به جذابیت این بازی ها در بین افراد، جایگزین مناسبی برای تمرینات اصلاحی متداول باشد.
کلید واژگان: کف پای صاف, تعادل ایستا, تعادل پویا, تمرینات اصلاحی, بازی واقعیت مجازیPurposeFlat feet is a common condition that affects the balance of children and adolescents. This study aimed to compare the effects of comprehensive corrective exercises and Xbox Kinect exercises on static and dynamic balance in adolescent girls between 10 and 12 years old with flat feet.
MethodsA semi-experimental pretest-posttest design was utilized. Forty girls aged 10-12 years with confirmed flat feet (arch drop > 9 mm) were purposively selected and randomly assigned to two groups: a corrective exercise group and an Xbox Kinect exercise group. The average weight, body mass index and navicular drop of the participants in the research were 37.58±3.34, 18.32±1.16, and 11.70±1.18, respectively. Participants engaged in specific exercises for their group for six weeks, three sessions per week. The BioDex Balance System SD, System115, VAC was used to measure static and dynamic balance before and after the intervention. SPSS version 21 was used for data analysis, and repeated measures analysis of variance applied to assess within and between groups changes (pre-test and post-test), with a significance level set at p≤0.05.
ResultsCorrective exercises significantly improved static balance variables, including overall index (p≤0.05), anterior-posterior index (p≤0.05), and lateral index (p≤0.05), as well as dynamic balance (p≤0.05) among participants. Xbox Kinect exercises also showed significant effectiveness in improving static balance variables, such as overall index (p≤0.05), anterior-posterior index (p≤0.05), lateral index (p≤0.05), and dynamic balance (p≤0.05). There was no significant difference between the effectiveness of corrective exercises and Xbox Kinect exercises on the static and dynamic balance of individuals with flat feet (p≥0.05).
ConclusionBased on the research findings, Xbox Kinect exercises, when supplemented with corrective interventions, show promising potential in enhancing the balance issues associated with flat feet. Consequently, these interactive games possess the ability to serve as a notable alternative for conventional corrective exercises, due to their attractive and engaging characteristics.
Keywords: Flat Feet, Static Balance, Dynamic Balance, Corrective Exercises. Virtual Reality Game -
هدف
دفورمیتی پاها در کودکان فلج مغزی از مشکلات رایج اسکلتی عضلانی است که پلنوولگوس شایع ترین آن هاست. پلنوولگوس با جابه جایی میانی تالوس، ولگوس کالکانئوس و سوپینیشن جلوی پا مشخص می شود. نتایج مطالعات نشان داده است یکی از مسائل مهم در ارتوپدی و آسیب شناسی، تشخیص و درمان دقیق دفورمیتی پلنوولگوس در کودکان فلج مغزی اسپاستیک دوطرفه است که مورد توجه محققین قرار گرفته است؛ بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر دفورمیتی پلنوولگوس بر عملکرد حرکتی و تعادل این کودکان انجام شد.
روش بررسیمطالعه حاضر از نوع تحلیلی توصیفی و از نوع مشاهده ای بود. نمونه گیری به صورت در دسترس از بین کودکان فلج مغزی اسپاستیک دوطرفه با تشخیص پلنوولگوس یک طرفه مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی (نظام مافی) و کلینیک های کاردرمانی (مایل به همکاری در امور پژوهشی) واقع در شهر تهران در سال 1401 انجام شد. 27 نفر از شرکت کنندگان در مطالعه براساس معیارهای ورود و براساس مقیاس طبقه بندی عملکرد حرکات درشت، به لحاظ تعادل، قدرت عضلانی، دامنه حرکتی و درد در طی یک جلسه توسط کاردرمانگر ارزیابی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد.
یافته هانتایج این مطالعه نشان داد بین میانگین دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا و اکستنشن زانوی بین 2 پا برحسب میزان درگیری اندام، اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (P<0/001). تفاوت معنی داری بین قدرت عضلانی 2 اندام هم در پلانتارفلکسورها و هم در کوادریسپس مشاهده شد (P<0/001) و همین طور میانگین جابه جایی مرکز فشار کف پای شرکت کنندگان در مطالعه بر حسب درگیری اندام به طرز معنی داری بیشتر بود (P<0/001).
نتیجه گیریدفورمیتی پلنوولگوس از دسته شایع ترین دفورمیتی های مچ پاست که برای کودکان فلج مغزی دارای اهمیت بسیار است. نتایج به دست آمده از ارزیابی های مربوط به تعادل و عملکرد حرکتی کودک، اهمیت استراتژی های ارزیابی و مداخلات پیشگیرانه بهنگام را در راستای کسب نتایج بهتر توان بخشی کودکان فلج مغزی با دفورمیتی پلنوولگوس نمایان کرد.
کلید واژگان: فلج مغزی, پلنوولگوس, تعادل, درد, دامنه حرکتی, قدرت عضلانیObjectiveLower limb deformity in children with cerebral palsy (CP) is a common musculoskeletal problem and planovalgus is the most prevalent, characterized by talus median subluxation, calcaneal valgus, and supinated forefoot. According to studies, one issue in orthopedics and pathology is the accurate diagnosis and proper treatment of planovalgus deformity in children with bilateral spastic cerebral palsy, which has attracted researchers’ attention. Accordingly, the present study investigates the effect of planovalgus deformity on the motor performance and balance of these children.
Materials & MethodsThis cross-sectional study employed a descriptive-analytical design. The convenient sampling method was used among children with bilateral spastic cerebral palsy, diagnosed with unilateral planovalgus, who were referred to the clinics of the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences (Nezam Mafi) and occupational therapy clinics from September 2022 to February 2023 in Tehran City, Iran. Meanwhile, all participants were willing to cooperate in this research. A total of 27 participants were evaluated by an occupational therapist based on the specified criteria and gross motor function classification system (GMFCS), which included the assessments of balance, muscle strength, range of motion, and pain. Data analysis was done using the SPSS software, version 16.
ResultsThe results revealed a statistically significant difference between the mean range of motion of ankle dorsiflexion and knee extension between the two limbs (P<0.001). The mean muscle strength of the quadriceps and ankle plantar flexors indicated a statistically significant difference in the affected limb (P<0.001). Additionally, the mean displacement of the center of pressure of the foot also demonstrated a statistically significant difference regarding topographical involvement (P<0.001).
ConclusionPlanovalgus deformity is one of the most common ankle deformities, which is of great concern for children with cerebral palsy. The results obtained from the assessments of the child’s balance and motor function demonstrated the importance of assessment strategies and early interventions to achieve better rehabilitation outcomes for children with CP and planovalgus deformity.
Keywords: Cerebral Palsy (CP), Pes Planovalgus, Functional Balance, Pain, Range Of Motion, Muscle Strength -
BackgroundAnkle instability results in sensory and motor impairments. Typically, health professionals recommend conservative treatment as the initial approach for individuals with this condition. One such treatment option is Electrical Stimulation (ES). This systematic review assesses the effects of ES techniques on postural control measures in cases of ankle instability.MethodWe systematically searched five electronic databases: ClinicalTrials.gov, PubMed, Scopus, SPORTDiscus, and Web of Science. To evaluate the quality of the included articles, we utilized the PEDro checklist. We extracted data on population, intervention, and outcomes and synthesized them narratively.ResultES decreased the time needed to stabilize the center of pressure, velocity, displacement, and area, thereby enhancing the performance of clinical tests. While postural stability indexes remained unaffected, the gait inversion angle increased with electrical stimulation.ConclusionThese results suggest that ES interventions are crucial in enhancing postural control in subjects with ankle instability compared to coordination exercises therapy alone. Stochastic resonance reduced A/P and M/L TTS, COP velocity, COP displacement, and COP area, resulting in enhanced postural control.
Keywords: Ankle Sprain, Electrical Stimulation, Gait Balance, Postural Control -
BackgroundQuantitative Electroencephalography (QEEG) is a tool helping better understand the electrical activity of the brain and a non-invasive method to assess cortical activity. To date, the brain activity of patients with chronic patellofemoral pain (PFP) has not been investigated.ObjectiveThe current study aimed to investigate the effect of PFP on higher levels of the central nervous system by assessing the correlation between QEEG and modified excursion balance test (mSEBT) in patients with PFP.Material and MethodsTwenty-two patients with chronic PFP participated in this observational study. Their cortical electrical activity was recorded in a resting state with their eyes open, via a 32-channel QEEG. C3, C4, and Cz were considered as regions of interest. In addition to QEEG, the balance performance of the participants was evaluated via mSEBT.ResultsThe obtained findings revealed a negative and moderate to high correlation between theta absolute power and posteromedial direction of mSEBT in C4 (P: 0.000, r: -0.68), Cz (P: 0.001, r: -0.66), and C3 (P 0.000, r: -0.70). Additionally, a significantly close correlation is between alpha absolute power in C3 (P: 0.001, r: -0.70), C4 (P: 0.000, r: -0.71), and Cz (P: 0.000, r: -0.74) and the posteromedial direction of mSEBT. No significant correlations were between the other two directions of mSEBT, alpha, and theta.ConclusionAccording to our results, balance impairment in patients with chronic PFP correlated with their QEEG neurodynamics. Moreover, our findings demonstrated the efficiency of QEEG as a neuromodulation method for patients with PFP.Keywords: Electroencephalography, Postural Balance, Correlation, Patellofemoral Pain, Brain Waves, Cerebral Cortex
-
پیش زمینه
تمایل برای انجام فعالیت بدنی در اوایل نوجوانی کمتر می شود، لذا فعالیت بدنی سازمان یافته در مدرسه نقش اساسی را در ارتقای سلامت و رشد جسمانی مناسب دانش آموزان ایفا می کند.
هدفبررسی تاثیر هشت هفته تمرینات کلیستنیکس بر ثبات مرکزی، قدرت عضلانی، تعادل و حس عمقی نوجوانان پسر بود.
روش ها40 دانش آموز پسر 15 تا 18 ساله شهر زواره از بین داوطلبان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات کلیستنیکس (20 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته، هفته ای سه روز و به مدت 60 دقیقه تمرینات کلیستنیکس را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی تعادل ایستا، ثبات مرکزی، قدرت عضلانی و حس عمقی آزمودنی ها به ترتیب با استفاده از آزمون تعادل استوک، تست مک گیل، آزمون پرس سینه، پارویی و پرس پا و خطای بازسازی زاویه 45 درجه فلکشن تنه اندازه گیری شدند.
یافته هانتایج آزمون t مستقل نشان داد، انجام هشت هفته تمرینات کلیستنیکس تاثیر معنی داری در افزایش تعادل ایستا (0001/0>p)، حس عمقی تنه (0001/0>p)، ثبات مرکزی در حالت خم کردن تنه (05/0>p) و قدرت عضلات در آزمون پارویی و پرس پا (05/0>p) داشته است.
نتیجه گیریدر مجموع یافته های تحقیق حاضر نشان داد که پس از انجام یک دوره 8 هفته ای تمرینات کلیستنیکس، حس عمقی، ثبات مرکزی در حالت خم شدن، قدرت عضلانی و تعادل ایستا در نوجوانان بهبود یافته، لذا این نوع تمرینات می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب شیوه تمرینی در مدارس استفاده گردد
کلید واژگان: تمرینات کلیستنیکس, ثبات مرکزی, قدرت عضلانی, تعادل ایستا, حس عمقیIntroduction & PurposePhysical activity decreases at the beginning of adolescence, so organized physical activity at school plays an essential role in promoting the health and proper physical development of students. The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of calisthenics training on core stability, muscle strength, static balance and trunk proprioception of male teenagers.
MethodsIn this semi-experimental study with a pre-test-post-test design, 40 male high school students aged 15 to 18 in Zavareh city were selected as a sample and randomly divided into two groups: calisthenics training (n=20) and control (n=20). The experimental group received calisthenics training for eight weeks, three times per week, for 60 minutes each session. Before and after the eight-weeks training, static balance, core stability, muscle strength and trunk proprioception were measured using the Stroke balance test, McGill test, chest press, leg press, rowing and error rate of the trunk reconstruction angle at 45° respectively.
ResultsThe results of the independent t- test showed that eight weeks of calisthenics training increased the amount of static balance (p<0.0001), trunk proprioception (p<0.0001), core stability in trunk flexion (p<0.0001), and muscle strength in the rowing and leg press test (p<0.05) significantly.
ConclusionOverall, the findings from the present study suggest that following an 8-week participation in calisthenics training, trunk proprioception, core stability in flexion, muscle strength and static balance improved in teenagers, therefore, this type of exercises can be used along with other types of exercises or as a suitable alternative in schools.
Keywords: Calisthenics Training, Core Stability, Muscle Strength, Static Balance, Proprioception -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و هفتم شماره 3 (پیاپی 195، امرداد و شهریور 1403)، صص 740 -751
اختالالت ساختاری زانو میتواند منجر به تغییر استراتژیهای حرکتی و کنترل پاسچر بدن شود. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسهیالگوهای گامبرداری و تعادل در سه گروه زانوی پرانتزی، ضربدری و سالم بود. آزمودنی های این مطالعه بر اساس مقادیر زاویه Q در سه گروه12 نفره تقسیم شدند و نوسانات پاسچر آنها در سه حالت اعمال اغتشاش شامل اغتشاش بینایی اغتشاش دهلیزی واغتشاش حس عمقی مفاصلو سینماتیک مفاصل پایینتنه ی آن ها در 21 درجه آزادی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این مطالعه وجود تفاوت معنیدار در تعادل ایستا بین2گروه زانوی ضربدری با دو گروه دیگر را نشان داد. ضمن اینکه در فاکتورهای سینماتیکی، بیشترین تفاوت های معنیدار بین دو گروه سالم وزانوی ضربدری مشاهده شد. طبق نتایج این مطالعه افراد دچار زانوی ضربدری، اختالل تعادلی و حرکتی بیشتری نسبت به دو گروه زانویپرانتزی و سالم دارند و لزوم توجه به برنامه های تعادلی و حرکتی در ورزشکاران دچار این اختالل احساس میشود.
کلید واژگان: زانوی پرانتزی, زانوی ضربدری, تعادل ایستا, گامبرداریThe effect of knee frontal plane deviations on postural sway and kinematics ofgait in active male adolescentsKnee structural abnormalities can lead to changes human movement strategies and posture control. The aimof this study was to evaluate and compare gait and stability patterns in genuvarum, genuvalgum and healthysubject groups. In this study subjects were divided into three groups of 12 people based on Q-angle valuesand their postural sway were evaluated in three modes of perturbation and kinematics of their lowerextremity joints measured during gait. The results of this study showed a significant difference in staticbalance between genuvalgum group and the other two groups. In addition, in kinematic factors, the mostsignificant differences were observed between healthy and genuvalgum groups. According to the results ofthis study, people with genuvalgum have more stability and movement disorders than two other groups and itis necessary to pay attention to balance and movement programs in athletes with this disorder
Keywords: Genu Varum, Genu Valgum, Static Balance, Gait -
مقدمه
طلاق عاطفی نوعی از طلاق است که هیچ جا به ثبت نمی رسد و مربوط به خانواده هایی است که به دلایلی مانند نگرش های منفی، باورهای نادرست، ذهن بیمار، استرس و نگرانی و ناتوانی در تامین نیازهای زندگی تصمیم می گیرند به اجبار زیر یک سقف زندگی کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر توافق پذیری و تعادل عاطفی زنان با طلاق عاطفی انجام شد.
مواد و روش هااین پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری، 100 نفر از زنان با طلاق عاطفی مراجعه کننده به مرکز مشاوره ندای مهرگان رشت در سال 1402 بودند. تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های مداخله (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جای دهی شدند. داده ها توسط پرسش نامه های طلاق عاطفی، تعادل عاطفی و توافق پذیری جمع آوری شدند. گروه مداخله تحت 8 جلسه مداخله درمان هیجان مدار قرار گرفت. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند.
یافته هامیانگین و انحراف معیار توافق پذیری در گروه مداخله در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 06/2±40/32 و 87/1±33/39 و در گروه کنترل 76/1±13/32 و 80/1±53/32 بود. میانگین و انحراف معیار تعادل عاطفی در گروه مداخله در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 86/1±26/32 و 18/1±13/38 و در گروه کنترل 79/1±33/32 و 47/1±80/32 بود. درمان هیجان مدار موجب افزایش توافق پذیری (001/0˂p) و تعادل عاطفی (001/0˂p) در گروه مداخله شد.
نتیجه گیریاستفاده از محتوا و دستورالعمل های درمان هیجان مدار در افزایش توافق پذیری و تعادل عاطفی زنان با طلاق عاطفی مفید است. بنابراین استفاده از این مداخله درمانی توصیه می شود.
کلید واژگان: درمان هیجان مدار, توافق پذیری, تعادل عاطفی, طلاق عاطفیIntroductionEmotional divorce is a type of divorce that is not registered anywhere and is related to families who decide for reasons such as negative attitudes, false beliefs, sick mind, stress and worry, inability to meet the needs of life. They are forced to live under one roof. The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of emotion-oriented therapy on agreeableness and emotional balance of women with emotional divorce.
Materials and MethodsThis research was conducted using a semi-experimental method and a pre-test-post-test research design with a control group. The statistical population of the research consisted of 100 women with emotional divorce in 2023 at Neday Mehrgan Counseling Center in Rasht, out of which a sample of 30 people was selected by purposive sampling and randomly in the intervention group. (15 people) and control (15 people) were placed. Emotional divorce (Gottman, 2008), emotional balance (Diener and et al 2010) and agreeableness (McCrae and et al 2005) questionnaires were used to collect data. The intervention group underwent 8 sessions of emotional therapy (Greenberg and Johnson, 1988), while the control group did not receive any training. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance.
ResultsThe results showed that emotional therapy was effective in increasing the agreeableness of women with emotional divorce (p<0.001). Also, the results showed that emotional therapy was effective in increasing the emotional balance of women with emotional divorce (p<0.001).
ConclusionThe findings of the present study showed that the use of emotion-oriented treatment content and instructions is useful in increasing agreeableness and emotional balance of women with emotional divorce. Therefore, the use of this therapeutic intervention is recommended.
Keywords: Emotional Therapy, Agreeableness, Emotional Balance, Emotional Divorce -
Introduction
Various balance exercises have been employed to enhance functional stability and balance in individuals who have undergone anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction; however, no study has explored the use of dual-task balance exercises for these patients. This study compares the effects of dual motor task balance exercises and single-task exercises on the static balance indices of individuals with ACL reconstruction.
Materials and MethodsIn a single-blind randomized controlled trial, 27 subjects who had undergone ACL reconstruction were randomly divided into two groups: Dual-task and single-task balance exercises. Both groups performed their exercises three days a week for one month. Static balance indicators were assessed at the beginning and end of the treatment.
ResultsThe results demonstrated that after the treatment, there was a statistically significant decrease in various center of pressure variables, including mean displacement in the anterior-posterior and medial-lateral directions, total path length, mean velocity of displacement, root mean square of displacement, and velocity. Furthermore, the knee injury and osteoarthritis outcome score significantly increased in both groups (P<0.05). However, when comparing the two groups, no significant difference was observed after the treatment (P>0.05).
ConclusionDual-task and single-task motor exercises improve static stability and knee function levels in patients who have undergone ACL reconstruction. Meanwhile, the effectiveness of these exercise types does not significantly differ from each other.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament(ACL) Injury, Dual-Taskexercise, Postural Balance -
هدف
مفصل مچ پا یکی از آسیب پذیرترین مفاصل بدن می باشد. نشان داده شده است که تغییرات توجهی و سنسوری تیپینگ می تواند بر تعادل تاثیر بگذارد. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات توجهی به همراه درمان سنسوری تیپینگ در تعادل ورزشکاران مبتلا به پیچ خوردگی مچ پا بود.
مواد و روش هاتعداد 22 آزمودنی (11مرد، 11زن) دارای پیچ خوردگی مزمن مچ پا انتخاب شدند که تعداد 22 فرد سالم نیز به عنوان گروه کنترل با این گروه همسان شدند. آزمودنی ها جهت اندازه گیری تعادل، در هشت مرحله با استراحت سه دقیقه بین هر مرحله بر روی صفحه نیرو به صورت یک پا (پای آسیب دیده) ایستادند. مراحل شامل: ایستادن با چشم باز و بسته به همراه تکلیف شناختی آسان و سخت با و بدون تیپینگ بود. آزمون آماری مورد استفاده ANOVA چهارطرفه به صورت 2×2×2×2 بود.
یافته هانتایج نشان داد میانگین جابه جایی مرکز فشار در محور X و نیز انحراف معیار جابه جایی مرکز فشار در محورهای X و Y در دو حالت تکلیف شناختی آسان و دشوار قبل و پس از تیپ اختلاف معنی دار داشته است (05/0<p). میانگین جابه جایی مرکز فشار در محور X، در وضعیت چشم باز روی یک پا با تکلیف شناختی آسان و دشوار، تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (05/0>P). میانگین جابه جایی مرکز فشار در محور Y، در وضعیت چشم بسته و باز روی یک پا با تکلیف شناختی سخت، تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (05/0>P). اما در دیگر پارامترها این تفاوت معنادار نبود (05/0>p).
نتیجه گیریبه طور کلی نتایج حاکی از بهبود تعادل افراد دارای پیچ خوردگی مزمن مچ پا، پس از اعمال تیپینگ و تکلیف شناختی بود؛ هر چند در برخی حالت های آزمون بهبود معناداری مشاهده نشد.
کلید واژگان: تکلیف شناختی, سنسوری تیپینگ, تعادل, مچ پاKoomesh, Volume:25 Issue: 6, 2024, PP 603 -612IntroductionThe ankle joint is one of the most vulnerable joints in the body. It has been shown that changes in attention and sensory taping can affect the balance. Therefore, the present study aimed to investigate attention changes along with sensory taping on the balance of athletes with ankle sprains.
Materials and MethodsTwenty-two subjects (11 males, 11 females) with chronic ankle sprains were included and 22 healthy individuals were matched with the control group. To measure balance, the subjects stood on one leg on the force plate (injured leg) for eight stages with 3-minute rest intervals between them. The stages included: Standing with eyes open and closed along with easy and difficult cognitive tasks with and without taping. ANOVA four-way was used in the form of 2 × 2 × 2 × 2.
ResultsThe results showed that the mean displacement of the center of pressure in the X axis and the standard deviation of the displacement of the center of pressure in the X and Y axes in two conditions of easy and difficult cognitive tasks before and after the tape had a significant difference (P<0.05). There is a significant difference between the two groups in the mean displacement of the center of pressure in the X axis, in the eyes open position on one leg with easy and difficult cognitive tasks (P<0.05). There is a significant difference between the two groups in the mean displacement of the center of pressure in the Y axis, in the eyes closed and open position on one leg with a hard cognitive task (P<0.05). However, in others, this difference was not significant (P>0.05)
ConclusionIn general, the results showed an improvement in the balance of people with chronic ankle sprains after taping and cognitive tasks; however, in some test modes, no significant improvement was observed.
Keywords: Ankle Joint, Athletes, Postural Balance, Sprain, Treatment -
BackgroundAnkle sprains are common musculoskeletal injuries in sports and physical activities, often leading to balance impairments. The research investigated the impact of combined fibular repositioning taping (FRT) and facilitatory fibularis longus taping on postural balance and proprioception of the ankle joint in individuals with Chronic Ankle Instability (CAI).MethodsThe double-blind randomized controlled trial was conducted at the Rehabilitation Sciences Research Center, Shiraz University of Medical Sciences (SUMS). A total of 40 patients aged between 18 and 50 were randomly allocated to either the intervention or placebo group. In the intervention group, participants received a combined FRT and facilitatory fibularis longus taping. In contrast, participants in the placebo group received an adhesive gauze from the medial malleolus to the midpoint of the tibia. Static and dynamic postural stability and stability limits were evaluated using the Biodex Balance SD system. Proprioception of the ankle joint was assessed using the active ankle joint repositioning test with a Biodex isokinetic dynamometer. Data within each group were compared before and immediately after taping and 48 hours after taping.ResultsThe comparison of static postural stability before and immediately after the taping application revealed a significant decrease within groups (P = 0.01). Additionally, there was a statistically significant difference between groups before and 48 hours after taping (P = 0.002). A significant difference was observed between groups immediately after taping (P = 0.03) for dynamic postural stability at the double leg stance position. In contrast, no significant difference was found between groups 48 hours after taping (P = 0.05).ConclusionThe results suggest that combined FRT and facilitatory fibularis longus taping could enhance static and dynamic postural stability in individuals with CAI.Keywords: Ankle Sprain, Fibular Repositioning Tape, Joint Laxity, Kinesio Tape, Postural Balance
-
Purpose
Shin splints are a common injury in the world of sports, causing pain along the inner edge of the tibial and impacting an athlete’s performance and well-being. The study aims to examine how kinesio taping application affects pain, postural control, and plantar pressure parameters in athletes with shin splints.
MethodsA placebo-controlled trial design was used, with 32 athletes with shin splints randomly assigned to either the kinesio taping group (KT=16) or the placebo group (PC=16). The KT group received kinesio tape with 75% tension applied to the affected shin, while the PC group received the same application without tension. Before and after the taping intervention, pain levels, postural control, and plantar pressure parameters were evaluated.
ResultsResults indicated that the KT group experienced a significant pain reduction and improved postural control and plantar pressure parameters compared to the PC group.
ConclusionThese results suggest that kinesio tape can relieve pain in the short term and enhance postural control and plantar pressure distribution in athletes with shin splints. Further research is necessary to explore the long-term effects and underlying mechanisms.
Keywords: Athletic tape, Injury, Postural balance, Preventive therapy, Medial tibial stress syndrome
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.