مقایسه ناگویی هیجانی و تصویر بدنی در افراد چاق، دارای اضافه وزن و وزن بهنجار

چاقی یکی از مشکلاتی است که سلامت افراد جامعه را تهدید میکند. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ناگویی هیجانی و تصویر بدنی افراد چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار صورت گرفته است.
برای این منظور مجموعا 214 نفر شامل 73 فرد چاق (مراجعه کننده به بیمارستان مصطفی خمینی تهران)، 61 فرد دارای اضافه وزن و 80 فرد با وزن طبیعی مورد مطالعه قرار گرفتهاند. ابزارهای مورد استفاده (TAS- در این پژوهش شامل پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (20 برای ارزیابی ناگویی هیجانی افراد و پرسشنامه روابط چند بعدی- خود برای ارزیابی تصویر بدنی میباشد. روش های آماری (MBSRQ) مورد استفاده در این پژوهش آزمون مانوا به همراه آزمون تعقیبی شفه میباشند.
ناگویی هیجانی افراد چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار و همچنین خرده مقیاسهای آن دارای تفاوت معناداری نبود. از طرف دیگرتصویر بدنی افراد چاق در خرده مقیاسهای ارزیابی وضع ظاهری، ارزیابی تناسب، گرایش به تناسب، وزن ذهنی، رضایت از نواحی بدنی به طور معناداری از افراد اضافه وزن و نرمال پایینتر بود. ضمن اینکه در خرده مقیاس گرایش به ظاهر تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد. همچنین با بکارگیری آزمون مانوا در خرده مقیاسهای تصویر بدنی تفاوت معناداری در بین گروه ها مشاهده شد.
ناگویی هیجانی در گروه های چاق، دارای اضافه وزن و بهنجار تفاوت معناداری با یکدیگر ندارد که دلیل این امر این است که ناگویی هیجانی به صورت یک متغیر اولیه و صفت شخصیتی ثابت افراد میباشد که ارتباطی به شکل ظاهری آنها ندارد. اما تصویر بدنی افراد چاق به دلیل ویژگی های خاص این افراد نسبت به گروه های دارای اضافه وزن و بهنجار پایینتر است.