شواهد تازه ای از بسته شدن نئوتتیس در الیگوسن - میوسن در شمال غرب زون سنندج - سیرجان، ایران

ایران از دیدگاه زمین ساخت جهانی، بخشی از کمربند چین خورده آلپ – هیمالیا را تشکیل می دهد که در ارتباط با بسته شدن اقیانوس تتیس بین دو قاره بزرگ گندوانا و اوراسیا تشکیل شده است. در مورد زمان شکل گیری و بسته شدن نوتتیس در ایران مطالعات بسیاری انجام شده و نظرات مختلفی در مورد آن ارائه شده است. در مطالعات انجام شده پیشین، دامنه زمانی برای بسته شدن نئوتتیس و برخورد قاره ای عربستان و ایران از کرتاسه پسین تا نئوژن متغیر است. در این مطالعه بر اساس داده های U/Pb زیرکن در لوکوسوم میگماتیت های مافیک کمپلکس دگرگونی تخت سلیمان در زون سنندج-سیرجان، سن ایزوتوپی 206Pb/238U برای رخداد فرایندهای میگماتیتی شدن در طی برخورد قاره ای نوتتیس در حدود 32-24 میلیون سال (سن های تصحیح شده نسبت به مقادیر 204Pb) و 29-25 میلیون سال (سن های تصحیح شده نسبت به مقادیر 207Pb) تعیین شده است. با این فرض احتمالا بتوان فعالیت های ماگمایی وسیع در منطقه را مرتبط با فاز های کششی نئوژن به نازک شدگی پوسته به دنبال برخورد قاره ای نسبت داد. داده های سن سنجی K-Ar سنگ های شیستی در منطقه زرشوران، داده های ایزوتوپیU-Th/He آپاتیت در منطقه ماه نشان و سن سنجی 40Ar –39Ar موسکوویت در شیست های منطقه زر شوران در مطالعات دیگر فراخاست پی سنگ دگرگونی تخت سلیمان در حدود 20 میلیون سال پیشین (میوسن پیشین) را تایید می کنند. کوتاه شدگی پوسته و افزایش عمق گسل اصلی راندگی زاگرس (احتمالا تا اعماق موهو) از دیگر شواهد برخورد قاره ای میوسن هستند.