مقایسه تطبیقی پوسته های بیرونی بناهای مسکونی در بافتهای سنتی و مدرن شهر تبریز با رویکرد پایداری

ضرورت توجه به امر صرفه جویی بویژه صرفهجویی در مصرف انرژی های فسیلی، باعث شده که توسعه پایدار به یکی از مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شود. بر اساس آمار موجود، افزایش مصرف انرژی در ایران بیش از 5 برابر افزایش مصرف جهانی است. در این میان بناهای مسکونی با کاربری غیرمنقطع بیش از یک سوم انرژی کشور را مصرف میکنند. پوسته بیرونی بنا علاوه بر اینکه سومین پوست انسان محسوب میگردد، به عنوان مرز میان درون و بیرون، حایلی میان انسان و عوامل اقلیمی محیط خارج است. مقاله حاضر به بررسی رویکردهای اقلیمی نماهای مسکونی تبریز در دو بافت شهری سنتی و مدرن و مقایسه تطبیقی این دو میپردازد. پژوهش مربوط به این مقاله با تکیه بر روش های پیمایشی و علی – مقایسهای انجام شده و هدف از آن تحلیل شاخصهای انرژی، مصالح و بازشوها در نمونه های مورد بررسی و مقایسه آنهاست. محاسبات انجام شده موید این مطلب است که میزان سطوح بازشوها در پوسته خانه های سنتی تبریز 15 تا 35 درصد و در پوسته خانه های مدرن 27 تا 41 درصد است. علاوه بر آن، با توجه به ضخامت و مصالح مورد استفاده، مقاومت حرارتی در پوسته بناهای تاریخی 0.59 تا 0.92 m2c/w و در بناهای مدرن 0.36 تا 0.38 m2c/w است. میتوان دریافت که پوسته های بیرونی ساختمانهای سنتی تبریز نسبت به ساختمانهای مدرن اتلاف حرارت کمتری دارند و با اصول معماری پایدار مطابق هستند.