شناسایی بتائین به عنوان مهارکننده تولید نیتریک اکساید القاء شده توسط لیپو پلی ساکارید در سلولهای میکروگلیای ملتهب

سابقه پژوهش: التهاب عصبی به عنوان مهمترین نتیجه فعالیت سلولهای میکروگلیا، یک فاکتور مهم برای پیشرفت بیماری های نورودژنراتیو از جمله بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون می باشد. سلولهای میکروگلیا به عنوان اولین خط دفاعی در سیستم عصبی مرکزی، منبعی از فاکتورهای نوروتوکسیک از جمله نیتریک اکساید- یک رادیکال آزاد که در مرگ سلولهای نورونی شرکت می کند- هستند. هدف از انجام این مطالعه، مهار تولید نیتریک اکساید در سلولهای میکروگلیای فعال در جهت کاهش آسیبهای نورولوژیکی که می تواند سیستم عصبی مرکزی را تهدید نماید، می باشد.
مدل این ویترو کشت سلولی مغز موش های صحرایی تازه متولد شده برای بررسی اثر بتائین بر رهایش نیتریک اکساید القاء شده توسط لیپوپلی ساکارید مورد استفاده قرار گرفت. به طور خلاصه سلولهای پرایمری میکروگلیا توسط لیپو پلی ساکارید تحریک شده و بعد از 2 دقیقه با بتائین تیمار گردیدند. تولید نیتریک اکساید توسط روش گریس بررسی شد در حالیکه فعالیت متابولیکی سلولها با استفاده از روش MTT تعیین گردید.
مشاهدات ما نشان دادند که آزاد شدن نیتریک اکساید القاء شده توسط لیپو پلی ساکارید با استفاده از بتائین کاهش یافت که پیشنهاد کننده این است که این ترکیب ممکن است رهاشدن نیتریک اکساید را مهار نماید. تاثیر بتائین بر تولید نیتریک اکساید در سلولهای میکروگلیای ملتهب پس از 24 ساعت، وابسته به دوز بوده است. به این معنی که سلولهای میکروگلیایی که با غلظت های بالاتربتائین تیمار شده بودند، مقادیر کمتری نیتریک اکساید آزاد نمودند. همچنین مشاهدات ما نشان دادند که بتائین هیچ اثر توکسیکی بر سلولهای میکروگلیا ندارد.
بتائین بر آزاد شدن نیتریک اکساید در سلولهای میکروگلیای ملتهب اثر مهاری دارد و ممکن است به عنوان یک ترکیب درمانی موثر برای کنترل بیماری های نورولوژیکی مطرح باشد.