به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « مصرف غذا » در نشریات گروه « دامپزشکی »

  • جهانگیر حقانی، فاطمه حقانی، امیرحسین سلیمانی، مهدی عباس نژاد، مجتبی خدامی، راضیه کوشکی*، مریم رئوف

    این مطالعه  پتانسیل  درمانی عصاره هیدروالکلی سه گونه از گیاه دورمنه (Artemisia) بر درد پالپ دندان و تغییرات ناشی از درد بر  رفتار تغذیه ای را در  موش های صحرایی نر بالغ مورد بررسی قرار داد. حیوانات در پنج گروه (n=6) شامل:  گروه حلال، گروه کپسایسین و گروه های کپسایسین درمان شده با عصاره های A. sieberi، A.persica و A.biennis تقسیم بندی شدند. درد پالپ با تزریق داخل دندان کپسایسین (100 µg) ایجاد شد.  ده دقیقه قبل از تزریق کپسایسین  عصاره های هیدروالکلی (200 mg/kg) به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. رفتار درد برای مدت 40 دقیقه ثبت شد. نتایج نشان داد ، درمان با هر سه عصاره،  درد  پالپ دندان القا شده با کپسایسین را کاهش می دهد. علاوه براین، تزریق کپسایسین تعداد ورود به ناحیه حاوی آب و غذا  دستگاه ارزیابی رفتار و  مدت زمان و میزان  غذا خوردن  را کاهش داد. اثرات نامطلوب کپسایسین بر کاهش مدت و تعداد دوره های مصرف غذا  در گروه درمان شده با   A.persica کاهش یافت.  علاوه براین، همه عصاره های استفاده شده  اثرات مهاری کپسایسین  بر مصرف آب و غذا را کاهش دادند. در مجموع ، مطالعه حاضر نشان داد عصاره های گیاه  Artemisia  در  کاهش  درد پالپ دندان و اختلال در رفتار تغذیه ای  ناشی از درد در موش های صحرایی موثر است.

    کلید واژگان: درد پالپ, کپسایسین, مصرف غذا, Artemisia, موش های صحرایی}
    Jahangir Haghani, Fatemeh Haghani, Amirhosein Soleimani, Mehdi Abbasnejad, Mojteba Khodami, Razieh Kooshki *, Maryam Raoof

    This study considered the therapeutic efficacy of three different Artemisia species extracts on capsaicin-induced dental pulp pain and pain-associated changes in feeding behaviors in adult male Wistar rats. The animals were alienated into five groups (n=6), comprising: sham, capsaicin, and capsaicin groups pre-treated with hydroalcoholic extracts of A. sieberi, A.persica, and A.biennis. Pulpitis was evoked by intradental administration of capsaicin (100 µg). The plant extracts (200 mg/kg/ i.p.) were administered 10 min before capsaicin. Pain scores were recorded for forty min. Afterward, feeding behavior was evaluated within 6 hours. All extracts could suppress capsaicin-related dental pulp pain. Furthermore, capsaicin decreased the number of visits to the food and water ports of the feeding behavior evaluation device that led to a reduced amount and duration of meals consumed. These harmful effects of capsaicin on meal duration, and frequency were attenuated by A.persica. Moreover, capsaicin inhibitory effect on food intake and water consumption was suppressed by all the extracts. Taken together, the present study showed that Artemisia species extracts are useful in supressing capsaicin-induced pulpal pain and pain-induced feeding abnormalities.

    Keywords: Pulpitis, Capsaicin, food intake, Artemisia, Rats}
  • یدالله بدخشان، لادن عمادی*، سعید اسماعیلی ماهانی، سعید نظیفی
    پیشینه

    قرار گرفتن در معرض یک درجه حرارت بالای محیط (HT)، می تواند باعث ایجاد استرس حرارتی بشود که اثرات منفی بر عملکردهای فیزیولوژیک دارد. ال-تریپتوفان (L-Trp) به عنوان پیش ساز مسیرهای سروتونرژیک و کینورنین (Kyn)، دارای اثرات آرام بخشی طی وضعیت های مختلف استرس می باشد.

    هدف

    این مطالعه جهت تعیین اثر تجویز درون صفاقی Trp بر میزان اخذ غذا، درجه حرارت رکتوم و برخی پارامترهای خونی در شرایط استرس حرارتی انجام شد.

    روش کار

    ال-تریپتوفان (25 و50 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن، BW) در جوجه های هفت روزه طی HT)39 درجه سانتیگراد) و دمای کنترل CT)؛ 31 درجه سانتیگراد) برای مدت 5 ساعت، در حالت سیری یا گرسنگی به صورت درون صفاقی تجویز شد.

    نتایج

    ال-تریپتوفان سبب افزایش میزان اخذ غذای کاسته شده و کاهش معنی دار درجه حرارت رکتوم با مقدار 50 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم BW در طی استرس حاد حرارتی گردید. درجه حرارت رکتوم در حالت گرسنگی با مقدار 50 میلی گرم بر کیلوگرم BW و در حالت سیری با مقدار 25 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم BW Trp در حالت سیری در مقایسه با گروه های دیگر آزمایش کاهش یافت. کاهش میزان سرمی گلوکز، تری گلیسرید، و کورتیکوسترون در حالت سیری مشاهده شد. ال-تریپتوفان سبب کاهش معنی دار سطح کورتیکوسترون سرم در حالت گرسنگی در مقایسه با حالت سیری شد، و نیز در مقدار 25 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم BW سبب کاهش معنی دار کوتیکوسترون افزایش یافته سرمی در استرس گرمایی گردید.

    نتیجه گیری

    استفاده از ال-تریپتوفان سبب افزایش میزان اخذ غذای تجمعی و کاهش درجه حرارت رکتوم در هنگام استرس حرارتی می شود. همچنین L-Trp موجب کاهش میزان افزایش یافته کورتیکوسترون سرمی تحت استرس حرارتی و گرسنگی می شود. این یافته ها نشان دهنده نقش تنظیم کنندگی قوی Trp برای ایجاد تعادل در پاسخ های استرس حرارتی در جوجه ها می باشد.

    کلید واژگان: پارامتر خونی, مصرف غذا, استرس حرارتی, ال-تریپتوفان, دمای رکتوم}
    Y. Badakhshan, L. Emadi *, S. Esmaeili-Mahani, S. Nazifi
    Background

    Exposure to a high ambient temperature (HT) can cause heat stress, which has a negative impact on physiological functions. L-tryptophan (L-Trp) as a precursor of serotonergic and kynurenine (Kyn) pathways, has a calmative effect during different stress statuses.

    Aims

    This study was carried out to determine the influence of intraperitoneal injection of Trp on feeding behavior, rectal temperature, and some blood parameters in the heat stress condition.

    Methods

    L-tryptophan (25 and 50 mg/kg body weight, BW) was administered intraperitoneally during either HT (39°C) or control temperature (CT; 31°C) for 5 h whilst fed or fasted in 7-day-old chicks.

    Results

    L-tryptophan caused elevation in decreased food intake and significantly decreased rectal temperature during acute heat stress at the dose of 50 mg/kg BW. Rectal temperature reduced in the fasted state at the dose of 50 mg/kg BW, and at the dose of 25 mg/kg BW Trp in the fed state in comparison with the other experimental groups. Reduction of serum glucose, triglyceride, and corticosterone levels was seen during the fed state. L-tryptophan had a significant reducing effect on the serum corticosterone level in the fasted state in comparison with the fed state, and also revealed a significant decline at the dose of 25 mg/kg BW on the elevated serum corticosterone under heat stress.

    Conclusion

    Administration of L-tryptophan leads to increase cumulative food intake and decrease rectal temperature during heat stress. Also, L-Trp causes to decline increased serum corticosterone level under heat stress and fasted state. These findings indicated the potential regulator role of Trp to modulate stress response in heat-exposed chicks.

    Keywords: Blood parameter, Food intake, Heat stress, L-tryptophan, Rectal temperature}
  • حسین حسن پور، نیلوفر توانگرراد، علی کدیور، اردشیر شیخ احمدی
    جهت ارزیابی دخالت گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسیزومی(PPARα، PPARβ/δ، PPARγ) در کاهش تولید تخم در مرغان مادر گوشتی با مصرف غذائی نامناسب،‏ بیان ژنی این رسپتورها در سلول های گرانولوزای فولیکول F1 توسط PCRreal time - کمی بررسی شد. مرغان (با سن 30 هفته) در سه گروه مختلف مصرف غذائی (FI) قرار داده شدند: گروه شاهد با مصرف غذائی استاندارد،‏ گروه 20%FI- با مصرف غدائی 20 درصد کمتر از گروه شاهد و گروه 40%+FI با مصرف غذائی 40 درصد بیشتر از گروه شاهد. این مرغان بمدت 30 روز با سه تکرار در هر گروه (10 پرنده در هر تکرار؛ 30 پرنده در هر گروه) نگهداری شدند.تولید تخم به طور معنی داری در دو گروه تیمار نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (05 /0>p) . بیان ژنی PPARγ در فولیکول F1گروه 40%+FIکمتر از شاهد و گروه 20%FI- بود (05 /0>p) . رونوشت ژن های PPARα و PPARβ/δدر فولیکول F1 گروه های مختلف،‏ تفاوتی با هم نداشتند. نتیجه اینکه افزایش مصرف غذا موجب افت تولید تخم و نقصان در بیان ژنی PPARγ در فولیکول F1 می شود در حالیکه بیان ایزوفرم های PPARα و PPARβ/δ تغییری نکرد. کاهش سطح mRNA مربوط به PPARγ در فولیکول F1 مرغان مادر گوشتی گواهی بر دخالت این گیرنده در اختلالات ناشی از مصرف زیاد غذا است.
    کلید واژگان: مصرف غذا, سلول های گرانولوزا, PPAR, مرغان مادر گوشتی}
    H. Hassanpour, Niloufar Tavangarrad, Ali Kadivar, Ardeshir Sheikhahmadi
    To investigate the involvement of peroxisome proliferator-activated receptors (PPARα, PPARβ/δ and PPARγ) in the reduced egg production of broiler breeder hens with unfit food intake, gene expression of these receptors was evaluated in the granulosa cells of F1 follicle by quantitative real time PCR. Hens (30 weeks old) were allocated to three different levels of feed intake (FI): Control, FI-20% (20% less than control feed intake) and FI% (40% more than control feed intake). These hens were maintained for 30 days with three replicates per group (10 birds / replicate; 30 birds / group). The egg production significantly decreased in two treated groups as compared to control(p
    Keywords: food intake, PPAR, broiler breeder hen, granulosa cells}
  • محمدرضا طاهریان، علی باغبانزاده *، مرتضی زنده دل
    زمینه مطالعه
    رفتار تغذیه ای از راه مسیرهای پیچیده بواسطه سیگنال های مرکزی و اندام های محیطی تنظیم می شود. مشخص شده است که سیستم دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک نقش مهمی در تنظیم مصرف خوراک دارند اما گزارشات کمی در مورد تقابل عمل آنها در پرندگان وجود دارد.
    هدف
    این مطالعه به منظور بررسی نقش سیستم گلوتاماترژیک بر کاهش اشتهای ناشی از دوپامین در جوجه های گوشتی یک روزه طراحی شد.
    روش کار
    در آزمایش اول جوجه ها تزریق داخل بطنی مغزی محلول کنترل، دوپامین (4nmol)، رMK-801 (آنتاگونیست گیرنده NMDA گلوتاماتی، nmol 15) و تزریق توام دوپامین + MK-801 را دریافت کردند. در آزمایش دوم جوجه ها با محلول کنترل، دوپامین (4nmol)،ر CNQX (آنتاگونیست گیرنده AMPA گلوتاماتی، nmol 390) و استفاده توام دوپامین + AMPA تزریق داخل بطنی مغزی شدند. در آزمایش سوم جوجه ها تزریق داخل بطنی مغزی محلول کنترل، دوپامین (4nmol)،رAIDA (آنتاگونیست گیرنده mGLUR1 گلوتاماتی، nmol 2) و دوپامین + AIDA را دریافت کردند. آزمایش 4 و 5 مشابه آزمایش 3 بود بطوری که جوجه ها LY341495 (آنتاگونیست گیرنده mGLUR2 گلوتاماتی، nmol 150) و UBP1112 (آنتاگونیست گیرنده mGLUR3 گلوتاماتی، nmol 2) را بجای AIDA دریافت کردند. سپس مصرف تجمعی خوراک تا 120 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد.
    نتایج
    با توجه به نتایج بدست آمده تزریق داخل بطنی مغزی دوپامین بطور معنی داری موجب کاهش اخذ غذا شد (001/0>p). تزریق توام دوپامین و MK-801 موجب کاهش اثرات ضد اشتهایی دوپامین شد (001/0>p). مصرف خوراک در جوجه ها بواسطه تزریق توام دوپامین و AIDA افزایش یافت (001/0>p).
    نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان دهنده این بود که کاهش اشتهای ناشی از دوپامین از طریق گیرنده های NMDA و mGLUR1 گلوتاماترژیک در جوجه های گوشتی میانجی گری می شود.
    کلید واژگان: دوپامین, گلوتامات, مصرف غذا, جوجه های گوشتی یک روزه}
    Mohammadreza Taherian, Ali Baghbanzadeh *, Morteza Zendehdel
    Background
    Feeding behavior is regulated by a complex network which interacts via diverse signals from central and peripheral tissues. It is known dopaminergic and glutamatergic systems have crucial role on food intake regulation but scarce reports exist on their interaction in appetite regulation in broilers.
    Objectives
    The present study was designed to examine the role of glutamatergic system on dopamine-induced hypophagia in neonatal meat-type chicken.
    Methods
    In experiment 1, chicks received ICV injection of control solution, dopamine (40 nmol), MK-801 (NMDA glutamate receptors antagonist, 15 nmol) and co-injection of dopamine MK-801. In experiment 2, birds were ICV injected with saline, dopamine (40 nmol), CNQX (AMPA glutamate receptors antagonist, 390 nmol) and co-injection of dopamine CNQX. In experiment 3, chicks received ICV injection of control solution, dopamine (40 nmol), AIDA (mGLUR1 glutamate receptors antagonist, 2 nmol), dopamine AIDA. Experiments 4 and 5 were similar to experiment 3, except birds were injected with LY341495 (mGLUR2 glutamate receptors antagonist, 150 nmol) and UBP1112 (mGLUR3 glutamate receptors antagonist, 2 nmol) instead of AIDA. Then the cumulative food intake was measured until 120 min post injection.
    Results
    According to the results, ICV injection of dopamine significantly decreased food intake (p
    Conclusions
    These results suggest dopamine-induced hypophagia is mediated via NMDA and mGlu1 receptors in chicken.
    Keywords: chicken, dopamine, food intake, glutamate}
  • مجید طاعتی، وهاب باباپور، آرش خردمند، محمد جواد طراحی
    در مطالعه حاضر نقش هیستامین آندوژن و گیرنده های مرکزی هیستامین در مصرف غذا در جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. برای دستیابی به این هدف، با استفاده از تزریق داخل بطن مغزی تیوپراماید (آنتاگونیست گیرنده H3 هیستامین) و آرآلفامتیل هیستامین (آگونیست گیرنده H3 هیستامین) میزان هیستامین آندوژن آزاد شده از نورون های هیستامینرژیک را تغییر داده و از این طریق اثرات سیستم هیستامینرژیک را بر روی اشتها مورد مطالعه قرار دادیم. بعلاوه برای تعیین اینکه کدامیک از گیرنده های هیستامین در تغییرات اشتهای حاصل از هیستامین نقش دارند مهار کننده های گیرنده H1، H2 به جوجه هایی که تیوپراماید را دریافت می دارند به صورت پیش تزریق از طریق داخل بطن مغزی تزریق گردید. تزریق تیوپراماید (600 و 300 نانومول به ازای هر پرنده) مصرف غذا را به صورت وابسته به دوز کاهش داد (P<0.05). در مقابل، تزریق داخل بطن مغزی آرآلفامتیل هیستامین (400 و 200 نانومول) مصرف غذا را افزایش داد (P<0.05). کلر فنیر آمین (128 و 256 نانومول)، آنتاگونیست گیرنده های H1، مصرف غذا را بالا برد (P<0.05) در حالیکه فاموتیدین آنتاگونیست گیرنده های H2 در مقادیر 74 یا 148 نانومول اثری بر اشتهای جوجه ها نداشت. فاموتیدین با مقدار 256 نانومول مصرف غذا را به شدت کاهش داد (P<0.05). پیش تزریق کلر فنیر آمین (256 نانومول) به شدت اثرات تیوپراماید (600 نانومول) را بر مصرف غذای جوجه ها کاهش داد (P<0.05). به طور خلاصه نتایج حاصل از این مطالعه بیان می دارد که هیستامین اثرات ضد اشتهای خود را نه از طریق گیرنده های H2 بلکه از طریق گیرنده های H1 در جوجه های گوشتی ایجاد می نماید. بعلاوه مشخص گردید که تیوپراماید از طریق تحریک سنتز و آزاد نمودن هیستامین نورونی آندوژن می تواند مصرف غذا را در جوجه های گوشتی کاهش دهد.
    کلید واژگان: نورون های هیستامینرژیک, مصرف غذا, جوجه گوشتی, تیوپراماید}
    Taatim., Babapourv., Kheradmanda., Tarrahi, M. J
    The role of endogenous histamine and H1, H2 and H3 central receptors on food intake in broiler chickens was investigated. For this purpose, a probe was used to manipulate the concentration of endogenous histamine by intracerebroventricular (ICV) injection of thioperamide, an H3 receptor antagonist, and R-α-methylhistamine, an H3 receptor agonist and subsequently the effects of brain histaminergic system on food intake was assessed. Moreover, to determine the receptors involved in histamine-induced feeding behaviour changes, H1 and H2 blockers were administered to thioperamide-treated chickens. Injection of thioperamide (600 and 300 nmol) decreased food intake dose-dependently (P<0.05). On the contrary, ICV injection of R-α-methylhistamine (400 and 200 nmol) increased food intake (P<0.05). Chlorpheniramine (128 and 256 nmol), a H1 receptor antagonist, increased food intake (P<0.05). Famotidine, a H2 receptor antagonist at 74 or 148 nmol had no effect on food intake but at 296 nmol significantly decreased food intake (P<0.05). Pretreatment with chlorpheniramine (256 nmol) significantly attenuated thioperamide effects (600 nmol) on food intake (P<0.05). In conclusion, the results of the present study demonstrated that histamine exerts anorexigenic effects through H1 but not H2 receptors in broiler chickens. Furthermore, it was shown that thioperamide through stimulation of synthesis and release of endogenous neuronal histamine can decrease food intake in broiler chickens.
    Keywords: Histaminergic neurons, Food intake, Chicken, Thioperamide}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال