بررسی ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک اثر نرمال سالین بر میزان چسبندگی پس از اعمال جراحی شکمی در نمونه موش صحرایی

چسبندگی یکی از مشکلات شایع پس از اعمال جراحی شکمی و عامل درصد بالایی از بیماری هایی مانند: انسداد روده کوچک، نازایی و درد مزمن ناحیه شکمی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر محلول نرمال سالین در جلوگیری از ایجاد چسبندگی پس از اعمال جراحی شکمی در نمونه موش های صحرایی می باشد.
در این تحقیق از تعداد 30 سرموش صحرایی ماده بالغ نژاد Albino Wistar به وزن 250-200 گرم استفاده گردید. موش ها به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی شامل: گروه نرمال سالین(NS)، گروه شاهد و گروه بدون مداخله (تنها جهت مقایسه تغییرات وزنی)، تقسیم شدند. جهت انجام مطالعه پس از بیهوشی عمومی حیوان، برشی به طول 3 سانتیمتر روی خط میانی شکم داده شد. سکوم و سطح قدامی غشای سروزی آن با استفاده از گاز استریل اندکی خراش داده شد. در گروه شاهد سکوم (پس از ایجاد خراش) به مدت 1 دقیقه در هوای آزاد قرارگرفت و در گروه NS میزان 1 میلی لیتر محلول نرمال سالین داخل حفره پریتوئن ریخته شد و شکم بسته شد. سپس تمام حیوانات در شرایط کاملا یکسان از لحاظ خوراک، دما و رطوبت نگهداری و پس از 2 هفته معدوم شدند. میزان چسبندگی در ناحیه شکمی این حیوانات از دو طریق مشاهده ماکروسکوپی و بررسی پاتولوژیک بوسیله رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین ارزیابی شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون غیر پارامتریک Kruskal-Wallis همراه با آنالیزآماری Mann-Whitney U و از نرم افزار SPSS 13.5 استفاده گردید و اختلاف معناداری در این مطالعه P- value≤ 0.05 در نظر گرفته شد.
مشاهدات ماکروسکوپی در قالب دو شیوه ارزیابی شدت چسبندگی و درصد چسبندگی ارائه گردید و نشان از کاهش معنادار (P)