بررسی دیدگاه خاورشناسان پیرامون مصادر قرآن

برخی خاورشناسان پیرامون مصادر و منابع وحیانی قرآن تردید کرده، بر آن اند که محمد قرآن را از فرهنگ های گوناگون، ادیان و اشخاص و کتب مختلف گرفته است و دیگر اینکه قرآن محصول تجربیات شخصی پیامبر و نتیجه افکار او یا القای شیطان به او بوده و منبع وحیانی ندارد. در این مقاله، استدلال خاورشناسان پیرامون مصادر قرآن طرح و بررسی گردیده و تبیین شده است که به صرف مشابهت تعالیم تورات و انجیل با قرآن، نمی توان قرآن را مقتبس از آنها دانست؛ زیرا ادیان آسمانی در اصول دعوت با هم مشترکند و در مسائل جزئی با هم اختلاف دارند. هم چنین انتقاد قرآن از تعا لیم یهود و مسیحیت و تفاوت ماهوی با آنها نشانه عدم اخذ قرآن از آنهاست. فرهنگ و آداب پسندیده مردم عصر نزول و اشعار آنها نیز از مصادر قرآن نیست؛ زیرا قرآن با فرهنگ عصر نزول و با محتوای اشعار آنها مخالفت کرده و از اساس آنها را تغییر داده است. وجود آیات قرآنی در اشعار امیه بن صلت، نشانه تاثیر پذیری این شاعر از قرآن است. ظاهر الفاظ قرآن با سخنان پیامبر از نظر فصاحت و بلاغت فاصله زیادی دارد. پس قرآن نتیجه افکار و تاملات شخصی او نبوده وآن را در سفرهای خویش از دیگران اقتباس نکرده است