برنامه ریزی استراتژیک توسعه گردشگری روستایی؛(مطالعه موردی: بخش خاوومیرآباد)

گردشگری به عنوان بزرگترین صنعت خدماتی جهان می تواند نقش غیر قابل انکاری در توسعه مناطق روستایی ایفا کند، این در حالی است که پویایی و توسعه مطلوب گردشگری به عنوان فعالیتی چند بخشی با ارتباطات و پیچیدگی های مختلف نیازمند اتخاذ برنامه ای جامع و مدون است که در عین واقع گرا بودن آینده نگر و با تضمین آینده، تامین کننده نیازهای ذی نفعان باشد. در این راستا پژوهش کاربردی حاضر که از حیث گردآوری اطلاعات نیز توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر جمع آوری اطلاعات در بخش نظری با استفاده از منابع اسنادی و در بخش عملی با استفاده از مصاحبه و توزیع پرسشنامه در میان 100 نفر از گردشگران، 30 نفر از مسئولین و 261 نفر از مردم محلی است، از روش برنامه ریزی استراتژیک و ابزار کارآمد آن یعنی تکنیک سوات برای ارائه برنامه ای مدون و تعیین استراتژی ها جهت پویایی و توسعه مطلوب گردشگری در نواحی روستایی بخش خاوومیرآباد شهرستان مریوان بهره گرفته است تا رهیافت این امر شناخت جامع وضع موجود به دور از ذهنی نگری، جهت تدوین برنامه های کاربردی توسعه گردشگری باشد. انتخاب جامعه نمونه در میان گروه مردم محلی با استفاده از فرمول کوکران، در گروه گردشگران به دلیل فقدان آمار دقیق، بر اساس دیدگاه کارشناسان میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان و در گروه مسئولین نیز با توزیع پرسشنامه در میان همه مدیران نهادهای مربوط به توسعه روستایی و گردشگری منطقه بوده است. نتایج نشان دادند که استراتژی های رقابتی و در میان آنها گسترش توریسم تجاری به واسطه قرارگیری در مرز بین المللی و فعال بودن بازارچه و گمرک های منطقه دارای اولویت اجرایی هستند. در این راستا چشم انداز آینده توسعه گردشگری منطقه و برنامه های زمانی جهت تحقق این راهبردها تدوین گردیدند.