به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "دستگاه گوارش" در نشریات گروه "دامپزشکی"

  • روزبه فلاحی*، نوید داداش پور دواچی
    زمینه مطالعه

    خرگوش ها در طول روز تمیز کردن خود را انجام می دهند که این کار غالبا منجر به تجمع مو در معده حیوان می شود. ازآنجاکه موهای خرگوش نسبت به سایر حیوانات سست تر است و دایما بدن خود را لیس می زنند، خزهای بدنشان به راحتی کنده می شود. از طرفی، خرگوش ها مستعد تشکیل سنگ های ادراری هستند.

    هدف

    این مطالعه به منظور بررسی وجود توپ های مویی و سنگ های ادراری در خرگوش های آزمایشگاهی موسسه رازی انجام شد.

    روش کار

    طی دوره 1 ساله، کلنی خرگوش های آزمایشگاهی نژاد داچ آلبینو در بخش پرورش حیوانات آزمایشگاهی موسسه رازی شامل 106 سر حیوان نر و 287 سر ماده و 166 نوزاد، تحت نظر قرار گرفتند. پس از کالبدگشایی، دستگاه گوارش (معده و روده ها)، ازنظر وجود مو و توپ های مویی بررسی شد. سپس سیستم ادراری (کلیه ها، میزنای، مثانه و میزراه) از نظر وجود هرگونه سنگ ادراری مورد بررسی قرار گرفت. 

    نتایج

    هیچ گونه علایمی از بی اشتهایی، بی حالی، درد شکمی، کاهش وزن، کاهش و غیرطبیعی شدن مدفوع، در آن ها مشاهده نشد و نیز در کل کلنی هیچ تلفاتی رخ نداد. معده در تمام نمونه ها پر بود که نشان دهنده خوردن غذا به مقدار کافی بوده است. در روده ها گاز و نقاط پرخون و یا خونریزی مشاهده نشد. مقدار و قوام مدفوع در روده ها طبیعی بودند. در هیچ کدام از نمونه ها، توپ های مویی مشاهده نشد، اما در اکثر خرگوش ها (هر دو جنس)، مقدار کمی مو در محتویات معده مشاهده شد. همچنین در کلنی خرگوش ها، هیچ گونه علایم ناشی از ابتلا به سنگ های ادراری مشاهده نشد. 

    نتیجه گیری نهایی:

     متعادل بودن جیره غذایی، تامین نیازهای غذایی و نیز عدم وجود هرگونه عامل استرس زا در محیط های پرورشی نقش اساسی دارد و از بروز بسیاری از بیماری ها نظیر توپ های مویی و سنگ های ادراری جلوگیری می کند. عدم مشاهده سنگ های ادراری در این بررسی، می تواند این فرضیه را مطرح کند که عفونت به باکتری های موثر در ایجاد سنگ های ادراری منتفی و یا در حد غیر بیماری زا است که می تواند به عنوان شاخصی برای حیوانات عاری از عوامل بیماری زا مطرح باشد. گرچه باید پایش های باکتریایی و سایر عوامل عفونت زا به صورت تخصصی صورت گیرد.

    کلید واژگان: توپ های مویی, خرگوش, دستگاه ادراری, دستگاه گوارش, سنگ ها
    Roozbeh Fallahi *, Navid Dadashpour Davachi
    Background

    Usually, the daily self-grooming by rabbits leads to fur accumulation in the animal’s stomach. Since rabbit hair is looser than other animals and constantly licks their body, the fur can be pulled out easily. On the other hand, rabbits are susceptible to urinary stone formation. 

    Objectives

    This study was designed to investigate the presence of hairballs and urinary stones in Razi Institute Laboratory rabbits. 

    Methods

    During the 1 year, the albino Dutch laboratory rabbit colony, in research, breeding, and production of the Laboratory Animals Department of Razi Institute, including 106 males, 287 females, and 166 kittens, were monitored. After the necropsy of the selected animals, the gastrointestinal tract (stomach and intestines) were examined for the presence of hair and hairballs. Then the urinary system (kidneys, ureter, urinary bladder, and urethra) was examined for any urinary stones.

    Results

    No symptoms of anorexia, lethargy, abdominal pain, weight loss, decrease and abnormal stools were observed in them, and also no mortality occurred in the whole colony. All samples’ stomach was full, indicating enough eating. No gas or congested spots, or hemorrhage were observed in the intestines. The amount and consistency of stool in the intestines were normal. In none of the samples, hairballs were observed, but in most rabbits’ stomachs (both sexes), a small amount of hair was observed in the stomach contents. Also, no symptoms of urinary stones were observed in the colony of the studied rabbits.

    Conclusion

    Balanced diet, supply of nutritional requirements, and the absence of any stressors in breeding environments have played a key role and prevented many diseases, such as hairballs and urinary stones. No observation of urinary stones in this study could lead to the hypothesis that infection with the bacteria that cause urinary stones in the studied rabbits was eliminated or non-pathogenic, indicating specific pathogen-free animals. However, bacterial and other infectious agent monitoring should be specialized.

    Keywords: Gastrointestinal tract, Hairballs, Rabbit, Stones, Urinary tract
  • محمد بابائی*، علی کلانتری حصاری، کاوه اسفندیاری، حسن مروتی

    پیش معده یکی از مهم ترین قسمت های لوله ی گوارش در پرندگان برای هضم مکانیکی و شیمیایی است و بسته به عادات غذایی پرنده می تواند متفاوت باشد.  در پژوهش حاضر، ساختار مورفولوژیکی و بافت شناسی پیش معده در دلیجه ی معمولی، عقاب صحرایی، عقاب طلایی و عقاب شاهی بررسی و مقایسه شده است.  در این مطالعه، پیش معده دلیجه ی معمولی (n=4)، عقاب دشتی (n=5)، عقاب طلایی (n=4) و عقاب شاهی (n=6) جمع آوری و در محلول بافر فرمالین 10 درصد تثبیت شده و فرآیند بافت شناسی انجام شد.  در نهایت از رنگ آمیزی های هماتوکسیلین و ایوزین، تری کروم ماسون، اورسیین و PAS استفاده شد.  از نظر بافت شناسی، تفاوت های اندکی بین پیش معده دلیجه ی معمولی و عقاب صحرایی مشاهده شد.  تفاوت های قابل ذکر شامل یک لایه ی ممتد و نسبتا ضخیم از ماهیچه ی مخاطی در پیش معده عقاب صحرایی و بافت پوششی استوانه ای ساده مشخص در مجاری نوع II غدد زیر مخاطی بود.  تنها تفاوت ساختاری قابل توجه در عقاب طلایی وجود بافت همبند پارین نسبتا متراکم و یک تا سه لایه ماهیچه ی صاف پیوسته در ساختار آن بود.  ساختار بافت شناسی پیش معده ی عقاب شاهی با ساختار آن در دلیجه ی معمولی دو تفاوت داشت.  اولا پارین از بافت همبند نسبتا متراکم تشکیل شده بود و ثانیا لایه ی عضلانی نسبتا نازک تر در مقایسه با سایر گونه های مورد بررسی در این مطالعه بود، در حالی که لایه ی سروز ضخامت قابل توجهی داشت.  می توان چنین نتیجه گرفت که ساختار پیش معده در سه گونه عقاب و دلیجه ی معمولی مشابه بوده و عمده تفاوت معنی دار مربوط به ردیف لایه های ماهیچه ی مخاطی است.

    کلید واژگان: بافت شناسی, دستگاه گوارش, پرندگان شکاری, پارین, لایه مخاطی, لایه عضلانی
    Mohammad Babaei *, Ali Kalantari-Hesari, Kaveh Esfandiyari, Hassan Morovvati

    The proventriculus is one of the most important parts of digestive tract in birds for mechanical and chemical digestion and can vary depending on the bird's eating habits. In the present study, the morphological and histological structure of proventriculus in common kestrel, steppe eagle, golden eagle and imperial eagle have been investigated and compared. In this study, Proventriculus of common kestrel (n=4), steppe eagle (n=5), golden eagle (n=4) and imperial eagle (n=6) were collected and fixed in 10% formalin buffer solution and the histological process were carried. Finally, H&E, Masson’s trichrome, Orcein and PAS stainings were utilized. Histologically, slight differences were observed between the proventriculus of common kestrel and steppe eagle. Notable differences included a continuous and relatively thicker layer of mucosal muscle in the steppe eagle's proventriculus, and the distinct simple columnar epithelium of the submucosal glands type II ducts. The only notable structural difference in golden eagle was the presence of relatively dense connective tissue of lamina propria and one to three layers of continuous smooth muscle in its structure. The histological structure of imperial eagle's proventriculus had two differences with its structure in common kestrel. Firstly, the lamina propria was composed of relatively dense connective tissue and secondly, the muscle layer was relatively thinner than other species examined in this study, while the serosa layer had a considerable thickness. It can be concluded that the structure of proventriculus was similar in three species of eagles and common kestrel, and the main significant difference was related to the layers of mucosal muscle.

    Keywords: histology, Gastrointestinal tract, Birds of prey, Lamina propria, Mucosal layer, Muscular layer
  • احمد نعمت الهی بنایی، پریسا شهبازی، هادی مردمی، امیر ملازاده

    پارک ملی ارسباران وسیع‌ترین پارک ملی شمالغرب کشور می‌باشد که زیستگاه گونه‌های جانوری و گیاهی مهمی می‌باشد. یکی از مهم‌ترین گونه‌‌های جانوری ساکن در آن کل و بز (Capra aegagrus) می‌باشند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان آلودگی‌های دستگاه گوارش کل و بزهای پارک ملی ارسباران به عوامل انگلی می‌باشد. در طول سال 1396 تعداد 95 نمونه مدفوع از کل و بزهای پارک ملی ارسباران جمع‌آوری شد و به روش گسترش مستقیم و روش تغلیظی کلیتون- لین مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جهت شناسایی لاروهای مرحله اول نماتودهای ریوی از دستگاه برمن استفاده گردید. جهت تشخیص آلودگی به کریپتوسپوریدیوم و ژیاردیا به‌ترتیب از رنگ‌آمیزی ید و ذیل نلسون اصلاح شده استفاده شد. نتایج این بررسی‌ نشان داد که تمامی نمونه‌ها حداقل به یک عامل کرمی و یک عامل تک‌یاخته‌ای آلوده می‌باشند. در این بررسی آلودگی به ایوسیست ایمریا در تمامی نمونه‌های مدفوعی مشاهده شد. آلودگی به تخم مارشالگیا‌‌‌ مارشالی 8/37 درصد، نماتودیروس (گونه‌های مختلف) 60 درصد، تریشیوریس ‌اویس 1/62 درصد، دیکروسلیوم ‌دندریتیکوم 8/37 درصد، فاسیولا هپاتیکا 2/25 درصد، مونیزیا اکسپنسا 6/13 درصد، لارو سیستوکولوس ‌اکراتوس 4/28 درصد و کیست ژیاردیا لامبلیا 6/33 درصد مشاهده شد. ایوسیست کریپتوسپوریدیوم در هیچ‌یک از نمونه‌های مدفوعی رنگ‌آمیزی‌شده مشاهده نگردید. ارتباط معنی‌داری بین میزان آلودگی به انگل‌های مختلف و جنسیت حیوانات مبتلا یافت نشد. میزان بالای آلودگی انگل‌های داخلی در کل و بزهای پارک ملی ارسباران نشان‌دهنده پتانسیل بالای آلودگی انگلی و تبدیل حیوانات موجود در آن به عنوان مخزن انگل‌ها و انتشار بعدی آن به حیوانات دیگر و بسط در جوامع انسانی مجاور می‌تواند باشد.

    کلید واژگان: انگل, دستگاه گوارش, بز وحشی (Capra aegagrus), پارک ملی ارسباران
    Ahmad Nematoallahi, Parisa Shahbazi, Hadi Mardomi, Amir Mollazadeh

    Arasbaran National Park is the largest national park in the west of the country, which is the habitat of important animal and plant species. One of the most important animal species living in it is the wild goat (Capra aegagrus). The aim of this study was to determine the level of parasitic infections of the gastrointestinal tract goats of Arasbaran National Park. During 2018, 95 fecal samples were collected from the wild goats of Arasbaran National Park and were examined by direct smear and Clyton-Lane methods. Bearman apparatus was also used to identify the first stage larvae of pulmonary nematodes. Iodine and modified Nelson staining were used to diagnose Cryptosporidium and Giardia infections, respectively. All samples showed at least one worm agent and one protozoan infection. In this study, Eimeria (spp.) infection was observed in all fecal samples and infection with egg of Marshallagia marshalli (37.8%), Nematodirus (spp.) (60%), Trichioris ovis (62.1%), Dicrocoelium dendriticum (8/37%), Fasciola hepatica (25.2%), Moniezia expansa (13.6%), Cystocaulus oecratus larvae (28.4%) and Giardia lambelia cyst (33.6%) were observed. Cryptosporidium oocysts were not observed in any of the stained stool samples. No significant relationship was found between infestation rate with different parasites and the sex of the infected animals. The high level of infection of parasites in wild goats of Arasbaran National Park indicates the high potential of parasitic infection and conversion of animals in it as a reservoir of parasites and its subsequent spread to other animals and expansion in neighboring human communities.

    Keywords: gastrointestinal tract, Parasite, Wild goats (Capra aegagrus), Arasbaran National Park
  • فاطمه نظری*، احسان کامرانی، ایرج موبدی، ایوب سلیمانی
    تحقیق حاضر به منظور بررسی انگل های دستگاه گوارش ماهی گاریز (Liza klunzingri) به صورت فصلی در مدت نه ماه (از اردیبهشت 1392 تا دی 1392) در سواحل بندرعباس انجام شد.  در طول دوره ی تحقیق 51 نمونه ماهی صید و در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت و انگل ها پس از جداسازی ابتدا در فرمالین 4 درصد و سپس اتانول 70 درصد نگهداری شدند.  در پایان تحقیق انگل های، گونه ی Neoechinorhynchus zabensis(Acanthocephala) و خانواده ی (Trematoda) Haploporinae و همچنین لاروانگل Contracaecum sp.(Nematoda) از دستگاه گوارش (قسمت روده و معده) میزبان جداسازی شد.  از کل نمونه های بررسی شده 46 نمونه حداقل به وسیله ی یک گونه انگلی یا بیش تر آلوده شده بودند (شیوع 90 درصد) و فراوانی متوسط انگلی برای ماهی گاریز برابر با 72/22 و شدت متوسط انگلی برابر 19/25 بود.  تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میزان فراوانی انگل در ماه های مختلف اختلاف معنی داری دارد.  به طوری که بیش ترین فراوانی انگل Haploporinaeدر مهر ماه و بیش ترین فراوانی انگل N.zabensis در دی ماه بود.  تجزیه و تحلیل نتایج نشان می دهد که تغییرات فصل یکی از فاکتورهای موثر روی فراوانی و شدت انگل های دستگاه گوارش می باشد.
    کلید واژگان: انگل, دستگاه گوارش, ماهی گاریز, بندرعباس
    Fatemeh Nazari *, Ehsan Kamrani, Iraj Mobedi, Ayoob Solaimani
    The present study was to investigate the ecology of fish parasites Liza klunzingeri (Day, 1888) for a period of 9 months from may to jaunary 2013 in the coastal of bandarabbass was performed. During the study period, 51 fish samples were analyzed in the laboratory and then isolated parasites in 4% formalin and 70% ethanol and kept. Finally, parasites neoechinorhynchus zabensis (Acanthocephala) and (Trematoda) Haploporinae and parasite larvae Contracaecumsp (Nematoda) were isolated from the digestive tract. From the total samples, 46 samples were infected by one or more species of parasites (prevalence of 90%) and the mean frequency of moderate parasite for Liza klunzingeri equal to 22.72 and 25.19 against the parasite. Analysis of the data showed that the prevalence of parasites in different months is significant. The most common parasites parasite abundance n.zabensis in January and Haploporinae in October, respectively. The analysis of the results showed that season changes are major factors affecting the frequency and severity of gastrointestinal parasites.
    Keywords: Parasite, Digestise system, Klunzinger's Mullet, BandarAbbass
  • پریسا شهبازی *، محمد طلوعی، الناز زمان زاد قویدل، آرمین حسن زاده
    بیماری های انگلی به عنوان مانع بزرگی در رشد و سلامت حیوانات در سراسر دنیا مطرح هستند، در این میان اسب نسبت به سایر دامهای اهلی به آلودگی ها ی انگلی حساس تر بوده و در یک زمان ممکن است به گونه-های مختلف آلوده گردد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان آلودگی در اسب های باشگاهی و روستایی شهرستان اردبیل به انگل های گوارشی صورت گرفته است. پنجاه راس اسب، شامل 34 نریان و 16 مادیان در بهار و تابستان 94 مورد نمونه برداری قرار گرفتندکه از این تعداد 36 راس اسب باشگاهی و 14 راس غیر باشگاهی بودند. نمونه های مدفوع به روش شناورسازی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، نوع و میزان آلودگی های تشخیص داده شده بدین شرح است: استرونگل های کوچک و بزرگ 34%، پاراآسکاریس اکوئوروم 20%، استرونژیلوئیدس وستری 12%، تریکوسترونژیلوس 4 %، آنوپلوسفالیده 6%، اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکوم 4% و دیکروسلیوم دندریتیکوم 2%. بر اساس نتایج حاصل از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دوجنس از نظر میزان آلودگی وجود نداشت. ولی میزان آلودگی بین اسب های با سابقه درمان ضد انگلی و اسب های بدون سابقه درمان اختلاف معنی دار داشت. همچنین بهرغم بیشتر بودن میزان آلودگی در اسب های 6 تا 10 ساله ، تفاوت معنی داری در وجود آلودگی بین رده های سنی مختلف مشاهده نشد. ضمنا در 4% موارد (2 راس اسب روستایی با چرای آزاد) آلودگی به اورنیتوبیلارزیا مشاهده گردید که اولین مورد گزارش این انگل در اسب در منطقه است.
    کلید واژگان: آلودگی کرمی, دستگاه گوارش, اسب, اردبیل
    Parisa Shabazi *, Mohammad Tooloei, Elnaz Zamanzad Ghavidel, Armin Hassanzadeh
    Parasitic diseases are the major obstacle in the growth and development of animal health all over the world. Horses, among most domestic animals are reported to be more susceptible to a large number of parasites and may harbor different species at any time. The present study was carried out to establish the Gastrointestinal Parasites (GIP) profile of club and rural horses in Ardabil city. A total of fifty (50) horses made up of 34 males and 16 females were examined in spring and summer, 2015. Fecal samples were processed by flotation techniques. GIP encountered were Strongyles (34%), Parascaris equorum (20%), Strongyloides westrii. (12%), Anoplocephalidae (6%), Trichostrongylus spp. (4%), Ornithobilharzia turkestanicum (4%) and Dicrocoelium dendriticum (2%). According to the results, no significant differences in infection rate were found between male and female horses. But intensity of infection in untreated horses were significantly more than treated horses (P<0.05). There was no significant differences between infected and uninfected horses in age despite of more infection rate were found in horses aged 6 – 10yrs. Meanwhile in 4% of samples Ornithobilharzia eggs were found that is the first report of this parasite in horses in the region.
    Keywords: Parasitic helminthes, Gastrointestinal, Horse, Ardabil
  • مریم عضدی *، رحیم پیغان، محمدحسین راضی جلالی، مسعود قربانپور
    خلیج فارس از نظر اقتصادی، محیط زیستی و سیاسی دارای اهمیت فراوانی بوده و زیستگاه حدود 205 گونه ماهی است که تنها تعداد معدودی از آن ها از نظر انگل شناسی مورد مطالعه قرار گرفته اند. مطالعه حاضر به منظور بررسی آلودگی های کرمی درکفشک ماهی زبان گاوی (Cynoglossus bilineatus) حوزه خلیج فارس (شهر اهواز) صورت گرفت. در تحقیق حاضر در طی بهار سال 1395، تعداد 100 قطعه کفشک ماهی زبان گاوی خریداری و به آزمایشگاه منتقل گردید. انگل های جدا شده از قسمت های مختلف ماهی در الکل 70 درصد تثبیت گردیدند و سپس توسط کلید تشخیصی، شناسایی گردیدند. در این بررسی، 82 درصد از ماهی های نمونه برداری شده آلودگی انگلی داشتند. بیشترین میزان آلودگی مربوط به دو نوع ترماتود ترپتودموئیدس فوکه ننسیس و آفانوروئیدس لترینی بودند که گونه اول فراوانی بیشتری را نشان داد. بررسی ها نشان داد که دو گونه ترماتود شناسایی شده تاکنون از این ماهی گزارش نگردیده اند. سایر نماتودها شامل کاپیلاریا، پروسکوم و رافیدآسکاروئیدس نیپوننسیس نیز در دستگاه گوارش، کبد و حفره شکمی این ماهی وجود داشت. نتایج هم بستگی پیرسون نشان داد که بین تعداد هر کدام از ترماتودهای شناسایی شده که بیشترین آلودگی را در این ماهی داشتند با وزن و طول ماهی هیچ گونه رابطه معنی داری وجود ندارد.
    کلید واژگان: خلیج فارس, کفشک ماهی زبان گاوی, دستگاه گوارش, ترماتود, نماتود
    Maryam Azodi *, R. Peyghan, M.H. Razi Jalali, M. Ghorbanpour
    Persian Gulf is very important economically, environmentally and politically that habitat of nearly 250 species of fish that a few of them have been studied parasitically. This study accomplished to investigate the worms of Cynoglossus bilineatus in district of Persian Gulf (Ahvaz). In this study during March to June 2016, 100 pieces of Cynoglossus bilineatus bought and transferred to laboratory. Separated parasites from different parts of fish stabilized in 70% alcohol and then identified with identification keys. In this survey, 82% of sampled fish had helminthic infestations. The most value of infestation regarding to two kinds of trematodes Treptodemoides fukenensis and Aphanuroides lethrini that the first species showed greater frequency. Reviews showed that two identified trematodes have not been reported before form this fish. There were also other nematodes including Capillaria, Procaecum and Raphidascaroides nipponensis in gastrointestinal tract, liver and abdominal cavity. The results of paersons correlation showed that there weren’t any significant correlation between the number of each identified trematodes and the weight and length of this fish.
    Keywords: Persian Gulf, Cynoglossus bilineatus, digestive tract, trematode, nematode
  • آیدین شجاعی تبریزی، عبدالله درخشنده، آیگین اسفندیاری، زینب علی آتشی
    هدف از مطالعه حاضر تعیین حضور گونه های هلیکوباکتر در قسمت های مختلف لوله گوارشی، دستگاه کبدی-صفراوی و پانکراس گربه های ولگرد بود. از شش ناحیه از نواحی ذکر شده 6 قلاده گربه نمونه گیری و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی گونه، آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز در سطح جنس، گونه های معدی (هیلمنی و فلیس) و گونه های انتروهپاتیک هلیکوباکتر انجام شد. به طور شگفت انگیزی DNA گونه های انتروهپاتیک در 6/ 1 نمونه های دوازدهه، 6/ 2 نمونه های کولون و 6 /1 نمونه های پانکراس ردیابی شد. نتایج بررسی توالی نوکلئوتیدی نشان داد که تمامی این 4 نمونه مثبت به گونه هلیکوباکتر کنیس تعلق دارند. از آنجا که گربه ها به عنوان منابع بالقوه خطر انتقال زئونوتیک عفونت با گونه های غیر پیلوری هلیکوباکتر تلقی نمی شوند، نتایج مطالعه پیش رو نیاز به تجدید نظر فوری در این خصوص را نشان می دهد. با توجه به اطلاعات نویسندگان، این مطالعه اولین پژوهش در زمینه انتشار گونه های هلیکوباکتر در دستگاه گوارش گربه ها می باشد.
    کلید واژگان: گربه, دستگاه گوارش, هلیکوباکتر, واکنش زنجیره ای پلیمراز
    A. Shojaee Tabrizi, A. Derakhshandeh, A. Esfandiari, Z. Ali Atashi
    The aim of the present study was to determine the presence of Helicobacter species in different parts of gastrointestinal tract, hepatobiliary system and pancreas of stray cats. Six different sites at the level of genus, gastric (H. heilmannii and H. felis) and enterohepatic species of Helicobacter were investigated in six cats using species-specific primers by polymerase chain reaction (PCR). Interestingly, DNA of enterohepatic spp. was detected in 1/6 duodenum, 2/6 colon and 1/6 pancreas specimens. Results of sequencing revealed that all of these four positive samples belong to Helicobacter canis. While cats have not been considered as a potential zoonotic danger for non-pylori Helicobacter infections, the results of current study show prompt re-evaluation of that view. To the best of our knowledge, this is the first study about distribution of Helicobcater spp. in gastrointestinal tract of cats.
    Keywords: Cat, Gastrointestinal tract, Helicobacter, PCR
  • حجت الله شکری، علیرضا خسروی*، دنیا نیک آیین

    عوامل قارچی به خصوص مخمرها به صورت فلور میکروبی در دستگاه گوارش ساکن هستند و آنها می توانند به مجرای مخاطی حیوانات دارای شرایط مستعدکننده تهاجم برند. شیوع فلور قارچی مقیم دستگاه گوارش مرغهای گوشتی و تخمگذار سالم در طی آوریل تا سپتامبر 2008 بررسی شد. نمونه ها از محتویات پیش معده، ژوژنوم و سکوم 120 پرنده برداشت شده و در محیط سابورو گلوکز آگار کشت داده شدند. قارچهای رشته ای و مخمری جدا شدند، برجسته ترین آنها گونه های کاندیدا و سپس ترایکوسپورون بژلی، ژئوتریکوم کاندیدوم، رودوتورولا روبرا و ساکارومیسس سرویسیه بوده که به ترتیب از 6/84 درصد، 5/5 درصد، 6/4 درصد، 3/3 درصد و 5/0 درصد از محیط های کشت یافت شده اند. میان جدایه های مخمری، کاندیدا آلبیکنس (8/45 درصد) شایعترین عامل قارچی بوده که ارزش معنی داری را در مقایسه با سایر جدایه های قارچی (P<0.05) نشان داد. فراوانی مخمر در دستگاه گوارش طیور تخمگدار به طور معنی داری بیشتر از گوشتی ها بود (P<0.05). همچنین ارزیابی قارچ شناسی نشان از بیشترین تعداد مخمر در سکوم و به میزان کمتر در ژوژنوم و پیش معده در 2 نژاد بود.

    کلید واژگان: فلور قارچی, دستگاه گوارش, مرغهای گوشتی و تخمگذار
    Shokrih., Khosravi, A.R., Nikaein, D

    Fungal agents, especially yeasts, are resident in digestive system as microflora and they can invade the mucosal tract in animals with predisposing factors. The prevalence of the resident fungal flora in the digestive tract of healthy broilers and layers during April to September 2008 was investigated. The samples were taken from the preventriculus, jejunum and cecum contents of 120 birds and cultured on Sabouraud glucose agar. Both filamentous fungus and yeasts were isolated and a predominance of the Candida species was found, followed by Trichosporon beigelii, Geotrichum candidum, Rhodotorula rubra and Saccharomyces cerevisiae species, which were found in 84.6%, 5.5%, 4.6%, 3.3% and 0.5% of cultures, respectively. Among the yeast isolates, Candida albicans (45.8%) was the most prevalent fungal agent, representing a significant proportion when compared to the other fungal isolates (P<0.05). The frequency of the yeast in the layer's digestive tract was significantly higher than that found in the broilers (P<0.05). Mycological examination revealed the highest numbers of yeasts in the cecum and lower numbers in the jejunum and preventriculus in two breeds.

  • سعید حبیبیان، محمد زمانی احمد محمودی، محمد شادخواست، احسان خاکسار، محسن رشیدی، بیژن ضیایی
    دستگاه گوارش پس از دستگاه عصبی دارای بیشترین میزان رسپتورهای اپیوئیدی در بدن است که نشان دهنده کارآیی زیاد اپیوئیدها در این دستگاه می باشد. بنظر می رسد که مرفین و سایر ترکیبات اپیوئیدی باعث آسیب های جدی به بافت مخاط روده می شود. برای پی بردن به تاثیر مصرف طولانی مدت مرفین، شاخصترین داروی ضد درد اپیوئیدی، بر ساختمان هیستومرفولوژیکی دستگاه گوارش، مطالعه حاضر بر روی موش سوری در 3 رده سنی قبل از بلوغ (6-3هفته)، طی بلوغ (9-6 هفتگی) و قبل از بلوغ تا بلوغ کامل (12-3هفتگی) انجام شد. تعداد 150 سر موش سوری ماده نژاد Balb/c در سن 21 روزگی بطور تصادفی به 12 گروه به شرح زیر تقسیم شدند. 6 گروه آزمایشی در هر گروه 20 سر موش، 3 گروه شم در هر گروه 5 سر موش و 3 گروه کنترل در هر گروه 5 سر موش. گروه های کنترل تنها از آب لوله کشی استفاده نمودند در حالیکه گروه های شم آب لوله کشی به همراه mg/ml5 شکر و گروه های آزمایشی آب لوله کشی به همراهmg/ml 5 شکر به اضافه مرفین با دو دوزmg/ml 01/0 و یا mg/ml 1/0 مصرف کردند. نتایج نشان داد که در تمام گروه های آزمایشی، مصرف مزمن مرفین باعث کاهش وزن موش ها می شود. علاوه بر این مصرف مرفین در هر دو دوز در همه رده های سنی باعث تغیرات بافتی در قسمتهای مختلف روده باریک و کولون موش می شود؛ که شایعترین تغییر بافتی هجوم سلولهای تک هسته ای به مخاط قسمتهای مورد بررسی می باشد. بعلاوه ارتفاع و تراکم ویلوس های روده ای نیز کاهش یافت. نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می کند که باید تغییرات پاتولوژبک بافتی را که بسته به سن موش ها و دوره زمانی مصرف آنها متفاوت می باشد در نظر گرفت.
    کلید واژگان: دستگاه گوارش, رشد, مخاط روده, سلول های تک هسته ای, مرفین
    Habibians., Zamani Ahmadmahmoodim., Shadkhastm., Khaksare., Rashidim., Ziaei, B
    Apart from the nervous system, the digestive system has the maximum opioids receptors which it indicates importance of the opioids in this system. It seems that morphine and other opiods compound have major harmful effects on intestinal tissue. Purpose of this study is to examine of the long-termed use of the morphine on growth and histomorphological structure of digestive system in mice strain Balb/c. Some mice were selected from three age groups (premature, mature and from premature to full mature). One hundred fifty mice (at the age of 21 days) were divided to 12 groups randomly. Groups consisted of six test groups (20 mice in each group), three control groups (5 mice in each group) and three sham groups (5 mice in each group). Control groups were maintained on stock dieted of tap water while sham groups dieted with tap water and sugar (5mg/ml). Test groups also used tap water, sugar and two different dosages of morphine (0.01mg/ml or 0.1mg/ml). Our study showed that in all tests groups, the chronic administration of escalating doses of the morphine caused decrease of the weight of mice. In addition, the long -termed use of morphine caused histological changes in small intestine and colon in all the groups of age. Invasion of mononuclear cell (especially lymphocyte) to mucosa was the most important histological change. In addition, villous height and intensity also decreased. This study suggested that the chronic consumption of opioids causes pathological change in gasterointestinal system.
    Keywords: digestive system, growth, intestinal mucosa, mononuclear cell, morphine
  • احمدرضا راجی، احسان نوروزی
    مطالعه بافت شناسی دستگاه گوارش در گونه های مختلف ماهی جهت شناسایی بیماری های دستگاه گوارش آن ها از اهمیت زیادی برخوردار می باشد لذا در این تحقیق که برای اولین بار انجام گرفته است ساختمان بافتی و شیمی بافتی دستگاه گوارش در دو گونه ماهی، گربه ماهی راه رونده (همه چیز خوار) و پیرانا (گوشتخوار) مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور 5 قطعه گربه ماهی (طول 32 سانتی متر و وزن 240 گرم) و 5 قطعه ماهی پیرانا (طول 22 سانتی متر و وزن 190 گرم) بالغ و سالم و از جنس نر تهیه گردید، سپس ماهی ها به روش انسانی کشته شده، برشی در سطح شکمی آن ها داده شده و مری، معده و روده ها خارج گردید، از بخش های مختلف شامل مری (ابتدا و انتها)، معده (کاردیا، فوندوس، پیلور) و روده ها (ابتدا، انتها، روده های کور پیلوریک) نمونه بافتی به ابعاد نیم سانتی متر تهیه و بعد از شستشو با فسفات بافر در محلول بوئن ثابت گردیدند، مراحل آبگیری، شفاف کردن و آغشتگی با پارافین برای تمام نمونه ها انجام گرفت و برش بافتی به ضخامت 5 تا 7 میکرومتر تهیه و با رنگ های هماتوکسیلین و ائوزین، ون گیسون، ورهوف، آلسین بلو، پاس، رنگ آمیزی و به وسیله میکروسکوپ نوری الیمپوس مطالعه و تصاویر بافتی تهیه گردید. نتایج نشان داد که در تمام بخش های دستگاه گوارش در هر دو گونه چهار لایه بافتی شامل مخاط، زیر مخاط، لایه عضلانی و سروزی از داخل به خارج مشابه سایر گونه های ماهی دیده می شود. مخاط مری در گربه ماهی و پیرانا دارای چین های طولی عمیق فراوان و اپیتلیومی از نوع سنگفرشی مطبق غیر شاخی به همراه سلول های موکوسی فراوان می باشد که موکوس این سلول ها در رنگ آمیزی پاس و آلسین بلو مثبت شدند، جوانه های چشایی و عضله مخاطی در ساختمان بافتی مقاطع عرضی مری در این دو گونه مشاهده نشد. در نمونه های مری گربه ماهی و پیرانا لایه عضلانی مخطط به صورت طولی داخلی و حلقوی خارجی و در تمام طول مری مشاهد گردید. مخاط معده دارای اپیتلیومی از نوع استوانه ای ساده بوده و دارای پیت های معده می باشد.لایه موکوسی معدی در هر دو گونه پاس مثبت و آلسین بلو منفی می باشد. لایه مخاطی روده در گربه ماهی و پیرانا دارای تعداد زیادی چین می باشد و اپیتلیوم مخاط روده نوع استوانه ای ساده به همراه سلول های موکوسی است که رنگ پذیری این سلول ها برای پاس و آلسین بلو مثبت می باشد، تعداد سلول های موکوسی در گربه ماهی به مراتب بیشتر از ماهی پیرانا مشاهده شد. روده های کور پیلوریک که به صورت زوائد کوچک چسبیده به معده و تنها در پیرانا مشاهده گردید دارای اپیتلیومی از نوع استوانه ای ساده بوده و ترشحات موکوسی در آن از نوع خنثی می باشد. مطالعه انجام شده نشان داد که ساختمان بافتی و هیستوشیمی در این دو گونه ماهی با وجود نوع تغذیه متفاوت تشابه زیادی با هم داشته و تفاوت های مشاهده شده عبارتند از وجود زوائد روده کور پیلوریک در معده پیرانا و عدم حضور آن در گربه ماهی، عدم حضور جوانه چشایی در مری هر دو گونه و همچنین حضور تعداد زیادی سلول های جامی با ترشحات موکوسی در اپیتلیوم روده در پیرانا نسبت به گربه ماهی. درآخر مشاهده گردید که خصوصیات هیستوشیمی ترشحات موکوسی سطح مخاطات با وجود نوع تغذیه متفاوت در دو گونه از یک نوع می باشد و لذا نوع تغذیه متفاوت نمی تواند تاثیر زیادی بر خصوصیات هیستوشیمیایی لوله گوارش در این دو گونه ماهی داشته باشد.
    کلید واژگان: بافت شناسی, دستگاه گوارش, گربه ماهی, پیرانا
    Raji, A. R., Norouzi, E
    The purpose of this study is to describe the histological and histochemical features of digestive tract in two aquarium fishes with different types of feeding habits which are omnivorous (Walking catfish) and carnivorous (piranha), respectively. Five adult Walking catfish (L: 26.4 ± 3.4 cm, W: 265 ± 55 g) and five adult piranha (L: 23.6 ± 4.5 cm, W: 247 ± 50 g) were used for this study. The fishes were killed by decapitation method and small pieces (0.5 cm ´ 0.5 cm) from the esophagus, cardiac, fundus and pyloric portions of the stomach, proximal, distal parts of intestine and pyloric caeca were fixed by immersion in Bouin’s solution. The specimens were processed through routine paraffin embedding technique and cut at 5-7 µm and stained with hematoxylin and eosin, Van Gieson, Verhoof, Alcian blue, PAS, and AB+PAS technique for different microstructural and microfibrilar structures. The morphological and histochemical structures of all specimens were studied with a light microscope and micrographs were prepared. The esophagus of Walking catfish and piranha are found to have numerous deep longitudinal folds, stratified squamous epithelium with numerous mucous cells which react positively to PAS and AB stains. Taste buds and muscularis mucosa were not seen in the esophagus of both species. The muscularis mucosa was organized in longitudinal and circular layers of striated muscular fibers. The mucosa of the stomach was formed by simple columnar epithelium with folds and gastric pits formed by the invagination of the mucosal layer into the lamina propria. The surface epithelium of the stomach reacted positively to PAS but negatively to AB staining. The mucosal surface of the intestine in Walking catfish and piranha has numerous folds lined by simple tall columnar cells, along with goblet cells which reacted positive to PAS and AB staining, so that goblet cells in the intestine of Walking catfish were significantly more than in piranha. The Caeca pyloric was found only in piranha and it showed an elongated fold lined with columnar cells and numerous mucous cells which reacted positively to PAS.
  • لیلا نبوی، حسین نجف زاده
    مطالعه ی حاضر به منظور شناسایی و میزان شیوع انواع نماتودهای دستگاه گوراش گوسفند در کشتارگاه اهواز انجام شد. در این بررسی که به مدت بیش از یک سال به طول انجامید؛ تعداد یک صد عدد دستگاه گوارش گوسفند مورد مطالعه قرار گرفته و نماتودهای موجود در آنها بررسی شدند. میزان شیوع آلودگی به انواع نماتودها در نمونه های مورد بررسی 65 درصد و شامل 11 جنس و 24 گونه بودند. بیشترین میزان آلودگی در شیردان مشاهده شد و بیشترین نماتود های جدا شده از نظر میزان شیوع آلودگی به ترتیب استرتاژیا، همونکوس، مارشالاجیا، نماتودویروس، تریشوریس، تریکوسترونژیلوس و پارابرونما، کاملوستروئژیلوس، ازوفاگوستوموم، چابرتیا و کوپریا بودند. بیشترین میزان آلودگی به کر مهای بالغ در بهار و کمترین آلودگی در تابستان مشاهده گردید. در این مطالعه آلودگی نوزاد به میزان 9 درصد بوده که در نمونه های اخذ شده در فصول زمستان و بهار مشاهده شد.
    کلید واژگان: نماتود های انگلی, دستگاه گوارش, گوسفند, خوزستان
    Nabavi, Najafzadeh, H
    The gastrointestinal tracts (G. I.) of 100 sheep were examined for the presence of parasitic nematodes over period of one year. The study quantifies the prevalence of both mature and immature (L3، L4 and L5) nematodes and their seasonal fluctuations 65% of G. I. Tracts were infected and from them totally 11 genus and 24 nematode species were identified. Among them the highest prevalence rate were belonged to nematodes from genus Ostertagia، Haemonchus، Marshallagia، Nematodirus، Trichuris، Trichostrongylus، Parabronema، Camelostrongylus، Oesophagostomum، Chabertia and Cooperia respectively. The highest worm counts were recorded in spring from April to the end of June، where the weather is quite warm. The lowest worm burden was seen during summer. The nine percent of G. I tracts were infected to immature nematodes in spring and winter seasons.
    Keywords: Parasitic Nematodes, Gastrointestinal tract, Sheep, Khouzestan
  • سعید بکایی، محمد موذنی، مرتضی رودگر
    آلودگی کرمی دستگاه گوارش سگ های خانگی شهر شیراز و تاثیر سن، جنس، مصرف داروهای ضد کرمی، کارآیی سگ و نوع غذا بر میزان آلودگی نمونه مدفوع در 105 قلاده سگ بررسی گردید. نمونه ها مستقیما از داخل رکتوم تهیه و به روش شناورسازی آزمایش شد. آنالیز داده ها با آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر نشان داد میزان آلودگی در جنس های مختلف و سنین متفاوت اختلاف آماری معنی داری ندارد. میزان آلودگی در سگ های نگهبان در مقایسه با سگ های زینتی، در سگ هایی که با امعاء و احشاء دام ها و غذای خام تغذیه می شده اند به طور معنی داری بالاتر بوده است. آگاهی صاحبان سگ ها در مورد بیماری های کرمی قابل انتقال از سگ به انسان بسیار پایین بوده است. نتیجه گرفته می شود به دلیل خطر انگل های کرمی قابل انتقال به انسان آموزش موازین بهداشتی به صاحبان سگ های خانگی بسیار ضروری است.
    کلید واژگان: انگل کرمی, دستگاه گوارش, سگ خانگی, شیراز
    Saeed Bokaie, Mohammad Moazzeni, Morteza Roudgar
    Gastrointestinal helminthes in domestic dogs in Shiraz and the effect of age, sex, anthihelminth drugs, use of dog (pet or guard) and food on the infection rate were studied in 105 fecal samples.Samples were collected directly from the rectum and examined by floatation method. Data was analyzed by Chi square test and Fisher's exact test. No significant differences were found in male and female dogs and also different age groups. Higher infection rate was observed in guard dogs in comparison with pet dogs. The infection rate was higher in dogs feeding on viscera or uncooked food. The awareness of owner's about the zoonotic helminthes infection was unsatisfactory.However according to risk of communicable helminthes educational programs for owners are strictly recommended.
  • محسن عباسی، احمد قارزی
    ماهی کور غار ایرانی با نام علمی ایرانوسیپریس تیفلوس1 یک گونه منحصر بفرد است که تنها در غاری در استان لرستان زندگی می کند و به علت عدم توجه کافی جزو گونه های در معرض انقراض بشمار می رود. از نظر ذخیره ژنتیکی یک ماهی بسیار با ارزش می باشد. در این تحقیق، مورفولوژی و بافت شناسی دستگاه گوارش ماهی کور غار مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی 10 عدد ماهی استفاده شد. پس از بررسی های مورفولوژیکی، از نمونه ها مقاطع بافتی تهیه گردید و با استفاده از روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج بررسی ها نشان داد که دهان در این ماهی نعلی شکل و در موقعیت تحتانی واقع است. مری بسیار کوتاه و دارای چین های مخاطی فراوانی است. فاقد معده می باشد. دندان های حلقی در سه ردیف داخلی، میانی و خارجی قرار دارند و به ترتیب دارای 5، 3 و 3 دندان می باشد. بخش اول روده دارای خم S شکل بوده و حدود نیمی از طول کل روده را شامل می شود.
    چین های مخاطی با اندازه های متفاوت وجود دارند و لایه مخاطی آن از سایر لایه ها ضخیم تر است. بخش های انتهایی روده بصورت مستقیم بوده و تا مخرج ادامه می یابد. نسبت طول روده به طول بدن در این ماهی، یک و دو دهم است. کبد از دو لوب تشکیل شده است که لوب سمت راست آن از لوب چپ بزرگ تر و دو قسمتی است. کیسه صفرا کروی شکل و شفاف است. لوزالمعده بصورت توده هایی پراکنده و به رنگ قرمز تا نارنجی بر روی مزانتر حفره صفاقی پخش شده است.
    کلید واژگان: ماهی کور غار, دستگاه گوارش, ریخت شناسی, بافت شناسی
  • شعبان رحیمی، شیما تشرفی، سیدمحمدمهدی کیایی
    جهت بررسی تاثیر تغذیه زود هنگام پس از هچ بر رشد دستگاه گوارش و عملکرد جوجه های گوشتی در آزمایش یک: 195 قطعه جوجه گوشتی یکروزه، سویه راس 308 و در آزمایش دو: 224 قطعه جوجه گوشتی یکروزه، سویه هوبارد کلاسیک مورد استفاده قرار گرفت، در آزمایش 1، تیمار شاهد (تحمل گرسنگی 48 ساعت پس از هچ) با تیمارهایی که از ژل یا غذای دانه ای شکل مخصوص تغذیه اولیه به مدت 48 و 96 ساعت پس از هچ برخوردار بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند.در آزمایش 2 نیز تیمار شاهد (تحمل گرسنگی 8 ساعت پس از هچ) با تیمار برخوردار از ژل به مدت 8 ساعت پس از هچ و تیمار مصرف کننده آنتی بیوتیک همراه دان مورد مقایسه قرار گرفتند. در 6 هفته دوران پرورش برای تمامی تیمارها وزن بدن، غذای مصرفی و ضریب تبدیل محاسبه گردید. در آزمایش 1، در روزهای 1، 3، 7 و 21، وزن کیسه زرده، کبد، پیش معده، سنگدان و وزن و طول روده کوچک در یک جوجه از هر تکرار اندازه گیری گردید. در آزمایش 2، در روز 21، وزن و طول روده کوچک در 1 جوجه از هر تکرار اندازه گیری شد با استفاده از برنامه آماری SAS در قالب طرح کاملا تصادفی و آزمون دانکن ارقام بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که تغذیه ژل پس از هچ، در آزمایش 2 در هفته های 4-1، وزن بدن را نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش داد (p£0.05). غذای مصرفی و ضریب تبدیل با تغذیه اولیه تفاوت معنی داری نیافتند (p>0.05) در روز 3 آزمایش 1، وزن نسبی کبد و سنگدان در تیمارهای برخوردار از تغذیه اولیه بیشتر از تیمار شاهد بود (p£0.05) و همچنین طول روده کوچک نیز در روز 3 آزمایش 1 و در روز 21 آزمایش 2 در تیمارهای تغذیه اولیه، افزایش نشان داد (p£0.05) بر اساس نتایج آماری حاصل از این تحقیق، وزن بدن در جوجه هایی که تغذیه پس از هچ شده بودند بالاتر از گروه شاهد بود. همچینن تغذیه پس از هچ موجب افزایش رشد اندام های مختلف دستگاه گوارش نسبت به گروه شاهد گردیده است. مقایسه بین روش های مختلف تغذیه زودرس نیز نشان داد که تغذیه با ژل به لحاظ داشتن رطوبت بالا می تواند تاثیر مطلوب تری بر تولید داشته باشد.
    کلید واژگان: جوجه گوشتی, تغذیه پس از هچ, عملکرد, دستگاه گوارش
  • محمدتقی شیبانی
    هدف
    مطالعه و شناخت خصوصیات ریخت شناسی و ریزبینی طحال به عنوان مهمترین عضو لنفاوی و سایر اجزای لنفاوی موثر در سیستم ایمنی بدن ماهی قره برون.
    طرح: مطالعه توصیفی.
    حیوانات: تعداد 10عدد ماهی قره برون Acipenser persicus بالغ صید شده ازسواحل جنوبی دریای خزر.
    روش
    پس ازخارج کردن طحال و لوله های گوارشی مربوطه نمونه ها بلافاصله در محلول فرمالین 10 درصد قرار گرفته و به آزمایشگاه بافت شناسی دانشکده دامپزشکی منتقل گردیدند. سپس مراحل معمول بافت شناسی در دستگاه پاساژ بافت انجام گرفته و ازنمونه ها برشهایی به ضخامت 6 میکرون توسط میکروتوم تهیه گردید.
    برشهای مزبور به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی و مطالعه گردیدند.
    نتایج
    طحال به صورت عضوی کاملا کشیده به موازات اجزای بخش میانی دستگاه گوارش قرار گرفته که در دید میکروسکوپی از خارج توسط کپسولی همبندی همراه با یک لایه اپی تلیال پوشیده شده است. در پارانشیم طحال پولپهای سفید و قرمز مشاهد گردید. شباهت زیادی بین طحال دراین گونه با طحال جانداران خشکی زی وجود دارد و البته تفاوتهایی نیز مشاهده می گردد.
    بخشی از سیستم لنفاوی نیز بشکل بافتهایی، ضمیمه دستگاه گوارش بوده که شامل بافتهای لنفاوی منتشر در طول لوله گوارشی و تجمعات لنفاوی و همچنین فولیکولهای لنفاوی در پارین مخاط و زیرمخاط روده های قدامی و خلفی می باشند. به علاوه ساختارهای فولیکولی مشابه فولیکولهای لنفاوی در روده ها بویژه روده خلفی و دریچه های مارپیچی بوفور مشاهد می گردند. کلا از روده های قدامی به طرف خلف لوله گوارشی تارکتوم بتدریج بر وسعت بافتها و فولیکولهای لنفاوی افزوده می گردد.
    نتیجه گیری
    طحال به عنوان بزرگترین و مهمترین عضو لنفاوی با ساختارهای ریزبینی تاحد زیادی مشابه طحال پستانداران دارای اعمال زیادی از جمله تولید سلولهای لنفاوی بوده و از طرفی سایر بافتهای لنفاوی موجود مانند توده های لنفاوی در روده های قدامی و خلفی می توانند با تولید لنفوسیتهای فراوان دارای نقش ایمنی زایی بسیار مهمی در سیستم دفاعی بدن باشند.
    کلید واژگان: بافت لنفاوی, ماهی قره برون, طحال, دستگاه گوارش, بافت شناسی
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال