کاربرد نظریه ویتکین در آموزش کارآفرینی: مطالعه موردی دانشجویان گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه رازی

این پژوهش توصیفی- پیمایشی به منظور تعیین سبک یادگیری دانشجویان بر اساس نظریه ویتکین (1976) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه رازی تشکیل داد (210N=) که تعداد 135 نفر از آنان بر اساس جدول مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات، از آزمون گروهی بازیافت تصاویر پنهان[1] استفاده شد. بر اساس یافته ها، سبک یادگیری دانشجویان مورد مطالعه به طور میانگین، وابسته به محیط است. این دانشجویان در شناسایی فرصت های کارآفرینانه دارای توانایی قابل توجهی هستند در حالی که در سایر مراحل فرایند کارآفرینی (برنامه ریزی، سازماندهی منابع و راه اندازی کسب و کار) توانایی چندانی ندارند. همچنین تفاوت معناداری بین سبک های یادگیری دانشجویان پسر و دختر به دست آمد. بدین معنا که دانشجویان پسر از سبک یادگیری مستقل از محیط و دختران از سبک یادگیری وابسته به محیط برخوردارند. آموزش مراحل مختلف فرآیند کارآفرینی متناسب با سبک یادگیری فراگیران موجب اثربخشی آموزش های کار آفرینی و شکوفایی استعدادهای طبیعی فراگیران می شود.
[1]. Group Embedded Figures Test