به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بتایین » در نشریات گروه « دامپزشکی »

  • علی عامری، شیما حسینی فر*، محمدرضا تابنده، زهرا سلیمانی، سید رضا فاطمی طباطبایی

    سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یکی از مهم ترین اختلالات غدد درون ریز است که حدود 5 تا 10 درصد از زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد.  بتائین یک پپتید فعال زیستی است که دارای فعالیت ضد التهابی است.  مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات بتائین بر شاخص های مقاومت به انسولین و نشان گرهای سایتوکین های التهابی و تغییرات بافت شناسی در تخمدان موش صحرایی با PCOS تجربی انجام شد.  این مطالعه تجربی روی 48 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار (200-170 گرم) انجام شد.  سندرم تخمدان پلی کیستیک با تجویز تستوسترون انانتات (1 میلی گرم/100 گرم در روز در طی 35 روز) القا گردید.  موش های PCOS با بتائین (1 درصد در آب آشامیدنی) به مدت 30 روز تحت درمان قرار گرفتند.  در پایان دوره آزمایشی، نشان گرهای مقاومت به انسولین (غلظت انسولین و گلوکز سرم، ارزیابی مدل هموستاز مقاومت به انسولین پایه (HOMA-IR)، استرادیول (E2)، پروژسترون (P4) سرم و سایتوکاین های التهابی اندازه گیری شد.  تخمدان ها نیز برای مطالعه بافت شناسی پردازش شدند.  القای PCOS منجر به مقاومت به انسولین، اختلال در تولید E2 و P4 و افزایش سطح TNF-α، IL-1β بافتی شد، همچنین افزایش قابل توجهی در کیست های تخمدان و فولیکول های آترتیک به همراه داشت.  کاهش جسم زرد اولیه در بافت تخمدان گروه های PCOS مشاهده شد.  درمان با بتائین، سیتوکین های التهابی را کاهش داده و تولید استروئیدها را در موش های PCOS بهبود بخشید.  بتائین همچنین با کاهش فولیکول های آترتیک و کیستیک، فولیکولوژنز طبیعی را بازیابی کرد.  یافته های این پژوهش نشان داد که بتائین در موش های PCOS با بهبود فولیکولوژنز و سرکوب التهاب در تخمدان می تواند اثرات سودمندی را اعمال کند.

    کلید واژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک, تخمدان, بتایین, فولیکولوژنز, التهاب}
    Ali Ameri, Shima Hosseinifar *, Mohammadreza Tabandeh, Zahra Soleimani, Seyed Reza Fatemi Tabatabaei

    Polycystic ovary syndrome (PCOS) is one of the most important endocrine disorders affecting about 5-10% of women in reproductive age. Betaine is a bioactive peptide that has an anti-inflammatory activity. The present study aimed to evaluate the effects of betaine on insulin resistance indices and inflammatory cytokines markers and histology alteration in rat ovary with experimental PCOS. This experimental study was performed on 48 female Wistar rats (170-200 g). PCOS was induced by administration of testosterone enanthate (1 mg/100g/day during 35 days). PCOS rats were treated with betaine (1% in drinking water) for 30 days. At the end of the experimental period, the insulin resistance markers (serum insulin and glucose concentrations the homeostasis model assessment of basal insulin resistance (HOMA-IR), serum estradiol (E2), progesterone (P4) and inflammatory cytokines were measured. The ovaries were also processed for histological study. PCOS induction resulted in insulin resistance, impaired E2, P4 production and elevation of tissue TNF-α, IL-1β levels. Moreover, a significant increase of ovarian cysts and atretic follicles and also a significant reduction in the early corpus luteum were observed in the ovarian tissue of the PCOS groups. Betaine treatment could reduce the inflammatory cytokines and improve steroid productions in PCOS rats. Betaine also restored normal Folliculogenesis by reducing atretic and cystic follicles. Our findings showed the beneficial effects of betaine in PCOS rats by improvement of folliculogenesis, suppression of inflammation in ovary.

    Keywords: Polycystic Ovary Syndrome, Ovary, Betaine, Folliculogenesis, Inflammation}
  • محمود نظری*، سمیه سالاری، محمدرضا قربانی

    به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف بتائین جایگزین شده با متیونین و مکمل روی بر عملکرد و فراسنجه های خونی در مرغان تخم گذار لگهورن سویه تجاری های- لاین (W-36)، آزمایشی با استفاده از 288 قطعه مرغ تخم گذار در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل با 12 تیمار آزمایشی، 3 تکرار و 8 قطعه مرغ در هر تکرار از سن 50 الی 62 هفتگی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح مختلف جایگزینی بتائین با متیونین (صفر و 13 و 26 درصد) و دو سطح مختلف مکمل روی (50 و 100 میلی گرم در کیلوگرم سولفات روی) در دو شرایط دمایی متفاوت (استرس گرمایی و بدون استرس) با سه تکرار در هر تیمار بودند. نتایج آزمایش نشان داد که صفات عملکردی و صفات کیفی تخم مرغ در تیمار تحت استرس گرمایی نسبت به تیمار بدون استرس به طور معنی داری کاهش یافتند. جایگزینی بتائین با متیونین سبب افزایش تولید تخم مرغ گردیده است (05/0>P). افزودن مکمل روی به جیره به طور معنی داری سبب افزایش پارامترهای عملکردی و صفات کیفی تخم مرغ گردید (05/0>P). بعلاوه، اثر بتایین بر کلسترول و تری گلیسرید خون معنی دار بود ولی بر میزان گلوکز خون اثری نداشت. همچنین، افزودن عنصر روی سبب کاهش گلوکز، کلسترول و تری گلیسرید گردید (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که جایگزین نمودن بتایین به جای متیونین به میزان 13 درصد و همچنین افزودن مکمل روی به میزان 100 میلی گرم در کیلوگرم به جیره مرغ تخم گذار تحت تنش گرمایی سبب بهبود عملکرد می گردد.

    کلید واژگان: فراسنجه های خونی, استرس گرمایی, مکمل روی, بتایین}
    Mahmood Nazari *, Somayeh Sallary, MohammadReza Ghorbani

    To investigate the effects of dietary zinc and betaine (Bet) substitution to methionine on performance, egg quality and blood parameters in laying hens under heat stress, an experiment with 288 Hy-line W-36 leghorn (at 50 to 62 weeks old) in complete randomized design (CRD) with a 3×2×2 factorial arrangement of treatments with twelve treatments, 3 replicates and 8 hens in each replicate was performed. There were 6 dietary treatments: three doses of Bet (0, 13 and 26%) substitute to methionine combined with three levels of zinc (50 and 100 mg/kg) supplemented to the basal diets that were combined with two environmental conditions (thermoneutral (23°C constant) and heat stress ( 23.9 to 35°C cycling) conditions). The results indicated that performance parameters of laying hens and egg quality were all significantly reduced by heat stress (HS) (P<0.05). Substitution of methionine with Bet led to significantly increase of egg production (P<0.05); whereas it had no effect on egg weight and egg quality. Supplementation of the basal diets with zinc significantly increased laying performance of hens and egg quality (P<0.05). Moreover, the results of this experiment indicated that, there were significant effect of Betaine on blood cholesterol and triglyceride, (p<0.05), but no significant effect on glucose in broiler chickens. Moreover, results demonstrated that Zinc supplementation decreased cholesterol, triglyceride and glucose. The present study showed that dietary supplemental Bet and zinc at the level of 13% and 100 mg/kg resulted in an improving egg quality and performance of laying hens under heat stress.

    Keywords: Blood parameters, Heat stress, Zinc supplementation, betaine}
  • مهرداد مدیر صانعی، سیدمحمدمهدی کیایی، صادق رهبری، زهره خاکی، سعیده نوریخواه، فرهاد امینی
    هدف
    بررسی اثر استفاده از بتایین بر میزان کارایی داروی ضد کوکسیدی سالینومایسین در جوجه های گوشتی در آلودگی تجربی به کوکسیدیوزماکیان.
    طرح آزمایشی: طرح آماری کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2.
    حیوانات: 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه جنس نر از سویه تجاری Ross 308.
    روش
    جوجه های مورد آزمایش به طور تصادفی به چهار تیمار تقسیم شدند و با جیره های غذایی حاوی دو سطح سالینومایسین)صفر و (66 ppm و دو سطح بتایین (صفر و 0.15 درصد) تغذیه شده، در سن 15 روزگی از راه دهانی با سوسپانسیون حاوی کشت مخلوط ااسیست های ایمریایی آلوده شدند. از یک هفته پس از ایجاد آلودگی تجربی و به مدت پنج روز، نمونه های مدفوع جمع آوری و تعداد ااسیست های دفع شده در هر گرم مدفوع شمارش گردید. غلظت بتاکاروتنوییدهای موجود در پلاسما با اخذ نمونه های خون، قبل و بعد از ایجاد آلودگی کوکسیدیایی تجربی تعیین گردید.
    شاخص های تولید نیز در سنین 14، 28، 42، و 49 روزگی محاسبه شدند.
    تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از روش General Linear Model و آزمون تکمیلی Duncan.
    نتایج
    نتایج به دست آمده نشان دادند که افزودن 66 ppm سالینومایسین به جیره غذایی تاثیر معنی داری بر بهبود عملکرد تولید و افزایش غلظت کاروتنوییدهای پلاسما داشته (P>0.05) و موجب کاهش تعداد ااسیست ها در هر گرم مدفوع گردید. اضافه نمودن 0.15 درصد بتایین به تنهایی تاثیر معنی داری بر عملکرد تولید، تعداد ااسیست های دفع شده در مدفوع و غلظت کاروتنوییدهای پلاسما نداشت (P>0.05). افزودن بتایین به جیره غذایی حاوی سالینومایسین سبب افزایش معنی دار وزن بدن، شاخص بازدهی، و غلظت کاروتنوییدهای پلاسما گردیده، ضریب تبدیل غذایی و تعداد ااسیست ها در هر گرم مدفوع را کاهش داد (P>0.05).
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این بررسی تجربی نشان داد که استفاده از بتایین همراه با سالینومایسین می تواند تا حدی در افزایش کارایی این داروی ضد کوکسیدی یونوفوره در پیشگیری از کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی موثر باشد.
    کلید واژگان: کوکسیدیوز, بتایین, سالینومایسین, کاروتنوئیدها, اسیست ها, جوجه های گوشتی}
  • مهندس محمد بردی توکلی داشلی برون، سید محمد مهدی کیایی، شعبان رحیمی
    هدف
    تعیین اثر بتایین بر عملکرد و میزان دفع اووسیست در جوجه های گوشتی مبتلا به بیماری کوکسیدیوز. طرح: آزمایش فاکتوریل (4×2) در قالب طرح کاملا تصادفی حیوانات: سیصد و شصت قطعه جوجه گوشتی نرسویه راس.
    روش
    سیصد و شصت قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به 8 تیمار آزمایشی تقسیم شدند طرح شامل چهار سطح بتایین (صفر 05/0، 10/0 و 15/0 درصد) و دو سطح سالینومایسین (0، 66ppm) با 3 تکرار و 15 قطعه در هر تکرار داخل هر تیمار بود در سن 28 روزگی همه جوجه ها با تعداد 200000 اووسیست ایمریا ماگزیما چالش شدند. از 35 روزگی به مدت 5 روز از هر تکرار نمونه مدفوع جهت شمارش اووسیست جمع آوری گردید برای اندازه گیری عملکرد در پایان هر هفته میزان خوراک مصرفی، وزن زنده و افزایش وزن مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: با استفاده از نرم افزار SAS صورت گرفت و مقایسه میانگینها نیز با تست دانکن انجام شد.
    نتایج
    نتایج نشان دادند که مصرف خوراک وزن زنده و افزایش وزن در جوجه های آلوده ای که سالینومایسین و بتایین دریافت کرده بودند، بهتر از جوجه هایی بود که بتایین با سالینومایسین را به تنهایی دریافت کرده بودند (P<0/05) همچنین تاثیر بتایین بر تعداد اووسیست دفع شده از طریق مدفلوع معنی دار نبود (P>0/05).
    نتیجه گیری
    بتایین جیره غذایی موجب بهبود عملکرد (وزن بدن، افزایش خوراک مصرفی و ضریب تبدیل) در جوجه های آلوده به کوکسیدیوز می شود اما بر عملکرد جوجه های گوشتی سالم تاثیری ندارد. همچنین بتایین جیره بر روی میزان دفع اووسیست مدفوع بی تاثیر است. با توجه به خاصیت سینرژیستی بتایین و سالینومایسین، توصیه می شود در پیشگیری از بیماری کوکسیدیوز این دو ماده به صورت توام به میزان 15/0 درصد بتایین و ppm66 سالینومایسین در جیره غذایی طیور استفاده شود. اگر هدف کنترل بیماری کوکسیدیوز و جلوگیری از ادامه روند بیماری است توصیه می شود از داروهای یونوفور قویتر از سالینومایسین نظیر مادورامایسین استفاده شود.
    کلید واژگان: بتایین, سالینومایسین, کوکسیدیوز, تعداد اووسیت در مدفوع, جوجه های گوشتی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال