بررسی شیوع ناهنجاری های مفصل گیجگاهی-فکی (TMD) در بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پاییز 1389

اختلالات مفصل گیجگاهی-فکی (TMD) یکی از شایع ترین اختلالات در ناحیه فک و صورت بوده، اغلب به همراه درد، عملکرد ناقص مفصل TMJ و عضلات جونده تشخیص داده می شود. به دلیل وجود معیارهای متفاوت برای تشخیص این اختلالات، مقادیر متفاوتی از شیوع TMD در جوامع مختلف ارائه شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین شیوع ناهنجاری های مفصل گیجگاهی-فکی در بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پاییز 1389 بوده است.
در تحقیق توصیفی حاضر 150 نفر از مراجعین عمومی بخش پروتز ثابت (86 زن، 64 مرد) به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه (subjective) و معاینات بالینی (objective) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این معاینات، جنبه های مختلفی از اختلالات TMD نظیرکلیک، حساسیت عضله و مفصل در بیماران بررسی و شیوع آنها تعیین شد. مقایسات آماری با استفاده از آزمون chi-square انجام گرفتند.
کلیک در 3/21% بیماران، حساسیت عضله به لمس در 7/18%، حساسیت مفصل TMJ در 3/5%، اختلالات TMD در 7/18% معاینه شوندگان و محدودیت در باز کردن دهان نیز در 3/1% گزارش گردید. علیرغم شیوع بیشتر اختلالات TMD در زنان، تفاوت معنی داری از این جهت بین زنان و مردان مشاهده نشد (3/39% در برابر 7/60%).
براساس نتایج تحقیق حاضر، شیوع اختلالات TMD و عوارض مرتبط با این اختلالات در میان مراجعین به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پاییز سال 1389، 7/18% بدست آمد که کمتر از مقادیر موجود در پیشینه های مطالعاتی بوده است.