جهت گیری دینی و جهت گیری پرسشگری دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر

هدف پژوهش حاضر بررسی جهت گیری دینی و میزان پرسشگری دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر بود. روش توصیفی از نوع پیمایشی برای انجام دادن این پژوهش انتخاب شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویانی است که در دانشگاه صنعتی امیرکبیر در سال تحصیلی 1389-1388 به تحصیل مشغول بودند که از این تعداد 430 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های جهت گیری دینی و پرسشگری چند بعدی (با ضریب آلفای 74/0)، مقیاس جهت گیری دینی آلپورت(با ضریب آلفای 73/.) و مقیاس عمل به باورهای دینی (با ضریب آلفای 71/.) استفاده شد. یافته ها نشان داد که میزان جهت گیری دینی درونی و پرسشگری دانشجویان بالاتر از حد متوسط است. برای بررسی دقیق تر، خرده مقیاسها یا مولفه های جهت گیری پرسشگری نیز ارزیابی شدند. مقایسه جهت گیری دینی درونی با میزان عمل به باورهای دینی و جهت گیری پرسشگری نشان داد بین میزان جهت گیری دینی درونی و عمل به باور های دینی تفاوت معنادار وجود ندارد، اما تفاوت این دو مقیاس با جهت گیری دینی پرسشگری معنادار است و جهت گیری پرسشگری به طور معناداری پایین تر از جهت گیری درونی و میزان عمل به باورهای دینی بود. در انواع جهت گیری دینی و میزان عمل به باورهای مذهبی بر اساس مقطع تحصیلی نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد. بعد دیگر پژوهش بررسی میزان عمل به باورهای دینی در میان دانشجویان بود که این مولفه نیز در بین دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر بالاتر از متوسط بود.