تعیین مناطق متمایز ساختاری- عملکردی در اطراف آبشخوار با استفاده از شاخص های خاک و گیاه در مراتع ییلاقی استان کرمان

برای شناخت مناطق ساختاری- عملکردی متمایز در اطراف آبشخوار روستای شور آباد، واقع در مراتع ییلاقی استان کرمان، پارامترهای سطح خاک و گیاه با فاصله از آبشخوار مورد بررسی قرار گرفتند. به این منظور پلات های 4 متر مربعی به طور منظم، در طول 8 ترانسکت که در هشت جهت اصلی قرار داشتند، انداخته شد و ویژگی های تراکم و تاج پوشش گونه های گیاهی و شاخص های سطح خاک به روش تجزیه و تحلیل عملکرد اکوسیستم (LFA)، در هر پلات برآورد گردید. با استفاده تجزیه خوشه ایسه منطقه ساختاری متمایز بدست آمد. منطقه ساختاری اول در فاصله 300 متری از آبشخوار، منطقه ساختاری دوم تقریبا در فاصله 1250 تا 2000 متری از آبشخوار و منطقه ساختاری سوم از 300 تا 1250 متری از آبشخوار قرار گرفته است. نتایج تجزیه واریانس یکطرفه نشان داد که مناطق ساختاری نه تنها از نظر تمام گونه های گیاهی بلکه از نظر شاخص های سطح خاک نیز دارای اختلاف معنی داری بودند (01/0> p)، بنابراین مناطق ساختاری از نظر ویژگی های عملکردی نیز متمایز بودند. همچنین نتایج تجزیه مولفه های اصلی نشان داد چرخه مواد غذایی، حفاظت خاک، پایداری خاک و پستی و بلندی سطح خاک مهمترین عوامل عملکردی در تفکیک مناطق ساختاری- عملکردی بودند. برای مدیریت بهتر قیچ زارهای مناطق ییلاقی، با توجه به مناطق ساختاری- عملکردی، یک مدل حال و انتقال ارائه شد.