به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب فرزاد پناهی

  • فرزاد پناهی، مهندس الیاس شهرام، هادی خوش محبت، غلامرضا کاکا، سید همایون صدرایی، محمد حسینعلی پور
    زمینه و هدف
    چسبندگی یکی از مشکلات شایع پس از اعمال جراحی شکمی و عامل درصد بالایی از بیماری هایی مانند: انسداد روده کوچک، نازایی و درد مزمن ناحیه شکمی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر محلول نرمال سالین در جلوگیری از ایجاد چسبندگی پس از اعمال جراحی شکمی در نمونه موش های صحرایی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق از تعداد 30 سرموش صحرایی ماده بالغ نژاد Albino Wistar به وزن 250-200 گرم استفاده گردید. موش ها به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی شامل: گروه نرمال سالین(NS)، گروه شاهد و گروه بدون مداخله (تنها جهت مقایسه تغییرات وزنی)، تقسیم شدند. جهت انجام مطالعه پس از بیهوشی عمومی حیوان، برشی به طول 3 سانتیمتر روی خط میانی شکم داده شد. سکوم و سطح قدامی غشای سروزی آن با استفاده از گاز استریل اندکی خراش داده شد. در گروه شاهد سکوم (پس از ایجاد خراش) به مدت 1 دقیقه در هوای آزاد قرارگرفت و در گروه NS میزان 1 میلی لیتر محلول نرمال سالین داخل حفره پریتوئن ریخته شد و شکم بسته شد. سپس تمام حیوانات در شرایط کاملا یکسان از لحاظ خوراک، دما و رطوبت نگهداری و پس از 2 هفته معدوم شدند. میزان چسبندگی در ناحیه شکمی این حیوانات از دو طریق مشاهده ماکروسکوپی و بررسی پاتولوژیک بوسیله رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین ارزیابی شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون غیر پارامتریک Kruskal-Wallis همراه با آنالیزآماری Mann-Whitney U و از نرم افزار SPSS 13.5 استفاده گردید و اختلاف معناداری در این مطالعه P- value≤ 0.05 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    مشاهدات ماکروسکوپی در قالب دو شیوه ارزیابی شدت چسبندگی و درصد چسبندگی ارائه گردید و نشان از کاهش معنادار (P)
    کلید واژگان: چسبندگی, نرمال سالین, موش صحرایی}
    Panahi F., Shahram E., Khoshmohabat H., Kaka Gh, Sadraee S. H., Hossainalipour M
    Introduction &
    Objective
    Adhesion formation after abdominal surgery is a major cause of postoperative bowel obstruction، infertility، and chronic abdominal pain. In this study، we evaluated the effect of normal saline on postoperative adhesion formation in a rat model.
    Materials and Methods
    A total of 30 Wistar female rats were randomly divided in 3 groups involving Normal saline (NS) group، Control group and a group of normal animals (not include in our study). Under general anesthesia، and following a 3cm midline incision، the anterior surface of serous membrane in the rat was scraped slightly. One ml of Normal saline was administrated intraperitoneally in the NS group. The duration from opening to the beginning of the closure was 1 min. In the control group، no medication was administered، and only cecum was exposed to air for 1 min. Fourteen days after the surgery، a re-laparotomy was performed for macroscopic and pathological assessment and then all of them were destroyed. A comparison of the groups was carried out using the non-parametric Kruskal-Wallis test، followed by Mann-Whitney U statistics، to detect the statistically significant differences among the groups. Analysis was performed using SPSS 13. P-value ≤ 0. 05 was considered significant.
    Results
    The adhesion grade and extent of the normal saline group was lower than those of control group in macroscopic assessment (P)
    Keywords: Adhesion, Normal Saline, Rat}
  • جمال جمال اخوان مقدم، شعبان مهرورز *، حسن علی محبی، فرزاد پناهی
    سابقه و هدف

    ترمیم فتق اینگوینال به روش لیختن اشتاین«Lichtenstein» نوعی ترمیم بدون کشش است که در آن نسج مصنوعی مش برای بازسازی کف استفاده می شود و مش در قدام فاسیای ترانسورسالیس تعبیه می شود. در روش رید-ریوز Read-Rives مش درست روی پریتوان قرار داده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه مزایا و معایب این دو روش از نظر نتایج عمل جراحی و عوارض آن می باشد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه به روش آینده نگر تصادفی بوده و 126 بیمار وارد مطالعه شدند، 64 نفر به روش LS و 62 نفر به روش RR عمل شدند. بیماران از نظر عوارض زودرس جراحی و طول مدت جراحی، بستری و زمان بازگشت به فعالیت طبیعی بررسی شدند.

    یافته ها

    درد بعد از عمل و زمان بازگشت به کار در گروه RR به میزان معنی داری کوتاه تر بود، طول مدت عمل جراحی و عود پس از عمل در هر دو گروه برابر بود ولی میزان عفونت پس از عمل جراحی در گروه LS بیش تر بود.

    نتیجه گیری

    روش رید- ریوز از نظر تکنیکی به سادگی روش لیختن اشتاین نبوده ولی انجام این روش برای ترمیم فتقهای تیپ III و IV بر اساس طبقه بندی Nyhus مورد اعتماد می باشد.

    کلید واژگان: ترمیم فتق اینگوینال, روش لیختن اشتاین, روش رید, ریوز, ترمیم بدون کشش, درد پس از عمل}
    Jamal Akhavan Moghaddam, Shaban Mehrvarz, Hassan Ali Mohebbi, Farzad Panahie
    Introduction

    ''Lichtenstein'' tension-free mesh repair is the most common surgical techniques used for inguinal hernia repair." Read-Rives" method is tension-free, too, but here prosthesis is placed just over the peritoneum, and there is no weak area. The aim of this study was to compare the results of "Read-Rives" and Lichtenstein method in the hernioplasty. Methods and Materials: In this prospective randomized clinical trial 126 patients who had unilateral inguinal hernia were examined: 64 patients operated with Lichtenstein and 62 patients operated with Rives method. They evaluated for early post-operative complications, duration of surgery and hospital stay, return to normal activity, and then they followed for recurrence of hernia.

    Results

    Postoperative pain was significantly lower and the return to normal activity was shorter in Rives group. Duration of surgery and hospital stay and recurrence rate was equal, lower postoperative wound infection was found within Rives method.

    Conclusions

    Although the ''Read-Rives'' method is not technically as simple as ''Lichtenstein'' method, but this procedure is easy to learn, so it is recommended because of its better final outcome in comparison with Lichtenstein repair.

  • هادی خوش محبت، فرزاد پناهی، شعبان مهرورز، حسنعلی محبی، علی باقرپورجهرمی
    اهداف
    ارزیابی متمرکز تروما با سونوگرافی، ابزاری مناسب برای یافتن خون داخل شکم بیماران دچار ترومای غیرنافذ است. این کار توسط جراحان عمومی، در بسیاری از مراکز معتبر ترومای دنیا انجام می شود، ولی استفاده از آن در ایران هنوز شیوه ای معمول نیست. پژوهش حاضر با سنجش حساسیت، ویژگی و دقت سونوگرافی های انجام گرفته توسط جراحان، کارآمدی و مزایای آن را بررسی نمود.
    مواد و روش ها
    در این پژوهش، 100 بیمار دچار ترومای غیرنافذ شکمی که در طول سال 1387 به یکی از بیمارستان های شهر تهران مراجعه کرده بودند، توسط جراح یا دستیار ارشد جراحی دوره دیده تحت ارزیابی متمرکز تروما با سونوگرافی قرار گرفتند. موارد مثبت یا منفی خون داخل شکمی ثبت شد و در ادامه با سایر روش ها درستی نتایج مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    سونوگرافی در 7 بیمار مثبت بود که از این بین، 5 نفر آسیب داخل شکمی ثابت شده و 2 مورد مثبت کاذب داشتند؛ حساسیت 100%، ویژگی 8/97%، ارزش اخباری مثبت 4/71%، ارزش اخباری منفی 100% و دقت 98% به دست آمد.
    نتیجه گیری
    سونوگرافی انجام شده توسط جراح در بیماران ترومای غیرنافذ، قادر است با دقت بالا وجود یا عدم وجود مایع داخل شکمی را ارزیابی کند و به عنوان ابزاری ارزشمند در ادامه معاینه بالینی به درمان بهتر و سریع تر این گونه مصدومان کمک کند.
    کلید واژگان: ترومای غیرنافذ شکمی, ارزیابی متمرکز تروما با سونوگرافی, حساسیت, ویژگی}
  • حمیدرضا تقی پور، فرزاد پناهی، هادی خوش محبت، نادر حجتی فیروزآبادی، یاشار محرم زاد، علیرضا عباسی
    مقدمه
    در طی این مطالعه گذشته نگر، تصمیم گرفته شد تا براساس گزارشات کالبدشکافی مرکز پزشکی قانونی یزد، شدت آسیبهای وارده را در بیماران فوتی به علت صدمات ناشی از حوادث وسایل نقلیه بررسی کنیم.
    روش بررسی
    تعداد 251 مجروح فوتی به علت صدمات ناشی از تصادفات رانندگی طی سال های 86- 1383 که جهت انجام کالبدشکافی به مرکز پزشکی قانونی یزد ارجاع داده شده بودند، به طور سرشماری وارد مطالعه شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل جنس، سرنشین بودن یا عابر پیاده، نوع وسیله نقلیه (موتور سیکلت، سواری، اتوبوس و مینی بوس)، سطح هوشیاری بیمار، اقدامات احیاء قلبی- ریوی انجام شده جهت بیمار (CPR) و بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بود. جهت بررسی شدت آسیب های وارده به هر بیمار نیز از شاخص Injury Severity Sore (ISS) استفاده شد.
    نتایج
    تعداد 202 نفر از بیماران فوتی مرد (5/80%) و 49 نفر زن (5/19%) بودند. میانگین سن بیماران 1/34 سال بود(حد اقل 1 و حد اکثر 89 سال). تصادفات رانندگی به علت برخورد خودرو یا موتور سیکلت با عابر پیاده با فراوانی 100 مورد (8/39%) بیشترین علت ایجاد تروما محسوب می شود. آسیب های ناحیه سر با فراوانی 220 مورد (6/87%) و سپس ناحیه صورت با فراوانی 169 مورد (3/67%) بیشترین نواحی صدمه دیده در این بیماران به حساب می آیند. میانگین (± انحراف معیار) نمره ISS بیماران، (4/10 ±) 2/23 بود. براساس نتایج کالبدشکافی، شایع ترین علت مرگ ضربه مغزی با فراوانی 146 مورد (1/58%) تشخیص داده شد.
    نتیجه گیری
    آگاهی دادن عموم مردم جهت پیشگیری از وقوع تصادفات رانندگی می بایست از اهمیت ویژه ای برخوردار شود، همچنین با توجه به شیوع بالای آسیب مغزی و عوارض مرتبط با شکستگی جمجمه، در دسترس بودن جراح مغز واعصاب و تکمیل تجهیزات تصویربرداری اورژانس های تروما می توانند نقش موثری در کاهش مرگ و میر حاصل از تصادفات رانندگی داشته باشند.
    کلید واژگان: کالبد شکافی, حوادث رانندگی, شاخص شدت آسیب}
    Hr Taghipour, F. Panahi, H. Khoshmohabat, N. Hojati Firoozabadi, Y. Moharamzad, Ar Abbasi
    Introduction
    In this retrospective study, we decided to determine the death causes and severity of injuries in traffic accidents according to reports of the forensic medical center of Yazd.
    Methods
    A total of 251 fatalities due to traffic accidents that had undergone autopsy examinations at the Yazd forensic medicine center from2006 till 2008 were included in the study by census method. Data regarding gender, road user type, type of vehicle (car, motorcycle, autobus or minibus), consciousness level, and intensive care unit (ICU) admission was gathered. For evaluation of injury severity, we used Injury Severity Score (ISS).
    Results
    The population under study consisted of 202 men (80.5%) and 49 women (19.5%) with an average age of 34.1 years (range: 1-89 years). Motorcycle-pedestrian accidents were the most common type of injury (100, 39.8%). Head (220, 87.6%) and face (169, 67.3%) were the two most common sites of injuries. Mean (±SD) of ISS was 23.2 (±10.4). According to autopsy records, the main cause of death was head trauma (146, 58.1%).
    Conclusion
    Public awareness in terms of primary prevention of road accidents should be considered important. Also, regarding the high prevalence of brain injuries and complications associated with skull fractures, accessibility to neurosurgeons and availability of imaging devices have an important role in decreasing the mortality rate of traffic accidents.
  • محمدحسن ناصری، فرزاد پناهی، مهدی مطیفی فرد، مهدی تیموری
    مقدمه
    بررسی نتایج عمل جراحی بیشتر به سمت ارزیابی از وضعیت خود تغییر جهت یافته است. پیامد سلامت باید با ابزارهای معتبر و هنجار شده اندازه گیری شود. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر عمل جراحی تعویض مفصل هیپ (THA) بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به استئوآرتریت مفصل هیپ در جامعه ی ما بود.
    روش ها
    در این مطالعه ی مقطعی، یافته های 220 نفر بیمار که به علت استئوآرتریت مفصل هیپ طی 10 سال از سال 1374 تا 1384 در بیمارستان های بقیه الله (ع) تهران و کاشانی اصفهان تحت عمل جراحی تعویض مفصل هیپ قرار گرفته بودند با گروه شاهد، شامل 220 نفر بیمار مراجعه کننده به کلینیک های ارتوپدی با سن مشابه که هنوز تحت عمل جراحی قرار نگرفته بودند، مقایسه گردید. ابزارهای انداره گیری عبارت از فرم کوتاه وضعیت سلامت عمومی SF-36، پرسش نامه ی مشخصات اختصاصی بیماری (WOMAC) و پرسش نامه ی ناتوانی ترجیحی بیماری آرتریت بود.
    یافته ها
    میانگین مجموع نمرات SF-36 و WOMAC به ترتیب در گروه شاهد بر ابر با 43/18 ± 07/53 و 42/17 ± 02/63 و در گروه جراحی برابر با 31/16 ± 3/81 و 73/18 ± 53/42 بود. بهبودی در همه ی ابعاد دیده شد. این دو پارامتر 3/23 درصد بهبودی از نظر وضعیت کلی سلامت (SF-36) و 1/18 درصد از نظر مشخصات اختصاصی بیماری (WOMAC) در گروه جراحی نشان داد (001/0 > P). این افزایش بهبودی در تمامی ابعاد شامل بعد عملکرد جسمی، محدودیت جسمی، درد جسمی، سلامت عمومی، نشاط، عملکرد اجتماعی، مشکلات روحی و سلامت روان مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    عمل جراحی تعویض مفصل هیپ سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی و عملکرد فیزیکی بیماران را بهبود بخشیده، باعث کاهش میزان درد و محدودیت فیزیکی بیماران می گردد.
    کلید واژگان: تعویض مفصل, هیپ, کیفیت زندگی}
    Mohammad Hassan Naseri, Farzad Panahi, Mehdi Motififard, Mehdi Teimouri
    Background
    The assessment method of result of surgeries has changed to self-evaluation. Health outcome should be measured by valid and standardized tools. The aim of this study was to evaluate the effect of total hip arthroplasty (THA) on the quality of life of Iranian patients.
    Methods
    In this cross sectional study, the obtained data of 220 patients underwent total hip arthroplasty because of hip joint osteoarthritis in Baqhiatallah University hospitals, Tehran and Kashani hospital, Isfahan from 1995 to 2005 with 220 patients of the same age group admitted in hospitals and orthopedic clinics because of hip joint osteoarthritis without arthroplasty were compared. The tools of obtaining data were “Short form of general health status” (SF-36), “The disease specific symptom (WOMAC)” Questionnaire, and the “Arthritis patient preference disability” Questionnaire.
    Findings
    Respectively, mean scores of SF-36 and WOMAC questionnaires were 53.07 ± 18.43 and 63.02 ± 17.42 for case group and 81.3 ± 16.31 and 42.53 ± 18.73, for control group. The scores obtained from these two questionnaires showed 23.3% improvement in general health status and 18.1% improvement in specific symptom of the disease in case group. The two groups had a significant difference considering these two parameters (P < 0.001). The SF-36 questionnaire showed improvement in life quality in eight aspects of physical performance, physical limitation, physical pain, general health, liveliness, social performance, psychological problems, and psychological health.
    Conclusion
    Total hip arthroplasty improve general health, social performance and physical function and decrease pain and physical limitation of Iranian patients.
  • محمد کریم بهادری، امیراشکان نصیری پور، شهرام توفیقی، محمود رضا گوهری، فرزاد پناهی، انیس عباسی
    هدف

    پیشگیری اولیه هنوز هم به عنوان یکی از راه های مهم برای کاهش بار جراحات و آسیبها باقی مانده است و بطور فزاینده ای مشخص شده است که بسیاری از مرگ ها و ناتوانایی های یلند مدت می تواند از طریق تقویت تروما و مراقبت اورژانس پیشگیری شود.این مطالعه با هدف بررسی عملکرد اورژانس پیش بیمارستانی در ایران انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه توصیفی – تحلیلی مقطعی، جامعه آماری شامل 15 نفر از کارشناسان و متخصصان مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی کشور بود. ابزار پژوهش مصاحبه، فرم مخصوص جمع آوری اطلاعات و بررسی اسناد و مدارک بوده است..برای تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای Spssو One Note استفاده شد.

    یافته ها

    زمان پاسخدهی در کل کشور به جز شهر تهران در مناطق شهری 7 دقیقه و در مناطق برون شهری 14 دقیقه بود. پوشش دهی کلی توسط مدیریت فوریت ها 33%، تعداد آمبولانس ها به ازای یکصد هزار نفر جمعیت 19/3، پوشش ارتباطی، 80%، درصد فراگیران دوره کمک های اولیه از مجموع گروه های هدف، 58% و مدل مراقبت مورد استفاده مدل ترکیبی بوده است.

    نتیجه گیری

    اورژانس پیش بیمارستانی در ایران از وضعیت نسبتا خوبی برخوردار است است اما از وضعیت استاندارد و مطلوب فاصله دارد.

    کلید واژگان: عملکرد, اورژانس پیش بیمارستانی, ایران}
    Nasiripur A. A., Bahadori M. K., Tofighi Sh., Gohari M. R
    Aims

    Primary prevention has remained one of the most important ways to reduce the burden of injuries. M any deaths and much long-term disabilities can also be prevented through strengthening trauma and emergency care. The purpose of this study was to survey the prehospital emergency performance of Iran.

    Methods

    ­ In this cross-sectional descriptive study during April to August 2009, 15 managers and experts of medical emergency and incident management working in health, treatment and medical education ministry were selected by achievable sampling method evaluated. Data gathering done by interview, information gathering especial form and analysis of documents. Data analysis was conducted by SPSS 11 software.

    Results

    Response time in whole urban zones of country except Tehran city was 7 minutes and 14 minutes in suburban zones, generic coverage by incident managment was 33%, number of ambulances were 3.19 for every 100 thousand of population, dispatch coverage was 80%, proportion of early aids pervasives were 58% and used care model was mixed. Conclution: Prehospital emergency is nearly good in Iran but distances from desirable and standard condition.

  • حسن رفعتی، سیدمحسن تولیت کاشانی، سیامک نجاریان، فرزاد پناهی، سیدمحسن حسینی
    اهداف
    در این مطالعه، عملکرد دستگاه غده یاب لامسه ای با معاینات فیزیکی سینه توسط جراح متخصص مورد مقایسه قرار گرفت و از سونوگرافی نیز به عنوان آزمون استاندارد استفاده شد.
    مواد و روش ها
    از میان بیماران مشکوک به توده سینه 55 نفر انتخاب شدند. ابتدا معاینه فیزیکی سینه با دست جراح انجام گرفت، سپس معاینه به کمک دستگاه انجام و نتایج در پرسش نامه ها ثبت شد.
    یافته ها
    شاخص های محاسبه شده بیانگر برتری نسبی تشخیص دستگاه غده یاب لامسه ای نسبت به روش معاینه فیزیکی است. هر چند در تمامی گروهای سنی دقت دستگاه نسبت به معاینه فیزیکی از نظر عددی بیشتر بود، اما این برتری و اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0
    نتیجه گیری
    ساخت و توسعه ابزارهای شبیه ساز حس لامسه کمک موثری به تشخیص زودتر توده های مشکوک می کند. در واقع، بیماران با استفاده از این دستگاه ها می توانند به راحتی و در زمان مناسب و دلخواه خود را توسط ماما، پرستار یا پزشک همگن (خانم)، مورد معاینه قرار دهند و در صورت ضرورت، به پزشک متخصص یا روش های تصویربرداری پیشرفته تر مراجعه کنند. در این صورت، به ویژه بانوانی که برای رجوع به پزشک مرد احساس راحتی نمی کنند، می توانند خود را به طور مرتب مورد معاینه قرار دهند.
    کلید واژگان: سیستم حسی لامسه ای, معاینه پستان, سرطان پستان, توده پستانی}
  • مسعود ثقفی نیا، ناهید نفیسی، سعید مروتی، یاشار محرم زاد، فرزاد پناهی، صدیقه میرهاشمی، مریم رضایی
    سابقه و هدف
    شکم یکی از بخش های مهم بدن است که ارگان های متعدد و مهمی دارد و همگی آنها می توانند در معرض تروماهای نافذ قرار بگیرند. بررسی تروماهای شکمی در مجروحین جنگی و تعیین خط سیر درمان و نیز تعداد اعمال جراحی انجام شده و در نهایت بررسی میزان بهبودی یا عوارض حاصل از آن، می تواند راهنمای ما در راه رسیدن به چگونگی کیفیت سیستم درمانی جنگ باشد.
    مواد و روش ها
    در طی این مطالعه توصیفی، تعداد 1176 پرونده آن دسته از مجروحین جنگ تحمیلی که جراحت آنها منجر به ضایعه یا ضایعاتی در داخل شکم شده و به این علت تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفته اند، بررسی شدند.
    نتایج
    از تعداد 1176 پرونده مورد بررسی، 3574 ضایعه شکمی به ثبت رسیده بود. مجموع 1440 عمل جراحی برای این تعداد ضایعه انجام شده بود. شایع ترین مناطق آسیب دیده به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: روده باریک؛ 412 مورد (5/11درصد)، کولون؛ 260 مورد (2/7درصد)، طحال؛ 139 مورد (8/3درصد)، دیافراگم؛ 119 مورد (3/3درصد)، معده؛ 118 مورد (3/3درصد)، کبد؛ 110 مورد (3 درصد).
    نتیجه گیری
    بررسی شیوع آسیب به روده باریک و کولون نشان دهنده آسیب پذیر بودن این ناحیه بوده و لازم است در هنگام عمل جراحی در بیمارستان های صحرایی توسط جراحان مورد باز بینی و دقت قرار گیرد و درپروتکل های استاندارد شده در سیستم درمانی هر نوع جنگی مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: ترومای جنگ, ترومای نافذ, شکم, جنگ تحمیلی عراق علیه ایران}
    Masoud Saghafinia *, Nahid Nafisi, Saeid Morovati, Yashar Moharamzadeh, Farzad Panahi, Sedeighe Mirhashemi, Maryam Rezaei
    Background
    Abdomen is one of the most important regions in the human body containing organs that all of them can be exposed to penetrating injuries. Evaluation of the abdoman traumatic injuries among war casualties, and treatments performed for them enable us to improve the quality of care for war victims.
    Materials And Methods
    In this retrospective study, 1176 medical records of Iranian casualties during the imposed Iraq-Iran war with penetrating abdominal injuries undergoing laparotomy were enrolled to the study.
    Results
    Among 1176 medical records, 3574 cases of abdominal injuries were registered and 1440 surgical operations were performed. Frequency of the most prevalent injuries were as follows: small intestine (412, 11.5%), colon (260, 7.2%), spleen (139, 3.8%), diaphragm (119, 3.3%), stomach (118, 3.3%), and liver (110, 3%), respectively.
    Conclusion
    Colon and small intestine injuries are important for surgeons in field hospitals. In addition, applying standard protocol for surgery in war is effective.
  • هادی احمدی آملی، حسن توکلی، پاتریشیا خشایار، فرزاد پناهی، مصطفی علوی مقدم*، محسن احمدی آملی
    سابقه و هدف

    با توجه به آن که عملکرد اورژانس پیش بیمارستانی در ایران تاکنون مورد ارزیابی دقیق قرار نگرفته است، در این مطالعه به بررسی کفایت اقدامات اورژانس پیش بیمارستانی انجام شده توسط اورژانس تهران در بیماران ترومایی ارجاعی به اورژانس بیمارستان سینا پرداخته شده است.

    مواد و روش ها

    این مطالعه توصیفی به مدت یک سال از شهریور 1382 لغایت شهریور 1383 در اورژانس بیمارستان سینا بر روی بیماران ترومایی ارجاعی به آن مرکز توسط اورژانس تهران صورت گرفته است. در این بررسی اقدامات پیش بیمارستانی انجام شده توسط پرسنل اورژانس تهران بر اساس وضعیت و نیازهای بیماران ارزیابی شد. پزشکان مقیم اورژانس بیمارستان سینا مسوول جمع آوری اطلاعات و تکمیل پرسشنامه ها بر اساس مشاهدات بالینی خود و فرم تکمیل شده توسط پرسنل اورژانس بودند.

    یافته ها

    در این مطالعه 994 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. پانسمان زخم و هموستاز در 80% موارد درست انجام شده بود. آتل نیز در 50% موارد نیاز به کار گرفته شده بود و این در حالی می باشد که اقداماتی چون کولار و spinal bed در80% موارد مورد نیاز صورت نگرفته بود. هم چنین هرچند پرسنل در 2/91% بیماران اقدام به گرفتن رگ (IV-line) کرده بودند، ولی در بیش از 80% موارد سرمی به بیمار تزریق نشده بود.

    نتیجه گیری

    پیشنهاد می شود با تدوین پروتکل های استاندارد مبتنی بر شواهد علمی و ارائه آموزش به تکنسین ها جهت انجام اقدامات پیش بیمارستانی با هدف ارتقاء کیفیت خدمات اورژانس پیش بیمارستانی اقدام فوری صورت گیرد. البته با توجه به تغییرات اساسی که اخیرا در کیفیت و کمیت خدمات اورژانس کشور ایجاد شده است، لازم است مطالعه جدیدی جهت ارزیابی وضع موجود و مقایسه آن با مطالعه حاضر جهت ارزیابی کمی و کیفی تغییرات به عمل آمده انجام گردد

    کلید واژگان: تروما, اقدامات پیش بیمارستانی, اورژانس}
    Ahmadi Amoli H., Tavakkoli H., Khashayar P., Panahi F., Alavi Moghaddam M., Ahmadi Amoli M
    Background

    The accuracy of the pre-hospital care has not been evaluated in Iran so that the purpose of the present study was to evaluate the efficacy of the pre-hospital care performed by Tehran Emergency Service in traumatic patients referred to “Sina Hospital”.

    Materials And Methods

    This prospective study was conducted on traumatic patients referred to emergency department of “Sina hospital” by Tehran Emergency Service from September 2003 to September 2004. The accuracy of the pre-hospital care performed by Tehran Emergency technicians, regarding the patients’ general condition was evaluated. The on-call physicians in emergency department of “Sina hospital” were responsible for gathering the data and filling the questionnaires based on their observation and the EMS forms.

    Results

    994 patients were enrolled in the study. Wound bandage and homeostasis were done correctly in 80% of the cases. Splint was applied correctly in 50% of the patients, while other therapeutic procedures such as collar and spinal bed were not performed among 80% of the cases. IV-line was obtained in 91.2% of the patients, while serum infusion was initiated in only 20% of patients.

    Conclusion

    It is recommended to compile evidence-based protocols for the pre-hospital procedures and train the emergency technicians to follow the rules, in order to improve the efficacy and the accuracy of the pre-hospital care. According to the principal changes recently made in the quality and quantity of the care offered by Iran's Emergency Service, it is necessary to perform a new study to evaluate the present condition and compare the results of these qualitative and quantitative changes with the current study.

  • محمدرضا زارعی، وفا رحیمی موقر*، سهیل سعادت، فرزاد پناهی، رضا دهقان پور، ابوالفضل سمیعی، مژگان کاربخش
    مقدمه

    حوادث ترافیکی علل اصلی مرگ و میر ناشی از تروما در اکثر کشورهای جهان و ایران می باشد. این مطالعه وضعیت مرگ و میر ناشی از حوادث را در ده سال اخیر (1385 -1376) در ایران مورد بررسی می دهد.

    روش کار

    جمعیت مورد مطالعه بیماران دچار مرگ و میر ناشی از حوادث ترافیکی در 10 سال اخیر می باشد. منبع کسب اطلاعات گزارشات پلیس، سازمان پزشکی قانونی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می باشد. اطلاعات جمع آوری شده شامل تعداد وسایل نقلیه، تعداد تصادفات و مرگ و میر ناشی از آنها می باشد.

    یافته ها

    تعداد مرگ از 1/22 (4/22 -7/21 95%CI،) به ازای هر 000/100 نفر در سال 1376 به 5/40 (0/41 -1/40 95%CI،) به ازای هر 000/100 نفر در سال 1384 افزایش پیدا کرده سپس به 1/39 نفر (6/39 -7/38 95%CI،) به ازای هر 000/100 نفر در سال 1385 کاهش پیدا کرد. هم چنین آسیب های ناشی از این حوادث از 110 نفر به 401 نفر به ازای هر 000/100 نفر افزایش پیدا کرد. در حالی که در سال 1385 این تعداد به 393 نفردر هر 000/100 نفر کاهش پیدا کرد.

    نتیجه گیری

    این مطالعه بروز حوادث ترافیکی و مرگ و میر ناشی از آن را در ده سال اخیر و کاهش آن را در سال 1385نشان می دهد. از علل احتمالی این کاهش انجام اقدامات مداخله ای در سا لهای اخیر مانند تغییر قوانین، اقدامات پلیس، بهبود ارایه خدمات درمانی و آموزش های عمومی به مردم می باشد. توصیه می شود تلاشهای تمامی سازمان های مسوول در امر حوادث ترافیکی در قالب رهبری واحد و سازمان یافته ای ادامه یابد.

    کلید واژگان: حوادث ترافیکی, آسیب, مرگ و میر, ایران}
    Zarei Mr, Rahimi, Movaghar V., Saadat S., Panahi F., Dehghanpour R., Samii A., Karbakhsh M.
    Introduction

    Road traffic crashes are the main cause of trauma mortality in most of world countries especially Iran. The objective of this study is to evaluate RTC mortality and morbidity in the last 10 years (1997-2006).

    Methods

    Data were obtained from Iran official reports of police, health sources and the Statistical Centre of Iran (SCI). These data include population, registered motor-vehicles number, RTC, RTC injuries and deaths, during the period of 1997–2006. Statistical analysis was performed by Stata 8 software and significance of mortality change was evaluated by Poison distribution.

    Results

    RTC fatalities increased between 22.1 (95%CI, 21.7-22.4) per 100,000 and 40.5 (95%CI, 40.1-41.0) per100,000 from 1997 to 2005, but in the last year of 2006, this trend is reversed and there was declined to 39.1 (95%CI, 38.7-39.6) per 100,000. RTC injuries has been increased from 110 to 401 per 100000 population from 1997 to 2005, but decreased to the 393 per 100000 in 2006.

    Conclusion

    This paper shows road traffic crashes mortality and morbidity in Iran in recent ten years and the decrease in the last year. This decline was most probably the result of a variety of interventions, including legislation, police enforcement, improvements in traffic and transport, health care facilities and media and public education. It is recommended that efforts of all responsible organizations continue in unique leadership.

  • هادی احمدی آملی، حسن توکلی، پاتریشیا خشایار، فرزاد پناهی، مصطفی علوی مقدم، محسن احمدی آملی
    سابقه و هدف
    با توجه به آن که عملکرد اورژانس پیش بیمارستانی در ایران تاکنون مورد ارزیابی دقیق قرار نگرفته است، در این مطالعه به بررسی کفایت اقدامات اورژانس پیش بیمارستانی انجام شده توسط اورژانس تهران در بیماران ترومایی ارجاعی به اورژانس بیمارستان سینا پرداخته شده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه توصیفی به مدت یک سال از شهریور 1382 لغایت شهریور 1383 در اورژانس بیمارستان سینا بر روی بیماران ترومایی ارجاعی به آن مرکز توسط اورژانس تهران صورت گرفته است. در این بررسی اقدامات پیش بیمارستانی انجام شده توسط پرسنل اورژانس تهران بر اساس وضعیت و نیازهای بیماران ارزیابی شد. پزشکان مقیم اورژانس بیمارستان سینا مسؤول جمع آوری اطلاعات و تکمیل پرسشنامه ها بر اساس مشاهدات بالینی خود و فرم تکمیل شده توسط پرسنل اورژانس بودند.
    یافته ها
    در این مطالعه 994 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. پانسمان زخم و هموستاز در 80% موارد درست انجام شده بود. آتل نیز در 50% موارد نیاز به کار گرفته شده بود و این در حالی می باشد که اقداماتی چون کولار و spinal bed در80% موارد مورد نیاز صورت نگرفته بود. هم چنین هرچند پرسنل در 2/91% بیماران اقدام به گرفتن رگ (IV-line) کرده بودند، ولی در بیش از 80% موارد سرمی به بیمار تزریق نشده بود.
    نتیجه گیری
    پیشنهاد می شود با تدوین پروتکل های استاندارد مبتنی بر شواهد علمی و ارائه آموزش به تکنسین ها جهت انجام اقدامات پیش بیمارستانی با هدف ارتقاء کیفیت خدمات اورژانس پیش بیمارستانی اقدام فوری صورت گیرد. البته با توجه به تغییرات اساسی که اخیرا در کیفیت و کمیت خدمات اورژانس کشور ایجاد شده است، لازم است مطالعه جدیدی جهت ارزیابی وضع موجود و مقایسه آن با مطالعه حاضر جهت ارزیابی کمی و کیفی تغییرات به عمل آمده انجام گردد.
    کلید واژگان: تروما, اقدامات پیش بیمارستانی, اورژانس}
    Background
    The accuracy of the pre-hospital care has not been evaluated in Iran so that the purpose of the present study was to evaluate the efficacy of the pre-hospital care performed by Tehran Emergency Service in traumatic patients referred to “Sina Hospital”.
    Materials And Methods
    This prospective study was conducted on traumatic patients referred to emergency department of “Sina hospital” by Tehran Emergency Service from September 2003 to September 2004. The accuracy of the pre-hospital care performed by Tehran Emergency technicians, regarding the patients’ general condition was evaluated. The on-call physicians in emergency department of “Sina hospital” were responsible for gathering the data and filling the questionnaires based on their observation and the EMS forms.
    Results
    994 patients were enrolled in the study. Wound bandage and homeostasis were done correctly in 80% of the cases. Splint was applied correctly in 50% of the patients, while other therapeutic procedures such as collar and spinal bed were not performed among 80% of the cases. IV-line was obtained in 91.2% of the patients, while serum infusion was initiated in only 20% of patients.
    Conclusion
    It is recommended to compile evidence-based protocols for the pre-hospital procedures and train the emergency technicians to follow the rules, in order to improve the efficacy and the accuracy of the pre-hospital care. According to the principal changes recently made in the quality and quantity of the care offered by Iran's Emergency Service, it is necessary to perform a new study to evaluate the present condition and compare the results of these qualitative and quantitative changes with the current study
  • مسعود ثقفی نیا، ناهید نفیسی، سعید مروتی، رضا اسداللهی، فرزاد پناهی
    چکیده
    زمینه و هدف
    مرگ و میر بیماران ترومایی در ایران به میزان شگفت آوری بالاست. در این مطالعه در منطقه ی مهران استان ایلام که از مناطق پرتصادف و حادثه خیز کشور است با مشارکت شبکه ی بهداشت روستایی، مراقبت های تروما در سطوح مختلف تخصصی و همگانی آموزش داده شد و اثر این آموزش با استفاده از تغییرات فیزیولوژیک مصدومین مورد سنجش قرار گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت مداخله ی- مقطعی در منطقه ی مهران در استان ایلام در نزدیکی مرز ایران با عراق اجرا شد. دوره های آموزش مراقبت های پیشرفته ی تروما برای پزشکان و پرستاران، دوره های مراقبت های پایه ی تکمیلی تروما جهت کارشناسان اورژانس مهران، بیمارستان ایلام و بهورزان، مراقبت های پایه ی تروما برای افراد عادی با تحصیلات بالا و دوره های چندساعته ی کمک های اولیه و اقدامات ساده برای مردم عادی طراحی شد. پس از اجرای این دوره های آموزشی، اطلاعات مصدومین تروما که به اورژانس مهران یا بیمارستان دانشگاهی ایلام مراجعه کردند، ثبت و میزان مرگ و میر و تغییرات فیزیولوژیک آن ها با استفاده از درجه بندی شدت جراحت فیزیولوژیک (PSS) مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    در طول دوره ی آموزش، 185 پزشک و پرستار، کارشناس اورژانس و بهورز، 239 نفر از افراد با تحصیلات بالا و 4410 فرد عادی آموزش دیدند. پس از اجرای آموزش در فاصله ی سه سال بعد، 366 بیمار ترومایی از طریق اورژانس مهران و سپس بیمارستان ایلام و 245 مصدوم نیز از طریق مراجعه ی مستقیم به بیمارستان ایلام ثبت شدند. مرگ و میر کل مصدومین تروما 3/10 درصد (66 نفر از 641 مصدوم) و مرگ و میر ناشی از آسیب مین 7/20 درصد (37 نفر از 179 مصدوم) بود. در گروه مراجعه کننده به اورژانس مهران میانگین PSS در زمان ورود به اورژانس 40/6 بود که این میزان در زمان ورود به بیمارستان ایلام افزایش یافته (بهبود داشته) و به 50/7 رسیده بود. این بهبود از نظر آماری معنی دار است (P<001/0). در گروه دوم که مستقیما به بیمارستان ایلام مراجعه کردند، PSS در زمان ورود به بیمارستان 79/6 بود.
    نتیجه گیری
    سیستم شبکه ی بهداشت روستایی موجود و نیروهای مردمی می توانند جهت مراقبت از مصدومین تروما با استفاده از امکانات موجود آموزش دیده و منجر به بهبود شاخص ها و کاهش مرگ و میر شوند.
    کلید واژگان: آموزش, مراقبت تروما, خانه ی بهداشت}
    M. Saghafinia *, N. Nafissi, S. Morovvati, R. Asadollahi, F. Panahi
    Background And Objective
    Trauma-related mortality (due to road accidents and gunshot and disaster…) is unexpectedly high in Iran. Short trauma care training course to rural health system and villager of Mehran, Eylam would improve the care for trauma victims. The objective of the present study is to describe the training and evaluate its effect using changes in physiological function of victims.
    Materials And Methods
    Advanced trauma care course for physicians and nurses, complementary basic trauma care course for emergency technicians and health workers, basic trauma care for highly educated people and first aid short course for ordinary people were developed. After training, the region traumatic patients entered the system through two channels: to the local Mehran Emergency Clinic (some with primary treatment before the local emergency clinic) or directly to Ilam University Hospital. Outcome indicator was the physiological change assessed with the physiologic severity score (PSS).
    Results
    During courses period, 185 physicians & nurses, emergency technicians & health workers, 239 highly educated people and 4410 ordinary people were trained for trauma care.During 3 years leater 366 injured were transported to Mehran Emergency Clinic (226 received primary treatment before the local emergency clinic) and 245 were admitted directly to Ilam University Hospital. Total mortality rate was 10.3 percent (66 out of 641 injured people) and the mine injured mortality rate was 20.7% (37 out of 179 mine injured). In the injured who received trauma care at Mehran Emergency Clinic, PSS mean was 6.4 which improved to 7.5 in the hospital (P<0.001) in comparison with 6.79 in the other group.
    Conclusions
    Rural health worker and general population could be upgraded to care for victims of injuries by using available resources. This system can improve the indicators and reduce trauma mortality rate.
    Keywords: Training, Trauma care, Rural health care}
  • فرزاد پناهی، مسعود خاتمی، مهدی عزیزآبادی فراهانی، حمیدرضا خدامی ویشته، شروین آثاری
    زمینه و هدف
    برای بسیاری از کودکان حادثه دیده، بخش قابل توجهی از آنچه که ساعت طلایی خوانده می شود، در مرحله پیش بیمارستانی به هدر می رود و این تاخیر در تدارک خدمات شناخته شده برای کودکان دچار آسیب شدید، ممکن است پیامدهای نامطلوبی را به دنبال داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی شاخص های زمانی ارائه خدمات اورژانس پیش بیمارستانی برای کودکان در تهران بود.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر به صورت مشاهده ای مقطعی انجام شد. تماس های مربوط به ارائه خدمات اورژانس به کودکان سنین 15 سال و کمتر از میان کلیه تماس های ثبت شده بهمن ماه 1384 لغایت اردیبهشت 1385 بانک اطلاعاتی اورژانس تهران استخراج گردید. داده های دموگرافیک، نوع حادثه، شاخص های زمانی خدمات اورژانس پیش بیمارستانی شامل Response time، Scene time، Total run time، Transport time، Round trip time و مرگ پیش از بیمارستان بیماران ثبت گردید. به منظور توصیف داده های کمی، از میانگین و انحراف معیار و به منظور توصیف داده های کیفی از جداول فراوانی استفاده شد و آنالیز تحلیلی با استفاده از تست t مستقل و مجذور کای انجام شد.
    یافته ها
    از مجموع کل 6787 تماس، تعداد 1052 مورد(5/15%) از کل تماس های ثبت شده اورژانس مربوط به کودکان بود. از این تعداد، 717 مورد(68%) به دلیل اورژانس های طب داخلی و سایر موارد(32%) به دلیل اورژانس های تروما بود. شایعترین اختلالات به ترتیب ترومای ناشی از تصادفات(7/18%)، تشنج(3/18%)، اختلال هوشیاری(4/12%) و مشکلات تنفسی(4/10%) بود. 21 نفر(36/5%) پیش از رسیدن آمبولانس به محل حادثه فوت کردند؛ اما هیچ بیماری در حین انتقال در آمبولانس فوت نکرد. میانگین(انحراف معیار) Response time، Scene time، Total run time، Transport time، Round trip time به ترتیب برابر 7/69/14، 1/119/20، 9/236/52، 1/124/18 و 3/307/60 دقیقه بود. میانگین سنی(انحراف معیار) بیماران فوت شده در محل حادثه و بیماران زنده مانده به ترتیب 04/5±95/7 و 41/4±74/10 سال بدست آمد که اختلاف آماری معنی داری را نشان داد(009/0=p). میانگین(انحراف معیار) Response time در فوت شدگان و بیماران زنده مانده به ترتیب 88/3±75/16 و 31/6±23/14 دقیقه به دست آمد، که اختلاف معنی داری را نشان داد(022/0=p).
    نتیجه گیری
    اگر چه برخی از شاخص های زمانی ارایه خدمات اورژانس پیش بیمارستانی با آمار گزارش شده از برخی از کشورهای پیشرفته قابل مقایسه است، رساندن برخی دیگر از این شاخص ها نیز به سطوح توصیه شده جهانی نیازمند برنامه ریزی دقیق در زمینه اورژانس پیش بیمارستانی اطفال در جهت ارتقای شاخص های زمانی محسوس است. در زمینه آموزش پرسنل آموزش اورژانس نیز توجه به مشکلات شایع از قبیل تروما، تشنج، اختلال هوشیاری و مشکلات تنفسی ضروری است.
    کلید واژگان: زمان ارایه خدمات, اورژانس پیش بیمارستانی, کودکان}
    F. Panahi, M. Khatami, M. Azizabadi Farahani, H.R. Khoddami Vishteh, Sh. Assari
    Background and Aim
    A significant part of "Golden Hour" for urgent health care of children is wasted in prehospital setting, and delays in providing health care may be followed by undesirable outcomes. The current study was conducted with the aim of assessing time indices of pediatric prehospital emergency care in Tehran. Patients and
    Method
    In this cross-sectional observational study, 115 calls requesting urgent health care services for children at the age of 15 and less were extracted from all recorded calls between 2005 and 2006. Demographic variables, accident type, very early outcomes, and time indices(Response time, Scene time, Total run time, Transport time, Round trip time) were registered. We described qualitative variables using frequency tables, and mean and standard deviation were used to describe quantitative variables. Independent t-test and Chi-square were applied to analyze the data.
    Results
    Out of 6787 calls, 1052(15.5%) were related to children. 717(68%) of these calls were because of the problems of internal medicine and the rest(32%) were related to trauma. Road accident(18.7%), epilepsy(18.3%), unconsciousness(12.4%) and respiratory disorders(10.4%) were among the most common causes for 115 calls. 21 subjects(5.36%) died before ambulance arrival, but no one died while being taken to the hospital. The means(SD) of response time, scene time, total run time, transport time, round trip time were 14.98±6.72, 20.90±11.12, 52.60±23.98, 18.45±12.10 and 60.79±30.34 respectively. The mean ages of deceased and survived patients were 7.95±5.04 and 10.74±4.41 respectively(p=0.009). Average ambulance response time was 16.75±3.88 vs. 14.23±6.31 in deceased and survived patients respectively(p=0.022), which was indicative of a significant difference.
    Conclusion
    Some of the time indices in this study are at the level of reported standards around the world but some others are not. The rate of very early mortality in our country is higher than other countries. Therefore, careful planning to improve time indices, assessing the causes of prolonged time indices, and making effective interventions are highly recommended. Also, staff training courses should focus on more common problems such as trauma, convulsion, unconsciousness, and respiratory disorders.
    Keywords: 1) Time Indices 2) Prehospital Emergency Care 3) Children}
  • محمد کریم بهادری، صدیقه میرهاشمی، فرزاد پناهی، روح الله زابلی
    مقدمه
    بیمارستان از اجزای بسیاری برای ارائه خدمت به بیماران تشکیل شده است و روابط بین این اجزا بایستی از یکپارچگی لازم برخوردار باشد، زیرا نقص در هریک از اجزا منجر به ایجاد مشکل در روند ارائه خدمت به بیمار می گردد. بطور کلی به منظور ارتقاء سطح کمی و کیفی خدمات تشخیصی و درمانی بخش اورژانس توجه به 3 محور اساسی ساختار، فرآیند و فعالیت از ضروریات بوده و در صورت توجه به این موارد می توان انتظار داشت که این بخش بتواند خدمات مطلوب و موثری را به نیازمندان ارائه نماید هدف از پژوهش حاضر بررسی ساختار، فرآیند و فعالیت بخش اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) و مقایسه آن با استانداردهای موجود وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی است.
    مواد و روش کار
    این مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفته است. در بخش توصیفی به بررسی مشخصات دموگرافیک سرپرستان اورژانس و در بخش تحلیلی به بررسی رابطه بین متغیرهای وابسته با یکدیگر و همچنین رابطه متغیرهای مستقل با متغیرهای وابسته پرداخته است. جامعه آماری و حجم نمونه شامل بخش اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) می باشد. داده ها از طریق مشاهده و پرسشنامه و نیز بررسی دفاتر و اسناد موجود جمع آوری گردید. آنالیز توصیفی با استفاده از فراونی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار بیان شد و آنالیز تحلیلی با استفاده از محاسبه ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون من ویتنی و همچنین تست دقیق فیشر انجام شد.
    نتایج
    در این پژوهش بیمارستان های مورد مطالعه با کسب میانگین امتیاز 04/76 در وضعیت نسبتا مطلوب قرار داشتند. شاخص فعالیتها با کسب میانگین امتیاز 94 درصد در حد مطلوب، شاخصهای مدیریت و فضا و تسهیلات و تجهیزات به ترتیب با کسب میانگین امتیاز 27/87 و 01/79 درصد در حد نسبتا مطلوب، و شاخص های نیروی انسانی، فرآیند و دستورالعملها به ترتیب با کسب میانگین امتیاز 83/65، 33/58 و 37/70 درصد در حد متوسط قرار داشتند. همچنین بین بین نیروی انسانی و شاخص فضا، تسهیلات و تجهیزات و بین فرآیند آموزشی و شاخص فعالیت ها رابطه مستقیم و معنا داری وجود دارد (05/ (P<.
    بحث: اکثر بیمارستان های مورد مطالعه از نظر شاخص های مورد مطالعه در وضعیت نسبتا مطلوب قرار دارند اما در خصوص برخی شاخص ها مانند شاخص فضا، تسهیلات وتجهیزات وشاخص فعالیت ها مانند ارتباط ارجاع بیماران و تخت های موجود، مغایرت هایی بصورت نسبی در مقایسه با استانداردهای وزارت متبوع مشاهده گردید که نیاز به توجه مستمر دارد. با توجه به ماهیت بیمارستانها و آمادگی اورژانس برای رویارویی با حوادث توجه به استانداردها و رعایت آنها امری ضروری است.
    کلید واژگان: بیمارستان, اورژانس, ساختار, فرایند, فعالیتها}
    Bahadori M. K., Mirhashemi S., Panahi F., Tofighi Sh., Zaboli R., Hoseini Shokoh S. M., Shams Noorani A., Rezaee M
    Introduction. Hospital has been established many parts to service delivery to patients and must be necessary integration between parts, because defect in one of them led to creation of problem in service delivery of patient. Overall for promotion of qualitative and quantitative level of therapeutic and diagnostic services in emergency department, notation to 3 fundamental axis is essential. If we notice this items, we can expect this department can delivery effective and desirable services. This study aims reviewing structure, process & performance of hospitals affiliated Baqyatallah University of Medical Science and comparing with existing standards of Ministry of Health. Methods. This study is a descriptive – analytical study which has been done in 3 hospitals affiliated Baqyatallah University of Medical Science in 1386. For gathering data, we used quastionare and reviewing of documents and offices. We used SPSS software for analyzing those data (Manwithney and Sperman tests). Results. The results show studied hospitals with % 76.04 average rates were relatively desirable. The activities indicator with %94 was desirable. The management indicator with %87.27 and the and the facilities & equipment indicator with %79.01 were relatively desirable.. The manpower indicator with %65.83, process indicator with %58.33 and instructions indicator with %70.37 were mediocre. Also there was relationship between manpower and facilities & equipment. Discussion. The most of hospitals from the view point of indicators were desirable but notification to manpower, instructions and educational process indicators is essential. In this respect that hospitals are military, regarding standards of emergency department to response crisis is very important.
  • فرزاد پناهی، حسن علی محبی، مهدی عزیزآبادی فراهانی، شروین آثاری
    Objective: Although pediatric pre-hospital emergency medical services (EMS) are a main challenge of health care systems، few data exists over it. Current study of ambulance calls for medical causes relating to children in Tehran was conducted with the following aims: 1) assessment of the frequency of causes of EMS call، 2) assessment of time indices of service providing by EMS، and 3) to assess the correlation between outcomes and time indices.
    Material & Methods: In this retrospective study، all calls to Tehran EMS system (Dial 115) for medical causes of children =<15 years old in Tehran between December 2005 and May 2006 were extracted. Demographic variables، accident type، patient outcome before hospital arrival، and ambulance time indices (response time، scene time، total run time، total run time hospital، transport time، round trip time) were registered.
    Findings: 1052 (15.5%) calls were for children. From these، 717 (68%) were due to problems of medic problems. The most frequent problem was epilepsy (26.8%)، unconsciousness (18.1%) and respiratory disorders (15.2%). 12 (5. 6%) subjects died before ambulance arrival، but no one died between scene and hospital arrival. Mean (SD) delay time، response time and scene time were 3.8 ± 1.8، 15.1 ± 6.9، and 23.5 ± 10.9، respectively. The pre-hospital mortality was not correlated with any of the time intervals.
    Conclusion: One of six ambulance calls in Tehran is related to pediatric patients، most of them with a medical cause. Epilepsy، unconsciousness and respiratory disorders as the most frequent causes for EMS calls for medical problems highlights the need for planning for training of the EMS personnel with these problems. There is still a need for further improvement in time intervals of EMS services، which may be possible by proper management and equipping by more ambulances.
    کلید واژگان: Prehospital Emergency Care, Time indices}
  • حسنعلی محبی، سیدحامد حسینی، شعبان مهرورز، فرزاد پناهی، یونس پناهی، یاشار محرم زاد
    مقدمه
    در سحرگاه روز جمعه 5 دی ماه 1382، زمین لرزه مخربی شهر بم و روستاهای پیرامون را تخریب کرد. در این رویداددر حدود 40000 نفر کشته و مجروح گردیدند. دانستن شدت آسیب و نوع مشکلات مصدومینی که از زلزله بر جای مانده اند در پیش بینی اقدامات درمانی مورد نیاز ضروری است.
    روش مطالعه و اجرا: این مطالعه به شکل توصیفی مقطعی ( Descriptive Cross-Sectional ) و با استفاده از پرونده‎ ‎مصدومان ارجاع شده زلزله بم که در بیمارستانهای نظامی و غیرنظامی تهران بستری شده بودند، انجام گرفته است. داده های دموگرافیک، عوارض، تشخیص، نوع آسیب، اطلاعات مربوط به پذیرش، ترخیص و انتقال، علایم حیاتی، سطح هوشیاری، اقدامات تشخیصی و درمانی انجام گرفته در اورژانس و بخش و نتیجه نهایی توسط پرسشنامه گردآوری شد. با استفاده از شاخص های آماری توصیفی،توسط نرم افزار 13 SPSS‎ تجزیه و تحلیل اطلاعات صورت گرفته است.
    نتایج
    از تعداد 854 نفر از مصدومین بررسی شده، 510 نفر (7/59%) در بیمارستانهای غیرنظامی و 344 نفر (3/40%) در بیمارستان های نظامی و در مجموع 7/54% آنها مذکر بودند. شایعترین اقدام درمانی در اورژانس، ثابت کردن اندام در 389 نفر (9/39%) از میان 945 آسیب ایجاد شده، شایعترین ضایعه در مصدومین را شکستگی اندام تحتانی در 291 مورد (8/30%) تشکیل می داد. در 242 مصدوم اقدامات جراحی انجام شد. 38 بیمار در بخش مراقبت های ویژه بستری شدند. میانگینISS در مصدومین 7/6 بود و 9/11% دارای ISS بالاتر از 15 (ترومای شدید) بودند.
    بحث: با توجه به پیدایش درصد زیادی از آسیب های ارتوپدیک در اندامها و لگن در مصدومین ارجاع شده، پیش بینی انجام اقدامات پاراکلینیکی به خصوص در تصویرنگاری و آمادگی بیمارستان های مناطق دورتر جهت درمان مشکلات ارتوپدیک، از نکات مهم در مدیریت چنین بحرانی می باشد.
    کلید واژگان: زلزله, بم, تروما, شدت آسیب}
    Mohebbi H. AÝ, Hoseini HÝ., Mehrvarz ShÝ., Panahi FÝ., Panahi YÝ., Moharamzad YÝ
    Background. the bam earthquake, which struck on 26 December 2003, at 5:26 am, destructed ‎Bam city and villages around it. In this event approximately 40000 of people were died and ‎injured. Knowledge about type and severity of injuries in victims is useful to selection an ‎appropriate management.
    Material And Methods
    in this descriptive cross-sectional study, we evaluated medical records ‎of victims whom referred to the Tehran's military and nonmilitary hospitals by statistical indices ‎whit SPSS Version 13 Chicago. These data including Reception information, Demographic ‎data, vital sign, consciousness level, diagnostic procedures, type of injury, diagnosis, treatment ‎type, and outcome in the Emergency department and ward.‎ Results. Data from 854 victims of Bam earthquake who referred to Tehran hospitals, the ‎number of victims were admitted in military and nonmilitary hospitals were 510(59.7%) and ‎‎344(40.3%), respectively. Overall, 54.7% were male. The most common Therapeutic ‎intervention in Emergency room was: fixation of limbs in 389(39.9%). Among 945 injuries, the ‎most common diagnosis were Lower extremity fractures in 291(30.8%) ‎ In 242 cases, surgical procedures were done. 38 victims admitted in intensive care unite. Mean ‎of ISS (Injury Severity Score) was 6.7 and 11.9% had ISS more than 15 (severe injuries).‎ Conclusion. Majority of problem of victims were orthopedic injuries, thus, special attention has ‎to be focused for providing of recourses and expert personnel in peripheral areas.‎
  • حسنعلی محبی، سیدحامد حسینی، شعبان مهرورز، فرزاد پناهی، یونس پناهی، یاشار محرم زاد
    مقدمه
    در سحرگاه روز جمعه 5 دی ماه 1382، زمین لرزه مخربی شهر بم و روستاهای پیرامون را تخریب کرد. در این رویداددر حدود40000 نفر کشته و مجروح گردیدند. دانستن شدت آسیب و نوع مشکلات مصدومینی که از زلزله بر جای مانده اند در پیش بینی اقدامات درمانی مورد نیاز ضروری است.
    مواد و روش کار
    این مطالعه به شکل توصیفی مقطعی (Descriptive Cross-Sectional) و با استفاده از پرونده مصدومین ارجاع شده زلزله بم که در بیمارستانهای نظامی و غیر نظامی تهران بستری شده بودند انجام گرفته است. داده های دموگرافیک، عوارض، تشخیص، نوع آسیب، اطلاعات مربوط به پذیرش، ترخیص و انتقال، علایم حیاتی، سطح هوشیاری، اقدامات تشخیصی و درمانی انجام گرفته در اورژانس و بخش و نتیجه نهایی توسط پرسشنامه گرد آوری شد. با استفاده از شاخص های آماری توصیفی،توسط نرم افزار 13 SPSS تجزیه و تحلیل اطلاعات صورت گرفته است.
    نتایج
    از تعداد 854 نفر از مصدومین بررسی شده، 510 نفر (7/59%) در بیمارستانهای غیر نظامی و 344 نفر (3/40%) در بیمارستان های نظامی بستری و در مجموع 7/54 % آنها مذکر بودند. شایعترین اقدام درمانی در اورژانس عبارت بود از: ثابت کردن اندام در 389 نفر (4/50%) بود. از میان 945 آسیب ایجاد شده، شایعترین ضایعه در مصدومین را شکستگی اندام تحتانی در 291مورد (8/30%) تشکیل می داد. در 242 مصدوم اقدامات جراحی انجام شد. 38 بیمار در بخش مراقبت های ویژه بستری شدند. میانگین شدت آسیب (ISS) در مصدومین 7/6 بود و 9/11% دارای ISS بالاتر از 15 (ترومای شدید) بودند.
    بحث: با توجه به پیدایش درصد زیادی از آسیب های ارتوپدیک در اندامها و لگن در مصدومین ارجاع شده، پیش بینی انجام اقدامات پاراکلینیکی به خصوص در تصویرنگاری و آمادگی بیمارستان های مناطق دورتر جهت درمان مشکلات ارتوپدیک، از نکات مهم در مدیریت چنین بحرانی می باشد.
    کلید واژگان: زلزله, بم, تروما, شدت آسیب}
    Mohebbi H. AÝ, Hosseini HÝ, Mehrvarz Sh, Panahi F., Panahi Y., Moharamzad YÝ
    Introduction
    the bam earthquake, which struck on 26 December 2003, at 5:26 am, destructed Bam city and villages around it. In this event approximately 40000 of people were died and injured. Knowledge about type and severity of injuries in victims is useful to selection an appropriate management.
    Material And Methods
    in this descriptive cross-sectional study, we evaluated medical records of victims whom referred to the Tehran's military and nonmilitary hospitals by statistical indices whit SPSS Version 13. These data including admition information, Demographic data, vital sign, consciousness level, diagnostic procedures, type of injury, diagnosis, treatment type, and outcome in the Emergency department and ward.
    Results
    From 854 victims of Bam earthquake who referred to Tehran hospitals, the number of victims were admitted in military and nonmilitary hospitals were 510(59.7%) and 344(40.3%), respectively. 54.7% were male. The most common Therapeutic intervention in emergency ward was fixation of limbs in 389(50.4).Among 945 injuries, the most common diagnosis were Lower extremity fractures in 291(30.8%). In 242 cases, surgical procedures were done. 38 victims admitted in intensive care unite. Mean of ISS (Injury Severity Score) was 6.7 and 11.9% had ISS more than 15 (severe injuries).
    Discussion
    Majority of problem of victims were orthopedic injuries, thus, special attention has to be focused for providing of recourses and expert personnel in peripheral areas.
    Keywords: Earthquake, Bam, Trauma, Severity Score}
  • فرزاد پناهی، سید مرتضی موسوی نایینی، مهدی عزیزآبادی فراهانی، شروین آثاری
    زمینه و هدف
    تروما به عنوان بزرگترین علت مرگ و میر کودکان پس از یک سالگی در سطح جهان مطرح می باشد و ارائه خدمات اورژانس پیش بیمارستانی [Emergency Medical Service (EMS)] برای کودکان حادثه دیده به عنوان یک مشکل قابل توجه در سطح جهان باقی است. مطالعه حاضر به هدف بررسی انواع، شاخص های زمانی ارائه خدمات و مرگ و میر پیش بیمارستانی برای ماموریت های آمبولانس 115تهران به دنبال تروما برای اطفال انجام شد.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر به صورت گذشته نگر انجام شد. تمامی تماس های با اورژانس 115 تهران به دلیل تروما برای کودکان سنین 15 سال و کمتر که در فاصله زمانی بهمن ماه 1384 لغایت اردیبهشت 1385ثبت شده بود، بررسی گردید. داده های دموگرافیک، نوع حادثه، شاخص های زمانی خدمات اورژانس و پیامد پیش از بیمارستان (مرگ) بیماران ثبت گردید.
    یافته ها
    طی این مدت، 335 مورد تماس به دلیل ترومای اطفال با EMS تهران انجام شده بود. از این بین 211 مورد (63%) مربوط به پسران بود. محدوده و میانگین (+ انحراف معیار) سنی بیماران به ترتیب برابر 15-1 و 6/3 ± 3/11 سال بود. تصادفات با 197 مورد (8/58%)، شایع ترین نوع حادثه بود. 9 بیمار (1/5%) پیش از رسیدن آمبولانس به محل حادثه فوت کردند، اما در حین انتقال، هیچ بیماری در آمبولانس فوت نکرد. میانگین زمان رسیدن به بالین بیمار برابر 2/6 ± 7/14 دقیقه بود. بیماران فوت شده در مقایسه با بیماران زنده رسانده شده به بیمارستان دارای زمان رسیدن آمبولانس به بالین کوتاه تری از نظر آماری بودند.
    نتیجه گیری
    در تهران، تروما علت حدود یک سوم از تماس های مربوط به اورژانس پیش بیمارستانی اطفال را به خود اختصاص می دهد، که نشان دهنده توجه سیستم EMS کشور و برنامه ریزی های مؤثر و کار آمد سیستم بهداشتی کشورمان جهت ارتقای این بخش در کودکان می باشد. اگر چه شاخص های زمانی ارائه خدمات به اورژانس پیش بیمارستانی در مقایسه با برخی از کشورها مناسب تر می باشد، اما با وضعیت ایده ال فاصله دارد، و نیازمند برنامه ریزی می باشد. با توجه به اینکه طبق مطالعه حاضر، کاهش زمان ارائه خدمات آمبولانس ها به کودکان دچار تروما با کاهش معنی دار مرگ و میر همراه است، ضرورت چنین تلاشی دو چندان می نماید.
  • فرزاد پناهی، شروین آثاری، حسنعلی محبی، محسن جهانشاهی
    زمینه و هدف
    واکنش گرانوماتوز نسبت به نفوذ شفت مو از خارج به داخل اپیدرم، سینوس پیلونیدال نافی نامیده می شود. بسیاری از بیماران مبتلا به سینوس پیلونیدال نافی هرگز تحت اقدامات تهاجمی قرار نمی گیرند و بنابراین در بسیاری از موارد، از بیماران نمونه پاتولوژی اخذ نمی شود. مک کلنتان (2000)، مشاهده کلافه مو را یکی از روش های تشخیص بالینی این بیماری عنوان می کند. مطالعه حاضر به گزارش مواردی که به صورت پاتولوژیک یا بالینی با تشخیص سینوس پیلونیدال نافی مطابقت داشتند و طی سالهای 1382-1375 در بیمارستان بقیه اله الاعظم تحت جراحی قرار گرفته بودند، اختصاص دارد.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت گذشته نگر انجام شد و طی آن سینوس پیلونیدال نافی به صورت بالینی و بر پایه گزارش خروج کلافه مو توسط بیمار (در تاریخچه بالینی) و یا مشاهده کلافه مو توسط جراح (طی معاینه بالینی یا حین عمل) تشخیص داده شد. داده های دموگرافیک (سن، جنس، شغل و محل سکونت)، بالینی (نوع علایم و طول مدت علایم) و درمانی (نوع بیهوشی و طول مدت بستری) 56 بیمار مبتلا به سینوس پیلونیدال نافی که در بین سالهای 1382-1375 در بیمارستان بقیه اله الاعظم تحت جراحی قرار گرفته بودند، بررسی شدند.
    یافته ها
    محدوده و میانگین (انحراف معیار) سنی بیماران به ترتیب 40-12 سال و 7/4±24 سال بود. شایع ترین علایم بیماران به ترتیب شامل ترشح از ناف (7/94%)، درد (9/50%) و خونریزی (9/43%) بود. طول مدت بستری بیماران، 1 تا 10 روز بود.
    نتیجه گیری
    مطرح نمودن تشخیص بالینی سینوس پیلونیدال نافی احتمالا می تواند به تشخیص موارد بیش تری از بیماران مبتلا به این بیماری کمک کند. به نظر می رسد که این اقدام خواهد توانست تا شیوع واقعی این بیماری را بیش تر از تصور قبلی مشخص کند.
    کلید واژگان: سینوس پیلونیدال نافی, سینوس پیلونیدال, بیماری گرانولوماتوز, ناف}
    F. Panahi, Sh Assari*, H.A. Mohebbi, M. Jahanshahi
    Background and Aim
    Umbilical pilonidal sinus is a granulomatous reaction to hair shaft penetrating the epidermis of umbilicus from the external surface. Several affected patients never undergo invasive investigations therefore, in most cases no pathological samples are taken. McClenathan(2000) recommended the clinical diagnosis of this entity. This study presents the cases who were pathologically or clinically diagnosed as umbilical pilonidal sinus and underwent surgery in Baqyiatallah Hospital between 1996 and 2003. Patients &
    Method
    In this retrospective study, umbilical pilonidal sinus was clinically diagnosed with respect to the history of extraction of hair from umbilicus or observation of hair deep in umbilicus during the physical exam or operation. Demographic(age, sex, job, and province), clinical(symptoms and duration) and treatment(anesthesia and duration of hospitalization) data about 56 patients who underwent surgery between 1996 and 2003 were registered.
    Results
    The age of the patients ranged from 12 to 40 with a mean age of 24±4.7 years. The most common symptoms were discharge from umbilicus(96%), pain(51%), and bleeding(44%). Length of stay in the hospital ranged between two and ten days.
    Conclusion
    Clinical diagnosis of umbilical pilonidal sinus may result in determination of real prevalence of this disease.
    Keywords: Umbilical Pilonidal Sinus, Pilonidal Sinus Granulomatous Disease, Umbilicus}
  • هادی شجاعی، یحیی سخنگویی، محمدرضا سروش، فرزاد پناهی، فرحناز فلاحتی
    زخم های فشاری به علت فشار مستمر بر روی یک ناحیه بدن ایجاد می شوند. این زخم ها از مشکلات عمده بیماران دارای ضایعات نخاعی هستند. امروزه درمان های مختلفی با نتایج متفاوت برای درمان این زخم ها به کار می رود در این مطالعه ما بر آن شدیم که تاثیر لیزر کم توان را در درمان زخم های فشاری جانبازان نخاعی تهران بررسی نماییم.
    مواد و روش ها
    این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی شده سه سوکور بر روی 16 نفر از جانبازان نخاعی تهران انجام شد. در این مطالعه به بررسی اثر لیزر کم توان از نوع دیود لیزر گالیوم – آلومینیوم - آرسناید و لیزر گالیوم – آلومینیوم - ایندیوم - فسفات با مارک Azor-2k ساخت کشور روسیه به شیوهContact، Continious Emission با دوز 4-6 J/mc2به طور یک روز در میان و به مدت 3 هفته انجام شد. وسعت و مرحله زخم ها توسط یک فرد به شیوه Blind ارزیابی شد و توسط دوربین دیجیتال از زخم ها عکس برداری به عمل آمد. گروه مورد، تحت درمان با لیزر کم توان همراه با درمان روتین (شستشو و پانسمان مرطوب) قرار گرفتند ولی گروه شاهد فقط درمان روتین زخم را دریافت کردند. پس از 3 هفته بار دیگر کلیه زخم ها توسط فرد اول مورد ارزیابی وسعت و مرحله قرار گرفتند و مجددا عکس برداری شدند.
    نتایج
    بررسی نشان داد که بیشترین محل زخم فشاری در دو گروه مورد مطالعه در ناحیه ایسیکال با (62.5 درصد) است. همچنین نتایج نشان داد درمان با لیزر کم توان به همراه درمان روتین (گروه مورد) نسبت به درمان روتین (گروه شاهد) تاثیر معنی داری در کاهش stage زخم و وسعت زخم دارد.
    نتیجه گیری
    استفاده از لیزر کم توان به همراه درمان های روتین موثرتر از استفاده از درمان روتین به تنهایی است. پیشنهاد می گردد برای تعمیم این نتایج مطالعه دیگری روی تعداد بیشتری از بیماران با شرایط مشابه انجام شود.
    کلید واژگان: لیزر کم توان, زخم فشاری, بهبود زخم, جانباز نخاعی}
    Hadi Shojaei *, Yahya Sokhangoei, Mohammad Reza Soroush, Farzad Panahi, Farahnaz Falahati
    Background
    Pressure ulcers are the result of immobility and continuous pressure on an area of body. Aside from imposing further restriction of movements and thus creating a vicious circle in the healing process, these ulcers are of significant importance in decreasing the life quality and adding to the treatment costs of these patients. There are currently 1800 spinal cord handicapped war veterans in Iran and according to the 1998 figures, 21% of them are suffering from at least one ulcer at pressure sites.
    Materials And Methods
    In this study we compared the outcome of treatment of pressure ulcers with (Gallium- Aluminum-Arsenide) & (Gallium-Aluminum-Indium-Phosphate)-Diode LASERS, both made by Azor-2k TM, on Contact, Continuous Emission mode at an every other day dose of 4-6 J/cm2 for 3 weeks plus conventional treatments of pressure ulcers, with that of conventional treatment alone in 2 groups of veterans with spinal cord paralysis who reside in Tehran, the capital of Iran. The study was a triple blind clinical trial conducted on 16 veterans who were randomly divided into case and control groups.
    Results
    The diameter of the ulcers was measured and staged by one person who was unaware of the subjects’ case-control status. Digital photographs of the ulcers were initially taken and a combination of conventional treatment (wet dressing, irrigation) with low-level LASER and conventional treatment alone was allocated to the case and control groups respectively. After 3 weeks the subjects were evaluated again.
    Conclusion
    The result demonstrated a statistically significant enhancement of the healing process by combination of low-level LASER with conventional treatments of pressure ulcers.
  • بررسی نتایج همی آرتروپلاستی بای پولار در درمان شکستگی گردن فمور
    غلامرضا شاه حسینی، مسعود نوروزی، محمد نصیر نادری، فرزاد پناهی
    هدف
    شکستگی هیپ در افراد مسن مشکلات زیادی برای سیستم بهداشتی درمانی ایجاد می کند و درصد مرگ و میر بالایی دارد. با توجه به سن بیماری زمینه ای و کیفیت استخوان بیمار می توان از درمان کنسرواتیو درمان ثابت کردن شکستگی (ORIF) یا همی آرتروپلاستی یونی پولار و بای پولار آرتروپلاستی توتال هیپ استفاده کرد.
    روش بررسی
    در این مطالعه 61 بیماری که شکستگی گردن فمور داشتند و تحت درمان با همی آرتروپلاستی بای پولار قرار گرفته بودند به شکل رتروسپکتیو به مدت 23 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند.
    یافته ها
    میزان رتبه هاریس بیماران به طور متوسط 80 بوده است و 91 درصد بیماران کلا بدون درد یا درد ناچیزی داشته اند.
    نتیجه گیری
    با توجه به شرایط پروتز بای پولار که از نظر اندازه قطر Stem و طول گردن و اندازه سر قابل تغییر می باشد و امکان تبدیل این پروتز به THA وجود دارد و با توجه به اینکه دو عارضه اصلی پروتز مور و تامپسون و اروزیون استابولوم و پروتروژن می باشد که در پروتز بای پولار کمتر است استفاده از این پروتز برای درمان شکستگی گردن فمور در افراد مسن ارجحیت دارد.
    کلید واژگان: شکستگی هیپ, همی آرتروپلاستی, بای پولار}
    Study of the outcomes of Bipolar Hemiarthroplasty in Treatment of the Femoral Neck Fracture
    Shahhosseini Gh, Norouzi M., Naderi M., Panahi F
    Objectives
    Hip fracture in the elderly creates a lot of problems for the health system and has a high mortality rate. Depending on the age, background disease and quality of the bones, conservative treatments, fixation of the fractures treatment (ORIF), unipolar and bipolar hemiarthroplasty and total hip arthroplasty are among various treatment options that can be considering.Subjects and
    Methods
    In this study, 61 patients with femoral neck fracture, who were under treatment by bipolar arthroplasty, were examined retrospectively for 23 months.
    Results
    The average Harris Hip Score of the patients was 80 and 91% of them had little or no pain.
    Conclusions
    Considering the conditions of bipolar prosthesis with adjustable stem diameter, length of neck and the size of its head. Furthermore, the possibility of changing it into THA prosthesis. In addition, knowing that the two main consequences of Moore and Thompson's prosthesis, are respectively acetabullar erosion and protrusion, which have lower rate in bipolar prosthesis. The findings of this study suggest that the use of this prosthesis is more preferable in treatment of femoral fractures in the elderly.
  • مجید شهرتی، مصطفی قانعی، فرزاد پناهی، سعید کشاورز
    مقدمه
    جمهوری اسلامی ایران بزرگترین قربانی سلاحهای شیمیایی بعد از جنگ جهانی اول میباشد و مصدومین شیمیایی زیادی بعد از گذشت بیش از 15الی 20سال از زمان مصدومیتشان هنوز از عوارض مزمن اینگونه سلاحها رنج میبرند. امروزه خطر سلاحهای شیمیایی مختص کشورهای در حال جنگ نیست وخطربیوتروریسم و تروریسم شیمیائی بصورت یک حالت اورژانس برای خیلی از کشورها مطرح است واز آنجا که سازمان منع مصرف سلاحهای شیمیایی(OPCW)، خطر حملات تروریستی شیمیایی را در هر نقطه از جهان احتمال می دهد، سالیانه برنامه های آموزشی متعددی را برای پزشکان و نیروهای مخصوص کشورهای عضو داردکه برگزاری مانور اکراین در این راستا بوده است.
    روش کار در این تحقیق سعی شده است تا با تکیه بر مطالب علمی انتشار یافته در زمینه عوارض حاد و مزمن ناشی از سلاحهای شیمیائی، نحوه برخورد و مقابله با حملات شیمیائی، نحوه پیشگیری و درمان مصدومین وهمچنین تریاژ و ساختار اورژانس شیمیائی و همچنین تجربیات حاصل از 8 سال دفاع مقدس و تجربیات حاصل از شرکت در مانورهای شیمیائی داخل و خارج از کشور با نگاهی تحلیلی ابعاد مختلف پزشکی، عملیاتی وفنی مانور شیمیایی برگزار شده در اکراین که تمامی کشورهای عضو آتلانتیک شمالی (NATO) درآن شرکت داشتندرابامانورهای مشابه برگزار شده در داخل کشور مقایسه کنیم نتایج پی بردن به نقاط ضعف و قوت مانورهای داخل و خارج از کشور،نحوه همکاری تیمی در سطح بین المللی،استفاده از تجربیات سایر کشورها وداشتن پروتکل های واحد در برخورد با حوادث شیمیائی از نتایج این تحقیق میباشد.
    بحث ، اگرچه ما تجربیات ارزنده ای را به بهای سنگین در زمینه جنگ شیمیایی در هشت سال دفاع مقدس بدست آوردیم، ولیکن در صورتی که این تجربیات گرانبها در خصوص برخورد با سلاحهای شیمیایی و درمان مصدومین شیمیایی مکتوب نگردد و به دیگران آموزش داده نشود، به بوته فراموشی سپرده میشود. دنیا امروزه با نگرانی های زیادی که از حملات شیمیایی تروریستی دارد اهمیت ویژه ای به آموزش جنبه های پزشکی و پیشگیری در این زمینه قائل است و مکتوب نمودن و آموزش اینگونه یافته ها باعث می شود تا ضمن اعتماد به نفس به داشته های علمی، تجربی، فنی و تاکتیکی خودمان از تجربیات سایر کشورها نیز جهت اصلاح نواقص استفاده نمائیم
    کلید واژگان: مانور, اکراین, شیمیائی}
    Shohrati M., Ghaneie M., Panahi F., Keshavarz S
    Introdoction: Islamic Republic of Iran was frequently attacked by Chemical Warfare Agents (CWA) during IraqIran war. Today and after 15 to 20 years of exposure many injured patients are constantly suffering from long-term effects of these agents. But nowadays danger of chemical terrorism and also bioterrorism are not merely related to war time and most communities are liable to such threats. In this regard OPCW conducts several educational programs for physicians and specific relief agents of the associated countries each year. Ukraine maneuver, from 2005/10/8 until 2005/10/13, was the second medical and non-medical chemical defense conducted by OPCW in collaboration with NATO members. Iranian chemical defense team, member of International chemical injured treatment and education station, has participated very actively in this maneuver.
    Methods
    Current study has performed according to scientific issues about acute and chronic complications due to chemical warfare’s’, managements protocols and challenging with chemical attacks, prevention methods and treatment of injured patients and also triage and structure of chemical emergency and obtain experiences from 8 years war of Iraq against Iran and also participation in national and international chemical maneuvers with an analytic view to different medical, operational and technical aspects of chemical maneuver in Ukrain with participation of all the NATO countries, we would compared it with Iranian national maneuver
    Results
    We could define several weaknesses and strengths of our anti-biochemical training programs. We have also designed a sketch for future collaboration with other countries in an international level to respond properly in case of biochemical accidents.
    Discussion
    Although we have experienced valuable results during chemical war Iraq against Iran, but if we don’t publish these experiences about management of chemical veterans and don’t education them, they would be forgotten. Nowadays world has a lot of worries about terrorist chemical attacks and education of prevention and medical aspects is an issue of importance and also publishing and educating of such findings would result increasing in self esteem about our scientific practical, technical and tactical knowledge if accompanied with using experiences of other countries to repair our defects.
    Keywords: Maneuver, Chemical, Ukrain}
  • جمال اخوان مقدم، شعبان مهرورز، فرزاد پناهی
    بیماری هیدیتک یکی ازبیماری های شایع انگلی است. که به وسیله کرم پهن Echiniococcus Granulosus به وجود می آید. در این بیماری درگیری تمام ارگانها محتمل است ولی معمولا کبد و ریه به صورت اولیه گرفتار شده و درگیری سایر اعضای ثانویه به ابتلای این دو عضو است. هیداتیدوز سیستم اسکلتی - عضلانی بسیار نادر است و در حدود 1 الی 5.4 درصد موارد را شامل می شود که معمولا شبیه تومورهای خوش خیم نسج نرم تظاهر می کند. جراحی اساس درمان را تشکیل می دهد ولی درمان همزمان با داروهای ضد انگل نظیر آلبندازول نیز ممکن است مفید باشد. در مناطق آندمیک پزشکان باید با تشخیص، درمان و تظاهرات متنوع این بیماری آشنا باشند تا قادر به درمان مناسب با حداقل میزان عوارض و عود باشند. در این گزارش یک مورد کیست هیدامیک اولیه عضلات پاراورتبرال به عنوان یکی از تظاهرات نادر این بیماری معرفی شده و روش درمان مورد بحث قرار گرفته است.
    کلید واژگان: بیماری هیداتید, کیست هیداتیک داخل عضلانی, تنیا اکینوکوکوس}
  • سید مرتضی موسوی نایینی، حسنعلی محبی، فرزاد پناهی، جمال اخوان مقدم
    مقدمه
    مراسم قمه زنی در روز عاشورا یک سنت تاریخی برای شیعیان است، ولی در دهه های اخیر منسوخ شده است. اگرچه اکثر مراجع با انجام آن مخالف می باشند ولی همچنان به طور پراکنده در نقاط مختلف کشورهای مسلمان انجام می گیرد. با این حال، پزشکان با آسیب های حاصله و درمان آن آشنایی کافی ندارند.
    روش کار
    در این مطالعه توصیفی مقطعی 103 زائر ایرانی که روز عاشورا قمه زده بودند؛ به صورت گروهی طی 2 ساعت به اورژانس ایران مستقر در کربلا مراجعه نمودند. براساس فرم مخصوص این بیماران از نظر سن، ملیت، آسیب حاصله، طول و عمق زخم و شدت خون ریزی و نوع درمان بررسی شدند.
    نتایج
    متوسط سنی مجروحین 03/1 ± 49/33 سال و 2/62 درصد از آن ها ترک زبان و بقیه افراد مراجعه کننده از اصفهان، قم، تهران و مناطق عرب زبان جنوب ایران بودند. از نظر نوع برش ها 64 درصد طولی (مطابق خطوط ساژیتال) و 36 درصد متقاطع (شامل برش های طولی و عرضی) و از نظر عمق زخم 13 درصد سطحی (پوست و زیر جلد) 59 درصد متوسط (تا galea) و 28 درصد عمقی (تا Skull) بود. در 5/16 درصد خون ریزی خفیف، 67 درصد متوسط و 5/16 درصد شدید بود و 8/5 درصد به تزریق سرم نیاز پیدا کردند. متوسط تعداد برش های طولی در هر بیمار به طور متوسط 3/0 ± 7/6 برش و برش های عرضی به طور متوسط 2/0 ± 2/2 برش و متوسط طول برش های طولی 17/0 ± 4/9 سانتی متر و متوسط طول برش های عرضی 23/0 ± 64/5 سانتی متر بود. متوسط مجموع طول برش های ایجاد شده در مجروحینی که طولی قمه زده بودند 97/62 سانتی متر و در نوع متقاطع 24/74 سانتی متر برآورد گردید. به دلیل عدم موافقت اکثر مجروحین به بخیه زدن و مراجعه گروهی آن ها به مرکز درمانی، در 9/84 درصد موارد بعد از شستشو با سالین نرمال و پانسمان فشاری خون ریزی متوقف شد. ولی در 15 بیمار به علت خون ریزی شدید یا بازشدگی وسیع لبه های زخم بخیه شدند. بین تعداد برش های طولی و عرضی و عمق زخم حاصله و نیز بین عمق زخم و نوع زخم (طولی- متقاطع) ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین بین عمق زخم و میزان خون ریزی و نیز نوع زخم و میزان خون ریزی ارتباط معنی داری به دست آمد، به طوری که در زخم های متقاطع عمق زخم و میزان خون ریزی بیشتر بود.
    بحث: در مراجعه گروهی افراد قمه زده بایستی ضمن رعایت اصول تریاژ در نظر داشت که مجروحین با برش های متقاطع و تعداد برش های بیشتر، زخم های عمیق تری داشته و احتمال خون ریزی بیشتری وجود دارد. لذا، لازم است در اولویت درمانی قرار گیرند. همچنین، بایستی بخیه کردن این زخم ها را بیشتر مدنظر داشت. با توجه به یافته های این تحقیق، پیشنهاد می شود در تمام بیماران آنتی بیوتیک تراپی پروفیلا کتیک و پیشگیری از کزاز انجام شود و در ویزیت های بعدی توصیه های بهداشتی و پیگیری بعضی بیماری ها مثل هپاتیت انجام گیرد و مخالفت مراجع عالیقدر با قمه زنی در شرایط کنونی تذکر داده شود.
    کلید واژگان: قمه زنی, پارگی پوست سر, پانسمان فشاری}
    Mousavi Naini S. M., Mohebbi H. AÝ., Panahi F., Akhavan Mogadam J
    Aims. Self-infliction by slashing the head with blades, albeit now treated as taboo by many religious authorities and their followers, is historical heritage for Shite Muslims in Ashoura ceremony and is therefore still practiced sporadically. This study aims at describing various types of scalp laceration and their treatment for physicians unfamiliar with the management of this rare multiple injury. Methods. We descriptively compiled data on 103 consecutive Iranian adult pilgrims to Karbala, Iraq who were referred to an Iranian emergency field unit over a two-hour period. Evaluation was conducted in terms of age, place of birth, wound depth and length, severity of bleeding and treatment modalities. Results. The mean age of the injured was 33.49 (± 1.03). A large proportion of them spoke the Azari language (62.2%), but the rest were from Isfahan, Qum, Tehran, and Arabic speaking parts of Iran. Sagittal (64 %) and transverse (36 %) lacerations were the main types of injury. Of the 103 patients, 16.5 % had mild bleeding 63% had moderate bleeding and severe bleeding was observed in16.5 %. 5.8 % needed serum therapy. The mean sagittal and transverse laceration lengths were 62.97 and 74.24 cm, respectively. Only 15 patients had their cuts sutured 84.9 % of the cases did not consent to being sutured as a result, the bleeding was staunched after the application of physiological saline and compressive dressing. There was a significant correlation between the number of lacerations and the wound depths (p< 0.047), as well as between the wound depths and the types of laceration (sagittal or transverse) (p< 0.03). In addition, there was a significant relationship between the wound depths and severity of bleeding (p<0.0001) and between the types of laceration and severity of bleeding (p<0.0001). The severity of bleeding and the depth of wound in transverse lacerations were higher. Conclusion. When there is a mass reference of those suffering from the aforementioned head lacerations, triage principles must be adhered to. Consequently, those bearing a greater number of deep transverse cuts must be given the priority as they seem to be more prone to profuse bleeding. Suturing followed by prophylactic antibiotics aimed at preventing tetanus is highly recommended. On follow-ups, the possibility of such diseases as hepatitis should be taken into account.
  • سید مسعود خاتمی، شعبان مهرورز، فرزاد پناهی، مهدی اسعدی
    سابقه و هدف
    درمان جراحی در حال حاضر موفق ترین روش برای بازگرداندن بیماران با چاقی مرضی به زندگی فعال و رفع عوارض آن می باشد. تاکنون روش های مختلف جراحی بدین منظور ابداع شده است. گاستروپلاستی عمودی با نوار (Vertical banded gastro plasty)، یک روش فیزیولوژیک رایج جهت محدود کردن حجم معده است، که از طریق کم شدن مصرف مواد غذائی جامد باعث کاهش وزن می شود. عمل جراحی شامل ایجاد یک کیسه کوچک در ابتدای معده و یک محل خروجی (Ostoma) تنگ است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی مفید حاصل از این عمل جراحی و میزان بروز عوارض جراحی می باشد.
    مواد و روش ها
    مطالعه تجربی حاضر از نوع کارآزمائی بالینی، بدون گروه شاهد بوده و شامل 30 بیمار است که به این روش در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) در طی سال های 1376 تا 1381 تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. اندیکاسیون عمل، داشتن 40> BMI (Body mass index) یا 40-35 BMI= به همراه بیماری زمینه ای بود.
    یافته ها
    بیماران مورد مطالعه 21 بیمار زن (70 درصد) و 9 بیمار مرد (30 درصد) بودند. متوسط سن بیماران 12/8 87/32 سال بود. متوسط BMI بیماران /m2 kg 15/10 53/45 بود. هفتاد درصد بیماران یک عارضه ناشی از چاقی (دیابت، فشار خون، مشکلات قلبی ریوی و...)، در موقع مراجعه داشتند. متوسط مدت پیگیری بیماران 24 ماه بود (محدوده 72-2 ماه). مقدار کاهش وزن در این مطالعه در ماه اول بعد از عمل 48/2 03/11 کیلوگرم و در سال اول بعد از عمل، 93/10 38/41 کیلوگرم بوده است. میانگین کاهش BMI در پایان مطالعه kg/m2 54/10 بود. 7/66 درصد بیماران عمل شده هیچ گونه عارضه بعد از عمل نداشته اند. از بین عوارض زودرس، یک نفر آمبولی ریه (3/3 درصد) یک نفر عفونت زخم (3/3 درصد)، یک نفر خون ریزی گوارشی (3/3 درصد) و 2 نفر پریتونیت (6/6 درصد) داشتیم. در مورد عوارض دیررس یک مورد انسداد روده (3/3 درصد) و 6 مورد فتق انسزیونال (20 درصد) مشاهده شد. یک بیمار نیز به علت شوک هیپوولمیک فوت کرد (3/3 درصد).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که مقدار کاهش وزن و بازگشت به زندگی فعال طبیعی پس از عمل VBG قابل توجه است. هم چنین مشخص شد مقدار کاهش وزن در مردان به طور معنی داری بیش تر از زنان است (020/0=P). از بین بیماری های همراه چاقی فقط مشکلات تنفسی با عوارض بعد از عمل رابطه معنی داری داشت (020/0=P). در ضمن در این مطالعه هیچ رابطه معنی داری بین سن، قد، جنس و BMI با عوارض بعد از عمل وجود نداشت.
    کلید واژگان: چاقی مرضی, گاستروپلاستی عمودی با نوار, عوارض عمل جراحی}
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال