بررسی مقاومت به خشکی گونه اسکنبیل کرمانی Calligonum bungei در شرایط طبیعی

خشکی به عنوان تاثیر گذارترین عامل بر رشد و پراکنش گیاهان از جایگاه ویژه ای در اکوسیستم های بیابانی برخوردار است. در این تحقیق مقدار پرولین، قند های محلول، پتانسیل آب گیاه، محتوی نسبی آب، کلروفیل، سدیم و پتاسیم در گونه اسکنبیل کرمانی (Calligonum bungei) در شرایط طبیعی قبل و بعد از آبیاری در مراتع جنوب منطقه حفاظت شده کالمند بهادران- استان یزد مقایسه شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی در شش تکرار انجام شد. نتایج اندازه گیری پتانسیل آب در گونه C. bungei نشان داد که مقدار آن در مرحله قبل از آبیاری به طور معنی داری بیشتر (منفی تر) از مرحله بعد از آبیاری بود به طوری که از مقدار 3/19- در قبل از آبیاری به 3/16- بار بعد از آبیاری رسید. مقدار پرولین نیز در مرحله قبل از آبیاری با مقدار 78/2 میلی گرم بر گرم وزن تر به طور معنی داری بیشتر از مرحله بعد از آبیاری بود. مقدار قند های محلول نیز روند مشابه پرولین داشت. بیشترین مقدار قند های محلول به مقدار 8/67 میلی گرم بر گرم وزن خشک در مرحله قبل از آبیاری مشاهده شد. تفاوت معنی داری در مقدار کلروفیل و سدیم و پتاسیم قبل و بعد از آبیاری مشاهده نشد. مقدار پتاسیم به طور معنی داری بیشتر از مقدار سدیم بود، مقدار پتاسیم چهار برابر میزان سدیم در گیاه مورد مطالعه اندازه گیری شد. تفاوت معنی داری بین پایه های C. bungei در مقدار محتوای نسبی آب به دست نیامد و به طور متوسط این مقدار برابر با 38 درصد بود. به طور کلی نتیجه گیری شد که گونه C. bungei با حفظ پتانسیل منفی تر آب از طریق تجمع پرولین (همراه با تجمع قند های محلول و پتاسیم) و همچنین محتوای نسبی آب بالا می تواند خود را با شرایط محیط های خشک سازگار کند.