جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "polymerase chain reaction (pcr)" در نشریات گروه "دامپزشکی"
-
زمینه مطالعه
فیلرهای خونی از انگل های منتقله توسط بندپایان می باشند، درحالی که حضور گونه های کولکس که از ناقلین انگل می باشند در استان ایلام گزارش شده است، اما تاکنون مطالعه ای درمورد آلودگی سگ به فیلرهای خونی در این استان انجام نشده است.
هدفمطالعه حاضر بهمنظور بررسی سگ های استان ازنظر آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس و آکانتوکیلونما رکوندیتوم (دیپتالونما رکوندیتوم) انجام شد.روشکار: نمونه های خون از 139 سگ شامل سگ های گله (16 نمونه)، سگ های نگهبان (20 نمونه) و سگ های بی صاحب (103 نمونه) در شهرستان های دهلران، دره شهر، ایوان، بدره، سیروان، ایلام، سرابله و چوار از استان ایلام جمع آوری شدند و با روش های نات اصلاح شده و واکنش زنجیره ای پلیمراز (با استفاده از 2 جفت پرایمر اختصاصی) به ترتیب از نظر حضور میکروفیلر و دنای انگل ها بررسی شدند.
نتایجدر یک نمونه خون از شهرستان سیروان، میکروفیلرهای دیروفیلاریا ایمیتیس (34 میکروفیلر در 1 میلی لیتر خون) با روش نات اصلاح شده تشخیص داده شدند، اما میکروفیلر های آکانتوکیلونما رکوندیتوم در هیچ یک از نمونه ها مشاهده نشد. نتایج آز مایش مولکولی، 3 نمونه خون آلوده به دیروفیلاریا ایمیتیس را نشان داد. در 1 مورد از نمونه خون های دهلران و 2 مورد از نمونه های سیروان با تکثیر قطعه ای از لکوس ژنی ITS1 به طول 155 جفت باز، حضور دنای دیروفیلاریا ایمیتیس تایید شد. علاوه بر این، 3 نمونه خون از شهرستان های ایلام (2 نمونه) و سرابله (1 نمونه) از نظر آلودگی به آکانتوکیلونما رکوندیتوم مثبت شدند و قطعه ای از دنای انگل به طول155 جفت باز تکثیر شد.
نتیجه گیری نهایی:
فراوانی آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس و آکانتوکیلونما رکوندیتوم در استان ایلام به ترتیب 6/2 و 3 درصد گزارش شد. شهرستان های دهلران، سیروان و سرابله در مطالعه حاضر ازنظر آلودگی مثبت بودند. این مناطق از زمستان های معتدل برخوردار می باشند. مطالعات بیشتر برای بررسی شیوع و شناسایی عوامل خطر مرتبط با دیروفیلاریا ایمیتیس در تمام مناطق ایران ضروری به نظر می رسد. این مطالعات می تواند در توسعه راهکارهای پیشگیری و کنترل در برابر آلودگی به انگل های فیلریایی نقش موثری داشته باشند .
کلید واژگان: آکانتوکیلونما رکوندیتوم, دیروفیلاریا ایمیتیس, دیروفیلاریازیس, لکوس ژنی ITS1, واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)BACKGROUNDBlood filaria is an important arthropod-borne parasite concerning public health and causing disease in the host. Until now, no study has been conducted on the infection of dogs with blood filariasis in Ilam Province, Iran. This province has three different climates and is home to Culex species, which are the most prevalent vectors of the parasites reported in this province.
OBJECTIVESThe present study investigated the infection of dogs with Dirofilaria immitis and Acanthocheilonema reconditum (Dipetalonema reconditum) in Ilam Province, Iran.
METHODSIn this study, blood samples were collected from 139 dogs from Ilam Province. Blood samples were examined using the modified Knott method, and the polymerase chain reaction (PCR) was performed using two pairs of specific primers of the internal transcribed spacer 1 (ITS1) gene.
RESULTSIn a blood specimen from Sirvan City, microfilaria of Dirofilaria immitis (34 microfilariae in 1 mL of blood) was observed by the modified Knott test. The mean length and width of the microfilaria were 240 ± 8.72 and 5.4 ± 0.33 µ, with the straight end of the tail. A blood sample from Dehloran City and two samples of Sirvan were positive, and PCR results revealed a specific band at 155 bp in length. Two samples of Ilam City and one sample of Sarablah City were positive for Acanthocheilonema reconditum, and an amplicon with a length of 155 bp was observed.
CONCLUSIONSThe frequencies of infection with Dirofilaria immitis and Acanthocheilonema reconditum in Ilam Province were 2.6% and 3%, respectively. In the present study, infected dogs were reported from the cities of Sirvan, Sarablah, and Ilam, whose regions experience moderate winters without serious cold temperatures.
Keywords: Acanthocheilonema Reconditum, Dirofilaria Immitis, Dirofilariasis, Polymerase Chain Reaction (PCR), ITS Gene Locus -
زمینه مطالعه
بیماری های عصبی تقریبا 10 درصد از کل موارد گربه سانان مراجعه کننده به کلینیک های دامپزشکی را تشکیل می دهند. چنین مواردی اغلب تظاهرات مختلفی از آسیب سیستم عصبی مرکزی (CNS) ازجمله ضایعات التهابی، رشد نئوپلاستیک، دگرگونی های ساختاری و سلولی را نشان می دهند.
هدفشناسایی تغییرات هیستوپاتولوژیک در CNS گربه هایی که در اثر علائم عصبی تلف شده بودند، هدف اصلی این مطالعه بود.
روش کارارزیابی میکروسکوپی بخش های مختلف در CNS بر روی 20 گربه که یا به طور طبیعی مرده بودند یا به دلیل علائم عصبی عمل یوتانایز بر آن ها انجام شد. پس از کالبدگشایی، قسمت های مختلف CNS ازنظر هیستوپاتولوژی بررسی شد و آزمایش PCR به منظور غربالگری عفونت های ویروسی احتمالی، ازجمله پریتونیت عفونی گربه سانان (FIP)، ویروس نقص ایمنی گربه سانان (FIV) و ویروس لوسمی گربه سانان (FeLV) انجام شد.
نتایجتغییرات هیستوپاتولوژیک شایع به ترتیب رخداد در گربه ها عبارت بودند از: مننژیت، PVC، انسفالیت، پرخونی، DIC ،ادم مننژ، مننگوانسفالیت گرانولوماتوز، نکروز حاد نورونی، نکروز آبکی، التهاب اپاندیم، ترومبوز و دمیلیناسیون. طبق نتایج به دست آمده از PCR بافت سیستم دستگاه عصبی، 12 گربه مبتلا به FIP، 5 گربه مبتلا به FIV و 4 قلاده از گربه ها نیز به FeLV مبتلا بوده اند. در هیچ یک از موارد ضایعات هیستوپاتولوژیک منطبق با بیماری FSE (انسفالیت اسفنجی شکل گربه سانان) مشاهده نشد.
نتیجه گیری نهایی:
براساس یافته های این مطالعه که برای اولین بار در ایران انجام شد، شایع ترین عوامل ویروسی که سیستم عصبی مرکزی را آلوده می کنند به ترتیبFIP، FIV و FeLV بوده است. یکی از دستاوردها و نوآوری های مهم در این تحقیق بررسی بیماری FSE بوده است که شواهدی از وقوع آن در بررسی های هیستوپاتولوژی مشاهده نشد.
کلید واژگان: دستگاه عصبی مرکزی, کالبدگشایی, گربه, هیستوپاتولوژی, PCRBackgroundNeurological conditions constitute approximately 10% of feline cases referred to veterinary clinics. Such cases often present manifestations of central nervous system (CNS) damage, including inflammatory lesions, neoplastic growth and structural and cellular transformations.
ObjectivesThis study aimed at identifying histopathological changes in the CNS of cats that had succumbed to neurological symptoms.
MethodsMicroscopic evaluation of different sections within the CNS was conducted on 20 cats that had either died naturally or were euthanized due to neurological signs. After performing a necropsy, we examined the CNS tissues and conducted PCR testing to screen for possible viral infections, including feline infectious peritonitis (FIP), feline immunodeficiency virus (FIV) and feline leukemia virus (FeLV).
ResultsThe majority of cases showed characteristic histopathologic lesions, notably mononuclear and suppurative meningoencephalitis, perivascular cuffing, disseminated intravascular coagulation (DIC), granulomatous meningoencephalitis, acute neuronal necrosis, liquefactive necrosis, epididymitis, thrombosis and demyelination. Among the 20 cats studied, 12 tested positive for FIP by PCR analysis, while 5 cats exhibited positive results for FIV. Also, FeLV PCR tests displayed positive results in 4 cats. No evidence of feline spongiform encephalopathy (FSE) was observed.
ConclusionThis study is the first of its kind conducted in Iran. Based on the results, the most prevalent viral agents infecting cats’ CNS were FIP, FIV and FeLV. The investigation revealed no evidence of FSE in cats with neurological signs.
Keywords: Central Nervous System (CNS), Feline, Histopathology, Necropsy, Polymerase Chain Reaction (PCR) -
زمینه مطالعه
کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک (HCM) یک بیماری قلبی شایع در گربه ها است. جهش های ایجادکننده بیماری در ژن میوزین بایندینگ C3 در گربه های نژاد مین کون و رگدال شناسایی شده است. به نظر می رسد بیماری کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک در سایر نژادها نیز زمینه ارثی داشته باشد.
هدفاین مطالعه باهدف شناسایی واریانت های ژنتیکی عامل بیماری کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک در ژن میوزین بایندینگ C3 در گربه های نژاد پرشین در ایران انجام شد.
روش کارنمونه خون کامل برای استخراج DNA از دو گروه گربه نژاد پرشین مبتلابه کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک و سالم جمع آوری شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز استاندارد و همچنین توالی یابی بر روی قسمتی از ژن میوزین بایندینگ C3 نمونه های گروه های بیمار و سالم انجام شد. تغییرات توالی برای تشخیص پلی مورفیسم ژن و پیش بینی جایگزینی آمینواسید براساس شماره شناسه (XM_019812396.1) و مقایسه نتایج با جهش های شناخته شده قبلی در مقالات و نمونه های کنترل مورد بررسی قرارگرفت.
نتایجاگرچه تعدادی جهش تک نقطه ای در هر دو گروه سالم و درگیر بیماری یافت شد، اما هیچ جهش ایجادکننده کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک گزارش نشد.
نتیجه گیری نهایی:
در این نژاد، بیماری کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک به نظر نمی رسد به تنهایی توسط جهش ها در این ژن ایجاد شود. ژن های قلبی دیگر برای شناسایی عوامل ژنتیکی بیماری کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک باید مورد بررسی قرار گیرند.
کلید واژگان: کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک, پروتئین میوزین بایندینگ C3, نژاد پرشین, گربه, واکنش زنجیره ای پلیمرازBackgroundIn cats, hypertrophic cardiomyopathy (HCM) stands out as a prevailing heart disease. The mutations in the gene that encodes cardiac myosin-binding protein C (MYBPC3) have been detected in the Ragdoll and Maine Coon breeds.
ObjectivesHCM is believed to be hereditary in other breeds, too.
MethodsBlood samples were collected for DNA extraction from 2 unaffected and 7 affected Persian breed cats with HCM. Besides accomplishing conventional polymerase chain reaction, DNA sequencing was performed. The sequence changes were utilized to detect single nucleotide polymorphisms in the MYBPC3 gene and predict amino acid substitutions based on the Acc. No. XM_019812396.1 and comparisons with the literature on identified breed variants and control samples.
ResultsAlthough many single nucleotide polymorphisms were found in the affected and unaffected Persian cats, no causative mutation for HCM was observed.
ConclusionIn this breed, HCM does not seem to be caused solely by mutations in this cardiac gene. Potential cardiac genes should be investigated to uncover other genetic reasons for this cardiac disease in the Persian cat breed.
Keywords: Hypertrophic cardiomyopathy (HCM), Myosin-binding protein C3, Persian Breed, Cat, Polymerase Chain Reaction (PCR) -
Astroviruses are non-enveloped, single-stranded, positive-sense RNA viruses that can infect a wide range of hosts and are often linked to gastrointestinal sickness. Disease might range from asymptomatic to encephalitis depending on the host and virus genotype. Astroviruses have a significant genetic diversity due to a faulty polymerase and frequent recombination events across strains.Using diverse approaches and animal models to explore virus-host interactions, researchers have uncovered several notable aspects of astroviruses, including the ability of the astrovirus capsid to behave as an enterotoxin, disrupting the gut epithelial barrier.Outside of the gastrointestinal tract, astroviruses have been found to cause sickness. More animal models should be developed to study this phenomenon as well as astrovirus pathogenesis, particularly in strains that might cause extraintestinal infection. The current dogma, as with other viral infections of the gut, argues that astroviruses infect in a species-specific manner; however, mounting evidence of cross-species infection of these viruses has called this notion into question.There are some methods of determining if you have an astrovirus infection. Electron microscopy, cell culture, immunoassays, polymerase chain reaction, and a variety of other molecular methodologies are currently being used in diagnostic and surveillance research. This review will discuss the last updates on pathogenesis and diagnosis of Astroviruses.
Keywords: Astroviruses, Cell Culture, Electron Microscopy, Gastrointestinal Infection, Immunoassays, Polymerase Chain Reaction (PCR) -
Brucellosis is endemic in Iraq, and annual surveys using advanced diagnostic assays are needed. This study aimed to investigate the prevalence of human brucellosis in rural areas in Wasit province using ELISA and PCR. A total of 276 serum samples were randomly obtained from participants from rural areas in the Wasit province. The results showed that out of 276 serum samples tested by ELISA, 30.07% were positive. Significantly, mild infection was increased compared to moderate, severe and highly severe infections. To confirm the species of Brucella, seropositive samples were tested by PCR assay targeting the BCSP31 gene for Brucella spp. and the IS711 gene for B. abortus and B. melitensis. Molecular findings confirmed 30.12% positive samples to Brucella spp., including 28% and 44% positives to B. abortus and B. melitensis, respectively, whereas 28% positive samples to other undifferentiated species of Brucella. Association between seropositivity and demographic risk factors, age and gender, were reported to be significantly higher among individuals aged 21-40 (41.91%) and lowered among those aged £20 years (13.56%). For gender, a high nominal positivity rate was detected in females (36.07%) than in males (28.37%). Association between the degree of severity of the infection and demographic risk factors recorded that mild infection (75%) was increased among individuals of £20 years, while moderate and severe infections were elevated significantly in groups of 21-40 and 41-60 years. The highly severe infections appeared in those aged 21-40 years (15.91%). Regarding gender, mild and moderate infections were elevated significantly in males; whereas severe and highly severe infections were increased significantly in females. In conclusion, this study is the first random epidemiological study investigating the prevalence of human brucellosis in rural areas in Iraq. Undifferentiated species of Brucella were detected in PCR-positive results. The incorporation of molecular techniques for the diagnosis will help resolve the Brucella genus and detection the primary sources that play roles in the transmission of infection.
Keywords: Brucella melitensis, Brucella abortus, Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA), Polymerase Chain Reaction (PCR), Demographic risk factor -
Bovine digital dermatitis (BDD) is a contagious infectious disease which causes lameness in dairy cows. It has a multifactorial etiology which is not yet fully understood but Treponema spp. seem to play a significant role in development of BDD lesions. This study evaluated the presence of Treponema phylotypes commonly associated with BDD (T. medium/T. vincentii, T. phagedenis and T. putidum/T. denticola), in four farms different areas in Iran. Single biopsies were taken from 113 Holstein cows with active BDD lesions (scored according to size) on the farms and polymerase chain reaction assays used to detect 16S rRNA nucleotide fragments of three BDD Treponema phylotype groups: ‘‘T. medium/T. vincentii’’, ‘‘T. phagedenis’’ and ‘‘T. putidum/T. denticola’’ (now T. pedis). Over 95.00% of samples were positive for at least one of phylotypes, with 89.00%, 91.00 %, and 66.00% of samples were positive for T. putidum/T. denticola, T. phagedenis and T. medium/T. vincentii, respectively. Out of the 113 samples, 60.00% were positive for all three phylotypes, the detection of T. putidum/T. denticola was positively associated with detection of both T. phagedenis and T. medium/T. vincentii. No association between lesion size and phylotypes identified was found but there were significant differences between farms in the proportion of each phylotypes identified. Further research is required to establish the factors influencing the proportions of individual phylotypes, especially at the farm level.Keywords: Cow, Digital dermatitis, Lameness, Polymerase chain reaction (PCR), Treponema
-
زمینه مطالعهتشخیص نوع گونه حیوانی گوشت و محصولات گوشتی جهت مبارزه با تخلفات و محافظت از حقوق مصرف کنندگان در ارتباط با موضوع سلامتی و باورهای مذهبی بسیار مهم است. روش تکثیر مکرر با استفاده از آغازگرهای اختصاصی هر گونه حیوانی به عنوان روش مناسب شناخته شده است.هدفهدف از مقاله حاضر استفاده از این چنین روش جهت تشخیص برچسب نادرست به عنوان تقلب در سوسیس با روش multiplex PCR می باشد.روش کاردر این مطالعه 114 نمونه سوسیس که با برچسب های 40، 55 و 70 درصد گوشت از نوع گوشت قرمز نشان دار شده بودند و از 10 شرکت مختلف در سطح تهران، تهیه شدند. پس از استخراج DNA از سوسیس های استخراج شده با روش multiplex PCR تکثیر داده شدند.نتایجنتایج نشان دادند که در 60 سوسیس (52.6%) فقط DNA مربوط به مرغ قابل ردیابی بود. در 48 نمونه سوسیس (42.1%) DNA از گاو و مرغ و در 6 نمونه (5.3%) DNA مربوط به گاو قابل تشخیص بودند. استفاده از گوشت مرغ در سوسیس که با برچسب گوشت قرمر ارزه شده بود، به احتمال زیاد به علت قیمت ارزان تر این گوشت در مقایسه با گوشت قرمز می باشد که از این طریق بتوان به سود بالاتری رسید.
نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهند که جایگزینی گوشت گران توسط گوشت ارزانتر در فراورده های دامی بسیار به چشم می خورد، لذا کنترل بیشتر اورگان های نظارتی دولتی بسیار حائز اهمیت می باشد.کلید واژگان: تقلب, برچسب اشتباه, multiplex PCR, واکنش زنجیرهای پلیمراز, سوسیسBackgroundIdentifying the animal species origin in meat and meat products is important for preventing adulteration and protecting consumers in terms of health and religious convictions. Species-specific polymerase chain reaction (PCR) is known as a suitable method for identifying meat species.OBJECTIVESThis study aimed to use a species-specific PCR assay for the detection of mislabeling in cooked sausage meats as adulterants by use of multiplex PCR.METHODSA total of 114 samples including sausage labeled containing 40%, 55% and 70% red meat of 10 different brands were collected from various markets and supermarkets. Following genomic DNA extraction from cooked sausages which were claimed to be made of red meat, multiplex PCR was performed to detect adulteration in processed food.RESULTSAccording to the analysis, 60 sausage samples showed that they consist of only meat from chicken (52.6%), 48 sausage samples consist of meat from beef and chicken (42.1%) and only 5.3% of the examined sausages were prepared with the meat of beef (6 samples).CONCLUSIONSThis high rate of undeclared chicken meat in sausage samples is most probably due to achieving more profit. Our results indicated that the meat species substitution occurs often in processed meats like sausages, which indicates the need of more governmental controls.Keywords: Adulteration, Mislabeling, multiplex PCR, Polymerase Chain Reaction (PCR), Sausage -
باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یکی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده مسمومیت غذایی در انسان مطرح است. علت اصلی این مسمومیت انتروتوکسین های استافیلوکوکی هستند که به انواع مختلفی وجود دارند. از یک سو با توجه به نقش احتمالی شیر آلوده با سویه های انتروتوکسین زای این باکتری در بروز مسمومیت غذایی در انسان و نقش مهم انتروتوکسین های A و B در بیماریزایی روده ای باکتری، و اهمیت مضاعف انتروتوکسین B به عنوان نوعی سلاح بیولوژیک و از سوی دیگر عدم وجود اطلاعات جامع در مورد نقش شیر و دو نوع انتروتوکسین مذکور در تهدید سلامت عمومی در منطقه سنندج ، هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژن های sea و seb، به عنوان فراوان ترین انتروتوکسین ها از جنبه درمانگاهی می باشد.روش بررسیتعداد 120 نمونه شیر گاو و 60 نمونه شیر گوسفند و 60 نمونه شیر بز در شرایط استریل جمع آوری و به منظور تعیین حضور استافیلوکوکوس اورئوس توسط روش های روتین باکتریولوژیکی بررسی گردیدند. جدایه ها با روش PCR مبتنی بر ژن ترمونوکلئاز (nuc) تایید و برای شناسایی ژن های sea و seb با استفاده از روش مولکولی ارزیابی شدند.یافته هادر مجموع 33/23% (28 مورد) از نمونه های شیر گاو، 66/31% (19 مورد) از نمونه های شیر گوسفند و 66/21% (13 مورد) از نمونه های شیر بز با استافیلوکوکوس اورئوس آلوده بودند. 100% جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشای گاوی دارای ژن sea و فاقد seb بودند. sea به ترتیب در 94/78% (15 مورد) و 07/23% (3 مورد) از جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشای گوسفندی و بزی و seb به ترتیب در 52/10% (2 مورد) و 78/30% (4 مورد) از جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشای گوسفندی و بزی شناسایی گردید.نتیجه گیریحضور درصد بالای ژن های انتروتوکسین در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های شیر یک فاکتور خطر احتمالی برای سلامت مصرف کننده لحاظ می شود. لذا بهبود کیفیت بهداشتی شیر در منطقه مورد مطالعه ضروری است.کلید واژگان: استافیلوکوکوس اورئوس, انتروتوکسین, شیر ورم پستانی, واکنش زنجیره ای پلیمرازBackgroundStaphylococcus aureus is one of the most important causes of food poisoning in human. The main etiological agent, staphylococcal enterotoxins (SEs) are in different types. Based on the plausible role of contaminated milk with enterotoxigenic strains of this bacterium in human food poisoning and the important role of SEA and SEB in bacterial intestinal pathogenesis, plus with the multiple role of SEB as a biological weapon on one hand, and the lack of any data on the role of milk and the two mentioned enterotoxins in public health threatening in Sanandaj on the other hand, this study was aimed to determine the prevalence of sea and seb genes, as the most clinically important enterotoxines in mastitic milk samples.Materials And Methods120 cow, 60 sheep, and 60 goat mastitic milk samples were collected under sterile conditions and analyzed for the presence of S. aureus by routine bacteriological methods. The isolates were confirmed by thermonuclease (nuc)-based PCR and were evaluated for detection of sea and seb genes using molecular technique.ResultsTotally, 23.33% (28 numbers) of cow milk, 31.66% (19 numbers) of sheep milk, and 21.66% (13 numbers) of goat milk samples were contaminated with S. aureus. Among the bovine originated S. aureus, 100% were found to harbor sea with no seb. sea was detected in 78.94% (15 numbers) and 23.07% (3 numbers) of S. aureus isolates with ovine and caprine origins, respectively, and seb was detected in 10.52% (2 numbers) and 30.78% of S. aureus with ovine and caprine origins, respectively.ConclusionThe high percentage of SE genes in S. aureus isolated from milk samples constitutes a potential risk for consumers′ health. Therefore, improving the hygienic quality of milk is essential in the mentioned area.Keywords: Staphylococcus aureus, Enterotoxin, mastitic milk, Polymerase chain reaction (PCR)
-
ویروس لوسمی گاوی (BLV) یک رتروویروس است که باعث لکوز انزوتیک گاوی می شود. روش متداول برای شناسایی وجود عفونت با BLV غربالگری آنتی بادی ها است. آگار ژل ایمونودیفیوژن و الیزا به طور گسترده ای برای شناسایی آنتی بادی های ضد BLV استفاده می شود. تکثیر و شناسایی DNA پروویروس لکوز گاو به وسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) روش توانمندی است که قادر به تشخیص مستقیم عفونت می باشد. با این حال، استفاده گسترده از این روش به منظور تشخیص آزمایشگاهی بیماری محدودیت هایی داشته و نیاز به مطالعات بیشتری دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج آزمون واکنش زنجیره ای پلی مراز و یک الیزای تجاری در شناسایی پروویروس لکوز گاو و آنتی بادی های ضد این ویروس در خون گاو های شیری بود. بدین منظور حساسیت و ویژگی نسبی واکنش زنجیره ای پلی مراز در مقایسه با یک الیزای تجاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه های خونی از 173 راس گاو شیری از گاوداری های اطراف تبریز تهیه شد و توسط یک الیزای تجاری به منظور تشخیص آنتی بادی ضد لکوز ویروس گاو و نیز توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز مورد ارزیابی قرار گرفتند. حساسیت و ویژگی نسبی آزمون واکنش زنجیره ای پلی مراز در مقایسه با الیزای تجاری به ترتیب 100% و 6/98% محاسبه شد. فراوانی حضور بخش هدف از ژن gag در واکنش زنجیره ای پلی مراز 3/13% و فراوانی پاسخ سرمی مثبت با الیزای تجاری 1/12% به دست آمد. نتایج حاکی از آن است که امکان استفاده از واکنش زنجیره ای پلی مراز در تشخیص آزمایشگاهی بیماری وجود دارد.
کلید واژگان: لکوز گاو, واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR), الیزای تجاریBovine Leukemia Virus (BLV) is a retrovirus that causes bovine enzootic leukemia (EBL). The routine method for the diagnosis of the infection is antibody screening tests. Agar gel immunodiffusion (AGID) and ELISA are widely used for detection of the antibody against BLV. Amplification and detection of the proviral DNA by PCR is a powerful method for direct detection of the infection. However there are some limitations for routine use of this method in laboratory diagnosis of the disease and it requires further investigations. The objective of this study was to compare the results of a PCR assay with a commercial ELISA in detection of the bovine leukemia provirus and antibodies to this agent, in blood samples of dairy cows. The ELISA was assumed as reference test and the relative sensitivity and specificity of the PCR assay was calculated by testing samples from 173 cows in suburb of Tabriz. Blood sample were taken and taken sera and DNA contents were harvested. Sensitivity and specificity of the PCR assay in caparison to commercial ELISA were 100% and 98.6% respectively. The frequency of the presence of the targeted part of gag gene in PCR was 13.3% and the frequency of the seropositive reaction by commercial ELISA was 12.1%. The results showed that it is possible to use PCR as a laboratory diagnostic method for identification of the disease.
Keywords: Bovine Leukosis, Polymerase Chain Reaction (PCR), Commercial Enzyme Linked Immunosorbent assay (ELISA) -
پاروویروس تیپ-2 همواره به عنوان یکی از مهمترین ویروس های مسوول، در ایجاد آنتریت هموراژیک حاد در سگ ها به شمار می رود. تشخیص سریع و دقیق عفونت ناشی از پاروویروس تیپ-2، بویژه در کنل ها (لانه سگ)، جهت جداسازی سگ های آلوده مهم است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه دو تست آزمایشگاهی یعنی واکنش زنجیره ای پلی مراز و ایمونوکروماتوگرافی اسی بود که بیشتر جهت تشخیص عفونت ناشی از پاروویروس در سگ های خانگی بکار برده می شود. نمونه های مدفوع از 55 قلاده سگ (50 مورد مبتلا به اسهال خونی و 5 قلاده سالم) در فاصله سال های 91-1390 در منطقه اهواز، جنوب غرب ایران جمع آوری شده بود. سگ های مورد مطالعه، به دو گروه سنی (کمتر از 6 ماه و بالای 6 ماه)، 4 نژاد مختلف (تریر، ژرمن شفرد، دوبرمن پینچر و مخلوط) و بر اساس محیط به دو گروه (باز و بسته) تقسیم بندی شدند. تمام نمونه ها با دو روش ایمونوکروماتوگرافی و واکنش زنجیره ای پلی مراز مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج با استفاده از روش های آماری کاپا، مک نمار و مربع کای آنالیز شدند. ایمونوکروماتوگرافی اسی و واکنش زنجیره ای پلی مراز قادر بودند که آنتی ژن یا اسید نوکلئیک پاروویروس تیپ-2 را به ترتیب در 33 و 50 مورد از نمونه های اسهالی تعیین کنند. نمونه های سگ های سالم با هردو آزمایش منفی بودند. اگرچه حساسیت روش ایمونوکروماتوگرافی اسی در مقایسه با واکنش زنجیره ای پلی مراز 66 درصد تعیین شده بود (واکنش زنجیره ای پلی مراز حساس تر از ایمونوکروماتوگرافی اسی)، با این وجود آنالیز آماری نشان داد که تفاوت بین دو تکنیک معنی دار نبودند (P>0.05). آزمایش کاپا بین دو روش 38/0بدست آمد. آزمایش خون نیز نشان داد که اکثر سگ های آلوده دچار لکوپنی، لنفوپنی و نوتروپنی بودند (82%، 41 مورد از 50 نمونه). نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که استانداردسازی دقیق روش های آزمایشگاهی برای تشخیص عفونت های پاروویروسی لازم هستند تا یک ابزار مناسب جهت تشخیص عامل اتیولوژیک گاستروآنتریت هموراژیک را فراهم نمایند. اگرچه ایمونوکروماتوگرافی، روشی ساده و سریع جهت تفریق نمونه های مشکوک به پاروویروس است، اما واکنش زنجیره ای پلی مراز نسبت به ایمونوکروماتوگرافی اسی حساس تر و قابل اعتمادتر است. علاوه بر این تحت تیپ های پارووویروس بعد از تایید این ویروس با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز تعیین شدند. در این آزمایش 48 نمونه CPV-2b و 2 نمونه دیگر CPV-2a بودند. نتایج ما نشان داد که CPV-2b تحت تیپ غالب بود.
کلید واژگان: پاروویروس, واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR), ایمونوکروماتوگرافی(ICA), سگCanine parvovirus type 2 (CPV-2) is one of the most common viruses responsible for acute hemorrhagic enteritis in dogs. A rapid and accurate diagnosis of CPV-2 infection is especially important in kennels in order to isolate infected dogs. The aim of the present study was to compare two laboratory tests i. e.، Polymerase Change Reaction (PCR) and Immunochromatography assay (ICA) most commonly used for the diagnosis of canine parvovirus infection in companion dogs. Fecal samples were collected from fifty five dogs (50=hemorrhagic diarrheic and 5= healthy) between 2011 and 2012 in Ahvaz district، southwest of Iran. The studied dogs were divided into two age groups (<6 months، and>6 months)، four different breeds (Terriers، German shepherds، Doberman pinschers and Mixed) and based on environment into two groups (open and close) also. All samples were tested by ICA and PCR methods and the results were analyzed by using Kappa test، Mc Nemar and Chi-square analysis. ICA and PCR were able to detect CPV-2 antigen or nucleic acid in 33 and 50 of the hemorrhagic diarrheic samples، respectively. Samples of healthy dogs were negative by both tests. Although sensitivity of ICA compared with PCR method was determined to be 66% (PCR more sensitive than ICA)، nevertheless statistical analysis showed that the difference between two techniques were not significant (P>0. 05). Kappa test was obtained 0. 38 between two techniques. CBC showed that most infected dogs had leucopenia، lymphopenia and neutropenia also (82%; 41 out of 50 samples). Obtained results of this survey showed that accurate standardization of laboratory tests is required to provide veterinarian with an effective tool for a precise etiological diagnosis of hemorrhagic gastroenteritis due to CPV infection. Although Immunochromatography is a simple and quick method for screening of fecal samples of dogs suspected of CPV infection، but PCR is more sensitive and reliable than ICA. Moreover، the subtypes of the virus determined by PCR test after verifying parvovirus. In this test 48 samples were CPV-2b and another 2 samples were CPV-2a. Our results showed that CPV-2b was the predominant subtype.
Keywords: parvovirus, Polymerase Chain Reaction (PCR), Immunochromatography assay (ICA), dog
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.