تاثیر روند ایجاد خستگی بر روی ثبات وضعیتی و در حین انجام حرکات تکراری تنه در دو گروه افراد سالم و بیماران کمردرد غیر اختصاصی

مطالعه حاضر یک مطالعه مورد شاهدی از نوع شبه تجربی بود که به بررسی تاثیر خستگی بر روی کنترل تعادل و ثبات وضعیتی در افراد کمردردی و گروه سالم پرداخت.
14 فرد سالم و 13 بیمار کمردردی حرکات تکراری خم و راست شدن تنه را در سطح میدساژیتال تا سر حد خستگی انجام دادند. پارامترهای استخراجی از مرکز فشار که به عنوان شاخصی جهت ارزیابی تعادل و ثبات وضعیتی هستند و در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند شامل انحراف معیار دامنه حرکت، انحراف معیار سرعت در جهت قدامی خلفی و طرفی، میانگین کلی سرعت و طول مسیر بودند. با استفاده از آزمون Independent t و Paired t تاثیر خستگی در دو گروه و مقایسه وضعیت تعادل در گروه مورد بررسی قرار گرفت.
در گروه کمردردی، خستگی تاثیر معنی داری بر هیچ کدام از پارامترها نداشت، اما در گروه سالم خستگی باعث تغییر معنی دار در پارامترهای مشتق از مرکز فشار شد. همچنین قبل از خستگی، ثبات وضعیتی در بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
نتایج گویای این مطلب است که سیستم کنترل وضعیتی افراد کمردردی قابل تمییز از افراد سالم نمی باشد مگر اینکه در معرض اغتشاشی قرار گیرد. همچنین افراد سالم استراتژی های متفاوتی در مقایسه با افراد مبتلا به کمردرد در مقابله با خستگی از خود نشان می دهند.