شیوع اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی در دانشجویان دانشگاه های آزاد اسلامی استان مرکزی در سال 90-1389

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع اختلال «نارسایی توجه/ بیش فعالی» و زیر نوع های آن در دانشجویان دانشگاه های آزاد استان مرکزی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و آزمودنی ها عبارت بودند از 1773 دانشجو (1191 مرد، 582 زن) که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی از میان کلیه دانشجویان دانشگاه های آزاد استان مرکزی انتخاب شدند. مقیاس درجه بندی وندریوتا (1993) و مقیاس تشخیصی تجدیدنظر شده میری اسکندری (1386) به صورت خود گزارش دهی توسط آزمودنی ها تکمیل شدند. داده ها با روش های آمار توصیفی و آزمونZ نسبت تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میزان شیوع کلی نارسایی توجه/ بیش فعالی دانشجویان در کودکی در مقیاس وندریوتا (1993) 6/6 درصد و در بزرگسالی در مقیاس تشخیصی تجدیدنظر شده میری اسکندری (1386) 3/7 درصد بود. همچنین میزان شیوع نارسایی توجه3/5 درصد، بیش فعالی– تکانشگری 2/7 درصد و مرکب3/7 درصد بود. میزان شیوع اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی دوران کودکی در دانشجویان دختر 1/4 و در دانشجویان پسر8/7 درصد بود، اما میزان شیوع این اختلال در بزرگسالی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوتی نداشت. همچنین سابقه مشروطی، مردودی، اختلال های روان پزشکی و مصرف داروهای روان پزشکی در دانشجویان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بیشتر بود. در مجموع یافته ها نشان داد که شیوع اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی در دانشجویان قابل توجه است. این نتیجه در موقعیت های آموزشی دارای محتوای کاربردی بوده و نشانگر آن است که پیشگیری، مدیریت و درمان این اختلال نیازمند خدمات روان-شناختی و مشاوره است. این نتیجه در برنامه ریزی و تنظیم بودجه و راهبردهای آموزشی و درمان می تواند سودمند باشد. ارائه خدمات روان شناختی و مشاوره در دانشگاه ها و موسسه های آموزش عالی می تواند از پیامدهای منفی این اختلال در زندگی تحصیلی و شغلی پیشگیری کند.