مطالعه رابطه بین سن بیمار با میزان آنژیوژنز، پرولیفراسیون و آپوپتوز بافتی در سرطان پستان

مطالعات مربوط به میزان بقاء در سرطان پستان نشان میدهد، شانس بقاء 5 ساله در زنان مسن،، بناتتراز زننان جنوان بنوده و تندرت تهاجمی سلولهای سرطانی در زنان جوان مبتلا به سرطان پستان باتتر میباشد. هدف از ای، مطالعه، یافت، رابطه بی، س، بیمار با برخی از عوامل پیشآگهی بافتی در سرطان پستان است از بلوک پارافینی 09 بیمار با سابقه سرطان اولیه پستان و بدون در نظر گرفت، درجهبندی و مرحلهبندی تومور، اسنلایدهای IHC بنا نشانگرهای CD34)ارزیابی میزان آنژیوژنر بافتی(، Ki-67)ارزیابی ضریب پرولیفراسیون بافتی(و Annexin V)ارزیابی ضریب آپوپتنوز بنافتی(تهینه شد و نتایج آن در بی، دو گروه از زنان زیر 59 سال و باتی 59 سال مقایسه گردید. 56 % از بیماران را گروه زیر 59 ساله تشکیل میدادند. میزان آنژیوژنز در گروه زیر 59 سناله بطنور معننی داری / 6 (P < 0.02) ب ناتتر از زننان باتی 59 ساله بوده و از طرفی در زنان جوانتر، ضریب پرولیفراسیون نیز باتتر بود. بنی، ضنریب آپوپتنوز در بنی، دو گنروه، اخنتلاف آمناری معننی داری مشاهده نشد.
نتایج ای، مطالعه نشان میدهد که آنژیوژنز و پرولیفراسیون توموری یکی از عوامل تاثیرگذار در پیشآگهی سرطان پستان منی باشنند. بنات بودن آنژیوژنز توموری در افراد جوان، به توانائی مغز استخوان در تکثیر و تولید پیشسازهای اندوتلیالی نسبت داده شده و با بات رفت، آنژینوژنز تومنوری، تدرت تکثیر سلولهای بدخیم نیز افزایش می یابد. در زنان جوانتر، احتمال سرطان پستان فامیلی مطنر بنوده و جهنش هنای ژننی ناشنی از آن بنر روی ضریب آپوپتوز تاثیرگذار است. بنابرای، عدم اختلاف آپوپتوز در بی، ای، دو گروه با ای، فرضیه تابل توجیه است. از آنجا که در ایران س، رخنداد سنرطان پستان یک دهه زودتر از کشورهای غربی است، لذا پیشنهاد می شود در صورت تکرارپذیر بودن نتایج ای، مطالعه، داروهای آنتیآنژیوژنینک نینز بنه رژینم شیمیدرمانی اضافه و کارآزمائی های بالینی انجام شود.