بررسی تاثیر آموزش بر آگاهی و نگرش پرستاران استان کرمان در زمینه اهداء عضو در زمان مرگ مغزی

تعداد پیوند اعضا در ایران به دلیل کمبود اعضاء قابل پیوند بسیار پایین تر از اروپا و آمریکا بوده و هر سال هزاران نفر جان خود را به این علت از دست می دهند. این در حالی است که همه روزه با مواردی از مرگ مغزی مواجه می شویم، که اعضای بدن این بیماران مرگ مغزی می تواند نجات بخش زندگی بیماران نیازمند باشد. هدف از این مطالعه، «بررسی تاثیر آموزش بر افزایش سطح آگاهی و نگرش پرستاران در زمینه اهداء عضو» بود.

این مطالعه از نوع نیمه تجربی و به صورت آزمون باز آزمون در سال انجام گرفت. گروه مورد مطالعه 120 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان های استان کرمان بودند که در سمینار آموزشی مرگ مغزی شرکت کرده بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده شد.، پرسشنامه یکبار در روز اول سمینار، قبل از آموزش و یک بار پس از ارائه آموزش های مربوط (دو هفته بعد) توسط پرستاران تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS15 و آمار توصیفی، استنباطی استفاده شد.

نتایج نشان داد که قبل از آموزش کمترین آگاهی در زمینه سه عضو ریه، لوزالمعده و مغز استخوان، به ترتیب 3/73، 5/57و2/54درصد بود که بعد از آموزش به ترتیب به 95، 7/91و 80 درصد افزایش یافت (001/0 p<). میانگین آگاهی پرستاران از فرایند مرگ مغزی و اهدا بعد از آموزش (78/0 ±) 4/9 بود که نسبت به قبل از آموزش (6/2 ±) 5/7 افزایش معنی داری داشت (001/0 p<). میانگین کلی نگرش پرستاران نسبت به فرایند مرگ مغزی و اهداء اعضا قبل از آموزش 7/13 ± 7/65 بود که پس از آموزش به 7/8 ± 9/76 افزایش یافت (001/0 p<)..

مطالعه حاضر نشان داد که برنامه ریزی های آموزشی بیشتر برای افزایش آگاهی به مرگ مغزی و اهداء عضو، در میان کادر بهداشتی و درمانی به ویژه بخش های اورژانس و مراقبت های ویژه که آغازگر فرایند تشخیص بیماران مرگ مغزی هستند، نیاز است. و آموزش های خاص باید از سطح دانشگاه آغاز و به صورت آموزش های ضمن خدمت ادامه یابد. بدیهی است که این تلاش ها، افزایش قابل توجهی در افزایش دیدگاه مثبت نسبت به اهداء عضو در ایران به دنبال خواهد داشت.