جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « دندریمر » در نشریات گروه « پزشکی »
-
با پیشرفت روزانه علم و استفاده از علوم مختلف در پزشکی، دستاوردهای جدیدی برای درمان انسان حاصل می شود. یکی از علوم پیشگام در این زمینه مهندسی پلیمر است، این ماکرومولکول های جادویی می توانند به گونه ای طراحی شوند که در زمینه های مختلفی مورد استفاده قرار گیرند. آنها می توانند به عنوان پروتز، حامل دارو، ژن رسانی و غیره مورد استفاده قرار گیرند. در سال های اخیر آنها برای تشخیص و درمان سرطان به خدمت پزشکی رسیده اند. پلیمرها کاندید خوبی برای انتشار داروهای ضد سرطان هستند. رهایش به موقع، عدم سمیت و زیست تخریب پذیری از ویژگی های مهم یک حامل است. این خاصیت در بسیاری از پلیمرهای مصنوعی و طبیعی یافت می شود و می توان با طراحی ساختار آنها برای یک کاربرد منحصر به فرد استفاده کرد. این مطالعه به طور خلاصه آمار سرطان در ایالات متحده و ایران را معرفی کرده و چندین حامل پلیمری مانند دندریمر، کیتوسان و مایسل را که در تشخیص و معالجه سرطان استفاده می شود را معرفی می کند.
کلید واژگان: سرطان, پلیمر, دندریمر, کیتوسان, مایسل}With the daily advancement of science and the use of different sciences in medicine, new achievements are made for the treatment of human beings. One of the pioneering sciences in this field is polymer engineering, these magical macromolecules can be designed to be used in a variety of fields. They can be used as a prosthesis, drug carrier, gene delivery, etc. In recent years, they have come to the service of medicine to diagnose and treat cancers. Polymers are a good candidate for the release of anti-cancer drugs. Timely release, non-toxicity, and biodegradability are important features of a carrier. These properties are found in many synthetic and natural polymers and can be used by designing their structure for a unique application. This study summarizes cancer statistics in the United States and Iran, and introduces several polymer-carriers such as dendrimer, chitosan, and micelle used in the diagnosis and treatment of cancer.
Keywords: Cancer, Polymer, Dendrimer, Chitosan, Micelle} -
Background
Anthracene is an organic compound and environmentally resistant pollutant that causes severe damage to human health due to toxic and carcinogenic properties. The present study aimed to investigate the efficiency of magnetic dendrimer nano-adsorbent for the removal of anthracene from aqueous solutions.
MethodsIn this study, the synthesized iron oxide nanoparticles were modified by dendrimer polymer chains and 4-aminophenol ligand. The Fourier-transform infrared spectroscopy, X-ray diffraction, and scanning electron microscopy were conducted to examine the nano-absorbent properties. Different operational parameters in the adsorption process in batch and laboratory conditions were also studied, and the adsorbent reusability was correspondingly examined in this study. The residual concentration of anthracene in aqueous solution was determined and reported by a spectrophotometer.
FindingsOptimization results showed that the maximum adsorbent capacity under optimum conditions (pH=7, 20 mg/L anthracene concentration, 0.5 g/L adsorbent dosage, and 30 min contact time) was equal to 83 mg/g. The experimental data fitted with different isotherm models showed that the equilibrium data were well described by the Langmuir model. In this study, the adsorption process overlapped more with the pseudo-second-order kinetics model.
ConclusionThe obtained results indicated that the synthesized nanostructured adsorbent has a high adsorption capacity with high recovery and is efficient enough to remove anthracene from aqueous solutions.
Keywords: Anthracene adsorption, Aqueous solutions, Dendrimer, Modified nanoparticles, Resuscitation capability} -
پیش زمینه و هدفدندریمر پلی آمیدو آمین ماکرومولکولی با شاخه های زیاد، در مقیاس نانو، و با گروه های آمینی بسیار فعال در سطح خود است، که به آن اجازه اتصال به دارو های ضد سرطانی، ازجمله متوتروکسات را می دهد. هدف از مطالعه حاضر سنتز و بررسی خواص ساختاری کمپلکس دندریمر پلی آمیدو آمین- متوتروکسات و سپس بررسی توانایی سمیت سلولی کمپلکس سنتز شده بر روی رده سلولی سرطانی MCF-7 است.مواد و روش کاربرای انجام این مطالعه تجربی، ابتدا متوتروکسات به واسطه Ethyl-3-(3-dimethylaminopropyl)carbodiimide (EDC) به دندریمر نسل 4 متصل شد و سپس به وسیله طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه و dynamic light scattering خواص ساختاری آن تعیین شد. جذب سلولی نانو ذرات به صورت کمی با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری انجام گرفت. آزمون methylthiazol tetrazolium (MTT) و رنگ آمیزی 4′,6-Diamidino-2-phenylindole dihydrochloride (DAPI) به ترتیب برای ارزیابی توانایی القاء سمیت سلولی و آپوپتوز سلولی توسط دندریمر - متوتروکسات و متوتروکسات به فرم آزاد بر روی سلول های MCF-7 استفاده شد.یافته هایافته های این مطالعه نشان داد، که کمپلکس دندریمر- متوتروکسات اندازه (29/7 ± 30 نانومتر) و بار (37/4 ± 35/5 میلی ولت) مناسب داشت. آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که اتصال متوتروکسات به دندریمر پلی آمیدو آمین، میزان جذب سلولی را در مقایسه با دندریمر خالی، 18 درصد افزایش داد. نتایج سمیت سلولی و رنگ آمیزی هسته سلولی نشان داد، که سمیت سلولی و القای آپوپتوز سلول های MCF-7 تیمار شده با دندریمر- متوتروکسات، نسبت به متوتروکسات آزاد کم تر بود.بحث و نتیجه گیرینتایج به دست آمده نشان داد که اگرچه کمپلکس دندیمر- متوتروکسات جذب سلولی بیشتری داشت اما سمیت سلولی و آپوپتوز کم تر از متوتروکسات آزاد بود.کلید واژگان: متوتروکسات, دندریمر, آپوپتوز, سمیت, جذب سلولی}Background & AimsPoly (amidoamine) dendrimer (PAMAM) is highly macromolecular at nanosize with widely active amine groups on the surface that allows it to attach to the anti-cancer drugs such as Methotrexate (MTX). This study aimed to synthesize and characterize PAMAM-MTX (dendrimer-MTX) complex, then to evaluate the cytotoxic effect of the synthesized complex on MCF-7 cancer cells.Materials & MethodsTo perform this experimental study, initially, MTX was conjugated to the G4 dendrimer using Ethyl-3-(3-dimethylaminopropyl) carbodiimide (EDC), then it w:as char:acterized by Fourier-transform infrared (FTIR) and dynamic light scattering (DLS). Quantitative cellular uptake of nanoparticles was carried out using flow cytometry. The methylthiazol tetrazolium (MTT) and 4′, 6-Diamidino-2-phenylindole dihydrochloride (DAPI) staining assays were used for evaluating the ability of dendrimer-MTX and MTX in inducing cell cytotoxicity and apoptosis on MCF-7 cancer cells, respectively.ResultsThe results of this study illustrated that the dendrimer-MTX complex had optimal size (30 ± 7.29 nm) and zeta potential (5.35 ± 4.37 mV). Flow cytometry analysis revealed that the cellular uptake was increased (18%) after conjugating MTX on the dendrimer compared to bare dendrimer. Interestingly, cell cytotoxicity and DAPI staining results displayed lower cell cytotoxicity and apoptosis for MCF-7 cells that were treated with dendrimer-MTX compared to free MTX.ConclusionThe obtained data indicated that dendrimer-MTX complex had a higher cellular uptake, but cell cytotoxicity and apoptosis were lower than free MTX.Keywords: Methotrexate, dendrimer, apoptosis, cytotoxicity, cellular uptake}
-
سابقه و هدف
هیدروکربن های آروماتیک چندحلقه ای آلاینده هایی خطرناک درمحیط های آبی هستند که به علت داشتن ویژگی های جهش زایی و سرطان زایی، تهدیدی جدی برای سلامت افراد جامعه تلقی می شوند. بنابراین برای حفظ بهداشت عمومی و محیط زیست، حذف آن ها از منابع آبی امری ضروری است. هدف از این پژوهش حذف آنتراسن از آب آلوده با نانوجاذب دندریمری مغناطیسی است.
روش بررسیدر این تحقیق نانوذرات مغناطیسی توسط پلیمرهای PAMAM دندریمر عامل دارشده و با لیگاند سطحی بنزآلدئید اصلاح شده است. ویژگی های ظاهری جاذب با SEM، XRD و FTIR بررسی شد. اثر پارامترهای موثر در جذب و قابلیت احیاء جاذب در شرایط آزمایشگاهی ناپیوسته مطالعه گردید و غلظت باقی مانده آنتراسن در محلول آبی با دستگاه اسپکتروفتومتر خوانده شد. داده ها با مدل های مختلف ایزوترم و سینتیک جذب تطابق داده شدند. ملاحظات اخلاقی در این مطالعه بر اساس دستورالعمل هلسینکی رعایت شد.
یافته هانتایج نشان داد که کارایی حذف آنتراسن در مقدارpH معادل 7، با افزایش زمان تماس تا 20 دقیقه و مقدار جاذب 6/0 گرم بر لیتر، افزایش می یابد. هم چنین مشخص شد فرایند جذب از ایزوترم لانگمویر و سینتیک شبه درجه دوم تبعیت می کند. بیشترین ظرفیت جذب جاذب با مقدار mg/g 105 qmax:بیانگر بالا بودن قدرت جذب دندریمر مگنتیت سنتز شده است. بررسی قابلیت استفاده مجدد از جاذب نیز نشان داد که این نانوساختار می تواند با حفظ راندمان بالای خود در جذب آنتراسن تا 7 دوره احیاء شود.
نتیجه گیریبا استناد به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که از نانوپلیمر ساخته شده می توان به عنوان جاذبی قوی و کارآمد با پتانسیل و ظرفیت جذب بالا برای حذف آنتراسن از محیط های آبی استفاده کرد.How to cite this article:Aliannejadi SH, Hassani AH, Ahmad-Panahi H, Borghei SM. Anthracene Removal from Aqueous Media using Functionalized Magnetic Nanoparticles with Poly (amidoamine) Dendrimer. J Saf Promot Inj Prev. 2019; 7(1):55 -64.
کلید واژگان: آنتراسن, آلاینده های خطرناک, تصفیه آب, دندریمر, نانوذرات مگنتیت, جذب}Background and ObjectivePolycyclic aromatic hydrocarbons are hazardous contaminants in aquatic environments due to their mutagenic, cancer-causing properties which are a threat for people in the community. Therefore, it is essential to remove them from water sources to protect public health and the environment. The purpose of this study was to remove anthracene from contaminated water by magnetic dendrimer nanoparticles.Methods and Materials: In this study, magnetic nanoparticles were fabricated by dendrimer-functionalized PAMAM polymers and modified with benzaldehyde ligand on the surface. The adsorbent properties were characterized by SEM, XRD, and FTIR. Then, in a batch study, the effect of operative parameters on the adsorbent and reusability of the sorbent was studied, and residual anthracene concentration in aqueous solution was determined by spectrophotometer. The obtained data were fitted to different isotherm models and kinetic models. Ethical considerations in this study were adhered based on the Helsinki guidelines.
ResultsThe results showed that anthracene removal efficiency increased with contact time up to 20 minutes and adsorbent content up to 0.6 g / L at pH 7 in the solutions. It was also found that the adsorption process follows the Langmuir isotherm and pseudo-second-order kinetic model. The highest adsorption capacity of the adsorbent with qmax=105 mg / g indicates a high adsorption capacity of the synthesized magnetite dendrimer. The reusability of the adsorbent also showed that the nanostructure could be recovered by maintaining anthracene uptake efficiency for up to 7 cycles.
ConclusionBased on the obtained results, it can be concluded that the synthesized nanopolymer can be used as an efficient adsorbent with high adsorption potential and capacity for anthracene removal from aqueous media.
Keywords: Anthracene, Hazardous Pollutants, Water Purification, Dendrimer, Magnetite Nanoparticles, Adsorption} -
سابقه و هدفبا توجه به رشد روزافزون استفاده از دندریمرها در دنیا، این مطالعه به منظور ارزیابی اثر ضد باکتریایی دندریمر پلی آمیدوآمین نسل 2 و 4 بر روی تعدادی از باکتری های جدا شده از منابع آب اجرا شد.مواد و روش هانمونه های آب از منابع آب آشامیدنی جمع آوری شدند. با استفاده از تست های بیوشیمیایی افتراقی، باکتری ها جدا و شناسایی گردیدند. حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی(MBC) بر علیه باکتری های گرم مثبت و گرم منفی محاسبه شد. دیسک های استاندارد با غلظت های مختلف دندریمر (5/ 0، 5، 50 و 500 میکروگرم در میلی لیتر) آماده و به روش انتشار دیسک در آگار در محیط کشت مولر هینتون آگار ارزیابی شدند. قطر هاله مهاری اندازه گیری و نهایتا تاثیر دما و pH نیز بر فعالیت ضدمیکروبی دندریمرها بررسی گردید.یافته هامهم ترین باکتری های جدا شده از منابع آب اشریشیاکلی، سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا اکسی توکا، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس بودند. نتایج نشان داد که حداقل غلظت بازدارندگی رشد و حداقل غلظت کشندگی برای هر دو نسل دندریمر یکسان بوده و به ترتیب برای باکتری های اشریشیاکلی 1250 و 2500 میکروگرم در میلی لیتر، کلبسیلا اکسی توسکا 500 و 1250 میکروگرم در میلی لیتر، استافیلوکوکوس اورئوس 1 و 5 میکروگرم در میلی لیتر و باسیلوس سوبتیلیس 5/ 2 و 5 میکروگرم در میلی لیتر می باشد. بر روی باکتری های سودوموناس آئروژینوزا هیچ گونه تاثیر بازدارندگی و کشندگی مشاهده نشد. علاوه بر این، مشاهده شد که فعالیت ضدمیکروبی دندریمرهای مورد بررسی بر روی گونه های گرم مثبت بیش تر از گونه های گرم منفی است. هم چنین از آن جا که دندریمر نسل 4 واجد تعداد بیش تری گروه آمین انتهایی است اما تفاوت قابل توجهی در خاصیت ضدمیکروبی آن نسبت به دندریمر نسل 2 مشاهده نشد.استنتاجبا توجه به این که دندریمر پلی پروپیلین ایمین نسل 2 با انتهای آمین تاثیر مثبتی بر حذف از گونه های غالب جدا شده به نمایش گذاشته است، در آینده ممکن است به عنوان یک ماده بی خطر و موثر برای گندزدایی آب مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: پلی آمیدوآمین, دندریمر, باکتری, فعالیت ضدمیکروبی, منابع آب}Background andPurposeThere is growing application of dendrimers in the world, therefore, this study was conducted to evaluate the effect of antibacterial properties of generation-2 and 4 poly (amidoamine) dendrimer (PAMAM) on some bacteria isolated from water resources.Materials And MethodsWater samples were collected from drinking water resources. Bacteria were isolated and identified using differential biochemical tests. The minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) against gram-positive and gram-negative bacteria were calculated. Standard discs were prepared by different concentrations of dendrimer (0.5, 5, 50 and 500 μg/ml) and evaluated through disc agar diffusion method on Muller-Hinton agar plates. Finally, the inhibition zone diameter was measured and the effect of temperature and pH was investigated on antimicrobial activity of dendrimers.ResultsThe main isolated bacteria from water resource were Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, klebsiella oxytoca, Bacillus subtilis, and staphylococcus aureus. The results showed completely similar MIC and MBC for each isolated bacteria in both generations which were as follows: Escherichia coli 1250 and 2500 μg/ml, klebsiella oxytoca 500 and 1250 μg/ml, staphylococcus aureus 1 and 5 μg/ml, and Bacillus subtilis 2.5 and 5 μg/ml, respectively. No MIC and MBC were observed on Pseudomonas aeruginosa. Also, it was found that PAMAM dendrimer was more potent towards the gram positive bacteria than the gram negative bacteria. Although amino terminated G4 PAMAM dendrimer has more functional groups, but no significant difference was observed in its antimicrobial activity compared to that of the G2 PAMAM dendrimer.ConclusionAmino-terminated generation 2 poly(amidoamine) dendrimer exhibited a positive impact on the removal of main isolated strains. Therefore, it might be used as a safe and effective material for water disinfection in future.Keywords: PAMAM, dendrimer, bacteria, antimicrobial activity, water resources} -
هدفدندریمرها نانوساختارهای سه بعدی هستند که کاربردهای زیادی در پزشکی از جمله دارورسانی و تصویر برداری پیدا کرده اند. دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول-سیترات، پتانسیل بالایی برای دارو رسانی و افزایش حلالیت داروهای نامحلول در آب دارد ولی روش سنتز آن زمانبر و چند مرحله ای است و از مواد سمی مانند دی کلرو متان در سنتز آن استفاده شده است. در این تحقیق روشی ساده تر و یک مرحله ای و با استفاده از شیمی سبز برای سنتز آن ابداع شد.مواد و روش هاچهار روش مختلف جهت بهینه سازی سنتز این دندریمر مورد بررسی قرار گرفت. تایید و تعیین ساختمان محصولات توسط DLS، FTIR و LC-MS انجام شد و میزان سمیت سلولی با استفاده از تست XTT بررسی شد.نتایجدر این تحقیق روش سنتز دندریمر G2 در یک مرحله و بدون تخلیص G1 ابداع شد که در مقایسه با روش های قبلی ارائه شده برای سنتز این دندریمر نه تنها به زمان بسیار کمتری نیاز دارد بلکه از مواد غیر سمی و شیمی سبز نیز در آن استفاده شده است. همچنین با توجه به نتایج تست XTT سمیت قابل توجهی تا غلظت 800 میکرومولار در رده های سلولی Hela و Vero مشاهده نشد.نتیجه گیرینتایج نشان می دهد که سنتز یک مرحله ای دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول-سیترات نسل دو (G2) روش ساده و مناسب برای ساخت این دندریمر می باشد. همچنین این دندریمر زیست سازگار بوده و می تواند به عنوان حامل مناسبی جهت اهداف دارو رسانی مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: بهینه سازی, پلی اتیلن گلیکول, سیتریک اسید, دندریمر, زیست تخریب پذیر, شیمی سبز}ObjectiveDendrimers are three-dimensional nanostructures that have numerous applications in medicine, including drug delivery and imaging. Although anionic dendrimer polyethylene glycol–citrate has a high potential to increase solubility of water-insoluble drugs and drug delivery, its multi-step synthesis procedure is time consuming. In addition, toxic substances such as dichloromethane are used in its synthesis procedure. In this study, we have developed a simple one-step synthesis method using green chemistry.MethodsWe examined four different methods to improve the synthesis method of this dendrimer. Products were characterized by FTIR, LC-MS and DLS. Cytotoxicity was assessed by the XTT method.ResultsWe synthesized a G2 polyethylene glycol–citrate dendrimer in one-step without purifying G1. This process was chosen as a beneficial method for synthesis of the G2 dendrimer. When compared with previous methods, this procedure had higher efficiency and greatly reduced response. This procedure used nontoxic materials. XTT assay results showed that this dendrimer created by green chemistry had no cytotoxicity in Hela and Vero cells up to a concentration of 800 µM.ConclusionOne-step synthesis of anionic polyethylene glycol-citrate G2 dendrimer is a simple, beneficial production method. The dendrimer is biocompatible and can be used as a suitable carrier for drug delivery purposes.Keywords: Dendrimer, Improvement, Biodegradable, PEG, Citric Acid, Green Chemistry}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.