اثر مورفین بر فاگوسیتوز بیگانه خوارهای صفاق موش

با توجه به وجود گزارشاتی مبنی بر تشدید مواردی از عفونت ها در مصرف کنندگان مورفین، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مورفین بر عمکرد بیگانه خوارهای صفاق موش سوری انجام شد.

56 سر موش Balb/c ماده، با سن 8-6 هفته و با وزن 2±28 گرم به دو گروه تقسیم شدند. به گروه مورد در روزهای اول تا چهارم در دو نوبت صبح و عصر به ترتیب مقادیر 20، 40، 60 و 80 میلی گرم بر کیلوگرم مورفین و 100 میلی گرم یکبار در روزهای پنجم تا دهم با حجم نهایی 5/0 میلی لیتر، به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. به گروه شاهد در همان دوره زمانی، میزان 5/0 میلی لیتر نرمال سالین تزریق شد. سپس در 3 مرحله، در روزهای 3، 5 و10 پس از تجویز مورفین، موش ها را کشته و محتویات صفاق آسپیره و سپس با گلبول های قرمز گوسفندی (SRBC)، مخلوط گردیدند. تعداد بیگانه خوارهای فاگوسیت کننده گلبول قرمز با استفاده از میکروسکوپ نوری تعیین و در دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند.

تعداد بیگانه خوارهای فاگوسیت کننده گلبول قرمز در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد در روز دهم (کشتار مرحله سوم) به طور معناداری کاهش داشت (031/0P<).

تجویز مورفین به مدت ده روز فعالیت بیگانه خوارهای صفاق را در موش Balb/c کاهش می دهد. لذا در بیمارانی که تضعیف سیستم ایمنی خطرناک است بایستی با احتیاط مصرف شود یا از داروهای جانشین استفاده گردد.