تحلیلی بر آسیب پذیری ناشی از زلزله با تاکید بر ارائه ی الگوی بهینه ی مکان یابی کاربری های ویژه (بهداشتی- درمانی و آموزشی) مورد شناسی: بافت فرسوده شهر تبریز

یکی از تدابیر لازم برای کاهش خسارات ناشی از وقوع زمین لرزه در شهرها، مکان یابی بهینه ی کاربری ها است. چنانچه کاربری های شهری با دقت جایابی شوند، در بسیاری از هزینه های ایجاد شده برای شهر، چه از نظر سلامتی و چه از نظر زمان صرفه جویی می گردد. این پژوهش به روش معیاری - تحلیلی با هدف ارائه ی الگوی بهینه مکان یابی کاربری های ویژه در جهت کاهش آسیب پذیری ناشی از زلزله در بخشی از بافت فرسوده شهر تبریز با استفاده از روش تحلیل شبکه و مدل AHP در محیط GIS انجام شده است. کاربری های ویژه در این پژوهش شامل؛ مراکز آموزشی، بهداشتی و درمانی هستند که جدا از سایر کاربری های اورژانسی مورد نیاز در هنگام انجام عملیات امداد و نجات، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند.
یافته های حاصل از تحلیل کارکردی نشان می دهد که الگوی پراکنش کاربری های ویژه در محدودهی مورد مطالعه در وضع موجود از الگوی مناسبی برخوردار نیست، بهطوریکه در شرایط بحران جهت خدمات اورژانسی و اسکان موقت عملا نیمی از محدوده به این کاربری ها دسترسی نخواهند داشت. از اینرو، برای کاستن از خسارات ناشی از وقوع زلزله، کاربری های ویژه ی آموزشی، بهداشتی و درمانی جدیدی پیشنهاد و مکان یابی گردید. برای پی بردن به صحت عمل مکان یابی انجام شده، روش تحلیل شبکه برای کاربری های ویژه پیشنهادی نیز به کار گرفته شد. شعاع پوشش مراکز جدید به دست آمده گویای پوشش فضاهای محروم محدودهی مورد مطالعه می باشد که در شعاع عملکردی مراکز موجود نبودند.