جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Movement therapy » در نشریات گروه « پزشکی »

انتخاب همه

مقایسه ی تاثیر دوپروتکل تمرینی بر تعادل و ترس از افتادن زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو

پروین زارعی *، نادر رهنما

فصلنامه علوم پیراپزشکی و توانبخشی، سال هفتم شماره 2 (تابستان 1397)، صص 43 -54

هدف
استئوآرتریت زانو از جمله شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی است که باعث تخریب مفصل و متعاقب آن نقص حس عمقی، کاهش تعادل و زمین خوردن می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر استئوآرتریت زانو بود.
روش بررسی
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد که تعداد 25 زن مبتلا به بیماری استئوآرتریت زانو به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی تقسیم شدند. بیماران به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه به انجام تمرینات پرداختند. در ابتدا و انتهای تحقیق، تعادل ایستا، تعادل پویا و ترس از افتادن بیماران، به ترتیب بوسیله ی آزمون ایستادن روی یک پا، آزمون تعادل وای (Y) و پرسشنامه ی ترس از افتادن (FES-I) ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری از آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نوع دو در سطح معنی داری 5 درصد استفاده شد.
یافته ها
افزایش معنی داری در تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی1 و گروه تجربی 2 مشاهده شد (0/001p<). در مجموع در نمره های تعادل ایستا و پویا بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05p>). در نمره ترس از افتادن در گروه تجربی 1 و گروه تجربی 2 تفاوت معنی داری یافت شد (0/001p<). در مجموع در مورد ترس از افتادن بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05p>).
نتیجه گیری
از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که اضافه شدن تمرینات ثبات مرکزی به تمرینات قدرتی و تعادلی که تنها بر مفصل زانو تمرکز داشته است، می تواند بر بهبود تعادل و کاهش خطر افتادن بیماران مبتلا به استئوآرتریت موثر باشد.

کلید واژگان: استئوآرتریت زانو, زانو, ثبات مرکزی, تعادل, حرکت درمانی}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Comparison of the Effects of the Two Strengthening and Balanced, Strengthening, Balanced, and Core-stability Exercise Protocols on the Balance and Fear of Falling in Women with Knee Osteoarthritis

P. Zarei *, N. Rahnama

Journal of Paramedical Science and Rehabilitation, Volume:7 Issue: 2, 2018, PP 43 -54

Purpose
Knee osteoarthritis is one of the most prevalent musculoskeletal disorders causing joint destruction and consequently, the proprioceptive deficits, hence decreased balance and falling. The aim of the present study is to investigate the effect of core-stability exercises on knee osteoarthritis.
Methods
This study used a quasi-experimental with the pre-test and post-test. Twenty-five women with knee osteoarthritis were selected via the purposive and convenience sampling technique. Afterwards, they were divided into two experimental groups (groups 1 & 2). Participants performed exercises for 8 weeks, each of which consisted of three sessions. At the beginning and at the end of the research, their static balance, dynamic balance, and fear of falling were tested by the One Leg Stance Test (OLST), Y balance test, and Falls Self-Efficacy Scale (FES-I), respectively. For analyzing statistical data, descriptive statistics, and repeated- measures ANOVA (type II) were used at the significance level of 5%.
Results
A significant increase was observed in the static and dynamic balances in the experimental group 1 and experimental group 2 (P0.05). Regarding the score of fear of falling in the experimental group 1 and experimental group 2, a significant difference was observed (p0.05).
Conclusion
It could be concluded from the findings of the research that the addition of core-stability exercises to strengthening and balanced ones which focus only on knee joints can be effective on the improvement of balance and the reduction of the risk of falling for patients with knee osteoarthritis.

Keywords: Knee Osteoarthritis, Knee, Core-Stability, Balance, Movement Therapy}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
مقایسه روش های حرکت درمانی و الکتروتراپی در مهارت درشت دست بیماران همی پلژی مزمن ناشی از سکته مغزی

حسین دلاور کسمایی، لیلا انگوتی اشناری *، نرگس محمدی، ناهید بالابر، ژاندارک اقلیدی، سید مهدی طباطبایی، نوید میرزاخانی

فصلنامه طب توانبخشی، سال ششم شماره 4 (زمستان 1396)، صص 99 -105

مقدمه و اهداف

اختلال مهارت دست از شایعترین عوارض همی پلژی ناشی از سکته مغزی در بزرگسالان می باشد و نقصان آن باعث اختلال در فعالیت های روزمره زندگی می گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش توانبخشی حرکت درمانی و الکتروتراپی در مهارت دست بیماران انجام شد.

مواد و روش ها

در مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی دو گروهی از نوع قبل و بعد، 16 بیمار همی پلژی ناشی از سکته مغزی در مرحله 4 به بالای بهبودی برانستروم واجد شرایط به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دو گروه تحت درمان قرار گرفتند. مداخله گروه اول به روش حرکت درمانی و گروه دوم تحریکات الکتریکی فانکشنال به مدت 36 جلسه در هر یک انجام گردید. ارزیابی مهارت درشت دست بیماران در هر گروه با ابزار مینه سوتا، در سه جلسه اول و 18 و 36 درمان انجام گرفت. در تحلیل داده ها آزمون شاپیروویلک، آزمون تی زوجی و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.

یافته ها

یافته ها نشان داد میانگین نمره های مهارت درشت دست بیماران در گروه حرکت درمانی بین قبل و بعد درمان در هر سه حالت؛ قبل با جلسه 18 و جلسه 18 با جلسه 36 و نیز قبل با جلسه 36 بعد از مداخله تفاوت معناداری داشتند (0001/0>P)، اما در گروه الکتروتراپی تنها در دو حالت؛ قبل با جلسه 18 (002/0>P) و جلسه 18 با جلسه 36 بعد از مداخله (001/0>P) تفاوت معناداری داشتند.

نتیجه گیری

نتایج نشان داد که در روش حرکت درمانی روند میانگین مهارت درشت دست سیر صعودی داشت و معنادار بودن نتایج درمان با افزایش تعداد جلسات درمانی امیدواری به بهبودی را افزایش می داد، اما در روش الکتروتراپی بهبودی تا اواسط جلسه نتایج خوبی داشته، ولی تداوم آن سیر نزولی در پی داشت.

کلید واژگان: سکته مغزی, همی پلژی, حرکت درمانی, الکتروتراپی, مهارت درشت دست}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Comparison of Two Treatment Methods on Hand Dexterity of Post Hemiplegia Stroke: Movement Therapy and Electrotherapy

Hosein Delavar Kasmaei, Leila Angooti Oshnari *, Narges Mohammadi, Nahid Balabar, Jandark Eghlidi, Seyed Mehdi Tabatabaee, Navid Mirzakhani

Scientific Journal of Rehabilitation Medicine, Volume:6 Issue: 4, 2018, PP 99 -105

Background And Aim

Hemiplegia after stroke is the most common cause of dexterity disorder in adults, which is associated with impairment in daily life activities. The aim of the present study was comparative assessment of the effects of movement therapy and electrotherapy on dexterity.

Materials And Methods

In the present clinical trial with before-after design, 16 patients with post-stroke hemiplegia received 36 sessions of treatment. Hand gross dexterity was measured using Minnesota instrument prior to, and 18th and 36th sessions after the intervention. Shapiro Wilk test, paired t-test, and Pierson correlation were used to analyze the data.

Results

The significant increase of hand gross dexterity was noticed between before and 18th, 18th and 36th, and also before and 36th sessions after intervention in movement therapy group (p

Conclusion

The present study showed that movement therapy is effective in increasing hand dexterity all the time. But the continuation of electrotherapy has reverse effects on it.

Keywords: Stroke, Hemiplegia, Movement Therapy, Electrotherapy, Hand gross dexterity}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
تاثیر یک دوره حرکت درمانی در آب بر شاخص های الکترومیوگرافی و شدت درد مردان با کمردرد مزمن غیر اختصاصی

مهدی مهجور، سیدعلی اکبر هاشمی جواهری، امیرشهریار آریامنش، ناهید خوشرفتار یزدی

مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال سی و نهم شماره 1 (پیاپی 127، فروردین و اردیبهشت 1396)، ص 64

زمینه

حرکت درمانی به عنوان یکی از روش های کاهش درد و افزایش قدرت عضلات در بیماران مبتلا به کمردرد می باشد که در این زمینه برنامه هایی از جمله حرکت درمانی در آب وجود دارد. هدف از این مطالعه تاثیر یک برنامه حرکت درمانی در آب بر حداکثر فعالیت الکتریکی عضلانی و شدت درد در مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی می باشد.

روش کار

30 بیمار مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی در یکی ازدو گروه حرکت درمانی در آب (15) و کنترل (15) قرار گرفتند. حداکثر فعالیت الکتریکی عضلات ارکتور اسپاین کمری و شدت درد قبل و بعد از درمان از دو گروه اندازه گیری شد. برنامه حرکت درمانی در آب شامل 24 جلسه تمرین طی 6 هفته و هفته ای 4 جلسه و هر جلسه تقریبا یک ساعت بود. گروه کنترل هیچگونه فعالیت خاصی نداشتند. داده ها با استفاده از آزمون هایT مستقل و همبسته در سطح معناداری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته ها

حداکثر فعالیت الکتریکی عضله ارکتور اسپاین کمری فوقانی و تحتانی سمت راست و چپ قبل و بعد از حرکت درمانی در آب از لحاظ آماری اختلاف معناداری را نشان نداد، اما در مورد شاخص درد در بین دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری مشاهده گردید

نتیجه گیری

حرکت درمانی در آب بر حداکثر فعالیت الکتریکی عضلات کمری مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی تاثیر معناداری نداشت اما این متد درمانی باعث کاهش معنادار شدت درد در این بیماران می شود که این اثر ممکن است به دلیل عوامل عصبی و فیزیولوژیکی در بدن باشد.

کلید واژگان: الکترومیوگرافی, حرکت درمانی, کمردرد مزمن غیراختصاصی شدت درد}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Efficacy of aquatic therapy on electromyography indexes and pain intensity in men with non-specific chronic low back pain

Mahdi Mahjur, Seyed Ali Akbar Hashemi Javaheri, Amir Shahriar Ariamanesh, Nahid Khoshraftar Yazdi

Medical Journal of Tabriz University of Medical Science, Volume:39 Issue: 1, 2017, P 64

Background

Movement therapy has known as a method to reduce pain and increase muscle strength in patients with low back pain. The aim of this study was to determine the effect of aquatic therapy on maximum muscle activity and pain intensity in men with non-specific chronic low back pain.

Methods

Thirty male subjects with non-specific chronic low back pain were randomly divided into two aquatic therapy group (n=15) and control group (n=15). Before and after intervention, subjects were assessed by maximum activity of lumbar erector spine muscles and pain severity. A 24 session protocol of aquatic therapy, sixty minutes per session lasting for 6 weeks and four sessions a week were applied. Subjects in control group didnt receive any therapeutic modality during the study period. The collected data were analyzed using independent-T test and paired samples-T test. The significance level was (p≤0.05).

Results

No significant difference before and after intervention in maximum muscle activity of the Right and left upper and lower lumbar-erector spine muscles were observed (p>0/05). However, the results about the pain intensity between the two groups showed significant difference in pre and post-test (p

Conclusion

Aquatic therapy program had no significant effect on electromyography activity of erector spine muscles and disorders of lumbar muscles in men with NCLBP. However, this method of treatment reduced pain intensity in these patients significantly, that this reduction in pain may be due to neurological and physiological factors.

Keywords: Electromyography, Movement therapy, Non, specific chronic LBP, Pain intensity}

Abstract View Paper Original: Persian
تاثیر حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی فتق دیسک کمر

نصر الله علیمحمدی، منیژه اسلامی، حجت الله یوسفی *

نشریه پرستاری داخلی - جراحی، سال چهارم شماره 2 (تابستان 1394)، صص 33 -40

زمینه و هدف
بیماران پس از عمل جراحی فتق دیسک کمر، درد و ناتوانی مزمن را تجربه می کنند که می تواند کیفیت زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی فتق دیسک کمر انجام شد.
مواد و روش ها
کارآزمایی بالینی حاضر به صورت سه مرحله ای با طرح مداخله قبل و بعد بر روی بیماران تحت جراحی فتق دیسک کمر بستری در یکی از بیمارستان های شهر اصفهان در سال 1392 انجام شد. بیماران به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (32 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. برنامه حرکت درمانی 4 هفته بعد از جراحی به مدت 2 هفته انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و کیفیت زندگی SF-36 جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و واریانس با اندازه های مکرر تحت نرم افزار آماری 18 SPSSانجام شد.
یافته ها
میانگین نمره کل کیفیت زندگی بیماران در گروه مداخله، 6 هفته (7/45 ± 65/2) و 3 ماه بعد از مداخله (8/2 ± 70/9) نسبت به قبل از مداخله (6/05 ± 31/5) افزایش معنی داری داشت (p<0/001). همچنین میانگین نمره کل کیفیت زندگی بیماران در دو گروه اختلاف معنی داری را نشان داد p<0/001)). ابعاد جسمی و روانی نیز در هر دو گروه در بازه زمانی 6 هفته و 3 ماه بعد از مداخله بطور معنی داری افزایش یافت که در گروه مداخله این اختلاف چشمگیرتر بود p<0/001)).
نتیجه گیری
حرکت درمانی موجب ارتقای کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی فتق دیسک کمر می شود. به کارگیری این برنامه توسط کادر بهداشتی درمانی جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران پیشنهاد می گردد.

کلید واژگان: حرکت درمانی, کیفیت زندگی, فتق دیسک کمر, جراحی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The effect of movement therapy on quality of life of patients after lumbar disc herniation surgery

Nasrollah Alimohammadi, Manijeh Eslami, Hojatollah Yousefi *

Iranian Journal Of Medical - Surgical Nursing, Volume:4 Issue: 2, 2015, PP 33 -40

Background And Objective
Patients after lumbar disc herniation surgery experience chronic pain and disability and can impact on their quality of life. This study aimed to determine the effect of movement therapy on quality of life of patients after lumbar disc herniation surgery.
Materials And Method
The current clinical trial study with before and after design in three stages was done on patients with lumbar disc herniation surgery in one of the hospitals in Isfahan in 2013. Patients were selected through convenience sampling and then were randomly allocated into two intervention and control groups (32 patients in each group). The movement program was implemented 4 weeks after surgery for 2 weeks. Data were collected through demographic questionnaire and SF-36 quality of life questionnaire. Data were analyzed by SPSS-18 using independent t-test and repeated measures ANOVA.
Results
There has been a significant increase in the mean of overall quality of life score in intervention group 6 weeks (65. 2 ± 7. 45) and 3 months after intervention (70. 9 ± 8. 2)، in compare with before the intervention (31. 5 ± 6. 05) (p < 0. 001). Also the mean of overall quality of life score showed the significant difference in two groups (p < 0. 001). Physical and psychological aspects increased significantly in both groups in the period of 6 weeks and 3 months after intervention، the increase was greater in intervention group than control group. (p<0. 001).
Conclusion
Movement therapy promotes the quality of life of patients after lumbar disc herniation surgery. Thus، using this program by health care professionals in improving the quality of life of patients is recommended.

Keywords: Movement therapy, quality of life, lumbar disc herniation, surgery}

Abstract View Paper Original: Persian
تاثیر شعردرمانی و حرکات ریتمیک بر کاهش اضطراب و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی

آناهیتا خدابخشی کولایی *، مهرنوش سبزیان، محمدرضا فلسفی نژاد

نشریه پرستاری کودکان، سال یکم شماره 4 (تابستان 1394)، صص 11 -21

مقدمه
پرخاشگری و اضطراب یکی از عمده ترین مشکلات رفتاری در کودکان می باشد. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شعرخوانی و حرکات ریتمیک بر اضطراب و پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی می باشد.
روش
پژوهش حاضر، از نوع تحقیق نیمه تجربی با پیش و پس آزمون با گروه کنترل است. 30 کودک 7-6 ساله بر اساس معیار های ورود انتخاب شدند. آنها در دو گروه آزمایشی و کنترل تخصیص تصادفی شدند. گروه آزمایش شعرخوانی گروهی و حرکت های ریتمیک را در طول ده جلسه (هفته ای یک جلسه، هر جلسه به طور متوسط 90 دقیقه) دریافت کردند. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد. ابزار تحقیق عبارتست از پرسشنامه خشم کودک نلسون، مقیاس اضطراب اسپنس بودند.
یافته ها
تفاوت معناداری بین پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی قبل و بعد از مشاوره گروهی وجود داشت(p<0.0.5، F=57/421، ). همچنین، در نمرات میانگین اضطراب قبل و بعد از مشاوره گروهی تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.0.5، F= 61/432).
نتیجه گیری
نتایج نشان داد که شعر درمانی و حرکات ریتمیک در بهبود مشکلات رفتاری چون پرخاشگری و اضطراب در کودکان پیش دبستانی موثر است. از این رو، پیشنهاد می گردد به عنوان یکی از مداخلات رفتاری کم هزینه در آموزش و کاهش مشکلات رفتاری مورد استفاده قرار گیرد.

کلید واژگان: شعردرمانی, حرکات ریتمیک, پرخاشگری, اضطراب, کودکان پیش دبستانی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Impact of poetry therapy and movement/dance therapy in decreasing aggression and anxiety among preschool children

Anahita Khodabakhshi Koolaee *, Mehrnoosh Sabzian, Mohammad Reza Falsafi Nejad

Iranian Journal of Pediatric Nursing, Volume:1 Issue: 4, 2015, PP 11 -21

Introduction
aggression and anxiety are one of the common behavioral problems among preschool children. Therefore, this research investigates the influence of poetry therapy and movement/dance therapy on aggression and anxiety among preschool children.
Methods
This study is a quasi-experimental study with pre and post- tests. Thirty preschool children (6-7 aged) selected through the inclusion criteria. They were assigned randomly to the control and experimental groups. The experimental group received techniques of poetry therapy and movement/dance therapy for ten treatment sessions (90 minutes for each session). The research instruments were Spence Children's Anxiety Scale and Children's Inventory of Anger (ChIA). Statistical analysis conducted by analysis of covariance.
Results
Findings indicated that there is significantly difference in aggression between preschool children in pre and post-test (p<0.0.5, F=57/421). Also, There is significantly difference between mean’s scores of anxiety in preschool children in pre and post-tests (p<0.0.5, F= 61/432)
Conclusions
poetry therapy and dance/movement therapy improve behavioral problem such as aggression and anxiety in preschool children. So, it is suggested to use these low-cost therapeutic interventions for training and decreasing behavioral problems in preschool children.

Keywords: Poetry therapy, Dance, movement therapy, Aggression, Anxiety, Preschool children}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی اثر مداخلات ورزشی روی عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون

حسن دانشمندی، پریسا صداقتی*، نورالدین کریمی، امیر حسین براتی، سید مجتبی بنی طباء بیدگلی

مجله فیض، سال هجدهم شماره 4 (پیاپی 77، مهر و آبان 1393)، صص 389 -404

سابقه و هدف
بیماری پارکینسون نوعی بیماری دستگاه عصبی مرکزی در کهن سالان می باشد که مشخصه آن سفتی عضلانی پیش رونده و تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است. هدف مقاله مروری حاضر بررسی مطالعات مربوط به مداخلات فعالیت فیزیکی و ورزشی در راستای درمان بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک می باشد.
مواد و روش ها
مطالعه حاضر به روش مروری با جستجوی نظام مند در پایگاه های Medline، Google Scholar Sportdi، PubMed، انجام شد. مقالات منتشر شده طی سال های 1995 تا 2013 که اثر ورزش و حرکت درمانی بر بیماران پارکینسونی را بررسی کرده بودند، انتخاب شدند. سپس، مطالعات در چهار دسته ارزیابی بی ثباتی قامتی، عملکرد تکلیف تعادلی، کیفیت زندگی/ سقوط و راه رفتن دسته بندی و بررسی شدند.
نتایج
بیشتر مطالعات با وجود تفاوت های برنامه تمرینی به کار برده شده اثرات مثبتی را علاوه بر درمان های معمول پزشکی بر روی عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون گزارش کرده اند.
نتیجه گیری
با توجه به اثر بخشی ورزش در بهبود ابعاد مختلف عملکرد حرکتی بیماران پارکینسونی، ضرورت دارد متخصصین بالینی توجه خاصی در به کارگیری حرکت درمانی توام با درمان های تخصصی معطوف داشته و هم چنین در مطالعات آینده به اندازه گیری های اختصاصی تر و سنجش های خاص بیومکانیکی بپردازند.

کلید واژگان: پارکینسون, حرکت درمانی, راه رفتن, تعادل, کیفیت زندگی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Effect of exercise interventions on movement performance in Parkinson disease

Hasan Daneshmandi, Parisa Sedaghati *, Noredin Karimi, Amir Hosein Barati, Seyyed Mojtaba Banitaba, Bidgoli

Feyz, Volume:18 Issue: 4, 2014, PP 389 -404

Background
Parkinson disease is a CNS disease of senile characterized with gradual and progressive muscular rigidity, tremor and the loss of locomotor skills. The aim of the present study was to review the exercise/physical interventions relevant to the treatment of idiopathic Parkinson disease.
Materials And Methods
This review was done using a systematic search in Sportdi, PubMed, Medline, and Google Scholar cites on papers published during 1995-2013 in the field of training, exercise/movement therapy on Parkinson. Moreover, the review was done in four categories: postural instability, balance performance, quality of life, walking and risk of falling.
Results
Despite the diversity in training program, the majority of studies reported significant benefits in addition to the conventional medical treatments on the movement performance in Parkinson's disease.
Conclusion
Given the effectiveness of exercise in the improvement of different aspects of movement performance among the Parkinson patients, in future the clinicians are required to take special consideration on applying movement therapy along with medical treatments for specific measurements on the biomechanical aspects of the disease.

Keywords: Parkinson, Movement therapy, Walking, Balance, Quality of life}

Abstract View Paper Original: Persian
تاثیر حرکت درمانی بر افسردگی زنان سالمند

احمدرضا صیادی اناری، علی انصاری جابری، عزت الله خالقی، محمد ناظر

مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، پیاپی 3 (تابستان 1381)، ص 157

سابقه و هدف
امروزه افسردگی یکی از شایعترین اختلالات روانی و معضل عمومی زندگی بشر است. در ایران افسردگی، 35 الی 45 درصد بیماری های روانی را تشکیل می دهد که متاسفانه این رقم روز به روز سیر صعودی را می پیماید و لازم است که راه ها و روش های نوینی برای معالجه و پیشگیری از این معضل بهداشت روانی ارائه گردد. هدف این پژوهش تعیین اثر حرکت درمانی بر میزان افسردگی در زنان سالمند مقیم مرکز سالمندان طوس مشهد بوده است.
مواد و روش ها
این پژوهش نیمه تجربی بر روی 30 زن سالمند 75-60 ساله که به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند، انجام شد. این افراد به مدت 30 جلسه 30-45 دقیقه ای با حضور پژوهشگر، برنامه حرکت درمانی را اجرا کردند. برای تعیین میزان افسردگی از آزمون افسردگی بک (Back) استفاده گردید و اطلاعات فردی مورد نیاز از طریق یک پرسش نامه جمع آوری شد. نمونه های پژوهش در دو مرحله قبل و بعد از اجرای برنامه حرکت درمانی از نظر میزان افسردگی مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها
میانگین میزان افسردگی قبل از به کارگیری حرکت درمانی 87/20 و بعد از آن 40/16 بود و نتایج این پژوهش نشان داد که حرکت درمانی موجب کاهش میزان افسردگی در زنان سالمند می گردد.
نتیجه گیری
با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که این برنامه مداخله ای توانسته است میزان افسردگی زنان سالمند مقیم در آسایشگاه سالمندان را کاهش دهد.

کلید واژگان: افسردگی, حرکت درمانی, زنان سالمند}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The Effect of the Movement Therapy on Depression in Elderly Women

A.R. Sayadi Anari, A. Ansari Jaberi, A. Khaleghi, M. Nazer

Journal of Rafsanjan University Of Medical Sciences, Volume:1 Issue: 3, 2002, P 157

Background
Depression is one of the most common psychiatric disorders in the world. Today in Iran depression constitutes 35-45% of psychaitric disorders which unfortunately, this rate is increasing. Therefore new methods for treatment and prophylaxis must be suggested. The purpose of this study was to determine the effect of movement therapy on this burden in elderly women, convened at Mashhad, Toos elderly center.
Materials And Methods
This study was a semi-experimental research. The sample size consisted of 30 women 60-74 years old. These individuals accomplished movment therapy program 30 sessions for 30-45 minutes every day in presence of the researchers. The depression score was measured by Beck test, and demographic data was collected by questionnaire. The depression score of samples was measured before and after the movement therapy program.
Results
The mean of the depression score was 20.87 before the movement therapy program and after the program it was decreased to 16.4.
Conclusion
The results of this study showed that movement therapy program has decreased the depression score in the elderly women.

Keywords: Depression, Movement therapy, Elderly women}

Abstract View Paper Original: Persian

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Movement therapy » در نشریات گروه « پزشکی »