به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « emergency staff » در نشریات گروه « پزشکی »

  • زهرا اردودری *، احسان الله حبیبی
    زمینه و هدف

    استرس نوعی فرسودگی جسمی یا روانشناختی است که بر اثر مشکلات واقعی و یا خیالی بوجود می آید. عامل استرسزای شغلی از طریق کاهش تمرکز، تردید در انجام کارها، سهم بسزایی در بروز اعمال ناایمن از سوی شاغلین دارد. سه نوع زمان واکنش با نامهای ساده، تشخیصی و انتخابی مشخص شده است. زمان واکنش یک عامل مهم در اجرای بسیاری از تکالیف حرکتی است. هدف از این مطالعه، سنجش ارتباط بین زمان واکنش و استرس شغلی است.

    روش کار

    این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی، در میان 120 نفر از کارکنان اورژانس انجام گرفت. برای اندازه گیری زمان واکنش و استرس شغلی از دستگاه زمان سنج واکنش و نسخه ایرانی پرسشنامه استرس شغلی HSE استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 انجام و 05/0 <p معنادار تلقی گردید.

    یافته ها

    میانگین استرس شغلی، زمان واکنش ساده، تشخیصی و انتخابی در جامعه مورد مطالعه بترتیب 51/125، 98/310، 50/473 و 82/453 بدست آمد. آزمون تی مستقل نشان داد که جنسیت روی استرس شغلی و زمان واکنش تاثیرگذار نیست. ضمنا طبق آزمون پیرسون، بین استرس شغلی با زمان واکنش تشخیصی و انتخابی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد به طوری که با افزایش نمره استرس شغلی (کاهش استرس)، کاهش زمان واکنش نیز مشاهده شد (05/0<p). ولی بین استرس شغلی با زمان واکنش ساده رابطه معناداری وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    توصیه میگردد در مشاغلی که نیازمند زمان واکنش کوتاه و دقت بالایی هستند، با کاستن از استرس افراد، عملکرد شغلی آنها بهبود یابد. بدین ترتیب از حوادث ناشی از کار که بعضا به دلیل کندی افراد در انجام واکنش لازم صورت میگیرد، جلوگیری شود. از سویی توصیه میگردد علاوه بر معاینات فیزیکی، افراد از نظر شرایط روحی و روانی نیز مورد پایش قرار گیرند.

    کلید واژگان: استرس شغلی, زمان واکنش, پرسنل اورژانس بیمارستان}
    Zahra Ordudari*, Ehsanollah Habibi
    Background & objectives

    Stress is a kind of physical or psychological exhaustion caused by real or imagined problems. Occupational stressors play a major role in influencing employees' actions by reducing focus and creating doubt. Three types of reaction time, including simple, diagnostic, and selective, are essential in the performance of various motor tasks.

    Methods

    This descriptive-analytic study was conducted cross-sectionally among 82 emergency personnel. Reaction time and job stress were measured using a reaction timer and the Iranian version of the HSE Job Stress Questionnaire, respectively. Data analysis was performed using SPSS-20, and a significance level of p<0.05 was considered.

    Results

    The mean values for job stress, simple reaction time, diagnostic reaction time, and selective reaction time in the study population were 125.51, 310.98, 473.50, and 453.82, respectively. An independent T-test indicated that gender does not affect occupational stress and reaction time. Additionally, according to the Pearson test, a significant inverse relationship was found between job stress and diagnostic and selective reaction times, indicating that as job stress increases (or stress reduces), a reduction in reaction time is observed (p<0.05). However, there was no significant relationship found between job stress and simple reaction time.

    Conclusion

    It is recommended that in jobs requiring high reaction time and accuracy, improving job performance by reducing individual stress should be prioritized. This approach can help prevent work-related accidents, which are sometimes caused by delayed responses. Additionally, it is advisable to monitor individuals not only through physical examination but also in terms of their mental and psychological conditions.

    Keywords: Job Stress, Reaction Time, Emergency Staff}
  • مریم محمدی صادق، علی نویدیان، مهناز قلجه، نسرین رضایی*
    زمینه و هدف

    فوریت های پیش بیمارستانی یکی از پر استرس ترین حرفه های پزشکی است. مشاغل پر استرس بر تاب آوری و توانایی کنترل خشم کارکنان تاثیر می گذارند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش روانی بر میزان خشم و تاب آوری کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی انجام گرفته است.

    روش بررسی

    در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 120 نفر از کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی شهر زاهدان شرکت نمودند. افراد واجد شرایط در پایگاه های شهری و جاده ای حوزه شهر زاهدان به شیوه در دسترس وارد مطالعه شدند. برای تعیین گروه مداخله و کنترل از میان 24 پایگاه موجود به شیوه تصادفی 12 پایگاه در گروه مداخله و 12 پایگاه در گروه کنترل قرار گرفتند. ابتدا فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه های خشم و تاب آوری توسط هر دو گروه به صورت خودگزارش دهی تکمیل شد. سپس گروه مداخله به صورت گروه های 12-8 نفری در 5 جلسه آموزش روانی شرکت کردند. پرسشنامه ها دو ماه بعد از مداخله در هر دو گروه دوباره تکمیل شد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوجی) انجام گرفت.

    یافته ها

    نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره تاب آوری کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی در بین دو گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله تفاوت معنادار نداشته است (492/0=p) ولی پس از مداخله تفاوت معنادار مشاهده شده است (009/0=p). همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره کنترل خشم کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی دو گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله تفاوت معناداری با هم نداشته است (672/0=p) ولی پس از مداخله میزان آن در گروه مداخله به طور معناداری از گروه کنترل بیش تر بود (001/0<p).

    نتیجه گیری

    پژوهش حاضر نشان داد آموزش روانی، تاب آوری کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی را ارتقا داده است و با ارتقای آن کارکنان توانسته اند خشم خود را کنترل نمایند. پیشنهاد می شود در برنامه های آموزش ضمن خدمت کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی، برنامه آموزش روانی برای ارتقای تاب آوری و کنترل خشم آنان که در با موقعیت های پر تنش فراوانی رو به رو می شوند لحاظ شود.

    کلید واژگان: آموزش روانی, تاب آوری, خشم, کارکنان فوریت های پیش بیمارستانی}
    Maryam Mohamadi Sadegh, Ali Navidian, Mahnaz Ghaljeh, Nasrin Rezaee*
    Background & Aim

    Pre-hospital emergencies are one of the most stressful medical professions. Stressful jobs affect employees’ resilience and their ability to control anger. The aim of this study is to determine the effect of psycho-education on the level of anger and resilience among pre-hospital emergency staff.

    Methods & Materials

    In this quasi-experimental study, 120 people employed in urban and road centers in Zahedan were included through the convenience sampling method. To determine the intervention and control group, out of 24 available centers, 12 centers were randomly assigned to the intervention group and 12 centers to the control group. First, a demographic information form and the self-reported anger and resilience questionnaires were completed by both groups. Then, the intervention group participated in five sessions of psycho-education in groups of 8-12 people. The questionnaires were completed again by both groups two months after the intervention. Data was analyzed by the SPSS software version 16 using descriptive (mean and standard deviation) and inferential statistics (Chi-square test, independent t-test and paired t-test).

    Results

    The results of independent t-test showed no significant difference in the mean and standard deviation of resilience score among pre-hospital emergency staff between the intervention and control groups before the intervention (P=0.492), but after the intervention the difference was significant (P=0.009). Also, the results of independent t-test showed no significant difference in the mean and standard deviation of anger control score among pre-hospital emergency staff between the intervention and control groups before the intervention (P=0.672), but after the intervention, mean and standard deviation of anger control score in the intervention group were significantly higher than those of in the control group (P<0.001).

    Conclusion

    The present study showed that psycho-education improved the resilience of emergency workers, and the employees were able to control their anger by enhancing resilience. It is suggested that in-service training programs for pre-hospital emergency staff include a psycho-education program to enhance resilience and control anger in those who face many stressful situations.

    Keywords: psychoeducation, resilience, anger, emergency staff}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال