مکمل های اسیدهای چرب امگا 3 و آسیب های ناشی ایسکمی رپرفیوژن در بافت های قلب، مغز و کلیه

ایسکمی طولانی که به دنبال آن رپرفیوژن ایجاد می شود سبب آسیب های شدید در بافت ها و ارگان ها می شود و در شرایط کلینیکی مثل جراحی های الکتیو، مشکلات قلبی وعروقی، سکته های قلبی و مغزی، تروما، شوک، سپسیس و غیره که سبب کاهش خون رسانی و دریافت اکسیژن می گردند، بافت دچار آسیب می شود. تعداد زیادی از مطالعات تا به حال بر روی ارگان های متعددی شامل قلب و کلیه و عصبی انجام گرفته و نشان می دهند که استفاده از رژیم درمانی با اسیدهای چرب امگا 3 به شکل قابل ملاحظه ای قادر است آسیب ناشی از ایسکمی رپرفیوژن را کاهش دهد. برای دستیابی به مقالات مورد نظر پایگاه داده های pubmed، science direct،google scholar و springer مورد جستجو قرار گرفتند. مطالعات سلولی، حیوانی و انسانی انجام شده بین سال های 1990 تا 2012، وارد این مطالعه شدند. نتایج مطالعات نشان می دهد که با مصرف رژیم حاوی اسید های چرب امگا 3 (پس از 4 هفته)، میزان اسیدهای چرب بلند زنجیر و غیر اشباع در دیواره بطن چپ افزایش و تجمع لکوسیت ها در قلب کاهش می یابد. به علاوه نتایج دیگر مطالعات حاکی از کاهش تاکیکاردی و هم چنین فیبریلاسیون دهلیزی در موش هایی که درمان رژیمی حاوی اسید های چرب امگا 3 دریافت نموده اند، می باشد. به علاوه درمان طولانی مدت با اسید های چرب غیر اشباع در مدل قلب ایزوله نیز جواب های مثبتی را برای این موضوع نشان می دهد. درمان با اسیدهای چرب اشباع نشده مانند امگا-3 قبل از شروع ایسکمی قادر است سلول ها ی میوکارد را مقاوم ساخته و عملکرد بافت میوکارد را بعد از آسیب ایسکمیک بهبود بخشد. در مقایسه نقش امگا-6 را با امگا -3 نشان داده شده که اثر رژیم درمانی با امگا-3 مفیدتر است و قابلیت استفاده کلینیکی نیز دارد. نتایج نشان داد امگا 3 در مقایسه با امگا 6 اثرات مفیدتری داشته و از نظر کلینیکی قابلیت استفاده بیشتری دارد.