محاسبه تغییرات تعداد گلومرولهای کلیوی در رت نر دیابتی شده با استفاده از تکنیکهای استریولوژیک

این مطالعه به منظور نشان دادن اثرات دیابت شیرین بر روی تعداد گلومرولهای کلیوی در رت نر دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین با استفاده از روش استریولوژیک انجام گرفته است.
48 رت از نژاد Wistar به طور تصادفی به هشت گروه تقسیم شدند. (n=6) دیابت با تزریق داخل وریدی 90 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین در یک میلی لیتر استات بافر در 4 گروه ایجاد شد و 4 گروه دیگر به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفتند. حیوانات گروه تجویز و شاهد مربوطه به ترتیب 3، 6، 9 و 12 ماه بعد از کاربرد استرپتوزوتوسین بیهوش و تشریح شدند و کلیه آنها خارج گردید. سپس مراحل تثبیت، نمونه برداری استریولوژیکی، پاساژ بافتی، قالب گیری با پاراپلاست، برش و رنگ آمیزی مقاطع انجام گرفت و شمارش گلومرولها با استفاده از تکنیک Physical Disector /Fractionator که یک روش استریولوژیک نوین و بدون سوگیری است انجام شد. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمونهای آماری Mann-Whitney U Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
شمارش گلومرولها در گروه های تجویز و مقایسه آنها با گروه های شاهد مربوطه نشان داد که پس از القاء دیابت به دنبال تجویز استرپتوزوتوسین در دوره های 3، 6 و 9 ماهه هیچ تغییر معنی داری در تعداد گلومرولها مشاهده نمی شود. (P>0.05) در حالیکه در دوره طولانی تر (12 ماه) کاهش تعداد گلومرولها از نظر آماری معنی دار بود. (P=0.030) القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین در دوره های کمتر از 9 ماه موجب تغییر معنی داری در تعداد گلومرولهای کلیه در رت نمی شود، در حالی که در دوره 12 ماهه می تواند موجب کاهش معنی دار تعداد گلومرولها شود.