بررسی استفاده از نشانگرهای ژنتیکی در برنامه های اصلاح نژاد مرغان بومی

در این مطالعه، هفت برنامه اصلاحنژادی به منظور بررسی استفاده از نشانگرهای ژنتیکی در اصلاح نژاد مرغان بومی، شبیه سازی شد. در برنامه اصلاح نژادی اول) برنامه پایه(، تنها از فنوتیپ صفات استفاده شد. در این برنامه،صفات موجود در معادلهی ارزش ژنوتیپی کل شامل وزن بدن در سن 8 هفتگی، وزن و تعداد تخممرغ و صفات موجود در شاخص انتخاب مشابه صفات موجود در ارزش ژنوتیپی کل به اضافه وزن بدن در سن 21 هفتگی و سن بلوغ جنسی بود. در برنامه های اصلاح نژادی دوم تا هفتم)انتخاب به کمک نشانگرها(، در کنار فنوتیپ صفات مذکور، از اطلاعاتQTL صفت تعداد تخممرغ نیز در شاخص انتخاب استفاده شد. در این برنامه ها فرض شد که QTL مورد نظر به ترتیب 01 و 51 درصد واریانس ژنتیکی صفت تعداد تخممرغ را بیان نماید. برای شبیه سازی برنامه های اصلاح، 01، 11، 21، 5 نژادی از نرم افزار SelAction استفاده شد. بر اساس نتایج این مطالعه، پاسخ اقتصادی در برنامه اصلاح نژادی دوم)تنها 5 درصد واریانس ژنتیکی صفت تعداد تخم مرغ توسط QTL فرضی بیان میشود(، نسبت به برنامه اصلاح نژادی 0 درصد افزایش یافت. روند افزایش پاسخ اقتصادی در سایر برنامه ها نیز مشاهده شد تا جایی که در برنامه / پایه، 03هفتم) 51 درصد واریانس ژنتیکی صفت تعداد تخم مرغ توسط QTL فرضی بیان میشود(، پاسخ اقتصادی نسبت به1 درصد / 1 درصد در برنامه پایه به 51 / 20 درصد افزایش یافت. ضریب هم خونی در هر نسل نیز از 96 / برنامه پایه 18در برنامه هفتم کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان میدهد که اطلاعات QTL، حتی زمانی که تنها 5 درصد واریانسژنتیکی صفت را بیان نماید، میتواند به طور موثری در برنامه های اصلاح نژادی مرغان بومی مورد استفاده قرار گیرد.