اثر کاهش مصرف آب و کاربرد کود پتاسیم بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و حرکت خمش برنج (Oryza sativa L.)

به منظور بررسی اثر کاهش مصرف آب در مراحل مختلف رشد و کاربرد کود پتاسیم بر عملکرد دانه، اجزای وابسته به آن و حرکت خمش برنج رقم طارم محلی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان نور طی سال 1388 اجرا شد. کاهش مصرف آب (قطع آبیاری) به مدت 15 روز در چهار مرحله ی ابتدا، اواسط و انتهای پنجه زنی (آغازه گل آذین) و مرحله خوشه دهی کامل به عنوان عامل اصلی و مقادیر شاهد (صفر)، 30، 60 و 90 کیلوگرم پتاسیم خالص در هکتار از منبع کلرور پتاسیم به عنوان عامل فرعی بود که در دو مرحله و به میزان 50 درصد قبل از نشاکاری و 50 درصد در زمان تشکیل اولین جوانه خوشه در غلاف مصرف شد. نتایج نشان داد که قطع آبیاری در مرحله ی خوشه دهی کامل موجب کاهش معنی دار تعداد پنجه در کپه، تعداد پنجه بارور، تعداد خوشه در متر مربع، وزن هزار دانه و در نتیجه افت شدید عملکرد دانه (50/489 گرم در متر مربع) گردید. حداکثر تعداد خوشه در متر مربع، عملکرد دانه (20/540 گرم در متر مربع) و عملکرد بیولوژیک (1329 گرم در متر مربع) با قطع آبیاری در مرحله اواسط پنجه زنی حاصل شد. با افزایش کاربرد پتاسیم در مقایسه با تیمار شاهد طول خوشه، تعداد خوشه در متر مربع، وزن هزار دانه و در نتیجه عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت به ترتیب به نسبت 48/10، 81/12، 28/5، 39/16، 06/6 و 10 درصد روند افزایشی داشتند، ولی ارتفاع گیاه و حرکت خمش میانگره 4 به میزان 33/1 و 49/8 درصد کاهش نشان دادند. اثر متقابل قطع آبیاری و پتاسیم به جز ارتفاع گیاه، روی هیچ یک از صفات مورد اندازه گیری معنی دار نبود. بیشترین ارتفاع گیاه تحت اثر متقابل قطع آبیاری در مرحله اواسط پنجه زنی و تیمار شاهد مشاهده شد. بنابراین، برنج در مرحله خوشه دهی کامل به قطع آبیاری بسیار حساس است، زیرا قطع آبیاری باعث کاهش عملکرد دانه و اجزای عملکرد آن شد.