بررسی اثر تستوسترون بر روی فاکتور رشد مشتق از پلاکت و فاکتور مشتق از سلول های استرومایی در مغز استخوان رت های ویستار نر

از کارآمدترین روش های ترمیم آسیب های بافتی، سلول درمانی است. امروزه از سلول های MSC (Mesenchymal stem cell) به دلیل قدرت بالای تمایز به انواع سلول ها و ترشح فاکتورهای رشد متعددی همچون PDGF (Platelet derived growth factor) و SDF1-α (Stromal cell-derived factors1-alpha) برای این منظور استفاده می شود. هورمون های جنسی با اثر بر میزان ترشح این فاکتورها، تکثیر و مهاجرت سلول ها و فرآیند های ترمیمی را تحت تاثیر قرار می دهند. هدف از این پژوهش تعیین اثر تستوسترون بر غلظت فاکتورهای PDGF و SDF1-α در مغز استخوان رت های نر ویستار بود.

24 رت به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت عمل جراحی Sham قرار گرفت و مقدار 1/0 میلی لیتر روغن کنجد به عنوان دارونما دریافت کرد. سه گروه دیگر تحت عمل Orchidectomy قرار گرفتند و به ترتیب دوز های 1/0 میلی لیتر روغن کنجد (به عنوان دارونما)، روزانه 1 میلی گرم بر کیلوگرم و 5 میلی گرم بر کیلوگرم تستوسترون محلول در روغن کنجد را به صورت زیر جلدی و به مدت سه هفته ی متوالی دریافت نمودند و در نهایت میزان فاکتورها در مغز استخوان استخراج شده از فمور رت ها اندازه گیری شد.

میانگین غلظت PDGF درمغز استخوان گروه شاهد به صورت معنی داری کمتر از این مقدار درگروهSham بود و در گروه های عقیم دریافت کننده ی 1 میلی گرم و 5 میلی گرم تستوسترون افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد دیده شد (05/0 > P). غلظت SDF1-α در گروه Sham نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. این میزان در گروه عقیم دریافت کننده ی 5 میلی گرم تستوسترون نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری را نشان داد.

نتایج نشان می دهد که تستوسترون موجب افزایشPDGF در مغز استخوان رت های نر می شود در حالی که SDF1-α را کاهش می دهد.