تاثیر روش های مختلف افزایش حاصلخیزی خاک از طریق افزودن کودهای آلی، شیمیایی و بیولوژیکی بر عملکرد و کیفیت دانه کلزا (Brassica napus L.)

منابع مختلف کودی بر عملکرد دانه، درصد روغن و کیفیت دانه تاثیر می گذارند. اطلاعات تاثیر همزمان منابع کودهای آلی، شیمیایی و بیولوژیک در زراعت کلزا (Brassica napus L.)در دسترس نمی باشد. به منظور بررسی تاثیر روش های افزایش حاصلخیزی خاک بر عملکرد کمی و کیفیت دانه کلزا رقم طلایه، یک آزمایش مزرعه ای در دو سال زراعی 87-1386 و 88-1387 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه سنندج انجام گردید. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. شش راهبرد تامین کود پایه شامل کود دامی (N1)، کمپوست (N2)، کود شیمیایی (N3)، کمپوست+ کود دامی (N4)، کمپوست+ کود دامی+ کود شیمیایی (N5) و شاهد (N6) به عنوان سطوح عامل اصلی تعیین شدند و چهار ترکیب کود های زیستی شامل: باکتری باسیلوس و سودوموناس (B1)، قارچ تریکودرما (B2)، باکتری باسیلوس و سودوموناس + قارچ تریکودرما (B3) و شاهد (بدون قارچ و باکتری) (B4) به عنوان سطوح عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که منابع مختلف کود پایه و زیستی تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه دارد. بیشترین عملکرد دانه در تیماری که کود های آلی و شیمیایی به طور همزمان مورد استفاده قرار گرفته بود (N5) حاصل گردید. کلروفیل برگ به طور معنی داری تحت تاثیر روش های مختلف کوددهی قرار گرفت. بیشترین میزان نیتروژن دانه (85/42 میلی گرم در گرم) و کمترین نسبت (N/S) در تیمار N5 به دست آمد. بیشترین درصد روغن در تیمار (N1) و (N2) بیشترین عملکرد روغن در تیمار (N5) حاصل گردید. در نهایت کاربرد کود های آلی و بیولوژیک در کنار کود شیمیایی باعث بهبود عملکرد و کیفیت دانه کلزا گردید.