بررسی تاثیر تخریب ملانوسیت های گوشی بر عملکرد شنوایی و دهلیزی در بیماران مبتلا به ویتیلیگو

ویتیلیگو بیماری است که منجر به تخریب سلول های ملانوسیت در سطح بدن می گردد و بارزترین یافته بالینی آن ایجاد لکه های سفید رنگ پوستی می باشد، اما به دلیل حضور گسترده ملانوسیت ها در سیستم شنوایی و دهلیزی و نقش فیزیولوژیکی خاص آن، احتمال درگیری این سیستم ها نیز در طی فرایند بیماری وجود دارد.
مطالعه مقطعی حاضر بر روی 21 بیمار مبتلا به ویتیلیگو (12 مونث و 9 مذکر)، با میانگین سنی 06/8 ± 14/30 سال (44-19 سال) و 21 نمونه هنجار (11 مونث و 10 مذکر)، با میانگین سنی93/7 ± 19/31 سال (44-18 سال) انجام گرفت. آزمون های ادیومتری تون خالص (Pure tone audiometry یا PTA)، پاسخ شنیداری ساقه مغز (Auditory brainstem response یا ABR) و پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی (Vestibular evoked myogenic potentials یا VEMP) در تمام این افراد مورد ارزیابی قرار گرفت.
افت شنوایی حسی- عصبی فرکانس بالا در 8 بیمار (09/38 درصد) مشاهده گردید. تحلیل نتایج آزمایش ABR نشان دهنده افزایش معنی دار نهفتگی موج III در 10 بیمار (61/47 درصد) بود که در گوش راست و چپ تفاوت آماری معنی داری را کسب نمود (به ترتیب 024/0 = P و 001/0 = P) و نیز افزایش در نهفتگی بین قله ای I-III در 6 بیمار (57/28 درصد) ثبت گردید. در آزمایش VEMP در گوش چپ 1 بیمار (76/4 درصد) موجی ثبت نگردید و افزایش در نهفتگی موج 13p در 5 بیمار (80/23 درصد) ثبت گردید که سطح معنی دار آماری را کسب نمود (001/0 = P).
با توجه به نقش آنتی اکسیدانی، بازیافت یونی و نیمه هدایتی ملانوسیت ها در سیستم شنوایی و دهلیزی، احتمال درگیری این سیستم ها در طی فرایند بیماری ویتیلیگو که کل ملانوسیت های سطح بدن مورد تهاجم قرار می گیرند، وجود دارد. در کل، در این افراد نتایج غیر طبیعی آزمون های PTA و ABR بیشتر از آزمون VEMP بود که می تواند از تمرکز کمتر ملانوسیت ها در ارگان دهلیزی ساکول نسبت به ارگان های شنوایی ناشی شده باشد.