مقایسه اثر پایدارکننده نوری و جاذب فرابنفش بر دوام پوشش های خودرویی

با وجود اینکه اخیرا صنعت خودرو پیشرفت قابل توجهی در تولید پوشش های خودرویی با کارایی بسیار خوب داشته است، در حال حاضر تقاضای جامعه برای پوشش هایی با پایداری نوری خوب و ظاهری بهتر بیشتر شده است. از این رو در تحقیق حاضر از دو پایدارکننده فرابنفش بر پایه یکی از انواع ترکیبات HALS ((Hindered Amine Light Stabilizer) و همچنین نوعی جاذب بر پایه هیدروکسی فنیل-تری آزین در لایه های رویه یک پوشش خودرویی استفاده شد. برای این منظور مقدار 1% وزنی از این افزودنی ها با استفاده از همزن مکانیکی به ماده شفاف پوشه اضافه و پس از آماده سازی نمونه ها، اثر مواد جاذب بر روی ظاهر و پایداری جوی و خواص ضد خوردگی پوشش های خودرویی تحت شرایط جوی شتابیده از قبیل آزمون های مه نمکی و زنون مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که حضور 1% وزنی این جاذب های پرتو فرابنفش باعث بهبود پایداری جوی پوشش های خودرویی می شود و پایدارکننده نوری بر پایه هیدروکسی فنیل تری آزین در مقایسه با ترکیبات HALS عملکرد بهتری نشان داده است. این رفتار را می توان به ماهیت قلیایی ترکیبات HALS و دخالت احتمالی آن در انجام واکنش های پخت نسبت داد.